0113-KDIPT2-1.4011.546.2019.3.MD - Zaliczenie do kosztów podatkowych transakcji zawieranych między małżonkami.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2019 r. (data wpływu 25 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 grudnia 2019 r. (data wpływu 24 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 25 października 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 2 grudnia 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.546.2019.2.MD, Nr 0113-KDIPT1-2.4012.659.2019.3.IR, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 2 grudnia 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 13 grudnia 2019 r.). W dniu 24 grudnia 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane za pośrednictwem poczty w dniu 20 grudnia 2019 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Małżonkowie, pomiędzy którymi istnieje ustawowa wspólność majątkowa, prowadzą dwie oddzielne działalności gospodarcze. Żona Wnioskodawcy importuje wyroby medyczne kl. I z zagranicy i sprzedaje je dla różnych kontrahentów, w tym odpłatnie również na rzecz firmy Wnioskodawcy. Ceny wyrobów medycznych refundowanych przez NFZ są dla wszystkich odbiorców, w tym firmy Wnioskodawcy, takie same, zgodnie z prawem farmaceutycznym. Na wykonaną transakcję wystawia fakturę VAT i rozlicza podatek VAT należny. Wnioskodawca rozlicza na podstawie otrzymanej faktury, VAT naliczony a w momencie sprzedaży - VAT należny. Zakupione od żony towary ujmowane są w podatkowej księdze przychodów i rozchodów Wnioskodawcy, jako koszty uzyskania przychodów. Działalność gospodarczą Wnioskodawca prowadzi od 1 kwietnia 2010 r., a opodatkowany jest podatkiem liniowym. Żona Wnioskodawcy rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej w dniu 16 sierpnia 2017 r., prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, a rozlicza się podatkiem liniowym. Towar od żony Wnioskodawca nabywa do celów handlowych do dalszej odsprzedaży. Zakup towarów od żony przyczynia się do powstania przychodu u Wnioskodawcy, gdyż te towary są odsprzedawane dalej kontrahentom Wnioskodawcy.

Od dnia złożenia wniosku, zmianie uległa sytuacja prawna odnośnie ustroju majątkowego małżonków. W dniu 10 grudnia 2019 r. przed notariuszem została zawarta umowa majątkowa małżeńska, na mocy której małżonkowie znieśli wspólność ustawową małżeńską obowiązującą w ich stosunkach majątkowych i ustanowili rozdzielność majątkową, w wyniku czego każde z małżonków zachowało zarówno majątek nabyty przed zawarciem umowy, jak i majątek nabyty później.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu towary zakupione od żony?

2. Czy w świetle art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego za towary nabyte od żony?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (pyt. Nr 1), natomiast w zakresie podatku od towarów i usług (pyt. Nr 2), wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcje zawierane między małżonkami mają charakter odpłatny, dlatego też Wnioskodawca uważa, że ma prawo ująć je w kosztach prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - jest prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie przychodu, ewentualnie na zwiększenie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

* poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu, lub mieć na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy,

* wydatek musi być prawidłowo udokumentowany.

Jednocześnie, ciężar prawidłowego udokumentowania wydatku i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem (zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła) przychodów spoczywa na podatniku. To właśnie on musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności. Decydując się na poniesienie określonych wydatków musi sam dokonać oceny, czy wydatki, które poniósł, mają na celu uzyskanie przychodu albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, a następnie podjąć decyzję o ich ewentualnym zakwalifikowaniu do kosztów podatkowych.

Zauważyć należy, że zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w przywołanym przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodów, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że poniesiony wydatek przysporzy mu spodziewanego przychodu lub przyczyni się do zabezpieczenia źródła przychodów.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki; kosztem uzyskania przychodów jest jednak wynagrodzenie małżonka podatnika i małoletnich dzieci podatnika, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki, należne z tytułów określonych w art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, 8 i 9 lub z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. z 2018 r. poz. 1244), z zastrzeżeniem pkt 55 i art. 22 ust. 6ba.

Powyższy przepis wyłącza z kosztów uzyskania przychodów wartość własnej pracy podatnika, jego małżonka oraz małoletnich dzieci. Przy czym, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia "wartość pracy". Należy jednak przyjąć, że pojęcie to obejmuje wartość wszelkiego rodzaju pracy świadczonej przez ściśle określone osoby (w tym małżonka podatnika) na rzecz zatrudniających je podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, niezależnie do tego, czy praca jest świadczona na podstawie umowy o pracę, umowy cywilnoprawnej, czy też bez podstawy prawnej.

Ponadto należy zauważyć, że w sytuacji gdy każdy z małżonków prowadzi odrębnie działalność gospodarczą i w jej ramach wykonuje usługi na rzecz firmy małżonka, to wykonanie tych usług nie stanowi pracy własnej małżonka. Mamy tu bowiem do czynienia z dwoma odrębnymi podmiotami gospodarczymi. Każdy z małżonków, jako odrębny przedsiębiorca, będzie wykonywał usługi dla firmy drugiego małżonka i wystawiał faktury za wykonane usługi. W przypadku, gdy każdy z małżonków samodzielnie prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, czyli jest odrębnym przedsiębiorcą i w zakresie tych działalności zawierane są transakcje, transakcje te rodzą takie same następstwa, jak każda inna transakcja dokonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Transakcje te bowiem następują w oparciu o stosunek prawny łączący dwa odrębne podmioty gospodarcze, a nie małżonków jako osoby fizyczne. Podkreślenia wymaga, że zawieranie tego typu transakcji podporządkowane jest określonym wymogom.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że małżonkowie prowadzą dwie oddzielne działalności gospodarcze. Żona Wnioskodawcy importuje wyroby medyczne z zagranicy i sprzedaje je dla różnych kontrahentów, w tym odpłatnie również na rzecz firmy Wnioskodawcy. Ceny wyrobów medycznych refundowanych przez NFZ są dla wszystkich odbiorców, w tym firmy Wnioskodawcy, takie same, zgodnie z prawem farmaceutycznym. Na wykonaną transakcję wystawia fakturę VAT. Zakupione od żony towary ujmowane są w podatkowej księdze przychodów i rozchodów Wnioskodawcy, jako koszty uzyskania przychodów. Działalność gospodarczą Wnioskodawca prowadzi od 1 kwietnia 2010 r., a opodatkowany jest podatkiem liniowym. Żona Wnioskodawcy rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej w dniu 16 sierpnia 2017 r., prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, a rozlicza się podatkiem liniowym. Towar od żony Wnioskodawca nabywa do celów handlowych do dalszej odsprzedaży. Zakup towarów od żony przyczynia się do powstania przychodu u Wnioskodawcy, gdyż te towary są odsprzedawane dalej kontrahentom Wnioskodawcy.

W dniu 10 grudnia 2019 r. przed notariuszem została zawarta umowa majątkowa małżeńska, na mocy której małżonkowie znieśli wspólność ustawową małżeńską obowiązującą w ich stosunkach majątkowych i ustanowili rozdzielność majątkową, w wyniku czego każde z małżonków zachowało zarówno majątek nabyty przed zawarciem umowy, jak i majątek nabyty później.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup towarów od żony, udokumentowane na podstawie wystawianych faktur VAT, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, jeżeli w istocie zostaną poniesione i spełniać będą przesłanki wskazane w art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.