0113-KDIPT2-2.4011.43.2017.3.KR - Przychód podatkowy z tytułu zwrotu środków pieniężnych o charakterze restytucyjnym.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2017 r. (data wpływu 28 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem złożonym w dniu 5 czerwca 2017 r., oraz pismem złożonym w dniu 14 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania od Banku środków pieniężnych - jest prawidłowe.

W dniu 28 marca 2017 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania od Banku środków pieniężnych.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 26 maja 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.43.2017.1.k.r., wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 29 maja 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 31 maja 2017 r.). W dniu 5 czerwca 2017 r. (nadano w dniu 2 czerwca 2017 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

Następnie, z uwagi na niekompletność i niepodpisanie złożonego uzupełnienia wniosku oraz konieczność wyjaśnienia opisu stanu faktycznego, pismem z dnia 8 czerwca 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.43.2017.2.k.r., ponownie wezwano Wnioskodawczynię na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Ponowne wezwanie wysłano w dniu 9 czerwca 2017 r., (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 13 czerwca 2017 r.). Pismem złożonym w dniu 14 czerwca 2017 r. Wnioskodawczyni uzupełniła przedmiotowy wniosek (data nadania 13 czerwca 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniach wniosku):

W dniu 14 maja 2013 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę z Bankiem... dotyczącą produktu Grupowego Ubezpieczenia na życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym ze składką jednorazową w kwocie 25 000 zł. Wnioskodawczynię zapewniano, że to dobra i bezpieczna lokata środków. Początkowo ulokowano środki na Obligacjach Skarbowych, po roku, Wnioskodawczyni nie miała żadnych zysków tylko straty. Doradca zaproponował Wnioskodawczyni, że przeniosą środki na..., bo dobrze zarabia. Wnioskodawczyni upewniała się czy jest to, aby bezpieczny fundusz. Zapewniono Wnioskodawczynię, że jest bezpieczny, ponieważ jest nadzorowany przez KNF i nic złego z nimi nie może się stać. W dniu 27 maja 2014 r. środki pieniężne Wnioskodawczyni przeniesiono z Obligacji Skarbowych na fundusz.... Wnioskodawczyni dowiedziała się z internetu i pisma z..., że w związku ze złożonym wnioskiem w dniu 21 maja 2014 r. przez DM... S.A. o upadłość układową, UFK postanawia z dniem 20 lipca 2014 r. zlikwidować UFK.... Kilkakrotnie Wnioskodawczyni chodziła do Banku aby Jej przekazano środki na obojętnie jaki fundusz, tylko bezpieczny. W Banku nie potrafiono pomóc Wnioskodawczyni, ponieważ pracownicy, którzy byli w Banku nie potrafili tego zrobić, a doradca Wnioskodawczyni był na szkoleniu, a potem na urlopie chorobowym. Doradca zadzwonił do Wnioskodawczyni w dniu 24 lipca 2014 r. po powrocie do pracy, złożył dyspozycję o przeniesienie jednostek z... na.... Niestety było już za późno, środki były już zawieszone. Likwidacją tego funduszu zajął się. Bank.... Po dwóch latach Wnioskodawczyni dostała informację, że środki jakie posiada na ww. funduszu opiewają na kwotę 1 500 zł. I tak z kwoty 25 000 zł, została kwota 1 500 zł.

Wnioskodawczyni złożyła wniosek reklamacyjny o zwrot Jej pieniędzy, ponieważ uważała, że to było ewidentne zaniedbanie i brak kompetencji pracowników Banku, oraz że została oszukana co do bezpiecznej i zyskownej lokaty Jej środków. Wnioskodawczyni uważa, że w przeciwnym razie nigdy by takiej umowy nie zwarła. W odpowiedzi na Wnioskodawczyni reklamację została zawarta ugoda w dniu 5 lipca 2016 r., pomiędzy Wnioskodawczynią a Bankiem. Bank postanowił zwrócić na rachunek Wnioskodawczyni kwotę 20 000 zł w dniu 19 lipca 2016 r. W dniu 15 marca 2017 r. Bank przysłał Wnioskodawczyni informację PIT-8C za rok podatkowy 2016, obciążając Ją podatkiem dochodowym od osób fizycznych, wskazując jako rodzaj przychodu: PIT-8C Reklamacja... - Fundusze Inwestycyjne. Wnioskodawczyni uważa, że nie był to żaden Jej dochód tylko strata w kwocie 5 000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy Wnioskodawczyni musi płacić podatek dochodowy od kwoty 20 000 zł, którą zwrócił Jej Bank?

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), nie powinna Ona płacić podatku od kwoty 20 000 zł, którą zwrócił Jej Bank, ponieważ gdyby nie czuł się winien, nigdy nie zwrócił by Jej tych pieniędzy. Zwalniając swego pracownika, doradcę finansowego Wnioskodawczyni, tak jakby sam przyznał się do uchybień.

Bank zwrócił Wnioskodawczyni tylko Jej pieniądze, a właściwie większą część pieniędzy. Wnioskodawczyni poniosła stratę 5 000 zł. To nie był Jej dochód tylko strata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wobec powyższego, za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną. Każde bowiem przysporzenie majątkowe, które uzyskują osoby fizyczne podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wyjątki od opodatkowania ww. przysporzeń zostały wyraźnie wymienione w ustawie i jest to katalog zamknięty.

Katalog źródeł przychodu ustawodawca zawarł w art. 10 ust. 1 pkt 1-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w 2013 r. zawarła umowę z Bankiem, na podstawie której wpłaciła kwotę 25 000 zł, celem zainwestowania w oferowany przez Bank produkt. W toku złożenia przez Wnioskodawczynię wniosku reklamacyjnego do Banku o zwrot Jej środków pieniężnych, została zawarta w dniu 5 lipca 2016 r. ugoda, na mocy której Bank zwrócił Wnioskodawczyni środki pieniężne w kwocie 20 000 zł.

Zauważyć zatem należy, że uzyskany przez Wnioskodawczynię na podstawie ugody z Bankiem zwrot środków nie stanowi dla Niej przychodu z żadnego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwrócona Wnioskodawczyni kwota to nie kwota otrzymana z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1-8a ww. ustawy.

Ponadto ww. zwrot nie stanowi również przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl bowiem art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie sformułowania "w szczególności", definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym zwrot środków pieniężnych przez Bank na rzecz Wnioskodawczyni na podstawie ugody nie doprowadził do powstania po stronie Wnioskodawczyni przysporzenia majątkowego i tym samym nie może być uznany za przychód, podatkowy w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli zwrot ten miał na celu jedynie przywrócenie stanu majątku Wnioskodawczyni sprzed dokonanej wpłaty, to zwrot środków przez Bank nie doprowadził do powiększenia majątku Wnioskodawczyni, a jedynie do odzyskania przez Nią własnych środków pieniężnych. Na skutek ugody Wnioskodawczyni odzyskała bowiem częściowo własne środki finansowe. Tym samym dokonany przez Bank zwrot środków pieniężnych nie stanowi dla Niej przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, o ile rzeczywiście dokonany przez Bank na rzecz Wnioskodawczyni w drodze ugody zwrot środków pieniężnych był jedynie działaniem o charakterze restytucyjnym, czyli przywracającym stan sprzed zawarcia umowy z Bankiem, to nie spowodował on po stronie Wnioskodawczyni przysporzenia majątkowego, a tym samym nie stanowił przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do odprowadzenia podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z otrzymaniem od Banku środków pieniężnych stanowiących częściowy zwrot wpłaconej wcześniej kwoty.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.