0113-KDIPT2-1.4011.116.2020.2.AP - PIT w zakresie wartości początkowej oraz amortyzacji mieszkania otrzymanego w spadku/darowiźnie.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni - przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 29 stycznia 2020 r.; identyfikator poświadczenia przedłożenia....), uzupełnionym pismem z dnia 19 marca 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 19 marca 2020 r.; identyfikator poświadczenia przedłożenia.....), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wartości początkowej oraz amortyzacji mieszkania otrzymanego w spadku/darowiźnie - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 stycznia 2020 r. do tutejszego Organu wpłynął za pośrednictwem platformy ePUAP ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 9 marca 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.116.2020.1.AP, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano

Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 9 marca 2020 r. (data doręczenia 11 marca 2020 r.; identyfikator poświadczenia doręczenia....). Wnioskodawczyni uzupełniła powyższy wniosek pismem z dnia 19 marca 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 19 marca 2020 r.; identyfikator poświadczenia przedłożenia ePUAP-.....).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wniosek dotyczy rozliczenia podatku za 2019/2020 r. i amortyzacji wynajmowanego mieszkania uzyskanego w spadku/darowiźnie. Mieszkanie jest w całości własnością Wnioskodawczyni i zostało nabyte w następujący sposób: w 2002 r. - 1/6 mieszkania - spadek, w 2013 r. - 4/6 mieszkania - darowizna (kwota w akcie notarialnym 80 000 zł), w 2015 r. -1/6 mieszkania - darowizna (kwota w akcie notarialnym 15 000 zł).

W piśmie z dnia 19 marca 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że chodzi o rozliczenie podatku za 2020 r. i amortyzację wynajmowanej nieruchomości, stanowiącej lokal mieszkalny, uzyskanej w spadku i darowiźnie oraz ustalenie wartości nieruchomości. Nieruchomość położona jest w XXX i ma powierzchnię użytkową 48,05 m². Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Osiąga dochody z następujących źródeł: umowa o pracę oraz umowa o świadczenie usług. Jest jedynym właścicielem całej nieruchomości będącej lokalem mieszkalnym i stanowiącej odrębną nieruchomość. Mieszkanie zostało nabyte w następujący sposób: w 2002 r. - 1/6 mieszkania - spadek po zmarłej matce, w 2013 r. - 4/6 mieszkania - darowizna od ojca (kwota w akcie notarialnym 80 000 zł), w 2015 r. - 1/6 mieszkania - darowizna od siostry (kwota w akcie notarialnym 15 000 zł). Mieszkanie jest wynajmowane od listopada 2019 r. osobom prywatnym w ramach najmu prywatnego. Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni wybrała rozliczanie przychodów z najmu w ramach odrębnego źródła przychodów, rozliczając je według skali podatkowej (18% za 2019 r.). Przy rozliczaniu podatku za 2020 r. Wnioskodawczyni będzie chciała zastosować odpisy amortyzacyjne, od dnia 1 stycznia 2020 r. Wartość początkową mieszkania w wysokości 150 000 zł ustaliła poniżej średniej ceny widocznej na portalu www.otodom.pl, która dla Zabrza wynosi na styczeń 2020 r. - 3 692 zł 74 gr za metr kwadratowy (wg sumy podanej na tym portalu wartość nieruchomości wynosiłaby 177 436 zł). Dodatkowo, mieszkanie jest po generalnym remoncie.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni może przy przeznaczeniu ww. mieszkania (spadek oraz darowizna) na wynajem przy rozliczaniu podatku za 2020 r. w kosztach uzyskania przychodu uwzględniać odpisy amortyzacyjne?

2. Do jakiej wartości nieruchomości Wnioskodawczyni może uwzględniać te odpisy - do aktualnej wartości rynkowej (mieszkanie jest po remoncie, aktualna wartość to około 150 000 zł), czy do wartości z aktów notarialnych wymienionych darowizn?

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku):

Ad. 1)

Tak, ww. nieruchomość można amortyzować zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który mówi, że amortyzacji podlegają tylko te budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, które są wynajmowane, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok.

Zgodnie z brzmieniem art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązującym do końca 2017 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli: - nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub - dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub - nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku. Co w przedmiotowej sprawie ma miejsce.

Na początku 2018 r. nastąpiła zmiana w ww. art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w lipcu 2018 r. nastąpiła ponowna zmiana ww. przepisu. W informacji przesłanej do mediów Ministerstwo Finansów stwierdziło: "Z uwagi na konstytucyjną zasadę ochrony praw nabytych nowe rozwiązania nie znajdują zastosowania do środków trwałych oraz WNiP przyjętych do używania przed 1 stycznia 2018 r. Składniki majątku przyjęte do używania przed tą datą podlegają amortyzacji na zasadach obowiązujących przed 1 stycznia 2018 r."

Powyższe jest powodem powołania się Wnioskodawczyni na brzmienie art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązujące do końca 2017 r. Nieruchomości została w całości otrzymana przed dniem 1 stycznia 2018 r., co wskazuje na możliwość kontynuacji amortyzacji rozpoczętej przez darczyńcę, jeśli taka była rozpoczęta, co w przypadku Wnioskodawczyni nie ma miejsca, dlatego też przyjęła stanowisko, aby rozpocząć amortyzację na podstawie art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 2)

Wnioskodawczyni może stosować odpisy dla przyjętej wartości rynkowej nieruchomości w wysokości 150 000 zł. Jako, że nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatnika przed dniem założenia ewidencji, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia (art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jako, że od momentu nabycia nieruchomości Wnioskodawczyni przeprowadziła w niej gruntowny remont uważa wartość rynkową z dnia nabycia za wartość niższą niż na dzień wprowadzenia jej do ewidencji środków trwałych i zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówiącym, że w przypadku nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób za wartość początkową uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 cyt. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

3. inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie zaś do treści art. 22c pkt 1 i 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu, - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W myśl art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Z przepisu art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Artykuł 22h ust. 2 cyt. ustawy stanowi, że podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22I i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie zaś z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie nabycia środka trwałego w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - za jego wartość początkową uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia (ust. 8 przytoczonej regulacji).

W myśl art. 22g ust. 16 ww. ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio. Przy czym, w myśl art. 19 ust. 3 powołanej ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Zgodnie natomiast z art. 22g ust. 17 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z cyt. powyżej przepisów wynika więc, że jeżeli środek trwały zostaje ulepszony, powoduje to konieczność powiększenia jego wartości początkowej o sumę wydatków poniesionych w związku z tym ulepszeniem. W efekcie poniesione wydatki nie będą stanowiły bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów.

Przez ulepszenie środków trwałych należy rozumieć:

Koszty uzyskania przychodów mogą natomiast stanowić wydatki poniesione na remont składnika majątku, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od tego, czy składnik majątku jest ujawnionym środkiem trwałym.

Istotą remontu jest wykonanie prac przywracających pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, niezwiększających jego wartości początkowej. Remontem jest zatem przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego poprzez wymianę zużytych składników technicznych, nie powodujące jednak zmian w użytkowaniu, przeznaczeniu i konstrukcji tego obiektu. Remont środka trwałego powinien zmierzać do zachowania jego dotychczasowej substancji. Konsekwencją remontu ma być utrzymanie środka trwałego we właściwym stanie technicznym i użytkowym.

Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont, a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych. Za remont nie mogą być, więc uznane prace, w wyniku których powstają nowe elementy. Należy również zauważyć, że remont nie został wymieniony w art. 22g ust. 17 ustawy, co oznacza, że remont nie mieści się w pojęciu ulepszenie. Zatem, co do zasady, wydatki na remont środka trwałego, a więc odtworzenie pierwotnej wartości użytkowej oraz inne wydatki, które nie mają charakteru ulepszenia, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie muszą być zaliczone do jego wartości początkowej. Tym samym, mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższa zasada nie dotyczy jednak przypadku, w którym nakłady zostały poniesione przed oddaniem środka trwałego do używania, zaś ich celem było przystosowanie tego środka do używania. Takie wydatki powinny zwiększać wartość początkową środka trwałego. Mogą zatem wpływać na wysokość kosztów uzyskania przychodów, ale tylko poprzez odpisy amortyzacyjne, a nie bezpośrednio.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2017 r., za koszty uzyskania przychodów nie uważa się odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

* nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub

* dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub

* nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Zatem, do końca 2017 r. odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w drodze spadku lub darowizny, mogły być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Ustawą z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 2175) zmieniono m.in. ww. art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a).

Zgodnie z jego nowym brzmieniem obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, jeżeli:

* nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub

* dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub

* nabycie to korzysta ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn, lub

* nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Obowiązujące od dnia 1 stycznia 2018 r. rozwiązania w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od składników majątku nabytych w spadku lub darowiźnie, modyfikuje następnie ustawa z dnia 15 czerwca 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2018 r. poz. 1291). W przypadku nabycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w drodze darowizny, ustawa przewiduje kontynuację przez obdarowanego amortyzacji na zasadach przyjętych przez darczyńcę.

I tak, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodów nie uważa się odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku, jeżeli:

* nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub

* dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub

* nabycie to korzysta ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn, lub

* nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 23 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisu ust. 1 pkt 45a lit. a nie stosuje się do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nabytych w drodze spadku/darowizny, jeżeli darczyńca dokonywał odpisów amortyzacyjnych od tych składników. W tym przypadku stosuje się odpowiednio przepisy art. 22g ust. 12 oraz art. 22h ust. 3 i nie stosuje się przepisu art. 22g ust. 15.

A zatem, zgodnie z treścią ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - obowiązujących w dacie wydania niniejszej interpretacji - odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych otrzymanych w drodze spadku/darowizny, która korzystała ze zwolnienia od podatków od spadków i darowizn, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów - chyba że odpisów takich od ww. środków trwałych dokonywał wcześniej darczyńca.

Z uwagi jednak na konstytucyjną zasadę ochrony praw nabytych, omówione wyżej nowe rozwiązania prawne nie znajdują zastosowania do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przyjętych do używania przed dniem 1 stycznia 2018 r. Składniki majątku przyjęte do używania przed tą datą podlegają amortyzacji na zasadach dotychczasowych, tj. obowiązujących przed dniem 1 stycznia 2018 r.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Osiąga dochody z następujących źródeł: umowa o pracę oraz umowa o świadczenie usług. Jest jedynym właścicielem całej nieruchomości będącej lokalem mieszkalnym i stanowiącej odrębną nieruchomość. Mieszkanie zostało nabyte w następujący sposób: w 2002 r. - 1/6 mieszkania - spadek po zmarłej matce, w 2013 r. - 4/6 mieszkania - darowizna od ojca (kwota w akcie notarialnym 80 000 zł), w 2015 r. - 1/6 mieszkania - darowizna od siostry (kwota w akcie notarialnym 15 000 zł). Mieszkanie jest wynajmowane od listopada 2019 r. osobom prywatnym w ramach najmu prywatnego. Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni wybrała rozliczanie przychodów z najmu w ramach odrębnego źródła przychodów rozliczając je według skali podatkowej (18% za rok 2019). Przy rozliczaniu podatku za 2020 r. Wnioskodawczyni będzie chciała zastosować odpisy amortyzacyjne, pierwszy od dnia 1 stycznia 2020 r. Wartość początkową mieszkania w wysokości 150 000 zł ustaliła poniżej średniej ceny widocznej na portalu internetowym, która dla Zabrza wynosi na styczeń 2020 r. - 3 692 zł 74 gr za metr kwadratowy (wg sumy podanej na tym portalu wartość nieruchomości wynosiłaby 177 436 zł). Dodatkowo, mieszkanie jest po generalnym remoncie.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego, odnosząc się do możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny, nabytej w drodze spadku oraz na podstawie darowizn, po zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wchodzącej w życie z dniem 1 stycznia 2018 r. i zmieniającej brzmienie art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a tejże ustawy, z uwzględnieniem kolejnej zmiany ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wchodzącej w życie 19 lipca 2018 r. należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania cyt. uprzednio przepis art. 23 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ spadkodawca oraz darczyńcy przedmiotowej nieruchomości, tj. matka, ojciec oraz siostra Wnioskodawczyni, nie dokonywali odpisów amortyzacyjnych od ww. lokalu mieszkalnego. Oznacza to, że Wnioskodawczyni nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od lokalu mieszkalnego nabytego w drodze spadku oraz na podstawie darowizn, objętych zwolnieniem od podatku od spadków i darowizn. Spełniona została tym samym negatywna przesłanka, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, skoro Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotowego lokalu mieszkalnego zatem odpowiedź na pytanie Nr 2 dotyczące ustalenia wartości początkowej nie podlega ocenie przez tutejszy Organ.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) nie jest ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różniło od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. , poz. 374 i 567) dodany przez art. 1 pkt 14 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. , poz. 568).

Jednocześnie, stosownie do art. 15 zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.