0113-KDIPT2-2.4011.31.2020.2.AKR - Ustalenie możliwości skorzystania z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko, ulgi prorodzinnej oraz kosztów uzyskania przychodów ze stosunku pracy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2020 r. (data wpływu 13 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 lutego 2020 r. (data wpływu 29 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko, ulgi prorodzinnej oraz kosztów uzyskania przychodów ze stosunku pracy - jest prawidłowe.

W dniu 13 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko, ulgi prorodzinnej oraz kosztów uzyskania przychodów ze stosunku pracy.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 27 lutego 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.31.2020.1.AKR wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 27 lutego 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 28 lutego 2020 r.). W dniu 29 lutego 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu... stycznia 2019 r. został orzeczony przez Sąd rozwód w sprawie małżeństwa Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni ma 16 letniego syna, urodzonego w dniu... lutego 2004 r., który pozostał przy Niej. Ojciec dziecka nie został pozbawiony praw rodzicielskich, jednak nie utrzymuje żadnych kontaktów z synem. Nie wie do jakiej szkoły uczęszcza jego dziecko, nie zna nawet jego adresu zamieszkania. Wywiązuje się jedynie regularnie z obowiązku alimentacyjnego.

W 2019 r. Wnioskodawczyni była zatrudniona na podstawie umowy o pracę w dwóch firmach:

* pierwsza firma (7/8 etatu) zlokalizowana jest w..., przez pełne 12 miesięcy,

* druga firma (1/8 etatu) zlokalizowana jest poza... (wieś....), przez 10 miesięcy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że Sąd orzekł rozwód w dniu... stycznia 2019 r., a wyrok uprawomocnił się w dniu... lutego 2019 r. Jej były małżonek zaprzestał kontaktować się z synem, a także sprawować wobec niego należycie władzę rodzicielską od kwietnia 2018 r. Były mąż Wnioskodawczyni zamieszkał do czasu rozwodu oraz wyprowadzki Wnioskodawczyni i ich syna, u swej matki. Nie wykazywał żadnego zainteresowania dzieckiem. Podczas rozprawy rozwodowej nie zabiegał również o zabezpieczenie widzeń z synem. Nie chciał uczestniczyć w terapii na jaką Wnioskodawczyni chodziła z synem. Nie uczestniczył w wyborze szkoły średniej, nie interesował się wynikami egzaminów na koniec ósmej klasy. Nie wykazał żadnego zainteresowania, gdzie i w jakich warunkach będzie mieszkał jego syn. Począwszy od kwietnia 2018 r., mimo że rozwód został orzeczony dopiero w styczniu 2019 r., Wnioskodawczyni samotnie sprawuje władzę rodzicielską nad swoim małoletnim synem. Samodzielnie zapewnia mu opiekę, zaspokaja potrzeby materialne, troszczy się o jego rozwój fizyczny i emocjonalny. Były mąż wywiązuje się jedynie z obowiązku alimentacyjnego. Po orzeczeniu rozwodu Jej stan cywilny nie uległ zmianie i nadal jest Ona rozwódką. Przychód jaki Wnioskodawczyni osiągnęła w 2019 r. to..... gr. Przychód osiągnięty przez Wnioskodawczynię w 2019 r. dotyczy wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę. Zaliczki na podatek dochodowy zostały pobrane i przekazane do US przez pracodawcę zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W 2019 r. Wnioskodawczyni była zatrudniona w dwóch firmach na podstawie umów o pracę.

W obu przypadkach zostały naliczone podstawowe koszy uzyskania przychodu. W pierwszej firmie jest to wartość 1 751 zł 25 gr za cały 2019 r. (9 miesięcy x 111 zł 25 gr, plus 3 x 250 zł). W drugiej firmie zatrudnienie ustało z dniem... października 2019 r. Koszty uzyskania, jakie zostały naliczone to 1 251 zł 25 gr (9 miesięcy x 111 zł 25 gr, plus 1 x 250 zł). W 2019 r. nie otrzymywała dodatku za rozłąkę. W 2019 r. Wnioskodawczyni nie osiągnęła przychodów, które podlegałyby przepisom art. 30c ww. ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy z uwagi na datę rozwodu, tj..... stycznia 2019 r., Wnioskodawczyni może rozliczać się wspólnie z małoletnim synem i wykorzystać kwotę zmniejszającą podatek (syn nie posiada żadnych dochodów)?

2. Czy z uwagi na datę rozwodu, tj.... stycznia 2019 r., może Ona skorzystać z ulgi prorodzinnej za cały 2019 r., wykorzystując próg 112 000 zł?

3. Czy zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy przysługuje Jej prawo rozliczenia podwyższonych kosztów uzyskania przychodu za 2019 r. w wysokości 3 226 zł 92 gr, mimo że zatrudnienie w firmie poza Jej miejscem zamieszkania trwało niecały 2019 r., bo do października 2019 r.

Zdaniem Wnioskodawczyni, (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku) - w zakresie pytania oznaczonego nr 1 - zgodnie z art. 6 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługuje Jej prawo rozliczenia się ze swym synem.

Wnioskodawczyni spełnia następujące warunki:

* w 2019 r. został orzeczony rozwód, zatem jest rozwódką,

* Jej syn jest małoletni (ma 16 lat),

* Jej syn nie osiąga żadnych dochodów,

* ojciec syna nie sprawuje żadnej opieki nad nim, nie wykonywał należycie władzy rodzicielskiej, nie zamieszkiwał i nie zamieszkuje z nim pod jednym dachem,

* Wnioskodawczyni osiąga przychody ze stosunku pracy.

Zdaniem Wnioskodawczyni - w zakresie pytania oznaczonego nr 2 - zgodnie z art. 27f ww. ustawy, przysługuje Jej prawo rozliczenia ulgi prorodzinnej za 2019 r.

Wnioskodawczyni spełnia następujące warunki:

* w 2019 r. samotnie sprawowała władzę rodzicielską nad małoletnim synem,

* korzystając z preferencyjnego rozliczenia się z małoletnim synem na mocy art. 6 ww. ustawy, nie przekroczy wymaganego progu dochodowego w kwocie 112 000 zł.

Zdaniem Wnioskodawczyni - w zakresie pytania oznaczonego nr 3 - przychody, które Wnioskodawczyni osiągnęła w 2019 r. pochodziły ze stosunku pracy. Pracodawcy w obu przypadkach naliczyli podstawowe koszty uzyskania przychodu.

Wnioskodawczyni uważa, że przysługuje Jej prawo rozliczenia kosztów w wysokości 3 226 zł 92 gr za 2019 r., zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, ponieważ:

* przychody osiągnęła równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego,

* jeden ze stosunków pracy był poza miejscowością, w której mieszka,

* nie otrzymywała dodatku za rozłąkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, późn. zm.) od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej - podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Stosownie do art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego przewidzianych dla osób samotnie wychowujących małoletnie dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

* posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,

* wychowywania w roku podatkowym dzieci (dziecka),

* wyrażenia wniosku o rozliczenie na preferencyjnych warunkach w rocznym zeznaniu podatkowym.

Jednak przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym określonym w tym przepisie jest osobą samotnie wychowującą dziecko.

Z istoty pojęcia "osoby samotnie wychowującej dziecko" wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie, tj. w roku podatkowym, zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby), zajmuje się wychowywaniem dziecka. Przepis ten wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci, jak również do tego, że osoba ta w roku podatkowym musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców.

Z uwagi zaś, że ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia "wychowywać", należy odwołać się do jego definicji słownikowych.

"Wychowywać" w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że w dniu... stycznia 2019 r. został orzeczony rozwód w sprawie małżeństwa Wnioskodawczyni (uprawomocniony w dniu 21 lutego 2019 r.). Wnioskodawczyni ma 16 letniego syna, urodzonego w dniu... lutego 2004 r., który pozostał przy Niej. Ojciec dziecka nie został pozbawiony praw rodzicielskich, jednak nie utrzymuje dosłownie żadnych kontaktów z synem. Nie wie do jakiej szkoły uczęszcza jego dziecko, nie zna nawet jego adresu zamieszkania. Jej były małżonek zaprzestał kontaktować się z synem, a także sprawować wobec niego należycie władzę rodzicielską od kwietnia 2018 r. Były mąż Wnioskodawczyni zamieszkał do czasu rozwodu oraz wyprowadzki Wnioskodawczyni i ich syna, u swej matki. Nie wykazywał żadnego zainteresowania dzieckiem. Podczas rozprawy rozwodowej nie zabiegał również o zabezpieczenie widzeń z synem. Nie chciał uczestniczyć w terapii na jaką Wnioskodawczyni chodziła z synem. Nie uczestniczył w wyborze szkoły średniej, nie interesował się wynikami egzaminów na koniec ósmej klasy. Nie wykazał żadnego zainteresowania, gdzie i w jakich warunkach będzie mieszkał jego syn. Począwszy od kwietnia 2018 r., mimo że rozwód został orzeczony dopiero w styczniu 2019 r., Wnioskodawczyni samotnie sprawuje władzę rodzicielską nad swoim małoletnim synem. Samodzielnie zapewnia mu opiekę, zaspokaja potrzeby materialne, troszczy się o jego rozwój fizyczny i emocjonalny. Ojciec dziecka wywiązuje się jedynie z obowiązku alimentacyjnego. Po orzeczeniu rozwodu Jej stan cywilny nie uległ zmianie i nadal jest rozwódką. Przychód jaki Wnioskodawczyni osiągnęła w 2019 r. to...... gr. Przychód osiągnięty przez Wnioskodawczynię w 2019 r. dotyczy wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę. W 2019 r. Wnioskodawczyni nie osiągnęła przychodów, które podlegałyby przepisom art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Małoletni syn Wnioskodawczyni nie posiada żadnych dochodów.

W tym miejscu należy podkreślić, że - zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa - wszelkie preferencje podatkowe stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania oraz mają charakter przywileju, z którego podatnik ma prawo, a nie obowiązek korzystania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Nadto przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego i próbach odkodowania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową.

Wskazać również należy, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym przewidzianej w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Niezbędną przesłanką w przedmiotowej sprawie jest, jak już wcześniej zaznaczono, aby osoba, która chce skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów w trakcie roku podatkowego faktycznie samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców wychowywała dziecko. Podkreślić należy, że wychowywanie dziecka nie sprowadza się jedynie do "Jego utrzymania" czy też czasowego (doraźnego) przebywania z nim lecz obejmuje ogół czynności zmierzających do należytego ukształtowania człowieka w sferze duchowej i psychicznej oraz zapewnienia mu materialnych podstaw rozwoju.

Użycie określenia "osoba samotnie wychowująca dzieci" oznacza zatem, że intencją ustawodawcy było przyznanie prawa do rozliczenia dochodów jako osoba samotnie wychowująca dziecko jednemu z rodziców lub opiekunów prawnych, który faktycznie wychowuje dziecko.

Podstawową kwestią jest zatem ustalenie, który z rodziców faktycznie wychowuje dziecko, gdy rodzice nie pozostają w związku małżeńskim i żadnemu z rodziców sąd nie ograniczył władzy rodzicielskiej, a jednocześnie ojciec (matka) dziecka częściowo wypełnia postanowienia wyroku sądowego w zakresie realizacji kontaktów z dzieckiem oraz świadczeń alimentacyjnych. Jednakże wychowywanie dziecka nie sprowadza się jedynie do łożenia na jego utrzymanie oraz do czasowego (doraźnego) z nim przebywania. Wychowywanie dziecka obejmuje bowiem ogół czynności zmierzających do należytego ukształtowania człowieka w sferze duchowej, emocjonalnej i psychicznej wraz z materialną podstawą rozwoju. Oznacza to, że wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na tym, że rodzic osobiście zajmuje się sprawami małoletniego dziecka, czyli podejmuje trud wykonywania wszystkich obowiązków, dzięki którym dziecko będzie wychowywane w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój.

Jak wskazuje przedstawiony we wniosku oraz jego uzupełnieniu opis, w 2019 r. Wnioskodawczyni samotnie wychowywała dziecko, ponieważ to ona w sposób stały wykonywała wszystkie obowiązki rodzicielskie, ojciec dziecka wywiązywał się jedynie z obowiązku alimentacyjnego.

Okoliczność, że rozwód orzeczony został w dniu 30 stycznia 2019 r. (uprawomocnił się 21 lutego 2019 r.) nie wyklucza prawa Wnioskodawczyni do rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko jeszcze w roku uzyskania rozwodu. Wskazać bowiem należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania jego dochodów od tego, czy przez cały rok był osobą samotnie wychowującą dzieci. Wystarczające jest, aby taki stan zaistniał w ciągu roku.

Reasumując, Wnioskodawczynię należy uznać za osobę samotnie wychowującą dziecko i tym samym przysługuje Jej prawo do rozliczenia się w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko, określony w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ww. ustawy za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ww. ustawy).

Z przepisu art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Zgodnie z art. 27f ust. 7 ww. ustawy, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Zgodnie z wyżej cytowanym przepisem art. 27f ust. 2 pkt 1 ww. ustawy w przypadku wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do jednego małoletniego dziecka możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej przez podatnika uzależniona jest od jego dochodów w roku podatkowym. W przypadku osoby samotnie wychowującej małoletnie dziecko w rozumieniu art. 6 ust. 4 ww. ustawy limitem dochodów, uzależniających możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej jest kwota 112 000 zł.

Jak wskazano wyżej Wnioskodawczyni w 2019 r. była osobą samotnie wychowującą dziecko w rozumieniu art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawczyni, jako osoba samotnie wychowująca dziecko, będzie mogła skorzystać za 2019 r. z ulgi prorodzinnej na małoletniego syna, ponieważ Jej dochody w 2019 r. nie przekroczyły kwoty 112 000 zł (wyniosły 78 170 zł 49 gr.). Data rozwodu 30 stycznia 2019 r. nie stanowi przeszkody w możliwości skorzystania z tej ulgi za cały 2019 r. Wnioskodawczyni wskazała, że w 2019 r. zarówno przed jak i po rozwodzie wykonywała władzę rodzicielską w stosunku do małoletniego syna.

Wątpliwości Wnioskodawczyni budzi także kwestia, czy przysługuje Jej prawo do podwyższonych kosztów uzyskania przychodu za 2019 r., mimo że zatrudnienie w firmie poza Jej miejscem zamieszkania trwało niecały 2019 r., tj. do 30 października 2019 r.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do treści art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepis art. 32 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

W myśl art. 32 ust. 5 ww. ustawy zakład pracy przy obliczaniu zaliczki stosuje koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 2 pkt 3, jeżeli pracownik złoży oświadczenie o spełnieniu warunku określonego w tym przepisie, przepisy ust. 3a i 4 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 32 ust. 3a ww. ustawy oświadczenia, o którym mowa w ust. 3, nie składa się, jeżeli stan faktyczny wynikający z oświadczenia złożonego w latach poprzednich nie uległ zmianie.

W myśl art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2019 r., koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

Zgodnie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1835), od dnia 1 października 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. miesięczne koszty uzyskania przychodów wynoszą:

Stosownie zaś do art. 3 ust. 2 ww. ustawy przy obliczaniu podatku za 2019 r. koszty uzyskania przychodów za rok podatkowy:

Zgodnie z art. 22 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów ust. 2 pkt 3 i 4 oraz ust. 11 nie stosuje się w przypadku, gdy pracownik otrzymuje zwrot kosztów dojazdu do zakładu pracy, z wyjątkiem, gdy zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu.

Wyżej cytowane przepisy art. 22 ust. 2 pkt 2 i pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 3 ust. 2 pkt 2 i pkt 4 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw, wskazują limity kosztów uzyskania przychodów, których nie można przekroczyć w sytuacji gdy pracownik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, przy czym limit ten dotyczy kosztów za cały rok podatkowy. Ograniczenie to nie odnosi się do kosztów związanych z ustaleniem miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że w 2019 r. Wnioskodawczyni była zatrudniona w dwóch firmach na podstawie umów o pracę. Pierwsza firma zlokalizowana jest w..., zgodnie z miejscem Jej zamieszkania; praca w wymiarze 7/8 etatu. Druga firma zlokalizowana poza Jej miejscem zamieszkania (wieś...); umowa o pracę na 1/8 etatu. W obu przypadkach zostały naliczone podstawowe koszy uzyskania przychodu. W pierwszej firmie jest to wartość 1 751 zł 25 gr za cały 2019 r. (9 miesięcy x 111 zł 25 gr, plus 3 x 250 zł). W drugiej firmie zatrudnienie ustało z dniem....października 2019 r. Koszty uzyskania jakie zostały naliczone to 1 251 zł 25 gr (9 miesięcy x 111 zł 25 gr, plus 1 x 250 zł). W 2019 r. Wnioskodawczyni nie otrzymywała dodatku za rozłąkę.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni przysługuje prawo do podwyższonych kosztów uzyskania przychodów, ponieważ Wnioskodawczyni była zatrudniona w dwóch firmach na podstawie umów o pracę, a jedna z nich znajdowała się poza Jej miejscem zamieszkania i Wnioskodawczyni nie otrzymywała dodatku za rozłąkę, jeżeli spełniony został warunek wynikający z wskazanego wyżej art. 22 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do Wnioskodawczyni ma zatem zastosowanie art. 3 ust. 2 pkt 4 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw, zgodnie z którym przy obliczaniu podatku za 2019 r. koszty uzyskania przychodów za rok podatkowy nie mogą przekroczyć łącznie 3 226 zł 92 gr.

Reasumując, Wnioskodawczyni wykonującej w stosunku do małoletniego syna w sposób stały obowiązki rodzicielskie bez udziału ojca małoletniego syna, jako osobie samotnie wychowującej dziecko, przysługuje prawo do rozliczenia się za 2019 r. w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko określony w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni wykonując władzę rodzicielską zarówno przed jak i po rozwodzie orzeczonym w dniu 30 stycznia 2019 r. oraz spełniając kryterium dochodowe dla osoby samotnie wychowującej dziecko będzie mogła również skorzystać z ulgi prorodzinnej na małoletniego syna za cały 2019 r. Natomiast w związku z zatrudnieniem Wnioskodawczyni w 2019 r. w dwóch firmach na podstawie umów o pracę, z których jedna znajdowała się w miejscu Jej zamieszkania, a druga poza Jej miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni przysługuje prawo do podwyższonych kosztów uzyskania przychodów wynikających z art. 3 ust. 2 pkt 4 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw, zgodnie z którym przy obliczaniu podatku za 2019 r. koszty uzyskania przychodów za rok podatkowy nie mogą przekroczyć łącznie 3 226 zł 92 gr.

Stanowisko Wnioskodawczyni uznane zostało za prawidłowe w całości, pomimo że w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodu ze stosunku pracy wskazała art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odpowiadający limitowi podwyższonych kosztów uzyskania przychodów mających zastosowanie w Jej przypadku wynikającemu z art. 3 ust. 2 pkt 4 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw. Ww. limit wskazany został we właściwej wysokości. Zatem, skutek podatkowy określony został przez Wnioskodawczynię prawidłowo.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 i 567) dodany przez art. 1 pkt 14 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).