0113-KDIPT2-1.4011.30.2017.1.ISL - PIT w zakresie użyczenia domu mieszkalnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2017 r. (data wpływu 13 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie użyczenia domu mieszkalnego - jest prawidłowe.

W dniu 13 marca 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od 2012 r. Wnioskodawczyni użyczała dom na cele mieszkalne rodzinie z czwórką dzieci. Z tytułu użyczenia domu nie została podpisana umowa. Użyczenie domu nastąpiło w formie ustnej. Jednocześnie Wnioskodawczyni przekazała rachunki za energię, gaz i wodę użytkującym dom, aby ponosili z tego tytułu koszty. Za wynajem domu Wnioskodawczyni nie pobierała opłat, ponieważ rodzina była w trudnej sytuacji materialnej. Wnioskodawczyni nie otrzymała żadnych pieniędzy na pokrycie kosztów związanych z energią, gazem i wodą. Ojciec dzieci pobiera rentę, jego konkubina wychowuje dzieci (jedno z dzieci jest niepełnosprawne z zespołem Downa).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy koszty za media (energię, wodę, gaz), które pokrywała rodzina, stanowią dla Wnioskodawczyni przychód do opodatkowania?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie podatku od towarów i usług, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku ze zmianą ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od 1 stycznia 2009 r., która zezwala użyczyć lokal na cele mieszkalne bez konsekwencji podatkowych, rodzina pokrywała koszty swojego zużycia za media posługując się przekazanymi przez Wnioskodawczynię rachunkami, co dla Niej nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl natomiast art. 11 ust. 1 tej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zatem zgodnie z powyższą definicją, do przychodów zalicza się wszelkie przysporzenia o charakterze pieniężnym, jak i niepieniężnym, w tym wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 710 ustawy - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459), przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy w zakresie przewidzianym umową i przepisami prawa. Cechą charakterystyczną użyczenia jest nieodpłatność oraz motyw bezinteresowności. Z uwagi na fakt, że z tytułu umowy użyczenia zobowiązanym do spełnienia świadczenia jest tylko użyczający, umowę tę należy uznać za jednostronnie zobowiązującą. Kodeks cywilny nie przewiduje żadnej szczególnej formy zawierania tej umowy i może ona być zawarta w dowolnej formie, np. pisemnej, ustnej, aktu notarialnego, czynności konkludentnych (dorozumianych).

Z przepisów art. 710-719 ustawy - Kodeks cywilny regulujących prawa i obowiązki stron umowy użyczenia wynika, że użytkującego obciążają koszty zwykłego użytkowania rzeczy i utrzymania jej w stanie niepogorszonym. Biorącego do używania można zatem obciążyć obowiązkiem regulowania zwykłych kosztów utrzymania rzeczy użyczonej, np. należnościami za czynsz, wywóz nieczystości, zużycie wody, gazu, energii elektrycznej, drobne remonty i konserwację przedmiotu użyczenia. Inne nakłady poniesione przez biorącego do używania podlegają zwrotowi.

Wyjaśnić tu również należy, że nieodpłatne użyczenie rzeczy nie skutkuje powstaniem przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych bez względu na to, czy rzecz użyczana jest członkowi rodziny, czy osobie obcej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że od 2012 r. Wnioskodawczyni użyczała dom na cele mieszkalne rodzinie z czwórką dzieci. Z tytułu użyczenia domu nie została podpisana umowa (użyczenie domu nastąpiło w formie ustnej). Za udostępnienie domu ww. rodzinie Wnioskodawczyni nie pobierała opłat, ponieważ rodzina ta była w trudnej sytuacji materialnej. Rodzina ponosiła jedynie koszty z tytułu zużytych mediów, tj. energię, gaz i wodę, na podstawie przekazanych przez Wnioskodawczynię rachunków.

Odnosząc zatem powyższe uregulowania prawne do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że opłaty za media, tj. energię, wodę i gaz, ponoszone przez wskazaną we wniosku rodzinę w związku z użytkowaniem przez nią przedmiotowego domu, nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie Wnioskodawczyni, jako osoby użyczającej, gdyż z istoty użyczenia wynika, że użytkującego obciążają koszty zwykłego użytkowania rzeczy.

W związku z powyższym, zgodzić się należy z Wnioskodawczynią, że z tytułu nieodpłatnego udostępnienia domu na cele mieszkalne ww. rodzinie, nie powstanie po Jej stronie przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy zauważyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego, w którym zastosowanie znajdą, np. przepisy art. 180 i 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.). Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe różnić się będą od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego....., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.