0113-KDIPT2-1.4011.359.2020.3.KO - Wyłączenie z kosztów podatkowych przelewów na rachunek spoza białej listy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2020 r. (data wpływu 27 marca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 lipca 2020 r. (data wpływu 9 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z faktury w euro w kwocie brutto oraz uznania za przychód podatkowy zwróconego podatku VAT z zagranicy - jest nieprawidłowe.

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków uiszczanych na rachunek wirtualny (techniczny) stanowiący subkonto przypisane do rachunku rozliczeniowego przedsiębiorcy leasingowego, który widnieje na tzw. "białej liście"- jest prawidłowe.

W dniu 27 marca 2020 r. do tutejszego Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 19 czerwca 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.359.2020.1.KO, 0112-KDIL3.4012.216.2020.3.JK, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 19 czerwca 2020 r. (data doręczenia 30 czerwca 2020 r.). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 6 lipca 2020 r. (data wpływu 9 lipca 2020 r.), nadanym za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 7 lipca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Opis stanu faktycznego:

W dniu 4 marca 2020 r. Wnioskodawca zapłacił przelewem z rachunku:

* w EURO - za fakturę wystawioną w euro, która po przeliczeniu zgodnie z obowiązującymi przepisami przekracza kwotę 15 000 PLN,

* w PLN - za fakturę wystawioną w PLN w wysokości przekraczającej 15 000 PLN.

Rachunki wskazane przez dostawcę, na który Wnioskodawca zapłacił za faktury, o których mowa wyżej, nie znajdują się na tzw. "białej liście" podatników podatku od towarów i usług.

Rachunki, na który Wnioskodawca dokonał zapłaty są rachunkami wirtualnymi i w Jego ocenie nie spełniają wymogów określonych w art. 96b ust. 3 pkt 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle komunikatu (strona: podatki.gov.pl) po wpisaniu numerów rachunków (każdego z osobna) - na który Wnioskodawca dokonał zapłaty, pojawił się komunikat cyt.: "wyszukiwany numer rachunku jest zgodny ze stosowanym wzorcem i pasuje do jednego z rachunków wyświetlonych na wykazie".

Podmiot, na rzecz którego Wnioskodawca zapłacił wspomniane zobowiązanie, jest ujęty w Wykazie podmiotów zarejestrowanych jako podatnik VAT, czyli jest podmiotem mającym siedzibę w Polsce, nadany mu został numer, za pomocą którego podmiot został zidentyfikowany na potrzeby podatku, tj. NIP....., posiada status podatnika czynnego, nadany mu został REGON, posiada wpis w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Wnioskodawca nie złożył do Naczelnika Urzędu Skarbowego zawiadomienia o zapłacie faktur w stosownym terminie.

Wnioskodawca, jako nabywca towarów i usług świadczy usługi transportu międzynarodowego, krajowego i posiada status podatnika VAT czynnego, a wydatek, który poniósł, jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą - dotyczy zakupu paliwa na stacjach benzynowych na karty paliwowe, opłat drogowych, innych usług, bez zawartych na fakturach wyrazów "mechanizm podzielonej płatności".

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Faktury stanowią koszt uzyskania przychodu w dacie wystawienia faktur.

Opis zdarzenia przyszłego:

Wnioskodawca, jako podatnik podatku od towarów i usług czynny zapłaci przelewem z rachunku w PLN, bądź z rachunku w euro (ujętych na tzw. "białej liście") za faktury (zobowiązania) związane z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą w kwocie przekraczającej 15 000 PLN (każda faktura z osobna). Rachunek, rachunki wskazany (ne) przez dostawcę towarów i usług, na które dokona zapłaty, w Jego ocenie, nie spełniają wymogów określonych w art. 96b ust. 3 pkt 13 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem numerów rachunków rozliczeniowych, o których mowa w art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe.

Wnioskodawca dokona zapłat na indywidualne (wirtualne) numery rachunków bankowych, które są powiązane odpowiednio z rachunkami głównymi dostawcy ujawnionymi na tzw. "białej liście".

Na stronie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (podatki.gov.pl), wpisując numery rachunków, na które Wnioskodawca wykona przelewy bankowe pojawił się komunikat cyt.: "wyszukiwany numer rachunku jest zgodny ze stosowanym wzorcem i pasuje do jednego z rachunków wyświetlonych na wykazie". Taki komunikat pojawia się w przypadku wpisania rachunku do zapłaty za zobowiązania każdego z osobna.

Dostawca towarów i usług, któremu Wnioskodawca zapłaci swoje zobowiązania, jest ujęty w Wykazie podmiotów zarejestrowanych jako podatnik VAT (strona: podatki.gov.pl), został mu przyznany numer NIP, posiada status podatnika czynnego, nadany mu został numer REGON oraz numer w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, faktury wpisuje jako koszt uzyskania przychodu w dacie wystawienia faktur.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 6 lipca 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że działalność gospodarczą prowadzi od 30 października 1998 r. Formą opodatkowania dochodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej jest podatek liniowy 19%. Dokumentacja podatkowa dla celów działalności, to: podatkowa księga przychodów i rozchodów, rejestry sprzedaży VAT, rejestry zakupów VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie Spółki jawnej od 28 marca 2008 r., w której ma 50% udziału w zyskach i stratach. Faktury oraz pytanie dotyczą działalności gospodarczej prowadzonej w formie indywidualnej.

Firma, na którą została dokonana płatność, bądź zostanie dokonana, nie są podmiotami powiązanymi.

W świetle art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki, o których mowa w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stanowią, bądź będą stanowić w Jego indywidualnej działalności koszt uzyskania przychodu. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportu ciężarowego krajowego i międzynarodowego. W tym celu tankuje On i kierowcy zatrudnieni na umowę o pracę w Jego firmie paliwo na stacjach benzynowych w Europie, tj. np. we Francji, Niemczech, Anglii - na karty paliwowe otrzymane od głównego europejskiego dystrybutora oleju napędowego do ciężarówek, płatność następuje również kartami paliwowymi za opłaty drogowe krajowe i zagraniczne.

Faktury wystawione w:

* EURO dotyczą paliwa (oleju napędowego) tankowanego na karty paliwowe za granicą, opłat za autostrady zagraniczne, o których mowa w opisie stanu faktycznego,

* PLN, o których mowa w opisie stanu faktycznego, dotyczą paliwa (oleju napędowego), opłat za autostrady krajowe.

Faktury, o których mowa w opisie stanu faktycznego, są związane wyłącznie z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, a ponoszenie tych wydatków warunkuje wykonanie świadczonych przez Niego usług w transporcie krajowym i zagranicznym, a tym samym osiągnięcie przychodu.

Faktury wystawione w:

* EURO, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego, dotyczyć będą oleju napędowego tankowanego na karty paliwowe, płaconych opłat drogowych przy pomocy kart paliwowych za granicą,

* PLN, o którym mowa w opisie zdarzenia przyszłego, dotyczyć będą paliwa (oleju napędowego), opłat drogowych w Polsce.

Wydatki, o których mowa, mają związek z przychodem lub zachowaniem, zabezpieczeniem źródła przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę w formie indywidualnej.

Opis stanu faktycznego - uzupełnienie:

Za swoje zobowiązania - wydatki wg faktur w EURO oraz wg faktur w PLN powyżej 15 000 PLN Wnioskodawca płaci na rachunek wskazany przez wystawcę faktury/faktur, które to rachunki nie są na tzw. "białej liście" podatników VAT, o której mowa w art. 96b ustawy o podatku od towarów i usług.

Rachunki, o których mowa wyżej, nie są rachunkami rozliczeniowymi w rozumieniu ustawy - Prawo bankowe i nie podlegają obowiązkowi zgłaszania do urzędu skarbowego. Służą do rozliczeń pomiędzy sprzedawcą, a nabywcą towarów i usług, którym jest Wnioskodawca prowadzący działalność jako osoba fizyczna w formie indywidualnej. Są to indywidualne (wirtualne) numery rachunków bankowych i są powiązane odpowiednio z rachunkami głównymi spółki ujawnionymi na tzw. "białej liście."

A zatem po wpisaniu numerów rachunków (każdego z osobna), tj. po przeszukaniu wykazu po numerze rachunku, na który Wnioskodawca dokonuje zapłat za zobowiązania, Na stronie podatki.gov.pl - Wykaz podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do rejestru VAT, pojawia się komunikat: "wyszukiwany numer rachunku jest zgodny ze stosowanym wzorcem i pasuje do jednego z rachunków wyświetlonych na wykazie", którym jest tzw. "biała lista" podatników VAT. Pojawiają się również dane podmiotu, na rzecz którego Wnioskodawca płaci zobowiązania, numery rachunków rozliczeniowych lub imiennych rachunków, pośród których nie ma rachunku (ów), na które płaci swoje zobowiązania.

W związku z powyższym opisem we wniosku zadano następujące pytania (po uzupełnieniu wniosku):

1. Czy wydatki zapłacone przelewem w dniu 4 marca 2020 r. faktury dostawcy, będą kosztem uzyskania przychodu?

2. Czy wydatek z faktury w euro będzie kosztem uzyskania przychodu w kwocie brutto w dacie wystawienia faktury, a zwrócony podatek VAT z zagranicy będzie przychodem w dacie otrzymania zwrotu podatku w euro ?

3. Czy w świetle powyższego, zapłata zobowiązań na rachunki wirtualne, o których mowa w opisie wniosku oznacza, że dokonując płatności na rachunki wirtualne:

* wpłaty będą traktowane jak wpłaty na rachunek rozliczeniowy, z którym dany rachunek wirtualny jest powiązany,

* Wnioskodawca nie będzie narażony na konsekwencje przewidziane z tytułu dokonania płatności na rachunek spoza Wykazu, tj. konsekwencje, o których mowa w art. 22p ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie będzie na Nim ciążyła solidarna odpowiedzialność z tytułu VAT, o której mowa w art. 117ba ustawy - Ordynacja podatkowa?

Niniejsza interpretacja dotyczy oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzone odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku:

Ad. 1)

Zapłacone w dniu 4 marca 2020 r. faktury na rachunki wirtualne są kosztem uzyskania przychodu.

Ad. 2)

Faktura wystawiona w euro po przeliczeniu, zgodnie z obowiązującymi przepisami jest kosztem uzyskania przychodu w kwocie brutto, a zwrócony VAT na rachunek w euro jest przychodem w dacie wpływu na rachunek bankowy.

Ad. 3)

Wpłaty na rachunki wirtualne, o których mowa w opisie wniosku, przy spełnieniu warunków podanych we wspomnianym opisie sprawy oznacza, że jest to rachunek powiązany z rachunkiem głównym, którym jest rachunek rozliczeniowy zamieszczony w Wykazie, tj. w tzw. "białej liście."

Wpłaty na rachunek wirtualny powiązany z rachunkiem głównym na tzw. "białej liście", który jest powiązany z rachunkiem rozliczeniowym uwidocznionym w Wykazie podatników VAT oznacza, że Wnioskodawca nie poniesie konsekwencji podatkowych przewidzianych w podatku dochodowym od osób fizycznym w rozumieniu art. 22p ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie:

* zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z faktury w euro w kwocie brutto oraz uznania za przychód podatkowy zwróconego podatku VAT z zagranicy - jest nieprawidłowe.

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków uiszczanych na rachunek wirtualny (techniczny) stanowiący subkonto przypisane do rachunku rozliczeniowego przedsiębiorcy leasingowego, który widnieje na tzw. "białej liście"- jest prawidłowe.

W myśl art. 5a pkt 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o ustawie o podatku od towarów i usług - oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej - rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Przy czym przez terytorium państwa członkowskiego należy rozumieć, zgodnie z art. 2 pkt 4 ww. ustawy o podatku od towarów i usług - terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Wyjaśnić należy, że w polskim systemie prawnym podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Polski jest odpowiednikiem podatku od wartości dodanej funkcjonującego w innych państwach Unii Europejskiej. Ustawa o VAT stanowi bowiem implementację przepisów Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z 2006 r. Nr 347, str. 1 z późn. zm.). Z tego powodu podatek od wartości dodanej obowiązujący na terenie krajów Unii Europejskiej powinien podlegać tym samym regulacjom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych co podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Zgodnie zaś z treścią art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 14 ust. 1 tejże ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie zaś z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie przychodu, ewentualnie na zwiększenie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

* poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu, lub mieć na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy, wydatek musi być prawidłowo udokumentowany.

Jednocześnie, ciężar prawidłowego udokumentowania wydatku i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem (zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła) przychodów spoczywa na podatniku. To właśnie on musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności. Decydując się na poniesienie określonych wydatków musi sam dokonać oceny, czy wydatki, które poniósł, mają na celu uzyskanie przychodu albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, a następnie podjąć decyzję o ich ewentualnym zakwalifikowaniu do kosztów podatkowych.

Zauważyć należy, że zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w przywołanym przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodów, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że poniesiony wydatek przysporzy mu spodziewanego przychodu lub przyczyni się do zabezpieczenia źródła przychodów.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

W świetle powyższego wskazać należy, że podatek od wartości dodanej, nakładany na terenie innych państw członkowskich UE jest tożsamy z podatkiem od towarów i usług obowiązującym na terytorium Polski i powinien być dla celów podatku dochodowego rozliczany jak polski podatek od towarów i usług (wyrok z dnia 4 lipca 2013 r., sygn. akt III FSK 1545/11 oraz WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 86/16).

W wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 lipca 2013 r., sygn. akt II FSK 1545/11 oraz z dnia 11 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 3371/15, stwierdzono, że rozróżnienie pomiędzy pojęciami podatku od wartości dodanej i podatku od towarów i usług nie jest zasadne, bowiem mechanizm i konstrukcja prawna tych podatków są identyczne.

Dodatkowo w wyroku NSA z dnia 30 listopada 2017 r., sygn. akt I FSK 307/16 stwierdzono, że wobec tego, iż podatek od towarów i usług jest podatkiem zharmonizowanym, w okresie poakcesyjnym, mając na uwadze konieczność stosowania prawa unijnego i na skutek uwzględniania wykładni tego prawa, dokonywanej przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zmieniły się metody wykładni. Aktualnie to wykładni celowościowej nadaje się prymat, i w pewnym zakresie stwierdzić można, że umniejsza ona dotychczasowej dominacji wykładni językowej - w omawianym tu, oczywiście, kontekście. Wynika z tego, że na gruncie podatku od towarów i usług użyte w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. terminy nabierają autonomicznego znaczenia, swoistego dla tego podatku. Tym samym nie tylko "odrywają" się one od ich rozumienia cywilistycznego, w ujęciu prawodawstwa krajowego, ale także od wykładni dokonywanej na gruncie regulacji, które procesowi harmonizacji, w ścisłym znaczeniu tego sformułowania, nie podlegają. Konsekwencją harmonizacji tego podatku na terytorium Unii Europejskiej jest konieczność jednolitego rozumienia pojęć podatku od wartości dodanej na całym obszarze państw członkowskich.

Podobnie, zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 lipca 2018 r., sygn. akt II FSK 2128/16, brak możliwości pomniejszenia na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodu o podatek od wartości dodanej należny na terytorium innego kraju UE w sytuacji przyznania możliwości pomniejszenia przychodu tylko o należny krajowy podatek od towarów i usług jest przejawem dyskryminacji, z uwagi na fakt, że oba te podatki oparte są na analogicznej konstrukcji wynikającej z Dyrektywy 2006/112/WE. Wykładnia spornego przepisu zaproponowana przez organ interpretacyjny dyskryminowałaby podatników prowadzących działalność gospodarczą na terytorium innych krajów UE, których dochody opodatkowane są w Polsce, co narusza art. 49 i art. 63 TFUE.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 3371/15, definicja legalna zawarta w art. 2 pkt 11 ustawy o VAT pełni tylko funkcję porządkującą pojęcia języka prawnego, nie jest natomiast przepisem materialnym, który obok podatku od towarów i usług konstytuuje nową formę opodatkowania - podatek od wartości dodanej. Dokonując wykładni art. 14 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 pkt 43 u.p.d.o.f. z uwzględnieniem powyższych rozważań, skład orzekający orzekł, że brak jest argumentów by możliwość pomniejszenia przychodu należnego, jak i skorzystania z wyłączenia z kosztów uzyskania przychodu, przewidzianą tymi przepisami, uzależniać od funkcjonującego na gruncie ustawy o VAT rozróżnienia dwóch ww. pojęć. To, że omawiane określenia nie są literalnie tożsame, nie może zasadnie stawiać podatnika w gorszej sytuacji dlatego, że mimo, iż poniósł on koszt w tym samym istotowo podatku, to jednak inaczej określanym. Art. 14 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 pkt 43 u.p.d.o.f. odnoszą się do pewnej konstrukcji podatkowej. Jeżeli podatnik poniósł koszt, który wypełnia znamiona tej konstrukcji, to kwestia tego jak została ona określona, jest drugorzędna. Odmienne ujęcie - przy uwzględnieniu tak horyzontu prawa krajowego, jak i obowiązującego w ramach Unii Europejskiej - godziłoby w sensowność i celowość jakie towarzyszą wprowadzeniu możliwości pomniejszenia przychodu o należny podatek od towarów i usług. Podobne orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 maja 2018 r., sygn. akt II FSK 926/16.

Z uwagi na brak rozróżnienia pomiędzy podatkiem od wartości dodanej a podatkiem od towarów i usług, dla celów podatku dochodowego podatek ten powinien podlegać tym samym regulacjom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych i w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, co podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Oznacza to zatem, że rozwiązania zawarte w przepisach ustaw o podatku dochodowym, dotyczące zarówno przychodów, jak i kosztów uzyskania przychodów, odnoszące się do podatku od towarów i usług należy odnosić również do podatku od wartości dodanej.

Z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że:

* 4 marca 2020 r. Wnioskodawca zapłacił za faktury dotyczące zakupu paliwa (oleju napędowego) tankowanego na karty paliwowe, opłat drogowych i innych usług, które przekroczyły 15 000 PLN;

* Wnioskodawca zapłaci jako podatnik VAT czynny przelewem za faktury związane z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą, które (każda z osobna), z uwagi na ich charakter ciągły przekroczą kwotę 15 000 PLN;

* Faktury nie zawierają adnotacji "mechanizm podzielonej płatności";

* Rachunek, na który Wnioskodawca dokonał zapłaty, jest rachunkiem wirtualnym;

* W świetle komunikatu na stronie podatki.gov.pl po wpisaniu w dacie przelewu numeru rachunku, na który Wnioskodawca dokonał zapłat, każdorazowo pojawia się komunikat: "wyszukiwany numer rachunku jest zgodny ze stosowanym wzorcem i pasuje do jednego z rachunków wyświetlonych na wykazie";

* Podmiot, na rzecz którego Wnioskodawca zapłacił swoje zobowiązania (Dostawca), jest ujęty w Wykazie podmiotów zarejestrowanych jako podatnik VAT (czynny), nadany mu został numer, za pomocą którego podmiot został zidentyfikowany na potrzeby podatku, tj. NIP, posiada status podatnika czynnego, nadany mu został REGON, posiada wpis w Krajowym Rejestrze Sądowym;

* Wnioskodawca jako nabywca towarów i usług posiada status podatnika VAT czynnego, rachunek, z którego dokonał zapłat jest na tzw. "białej liście" podatników, a wydatki za które zapłacił są związane z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą;

* Wnioskodawca dokona zapłat na indywidualny (wirtualny) numer rachunku bankowego, który jest powiązany odpowiednio z rachunkiem głównym dostawcy ujawnionym na tzw. "białej liście", gdyż na stronie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej podatki.gov.pl wpisując numer rachunku, na który wykona przelewy bankowe pojawia się komunikat: "wyszukiwany numer rachunku jest zgodny ze stosowanym wzorcem i pasuje do jednego z rachunków wyświetlonych na wykazie". Wspomniany komunikat pojawi się w przypadku wpisania (weryfikacji) rachunku do zapłaty za zobowiązania Wnioskodawcy w dniach przelewów.

* Wirtualny rachunek jest rachunkiem rozliczeniowym o którym mowa w art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe. Służy do rozliczeń pomiędzy bankiem, a klientem (kontrahentem) banku;

* Wirtualny rachunek nie jest wykazany na tzw. "białej liście", o której mowa w art. 96b ustawy o VAT;

* Po przeszukaniu wykazu po numerze rachunku, na który Wnioskodawca dokonuje zapłat, tj. po wpisaniu numeru rachunku, na który dokonał i dokonuje zapłat za zobowiązania każdorazowo wyświetla się komunikat: "wyszukiwany numer rachunku jest zgodny ze stosowanym wzorcem i pasuje do jednego z rachunków wyświetlonych na wykazie";

* Rachunek wirtualny jest powiązany z rachunkiem rozliczeniowym (głównym), który jest zamieszczony w wykazie, o którym jest mowa w art. 96b ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że podatek zapłacony od wartości dodanej, podlegający odliczeniu za granicą, wynikający z faktur zakupu towarów na terenie UE - nie jest dla Wnioskodawcy kosztem, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy (kosztem będzie wartość netto). Natomiast zwrot podatku z zagranicznego organu podatkowego będzie dla Wnioskodawcy obojętny podatkowo.

W tej kwestii stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

W odniesieniu do kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków uiszczanych na rachunek wirtualny (techniczny) stanowiący subkonto przypisane do rachunku rozliczeniowego przedsiębiorcy leasingowego, który widnieje na tzw. "białej liście", wskazać należy, że mocą art. 2 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1018), ustawodawca wprowadził w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych zmiany w art. 22p ust. 1 i ust. 2, które obowiązują od dnia 1 stycznia 2020 r.

I tak, stosowanie do art. 22p ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r. - podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:

Natomiast w myśl art. 22p ust. 2 ww. ustawy, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą w tej części:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo

2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody - w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego albo został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielnej płatności. (art. 22p ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2020 r.).

Jednocześnie na mocy art. 2 pkt 2 lit. b ww. nowelizacji, dodany został art. 22p ust. 4, zgodnie z którym - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r. - przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 nie stosuje się, w przypadku gdy podatnik dokonujący płatności dokonał zapłaty należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i złożył zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

Stosownie do art. 19 ustawy - Prawo przedsiębiorców, dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

Zgodnie z treścią art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów:

W myśl art. 96b ust. 2 ww. ustawy, wykaz jest udostępniany w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych w sposób umożliwiający sprawdzenie, w tym automatycznie, czy podmiot znajduje się w wykazie na wybrany dzień, przypadający nie wcześniej niż w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym podmiot jest sprawdzany. Dane tego podmiotu są udostępniane według stanu na wybrany dzień, z wyjątkiem danych, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3, które są udostępniane według stanu na dzień sprawdzenia.

Wykaz zawiera następujące dane podmiotów, o których mowa w ust. 1:

2a) status podmiotu:

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup paliwa (oleju napędowego) tankowanego na karty paliwowe, opłat drogowych i innych usług na rachunek wskazany przez dostawcę, tzw. "rachunek wirtualny".

Pojęcie rachunku płatniczego zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 25 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2019 r. poz. 659, z późn. zm.), zgodnie z którym rachunek płatniczy jest to rachunek prowadzony dla jednego lub większej liczby użytkowników służący do wykonywania transakcji płatniczych, przy czym przez rachunek płatniczy rozumie się także rachunek bankowy oraz rachunek członka spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jeżeli rachunki te służą do wykonywania transakcji płatniczych.

Rodzaje rachunków bankowych określone zostały w rozdziale 3 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2187, z późn. zm.). Art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy - Prawo bankowe stanowi, że jako rachunki bankowe należy rozumieć rachunki rozliczeniowe, w tym bieżące i pomocnicze oraz prowadzone dla nich na zasadach określonych w rozdziale 3a rachunki VAT.

W praktyce gospodarczej zdarza się, że podmioty wykorzystują usługę rachunków wirtualnych/technicznych, gdzie w tej usłudze każdy pojedynczy kontrahent sprzedawcy towaru lub usługi otrzymuje przypisany wyłącznie do niego niepowtarzalny numer rachunku, który to numer wykorzystuje przelewając zapłatę za towar lub usługę, jednak środki pieniężne wpływają (i są księgowane przez bank) na jeden rachunek rzeczywisty, do którego te wirtualne numery są przyporządkowane. Numer wirtualny stosowany jest w celu zautomatyzowania rozliczeń - użycie go przez wpłacającego powoduje, że system sam rozpoznaje wszystkie parametry przelewu i dokonywane jest jego automatyczne księgowanie na rachunku bieżącym prowadzonym na rzecz sprzedawcy. Bank nie dokonuje fizycznych księgowań na "rachunkach wirtualnych", ani nie generuje dla nich wyciągów bankowych.

Tzw. "rachunki wirtualne" nie są rachunkami rozliczeniowymi w rozumieniu art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy - Prawo bankowe i tym samym nie będą uwidaczniane w wykazie podatników VAT czynnych.

Powyższe znajduje potwierdzenie w uzasadnieniu do ustawy (Druk 3301), gdzie wskazano, że w przypadku tych podmiotów, np. banków, które ze względu na specyfikę swojej działalności wykorzystują dla celów rozliczeń własnych związanych z zakupami i sprzedażą służących realizacji ich działalności tzw. rachunki techniczne, rachunki te nie stanowią rachunków rozliczeniowych w rozumieniu ustawy - Prawo bankowe i w związku z tym nie będą podlegały obowiązkowi ich zgłaszania celem zamieszczenia w wykazie.

Problem wpłat dokonywanych na m.in. "wirtualny rachunek bankowy", który nie jest uwzględniany na tzw. "białej liście" podatników, był również przedmiotem interpelacji grupy Posłów.

W odpowiedzi stwierdzono, że: rachunki te nie będą uwidaczniane w wykazie podatników VAT, gdyż nie są to rachunki rozliczeniowe w rozumieniu art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe. Jednocześnie wskazało jednak, że: Wpłaty na rachunki wirtualne, które są przypisane do rachunku rozliczeniowego, będą traktowane jak wpłaty na rachunek rozliczeniowy, który podlega zgłoszeniu do urzędu skarbowego.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane przepisy prawne należy stwierdzić, że Wnioskodawca ponosząc wydatki na zakup paliwa (oleju napędowego) tankowanego na karty paliwowe, opłaty drogowe i inne usługi, na wskazany przez dostawcę rachunek wirtualny przypisany do rachunku głównego, zgłoszonego do wykazu, o którym jest mowa w art. 96b ustawy o podatku od towarów i usług, może zaliczyć dane wpłaty do kosztów uzyskania przychodów. W sytuacji Wnioskodawcy nie będą miały miejsca ograniczenia, o których mowa w art. 22p ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym Wnioskodawca powinien posiadać dowody potwierdzające to, że wpłata na konto, o którym mowa w złożonym wniosku (rachunek wirtualny) jest w istocie wpłatą na rachunek znajdujący się w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie uznano za prawidłowe.

Podkreślić również należy, że przepisy rozdziału 1a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) stanowią, że interpretacja indywidualna wydana w tym trybie, może dotyczyć tylko przepisów prawa podatkowego, przy czym Wnioskodawca jest zobowiązany wskazać je w złożonym wniosku. Z uwagi, na fakt, że jako przepisy podlegające interpretacji w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał art. 22p ust. 1, ust. 2 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niniejsza interpretacja zawiera zatem ocenę stanowiska Wnioskodawcy w kontekście przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Inne kwestie poruszane we wniosku, uregulowane innymi przepisami prawa nie podlegały ocenie w niniejszej interpretacji.

Należy również dodać, że zaliczając określony wydatek do kosztów uzyskania przychodów, podatnik stosuje przepis prawa podatkowego o charakterze materialnoprawnym, tj. uznaje, że zaistniałe po jego stronie okoliczności wypełniają hipotezę określonej normy prawnej (mieszczą się w zakresie zastosowania danej normy prawnej/danego przepisu). Podejmując decyzję o zastosowaniu danego przepisu prawa podatkowego, podatnik musi liczyć się jednak z koniecznością przedstawienia dowodów potwierdzających prawidłowość tej czynności, jaka może się pojawić na etapie ewentualnych postępowań podatkowych lub kontrolnych. Udowodnienie prawidłowości zaliczenia przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów może zatem wymagać w szczególności udowodnienia: poniesienia wydatków, ich charakteru, ich celowości oraz racjonalności działań podatnika, a w konsekwencji braku okoliczności uniemożliwiających uznanie przedmiotowych kosztów za koszty uzyskania przychodów. Przy czym, to na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia, w toku tego postępowania, okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W szczególności obowiązek wykazania, że konkretny wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

* z zastosowaniem art. 119a;

* w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

* z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.