0113-KDIPT2-2.4011.343.2020.2.EC - Rozliczenie podatku PIT jako osoba samotnie wychowująca dziecko. Ulga prorodzinna.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2020 r. (data wpływu 18 marca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 czerwca 2020 r. (data wpływu 10 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko i ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe.

W dniu 5 marca 2020 r. do Urzędu Skarbowego w... wpłynął ww. wniosek dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko i ulgi prorodzinnej.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w... przy piśmie z dnia 13 marca 2020 r., Nr.., stosownie do art. 14b i art. 15 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), przekazał powyższy wniosek, celem załatwienia zgodnie z właściwością do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (data wpływu 18 marca 2020 r.).

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3-4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 27 maja 2020 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.343.2020.1.EC, wezwano Wnioskodawczynię na podstawie art. 169 § 1-2 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem poczty w dniu 27 maja 2020 r. (skutecznie doręczono w dniu 1 czerwca 2020 r.), zaś w dniu 10 czerwca 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 5 czerwca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni zwraca się z prośbą o pomoc w sprawie rozliczenia podatku PIT za 2019 r. W dniu 11 lipca 2019 r. odbyła się sprawa rozwodowa, która zakończyła się wyrokiem stwierdzającym rozwód (sygnatura akt I....). Sąd powierzył Wnioskodawczyni wychowywanie córki, z tym, że nie odebrał praw rodzicielskich ojcu, w stosunku do którego zasądzono alimenty na rzecz nieletniego dziecka (14 lat). Od tego czasu Wnioskodawczyni wychowuje córkę całkowicie sama, były mąż nie utrzymuje z dzieckiem żadnego kontaktu, nawet telefonicznego. Do tej pory pojawił się tylko raz i zabrał córkę na lody z okazji Mikołajek.

Wnioskodawczyni bardzo prosi o informację, czy w tym przypadku może skorzystać z preferencyjnego rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych jako matka samotnie wychowująca dziecko oraz czy Wnioskodawczyni może skorzystać z ulgi prorodzinnej na dziecko za cały, czy tylko za część roku, czyli od czasu, kiedy otrzymała rozwód, choć były mąż dużo wcześniej przeprowadził się do kochanki.

Wnioskodawczyni nadmienia, że Jej przychód za 2019 r. wyniósł 91 508 zł 61 gr.

Wprawdzie w dniu 25 lutego 2020 r. Wnioskodawczyni wysłała do Urzędu Skarbowego powyższe zapytanie drogą mailową i w dniu 2 marca 2020 r. otrzymała telefoniczną informację, że jak najbardziej może rozliczyć się jako samotna matka i skorzystać z ulgi na dziecko, jednak bardzo prosi o taką informację na piśmie, gdyż Wnioskodawczyni chce mieć pewność, że za kilka lat ktoś nie podważy tej decyzji i będzie musiała zapłacić karę.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni nadmienia, że uprawomocnienie się wyroku sądowego dotyczącego rozwodu nastąpiło w dniu 2 sierpnia 2019 r. Po orzeczeniu rozwodu Wnioskodawczyni samotnie wychowywała i wychowuje córkę. Jej stan cywilny nie uległ zmianie. Ojciec dziecka posiadał i posiada pełną władzę rodzicielską. Sądownie ustalono miejsce zamieszkania dziecka przy matce. Nie ustalono sądownie kontaktów dziecka z ojcem. Ojciec może się spotykać z dzieckiem, kiedy chce, natomiast inna sprawa, że tego nie robi.

Wnioskodawczyni była i jest rozwódką. W roku podatkowym, którego dotyczy wniosek dochody były opodatkowane - PIT 37. Wnioskodawczyni uzyskuje dochody według skali podatkowej. W roku podatkowym, którego dotyczy wniosek wyłącznie Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską w stosunku do córki. Ojciec dziecka nie bierze udziału w jej wychowywaniu, nie sprawuje nad nią opieki, nie troszczy się o jej rozwój fizyczny i duchowy, nie zabiera jej na weekendy, wakacje czy ferie, jedynie płaci co miesiąc alimenty. W 2019 r., od dnia rozwodu, czyli od dnia 11 lipca, do dnia 31 grudnia widział się z córką tylko raz - w dniu 6 grudnia (Mikołajki) i spędził z nią tego dnia 2 godziny. Wnioskodawczyni zawarła z byłym mężem porozumienie dotyczące zasad korzystania z ulgi na dzieci. Były mąż wyraził zgodę na odliczenie przez Wnioskodawczynię ulgi w całości, a sam nie będzie dokonywał takich odliczeń.

W roku podatkowym, którego dotyczy wniosek dziecko nie osiągnęło żadnych dochodów. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Dziecko nie zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych. W roku podatkowym, którego dotyczy przedmiotowy wniosek, w stosunku do Wnioskodawczyni lub Jej dziecka nie miały zastosowania przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Dziecko Wnioskodawczyni nie otrzymało zasiłku pielęgnacyjnego ani renty socjalnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy Wnioskodawczyni spełnia warunki rozliczenia się jako matka samotnie wychowująca dziecko?

2. Czy Wnioskodawczyni może odliczyć ulgę prorodzinną za cały rok, czy tylko od dnia rozwodu?

Zdaniem Wnioskodawczyni (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), zgodnie z przepisami prawa wygląda na to, że spełnia warunki matki samotnie wychowującej dziecko. Wątpliwości pojawiły się w momencie, gdy Wnioskodawczyni przeczytała różne interpretacje w internecie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej - podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Stosownie do treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych (art. 6 ust. 9 ww. ustawy).

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

* posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,

* wychowywania samotnie w roku podatkowym dziecka (dzieci),

* nieuzyskiwania przez rodzica i dziecko (dzieci) dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Należy jednak wskazać, że przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym określonym w tym przepisie jest osobą samotnie wychowującą dziecko.

Z istoty pojęcia "osoby samotnie wychowującej dziecko" wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby) zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny. Przepis art. 6 ust. 4 ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jest to więc taka osoba, która stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, bez udziału (wsparcia) drugiej osoby. Natomiast, kiedy każdy rodzic jest zaangażowany w proces wychowawczy dziecka oznacza, że w roku podatkowym dziecko wychowywane jest wspólnie przez oboje rodziców, a nie samotnie przez któregokolwiek z nich. Przy wychowywaniu dziecka należy wziąć pod uwagę całokształt działań i czynności wykonywanych przez każdego z rodziców, w tym także tych o charakterze niewymiernym jak kształtowanie osobowości, światopoglądu, systemu wartości, postaw emocjonalnych. W sytuacji, gdy każdy z rodziców aktywnie oraz w porównywalnym stopniu uczestniczy w wychowywaniu dziecka - co przejawia się między innymi dzieleniem się wszelkimi obowiązkami związanymi z procesem wychowawczym dziecka, niezależnie od tego u kogo pod czyją w danym momencie roku podatkowego opieką dziecko przebywa - nie można mówić o samotnym wychowywaniu dziecka przez któregokolwiek z rodziców.

Przyjęcie odmiennej wykładni stałoby w sprzeczności z uzasadnieniem wprowadzenia tej ulgi, z którego jednoznacznie wynika, że ustawodawca kierował ją tylko do osób, które samotnie troszczą się o codzienne zaspokojenie potrzeb dzieci, posiadając ściśle określony status cywilny.

Prawo do omawianej preferencji podatkowej będzie przysługiwało jedynie temu z rodziców, czy opiekunów prawnych, który będąc osobą stanu wolnego (za wyjątkiem ściśle w ustawie określonym) faktycznie w roku podatkowym samotnie dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim samodzielnie ciągłą opiekę, bez udziału drugiego rodzica w procesie wychowawczym.

Jednocześnie przepisy powyższej ustawy nie uzależniają prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania jego dochodów od tego, czy przez cały rok był osobą samotnie wychowującą dziecko. Wystarczające jest zatem, aby taki stan zaistniał w ciągu roku, a nie trwał przez cały rok.

W tym miejscu należy jednoznacznie podkreślić, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do preferencyjnego rozliczenia powinny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Przystępując do oceny możliwości rozliczania dochodów Wnioskodawczyni w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dziecko zaznaczyć należy, że każda preferencja podatkowa stanowi wyjątek od zasady równości i powszechności opodatkowania. W konsekwencji, podatnikowi przysługuje prawo do jej zastosowania, jeśli spełni warunki dla niej określone, a w szczególności, jeśli w trakcie roku podatkowego faktycznie samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców, wychowywał dziecko.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia "wychowywać", należy odwołać się zatem do jego definicji słownikowych. "Wychowywać" w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny. Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu, systemu wartości oraz postaw emocjonalnych.

Z wniosku wynika, że w dniu 11 lipca 2019 r. odbyła się sprawa rozwodowa, która zakończyła się wyrokiem stwierdzającym rozwód. Uprawomocnienie się wyroku sądowego dotyczącego rozwodu nastąpiło w dniu 2 sierpnia 2019 r. Po orzeczeniu rozwodu Wnioskodawczyni samotnie wychowywała i wychowuje córkę. Były mąż dużo wcześniej wyprowadził się, nie utrzymuje z dzieckiem żadnego kontaktu, nawet telefonicznego. Do tej pory pojawił się tylko raz i zabrał córkę na lody z okazji Mikołajek. Sąd powierzył Wnioskodawczyni wychowywanie córki, z tym, że nie odebrał praw rodzicielskich ojcu, w stosunku do którego zasądzono alimenty na rzecz nieletniego dziecka (14 lat). Nie ustalono sądownie kontaktów dziecka z ojcem. Ojciec może się spotykać z dzieckiem, kiedy chce, natomiast inna sprawa, że tego nie robi. Sądownie ustalono miejsce zamieszkania dziecka przy matce. Wnioskodawczyni była i jest rozwódką. W roku podatkowym którego dotyczy wniosek dochody były opodatkowane - PIT 37. Wnioskodawczyni uzyskuje dochody według skali podatkowej. W roku podatkowym, którego dotyczy wniosek wyłącznie Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską w stosunku do córki. Ojciec dziecka nie bierze udziału w jej wychowywaniu, nie sprawuje nad nią opieki, nie troszczy się o jej rozwój fizyczny i duchowy, nie zabiera jej na weekendy, wakacje czy ferie, jedynie płaci co miesiąc alimenty. Wnioskodawczyni zawarła z byłym mężem porozumienie dotyczące zasad korzystania z ulgi na dzieci. Były mąż wyraził zgodę na odliczenie przez Wnioskodawczynię ulgi w całości, a sam nie będzie dokonywał takich odliczeń.

W roku podatkowym, którego dotyczy wniosek dziecko nie osiągnęło żadnych dochodów. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Dziecko nie zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych. W roku podatkowym, którego dotyczy przedmiotowy wniosek, w stosunku do Wnioskodawczyni lub Jej dziecka nie miały zastosowania przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Dziecko Wnioskodawczyni nie otrzymało zasiłku pielęgnacyjnego ani renty socjalnej.

Jak wskazuje przedstawiony we wniosku oraz jego uzupełnieniu opis, w 2019 r. Wnioskodawczyni samotnie wychowywała małoletnią córkę, ponieważ to ona w sposób stały wykonywała wszystkie obowiązki rodzicielskie, ojciec dziecka od dnia rozwodu miał jedynie doraźny kontakt z córką (w Mikołajki zabrał córkę na lody, tego dnia spędził z nią 2 godziny).

Reasumując, Wnioskodawczynię należy uznać za osobę samotnie wychowującą dziecko w 2019 r. i tym samym przysługuje Jej prawo do rozliczenia się w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko, określony w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli stan faktyczny nie ulegnie zmianie status osoby samotnie wychowującej przysługiwał będzie Wnioskodawczyni również w latach następnych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Natomiast, zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 cyt. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Podkreślenia wymaga, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Wysokość odliczenia z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi.

Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez obojga rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Z tym że biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, tj. po wyrazach kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców - z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi - jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców.

Zatem, ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców, przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. Natomiast w sytuacji braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2378/15: "(...) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (...)".

Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Z opisu sprawy wynika, że w wyniku rozwodu w dniu 11 lipca 2019 r. Sąd powierzył Wnioskodawczyni wychowywanie córki, z tym, że nie odebrał praw rodzicielskich ojcu, w stosunku do którego zasądzono alimenty. Sądownie ustalono miejsce zamieszkania dziecka przy matce. Nie ustalono sądownie kontaktów dziecka z ojcem. W roku podatkowym, którego dotyczy wniosek wyłącznie Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską w stosunku do córki. Wnioskodawczyni zawarła z byłym mężem porozumienie dotyczące zasad korzystania z ulgi na dzieci. Były mąż wyraził zgodę na odliczenie przez Wnioskodawczynię ulgi w całości, a sam nie będzie dokonywał takich odliczeń.

W świetle powyższego, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny - przy spełnieniu przesłanek wynikających z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji gdy Wnioskodawczyni przez cały 2019 r. wykonywała władzę rodzicielską w stosunku do małoletniej córki i wobec porozumienia zawartego z byłym mężem, będzie Ona miała prawo składając w 2020 r. zeznanie za 2019 r. skorzystać z ulgi prorodzinnej na małoletnią córkę w całości, za cały rok podatkowy.

Wykonywanie obowiązku alimentacyjnego przez ojca oraz jednorazowego spotkania z córką, nie sposób uznać za wystarczające dla przyjęcia, że wykonywał on władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tym bardziej, że obowiązek alimentacyjny nie jest uzależniony od wykonywania, czy nawet posiadania takiej władzy.

Zatem, w przedmiotowej sprawie uznać należy, że przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w ww. ustawie, za 2019 r. Wnioskodawczyni przysługuje prawo do dokonania odliczenia w pełnej wysokości w ramach ulgi prorodzinnej z tytułu wychowywania małoletniej córki, skoro wyłącznie Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską nad córką.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni w tym zakresie również uznane zostało za prawidłowe.

Reasumując, w zeznaniu podatkowym o wysokości osiągniętego dochodu za 2019 r. Wnioskodawczyni może skorzystać z rozliczenia jako samotnie wychowująca córkę oraz całej ulgi prorodzinnej w związku z wykonywaniem władzy rodzicielskiej względem córki.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we...., ul......,....., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.