0113-KDIPT2-1.4011.616.2020.1.MD - Ustalenie skutków podatkowych wycofania składników majątku z prowadzonej działalności gospodarczej i przekazania ich do majątku prywatnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni - przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2020 r. (data wpływu 21 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania składników majątku z prowadzonej działalności gospodarczej i przekazania ich do majątku prywatnego - jest prawidłowe.

W dniu 21 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w następującym obszarze:

* 14.12.Z - Produkcja odzieży roboczej,

* 14.13.Z - Produkcja pozostałej odzieży wierzchniej,

* 14.19.Z - Produkcja pozostałej odzieży i dodatków do odzieży,

* 47.71.Z - Sprzedaż detaliczna odzieży prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach,

* 47.78.Z - Sprzedaż detaliczna pozostałych nowych wyrobów prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach,

* 47.82.Z - Sprzedaż detaliczna wyrobów tekstylnych, odzieży i obuwia prowadzona na straganach i targowiskach,

* 47.91.Z - Sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet,

* 68.20.Z - Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi,

* 73.11.Z - Działalność agencji reklamowych,

* 74.10.Z - Działalność w zakresie specjalistycznego projektowania.

Wnioskodawczyni posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426).

Wnioskodawczyni opodatkowuje swoje dochody według stawki 19%, tj. na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest czynnym podatnikiem VAT.

Działalność gospodarczą prowadzi z wykorzystaniem nieruchomości gruntowych i budynkowych stanowiących Jej wyłączną własność:

1. Nieruchomość zabudowana nr 1 - to prawo własności gruntu i prawo własności budynku wzniesionego na tym gruncie, stanowiącego odrębną nieruchomość, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą....... Nieruchomość jest położona w.... Przy nabyciu Nieruchomości nr 1 w 2007 r. Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Od dnia nabycia Nieruchomości nr 1 Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków zwiększających wartość początkową budynku wzniesionego na Nieruchomości nr 1, których wartość przekraczałaby 30% wartości początkowej. Nieruchomość nr 1 została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (grunt oraz budynek, przy czym grunt nie podlegał amortyzacji). Na dzień złożenia wniosku, Wnioskodawczyni zakończyła dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej budynku.

2. Nieruchomość zabudowana nr 2 - to prawo własności gruntu i prawo własności budynku handlowo-usługowego wzniesionego na tym gruncie, stanowiącego odrębną nieruchomość, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr....... Nieruchomość jest położona w........ Przy nabyciu Nieruchomości nr 2 w 2009 r. Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Od dnia nabycia Nieruchomości nr 2 Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków zwiększających wartość początkową budynku wzniesionego na Nieruchomości nr 2, których wartość przekraczałaby 30% wartości początkowej. Nieruchomość nr 2 została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (grunt oraz budynek, przy czym grunt nie podlegał amortyzacji). Na dzień złożenia wniosku, Wnioskodawczyni zakończyła dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej budynku zakupionego w 2009 r. Na Nieruchomości nr 2 został następnie wzniesiony budynek (de facto była to rozbudowa budynku, zakupionego w 2009 r.), stanowiący odrębny środek trwały, oddany do użytku w dniu 30 czerwca 2014 r. Przy wybudowaniu tego budynku Wnioskodawczyni korzystała z uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Budynek ten podlega amortyzacji (dla Wnioskodawczyni odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia budynku oddanego do użytku w dniu 30 czerwca 2014 r., stanowiącego środek trwały, są kosztem uzyskania przychodów).

3. Nieruchomość nr 3, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr......, nie jest zabudowana - jest to prawo własności gruntu. Sposób korzystania - BP (Zurbanizowane tereny niezabudowane). Nieruchomość jest położona w...... (bez numeru). Przy nabyciu Nieruchomości nr 3 w 2013 r. Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Od dnia nabycia Nieruchomości nr 3 Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków zwiększających wartość początkową Nieruchomości nr 3, których wartość przekraczałaby 30% wartości początkowej Nieruchomości nr 3. Nieruchomość nr 3 została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawczyni nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Nieruchomości nr 3 (jest to prawo własności gruntu).

4. Nieruchomość gruntowa nr 4, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr....... jest zabudowana. Sposób korzystania - B (Tereny mieszkaniowe). Nieruchomość jest położona w....... Przy nabyciu Nieruchomości nr 4 w 2015 r. Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Od dnia nabycia Nieruchomości nr 4, Wnioskodawczyni ponosiła wydatki zwiększające wartość początkową Nieruchomości nr 4, ale ich wartość nie przekraczała 30% wartości początkowej. Wnioskodawczyni skorzystała z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy dokonywaniu ww. wydatków. Nieruchomość nr 4 została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (grunt oraz budynek, przy czym grunt nie podlega amortyzacji). Wnioskodawczyni dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej budynku (dla Wnioskodawczyni odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia budynku oddanego do użytku w 2015 r., stanowiącego środek trwały, są kosztem uzyskania przychodów).

Wnioskodawczyni rozpoczęła w 2020 r. proces zmiany formy prawnej prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej na Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Zmiana ta zostanie dokonana z zachowaniem sukcesji praw i zobowiązań przedsiębiorstwa poprzez przekształcenie jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w trybie art. 584¹ i nast. ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 505, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 584¹ ustawy - Kodeks spółek handlowych, przedsiębiorca przekształcany staje się spółką przekształconą z chwilą wpisu do rejestru. Spółce przekształconej będą przysługiwały wszystkie prawa i obowiązki przedsiębiorcy przekształcanego. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością przejmie w całości aktywa i pasywa dotychczasowego przedsiębiorstwa. Poza kwestiami formalnymi nie ulegną zmianie dotychczasowe zasady współpracy z kontrahentami. Nowopowstała spółka ma również pozostać podmiotem zezwoleń, koncesji oraz ulg, które zostały przyznane przedsiębiorcy przed jego przekształceniem.

Wnioskodawczyni przygotuje plan przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, który będzie podlegał badaniu przez biegłego rewidenta, wyznaczonego przez Sąd Rejestrowy. W dalszej kolejności, planowane jest podpisanie oświadczenia o przekształceniu oraz aktu założycielskiego Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (Spółki przekształconej), a także powołanie jej organów, a następnie złożenie wniosku o wpis Spółki przekształconej do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

Przed wpisem przekształcenia do rejestru przedsiębiorców Wnioskodawczyni zamierza wycofać wszystkie wykorzystywane w działalności gospodarczej Nieruchomości nr 1) - nr 4) z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i przekazać je do majątku osobistego. W przypadku opisanego wyżej wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przed przekształceniem, po przekształceniu jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością i wykreśleniu dotychczasowej działalności gospodarczej z CEiDG w związku z przekształceniem tej działalności w spółkę kapitałową, Wnioskodawczyni planuje niezwłoczne zgłoszenie w CEiDG nowej jednoosobowej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni zamierza bowiem w przyszłości wynajmować Nieruchomości nr 1) - nr 4) na rzecz Spółki przekształconej. Nieruchomości nr 1) - nr 4) nie będą wykorzystywane na cele prywatne Wnioskodawczyni. Wszystkie Nieruchomości nr 1) - nr 4) wycofane z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej dla dotychczasowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni do majątku osobistego, zostałyby niezwłocznie wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w nowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni i byłyby wykorzystywane do prowadzenia tej działalności gospodarczej. Nieruchomości nr 1) - nr 4) wprowadzone do nowej jednoosobowej działalności gospodarczej mogłyby być także wynajmowane lub dzierżawione na rzecz innych podmiotów. Wnioskodawczyni będzie wystawiała Spółce przekształconej lub ewentualnie innym podmiotom faktury VAT i opodatkowywała najem/dzierżawę podatkiem VAT według stawki 23%.

Za zastosowaniem powyższego rozwiązania przemawiają względy ochrony majątku Wnioskodawczyni oraz zamiar ewentualnego dopuszczenia do przedsiębiorstwa sukcesorów Wnioskodawczyni (umożliwienie płynnej sukcesji pokoleniowej - przekazania udziałów w Spółce członkom rodziny).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym czynność wycofania składników majątku (tu: lokali użytkowych) z działalności gospodarczej i przekazania ich na potrzeby osobiste Wnioskodawczyni, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie rodzi żadnych skutków podatkowych w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426) rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy - odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

* pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,

* pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Stosownie do treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 omawianej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

d. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku, do których odnosi się art. 14 ust. 2 pkt ustawy (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Rozpatrując kwestię opodatkowania czynności wycofania nieruchomości z indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, należy zauważyć, że czynność wycofania składników majątku (tu: lokali użytkowych) z działalności gospodarczej na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie rodzi żadnych skutków podatkowych. Poprzez tę czynność Wnioskodawczyni nie uzyska bowiem żadnego przysporzenia majątkowego. Majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku osobistego, dlatego też przekazanie składnika majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na potrzeby osobiste nie powoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawczyni. Wycofanie całości lub części nieruchomości jest obojętne podatkowo. W przedmiotowej sprawie nie nastąpi odpłatne zbycie składnika majątku wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Powołane wyżej stanowisko Wnioskodawczyni jest zgodne z ugruntowaną już linią interpretacyjną - tytułem przykładu Wnioskodawczyni wskazuje na następujące interpretacje indywidualne wydane w podobnych sprawach:

* z dnia 13 sierpnia 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-3.4011.361.2019.2.RR;

* z dnia 22 lipca 2019 r., Nr 0115-KDIT3.4011.208.2019.2;

* z dnia 17 lipca 2019 r., Nr 0112-KDIL3-3.4011.187.2019.3.MC;

* z dnia 3 kwietnia 2019 r., Nr 0114-KDIP3-1.4011.97.2019.2.ES;

* z dnia 29 marca 2019 r., Nr 0112-KDIL3-3.4011.59.2018.1.WS;

* z dnia 4 czerwca 2018 r., Nr 0115-KDIT3.4011.228.2018.1.DB.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 omawianej ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z kolei w myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

d. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały wycofane z działalności, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Odpłatne zbycie oznacza przeniesienie własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. W przypadku nieodpłatnego przekazania nieruchomości z majątku prowadzonej działalności gospodarczej na cele osobiste podatnika mamy jedynie do czynienia z przesunięciem składnika majątku z tej działalności do majątku prywatnego osoby prowadzącej działalność gospodarczą. Taka czynność nie będzie nosić cech odpłatnego zbycia. Majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku osobistego, dlatego też przekazanie składnika majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na potrzeby osobiste nie powoduje powstania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wycofanie całości lub części nieruchomości jest obojętne podatkowo.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą, posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Swoje dochody opodatkowuje według stawki 19%, tj. na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest czynnym podatnikiem VAT. Działalność gospodarczą prowadzi z wykorzystaniem nieruchomości gruntowych i budynkowych stanowiących Jej wyłączną własność:

* Nieruchomość zabudowana nr 1 - prawo własności gruntu i prawo własności budynku wzniesionego na tym gruncie, stanowiącego odrębną nieruchomość. Od dnia nabycia Nieruchomości nr 1 Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków zwiększających wartość początkową budynku wzniesionego na Nieruchomości nr 1, których wartość przekraczałaby 30% wartości początkowej. Nieruchomość nr 1 została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (grunt oraz budynek, przy czym grunt nie podlegał amortyzacji). Na dzień złożenia wniosku, Wnioskodawczyni zakończyła dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej budynku.

* Nieruchomość zabudowana nr 2 - prawo własności gruntu i prawo własności budynku handlowo-usługowego wzniesionego na tym gruncie, stanowiącego odrębną nieruchomość. Od dnia nabycia Nieruchomości nr 2 Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków zwiększających wartość początkową budynku wzniesionego na Nieruchomości nr 2, których wartość przekraczałaby 30% wartości początkowej. Nieruchomość nr 2 została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (grunt oraz budynek, przy czym grunt nie podlegał amortyzacji). Na dzień złożenia wniosku, Wnioskodawczyni zakończyła dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej budynku zakupionego w 2009 r. Na Nieruchomości nr 2 został następnie wzniesiony budynek (de facto była to rozbudowa budynku, zakupionego w 2009 r.), stanowiący odrębny środek trwały, oddany do użytku w dniu 30 czerwca 2014 r. Budynek ten podlega amortyzacji (dla Wnioskodawczyni odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia budynku oddanego do użytku w dniu 30 czerwca 2014 r., stanowiącego środek trwały, są kosztem uzyskania przychodów).

* Nieruchomość nr 3 - prawo własności gruntu (niezabudowane). Od dnia nabycia Nieruchomości nr 3 Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków zwiększających wartość początkową Nieruchomości nr 3, których wartość przekraczałaby 30% wartości początkowej Nieruchomości nr 3. Nieruchomość nr 3 została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawczyni nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej (jest to prawo własności gruntu).

* Nieruchomość gruntowa nr 4 - zabudowana nieruchomość. Wnioskodawczyni ponosiła wydatki zwiększające wartość początkową Nieruchomości nr 4, ale ich wartość nie przekraczała 30% wartości początkowej. Nieruchomość nr 4 została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (grunt oraz budynek, przy czym grunt nie podlega amortyzacji). Wnioskodawczyni dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej budynku (dla Wnioskodawczyni odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia budynku oddanego do użytku w 2015 r., stanowiącego środek trwały, są kosztem uzyskania przychodów).

Wnioskodawczyni rozpoczęła w 2020 r. proces zmiany formy prawnej prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej na Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Zmiana ta zostanie dokonana z zachowaniem sukcesji praw i zobowiązań przedsiębiorstwa poprzez przekształcenie jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w trybie art. 584¹ i nast. ustawy - Kodeks spółek handlowych.

Przed wpisem przekształcenia do rejestru przedsiębiorców Wnioskodawczyni zamierza wycofać wszystkie wykorzystywane w działalności gospodarczej Nieruchomości nr 1) - nr 4) z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i przekazać je do majątku osobistego. W przypadku opisanego wyżej wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przed przekształceniem, po przekształceniu jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością i wykreśleniu dotychczasowej działalności gospodarczej z CEiDG w związku z przekształceniem tej działalności w spółkę kapitałową, Wnioskodawczyni planuje niezwłoczne zgłoszenie w CEiDG nowej jednoosobowej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni zamierza bowiem w przyszłości wynajmować Nieruchomości nr 1) - nr 4) na rzecz Spółki przekształconej. Nieruchomości nr 1) - nr 4) nie będą wykorzystywane na cele prywatne Wnioskodawczyni. Wszystkie Nieruchomości nr 1) - nr 4) wycofane z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej dla dotychczasowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni do majątku osobistego, zostałoby niezwłocznie wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w nowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni i byłyby wykorzystywane do prowadzenia tej działalności gospodarczej. Nieruchomości nr 1) - nr 4) powyżej wprowadzone do nowej jednoosobowej działalności gospodarczej mogłyby być także wynajmowane lub dzierżawione na rzecz innych podmiotów.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że jeśli planowane wycofanie środków trwałych z dotychczas prowadzonej działalności gospodarczej (tu: lokali użytkowych) i przekazanie ich do majątku prywatnego Wnioskodawczyni, nie będzie nosić w istocie cech odpłatnego zbycia, tym samym ww. wycofanie nie spowoduje powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Czynność ta nie będzie bowiem wiązała się z odpłatnym zbyciem środka trwałego, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego, po stronie Wnioskodawczyni nie dojdzie do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różnić od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Podkreślić również należy, że przepisy rozdziału 1a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325) Ordynacja stanowią, że interpretacja indywidualna wydana w tym trybie, może dotyczyć tylko przepisów prawa podatkowego, przy czym wnioskodawca jest zobowiązany wskazać je w złożonym wniosku. Zakres żądania wnioskodawcy wyznacza natomiast w szczególności:

* stan faktyczny przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,

* stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz

* zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) wnioskodawcy.

Ze względu zatem na zakres żądania Wnioskodawczyni, ocenie interpretacyjnej Organu podlegało wyłącznie zagadnienia przedstawione w sformułowanym pytaniu dotyczące skutków podatkowych wycofania środków trwałych z działalności gospodarczej, bez rozstrzygania innych kwestii zawartych we wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.