0113-KDIPT2-1.4011.428.2020.3.MD - Wydatki na samochód jako koszty podatkowe.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 28 kwietnia 2020 r.; identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP...), uzupełnionym pismem z dnia 3 lipca 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 3 lipca 2020 r.; identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP...) oraz pismem z dnia 3 lipca 2020 r. (data wpływu 10 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 28 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w zakresie architektury oraz specjalistycznego projektowania. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podatek dochodowy rozlicza na zasadach ogólnych. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników, ani nie korzysta z zatrudnienia na podstawie umów zlecenia lub umów o dzieło. Wnioskodawca świadczy usługi (wykonuje dzieła) na zlecenie firm projektowych oraz budowlanych. Wnioskodawca przy realizacji tych usług współpracuje z osobami trzecimi, lecz osoby te są z reguły samodzielnymi przedsiębiorcami (rozliczenie następuje poprzez fakturę VAT). Wnioskodawca posiada uprawnienia budowlane w specjalności architektonicznej do projektowania i kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń, jest On wpisany na listę architektów prowadzoną przez Okręgową Izbę Architektów RP pod numerem.... Działalność gospodarcza Wnioskodawcy polega na opracowywaniu projektów architektonicznych, w tym projektów budowalnych oraz wykonawczych, a także na uczestnictwie w procesie budowalnym na etapie projektowania i realizacji projektów (własnych lub cudzych).

Wnioskodawca przygotowuje również dalszą dokumentację budowlaną, zajmuje się koordynacją międzybranżową, sprawowaniem nadzoru autorskiego i inwestorskiego oraz sprawami z zakresu identyfikacji wizualnej. Istotną część swojej aktywności zawodowej Wnioskodawca realizuje poprzez osobiste stawiennictwo na placach budowy. Osobista obecność w tych miejscach jest niezbędna dla właściwej realizacji zdań. Pozostała część pracy zawodowej Wnioskodawcy jest wykonywana w biurze w centrum...., gdzie dysponuje właściwym zapleczem sprzętowym (sprzętem komputerowym o stosownych mocach obliczeniowych oraz właściwym profesjonalnym oprogramowaniem). Ponadto Wnioskodawca często jeździ do biur swoich kontrahentów zlokalizowanych w różnych rejonach Polski. Do realizacji zadań Wnioskodawcy niezbędna jest płynna komunikacja pomiędzy powyższymi miejscami pracy. W prowadzonej działalności Wnioskodawca posiada samochód osobowy... (r. prod. 2019), z którego korzysta na podstawie umowy leasingu operacyjnego, zawartej z leasingodawcą..... Wartość tego pojazdu, stosownie do umowy leasingu, wynosi 41 056,91 zł netto. Analogiczna wartość została przyjęta dla celów ubezpieczenia. Wnioskodawca wykorzystuje ten pojazd do użytku mieszanego i nie złożył w stosunku do niego informacji VAT-26. Pojazd ten jest samochodem ekonomicznym, dobrze sprawdzającym się w komunikacji zarówno miejskiej, jak i długodystansowej. Pojazd ten nie jest jednak dostosowany do jazdy po nawierzchniach nieutwardzonych, których pokonanie jest w licznych przypadkach niezbędne w celu dotarcia do terenu inwestycji budowanych. Inwestycje tego rodzaju na etapie realizacji z reguły nie posiadają docelowych szlaków komunikacyjnych. Dojazd do nich jest możliwy drogami tymczasowymi lub technicznymi, które na co dzień wykorzystywane są głównie przez pojazdy ciężarowe o znacznej ładowności. Przemieszczanie się takich pojazdów obciążonych materiałami budowlanymi pogłębia zły stan dróg dojazdowych. W okresie od jesieni do wiosny drogi te są nieprzejezdne lub trudno przejezdne dla samochodów osobowych. Wnioskodawcy zdarzały się sytuacje, w których nie był w stanie posiadanym samochodem...przejechać na plac budowy....nie posiada wystarczająco wysokiego prześwitu, który pozwalałby bezpiecznie pokonać znacznie nierówności terenu. W celu uniknięcia takich zdarzeń i zapewnienia sobie możliwości sprawnej komunikacji do placów budowy Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej planuje wejść w posiadanie drugiego pojazdu, który byłby samochodem osobowym typu..., a więc miałby pewne parametry samochodu terenowego. Drugi pojazd będzie cechować się w szczególności wystarczająco wysokim prześwitem, który pozwala samochodom typu... na bezpieczną jazdę również po drogach nieutwardzonych lub w złym stanie technicznym. Tego rodzaju pojazd będzie również posiadał większą niż samochód podstawowy...ładowność, która jest Wnioskodawcy potrzebna do transportu sprzętu pomiarowego i odzieży oraz wyposażenia roboczego (kaski, kamizelki, uprzęże do asekuracji), próbek materiałowych oraz obszernych tomów dokumentacji budowlanej (przy większych tematach zdarza się przewozić duże ilości kartonów wypełnionych segregatorami - do archiwizacji dokumentacji). Wnioskodawca planuje pozyskanie tego pojazdu również na zasadach leasingu operacyjnego. Wartość pojazdu nie przekroczy kwoty 100 000,00 zł netto. Taka też wartość zostanie przyjęta do celów ubezpieczenia. Pojazd będzie wykorzystywany również do użytku mieszanego, a Wnioskodawca nie planuje złożenia w stosunku do niego informacji VAT-26. Samochód...pozostanie w działalności Wnioskodawcy i będzie w dalszym ciągu wykorzystywany do jazd miejskich oraz międzymiastowych, gdyż na tych trasach jest to samochód bardziej ekonomiczny, generujący mniejsze zużycie paliwa oraz łatwiejszy do parkowania.

W piśmie, które wpłynęło w dniu 3 lipca 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że samochód, który wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej (...) jest samochodem osobowym w rozumieniu art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, drugi samochód, który Wnioskodawca planuje wykorzystywać w prowadzonej działalności gospodarczej (samochód osobowy typu...) również będzie samochodem osobowym w rozumieniu art. 5a pkt 19a ww. ustawy. Żaden z wyżej opisanych pojazdów nie jest/nie będzie pojazdem samochodowym, o którym mowa w art. 5a pkt 19a lit.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w wyżej opisanym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca w podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu związane z drugim samochodem osobowym (typu...) wydatki:

2. Czy w wyżej opisanym stanie faktycznym, Wnioskodawca w podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie mógł w dalszym ciągu zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu związane z posiadanym samochodem...wydatki:

3. Czy w wyżej opisanym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca w podatku od towarów i usług, będzie mógł dokonywać odliczenia podatku VAT z faktur otrzymanych z tytułu nabycia towarów i usług związanych z drugim samochodem osobowym (typu...) w wysokości:

4. Czy w wyżej opisanym stanie faktycznym, Wnioskodawca w podatku od towarów i usług, będzie mógł w dalszym ciągu dokonywać odliczenia podatku VAT z faktur otrzymanych z tytułu nabycia towarów i usług związanych z posiadanym samochodem...w wysokości:

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i Nr 2, dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie pytań oznaczonych Nr 3 i Nr 4, dotyczących podatku od towarów i usług, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy: będzie On uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych następujących wydatków związanych z drugim samochodem osobowym (typu...):

Wnioskodawca pozostanie również uprawniony do dalszego zaliczania do kosztów uzyskania przychodu następujących wydatków związanych z posiadanym samochodem......:

Na wstępie należy wskazać, że fakt prowadzenia działalności gospodarczej jednoosobowo, bez zatrudniania pracowników, nie wyklucza i daje możliwości ujęcia w kosztach uzyskania przychodu wydatków związanych z nabyciem oraz korzystaniem z drugiego samochodu. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Dany wydatek może zatem zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, jeżeli spełnia łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Sformułowanie "w celu" oznacza, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź na funkcjonowanie źródła przychodu. W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo, uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku.

Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Przepisy prawa podatkowego nie ingerują w kwestię ilości i rodzaju składników majątku, z jakich może korzystać podatnik prowadzący działalność gospodarczą. Decyzję w tym zakresie podejmuje sam podatnik (przedsiębiorca), który jest najlepiej zorientowany, jakie rzeczy ruchome, bądź nieruchomości potrzebne są do wykonywania czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Fakt, że działalność prowadzi jedna osoba, nie oznacza, że w takim przypadku może być wykorzystywany maksymalnie jeden pojazd.

Zdaniem Wnioskodawcy wyżej opisane kryteria uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu w odniesieniu do samochodu typu..., który planuje On nabyć, będą spełnione. Pojazd ten będzie bowiem mieć paramenty istotnie odmienne od samochodu.... Jego posiadanie umożliwi Wnioskodawcy sprawną realizację tej części Jego działalności, która polega na wizytowaniu placów budowy w miejscach inwestycji, w związku z którymi Wnioskodawca świadczy usługi. Korzystanie z pojazdu typu... zminimalizuje również ryzyko uszkodzenia samochodu...przy próbach dojechania w te miejsca. Wydatki związane z obecnie posiadanym samochodem...w dalszym ciągu pozostaną uzasadnione. Nabycie pojazdu typu... nie spowoduje bowiem, że...stanie się zbędny w prowadzonej działalności gospodarczej. Korzystanie z tego pojazdu i ponoszenie związanych z nim wydatków będzie pozostawać w związku z uzyskaniem przychodu, gdyż samochód ten daje lepsze i tańsze możliwości podróżowania i parkowania w mieście oraz poruszania się na trasach międzymiastowych.

Powyższe stanowisko znajduje oparcie w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego dla zbliżonych stanów faktycznych. Analizując stan faktyczny dotyczący przedsiębiorcy indywidualnego niezatrudniającego pracowników (w jakiejkolwiek formie), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 17 grudnia 2018 r., Nr 0115-KDIT2-1.4011.380.2018.2.k.k. przyjął, że brak jest przeszkód prawnych, aby podatnik w prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywał kilka samochodów osobowych, o ile jest to uzasadnione rodzajem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Jeżeli zatem charakter prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej (np. jej rozmiar, sposób wykonywania usług, itp.) uzasadnia wykorzystywanie w tej działalności gospodarczej dwóch środków transportu (samochodów), to (co do zasady) wydatki związane z tymi pojazdami - w ustawowych granicach - mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności.

Analogiczne stanowisko w odniesieniu do stanu faktycznego dotyczącego korzystania przez jednoosobowego przedsiębiorcę z dwóch samochodów w leasingu operacyjnym wyraził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 27 sierpnia 2019 r., Nr 0112 KDIL3-3.4011.249.2019.2.TW. Powyższą linię orzeczniczą - w odniesieniu do dopuszczalności ujmowania w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od dwóch samochodów osobowych stanowiących środki trwałe podatnika w jego jednoosobowej działalności - wspiera interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 stycznia 2015 r., Nr IBPBI/1/415-1176/14/SK. Dopuszczalność zaliczenia w koszty uzyskania przychodu wydatków związanych zarówno z samochodem..., jak i z samochodem typu..., nie oznacza, że w każdym przypadku wydatki te będą mogły zostać ujęte w kosztach w pełnym zakresie. Obydwa pojazdy będą wykorzystywane w użytku mieszanym. Sprawia to, że do opisanego stanu faktycznego stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 46a, art. 47 oraz 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do powołanych przepisów nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

* 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika (art. 23 ust. 1 pkt 46a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych);

* składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia (art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych);

* dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy (art. 23 ust. 1 pkt 47a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy zaznaczyć, że przepis art. 23 ust. 1 pkt 47a w zw. z art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter szczególny wobec zasady wynikającej z art. 23 ust. 1 pkt 46a. W związku z tym kwoty netto opłat leasingowych (w odniesieniu do samochodu... - opłata wstępna i opłaty okresowe, a w odniesieniu do samochodu...- dalsze opłaty okresowe, będą w całości stanowić koszt uzyskania przychodu po stronie Wnioskodawcy. Z kolei inne wydatki związane z korzystaniem z obydwu samochodów (takie jak: koszty paliwa, koszty napraw i usług serwisowych, koszty części zamiennych), będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu jedynie w zakresie 75% kwot netto tych wydatków oraz w zakresie podatku VAT od tych wydatków w części, w której Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo jego odliczenia, tj. ponad 50% kwoty tego podatku (art. 23 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Nie dotyczy to wydatków związanych z ubezpieczeniem obydwu samochodów osobowych, które to wydatki - ze względu na wartość tych pojazdów (a w zakresie ubezpieczenia OC i NNW bez względu na tę wartość) - będą stanowić koszt uzyskania przychodu w całości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów wskazanej ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Jak wynika zaś z art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do:

c. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze - jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

W myśl art. 86a ust. 5 pkt 2 ww. ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których:

Stosownie natomiast do treści art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

* jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

* w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków z tytułu kosztów używania, stanowiącego własność podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, samochodu osobowego niebędącego składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, oraz składek na ubezpieczenie takiego samochodu; te wydatki i składki w wysokości 20% stanowią jednak koszty uzyskania przychodów pod warunkiem, że samochód ten jest wykorzystywany również do celów związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Przepis ten, jak wprost wynika z jego treści, dotyczy wydatków z tytułu eksploatacji samochodu osobowego wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej stanowiącego własność podatnika.

W myśl natomiast art. 23 ust. 1 pkt 46a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Z części II pkt 4 uzasadnienia do ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159) wynika, że wszelkie wydatki związane z korzystaniem z samochodu osobowego służącego podatnikowi także do innych celów niż działalność gospodarcza podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w wysokości 75% tych wydatków. Możliwość zaliczenia do kosztów 100% takich wydatków dotyczy tylko wykorzystywania samochodu osobowego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym podatnik zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji potwierdzającej wykorzystywanie samochodu osobowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (wykorzystywana w tym zakresie jest ewidencja stosowana dla celów VAT). Przy czym, jeżeli podatnik nie ma obowiązku prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu dla celów podatku od towarów i usług, to również na gruncie podatku dochodowego dla zaliczenia wydatków eksploatacyjnych z tytułu używania samochodu osobowego zaliczonego do środków trwałych, nie jest wymagane prowadzenie takiej ewidencji. Sytuacja taka ma miejsce w przypadku, gdy podatnik nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, korzysta ze zwolnienia od tego podatku.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Oznacza to, że w przypadku opłacania składek na ubezpieczenie samochodu osobowego składki te stanowią koszt uzyskania przychodu tylko w części ustalonej od wartości samochodu nieprzekraczającej równowartości 150 000 zł z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia. Z tym, że przewidziane ograniczenie wysokości składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, które mogą zostać zaliczone go kosztów uzyskania przychodów dotyczy wyłącznie składek, których wysokość jest uzależniona od wartości samochodu (AC).

Zgodnie z art. 23 ust. 5f ww. ustawy, w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie zaś do art. 23 ust. 5g cyt. ustawy, przepisu ust. 5f nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów 100% wydatków z tytułu używania samochodu osobowego dotyczy zatem wykorzystywania samochodu osobowego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym podatnik zobowiązany jest prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, potwierdzającą wykorzystywanie samochodu osobowego wyłącznie do działalności gospodarczej. W przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika. Zasady tej jednak nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl natomiast art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Z treści zaś art. 23b ust. 1 ww. ustawy wynika, że opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

Zgodnie z art. 23b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. poz. 143, z 1998 r., poz. 1063 oraz z 1999 r., poz. 484 i 1178) - do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

Z zacytowanych regulacji wynika, że - co do zasady - jeżeli umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz nie zachodzą wyłączenia wskazane w ust. 2 tego przepisu, to wówczas ponoszone w podstawowym okresie przez leasingobiorcę wydatki (korzystającego - prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą), z tytułu używania przedmiotu leasingu, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że żaden przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje, jako warunku zaliczenia wydatków z tytułu rat leasingowych do kosztów uzyskania przychodów, konieczności wykorzystywania przedmiotu leasingu wyłącznie do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Podstawą zaliczenia wydatków z tego tytułu jest spełnienie kryteriów wynikających z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli zostaną one spełnione, podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów raty leasingowe w pełnej wysokości.

W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 ww. ustawy, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione wydatki związane z przedmiotem umowy leasingu.

Przy ocenie możliwości zaliczenia wydatków związanych z umową leasingu operacyjnego do kosztów uzyskania przychodów, należy także mieć na uwadze generalną zasadę kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w cyt. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w zakresie architektury oraz specjalistycznego projektowania. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podatek dochodowy rozlicza na zasadach ogólnych. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników, ani nie korzysta z zatrudnienia na podstawie umów zlecenia lub umów o dzieło. Wnioskodawca świadczy usługi (wykonuje dzieła) na zlecenie firm projektowych oraz budowlanych. Wnioskodawca przy realizacji tych usług współpracuje z osobami trzecimi, lecz osoby te są z reguły samodzielnymi przedsiębiorcami (rozliczenie następuje poprzez fakturę VAT). Wnioskodawca posiada uprawnienia budowlane w specjalności architektonicznej do projektowania i kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy polega na opracowywaniu projektów architektonicznych, w tym projektów budowlanych oraz wykonawczych, a także na uczestnictwie w procesie budowlanym na etapie projektowania i realizacji projektów (własnych lub cudzych). Wnioskodawca przygotowuje również dalszą dokumentację budowlaną, zajmuje się koordynacją międzybranżową, sprawowaniem nadzoru autorskiego i inwestorskiego oraz sprawami z zakresu identyfikacji wizualnej. Istotną część swojej aktywności zawodowej Wnioskodawca realizuje poprzez osobiste stawiennictwo na placach budowy. Osobista obecność w tych miejscach jest niezbędna dla właściwej realizacji zdań. Pozostała część pracy zawodowej Wnioskodawcy jest wykonywana w biurze, gdzie dysponuje właściwym zapleczem sprzętowym (sprzętem komputerowym o stosownych mocach obliczeniowych oraz właściwym profesjonalnym oprogramowaniem). Ponadto Wnioskodawca często jeździ do biur swoich kontrahentów zlokalizowanych w różnych rejonach kraju. Do realizacji zadań Wnioskodawcy niezbędna jest płynna komunikacja pomiędzy powyższymi miejscami pracy. W prowadzonej działalności Wnioskodawca posiada samochód osobowy... (r. prod. 2019), z którego korzysta na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Wartość tego pojazdu stosownie do umowy leasingu wynosi 41 056,91 zł netto. Analogiczna wartość została przyjęta dla celów ubezpieczenia. Wnioskodawca wykorzystuje ten pojazd do użytku mieszanego i nie złożył w stosunku do niego informacji VAT-26. Pojazd ten jest samochodem ekonomicznym, dobrze sprawdzającym się w komunikacji zarówno miejskiej, jak i długodystansowej. Pojazd ten nie jest jednak dostosowany do jazdy po nawierzchniach nieutwardzonych, których pokonanie jest w licznych przypadkach niezbędne w celu dotarcia do terenu inwestycji budowanych. Inwestycje tego rodzaju na etapie realizacji z reguły nie posiadają docelowych szlaków komunikacyjnych. Dojazd do nich jest możliwy drogami tymczasowymi lub technicznymi, które na co dzień wykorzystywane są głównie przez pojazdy ciężarowe o znacznej ładowności. Przemieszczanie się takich pojazdów obciążonych materiałami budowlanymi pogłębia zły stan dróg dojazdowych. W okresie od jesieni do wiosny drogi te są nieprzejezdne lub trudno przejezdne dla samochodów osobowych. Wnioskodawcy zdarzały się sytuacje, w których nie był w stanie posiadanym samochodem...przejechać na plac budowy....nie posiada wystarczająco wysokiego prześwitu, który pozwalałby bezpiecznie pokonać znacznie nierówności terenu. W celu uniknięcia takich zdarzeń i zapewnienia sobie możliwości sprawnej komunikacji do placów budowy Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej planuje wejść w posiadanie drugiego pojazdu, który byłby samochodem osobowym typu..., a więc miałby pewne parametry samochodu terenowego. Drugi pojazd będzie cechować się w szczególności wystarczająco wysokim prześwitem, który pozwala samochodom typu... na bezpieczną jazdę również po drogach nieutwardzonych lub w złym stanie technicznym. Tego rodzaju pojazd będzie również posiadał większą niż samochód podstawowy...ładowność, która jest Wnioskodawcy potrzebna do transportu sprzętu pomiarowego i odzieży oraz wyposażenia roboczego (kaski, kamizelki, uprzęże do asekuracji), próbek materiałowych oraz obszernych tomów dokumentacji budowlanej (przy większych tematach zdarza się przewozić duże ilości kartonów wypełnionych segregatorami - do archiwizacji dokumentacji). Wnioskodawca planuje pozyskanie tego pojazdu również na zasadach leasingu operacyjnego. Wartość pojazdu nie przekroczy kwoty 100 000,00 zł netto. Taka też wartość zostanie przyjęta do celów ubezpieczenia. Pojazd będzie wykorzystywany również do użytku mieszanego, a Wnioskodawca nie planuje złożenia w stosunku do niego informacji VAT-26. Samochód...pozostanie w działalności Wnioskodawcy i będzie w dalszym ciągu wykorzystywany do jazd miejskich oraz międzymiastowych, gdyż na tych trasach jest to samochód bardziej ekonomiczny, generujący mniejsze zużycie paliwa oraz łatwiejszy do parkowania.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że jeżeli samochód będący przedmiotem leasingu, który obecnie Wnioskodawca wykorzystuje przy prowadzeniu działalności gospodarczej (...) oraz samochód, jaki Wnioskodawca zamierza pozyskać również na podstawie umowy leasingu (...), stanowią samochody osobowe wykorzystywane do celów mieszanych, to ponoszone wydatki na opłaty leasingowe, ubezpieczenia OC, AC, NW, GAP, wydatki eksploatacyjne (zakup paliwa, koszty napraw i usług serwisowych, koszty części zamiennych, będą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile będą poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i zostaną prawidłowo udokumentowane. Należy jednak mieć na uwadze ograniczenia, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 46 - 47a oraz art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, odnosząc się do poszczególnych kategorii wydatków, które wskazane zostały we wniosku oraz przyjmując za Wnioskodawcą, że wartość każdego z samochodów będących przedmiotem leasingu nie przekroczy kwoty 150 000 zł, zaznaczając także, że przepis art. 23 ust. 1 pkt 47a w zw. z art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak wskazał Wnioskodawca, ma charakter szczególny wobec zasady wynikającej z art. 23 ust. 1 pkt 46a, to do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć:

* 100% kwot netto opłat leasingowych (w odniesieniu do samochodu... - opłata wstępna i opłaty okresowe, a w odniesieniu do samochodu...- dalsze opłaty okresowe),

* 75% innych wydatków związanych z korzystaniem z obydwu samochodów (tj.: koszty paliwa, koszty napraw i usług serwisowych, koszty części zamiennych),

* podatek VAT od tych wydatków w części, w której Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo jego odliczenia, tj. ponad 50% kwoty tego podatku (art. 23 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych),

* 100% wydatków związanych z ubezpieczeniem obydwu samochodów osobowych, które to wydatki - ze względu na wartość tych pojazdów (a w zakresie ubezpieczenia OC i NNW bez względu na tę wartość) - będą stanowić koszt uzyskania przychodu w całości.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo zaznaczyć należy, że tutejszy Organ wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionych przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będą zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będą się różniły od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Zauważyć też należy, że to na Wnioskodawcy spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl