0113-KDIPT2-1.4011.548.2019.4.MM - Określenie skutków podatkowych wniesienia aportu do spółki komandytowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2019 r. (data wpływu 29 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 grudnia 2019 r. (data wpływu 31 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wniesienia aportu do spółki komandytowej - jest prawidłowe.

W dniu 29 października 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 18 grudnia 2019 r., Nr 0113-KDIPT1-3.4012.678.2019.2.MK, 0113-KDIPT2-1.4011.548.2019.3.MM, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem poczty w dniu 18 grudnia 2019 r. (data doręczenia 23 grudnia 2019 r.). W dniu 31 grudnia 2019 r., wpłynęło uzupełnienie wniosku, nadane za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 30 grudnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług na terenie Polski, przedsiębiorcą, prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest świadczenie usług w zakresie robót związanych z budową dróg i autostrad oraz przygotowywanie terenów pod budowę.

Wnioskodawca zamierza dokonać zmiany aktualnej formy prowadzenia działalności gospodarczej poprzez przystąpienie do istniejącej Spółki komandytowej pod nazwą "X" (dalej: "Spółka"), do której wniesie wkład niepieniężny w formie aportu, tj. przedsiębiorstwo Wnioskodawcy, z wyłączeniem nieruchomości oraz umowy leasingowej samochodu osobowego. Przekształcenie formy prowadzenia działalności gospodarczej podyktowane jest zamiarem ograniczenia osobistej odpowiedzialności Wnioskodawcy oraz względami organizacyjnymi. Ponadto, Wnioskodawca przygotowuje się do wdrożenia sukcesji przedsiębiorstwa na rzecz syna, który jest jednym ze wspólników Spółki. Spółkę obecnie tworzy dwóch wspólników: "Y Sp. z o.o.", która jest jedynym komplementariuszem oraz osoba fizyczna - syn Wnioskodawcy. Po przystąpieniu do Spółki i wniesieniu aportu, Wnioskodawca w przyszłości nie wyklucza możliwości zbycia w formie sprzedaży lub darowizny na rzecz syna (wspólnika Spółki komandytowej) ogółu praw i obowiązków w związku z udziałem w Spółce.

W planowanym przekształceniu formy prowadzenia działalności Wnioskodawca zamierza pozostawić własną działalność gospodarczą, w ramach której zajmowałby się wynajmem nieruchomości dla Spółki. Natomiast dotychczasowa podstawowa działalność Wnioskodawcy prowadzona byłaby w Spółce komandytowej. Wnioskodawca obecnie posiada jedną nieruchomość (zlokalizowaną pod adresem:.). Nieruchomość ta jest ujęta w majątku firmy.

Przedmiotem aportu będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy - Kodeks cywilny, z wyłączeniem jednej nieruchomości, w której obecnie prowadzona jest działalność gospodarcza Wnioskodawcy oraz wyłączeniem prawa do nabycia innej nieruchomości (niezwiązanej z przedmiotem działalności przedsiębiorstwa).

Przedmiot aportu, tj. przedsiębiorstwo, jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, będzie w szczególności obejmować:

* oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo (nazwę przedsiębiorstwa),

* know-how,

* własność ruchomości, w tym urządzeń,

* wyposażenie,

* środki pieniężne, należności i zobowiązania (te, na przeniesienie których Wnioskodawca otrzyma zgodę wierzycieli),

* tajemnicę przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności, prawa i obowiązki wynikające z umów zawartych w ramach działalności przedsiębiorstwa, z wyłączeniem umowy leasingu samochodu osobowego oraz umów zawartych w związku z najmem nieruchomości.

Wraz z aportem przedsiębiorstwa zostaną przeniesieni do Spółki dotychczasowi pracownicy działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Spółka komandytowa przejmie działalność z momentem wskazanym w umowie. Umowa leasingowa samochodu osobowego nie stanowi składnika majątkowego niezbędnego do prowadzenia działalności gospodarczej. Ww. składniki materialne i niematerialne przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, z wyłączeniem nieruchomości, prawa do nabycia nieruchomości oraz umowy leasingu samochodu osobowego, stanowią podstawę Jego działalności. Aktualnie Wnioskodawca wynajmuje część powierzchni budynków pod adresem:. - Spółce. Po wniesieniu aportu przez Wnioskodawcę do Spółki ulegnie zmianie zakres wynajmowanych powierzchni w celu umożliwienia kontynuowania działalności Spółce - Spółka komandytowa stałaby się najemcą głównym nieruchomości pod adresem:.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od sierpnia 2002 r. Ewidencja podatkowa w związku z tą działalnością prowadzona jest w formie ksiąg rachunkowych. Wnioskodawca wybrał opodatkowanie dochodów z jednoosobowej działalności gospodarczej podatkiem liniowym. Wnioskodawca będzie wynajmować Spółce jedną nieruchomość zlokalizowaną pod adresem:. Spółka została wpisana do Rejestru Przedsiębiorców w dniu. Spółka komandytowa jest spółką osobową, w związku z tym nie występuje kapitał zakładowy, nie można więc mówić o udziałach w kapitale tej Spółki. Wnioskodawca przystąpi do Spółki i otrzyma ogół praw i obowiązków wspólnika Spółki komandytowej. Po przystąpieniu do Spółki i wniesieniu aportu, w przyszłości Wnioskodawca nie wyklucza możliwości zbycia w formie sprzedaży lub darowizny na rzecz syna (wspólnika Spółki komandytowej) ogółu praw i obowiązków w związku z udziałem w Spółce. Przedmiotem działalności Spółki komandytowej według umowy są roboty związane z budową dróg i autostrad, co jest zbieżne z działalnością Wnioskodawcy. Przedmiotem działalności Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jest doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania oraz roboty związane z budową dróg i autostrad.

Wspólnikami Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (Y Sp. z o.o.) jest Wnioskodawca oraz syn Wnioskodawcy, który wniesie również aport do Spółki komandytowej.

Aport przedsiębiorstwa do Spółki komandytowej planowany jest pod koniec 2019 r. Wnioskodawca planuje wybrać dotychczasową formę opodatkowania dochodu również w zakresie działalności prowadzonej, jako wspólnika Spółki komandytowej, tj. opodatkowanie podatkiem liniowym. Nie wyklucza to zmiany formy opodatkowania w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, przy czym pytanie Nr 1 sformułowano w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy wskazany zespół składników materialnych i niematerialnych stanowić będzie przedsiębiorstwo, a w związku z tym jego aport do Spółki, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem?

2. Czy czynność wniesienia aportem przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, z wyłączeniem nieruchomości oraz umowy leasingu samochodu osobowego, nie spowoduje u Wnioskodawcy powstania obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 2 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie pytania Nr 1 dotyczącego podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie przez Wnioskodawcę Jego przedsiębiorstwa, z wyłączeniem nieruchomości oraz jednej umowy leasingowej samochodu osobowego, do Spółki komandytowej, nie spowoduje powstania po Jego stronie obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż jest to czynność zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca wnosić będzie do Spółki komandytowej swoje przedsiębiorstwo, z wyłączeniem nieruchomości oraz jednej umowy leasingowej samochodu osobowego. Należy zatem rozważyć, czy przedmiot aportu może zostać uznany za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 5a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 55¹ ustawy - Kodeks cywilny, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Dalej przepis zawiera otwarty katalog składników niematerialnych i materialnych, które składają się na przedsiębiorstwo i je tworzą.

Z przytoczonej definicji wynika, że status przedsiębiorstwa można przypisać takiemu zbiorowi składników, który spełnia łącznie następujące warunki:

Przepis art. 55² Kodeksu cywilnego stanowi, że przymiot przedsiębiorstwa należy przypisać zbiorowi składników materialnych i niematerialnych, które stanowi przedmiot czynności zbycia przedsiębiorstwa, z uwzględnieniem postanowień czynności prawnej, na podstawie której zbycie jest dokonywane. Dla porządku należy wskazać, że w art. 55² Kodeksu cywilnego posłużono się pojęciem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ ww. Kodeksu. Aport jest niewątpliwie czynnością prawną, o której mowa w tym przepisie. Okoliczność ta w świetle niżej przytoczonych interpretacji, nie budzi wątpliwości lub zastrzeżeń organów skarbowych. Art. 55² Kodeksu cywilnego pozwala zatem na wyłączenie pewnych składników materialnych i niematerialnych ze zbywanego przedsiębiorstwa, przy jednoczesnym pozostawieniu przedsiębiorstwa przy realizacji jego właściwego celu, jakim jest prowadzenie działalności gospodarczej.

Tak też jest w opisanym w zdarzeniu przyszłym przypadku. Zbiór składników materialnych i niematerialnych, stanowiący przedmiot aportu Wnioskodawcy, jest odzwierciedleniem Jego dotychczasowego przedsiębiorstwa. Wyłączeniu podlegają tu jedynie nieruchomości oraz umowa leasingowa samochodu osobowego, które nie stanowią składnika majątkowego niezbędnego do prowadzenia działalności gospodarczej. Przedsiębiorstwo będzie najmować całą powierzchnię potrzebną do prowadzenia działalności gospodarczej.

Spółka komandytowa, jako spółka osobowa w rozumieniu art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, choć stosownie do art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych może ona być podmiotem praw i obowiązków. Podatnikiem jest natomiast Wnioskodawca, proporcjonalnie do zysku uzyskanego przez Spółkę, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wniesienie aportu do spółki osobowej nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy żadnego przysporzenia majątkowego, co też potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 1 kwietnia 2014 r., Nr ILPB1/415-47/14-2/TW.

Kierując się treścią art. 9 ust. 1 ustawy o podatku pochodowym od osób fizycznych należy odnieść się do przepisu art. 21 ust. 1 pkt 50b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są przychody z tytułu przeniesienia własność składników majątku wnoszonych do spółki niebędącej osobą prawną. Przychód Wnioskodawcy, o którym tu mowa, jest zatem zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w całości.

Wobec tego jednoznacznie należy stwierdzić, że wniesienie przez Wnioskodawcę aportem przedsiębiorstwa, z wyłączeniem nieruchomości, do Spółki komandytowej nie spowoduje po Jego stronie powstania obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż jest to czynność zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 50b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko to znajduje pełne poparcie w utrwalonej linii interpretacyjnej organów skarbowych m.in. w interpretacjach:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 8 listopada 2016 r., Nr 2461-IBPB-1-1.4511.470.2016.3.MJ,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 stycznia 2015 r., Nr IPPB1/4I5-1224/14-2/MS,

* Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 maja 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-3.4011.177.2018.PR (por. także przywołane tam inne interpretacje), z dnia 24 lipca 2017 r., Nr 0112-KDIL3-3.4011.94.2017.1.AK, z dnia 13 października 2017 r., Nr 0112-KDIL3-1.4011.226.2017.1.IM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 505, z późn. zm.), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Stosownie do art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółki osobowe, w świetle regulacji Kodeksu spółek handlowych, nie są wprawdzie osobami prawnymi, ale dysponują licznymi atrybutami osób prawnych, takimi jak wyodrębnienie majątkowe, zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych.

Konsekwencją wyodrębnienia majątkowego spółek osobowych jest to, że spółka jest właścicielem majątku wniesionego w formie wkładów przez wspólników oraz uzyskanego w trakcie swego istnienia, a nie wspólnicy na zasadach współwłasności łącznej, jak np. w przypadku spółki cywilnej. Należy zwrócić uwagę, że handlowe spółki osobowe, jako odrębne podmioty mają swój majątek z wszelkimi wynikającymi stąd konsekwencjami.

W myśl art. 102 ww. ustawy, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 103 Kodeksu spółek handlowych).

Jednocześnie jednak pamiętać należy, że spółka komandytowa nie jest samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce komandytowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem takiej spółki jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc na grunt prawa podatkowego wskazać należy, że zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ponadto w art. 10 ust. 1 tej ustawy ustawodawca wskazał specyfikę źródła przychodów, w tym pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 3) oraz kapitały pieniężne i prawa majątkowe (pkt 7).

Podkreślić przy tym należy, że wniesienie do spółki osobowej wkładu niepieniężnego powoduje przeniesienie własności rzeczy lub prawa będącego przedmiotem wkładu, na spółkę. Na mocy art. 50 Kodeksu spółek handlowych, wnoszący wkład otrzymuje udział kapitałowy, odpowiadający wartości rzeczywiście wniesionego wkładu, który stanowi podstawę do określenia praw lub obowiązków wspólnika. Niemniej jednak, w przypadku aportu wnoszonego do spółki osobowej, jego wniesienie nie powoduje przyrostu majątkowego po stronie wnoszącej go osoby. W zamian za wniesiony aport osoba fizyczna otrzymuje bowiem udziały, a więc uprawnienia do udziału w zyskach i stratach spółki oraz prawa związane z prowadzeniem spółki i wpływaniem na jej działalność. One zaś, mimo że istotnie posiadają wartość materialną, nie stanowią ceny nabycia. Otrzymując bowiem udziały wspólnik nabywa całokształt praw i obowiązków związanych z uczestnictwem w przedsięwzięciu gospodarczym sfinalizowanym w ramach spółki osobowej.

Aby mówić o sytuacji "odpłatnego zbycia", w zamian za świadczenie polegające na wniesieniu aportu, osoba go wnosząca winna otrzymać ekwiwalent świadczenia w postaci zapłaty ceny nabycia. Taka sytuacja miałaby miejsce w razie sprzedaży przedmiotu aportu. W związku z tym, wniesienie aportu do spółki niebędącej osobą prawną nie rodzi z tego tytułu obowiązku podatkowego, jest to czynność prawna neutralna podatkowo.

Należy przy tym wskazać, że w art. 21 ust. 1 pkt 50b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca doprecyzował obowiązujące przepisy, poprzez jednoznaczne wskazanie neutralności podatkowej czynności wniesienia aportu do spółki niebędącej osobą prawną.

Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 50b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody z tytułu przeniesienia własności składników majątku będących przedmiotem wkładu niepieniężnego (aportu) wnoszonych do spółki niebędącej osobą prawną, w tym wnoszonych do takiej spółki składników majątku otrzymanych przez podatnika w następstwie likwidacji spółki niebędącej osobą prawną bądź wystąpienia z takiej spółki.

Definicja przedsiębiorstwa została zawarta w art. 5a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że: ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Zgodnie zatem z art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

* oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

* własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

* prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

* wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

* koncesje, licencje i zezwolenia;

* patenty i inne prawa własności przemysłowej;

* majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

* tajemnice przedsiębiorstwa;

* księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że katalog elementów (składników) przedsiębiorstwa, o których stanowi art. 55¹ ustawy - Kodeks cywilny, nie ma charakteru zamkniętego, o czym świadczy użyte w nim sformułowanie "w szczególności".

Zgodnie z przepisem art. 55² ustawy - Kodeks cywilny, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Analizując powyższe, należy stwierdzić, że przedsiębiorstwo - dla celów prawa podatkowego - należy rozumieć jako ogół praw podmiotowych, stosunków faktycznych (np. zakresu i walorów dostawców i klienteli, czyli odbiorców, opinii o przedsiębiorstwie, czyli jego renomy, lokalizacji, stopnia ściągalności jego wierzytelności, środków pieniężnych, udziałów) oraz różnych innych wartości (np. systemu organizacyjnego, doświadczeń w zakresie działalności przedsiębiorstwa, jakości znanej i stosowanej technologii itd.), jakie prowadzący przedsiębiorstwo (jego właściciel) sam lub ze współpracującymi osobami wiąże w zorganizowany zespół majątkowy.

Stosownie natomiast do art. 5a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa oznacza to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Przy czym, stosownie do treści art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną - oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

Zgodnie z art. 5a pkt 28 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce - oznacza to:

A zatem spółką niebędącą osobą prawną - do której odnosi się zwolnienie przedmiotowe z cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 50b - jest również spółka komandytowa.

Zaznaczenia przy tym wymaga, że regulacje art. 21 ust. 1 pkt 50b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odwołują się w swej treści do "przedsiębiorstwa" lub "zorganizowanej części przedsiębiorstwa", stąd też wniesienie składników majątku stanowiących, bądź nie "przedsiębiorstwo" lub "zorganizowaną część przedsiębiorstwa" nie wpływa na ocenę poglądu Wnioskodawcy. Zwolnienie z opodatkowania przychodów uzyskanych z tytułu wniesienia aportu do spółki osobowej nie jest uzależnione od rodzaju składników majątku będących przedmiotem tego aportu. Bez znaczenia dla zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 50b ww. ustawy, pozostaje zatem kwestia, czy przedmiot aportu stanowi całe przedsiębiorstwo, czy tylko jego część.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest świadczenie usług w zakresie robót związanych z budową dróg i autostrad oraz przygotowywaniem terenów pod budowę. Zamierza On dokonać zmiany aktualnej formy prowadzenia działalności gospodarczej poprzez przystąpienie do istniejącej Spółki komandytowej, do której wniesie wkład niepieniężny w formie aportu, tj. przedsiębiorstwo Wnioskodawcy, z wyłączeniem nieruchomości oraz umowy leasingowej samochodu osobowego. Przekształcenie formy prowadzenia działalności gospodarczej podyktowane jest zamiarem ograniczenia osobistej odpowiedzialności Wnioskodawcy oraz względami organizacyjnymi. Ponadto, Wnioskodawca przygotowuje się do wdrożenia sukcesji przedsiębiorstwa na rzecz syna, który jest jednym ze wspólników Spółki. Spółkę obecnie tworzy dwóch wspólników: Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która jest jedynym komplementariuszem oraz osoba fizyczna - syn Wnioskodawcy. W planowanym przekształceniu formy prowadzenia działalności Wnioskodawca zamierza pozostawić własną działalność gospodarczą, w ramach której Wnioskodawca zajmowałby się wynajmem nieruchomości dla Spółki. Natomiast dotychczasowa podstawowa działalność Wnioskodawcy prowadzona byłaby w Spółce komandytowej. Nieruchomość ta jest ujęta w majątku firmy.

Przedmiotem aportu będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy - Kodeks cywilny, z wyłączeniem jednej nieruchomości, w której obecnie prowadzona jest działalność gospodarcza Wnioskodawcy oraz wyłączeniem prawa do nabycia innej nieruchomości (niezwiązanej z przedmiotem działalności przedsiębiorstwa), a także umową leasingową samochodu osobowego.

Przedmiot aportu, tj. przedsiębiorstwo, jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, będzie w szczególności obejmować:

* oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo (nazwę przedsiębiorstwa), know-how,

* własność ruchomości, w tym urządzeń, wyposażenia,

* środki pieniężne, należności i zobowiązania (te, na przeniesienie których Wnioskodawca otrzyma zgodę wierzycieli),

* tajemnicę przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności, prawa i obowiązki wynikające z umów zawartych w ramach działalności przedsiębiorstwa, z wyłączeniem umowy leasingu samochodu osobowego oraz umów zawartych w związku z najmem nieruchomości.

Wraz z aportem przedsiębiorstwa zostaną przeniesieni do Spółki dotychczasowi pracownicy działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Spółka komandytowa przejmie działalność z momentem wskazanym w umowie. Umowa leasingowa samochodu osobowego nie stanowi składnika majątkowego niezbędnego do prowadzenia działalności gospodarczej.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że wniesienie przez Wnioskodawcę wkładu niepieniężnego (przedsiębiorstwa) w postaci opisanych w przedmiotowym wniosku składników majątku do spółki komandytowej, w której stanie się On wspólnikiem, nie spowoduje po Jego stronie powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ - zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 50b ww. ustawy - jest to czynność neutralna podatkowo. Oznacza to, że dla Wnioskodawcy, jako wnoszącego aport, czynność ta nie powoduje obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. Jak już wyżej wskazano, bez znaczenia dla możliwości zastosowania zwolnienia pozostaje przy tym przedmiot aportu. Zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają aporty wnoszone do spółek osobowych, niezależnie od tego jaką mają postać (jednego składnika majątku, czy zespołu składników majątkowych itp.).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ze względu zatem na zakres żądania Wnioskodawcy ocenie interpretacyjnej Organu została poddana wyłącznie kwestia zwolnienia przychodu powstałego u wnoszącego wkład do istniejącej Spółki komandytowej, w której zostanie komandytariuszem. Interpretacja nie rozstrzyga natomiast, czy opisane składniki majątku stanowią przedsiębiorstwo w myśl definicji zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różniło się od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.