0113-KDIPT2-2.4011.41.2017.2.SR - Koszty uzyskania przychodów przy sprzedaży mieszkania.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2017 r. (data wpływu 29 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 czerwca 2017 r. (data wpływu 19 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 29 marca 2017 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 31 maja 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.41.2017.1.SR, wezwano Wnioskodawcę na podstawie art. 169 § 1-2 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 1 czerwca 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 8 czerwca 2017 r.), zaś w dniu 19 czerwca 2017 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 12 czerwca 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w 2013 r. otrzymał mieszkanie, gdzie udział 1/4 w ww. mieszkaniu odziedziczyła osoba, która zaginęła. Wyrokiem Sądu Rejonowego w... przyznano Wnioskodawcy ww. mieszkanie na własność. Dla osoby zaginionej ustalono kuratora. Mieszkanie wyceniono na 160 000 zł. Na konto osoby zaginionej zasądzono spłatę 40 000 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dodał, że spadkodawczyni -... zmarła w dniu 15 lipca 2013 r. W skład spadku wchodziło mieszkanie własnościowe, którego właścicielem była... wraz z mężem... (zmarłym w dniu 17 kwietnia 1996 r. nie zostawiwszy po sobie testamentu). W wyniku przeprowadzonej sprawy sądowej w..., żonie... przyznano udział 3/4, w mieszkaniu, a udział 1/4 w ww. mieszkaniu... (synowi brata). Spadek po... odziedziczył Wnioskodawca w udziale 3/4 części mieszkania. Przed wyrokiem przyznającym Wnioskodawcy mieszkanie przysługiwał Mu udział 3/4 w ww. mieszkaniu. Odczytanie testamentu z dnia 28 czerwca 2011 r. oraz postępowanie spadkowe po... odbyło się w kancelarii notarialnej w dniu 13 września 2013 r. (Rep. A nr...). Przedmiotem dziedziczenia było mieszkanie spółdzielcze własnościowe położone w... przy ul..... Sąd Rejonowy w... w wyroku z dnia 9 listopada 2016 r., sygn. akt..., przyznał Wnioskodawcy mieszkanie w całości. Po dokonaniu działu spadku po... i... oraz zniesieniu współwłasności prawa do lokalu mieszkalnego (należącego do Wnioskodawcy w udziale 3/4 i... w udziale 1/4), Sąd prawo do ww. lokalu przyznał na własność Wnioskodawcy, zasądzając spłatę na rzecz.... Stronami w sprawie był Wnioskodawca oraz kurator reprezentujący.... Spłaty Wnioskodawca jeszcze nie dokonał, gdyż nie otrzymał numeru konta od Sądu Rejonowego w... (sygn. akt...), gdzie ostatnio zamieszkiwał..., a na które ma wpłacić ww. kwotę. Wnioskodawca mieszkanie nabył w całości ze spłatą dla osoby zaginionej. Nie nabył żadnych innych udziałów w ww. mieszkaniu ani odpłatnie ani nieodpłatnie. Spłata dotyczy tylko ww. mieszkania. Mieszkanie zostało sprzedane w dniu 7 marca 2017 r., aby spłacić współwłaściciela. Sprzedaż mieszkania nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca zobowiązany jest do zapłaty podatku po sprzedaży mieszkania za kwotę 160 000 zł, od dochodu (czyli: 160 000 zł minus 40 000 zł, tzn. od kwoty 120 000 zł)?

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien On zapłacić podatek od kwoty sprzedaży po potrąceniu spłaty dla osoby zaginionej. Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy prawa wskazują, że w przypadku dziedziczenia mieszkania przez dwie osoby, stają się one współwłaścicielami i w razie sprzedaży każdy współwłaściciel jest samodzielnym podatnikiem z tytułu uzyskanego przychodu ze sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz wymienionych praw majątkowych przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw majątkowych następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i praw majątkowych w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, stwierdzić należy, że ustalenie daty nabycia nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości i ww. praw majątkowych ma istotne znaczenie dla określenia skutków podatkowych ich odpłatnego zbycia.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów Kodeksu.

Stosownie do art. 924 i art. 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z instytucją działu spadku mamy zaś do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W postanowieniu o stwierdzeniu nabycia praw do spadku lub akcie poświadczenia dziedziczenia nie określa się składników masy spadkowej i nie dokonuje podziału tych składników pomiędzy poszczególnych spadkobierców. Dopiero wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Nie zmienia to faktu, że dział spadku jest zawsze konsekwencją wcześniejszego nabycia spadku. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Dział spadku jest więc czynnością wtórną do nabycia spadku, nie można bowiem nabyć własności rzeczy tylko i wyłącznie w drodze działu spadku, bez nabycia spadku.

Stosownie do art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy - Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ustawy - Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego).

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzysza mu spłaty i dopłaty lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabył w spadku po..., zmarłej w dniu 15 lipca 2013 r., udział 3/4 w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego. Udział 1/4 w ww. mieszkaniu należał do zaginionego spadkobiercy po zmarłym.... Po dokonaniu działu spadku po... i... oraz zniesieniu współwłasności, Sąd w wyroku z dnia 9 listopada 2016 r. prawo do ww. lokalu mieszkalnego przyznał na własność Wnioskodawcy, zasądzając spłatę na rzecz osoby zaginionej. Stronami w sprawie był Wnioskodawca oraz kurator reprezentujący osobę zaginioną. Mieszkanie wyceniono na 160 000 zł. Na rzecz osoby zaginionej zasądzono spłatę 40 000 zł. Spłaty Wnioskodawca jeszcze nie dokonał, gdyż nie otrzymał numeru konta od Sądu Rejonowego w..., gdzie ostatnio zamieszkiwała osoba zaginiona, a na które ma wpłacić ww. kwotę. Spłata dotyczy tylko ww. mieszkania. Mieszkanie zostało sprzedane w dniu 7 marca 2017 r. Sprzedaż mieszkania nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Dokonując oceny skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego należy wskazać, że Wnioskodawca poszczególne udziały we współwłasności ww. prawa do lokalu mieszkalnego nabył w różny sposób, w następujących datach:

* 15 lipca 2013 r. - udział 3/4 w spadku po...,

* 9 listopada 2016 r. - udział 1/4 w drodze sądowego zniesienia współwłasności ze spłatą na rzecz drugiego współwłaściciela (osoby zaginionej).

Zatem bieg terminu pięcioletniego, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinien być liczony stosownie do momentu nabycia udziałów, czyli od końca 2013 r. oraz od końca 2016 r.

Biorąc pod uwagę powyższe, odpłatne zbycie w dniu 7 marca 2017 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, w którym udziały Wnioskodawca nabył w dniu 15 lipca 2013 r. w drodze spadku oraz w dniu 9 listopada 2016 r. w wyniku sądowego zniesienia współwłasności, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b ww. ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż nastąpiło przed upływem 5 lat podatkowych, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziałów w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego.

W myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, koszt uzyskania wypisu z ksiąg wieczystych itp. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatne, czy nieodpłatnie.

Stosownie do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy - wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego zostało nabyte przez Wnioskodawcę nieodpłatnie - w wyniku spadku oraz odpłatnie - w wyniku sądowego zniesienia współwłasności z obowiązkiem spłaty.

W przypadku odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w odniesieniu do udziału nabytego przez Wnioskodawcę w 2013 r. w wyniku spadku, koszty uzyskania przychodu należy ustalić zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast, w przypadku odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w odniesieniu do udziału nabytego przez Wnioskodawcę w 2016 r. w wyniku sądowego zniesienia współwłasności, kosztem uzyskania przychodu mogą być udokumentowane i poniesione (faktyczne) kwoty spłaty na rzecz drugiego współwłaściciela, ponieważ mieszczą się one w kategorii kosztów nabycia, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwestią bezsporną jest, że w momencie przeprowadzenia zniesienia współwłasności Wnioskodawca nabył własność udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego, który to udział należał uprzednio do drugiego współwłaściciela. Bezspornym jest to, że drugi współwłaściciel utracił prawo współwłasności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego za odpłatnością. Sąd przyznał mu bowiem spłatę od Wnioskodawcy, przyznając Wnioskodawcy prawa do lokalu mieszkalnego. Spłata na rzecz drugiego współwłaściciela jest zatem dla Wnioskodawcy niejako ceną nabycia udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego.

Zatem, faktycznie zapłaconą przez Wnioskodawcę spłatę zasądzoną przez Sąd na rzecz drugiego współwłaściciela dotyczącą spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, Wnioskodawca może uznać jako koszt uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ww. ustawy - po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł - art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego rozumiany jako różnica pomiędzy przychodem, czyli ceną sprzedaży pomniejszoną o ewentualne koszty odpłatnego zbycia, a kosztami uzyskania przychodu, określonymi w myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy - w odniesieniu do udziału nabytego w drodze spadku oraz w myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy - w odniesieniu do udziału nabytego w drodze zniesienia współwłasności. Zatem, do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawca może zaliczyć spłatę dokonaną na rzecz drugiego współwłaściciela jako faktycznie poniesiony i zapłacony wydatek związany z nabyciem sprzedawanego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy, w którym wskazano, że w przypadku dziedziczenia mieszkania przez dwie osoby, stają się one współwłaścicielami i w razie sprzedaży każdy współwłaściciel jest samodzielnym podatnikiem z tytułu uzyskanego przychodu ze sprzedaży, zauważyć należy, że w momencie odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego na rzecz osoby trzeciej Wnioskodawca był jego jednym właścicielem i tylko na Nim spoczywa obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży ww. prawa do lokalu mieszkalnego.

W odniesieniu do kwot podanych we wniosku, tutejszy Organ informuje, że ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać nie należą do kompetencji tutejszego Organu. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy. W związku z powyższym tut. Organ nie może odnieść się do kwot wskazanych przez Wnioskodawcę.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.