0113-KDIPT2-1.4011.480.2019.2.KS - Metoda proporcjonalnego dzielenia kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni - przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 4 października 2019 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP...), uzupełnionym pismem z dnia 9 października 2019 r. (data wpływu 15 października 2019 r.) oraz pismem z dnia 26 listopada 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 26 listopada 2019 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP...), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* sposobu ustalania proporcji, o której mowa w art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest nieprawidłowe,

* rozliczania pośrednich kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, tj. wydatków administracyjnych, na zakup usług księgowych i prawnych - jest prawidłowe,

* obliczenia proporcji i rozliczania kosztów uzyskania przychodów dla potrzeb ustalenia wysokości zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i obliczenia rocznego - jest prawidłowe,

* proporcjonalnego rozliczania kosztów uzyskania przychodu w sytuacji braku przychodów z jednego ze źródeł, którego te koszty dotyczą - jest prawidłowe.

W dniu 4 października 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Następnie pismem z dnia 9 października 2019 r. (data wpływu 15 października 2019 r.), Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek poprzez przesłanie pełnomocnictwa szczególnego.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 19 listopada 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.480.2019.1.KS, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 19 listopada 2019 r. (data doręczenia 19 listopada 2019 r., identyfikator poświadczenia doręczenia UPD...). Wnioskodawczyni uzupełniła powyższy wniosek pismem z dnia 26 listopada 2019 r., przesłanym za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 26 listopada 2019 r. (identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP...).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wniosek o interpretację ma na celu wyjaśnienie i doprecyzowanie indywidualnej interpretacji wydanej dla Wnioskodawczyni przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 12 lipca 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.170.2019.2.KS. Ww. interpretacja została wydana w oparciu o następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni wraz ze swoim mężem jest wspólnikiem spółki komandytowej (dalej: Spółka). Mąż Wnioskodawczyni prowadzi także działalność rolniczą. Można wyróżnić cztery główne obszary działalności Spółki:

Spółka również uzyskuje przychody z tytułu testowania produktów produkowanych przez inną spółkę osobową, w której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem. Są to przede wszystkim akcesoria do hodowli gołębi i drobiu. W przypadku wprowadzania nowego lub ulepszania starego produktu tej innej spółki, Spółka wyraża swoją opinię odnośnie wykorzystywania danego produktu w praktyce.

Spółka w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą ponosi m.in. następujące wydatki:

Obecny stan hodowli Spółki wynosi 18 koni oraz 395 sztuk gołębi. Pomiędzy wydatkami opisanymi we wniosku a przychodami Spółki z tytułu prowadzonej działalności hodowlanej zachodzi związek przyczynowy. Wydatki te przyczyniają się do powiększania hodowli Spółki (rozmnażanie), utrzymania, rozwoju, pielęgnacji koni oraz gołębi, co przekłada się na ich wartość i przychody Spółki z tytułu ich sprzedaży, wynajmu, nagród z tytułu udziału w pokazach i zawodach. W związku z tym, że przychody Spółki komandytowej przekładają się na przychody Wnioskodawczyni pomiędzy tymi wydatkami a przychodami osiąganymi przez Wnioskodawczynię - jako wspólnika Spółki - również zachodzi związek przyczynowy.

Na gruncie tak przedstawionego stanu faktycznego sprawy Wnioskodawczyni zadała następujące pytania:

1. Do jakiego źródła przychodów Wnioskodawczyni powinna zaliczyć przychody Spółki z działalności związanej z końmi arabskimi i czy Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej wydatki związane z końmi-proporcjonalnie do udziału w zysku Spółki?

2. Do jakiego źródła przychodów Wnioskodawczyni powinna zaliczyć przychody Spółki z działalności związanej z gołębiami i czy Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej wydatki związane z gołębiami-proporcjonalnie do udziału w zysku Spółki?

Zdaniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wskazana wyżej działalność w zakresie hodowli gołębi spełnia wymogi definicji działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, dochody z niej uzyskiwane nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast działalność Spółki w zakresie hodowli koni poza gospodarstwem rolnym stanowi dział specjalny produkcji rolnej, a dochody z niej uzyskiwane, będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w przepisach tej ustawy dotyczących działów specjalnych produkcji rolnej.

Zdaniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, wszelkie inne przychody uzyskiwane przez Wnioskodawczynię, jako wspólnika Spółki komandytowej, związane z końmi i gołębiami, które nie mieszczą się w kategorii hodowli, będą stanowiły przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast w odniesieniu do możliwości zaliczenia poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że wydatki dotyczące hodowli koni, jako działu specjalnego produkcji rolnej, należy rozliczyć na zasadach określonych w art. 15 oraz art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z kolei wydatki Wnioskodawczyni, jako wspólnika Spółki komandytowej, związane z hodowlą gołębi, jako działalnością rolniczą, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w przypadku, gdy poniesione przez Wnioskodawczynię, jako wspólnika Spółki komandytowej, wydatki będą miały związek zarówno z dochodem z pozarolniczej działalności gospodarczej, jak i z dochodem z działów specjalnych produkcji rolnej, bądź z działalności rolniczej, zastosowanie znajdzie przepis art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy.

Jak wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, jeżeli Wnioskodawczyni ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu (pozarolnicza działalność gospodarcza), oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te należy ustalić w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Jeżeli zaś Wnioskodawczyni nie jest w stanie wyodrębnić kosztów uzyskania przychodów przypadających na dochody podlegające opodatkowaniu i dochody niepodlegające opodatkowaniu - koszty związane z działalnością opodatkowaną będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodu, ale tylko w takiej części, w jakiej dochód uzyskany z tego tytułu będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do przedstawionej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacji Wnioskodawczyni ma pewne wątpliwości związane z określaniem proporcji przychodów, które należy brać pod uwagę przy obliczaniu proporcji, a także okresu, który należy brać pod uwagę przy obliczaniu proporcji.

Należy zwrócić uwagę, że Spółka ponosi i będzie ponosić wydatki na działalność związaną z gołębiami, takie jak: pożywienie (karma) dla ptaków, witaminy i suplementy diety, akcesoria: poidła, karmidła, cele, misy lęgowe itp. Wydatki te są związane zarówno z działalnością hodowlaną (działalność rolnicza, nieopodatkowana), jak i z działalnością gospodarczą Spółki (wystawy, loty gołębi). Są to wydatki, które są niezbędne do utrzymania gołębi, a dzięki tym gołębiom możliwe jest następnie osiąganie tak przychodów z działalności gospodarczej, jak i hodowlanej, w razie ich ewentualnej sprzedaży.

W Spółce będzie dochodziło do sytuacji, że Spółka przez pewien okres czasu, dłuższy niż rok, będzie uzyskiwała wyłącznie przychód z działalności gospodarczej związanej z gołębiami (wystawy, loty), natomiast nie będzie uzyskiwała przychodu z hodowli gołębi, ponieważ nie będzie ich sprzedawała w tym czasie. Jest możliwe, że ewentualny przychód z działalności hodowlanej Spółka osiągnie dopiero po kilku latach od momentu złożenia przedmiotowego wniosku.

Ponadto Spółka będzie ponosiła wydatki jedynie pośrednio związane z różnymi przychodami, jakie powstają w Spółce, takie jak wydatki na księgowość, obsługę administracyjną, obsługę prawną Spółki.

W piśmie z dnia 26 listopada 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że wydatki związane z gołębiami można przypisać właśnie do tego, że służą one utrzymaniu, karmieniu, zachowaniu w dobrobycie gołębi. Co ważne, wszystkie one są związane z gołębiami, a nie z konkretnym źródłem przychodu. W konsekwencji powyższego nie można przypisać na etapie ponoszenia wydatków danych kosztów do konkretnego źródła przychodów. Na etapie opieki nad poszczególnym gołębiami nie jest przesądzone, czy będzie on wykorzystany do uzyskania przychodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, czy jedynie wykorzystany w ramach działalności rolniczej, a możliwe jest również to, że gołębie przez dłuży czas wykorzystywane do działalności gospodarczej zostaną również kiedyś sprzedane.

Wnioskodawczyni wskazała ponadto, że wydatki związane z zakupem usług księgowych, zakupem usług prawnych oraz wydatki administracyjne, są kosztami pośrednio związanymi z przychodami Spółki. Spółka uzyskuje przychód z różnych źródeł, tj. prowadzenia działalności gospodarczej, działalności rolniczej i działu specjalnego produkcji rolnej. W związku z tym, w zależności od okoliczności, powyższe koszty mogą być pośrednio związane wyłącznie z konkretnym źródłem przychodów (co nie jest przedmiotem niniejszego wniosku) oraz sytuacje, w których wydatki związane z zakupem usług księgowych, zakupem usług prawnych oraz wydatki administracyjne są kosztami pośrednimi związanymi z kilkoma źródłami przychodów Spółki i w tym zakresie są one przedmiotem niniejszego wniosku. Uściślając, wydatki Spółki związane z zakupem usług księgowych, zakupem usług prawnych oraz wydatki administracyjne, w zależności od zaistniałych okoliczności i potrzeb, dotyczą albo tylko działalności gospodarczej, albo całości działalności Spółki i wówczas nie są one związanie wyłącznie z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Tych ostatnich wydatków dotyczą wątpliwości opisane we wniosku o interpretację.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (pytanie Nr 3 ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy przy ustalaniu proporcji, o której mowa w art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy brać pod uwagę przychody Spółki z działalności rolniczej oraz wszystkie przychody uzyskiwane przez Spółkę z działalności gospodarczej i działów specjalnych produkcji rolnej, czy tylko te, które Spółka osiąga z działalności gospodarczej związanej z gołębiami?

2. Czy wydatki Spółki takie jak: zakup usług księgowych, wydatki administracyjne, zakup usług prawnych, czyli koszty pośrednio związane z przychodami (usługi niezwiązane bezpośrednio z gołębiami), to koszty, które Wnioskodawczyni może w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, stosownie do Jej udziału w zysku Spółki?

3. Czy Wnioskodawczyni na potrzeby obliczenia proporcji i rozliczenia kosztów uzyskania przychodów, których nie można jednoznacznie przypisać do jednego źródła przychodów powinna ustalać proporcję w okresach miesięcznych, dla potrzeb ustalenia wysokości zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, na podstawie przychodów osiągniętych przez Spółkę od początku roku obrotowego do miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym ustalana jest proporcja, a następnie po zakończeniu roku podatkowego obliczyć proporcję za cały poprzedni rok i według tak ustalonej proporcji rozliczyć dochód w zeznaniu podatkowym za ten rok?

4. Czy w sytuacji, gdy Spółka w danym roku obrotowym nie osiąga przychodu z tytułu hodowli gołębi, a osiąga przychody z działalności gospodarczej związanej z gołębiami (wystawy, loty, usługi testowania produktów), to czy Wnioskodawczyni wydatki przeznaczone na gołębie, których nie można przypisać do poszczególnego źródła przychodów (działalność rolnicza albo działalność gospodarcza), takie jak: pożywienie (karma) dla ptaków, witaminy i suplementy diety, akcesoria: poidła, karmidła, cele, misy lęgowe itp., może w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej i pomniejszyć o te koszty przychód pochodzący ze źródła działalność gospodarcza, stosownie do udziału w zyskach Spółki?

Zdaniem Wnioskodawczyni (w zakresie pytania Nr 2 oraz Nr 3 ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku),

Ad. 1

Przy ustalaniu proporcji, o której mowa w art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy brać po uwagę wszystkie przychody Spółki z pozarolniczej działalności gospodarczej, działalności rolniczej oraz dochody z działów specjalnych produkcji rolnej. Spółka będzie pozbawiona możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie tej części wydatków, które po obliczeniu proporcji przypadają na przychód z działalności rolniczej, natomiast będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki w tej części, które po obliczeniu proporcji przypadają na przychód z działalności gospodarczej i z działów specjalnych produkcji rolnej.

Ad. 2

Wydatki związane z zakupem usług księgowych, zakupem usług prawnych oraz wydatki administracyjne, są kosztami pośrednio związanymi z przychodami Spółki, która uzyskuje przychód z różnych źródeł, tj. prowadzenia działalności gospodarczej, działalności rolniczej i działu specjalnego produkcji rolnej.

W związku z tym w zależności od okoliczności, powyższe koszty mogą być pośrednio związane wyłącznie z działalnością gospodarczą i w tym zakresie Wnioskodawczyni może w całości zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, stosownie do Jej udziału w zysku Spółki.

Natomiast w odniesieniu do wydatków związanych z zakupem usług księgowych, zakupem usług prawnych oraz wydatków administracyjnych, które mogą być związane z kilkoma źródłami przychodów Spółki, to w tej sytuacji Wnioskodawczyni musi zastosować metodę proporcjonalnego dzielenia kosztów, o której mowa w art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 3

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że powinna ustalać proporcję w okresach miesięcznych, dla potrzeb ustalenia wysokości zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, na podstawie przychodów osiągniętych przez Spółkę od początku roku obrotowego do miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym ustalana jest proporcja, a następnie po zakończeniu roku podatkowego obliczyć proporcję za cały poprzedni rok i według tak ustalonej proporcji rozliczyć dochód w zeznaniu podatkowym za ten rok.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zasadę stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowej sprawie powyższy obowiązek należy odczytywać w związku z treścią art. 44 ust. 3f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, opodatkowani na zasadach określonych w art. 30c, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c a sumą należnych zaliczek za poprzednie miesiące, z uwzględnieniem art. 27b.

Ponieważ zasadą określoną w art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest, że dochodem (z pewnymi zastrzeżeniami, które nie mają w rozpatrywanej sprawie zastosowania), jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, (tak m.in. WSA w Bydgoszczy w wyroku z dnia 18 czerwca 2016 r., sygn. I SA/Bd 636/16 oraz NSA w wyroku z dnia 24 marca 2015 r., sygn. II FSK 578/13). Zatem, dochód oblicza się w okresie rocznym.

Metoda rocznego obliczania dochodu oznacza, że podlegający opodatkowaniu dochód jest ustalany na podstawie przychodów i kosztów uzyskania przychodów wynikających ze zdarzeń, które powstały w trakcie całego, danego roku. Z kolei Wnioskodawczyni ma obowiązek zgodnie z art. 44 ust. 3f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wpłacać na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą należnych zaliczek za poprzednie miesiące.

W konsekwencji, jeżeli Wnioskodawczyni uiszcza zaliczki na podatek dochodowy na zasadach wskazanych wyżej, w celu prawidłowej realizacji tego obowiązku powinna stosować metodę proporcjonalnego ustalania kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w art. 22 ust. 3 lub ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w sposób wskazany wcześniej - również dla potrzeb obliczania tych zaliczek.

Obliczając zaliczkę na podatek dochodowy Wnioskodawczyni powinna każdorazowo dzielić koszty uzyskania przychodów, których nie można obiektywnie przypisać do poszczególnych źródeł wskazanych przez Nią (tj. do działalności rolniczej oraz do pozarolniczej działalności gospodarczej) potrącalne od początku roku podatkowego do końca miesiąca albo kwartału, za który uiszczana jest zaliczka w stosunku, w jakim pozostają przychody z każdego z ww. źródeł powstałe od początku roku podatkowego do końca okresu, za który uiszczana jest zaliczka, w ogólnej kwocie przychodów powstałych w tym okresie.

Powyższy pogląd został również wyrażony przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 12 kwietnia 2016 r., Nr ITPB1/4511-72/16/MR, co dodatkowo potwierdza prawidłowość przedstawionego stanowiska Wnioskodawczyni.

Ad. 4

W sytuacji, gdy Spółka w danym roku obrotowym nie osiąga przychodu z tytułu hodowli gołębi, a osiąga przychody z działalności gospodarczej związanej z gołębiami (wystawy, loty), to Wnioskodawczyni wydatki przeznaczone na gołębie, których nie można przypisać do poszczególnego źródła przychodów (działalność rolnicza lub działalność gospodarcza), takie jak: pożywienie (karma) dla ptaków, witaminy i suplementy diety, akcesoria: poidła, karmidła, cele, misy lęgowe itp., może w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej i pomniejszyć o te koszty przychód pochodzący ze źródła działalność gospodarcza, stosownie do udziału w zyskach Spółki.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (winno być art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji kosztu "bezpośredniego" oraz kosztu "pośredniego". Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie, bądź roku podatkowym, wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 (art. 22 ust. 3a ww. ustawy).

Metoda proporcjonalnego dzielenia kosztów, określona w art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma zastosowanie, jeżeli kumulatywnie zaistnieją następujące przesłanki:

Podstawowym warunkiem zastosowania tej metody jest taki stan faktyczny, w którym nie ma możliwości ustalenia kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła. Rozliczenie kosztów podatkowych związanych z różnymi przychodami ma na celu ustalenie tej ich części, która powinna mieć wpływ na dochód do opodatkowania. Z całej bowiem ogólnej masy przychodów i kosztów podatkowych podatnik musi wyodrębnić te, które mają wpływ na dochód do opodatkowania i wyeliminować te, które nie powinny mieć tego wpływu. W sytuacji braku możliwości przypisania danych kosztów do poszczególnych źródeł przychodów, aby ustalić, jaka część kosztów powinna obniżać dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, podatnik powinien zastosować proporcję przychodów zwolnionych z opodatkowania lub nieopodatkowanych do ogólnej sumy osiągniętych przychodów (tzw. klucz przychodowy). Ze wskazanych regulacji nie wynika jednak, za jaki okres powinno dojść do obliczenia wskazanej w nim proporcji, a więc określenia stosunku przychodów opodatkowanych do przychodów zwolnionych. W związku z tym należy odwołać się do art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym dochodem (z pewnymi zastrzeżeniami, które nie mają w rozpatrywanej sprawie zastosowania), jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, (tak m.in. WSA w Bydgoszczy w wyroku z dnia 18 czerwca 2016 r., sygn. I SA/Bd 636/16 oraz NSA w wyroku z dnia 24 marca 2015 r., sygn. II FSK 578/13). Cechą zatem dochodu jest obliczanie go w okresie rocznym. Metoda rocznego obliczania dochodu oznacza, że podlegający opodatkowaniu dochód jest ustalany na podstawie przychodów i kosztów uzyskania przychodów wynikających ze zdarzeń, które powstały w trakcie całego, danego roku.

Ograniczenie stosowania klucza przychodowego jedynie do miesięcy, w których Spółka będzie uzyskiwały dochody ze źródeł opodatkowanych lub nieopodatkowanych, nie znajduje uzasadnienia w przyjętej na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych metodzie rocznego rozliczania podatku.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Spółka będzie osiągała przychód z trzech rożnych źródeł przychodów - dwóch opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych (działalność gospodarcza, działy specjalne produkcji rolnej) i jednego nieopodatkowanego (działalność rolnicza). Spółka ponosi i będzie ponosić wydatki na działalność związaną z gołębiami, takie jak: pożywienie (karma) dla ptaków, witaminy i suplementy diety, akcesoria: poidła, karmidła, cele, misy lęgowe itp. Wydatki te są związane zarówno z działalnością hodowlaną (działalność rolnicza, nieopodatkowana), jak i z działalnością gospodarczą Spółki (wystawy, loty gołębi). W Spółce będzie dochodziło do sytuacji, że Spółka przez pewien okres czasu, dłuższy niż rok, będzie uzyskiwała wyłącznie przychód z działalności gospodarczej związanej z gołębiami (wystawy, loty), natomiast nie będzie uzyskiwała przychodu z hodowli gołębi. Przychód z działalności hodowlanej Spółka może osiągnąć nawet nie wcześniej niż po kilku latach od momentu złożenia niniejszego wniosku.

Mając na uwadze zaprezentowane zdarzenie przyszłe oraz zacytowane przepisu należy przyjąć, że Wnioskodawczyni w okresach miesięcznych, na potrzeby rozliczenia zaliczki na podatek dochodowy, będzie zobowiązana do obliczenia proporcji w odniesieniu do wydatków Spółki, których nie można jednoznacznie przypisać do poszczególnych źródeł przychodów. Przy obliczeniu proporcji powinna uwzględnić wszystkie przychody z działalności gospodarczej, przychody z działów specjalnych produkcji rolnej oraz z działalności rolniczej za cały rok podatkowy.

Przepis art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyróżnia dwie grupy przychodów: przychody opodatkowane i nieopodatkowane i nie ma podstaw, aby na gruncie niniejszej sprawy ograniczać jego zastosowanie wyłącznie do przychodów z działalności gospodarczej związanej z gołębiami.

Wnioskodawczyni proporcję powinna ustalać w okresach miesięcznych, na potrzeby określenia wysokości zaliczki na podatek dochodowym, a następnie po zakończeniu roku podatkowego ponownie obliczyć proporcję za cały poprzedni rok i według tak ustalonej proporcji rozliczyć dochód w zeznaniu podatkowym za ten rok.

W sytuacji, gdy Spółka w danym roku obrotowym nie osiąga przychodu z tytułu hodowli gołębi, a osiąga przychody z działalności gospodarczej związanej z gołębiami (wystawy, loty), to Spółka wydatki przeznaczone na gołębie, których nie można przypisać do poszczególnego źródła przychodów (działalność rolnicza lub działalność gospodarcza), takie jak: pożywienie (karma) dla ptaków, witaminy i suplementy diety, akcesoria: poidła, karmidła, cele, misy lęgowe itp., może w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej i pomniejszyć o te koszty przychód pochodzący ze źródła działalność gospodarcza.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie jest:

* nieprawidłowe - w zakresie sposobu ustalania proporcji, o której mowa w art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

* prawidłowe - w zakresie rozliczania pośrednich kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, tj. wydatków administracyjnych, na zakup usług księgowych i prawnych;

* prawidłowe - w zakresie obliczenia proporcji i rozliczania kosztów uzyskania przychodów dla potrzeb ustalenia wysokości zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i obliczenia rocznego;

* prawidłowe - w zakresie proporcjonalnego rozliczania kosztów uzyskania przychodu w sytuacji braku przychodów z jednego ze źródeł, którego te koszty dotyczą.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Według art. 10 ust. 1 pkt 3 i pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnym źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3) oraz działy specjalne produkcji rolnej (pkt 4).

Na podstawie art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Powyższy przepis wskazuje, że zarówno podatkowa księga przychodów i rozchodów, jak i księgi rachunkowe muszą być prowadzone w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy lub okres sprawozdawczy. Oznacza to, że w sytuacji, gdy podatnik osiąga zarówno przychody ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu oraz inne przychody, powinien prowadzić ewidencję rachunkową (podatkową) w sposób umożliwiający przypisanie kosztów uzyskania przychodów do przychodów z poszczególnych źródeł. Jest to warunek konieczny dla prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania.

Legalną definicję kosztów uzyskania przychodów zawiera art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów znajdujących się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł w ogóle nie podlegają opodatkowaniu albo są zwolnione od podatku dochodowego.

Z powyższego przepisu wynika, że nie stanowią podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z uzyskaniem przychodu, który m.in. nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem, a więc m.in. wydatki związane z uzyskaniem przychodu z prowadzonej działalności rolniczej.

Ustawodawca wyróżnia przy tym koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Ustawodawca przewidział przy tym wyjątkowe sytuacje, gdy pomimo prawidłowego dokumentowania ponoszonych wydatków i prowadzenia ewidencji rachunkowych (podatkowych) w sposób rzetelny i niewadliwy, obiektywnie oceniając, podatnik nie ma możliwości przypisania danego kosztu podatkowego wyłącznie do przychodów tworzących dochody opodatkowane albo przychodów tworzących inne dochody. Mieszczą się one w dyspozycjach art. 22 ust. 3 i 3a ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 (art. 22 ust. 3a ww. ustawy).

Metoda proporcjonalnego dzielenia kosztów, określona w art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma zastosowanie, jeżeli kumulatywnie zaistnieją następujące przesłanki:

* podatnik osiąga przychody ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz przychody z innych źródeł,

* w związku z tym faktycznie ponosi określone koszty uzyskania przychodów, które są ujęte łącznie i nie ma możliwości ich wyodrębnienia dla poszczególnych źródeł przychodów.

Przepis art. 22 ust. 3a ww. ustawy stosuje się natomiast, jeżeli zaistnieją łącznie następujące przesłanki:

* podatnik osiąga przychody ze źródeł, z których część dochodów podlega opodatkowaniu a część nie podlega opodatkowaniu albo jest wolna od podatku,

* w związku z tym faktycznie ponosi określone koszty podatkowe, które są ujęte łącznie i nie ma możliwości ich wyodrębnienia dla przychodów tworzących dochód podlegający opodatkowaniu i tworzących dochód niepodlegający opodatkowaniu albo wolny od podatku.

Przy proporcjonalnym ustalaniu kosztów zgodnie z ww. metodami należy mieć również na względzie kwestię istnienia związku poniesionych kosztów z przychodami uzyskiwanymi z danego źródła bądź źródeł. W szczególności, przepis art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie, jeżeli przychody z poszczególnych źródeł nie mogłyby być osiągnięte bez poniesienia danych kosztów.

Należy również podkreślić, że omawiane przepisy art. 22 ust. 3 i 3a ww. ustawy mają charakter szczególny. Zakresem ich zastosowania objęte są wyłącznie przypadki, gdy przypisanie kosztów uzyskania przychodów do przychodów tworzących dochód opodatkowany i innych przychodów nie jest obiektywnie możliwe, a nie sytuacje, gdy takie wyodrębnienie kosztów było możliwe na podstawie posiadanych dokumentów, lecz podatnik zaniechał dokonania tej czynności.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest wspólnikiem Spółki komandytowej, która osiąga przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, działów specjalnych produkcji rolnej oraz działalności rolniczej. Spółka ponosi i będzie ponosić wydatki na działalność związaną z gołębiami, takie jak: pożywienie (karma) dla ptaków, witaminy i suplementy diety, akcesoria: poidła, karmidła, cele, misy lęgowe itp. Wydatki te są związane zarówno z działalnością hodowlaną (działalność rolnicza, nieopodatkowana), jak i z działalnością gospodarczą Spółki (wystawy, loty gołębi). Są to wydatki, które są niezbędne do utrzymania gołębi, a dzięki tym gołębiom możliwe jest następnie osiąganie tak przychodów z działalności gospodarczej, jak i hodowlanej, w razie ich ewentualnej sprzedaży. Wydatki związane z gołębiami można przypisać właśnie do tego, że służą one utrzymaniu, karmieniu, zachowaniu w dobrobycie gołębi. Co ważne, wszystkie one są związane z gołębiami, a nie z konkretnym źródłem przychodu. W konsekwencji powyższego nie można przypisać na etapie ponoszenia wydatków danych do konkretnego źródła przychodów. Na etapie opieki nad poszczególnym gołębiami nie jest przesądzone, czy dany gołąb będzie wykorzystany do uzyskania przychodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, czy jedynie będzie wykorzystany w ramach działalności rolniczej, a możliwe jest również to, że gołębie przez dłuższy czas wykorzystywane do działalności gospodarczej zostaną również kiedyś sprzedane.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powyższe wyjaśnienia należy stwierdzić, że co do zasady Wnioskodawczyni może zastosować metodę proporcjonalnego ustalania kosztów podatkowych.

Z uwagi na fakt, że wskazane we wniosku wydatki dotyczą zarówno przychodów, z których dochód podlega opodatkowaniu (tj. przychodów z działalności gospodarczej), jak i przychodów, które na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowią źródła przychodów (tj. przychodów z działalności rolniczej) - podstawą prawną do zastosowania proporcji jest art. 22 ust. 3 cyt. ustawy.

Tak więc, w przypadku gdy Wnioskodawczyni ponosi koszty wspólne dla osiągnięcia przychodu podlegającego opodatkowaniu oraz przychodu niepodlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym i nie jest w stanie wyodrębnić kosztów przypadających na poszczególne rodzaje przychodów, wówczas koszty te może ustalać w takim stosunku, w jakim pozostają przychody ze źródeł podlegających opodatkowaniu w ogólnej kwocie przychodów.

W celu ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z metodą określoną w art. 22 ust. 3 powołanej ustawy, należy dokonać następujących czynności:

Mając na względzie cytowane wyżej przepisy należy stwierdzić, że - w przypadku wydatków, które są związane zarówno z pozarolniczą działalnością gospodarczą, jak i z działalnością rolniczą - koszty podatkowe należy rozliczać proporcjonalnie w takim stosunku, w jakim pozostaje wysokość przychodu podlegającego opodatkowaniu w ogólnej kwocie przychodów dotyczących tych źródeł przychodów. Do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni może zatem zaliczyć jedynie tę część wydatków związanych z gołębiami, jaka proporcjonalnie przypada na przychód osiągany przez Spółkę z tej działalności gospodarczej.

Jednocześnie wymaga podkreślenia, że metoda określona w art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może być stosowana przy wykorzystaniu porównywalnych danych w okresie istnienia dwóch różnych źródeł przychodów, w związku z którymi ponoszone są koszty podlegające proporcjonalnemu rozliczeniu.

Oznacza to, że w okresie, w którym funkcjonowały obok siebie dwa źródła przychodów (tj. działalność rolnicza i działalność gospodarcza) Wnioskodawczyni może ustalać koszty uzyskania przychodów dotyczące działalności gospodarczej z uwzględnieniem proporcji, o której mowa w art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym ww. proporcję należy ustalać i stosować osobno dla każdego okresu sprawozdawczego, w którym istniały obok siebie ww. źródła przychodów (na podstawie stosunku przychodów ustalanych narastająco od momentu powstania drugiego rodzaju przychodów).

Reasumując, przy ustalaniu proporcji, o której mowa w art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy brać pod uwagę przychody Spółki z działalności rolniczej oraz przychody uzyskiwane przez Spółkę ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym sposobu ustalenia proporcji, o której mowa w art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do zastosowania proporcji w rozgraniczeniu kosztów ponoszonych na działalność rolniczą zwolnioną z opodatkowania i pozostałych kosztów pośrednio związanych z osiąganiem przez Spółkę przychodów, należy wskazać, że działalność rolnicza powinna być wyodrębniona w księgach rachunkowych, w sposób zapewniający uzyskanie niezbędnych danych dla potrzeb podatku dochodowego.

Koszty ponoszone przez przedsiębiorstwo prowadzące działalność rolniczą, pozarolniczą działalność gospodarczą i działy specjalne produkcji rolnej, powinny zostać odpowiednio przyporządkowane do poszczególnych rodzajów działalności. Koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej i działów specjalnych produkcji rolnej będą bowiem uwzględniane w rachunku podatkowym, natomiast koszty przypadające na działalność rolniczą nie będą uwzględniane. Ponieważ Spółka, w której wspólnikiem jest Wnioskodawczyni, prowadzi zarówno działalność rolniczą, jak i gospodarczą, to powinna prowadzić księgi rachunkowe w ten sposób, aby rozdzielić przychody z działalności gospodarczej, przychody z działów specjalnych produkcji rolnej i przychody z działalności rolniczej oraz odpowiednio przypadające na nie koszty. Pozwoli to na wyodrębnienie dochodów z działalności gospodarczej i działów specjalnych produkcji rolnej (podlegającej opodatkowaniu podatkiem dochodowym) i działalności rolniczej (wolnej od podatku dochodowego). Obowiązek taki wynika z przepisów podatkowych, które zobowiązują podatników do prowadzenia ewidencji rachunkowej, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku (na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy podatkowej).

Koszty, które dotyczą zarówno przychodów z działalności rolniczej, działów specjalnych produkcji rolnej, jak i działalności gospodarczej i nie jest możliwe ustalenie, jaka część tych kosztów przypada na poszczególne źródła (może dotyczyć kosztów zarządu, kosztów administracyjnych), podatnik powinien przypisać do tych rodzajów działalności w takiej proporcji, w jakiej pozostaje udział przychodów z danej działalności w łącznej sumie przychodów. Taka możliwość wynika z art. 22 ust. 3 i 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej i działów specjalnych produkcji rolnej będą bowiem uwzględniane w rachunku podatkowym, natomiast koszty przypadające na działalność rolniczą już nie. W przypadku kosztów bezpośrednich nie ma problemu z ich prawidłowym zakwalifikowaniem, gdyż należy je potrącać w roku podatkowym, w którym wystąpi odpowiadający im przychód na podstawie art. 22 ust. 5 ustawy podatkowej. Wątpliwości mogą powstać natomiast w przypadku kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodem. W takiej sytuacji stosuje się uregulowania zawarte w art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika ponadto, że Spółka, w której wspólnikiem jest Wnioskodawczyni, będzie ponosiła wydatki jedynie pośrednio związane z różnymi przychodami, jakie powstają w Spółce, takie jak wydatki na księgowość, obsługę administracyjną, obsługę prawną Spółki. Wydatki związane z zakupem usług księgowych, zakupem usług prawnych oraz wydatki administracyjne, są kosztami pośrednio związanym z przychodami Spółki. Spółka uzyskuje przychód z różnych źródeł, tj. prowadzenia działalności gospodarczej, działalności rolniczej i działu specjalnego produkcji rolnej. W związku z tym, w zależności od okoliczności, powyższe koszty mogą być pośrednio związane wyłącznie z konkretnym źródłem przychodów (co nie jest przedmiotem niniejszego wniosku) oraz sytuacje, w których wydatki związane z zakupem usług księgowych, zakupem usług prawnych oraz wydatki administracyjne są kosztami pośrednimi związanymi z kilkoma źródłami przychodów Spółki i w tym zakresie są one przedmiotem niniejszego wniosku.

Zatem, jeżeli powyższe koszty będą pośrednio związane wyłącznie z działalnością gospodarczą to Wnioskodawczyni może w całości zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, stosownie do Jej udziału w zysku Spółki. Natomiast w odniesieniu do tych wydatków, które mogą być związane z kilkoma źródłami przychodów Spółki, Wnioskodawczyni musi zastosować metodę proporcjonalnego dzielenia kosztów, o której mowa w art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 uznano za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii prawidłowego ustalenia zaliczek na podatek dochodowy oraz obliczenia rocznego, wskazać należy, co następuje.

Podatnik ma obowiązek wpłacania zaliczek na podatek dochodowy, tj. w sytuacji Wnioskodawczyni należy na podstawie art. 44 ust. 3f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie miesiące, z uwzględnieniem art. 27b.

W konsekwencji, jeżeli Wnioskodawczyni uiszcza zaliczki na podatek dochodowy na zasadach wskazanych wyżej, w celu prawidłowej realizacji tego obowiązku powinna stosować metodę proporcjonalnego ustalania kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w art. 22 ust. 3 lub ust. 3a omawianej ustawy - w sposób wskazany wcześniej - również dla potrzeb obliczania tych zaliczek. Obliczając zaliczkę na podatek dochodowy, podatnik powinien każdorazowo dzielić koszty uzyskania przychodów, których nie można obiektywnie przypisać do poszczególnych źródeł wskazanych przez niego (tj. do działalności rolniczej oraz do pozarolniczej działalności gospodarczej) potrącalne od początku roku podatkowego do końca miesiąca albo kwartału, za który uiszczana jest zaliczka w stosunku, w jakim pozostają przychody z każdego z ww. źródeł powstałe od początku roku podatkowego do końca okresu, za który uiszczana jest zaliczka, w ogólnej kwocie przychodów powstałych w tym okresie.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do sytuacji, w której Spółka w danym roku obrotowym nie będzie osiągała przychodu z tytułu hodowli gołębi, a będzie osiągać przychody z działalności gospodarczej związanej z gołębiami (wystawy, loty, usługi testowania produktów), wskazać należy, że zasady określone w art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stosować niezależnie od momentu uzyskania przychodów z danego - istniejącego - źródła, tj. również w przypadku, gdy Wnioskodawczyni nie uzyskiwała w danym okresie sprawozdawczym (miesiącu, kwartale, roku podatkowym) przychodów z działalności rolniczej.

Oznacza to, że w sytuacji braku przychodów z działalności rolniczej (do której przepisów ustawy nie stosuje się) w danym okresie sprawozdawczym Wnioskodawczyni uprawniona jest do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opodatkowanych w ramach działalności gospodarczej całości przedmiotowych kosztów wspólnych, ponieważ proporcja przychodów opodatkowanych do przychodów z działalności rolniczej kształtuje się następująco: 100% (przychody opodatkowane) - 0% (przychody z działalności rolniczej).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 4 należało uznać za prawidłowe.

Końcowo zaznaczyć należy, że tutejszy Organ wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem, tym samym dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze zdarzeniem, które wystąpi w rzeczywistości. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.