0113-KDIPT2-2.4011.17.2017.1.EC - Opodatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia budynku mieszkalnego wykorzystywanego w działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2017 r. (data wpływu 9 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 marca 2017 r. (data wpływu 31 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu usługowo-mieszkalnego - jest prawidłowe.

W dniu 9 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług, który został uzupełniony przez Wnioskodawcę pismem z dnia 28 marca 2017 r. (data wpływu 31 marca 2017 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Aktem notarialnym w dniu 30 października 2008 r. Wnioskodawca nabył wraz z żoną (w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu usługowego w stanie niewykończonym. Lokal dwukondygnacyjny, trwale związany z gruntem, składający się z pomieszczenia usługowego na parterze budynku, pomieszczenia WC i zaplecza oraz dwóch WC i czterech pomieszczeń usługowych na piętrze budynku, który to lokal został później przekształcony na lokal usługowo-mieszkalny. Budynek usługowo-mieszkalny powstał na skutek przekształcenia pierwszego piętra budynku na lokal mieszkalny, a parter pozostał lokalem usługowym, bez powiększenia bryły budynku. Na piętrze budynku dokonano nieznaczące prace remontowe, aby dostosować lokal do lokalu mieszkalnego, używanego przez cały okres do dnia dzisiejszego na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych (od czego podatku VAT nie odliczano), a parter budynku ulepszono (więcej niż 30% wartości i nie odliczono VATu od ulepszenia) i przekazano do użytkowania do firmy Wnioskodawcy w dniu 19 czerwca 2009 r., po uzyskaniu pozwolenia z dnia 18 maja 2009 r. na użytkowanie części budynku parteru jako lokalu usługowego, który to został wprowadzony do firmy Wnioskodawcy jako środek trwały i był użytkowany.

Wnioskodawca nadmienia, że na dostosowanie lokalu usługowego zaciągnięty został w banku kredyt inwestycyjny na firmę Wnioskodawcy, z którego odsetki są kosztem firmy. Więc do dnia złożenia wniosku nieruchomość jest obciążona w kwocie ok. 120 000 zł kredytem inwestycyjnym.

Na skutek podziału powstał lokal usługowy z częścią mieszkalną, obejmujący część usługową powstałą na pierwszej kondygnacji budynku o łącznej powierzchni 95,22 m² składający się z lokalu usługowego, WC i pomieszczenia technicznego oraz część mieszkalną usytuowaną na drugiej kondygnacji budynku o powierzchni użytkowej 101,00 m² składającą się z 2 WC, kuchni, 4 pokoi. Lokal usługowy jest do dnia złożenia wniosku używany jako zaplecze magazynowo-socjalne na materiały wykorzystywane w procesie budowy, jako czynności opodatkowane podatkiem VAT. Lokal nigdy nie był wynajmowany. Łączna powierzchnia budynku 196,22 m². Budynek jest trwale związany z gruntem. Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowalnych PKOB (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.) - budynki mieszkalne są to obiekty, których co najmniej połowa jest wykorzystywana do celów mieszkalnych.

W dniu 28 listopada 2011 r. wydano decyzję pozwolenia na użytkowanie obiektu jako budynku usługowego z mieszkaniem i od tego dnia Wnioskodawca wraz z żoną zaczął użytkować część mieszkalną na własne potrzeby.

Po przekształceniu budynku, w dniu 25 października 2012 r. przeniesiono spółdzielcze prawo własności na odrębną własność, już w nowo opisanym stanie, z wydaną decyzją Urzędu Miasta dotyczącą pozwolenia na użytkowanie lokalu jako usługowo-mieszkalnego.

Lokale te nie są lokalami stanowiącymi odrębną nieruchomość, Wnioskodawca zakupił je jako jedną bryłę budynku dwukondygnacyjnego, w której zmienił sposób użytkowania z lokalu usługowego na lokal usługowo-mieszkalny. Lokal usługowo-mieszkalny stanowi jedną nieruchomość i zbywany będzie jako jedna nieruchomość. Zbycie nieruchomości będzie miało charakter odpłatny. Fakt przeniesienia nieruchomości do majątku prywatnego wynika z faktu niewykorzystywania obecnie lokalu na potrzeby działalności, jednak działalność jest prowadzona nadal w innych lokalach. Od dnia przekazania lokalu użytkowego z firmy Wnioskodawcy na potrzeby prywatne, do dnia zbycia nieruchomości, nie upłynie sześć lat. Nieruchomość nie jest amortyzowana od grudnia 2016 r. Zbycie nieruchomości nie nastąpi na skutek wykonywanej działalności.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT, ale od zakupu budynku nie był odliczany podatek VAT, a od części ulepszenia minęło już 6 lat. Cześć mieszkalna była używana w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Sprzedaż będzie realizowana za pośrednictwem biura nieruchomości, jako prawo własności do lokalu o powierzchni 196,22 m², z czego część usługowa stanowi 95,22 m² (pierwsza kondygnacja budynku), a lokalu mieszkalnego 101,00 m² (druga kondygnacja budynku). Sprzedaż nastąpi z majątku prywatnego, ponieważ po znalezieniu kupca lokal usługowy będzie wykreślony ze środków trwałych firmy i zakończy się jego amortyzacja. Zostanie sprzedany przez Wnioskodawcę i Jego żonę jako lokal usługowo-mieszkalny, tak jak był zakupiony.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy zbycie opisanego lokalu w całości wraz z gruntem będzie podlegało podatkowi dochodowemu od osób fizycznych?

2. Czy transakcja ta będzie podlegała podatkowi VAT?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidulanej jest udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 1, dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie nr 2) zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), zbycie budynku usługowo-mieszkalnego wraz z gruntem będzie korzystało ze zwolnienia z podatku dochodowego, ponieważ upłynęło 5 lat od nabycia, o których mowa w art. 10 pkt 1 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i więcej niż połowa budynku jest częścią mieszkalną używaną dłużej niż 5 lat na własne potrzeby mieszkaniowe (Dz. U. Nr 242, poz. 1622 KŚT w powiązaniu z art. 14 ust. 2c).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl natomiast art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy nie stosuje do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy).

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dotyczy to również sytuacji, w której składniki te przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat. Natomiast przychody ze sprzedaży nieruchomości mieszkalnych nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej także w sytuacji, gdy podlegały one wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie istotnym jest zatem, czy zbywany będzie lokal mieszkalny, czy też niemieszkalny.

Jak wynika z pkt 2 objaśnień wstępnych Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.) budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

O zaliczeniu budynku (lokalu) do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania, który w praktyce bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem. O zmianie pierwotnego przeznaczenia na stałe, decyduje każdorazowo wykonanie odpowiednich robót budowlano-adaptacyjnych. W przypadku budynków (lokali) o różnym przeznaczeniu o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje główne jego przeznaczenie.

Zgodnie z art. 71 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r. poz. 2255, z późn. zm.) przez zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części rozumie się w szczególności podjęcie bądź zaniechanie w obiekcie budowlanym lub jego części działalności zmieniającej warunki: bezpieczeństwa pożarowego, powodziowego, pracy, zdrowotne, higieniczno-sanitarne, ochrony środowiska bądź wielkość lub układ obciążeń. Zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, stosownie do art. 71 ust. 2 ww. ustawy, wymaga zgłoszenia właściwemu organowi. W zgłoszeniu należy określić dotychczasowy i zamierzony sposób użytkowania obiektu budowlanego lub jego części.

Zmiana przeznaczenia budynku (lokalu) użytkowego na budynek (lokal) mieszkalny powoduje, że zmienia się kwalifikacja przychodów z jego odpłatnego zbycia. Jak już wskazano, przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą budynku mieszkalnego, zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowią przychodów z działalności gospodarczej. Przy czym nie ma znaczenia przeznaczenie budynku przed zmianą.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 30 października 2008 r. Wnioskodawca wraz z żoną (w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej) nabył spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu usługowego w stanie niewykończonym. Był to lokal dwukondygnacyjny trwale związany z gruntem, składający się z pomieszczenia usługowego na parterze budynku, pomieszczenia WC i zaplecza oraz dwóch WC i czterech pomieszczeń na piętrze budynku. Budynek ten został przekształcony na lokal usługowo-mieszkalny, który powstał na skutek przekształcenia pierwszego piętra budynku na lokal mieszkalny, a parter pozostał lokalem usługowym bez powiększania bryły budynku. Na piętrze budynku dokonano nieznaczące prace remontowe, aby dostosować lokal do lokalu mieszkalnego używanego przez cały okres do dnia złożenia wniosku na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Dnia 28 listopada 2011 r. wydane zostało pozwolenie na użytkowanie piętra budynku na własne potrzeby mieszkaniowe. Parter budynku ulepszono (więcej niż 30% wartości i nie odliczono VATu od ulepszenia). Na dostosowanie lokalu usługowego zaciągnięty został w banku kredyt inwestycyjny na firmę Wnioskodawcy, z którego odsetki są kosztem firmy. Do dnia złożenia wniosku nieruchomość była obciążona w kwocie ok. 120 000 zł kredytem inwestycyjnym. W czerwcu 2009 r., po uzyskaniu pozwolenia, lokal usługowy został wprowadzony do firmy Wnioskodawcy jako środek trwały i był użytkowany. Lokal usługowy jest używany jako zaplecze magazynowo-socjalne na materiały wykorzystywane w procesie budowy, jako czynności opodatkowane podatkiem VAT. Lokal nigdy nie był wynajmowany. Na skutek ww. podziału, powstał lokal usługowy z częścią mieszkalną, obejmujący część usługową powstałą na pierwszej kondygnacji budynku o łącznej powierzchni 95,22 m², składający się z lokalu usługowego, WC i pomieszczenia technicznego oraz część mieszkalną usytuowaną na drugiej kondygnacji budynku o powierzchni użytkowej 101,00 m², składającą się z 2 WC, kuchni, 4 pokoi. W dniu 25 października 2012 r. przeniesiono spółdzielcze prawo własności na odrębną własność. Lokale (usługowe i mieszkalny) nie są lokalami stanowiącymi odrębną nieruchomość. Wnioskodawca zakupił je jako jedną bryłę budynku dwukondygnacyjnego, w której zmienił sposób użytkowania z lokalu usługowego na lokal usługowo-mieszkalny. Lokal usługowo-mieszkalny stanowi jedną nieruchomość i zbywany będzie jako jedna nieruchomość. Zbycie nieruchomości będzie miało charakter odpłatny. Sprzedaż będzie realizowana za pośrednictwem biura nieruchomości, jako prawo własności do lokalu o powierzchni 196,22 m², z czego część usługowa stanowi 95,22 m² (pierwsza kondygnacja budynku) i lokalu mieszkalnego 101,00 m² (druga kondygnacja budynku).

Z powyższego wynika, że co najmniej połowa całkowitej powierzchni budynku jest wykorzystywana do celów mieszkalnych, a zatem budynek ten należy uznać za budynek mieszkalny.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalno-usługowego, w którym powierzchnia użytkowa części mieszkalnej przekracza połowę całkowitej powierzchni użytkowej lokalu, nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Skutki podatkowe tej sprzedaży należy ocenić w kontekście przesłanek z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w przypadku sprzedaży nieruchomości o charakterze mieszkalnym przychód ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy powstaje wtedy, gdy jej odpłatne zbycie następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją nabyto lub wybudowano. Tym samym dla ustalenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu mieszkalno-usługowego wskazanego we wniosku istotne znaczenie ma data jego nabycia.

Wskazać należy, że moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 244 § 1 i 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu jest ograniczonym prawem rzeczowym, które regulowane jest przez odrębne przepisy. Stosownie do art. 172 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2015 r. poz. 201, z późn. zm.) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu jest prawem zbywalnym, przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji. Prawo to umożliwia korzystanie z lokalu oraz rozporządzanie tym prawem, z pewnymi ograniczeniami, na zasadach zbliżonych do prawa własności. Świadczy o tym chociażby umiejscowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w Księdze Drugiej Kodeksu cywilnego zatytułowanej "Własność i inne prawa rzeczowe". Natomiast ustanowienie prawa odrębnej własności lokalu powoduje, że osoba, której przysługuje to prawo, uzyskuje pełnię uprawnień właścicielskich do lokalu oraz prawo do udziału w związanej z tym lokalem nieruchomości gruntowej. Wskazać również należy, że jak wynika z art. 245 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do ustanowienia ograniczonego prawa rzeczowego stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności. Do ochrony praw rzeczowych ograniczonych stosuje się odpowiednio przepisy o ochronie własności (art. 251 Kodeksu cywilnego).

Mając na względzie powyższe uregulowania prawne należy stwierdzić, że ustanowienie odrębnej własności lokalu jest tylko zmianą formy własności, a nie nowym nabyciem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest to zmiana formy prawnej faktycznego prawa do dysponowania lokalem. Tak więc na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy nabycie lokalu wraz z przynależnym do tego lokalu gruntem należy utożsamiać z chwilą pierwotnego nabycia prawa do tego lokalu, tj. z chwilą nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu.

Zatem w sytuacji, w której Wnioskodawca (w ramach wspólności majątkowej ustawowej) nabył spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a następnie miało miejsce ustanowienie na jego rzecz prawa odrębnej własności tego lokalu, za datę nabycia lokalu, od której liczy się 5-letni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać datę nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, tj. dzień 30 października 2008 r.

Wskazać również należy, że przekształcenie lokalu użytkowego na lokal usługowo-mieszkalny oznacza zmianę sposobu użytkowania, nie wiąże się jednak z jego nabyciem. W przedmiotowej sprawie, w odniesieniu do lokalu usługowo-mieszkalnego powstałego na skutek zmiany sposobu użytkowania lokalu użytkowego za datę nabycia należy przyjąć datę nabycia lokalu użytkowego.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że nabycie wskazanego we wniosku lokalu nastąpiło w 2008 r., kiedy Wnioskodawca (w ramach wspólności majątkowej ustawowej) nabył spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego. Natomiast ustanowienie w 2012 r. odrębnej własności tego lokalu nie wywołuje skutku w postaci nabycia przez Wnioskodawcę w tej dacie nieruchomości (prawa), stanowi jedynie zmianę formy własności. To samo dotyczy udziału w gruncie związanego z tym lokalem. Na datę nabycia lokalu nie wpływa również zmiana sposobu jego użytkowania. W konsekwencji termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w niniejszej sprawie powinien być liczony od końca 2008 r. i upłynął z końcem 2013 r.

Reasumując, odpłatne zbycie lokalu usługowo-mieszkalnego wraz z udziałem w gruncie, dokonane po upływie pięcioletniego terminu od daty jego nabycia, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie będzie skutkowało powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy Organ zaznacza, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzeń przyszłych, a w szczególności wskazaną w nim informację, że co najmniej połowa całkowitej powierzchni lokalu jest wykorzystywana do celów mieszkalnych, przyjęto założenie, że zbywany lokal jest lokalem mieszkalnym. Przy czym, mając na uwadze rolę postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, która przejawia się brakiem kompetencji do ustalania, czy sprzedawany lokal wypełnia znamiona uznania go za lokal mieszkalny, wskazać należy, że w przypadku wszczęcia ewentualnego postępowania podatkowego (którego domenę stanowi poczynienie ww. ustaleń) to na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym, wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Ze względu zatem na zakres żądania Wnioskodawcy - dotyczący skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu usługowo-mieszkalnego po wycofaniu go z działalności gospodarczej - ocenie interpretacyjnej organu dokonanej w niniejszej interpretacji nie zostały poddane działania podejmowane w odniesieniu do lokalu usługowego w czasie, gdy był on wykorzystywany na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, w szczególności w zakresie amortyzacji.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego. Oznacza to, że niniejsza interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych w stosunku do Jego żony.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.