0113-KDIPT2-1.4011.1.2017.1.KU

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2017 r. (data wpływu 1 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego towar handlowy w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 1 marca 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od sierpnia 2016 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek (działalność dominująca) oraz pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Poza działalnością gospodarczą, Wnioskodawca prowadzi najem prywatny lokali mieszkalnych. W lutym 2016 r. na podstawie aktu notarialnego do wspólności majątkowej małżeńskiej (na imię i nazwisko obojga małżonków, tj. Wnioskodawcy i Jego żony) został nabyty lokal mieszkalny. Do kwietnia 2016 r. w małżeństwie obowiązywał ustrój ustawowej wspólnoty majątkowej małżeńskiej. W kwietniu 2016 r. małżonkowie ustanowili mocą aktu notarialnego rozdzielność majątkową bez podziału dotychczas zgromadzonego majątku wspólnego. Wobec powyższego, wspólność majątkowa nadal obejmowała nabyty w lutym 2016 r. lokal mieszkalny. Przedmiotowy lokal mieszkalny przed rozpoczęciem działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę został w maju 2016 r. przeznaczony do najmu prywatnego, który jest rozliczany przez Wnioskodawcę na zasadach ogólnych. Z powodu niskiego zainteresowania niniejszym lokalem, po rozpoczęciu działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, lokal został ujęty w prowadzonej na potrzeby tej działalności podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako towar handlowy. W dniu 27 października 2016 r. przedmiotowy lokal mieszkalny został sprzedany. Sprzedaż lokalu została zarejestrowana w urzędowych księgach w całości, tj. 100% wartości sprzedanego lokalu. Z przedmiotowym lokalem mieszkalnym związane były wydatki, które można zakwalifikować jako koszty uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, jak np. koszty remontu. Zostały one poniesione przed założeniem działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę i początkowo powiększyły koszty najmu prywatnego. Po wprowadzeniu przedmiotowego lokalu do podatkowej księgi przychodów i rozchodów Wnioskodawca dokonał korekty w zakresie kosztów dotyczących najmu prywatnego pomniejszając koszty o wartość wydatków związanych z przedmiotowym lokalem. Jednocześnie Wnioskodawca dodaje, że przedmiotowy lokal nie był amortyzowany oraz nie udało się go wynająć.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przedmiotowym stanie faktycznym zaliczenie 100% przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w lutym 2016 r. do źródła przychodów jakim jest działalność gospodarcza prowadzona przez jednego z małżonków jest prawidłowe?

2. Czy Wnioskodawca może pomniejszyć uzyskany z działalności gospodarczej przychód o koszty związane z nabyciem i wyremontowaniem lokalu mieszkalnego, będącego towarem handlowym, poniesione przed datą rozpoczęcia działalności gospodarczej?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania oznaczonego Nr 1, dotyczącego możliwości zaliczenia przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Natomiast w odniesieniu do pytania oznaczonego Nr 2, w zakresie możliwości pomniejszenia przychodu o koszty związane z nabyciem i wyremontowaniem lokalu mieszkalnego stanowiącego towar handlowy, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakwalifikowanie całości dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego przed założeniem działalności gospodarczej do majątku wspólnego małżonków, a następnie, po rozpoczęciu działalności gospodarczej, zaliczonego jako towar handlowy do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zmiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zmian.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów art. 10 ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak w myśl art. 10 ust. 3 ww. aktu prawnego przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione winny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 tej ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek oraz pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Poza działalnością gospodarczą Wnioskodawca prowadzi najem prywatny lokali mieszkalnych. W dniu 27 października 2016 r. została zawarta (w formie aktu notarialnego) umowa sprzedaży lokalu mieszkalnego, który został nabyty przez Wnioskodawcę wraz z żoną w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej. Przed wprowadzeniem niniejszego lokalu jako towaru handlowego do podatkowej księgi przychodów i rozchodów Wnioskodawca skorygował koszty dotyczące najmu prywatnego (pomniejszając je o koszty związane z remontem przedmiotowego lokalu mieszkalnego).

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że przedmiotowa nieruchomość ostatecznie została przeznaczona do sprzedaży w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej i stanowiła towar handlowy w tej działalności, a więc składnik majątku przeznaczony do dalszej sprzedaży, skutkuje zaliczeniem przychodu ze sprzedaży tej nieruchomości do źródła jakim jest przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej i podlega opodatkowaniu, według zasad właściwych dla tego źródła przychodów. O tym, które składniki majątku będą towarami handlowymi a które nie, decyduje sam podatnik z uwzględnieniem charakteru prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej oraz celu, w jakim składniki te zostały nabyte. Co do zasady zatem, składnik majątku nabyty w celu dalszej sprzedaży może stanowić towar handlowy w działalności gospodarczej, jeżeli podatnik podejmie taką decyzję.

W przedmiotowym stanie faktycznym nie zmienia powyższego okoliczność, że pomiędzy małżonkami została ustanowiona rozdzielność majątkowa bez podziału majątku wspólnego. Ustanowienie rozdzielności majątkowej nie jest bowiem równoznaczne z dokonaniem podziału majątku wspólnego. Małżonkowie mogą w czasie trwania małżeństwa w drodze umowy - zawartej w formie aktu notarialnego, zgodnie z art. 47 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.) wprowadzić w małżeństwie ustrój rozdzielności majątkowej. Samo jednak wprowadzenie takiego małżeńskiego ustroju majątkowego, jakim jest rozdzielność nie oznacza jeszcze podziału majątku zgromadzonego do czasu zawarcia takiej umowy. Podział majątku wspólnego małżonków jest czynnością odrębną od umowy, której przedmiotem jest rozdzielność majątkowa małżeńska. Podział majątku ma na celu ostateczne rozwiązanie kwestii majątkowych małżonków. Dopiero przeprowadzenie podziału majątku prowadzi do tego, że miedzy byłymi małżonkami przestaje istnieć wspólność majątkowa dotycząca jakiegokolwiek przedmiotu, który należał do nich obu - wchodził w skład majątku wspólnego. Poprzez przeprowadzenie podziału majątku, byli małżonkowie uzyskują wyłączne władztwo nad przedmiotami, które wchodziły w skład majątku wspólnego. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie zawiera własnych unormowań problematyki podziału majątku, który był objęty wspólnością majątkową małżeńską. Jednakże przepis art. 46 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (Dz. U. z 2017 r. poz. 682) stanowi "W sprawach nieunormowanych w artykułach poprzedzających od chwili ustania wspólności ustawowej do majątku, który był nią objęty jak również do podziału tego majątku, stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i o dziale spadku". Powyższe powoduje, że odesłanie to odnosi się do problematyki wspólności majątku spadkowego oraz podziału tego majątku w sferze materialnoprawnej - art. 1035-1046 Kodeksu cywilnego, a w sferze proceduralnej - art. 680-689 Kodeksu postępowania cywilnego.

Podział majątku objętego wspólnością majątkową może zostać dokonany:

* w drodze fizycznego podziału poszczególnych rzeczy wchodzących do majątku fizycznego; jeżeli w rezultacie takiego podziału poszczególnym osobom przypadną rzeczy o różnej wartości, to ustalane są stosowne dopłaty,

* w drodze przyznania poszczególnych przedmiotów, a nawet całego majątku jednemu z małżonków, wówczas drugi małżonek otrzymuje spłatę przypadającej mu części, a przyznanej pierwszemu,

* przez sprzedaż przedmiotów wchodzących w skład majątku wspólnego i podział uzyskanej sumy proporcjonalnie do wielkości udziałów przypadający poszczególnemu małżonkowi.

Podział majątku, który był objęty wspólnością majątkową może nastąpić poprzez:

* zawarcie umowy o podział majątku wspólnego,

* w postępowaniu przed sądem polubownym,

* w wyroku orzekającym rozwód,

* w postępowaniu o podział majątku wspólnego toczącego się w trybie nieprocesowym.

Zawarcie umowy wprowadzającej ustrój rozdzielności majątkowej dopiero otwiera drogę do podziału zgromadzonego dotychczas majątku. Przedmiotem umowy majątkowej małżeńskiej jest uregulowanie na przyszłość ustroju majątkowego obowiązującego małżonków. (...) niedopuszczalne jest postanowienie wprowadzające wsteczny skutek działania umowy majątkowej małżeńskiej. Niezależnie od stanowiska w kwestii charakteru prawnego intercyzy powszechnie przyjmuje się, że może ona organizować majątkowe stosunki małżeńskie jedynie na przyszłość" (Skowrońska-Bocian Elżbieta, art. 47. W: Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz pod. red. Wierciński Jacek, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, 2014 r.).

Zatem, z uwagi na brak dokonania podziału majątku, lokal mieszkalny nabyty przez Wnioskodawcę i Jego małżonkę w lutym 2016 r. do chwili jego sprzedaży był objęty wspólnością majątkową. Wnioskodawca zatem miał prawo w całości przeznaczyć zakupiony lokal mieszkalny do dalszej sprzedaży w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy zauważyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego, w którym zastosowanie znajdą, np. przepisy art. 180 i 191 ustawy - Ordynacja podatkowa. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawcy. Nie wywołuje skutków prawnych dla małżonki Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.