0113-KDIPT2-2.4011.184.2020.2.MK - Określenie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2020 r. (data wpływu 11 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem złożonym w dniu 9 marca 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 lutego 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 3 marca 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.184.2020.1.MK, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem ePUAP w dniu 3 marca 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 4 marca 2020 r.). W dniu 9 marca 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 25 sierpnia 1995 r. została nabyta we wspólności z mężem Wnioskodawczyni (po 50% udziału) działka nr..., położoną w.... Czynność została potwierdzona aktem notarialnym w Kancelarii Notarialnej w..., Rep. A Nr. Wspólność majątkowa w małżeństwie Wnioskodawczyni istniała od dnia 4 października 1973 r., akt małżeństwa nr... wystawiony przez Urząd Stanu Cywilnego.... Umów majątkowych nie zawierano. W 1996 r. został na tej działce wybudowany dom, którego odbiór częściowy był w 2001 r., a całkowity w 2012 r. W dniu 30 sierpnia 2004 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni. Postępowanie spadkowe po śmierci zostało przeprowadzone w dniu 10 stycznia 2011 r. w Sądzie Rejonowym w..., sygn. akt.... Zgodnie z postanowieniem Sądu, Wnioskodawczyni oraz dwaj synowie dziedziczyli po 1/6 udziału w działce. W sumie Wnioskodawczyni stała się posiadaczką 4/6 udziału. W 2013 r. Wnioskodawczyni wystąpiła o dział spadku, gdyż chciała sprzedać dom. Sąd Rejonowy w... nie przychylił się do Jej prośby, sygn. akt.... W związku z powyższym, w dniu 18 września 2018 r. Wnioskodawczyni zawarła z synami ugodę sądową, na mocy której synowie otrzymali od Wnioskodawczyni spłatę po 86 000 zł, czyli więcej niż wycena sądowa, która opiewała na kwotę 72 000 zł. Od tych kwot w dniu 17 grudnia 2018 r. Wnioskodawczyni zapłaciła podatek (3491 zł tytułem p.c.c.-3). W dniu 28 października 2019 r. Wnioskodawczyni podpisała przedwstępną umowę zakupu mieszkania z firmą.... W dniu 20 listopada 2019 r. Wnioskodawczyni sprzedała dom wraz z działką nr... za kwotę 380 000 zł, akt notarialny Rep. A Nr.. w Kancelarii Notarialnej..., oraz spłaciła synów. Zbycie nie było dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej. W dniu 27 listopada 2019 r. Wnioskodawczyni dokonała płatności za usługi biura pośrednictwa sprzedaży nieruchomości... w kwocie 14 069 zł 97 gr, co potwierdza faktura. W dniu 21 listopada 2019 r. Wnioskodawczyni otrzymała darowiznę od syna w kwocie 86 000 zł z przeznaczeniem na zakup omawianego niżej mieszkania. Syn nie jest współwłaścicielem, natomiast ma dożywotnią, nieodpłatną, osobistą służebność mieszkania polegającą na prawie do zamieszkiwania w jednym pokoju o powierzchni 11,98 m², a ponadto wspólnego korzystania z kuchni, łazienki i przedpokoju w zakupionym mieszkaniu. W dniu 12 grudnia 2019 r. Wnioskodawczyni sfinalizowała zakup lokalu mieszkalnego od dewelopera, firmy. Nowe mieszkanie w stanie deweloperskim zostało zakupione za kwotę 289 422 zł, Rep. A Nr. Czynności dokonano w Kancelarii Notarialnej.... Mieszkanie zostało nabyte celem zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni. W związku z zakupem omawianego mieszkania Wnioskodawczyni zapłaciła u notariusza kwotę 2081 zł 78 gr, co zostało ujęte w akcie notarialnym zakupu mieszkania. Na wykończenie mieszkania Wnioskodawczyni w dniu 29 października 2019 r. zaciągnęła kredyt w wysokości 30 000 zł w banku... w celu wykończenia i urządzenia na własne potrzeby zakupionego mieszkania. Wykończenie mieszkania polegało na: ułożeniu podłóg, kupnie i montażu drzwi, glazury do kuchni i łazienki, zakupie sprzętu AGD (pralka, płyta indukcyjna, zlew kuchenny), wyposażeniu łazienki (WC, prysznic), kupnie i montażu szafy wnękowej, montażu blatów kuchennych. Na potwierdzenie wydatków Wnioskodawczyni posiada faktury imienne i rachunki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni będzie miała obowiązek zapłaty podatku od zbycia nieruchomości w związku z zakupem nowego lokalu na własne potrzeby mieszkaniowe?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna płacić podatku od zbycia nieruchomości, ponieważ kupiła nowy lokal celem zaspokojenia własnych i syna potrzeb mieszkaniowych, na którego wykończenie wzięła kredyt w banku. Fundusze ze sprzedaży domu były niewystarczające na spłacenie synów według ugody sądowej, zakup i wykończenie nowego mieszkania, wskutek czego Wnioskodawczyni nie jest w stanie wykazać dochodu będącego podstawą opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

c. prawa wieczystego użytkowania gruntów, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Stosownie do art. 10 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 25 sierpnia 1995 r. została we wspólności z mężem (po 50% udziału) nabyta działka o powierzchni 0,0486 ha. Czynność została potwierdzona aktem notarialnym. Wspólność majątkowa w małżeństwie Wnioskodawczyni istniała od dnia 4 października 1973 r. Umów majątkowych nie zawierano. W 1996 r. został na tej działce wybudowany dom, którego odbiór częściowy był w 2001 r., a całkowity w 2012 r. W dniu 30 sierpnia 2004 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni. Postępowanie spadkowe po śmierci zostało przeprowadzone w dniu 10 stycznia 2011 r. w Sądzie Rejonowym. Zgodnie z postanowieniem Sądu, Wnioskodawczyni oraz dwaj synowie dziedziczyli po 1/6 udziału w działce. W sumie Wnioskodawczyni stała się posiadaczką 4/6 udziału. W 2013 r. Wnioskodawczyni wystąpiła o dział spadku, gdyż chciała sprzedać dom. Sąd Rejonowy nie przychylił się do Jej prośby. W związku z powyższym, w dniu 18 września 2018 r. Wnioskodawczyni zawarła z synami ugodę sądową, na mocy której synowie otrzymali od Wnioskodawczyni spłatę po 86 000 zł, czyli więcej niż wycena sądowa, która opiewała na kwotę 72 000 zł. Od tych kwot w dniu 17 grudnia 2018 r. Wnioskodawczyni zapłaciła podatek (3491 zł tytułem p.c.c.-3). W dniu 28 października 2019 r. Wnioskodawczyni podpisała przedwstępną umowę zakupu mieszkania. W dniu 20 listopada 2019 r. Wnioskodawczyni sprzedała dom wraz z działką za kwotę 380 000 zł, oraz spłaciła synów. Zbycie nie było dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej. W dniu 27 listopada 2019 r. Wnioskodawczyni dokonała płatności za usługi biura pośrednictwa sprzedaży nieruchomości w kwocie 14 069 zł 97 gr, co potwierdza faktura VAT. W dniu 21 listopada 2019 r. Wnioskodawczyni otrzymała darowiznę od syna w kwocie 86 000 zł z przeznaczeniem na zakup omawianego niżej mieszkania. Syn nie jest współwłaścicielem, natomiast ma dożywotnią, nieodpłatną, osobistą służebność mieszkania polegającą na prawie do zamieszkiwania w jednym pokoju o powierzchni 11,98 m², a ponadto wspólnego korzystania z kuchni, łazienki i przedpokoju w zakupionym mieszkaniu. W dniu 12 grudnia 2019 r. Wnioskodawczyni sfinalizowała zakup lokalu mieszkalnego od dewelopera. Nowe mieszkanie w stanie deweloperskim zostało zakupione za kwotę 289 422 zł. Mieszkanie zostało nabyte celem zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni. W związku z zakupem omawianego mieszkania Wnioskodawczyni zapłaciła u notariusza kwotę 2081 zł 78 gr, co zostało ujęte w akcie notarialnym zakupu mieszkania. Na wykończenie mieszkania Wnioskodawczyni w dniu 29 października 2019 r. zaciągnęła kredyt w wysokości 30 000 zł w banku w celu wykończenia i urządzenia na własne potrzeby zakupionego mieszkania. Wykończenie mieszkania polegało na: ułożeniu podłóg, kupnie i montażu drzwi, glazury do kuchni i łazienki, zakupie sprzętu AGD (pralka, płyta indukcyjna, zlew kuchenny), wyposażeniu łazienki (WC, prysznic), kupnie i montażu szafy wnękowej, montażu blatów kuchennych. Na potwierdzenie wydatków Wnioskodawczyni posiada faktury imienne i rachunki.

Należy podkreślić, że datę nabycia nieruchomości należy utożsamiać z chwilą przeniesienia prawa własności w rozumieniu cywilnoprawnym. Zatem pięcioletni termin, wskazany w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.), spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Zgodnie z art. 1037 § 1 i § 2 ww. ustawy, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział spadku powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy - Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ustawy - Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego).

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Jeżeli zniesienie współwłasności następuje przez podział rzeczy wspólnej, to co do zasady dokonuje się jej podziału na tyle części ilu jest współwłaścicieli z uwzględnieniem wartości udziałów posiadanych przed zniesieniem współwłasności. W przypadku różnicy pomiędzy wartością utworzonych części rzeczy a wielkością udziałów, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne.

Nadmienić w tym miejscu należy, że stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 2086, z późn. zm.). Przepis art. 31 § 1 ww. Kodeksu stanowi, że z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa), która obejmuje przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Mając na uwadze wyżej przywołane przepisy prawa i opisany stan faktyczny należy stwierdzić, że za datę nabycia przez Wnioskodawczynię nieruchomości stanowiącej działkę nr..., wchodzącą w skład majątku wspólnego małżonków, będącej przedmiotem spadku i zniesienia współwłasności po śmierci małżonka, należy uznać dzień jej nabycia do majątku wspólnego małżonków, tj. dzień 25 sierpnia 1995 r., stosownie do art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dlatego też data otwarcia spadku, czy też późniejsze czynności, nie stanowią dla Wnioskodawczyni nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. W konsekwencji, termin pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z dniem 31 grudnia 2000 r. Oznacza to, że odpłatne zbycie w dniu 20 listopada 2019 r. działki nr..., nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie to nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca 1995 r., w którym nastąpiło jej nabycie do majątku wspólnego małżonków. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana z tego tytułu do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych oraz do wykazania ww. przychodu w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym (PIT-39).

Bezprzedmiotowe zatem jest rozważanie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego w związku z wydatkowaniem przychodu na własne cele mieszkaniowe, skoro nie wystąpił dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie wadliwa argumentacja prawna, przy prawidłowo wywiedzionym skutku prawnym, skutkowała uznaniem stanowiska Wnioskodawczyni za nieprawidłowe.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Mając bowiem na uwadze treść art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, tut. Organ wydając interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przestawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy), z zastrzeżeniem art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 z późn. zm.).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.