0113-KDIPT2-1.4011.773.2022.3.RK - Wycofanie z działalności gospodarczej lokali mieszkalnych i przekazanie ich na cele osobiste jako niegenerujące przychodu

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 września 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 5 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych wycofania z działalności gospodarczej lokali mieszkalnych i przekazania ich na cele osobiste. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 30 listopada 2022 r. (wpływ 5 grudnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem dochodowym liniowym. Jest czynnym podatnikiem od towarów i usług.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wynajmuje 13 własnych lokali mieszkalnych. Lokale te Wnioskodawca nabył prywatnie w 2016 r. i wprowadził do działalności gospodarczej zgodnie z obowiązującą na tamten czas wykładnią, że najem na dużą skalę nosi znamiona działalności gospodarczej. Lokale te zostały wprowadzone do działalności gospodarczej jako środki trwałe. Wnioskodawca nie odliczył VAT naliczonego od zakupu tych lokali mieszkalnych oraz nie odliczył VAT naliczonego od zakupu materiałów i usług dotyczących tych lokali. Zakup materiałów i usług dokonywany jest w związku ze sprzedażą usług najmu opodatkowanych stawką VAT zwolnioną na podstawie

art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: Ustawa VAT). Środki trwałe są amortyzowane.

Z dniem 31 grudnia 2022 r. Wnioskodawca planuje wycofać z działalności gospodarczej środki trwałe (13 lokali mieszkalnych), o których mowa powyżej, stanowiące obecnie majątek Jego firmy i przekazać je na cele osobiste. W grudniu 2022 r. Wnioskodawca zamierza dokonać ostatniego odpisu amortyzacyjnego od tych środków trwałych.

W piśmie z 30 listopada 2022 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą od 12 listopada 2003 r. w zakresie sprzedaży hurtowej niewyspecjalizowanej PKD 46.90.Z, wynajmu nieruchomości własnych 68.20.Z, realizacji projektów budowlanych związanych ze wnoszeniem budynków PKD 41.10.Z. Aktualnie Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie PKD 68.20.Z oraz PKD 41.10.Z.

Prowadzoną działalność opodatkowuje podatkiem dochodowym liniowym. W 2022 r. Wnioskodawca prowadzi dobrowolnie księgę handlową.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wynajmuje 13 własnych lokali mieszkalnych. Lokale te Wnioskodawca nabył w 2016 r. jako osoba prywatna za fundusze osobiste do majątku osobistego. Nabycie było opodatkowane podatkiem VAT ze stawką 8%.

Wnioskodawca wprowadził zakupione lokale do działalności gospodarczej zgodnie z obowiązującą na tamten czas wykładnią, że najem na dużą skalę nosi znamiona działalności gospodarczej, a za taki organy podatkowe uważały wówczas najem nawet kilku mieszkań. Lokale te zostały wprowadzone do działalności gospodarczej jako środki trwałe. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu tych lokali mieszkalnych. Wnioskodawca nie odlicza także VAT naliczonego od zakupu materiałów i usług dotyczących tych lokali. Zakup materiałów i usług dokonywany jest w związku ze sprzedażą usług najmu, opodatkowanych stawką VAT zwolnioną na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy VAT. Środki trwałe są amortyzowane.

Z dniem 31 grudnia 2022 r. Wnioskodawca planuje wycofać z działalności gospodarczej środki trwałe (13 lokali mieszkalnych), o których mowa powyżej, stanowiące obecnie majątek jego firmy i przekazać je na cele osobiste od 1 stycznia 2023 r. W grudniu 2022 r. Wnioskodawca zamierza dokonać ostatniego odpisu amortyzacyjnego od tych środków trwałych. Środek trwały można w każdej chwili wycofać z działalności gospodarczej na cele prywatne. Wnioskodawca dokona takiego wycofania 31 grudnia 2022 r. Wycofanie nastąpi z powodu ograniczenia prowadzenia działalności gospodarczej w związku z osiągniętym wiekiem i stanem zdrowia.

Od 1 stycznia 2023 r. lokale te będą stanowiły składnik majątku prywatnego, zgodnie z tym jak zostały nabyte. Od 1 stycznia 2023 r. ww. lokale mieszkalne nie będą stanowiły już majątku w działalności gospodarczej. Wnioskodawca będzie wykorzystywał je na potrzeby własne i członków najbliższej rodziny oraz w miarę potrzeb i możliwości wynajmował je. Będzie wykorzystywał lokale na cele mieszkalne lub w celu uzyskiwania pożytków cywilnych. Po wycofaniu lokali z działalności gospodarczej przychody uzyskiwane z najmu tych lokali Wnioskodawca zaliczy do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.) i od momentu, kiedy będą wynajęte, opodatkuje te przychody ryczałtem ewidencjonowanym zgodnie z art. 9a ust. 6 u.p.d.o.f. oraz art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Jeśli lokal lub lokale będą wynajęte od 1 stycznia 2023 r., to opodatkowanie ryczałtem nastąpi od tej daty. W takim przypadku od 1 stycznia 2023 r. Wnioskodawca będzie opłacał podatek od wynajmu mieszkań jako ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z uchwałą NSA z 24 maja 2021 r., sygn. akt II FPS 1/21: "przychody z najmu (...) są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej". Wnioskodawca po wycofaniu lokali z działalności gospodarczej będzie wykonywał ich najem w sposób okazjonalny. Na ten moment Wnioskodawca nie zamierza nabywać kolejnych nieruchomości celem wynajmu.

Docelowo Wnioskodawca zamierza zlikwidować działalność gospodarczą. Na dzień 1 stycznia 2023 r. nie zlikwiduje jej w całości, tylko ograniczy wyłącznie do realizacji projektu budowlanego rozpoczętego w tej działalności gospodarczej, który musi dokończyć. Po zakończeniu projektu budowlanego, Wnioskodawca zamierza zlikwidować działalność gospodarczą w całości.

Pytania (pytanie nr 2 ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1) Czy wycofanie z działalności gospodarczej środków trwałych (13 lokali mieszkalnych) i przekazanie ich na cele osobiste stanowi przychód z działalności gospodarczej?

2) Czy prawidłowe jest zakwalifikowanie przez Wnioskodawcę od 1 stycznia 2023 r. (tj. po przekazaniu 13 lokali mieszkalnych na cele osobiste) przychodów z najmu tych lokali do źródła przychodów wymienionego w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkowanie przez Wnioskodawcę osiągniętych przychodów z tego najmu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych zgodnie z art. 9a ust. 6 u.p.d.o.f. oraz art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne?

3) Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT od wycofanych z działalności gospodarczej środków trwałych (13 lokali mieszkalnych) i przekazania ich na cele osobiste?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie pytania nr 1 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie pytania nr 2 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych i w zakresie pytania nr 3 dotyczącego podatku od towarów i usług wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Pana stanowisko w sprawie (w zakresie pytania Nr 1)

Wnioskodawca uważa, że wycofanie składników majątku trwałego (13 lokali mieszkalnych) z jednoosobowej działalności gospodarczej i przekazanie ich na cele osobiste przedsiębiorcy nie stanowi przychodu podatkowego z działalności gospodarczej.

Majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku osobistego, dlatego też przekazanie składnika majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na potrzeby osobiste nie powoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy.

Przez tę czynność nie uzyska On żadnego przysporzenia majątkowego, nastąpi wyłącznie przesunięcie rzeczy z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku osobistego.

Wycofanie składnika majątkowego wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej, a następnie przekazanie go na cele prywatne nastąpi nieodpłatnie, więc czynność ta nie będzie stanowiła odpłatnego zbycia środka trwałego wskazanego w art. 14 ust. 2 pkt 1a u.p.d.o.f. W takim przypadku nie wystąpi przychód z działalności gospodarczej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro przepisy u.p.d.o.f., nie wymieniają jako przychód wycofania środków trwałych z działalności gospodarczej, to wycofanie przez Wnioskodawcę środków trwałych z działalności gospodarczej nie będzie skutkowało powstaniem jakiegokolwiek zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód podatkowy mógłby powstać tylko w przypadku późniejszej sprzedaż tego składnika majątku, który w przeszłości stanowił środek trwały, w okresie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu wycofania go z działalności. W takim przypadku Wnioskodawca miałby także prawo wykazać koszty w postaci niezamortyzowanej części wartości lokalu, który stanowił środek trwały. Sprzedaż taka nastąpiłaby na podstawie umowy sprzedaży a przychody i koszty z tego tytułu wykazane byłby w rozliczeniu rocznym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 z późn. zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3, 6 i 8 ww. ustawy:

Odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

d) innych rzeczy, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Stosownie do treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy:

Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy:

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

d) składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, - wykorzystywanych na potrzeby związane działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku, do których odnosi się art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wynajmuje Pan 13 lokali mieszkalnych, które nabył Pan w 2016 r. jako osoba prywatna do majątku osobistego. Następnie wprowadził Pan zakupione lokale do działalności gospodarczej jako środki trwałe. Z dniem 31 grudnia 2022 r. planuje Pan wycofać z działalności gospodarczej środki trwałe (13 lokali mieszkalnych), stanowiące obecnie majątek firmy i przekazać je na cele osobiste od 1 stycznia 2023 r. Od 1 stycznia 2023 r. lokale mieszkalne nie będą stanowiły już majątku w działalności gospodarczej, lecz będą stanowiły składnik majątku prywatnego i będzie Pan je wykorzystywał na potrzeby własne i członków najbliższej rodziny oraz w miarę potrzeb i możliwości wynajmował je.

Rozpatrując zatem kwestię opodatkowania czynności wycofania składników majątku z Pana działalności gospodarczej, należy zauważyć, że czynność wycofania składników majątku 13 lokali mieszkalnych z działalności gospodarczej i przekazania ich na potrzeby osobiste, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie rodziła żadnych skutków podatkowych.

W przedmiotowej sprawie nie nastąpi odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku osobistego, dlatego też przekazanie składników majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na potrzeby osobiste nie spowoduje powstania przychodu po Pana stronie. Przez tę czynność nie uzyska Pan żadnego przysporzenia majątkowego, nastąpi wyłącznie przesunięcie tej rzeczy z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku osobistego.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawne stwierdzić należy, że wycofanie 13 lokali mieszkalnych z majątku prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej do majątku prywatnego, sprawi, że 13 lokali mieszkalnych nie będzie stanowić już składników majątkowych tej działalności. Zatem planowana czynność wycofania wskazanych we wniosku 13 lokali mieszkalnych, z majątku prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej do majątku prywatnego nie będzie nosić w istocie cech zbycia, jak również nie będzie posiadać przymiotu odpłatności, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego, czynność ta nie będzie skutkować po Pana stronie powstaniem obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie odpowiedź na sformułowane pytanie Nr 1, nie rozstrzyga natomiast kwestii skutków podatkowych późniejszej sprzedaży lokali mieszkalnych.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).