0113-KDIPT2-2.4011.150.2020.2.MK - Określenie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2020 r. (data wpływu 4 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 marca 2020 r. (data wpływu 24 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 lutego 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 13 marca 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.150.2020.1.MK, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem... w dniu 13 marca 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 17 marca 2020 r.). W dniu 24 marca 2020 r. złożono uzupełnienie wniosku (data nadania 20 marca 2020 r.).

We wniosku i jego uzupełniniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 14 kwietnia 2016 r. rodzice w formie darowizny przekazali Wnioskodawczyni i Jej bratu nieruchomość położoną w.... Nieruchomość stanowiła działka zabudowana dwukondygnacyjnym budynkiem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym oraz garażem. Wnioskodawczyni otrzymała udział w wysokości 3/4 części nieruchomości. W dniu otrzymania darowizny, w obecności notariusza zostało sporządzone pisemne zobowiązanie Wnioskodawczyni, że w przypadku sprzedaży powyższej nieruchomości, dokona Ona wpłaty na rzecz darczyńców (rodziców) kwoty odpowiadającej 1/4 wartości nieruchomości, w terminie jednego miesiąca od daty sprzedaży. Był to warunek otrzymania darowizny. Zobowiązanie stanowiło osobny dokument.

W dniu 3 stycznia 2019 r. Wnioskodawczyni, wspólnie z bratem, dokonała sprzedaży nieruchomości za kwotę 530 000 zł. Odpłatne zbycie nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W dniu 10 stycznia 2019 r., wypełniając zobowiązanie notarialne z dnia 14 kwietnia 2016 r., Wnioskodawczyni przekazała rodzicom w formie darowizny kwotę 140 558 zł 54 gr. Wpłata nastąpiła na wskazane przez rodziców konta w celu spłaty ich dwóch kredytów. Wpłata ta wyczerpywała roszczenia z tytułu zobowiązania notarialnego, zgodnie z którym Wnioskodawczyni była zobowiązana do przekazania kwoty 132 500 zł. Pozostała część była dobrowolną darowizną Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

W jaki sposób ustalić podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w związku ze sprzedażą udziału w nieruchomości oraz przekazaniem części uzyskanych środków pieniężnych darczyńcom w celu wykonania zobowiązania Wnioskodawczyni?

Czy ciężar darowizny w postaci polecenia darczyńcy zapłaty części kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości stanowi koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, nie uzyskała Ona przychodu w kwocie wpłaconej na rzecz rodziców na podstawie zobowiązania i nie powinna Ona płacić od kwoty 132 500 zł podatku dochodowego. Kwota darowizny na rzecz rodziców jest ciężarem darowizny, którą Wnioskodawczyni otrzymała od rodziców i zmniejsza wartość darowizny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

c. prawa wieczystego użytkowania gruntów, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub wymienionych praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 14 kwietnia 2016 r. rodzice w formie darowizny przekazali Wnioskodawczyni i Jej bratu nieruchomość. Nieruchomość stanowiła działka zabudowana dwukondygnacyjnym budynkiem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym oraz garażem. Wnioskodawczyni otrzymała udział w wysokości 3/4 części nieruchomości. W dniu otrzymania darowizny, w obecności notariusza zostało sporządzone pisemne zobowiązanie Wnioskodawczyni, że w przypadku sprzedaży powyższej nieruchomości, dokona Ona wpłaty na rzecz darczyńców (rodziców) kwoty odpowiadającej 1/4 wartości nieruchomości, w terminie jednego miesiąca od daty sprzedaży. Był to warunek otrzymania darowizny. Zobowiązanie stanowiło osobny dokument.

W dniu 3 stycznia 2019 r. Wnioskodawczyni, wspólnie z bratem, dokonała sprzedaży nieruchomości. Odpłatne zbycie nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W dniu 10 stycznia 2019 r., wypełniając zobowiązanie notarialne z dnia 14 kwietnia 2016 r., Wnioskodawczyni przekazała rodzicom w formie darowizny kwotę przewyższającą Jej zobowiązanie na wskazane przez rodziców konta w celu spłaty ich dwóch kredytów. Wpłata ta wyczerpywała roszczenia z tytułu zobowiązania notarialnego, zgodnie z którym Wnioskodawczyni była zobowiązana do przekazania niższej kwoty. Pozostała część była dobrowolną darowizną Wnioskodawczyni.

Wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia "nabycie", a także nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

Interpretacja pojęcia "nabycie" została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Przez pojęcie "nabycie" użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1495), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Stosownie do treści art. 155 § 1 ww. Kodeksu umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Z uwagi na fakt, że w rozpatrywanej sprawie nabycie przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomości nastąpiło w drodze darowizny w 2016 r., a sprzedaży dokonano w 2019 r., a więc przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, sprzedaż ta stanowi dla Wnioskodawcy źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r., za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych w drodze spadku, darowizny lub inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c).

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W przypadku nieruchomości nabytych nieodpłatnie (np. w drodze darowizny), za koszty uzyskania przychodu uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, a także ciężary spadkowe, jeśli nabycie jest dokonane w drodze spadku.

Zatem, na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego, do kosztów uzyskania przychodu - w rozumieniu art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - z tytułu dokonanej sprzedaży udziału w nieruchomości, Wnioskodawczyni może zaliczyć jako koszty udokumentowane nakłady zwiększające wartość nieruchomości w czasie posiadania jej przez Wnioskodawczynię, jeśli takie poniosła. Nie będzie stanowiła kosztu uzyskania przychodu kwota zapłacona rodzicom, wynikająca z osobistego zobowiązania Wnioskodawczyni, bowiem nabycie udziału w nieruchomości było nieodpłatne, tytułem darmym.

Przepis art. 19 ust. 1 ww. ustawy w sposób niebudzący wątpliwości wskazuje, co jest przychodem z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości. Przychodem tym jest wartość nieruchomości wyrażona w cenie określonej w umowie, o ile odpowiada ona wartości rynkowej, pomniejszona o ewentualne koszty odpłatnego zbycia. Konieczność zapłaty przez Wnioskodawczynię na rzecz rodziców kwoty określonej w zobowiązaniu notarialnym stanowi osobiste zobowiązanie Wnioskodawczyni względem darczyńców - rodziców, i nie może mieć wpływu na ustalenie wysokości osiągniętego przychodu.

Kwota wynikając ze zobowiązania nie stanowi kosztu odpłatnego zbycia, o których mowa w art. 19 ust. 1 ww. ustawy. Ustawodawca wprawdzie nie określa, jakie koszty należy uważać za koszt odpłatnego zbycia, niemniej w doktrynie wskazuje się, że mogą to być wyłącznie koszty, które muszą być ponoszone w związku ze zbyciem. Będą to więc - jak już wyżej wskazano - np. koszty związane z wyceną nieruchomości, koszty notarialne, koszty pośredników, ale także koszty związane z ponoszeniem ciężarów publicznoprawnych (por. J. Marciniak (red.), Podatek dochodowy od osób fizycznych, Warszawa 2011 r., s. 199, A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Komentarz do art. 10, art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, LEX 2010). Tymczasem nie sposób uznać, aby sprzedaż nieruchomości była niemożliwa bez zapłaty kwoty należnej rodzicom Wnioskodawczyni. Z wniosku nie wynika, aby był to warunek obligatoryjny dokonania przez Wnioskodawczynię sprzedaży.

Zatem, przeznaczenie części ceny określonej w umowie na spłatę kredytów zaciągniętych przez darczyńców, stanowiło element wzajemnych uzgodnień między stronami, które nie mogą modyfikować przepisów prawa podatkowego dotyczących sprzedaży nieruchomości.

Wskazać należy, że gdyby intencją ustawodawcy było zdefiniowanie dochodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości jako różnicy pomiędzy przychodem faktycznie uzyskanym a kosztami uzyskania przychodu, to dałby temu wyraz określając przychód zgodnie z generalną zasadą ustalania przychodu zawartą w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Skoro jednak ustawodawca dla ustalenia wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości przewidział odrębny sposób określony w art. 19 ustawy, czyli wartość nieruchomości wyrażoną w cenie określonej w umowie, to nie ma żadnych podstaw prawnych aby twierdzić, że jego intencją było opodatkowanie dochodu stanowiącego różnicę pomiędzy kwotą faktycznie otrzymaną a kosztami uzyskania przychodu.

Wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni, Jej majątek uległ zwiększeniu o całą kwotę wskazaną w umowie, z tym, że część uzyskanego przychodu przeznaczona została na spłatę osobistego zobowiązania Wnioskodawczyni wobec Jej rodziców. Gdyby Wnioskodawczyni nie spłaciła tego zobowiązania ze środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości, to musiałaby na spłatę ww. zobowiązania przeznaczyć inne swoje środki.

Podsumowując, przychód, który Wnioskodawczyni uzyskała ze sprzedaży w 2019 r. udziału w nieruchomości nabytego w 2016 r. podlega opodatkowaniu według zasad określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychodem dla Wnioskodawczyni jest kwota z tytułu sprzedaży tego udziału w nieruchomości ustalona na podstawie art. 19 ust. 1 ww. ustawy, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia, jeśli takie Wnioskodawczyni poniosła. Brak jest natomiast podstaw prawnych do ustalenia przychodu w innej wysokości, tj. do odliczenia od uzyskanego przychodu spłaty zobowiązania dokonanej przez Wnioskodawczynię na rzecz rodziców. Podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży - o ile odpowiada wartości rynkowej - pomniejszoną o ewentualne koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy. Tak obliczony dochód, zgodnie z art. 30e ust. 1 ww. ustawy, podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Spłata zobowiązań kredytowych darczyńców nie może być uznana ani za koszt uzyskania przychodu, ani koszt odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), zauważyć należy, że organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, w związku z czym niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli nieruchomości.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy), z zastrzeżeniem art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 z późn. zm.).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.