0113-KDIPT2-1.4011.124.2018.1.EJ - Utrata możliwości kontynuacji formy opodatkowania podatkiem liniowym.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2018 r. (data wpływu 26 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kontynuacji formy opodatkowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 lutego 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni jest tylko i wyłącznie wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi PKD 68.20.Z. Przez ostatnie lata podatek dochodowy opłacany był kwartalnie w formie podatku liniowego. Z uwagi na zakończenie prac remontowych w wynajmowanych lokalach rozważana była zmiana formy opodatkowania na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Dnia 19 stycznia 2018 r. po konsultacjach telefonicznych z Urzędem Skarbowym, gdzie podczas rozmowy telefonicznej przedstawione zostały wątpliwości co do możliwości zmiany formy opodatkowana, po potwierdzeniu przez panią urzędnik możliwości przejścia na ryczałt, zostało złożone pismo o wyborze formy opodatkowania na rok 2018 w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych oraz wprowadzone stosowne zmiany we wniosku CEIDG.

Dnia 12 lutego 2018 r. Wnioskodawczyni zadzwoniła do Krajowej Informacji Skarbowej z zapytaniem, czy refaktury wystawione przez Nią, a dotyczące opłat za media, będą zwiększały podstawę do opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Osoba udzielająca informacji zapytała o rodzaj prowadzonej działalności i po chwili konsultacji z innymi osobami poinformowała, że zgodnie z pkt 28 załącznika Nr 2 do ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi), zgodnie z symbolem PKWiU 68.20.1, działalność ta wyłączona jest z opodatkowania ryczałtem. Ponowny telefon do Urzędu Skarbowego, mający na celu wyjaśnienie zaistniałej sytuacji i przedstawienie informacji otrzymanych z Krajowej Informacji Skarbowej w pełni zaskoczył panią urzędnik, która poprosiła o trochę czasu na wyjaśnienie sprawy i obiecała telefoniczną odpowiedź najpóźniej dnia następnego. Dnia 13 lutego 2018 r. pani urzędnik przyznała, że poprzednio została udzielona błędna informacja przez pracownika Urzędu Skarbowego i rzeczywiście nie było prawa do zmiany formy opodatkowania na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. W związku z zaistniałą sytuacją dnia 16 lutego 2018 r. złożono pismo z prośbą o wycofanie pisma z 19 stycznia 2018 r. o wyborze formy opodatkowania ryczałtem, na który Wnioskodawczyni nie miała ustawowo prawa przejść i przywrócenie formy opodatkowania z roku 2017, tj. podatku liniowego opłacanego kwartalnie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z tym, że wybrano formę opodatkowania, do której nie było prawa zgodnie z obowiązującymi przepisami, jest możliwość kontynuowania formy opodatkowania z roku poprzedniego, czy konieczność przejścia na zasady ogólne - skalę podatkową?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ma prawo kontynuowana formy opodatkowania z roku poprzedniego, gdyż nie miała prawa zmiany tej formy na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych zgodnie z pkt 28 załącznika Nr 2 do ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi), zgodnie z symbolem PKWiU 68.20.1. Wybór czegoś, do czego nie było prawa, nie jest wyborem tylko błędem, który należy sprostować wycofaniem błędnego pisma i poprawą wniosku CEIDG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9a ust. 1 ww. ustawy, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Z treści art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 9a ust. 4 omawianej ustawy, wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Zawiadomienie o rezygnacji ze sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, podatnik może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Przepis ten wskazuje, że wybrana forma opodatkowania - podatek liniowy - przestaje obowiązywać w trzech sytuacjach, tj. gdy podatnik:

* zawiadomi w formie pisemnej o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania, lub

* złoży oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, lub

* złoży wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej.

Zatem przepis art. 9a ust. 4 ww. ustawy nie uzależnia rezygnacji z podatku liniowego od złożenia skutecznego oświadczenia o wyborze ryczałtu, a stanowi jedynie o samym fakcie złożenia oświadczenia.

Zgodnie z brzmieniem art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 2157, z późn. zm.), ustawa ta reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą. Przy czym w myśl art. 4 ust. 1 pkt 12 tej ustawy, przez pozarolniczą działalność gospodarczą należy rozumieć pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, osoby fizyczne osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą opłacać zryczałtowany podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Przepis art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. e ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym stanowi, że opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników osiągających w całości lub części przychody z tytułu świadczenia usług wymienionych w załączniku Nr 2 do ustawy. Załącznik ten stanowi wykaz usług, których świadczenie wyłącza z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, oznaczonych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Wobec powyższego, podkreślenia wymaga fakt, że u osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą możliwość opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych jest m.in. uzależniona od niewystąpienia przesłanek negatywnych, o których mowa w art. 8 ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w razie utraty warunków do opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, podatnik jest obowiązany, poczynając od dnia, w którym nastąpiła utrata tych warunków, zaprowadzić właściwe księgi - chyba że jest zwolniony z tego obowiązku - i opłacać podatek dochodowy na ogólnych zasadach.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą sklasyfikowaną w PKWiU pod numerem 68.20.1 - Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, do których zgodnie z załącznikiem Nr 2 do ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie stosuje się opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Mimo to w wyniku błędu w roku 2018 Wnioskodawczyni zmieniła formę opodatkowania prowadzonej działalność gospodarczej z podatku liniowego (opłacanego kwartalnie) na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. W związku z tym, że Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do opodatkowania uzyskiwanych przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej zryczałtowanym podatkiem dochodowym (zgodnie z załącznikiem Nr 2 do ww. ustawy), chciałaby powrócić do formy opodatkowania podatkiem liniowym (opłacanym kwartalnie).

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy i przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na mocy art. 9a ust. 4 ustawy o podatku od osób fizycznych oznacza rezygnację z wcześniej wybranego na podstawie art. 9a ust. 2 ww. ustawy, opodatkowania 19% podatkiem liniowym i na mocy art. 22 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne - prowadzi do opodatkowania na zasadach ogólnych.

Wobec powyższego, od dnia nieskutecznego wyboru formy opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie przychodów uzyskiwanych z prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi, Wnioskodawczyni podlega opodatkowaniu zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 27 ustawy o podatku od osób fizycznych, a powrót do zasad opodatkowania określonych w art. 30c ww. ustawy nie jest możliwy. Po złożeniu oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu - niezależnie czy jest to zawiadomienie skuteczne co do samej możliwości opodatkowania przychodów ryczałtem, czy też nie - Wnioskodawczyni straciła bowiem możliwość opodatkowania dochodów podatkiem liniowym. Jak już bowiem wyżej podniesiono, nieskuteczność wyboru ryczałtu nie jest równoznaczna z nieważnością złożonego oświadczenia.

Wskazać należy także, że z opodatkowania "podatkiem liniowym" Wnioskodawczyni może skorzystać dopiero w następnym roku podatkowym, pod warunkiem złożenia właściwemu miejscowo naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego, pisemnego oświadczenia o wyborze tej formy opodatkowania.

Ponadto, należy zauważyć, że zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawczyni.

Końcowo również należy wskazać, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności w ramach przedstawionego przez Wnioskodawczynię stanu faktycznego, gdyż w trybie przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa, nie ma możliwości jego modyfikowania, czy też prowadzenia postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych prowadzonego na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na ustawy, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.