0113-KDIPT2-1.4011.615.2020.1.MD - PIT zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych w nowej działalności gospodarczej (po ich wycofaniu z poprzedniej działalności).

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni - przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2020 r. (data wpływu 21 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych w nowej działalności gospodarczej (po ich wycofaniu z poprzedniej działalności) - jest prawidłowe.

W dniu 21 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w następującym obszarze:

* 14.12.Z - Produkcja odzieży roboczej,

* 14.13.Z - Produkcja pozostałej odzieży wierzchniej,

* 14.19.Z - Produkcja pozostałej odzieży i dodatków do odzieży,

* 47.71.Z - Sprzedaż detaliczna odzieży prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach,

* 47.78.Z - Sprzedaż detaliczna pozostałych nowych wyrobów prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach,

* 47.82.Z - Sprzedaż detaliczna wyrobów tekstylnych, odzieży i obuwia prowadzona na straganach i targowiskach,

* 47.91.Z - Sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet,

* 68.20.Z - Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi,

* 73.11.Z - Działalność agencji reklamowych,

* 74.10.Z - Działalność w zakresie specjalistycznego projektowania.

Wnioskodawczyni posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426).

Wnioskodawczyni opodatkowuje swoje dochody według stawki 19%, tj. na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest czynnym podatnikiem VAT.

Działalność gospodarczą prowadzi z wykorzystaniem nieruchomości gruntowych i budynkowych stanowiących Jej wyłączną własność:

1. Nieruchomość zabudowana nr 1 - to prawo własności gruntu i prawo własności budynku wzniesionego na tym gruncie, stanowiącego odrębną nieruchomość, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr.... Nieruchomość jest położona w..... Przy nabyciu Nieruchomości nr 1 w 2007 r. Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Od dnia nabycia Nieruchomości nr 1 Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków zwiększających wartość początkową budynku wzniesionego na Nieruchomości nr 1, których wartość przekraczałaby 30% wartości początkowej. Nieruchomość nr 1 została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (grunt oraz budynek, przy czym grunt nie podlegał amortyzacji). Na dzień złożenia wniosku, Wnioskodawczyni zakończyła dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej budynku.

2. Nieruchomość zabudowana nr 2 - to prawo własności gruntu i prawo własności budynku handlowo-usługowego wzniesionego na tym gruncie, stanowiącego odrębną nieruchomość, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr....... Nieruchomość jest położona w........... Przy nabyciu Nieruchomości nr 2 w 2009 r. Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Od dnia nabycia Nieruchomości nr 2 Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków zwiększających wartość początkową budynku wzniesionego na Nieruchomości nr 2, których wartość przekraczałaby 30% wartości początkowej. Nieruchomość nr 2 została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (grunt oraz budynek, przy czym grunt nie podlegał amortyzacji). Na dzień złożenia wniosku, Wnioskodawczyni zakończyła dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej budynku zakupionego w 2009 r. Na Nieruchomości nr 2 został następnie wzniesiony budynek (de facto była to rozbudowa budynku, zakupionego w 2009 r.), stanowiący odrębny środek trwały, oddany do użytku w dniu 30 czerwca 2014 r. Przy wybudowaniu tego budynku Wnioskodawczyni korzystała z uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Budynek ten podlega amortyzacji (dla Wnioskodawczyni odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia budynku oddanego do użytku w dniu 30 czerwca 2014 r., stanowiącego środek trwały, są kosztem uzyskania przychodów).

3. Nieruchomość nr 3, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr......., nie jest zabudowana - jest to prawo własności gruntu. Sposób korzystania - BP (Zurbanizowane tereny niezabudowane). Nieruchomość jest położona w....... (bez numeru). Przy nabyciu Nieruchomości nr 3 w 2013 r. Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Od dnia nabycia Nieruchomości nr 3 Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków zwiększających wartość początkową Nieruchomości nr 3, których wartość przekraczałaby 30% wartości początkowej Nieruchomości nr 3. Nieruchomość nr 3 została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawczyni nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Nieruchomości nr 3 (jest to prawo własności gruntu).

4. Nieruchomość gruntowa nr 4, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr.........., jest zabudowana. Sposób korzystania - B (Tereny mieszkaniowe). Nieruchomość jest położona w.......... Przy nabyciu Nieruchomości nr 4 w 2015 r. Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Od dnia nabycia Nieruchomości nr 4 Wnioskodawczyni ponosiła wydatki zwiększające wartość początkową Nieruchomości nr 4, ale ich wartość nie przekraczała 30% wartości początkowej. Wnioskodawczyni skorzystała z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy dokonywaniu ww. wydatków. Nieruchomość nr 4 została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (grunt oraz budynek, przy czym grunt nie podlega amortyzacji). Wnioskodawczyni dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej budynku (dla Wnioskodawczyni odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia budynku oddanego do użytku w 2015 r., stanowiącego środek trwały, są kosztem uzyskania przychodów).

Wnioskodawczyni rozpoczęła w 2020 r. proces zmiany formy prawnej prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej na Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Zmiana ta zostanie dokonana z zachowaniem sukcesji praw i zobowiązań przedsiębiorstwa poprzez przekształcenie jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w trybie art. 584¹ i nast. ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 505, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 584,sup>1 ustawy - Kodeks spółek handlowych, przedsiębiorca przekształcany staje się spółką przekształconą z chwilą wpisu do rejestru. Spółce przekształconej będą przysługiwały wszystkie prawa i obowiązki przedsiębiorcy przekształcanego. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością przejmie w całości aktywa i pasywa dotychczasowego przedsiębiorstwa. Poza kwestiami formalnymi nie ulegną zmianie dotychczasowe zasady współpracy z kontrahentami. Nowopowstała spółka ma również pozostać podmiotem zezwoleń, koncesji oraz ulg, które zostały przyznane przedsiębiorcy przed jego przekształceniem.

Wnioskodawczyni przygotuje plan przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, który będzie podlegał badaniu przez biegłego rewidenta, wyznaczonego przez Sąd Rejestrowy. W dalszej kolejności, planowane jest podpisanie oświadczenia o przekształceniu oraz aktu założycielskiego Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (Spółki przekształconej), a także powołanie jej organów, a następnie złożenie wniosku o wpis Spółki przekształconej do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

Przed wpisem przekształcenia do rejestru przedsiębiorców Wnioskodawczyni zamierza wycofać wszystkie wykorzystywane w działalności gospodarczej Nieruchomości nr 1) - nr 4) z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i przekazać je do majątku osobistego. W przypadku opisanego wyżej wycofania Nieruchomości z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przed przekształceniem, po przekształceniu jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością i wykreśleniu dotychczasowej działalności gospodarczej z CEiDG w związku z przekształceniem tej działalności w spółkę kapitałową, Wnioskodawczyni planuje niezwłoczne zgłoszenie w CEiDG nowej jednoosobowej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni zamierza bowiem w przyszłości wynajmować Nieruchomości nr 1) - nr 4) na rzecz Spółki przekształconej. Nieruchomości nr 1) - nr 4) nie będą wykorzystywane na cele prywatne Wnioskodawczyni. Wszystkie Nieruchomości nr 1) - nr 4) wycofane z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej dla dotychczasowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni do majątku osobistego, zostałyby niezwłocznie wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w nowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni i byłyby wykorzystywane do prowadzenia tej działalności gospodarczej. Nieruchomości nr 1) - nr 4) wprowadzone do nowej jednoosobowej działalności gospodarczej mogłyby być także wynajmowane lub dzierżawione na rzecz innych podmiotów. Wnioskodawczyni będzie wystawiała Spółce przekształconej lub ewentualnie innym podmiotom faktury VAT i opodatkowywała najem/dzierżawę podatkiem VAT według stawki 23%.

Za zastosowaniem powyższego rozwiązania przemawiają względy ochrony majątku Wnioskodawczyni oraz zamiar ewentualnego dopuszczenia do przedsiębiorstwa sukcesorów Wnioskodawczyni (umożliwienie płynnej sukcesji pokoleniowej - przekazania udziałów w Spółce członkom rodziny).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W jakiej wysokości należy ustalić wartość początkową nieruchomości wycofanych z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej dla dotychczasowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, a wprowadzonych w okresie nieprzekraczającym trzech lat od ich wycofania do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w nowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, wartość początkową nieruchomości wycofanych z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej dla dotychczasowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, a wprowadzonych w okresie nieprzekraczającym 3 lat od ich wycofania do ewidencji środków trwałych w nowej działalności gospodarczej, należy ustalić w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji prowadzonej dla dotychczasowej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426, dalej: ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki, a więc:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Ustawodawca przyjął jednocześnie zasadę, że wydatki na nabycie składników majątku wykorzystywanych przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

3. inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (art. 22h ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy).

Stosownie do art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia i uregulowany został w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do przepisu art. 22g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

Zgodnie z art. 22g ust. 13 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powyższy przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie podjęcia działalności przez podmiot po przerwie trwającej nie dłużej niż 3 lata, jeżeli przed przerwą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).

Natomiast przepis art. 22h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

Przenosząc powyższe na grunt opisanego zdarzenia przyszłego należy zauważyć co następuje. W sytuacji, gdy Wnioskodawczyni wycofa z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych opisane we wniosku nieruchomości, które wykorzystywane były przez Nią w uprzednio prowadzonej działalności gospodarczej, a następnie będzie je wykorzystywała w nowej działalności, będzie Ona mogła zaliczyć przedmiotowe nieruchomości do środków trwałych w tej działalności. Jednakże z uwagi na fakt, że przedmiotowe środki trwałe były amortyzowane przez Wnioskodawczynię w prowadzonej dotychczas działalności gospodarczej, a następnie będą przedmiotem amortyzacji w nowej działalności gospodarczej (podjętej po przerwie trwającej, nie dłużej niż 3 lata), to wartość początkową tych środków trwałych Wnioskodawczyni powinna ustalić na podstawie cytowanego uprzednio art. 22g ust. 13 pkt 1 w zw. z art. 22g ust. 12 oraz art. 22h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc w wysokości wartości przyjętej wcześniej przez Wnioskodawczynię oraz kontynuować stosowaną wcześniej metodę amortyzacji przedmiotowych środków trwałych.

Przy dokonywaniu amortyzacji tych środków trwałych Wnioskodawczyni powinna również uwzględnić dokonane wcześniej odpisy amortyzacyjne. Środki trwałe już zamortyzowane w dotychczasowej działalności gospodarczej, należy ująć w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nowej działalności gospodarczej, jednak bez możliwości ich amortyzacji.

Reasumując, powołane wyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakładają na Wnioskodawczynię, w stosunku do przedmiotowych nieruchomości, wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w nowej działalności gospodarczej, obowiązek kontynuacji amortyzacji.

Ponadto, dla pełności wywodu, należy dodać, że ilekroć nieruchomości wprowadzone do nowej jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni będą wynajmowane lub dzierżawione na rzecz podmiotów powiązanych z Wnioskodawczynią w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni i pozostałe strony transakcji obowiązane będą ustalać ceny transferowe na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane (art. 23o ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różnić od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Podkreślić również należy, że przepisy rozdziału 1a ustawy - Ordynacja stanowią, że interpretacja indywidualna wydana w tym trybie, może dotyczyć tylko przepisów prawa podatkowego, przy czym wnioskodawca jest zobowiązany wskazać je w złożonym wniosku. Zakres żądania wnioskodawcy wyznacza natomiast w szczególności:

* stan faktyczny przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,

* stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz

* zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) wnioskodawcy.

Ze względu zatem na zakres żądania Wnioskodawczyni, ocenie interpretacyjnej Organu podlegało wyłącznie zagadnienia przedstawione w sformułowanym pytaniu dotyczące ustalenia wartości początkowej środków trwałych w nowej działalności gospodarczej (po ich wycofaniu z poprzedniej działalności), bez rozstrzygania innych kwestii zawartych we wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.