0113-KDIPT1-3.4012.880.2019.2.ALN - Prawo do odliczenia VAT przez gminę w związku z budową wiaty na targowisku miejskim.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2019 r. (data wpływu 31 grudnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 lutego 2020 r. (data wpływu 2 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* prawa do 100% zwrotu podatku VAT naliczonego w związku z poniesionymi wydatkami inwestycyjnymi związanymi z budową wiaty na targowisku miejskim,

* prawa do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami bieżącymi dotyczącymi prowadzenia targowiska miejskiego

- jest nieprawidłowe.

W dniu 31 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* prawa do 100% zwrotu podatku VAT naliczonego w związku z poniesionymi wydatkami inwestycyjnymi związanymi z budową wiaty na targowisku miejskim,

* prawa do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami bieżącymi dotyczącymi prowadzenia targowiska miejskiego.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 lutego 2020 r. (data wpływu 2 marca 2020 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz adres e-PUAP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

(ostatecznie doprecyzowany/doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Zgodnie ze statutem Wnioskodawcy, Miasto jest podstawową jednostką lokalnego samorządu terytorialnego, powołaną dla organizacji życia publicznego na swoim terytorium. Miasto, w związku z obowiązkiem wykonywania zadań wynikających z ustawy o samorządzie wykonuje zadania publiczne własne oraz zlecone z zakresu administracji rządowej. Wykonując wskazane zadania, Miasto działa zarówno w charakterze organu władzy publicznej, jak i na podstawie stosunków o charakterze cywilnoprawnym, stanowiących co do zasady działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT i jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Miasto wykonuje jednocześnie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, czynności zwolnione, a także czynności niepodlegające opodatkowaniu.

Miasto wykonując zadania własne obejmujące sprawy związane z zaspokajaniem zbiorowych potrzeb mieszkańców np. prowadzenie targowiska miejskiego, w oparciu o zawarte umowy cywilnoprawne, jest podatnikiem prowadzącymi działalność gospodarczą podlegającą VAT. Miasto na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej wystawia faktury VAT za dzierżawę nieruchomości gruntowej stanowiącej teren targowiska miejskiego. Wystawiane faktury są opodatkowane podatkiem VAT co wiąże się z odprowadzaniem podatku należnego do Urzędu Skarbowego.

Prowadzenie targowiska miejskiego związane jest z ponoszeniem wydatków bieżących oraz różnych wydatków inwestycyjnych. Zgodnie z podpisaną umową o roboty budowlane z dn. 3 stycznia 2019 r. Miasto wykonało inwestycję polegającą na (...) i poniosło wydatki zgodne z wystawionymi fakturami VAT. Dotychczas Miasto nie odliczyło VAT naliczonego przy zakupie towarów oraz usług związanych z dokonaną inwestycją.

W związku z prowadzoną działalnością, opodatkowaną podatkiem VAT, Miasto poniosło wydatki inwestycyjne i ponosi wydatki bieżące związane z utrzymaniem targowiska miejskiego na którym pobierana jest również oplata targowa. Targowisko wykorzystywane jest wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej a opłatę targową nie można traktować w kategoriach realizacji celów innych niż prowadzenie działalności gospodarczej.

Powołując się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dn. 21 listopada 2019 r. I SA/RZ693/19 należy wskazać że, utrzymanie Targowiska Miejskiego należy do zadań własnych gminy, jednak nie oznacza to że wywiązując się z realizacji zadania własnego jednostka samorządu terytorialnego działa wyłącznie w ramach realizacji zadań publicznych jako organ władzy.

Według wyroku sądu WSA w Rzeszowie z dn. 21 listopada 2019 r. zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej (społeczności lokalnej) może być realizowane także w ramach działalności gospodarczej (por. uchwałę Sądu Najwyższego z 24 lipca 2013 r. III CZP 43/13) i nierzadko się zdarza, że właśnie w takiej formie to następuje.

"Skoro bowiem zaspakajanie przez gminę potrzeb lokalnej społeczności w tym względzie opiera się o zawarte umowy cywilnoprawne, gmina jest podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu VAT, a działalność gospodarcza na gruncie ustawy VAT nic musi być prowadzona w celu osiągnięcia zysku (por.m.in. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z: 31 marca 2016 r. I FSK 1736/14, 20 kwietnia 2016 r. I FSK 2032/14, 22 grudnia 2016 r. I FSK 1370/15 i I FSK 1437/15, 29 sierpnia 2017 r., I FSK 1148/15, 8 listopada 2017 r. I FSK 1737/15, 30 sty cznia 2018 r. I FSK 110/16 i I FSK 349/16, 21 kwietnia 2016 r. I FSK 1902/14, 8 lutego 2018 r. I FSK 391/16.

Tut. Organ w wezwaniu z 17 lutego 2020 postawił następujące pytania:

1. Należy wskazać jakie bieżące wydatki na utrzymanie targowiska ponosi/będzie ponosił Wnioskodawca.

2. Należy wskazać, na kogo są/będą wystawione faktury dotyczące budowy wiaty oraz bieżącego utrzymania targowiska.

3. Do jakich czynności służą/będą służyły Gminie efekty Inwestycji - wiata na targowisku oraz towary i usługi nabywane w ramach bieżącego utrzymania powstałego targowiska tj. czy do czynności:

4. Czy efekty Inwestycji - wiata na targowisku oraz towary i usługi nabywane w ramach bieżącego utrzymania powstałego targowiska są/będą wykorzystywane przez Gminę do działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), jak i do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług?

5. W sytuacji, gdy efekty Inwestycji - wiata na targowisku oraz towary i usługi nabywane w ramach bieżącego utrzymania powstałego targowiska są/będą wykorzystywane przez Gminę zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, to czy istnieje możliwość przyporządkowania wydatków w całości do celów działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług?

6. Czy w ramach działalności gospodarczej efekty Inwestycji - wiata na targowisku oraz towary i usługi nabywane w ramach bieżącego utrzymania powstałego targowiska są/będą wykorzystywane zarówno do czynności opodatkowanych jak i zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

7. W przypadku, gdy w ramach działalności gospodarczej efekty Inwestycji - wiata na targowisku oraz towary i usługi nabywane w ramach bieżącego utrzymania powstałego targowiska są/będą wykorzystywane zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz czynności zwolnionych od podatku VAT, to należy wskazać czy Wnioskodawca ma obiektywną możliwość odrębnego przyporządkowania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT i z czynnościami zwolnionymi od podatku VAT?

8. Należy wskazać, co jest/będzie przedmiotem dzierżawy (np. wiata, cały plac targowy).

9. Należy wskazać, na jaki okres została/zostanie zawarta umowa dzierżawy Infrastruktury będącej przedmiotem wniosku?

10. Czy Wnioskodawca refakturuje/będzie refakturował koszty bieżącego utrzymania targowiska na dzierżawcę targowiska?

11. Czy Wnioskodawca refakturuje/będzie refakturował koszty budowy wiaty na targowisku na dzierżawcę targowiska?

12. W jakich granicach kształtuje się/będzie kształtował się czynsz dzierżawny całego targowiska/wiaty i czy kwota tego czynszu będzie znacząca dla Gminy?

13. W jakiej relacji pozostaje/będzie pozostawał czynsz z tytułu odpłatnej dzierżawy targowiska/wiaty do wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu? Proszę podać wielkość udziału.

14. Przy uwzględnieniu jakich czynników gmina dokonała/dokona kalkulacji czynszu dzierżawnego targowiska/wiaty?

15. Czy wysokość czynszu dzierżawnego umożliwi zwrot poniesionych nakładów inwestycyjnych na budowę wiaty?

16. Czy wysokość czynszu dzierżawnego targowiska/wiaty skalkulowana jest/będzie z uwzględnieniem realiów rynkowych?

17. Czy po oddaniu w dzierżawę Infrastruktury powstałej w wyniku realizacji projektu-wiaty, Wnioskodawca korzysta/będzie korzystał z Infrastruktury? Jeśli tak, to należy wskazać na jakich zasadach Wnioskodawca korzysta/będzie korzystał w ww. Infrastruktury, na podstawie jakiej umowy oraz czy odpłatnie czy nieodpłatnie?

18. Do jakich czynności dzierżawca wykorzystuje/będzie wykorzystywał Infrastrukturę-wiatę, tj. czy do czynności:

Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi:

1.

Wnioskodawca w ramach zawartej umowy z dn. 17 grudnia 2017 r. z Klubem Sportowym zleca prowadzenie Targowiska Miejskiego a w szczególności:

* utrzymanie terenu Targowiska Miejskiego oraz jego bezpośredniego sąsiedztwa w należytym porządku i czystości zgodnie z przepisami prawa,

* zimowego utrzymania terenu Targowiska Miejskiego w sposób zapewniający bezpieczną i sprawną organizację sprzedaży i użytkowania zgodnie z przepisami prawa,

* całodobowego dozorowania terenu Targowiska Miejskiego,

* zbierania znajdujących się na terenie Targowiska Miejskiego w odpadów komunalnych zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach prawa,

* pokrywania wszelkich wydatków związanych z bieżącym i nieprzerwanym funkcjonowaniem Targowiska Miejskiego a w szczególności; opłat za dostarczoną wodę i odprowadzone ścieki, opłat za dostarczoną energię elektryczną, opłat za odbiór odpadów komunalnych,

* utrzymania w należytym stanie technicznym i konserwacji urządzeń elektroenergetycznych na Targowisku Miejskim,

* prowadzenia, utrzymania w należytym stanie technicznym i konserwacji Ustępu Publicznego (Szaletu Miejskiego) na Targowisku Miejskim,

* wszelkie remonty, konserwacje i naprawy wyposażenia oraz urządzeń sanitarnych Wykonawca wykona własnym kosztem i staraniem,

* utrzymania w należytym stanie technicznym i konserwacji urządzeń sieci wodociągowej i kanalizacji sanitarnej na Targowisku Miejskim,

* utrzymania w należytym stanie technicznym i konserwacji urządzeń sieci kanalizacji deszczowej na Targowisku Miejskim,

* utrzymania w należytym stanie technicznym nawierzchni wokół urządzeń sieci wodociągowej, sieci kanalizacji sanitarnej i sieci kanalizacji deszczowej na Targowisku Miejskim,

* utrzymanie w należytym stanie technicznym i konserwacji ogrodzenia okalającego Targowisko Miejskie,

* utrzymania w należytym stanie technicznym i konserwacji tablic z Regulaminem Targowiska Miejskiego

2.

Faktury dotyczące budowy wiaty oraz faktury związane z bieżącym utrzymaniem targowiska są wystawione i będą wystawiane na:

Nabywca: Miasto, pl. (...), NIP 8 (...), Odbiorca:

Urząd Miejski, pl. (...)

3.

Wiata na targowisku jest wykorzystywana wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Cała powierzchnia targowiska i wszystko co się na niej znajduje (w tym wiata targowa), przeznaczone jest do zawierania umów cywilnoprawnych tj. do działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Na targowisku występują następujące czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT:

* dzierżawa gruntu pod pawilony handlowe,

* najem pawilonów handlowych,

* rezerwacja stoisk handlowych,

* odpłatność za korzystanie z miejsc parkingowych.

Targowisko i znajdująca się na nim infrastruktura zostały wybudowane do prowadzenia działalności gospodarczej. Na targowisku nie występuje sprzedaż zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT. Pobieranie opłaty targowej, mającej charakter publicznoprawny, jest niezależne od należności cywilnoprawnych za usługi świadczone przez targowisko. Zatem efekty poniesionej inwestycji - wiata targowa, a także towary i usługi nabywane w ramach bieżącego utrzymania powstałego targowiska służą czynnościom cywilnoprawnym podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

4.

Efekty Inwestycji - wiata na targowisku oraz towary i usługi nabywane w ramach bieżącego utrzymania targowiska są i będą wykorzystywane przez Gminę do działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.).

5.

Efekty inwestycji - Wiata na targowisku oraz towary i usługi nabywane w ramach bieżącego utrzymania powstałego targowiska są i będą wykorzystywane przez Gminę wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

6.

Efekty poniesionej inwestycji - wiata targowa a także towary i usługi nabywane w ramach bieżącego utrzymania powstałego targowiska służą wyłącznie czynnościom cywilnoprawnym podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Na targowisku miejskim pobierana jest opłata targowa, o której mowa w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych. Pobieranie opłaty nie świadczy jednak o wykorzystywaniu targowiska na inny cel niż prowadzona działalność gospodarcza. Pobieranie opłaty targowej nie jest następstwem realizacji inwestycji w postaci budowy targowiska. Inwestycja realizowana była po to aby udostępniać jego powierzchnię i infrastrukturę dla potrzeb handlujących i kupujących w ramach zawartych umów cywilnoprawnych i czerpać dochody z dzierżawy i najmu. Opłata targowa zaś jest należnością za sprzedaż a nie za korzystanie z targowiska.

7.

W ramach działalności gospodarczej efekty inwestycji - Wiata na targowisku oraz towary i usługi nabywane w ramach bieżącego utrzymania powstałego targowiska są i będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

8.

Przedmiotem dzierżawy jest nieruchomość gruntowa Miasta a, stanowiąca teren Targowiska Miejskiego w położona przy zbiegu ul. (...), wraz z wbudowaną infrastrukturą techniczną zgodnie z kartoteką (ewidencją) środków trwałych Gminy Miasto, tj. wiatą targową i nawierzchnią z kostki brukowej pod wiatą targową, z naniesionymi (umieszczonymi) obiektami budowlanymi.

9.

Umowa dzierżawy obowiązuje w okresie od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2020 r. Przetarg na kolejny trzyletni okres dzierżawy tj. od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2023 r. będzie ogłoszony w IV kwartale br.

10.

Wnioskodawca nie refakturuje i nie będzie refakturował kosztów bieżącego utrzymania targowiska na dzierżawcę targowiska. Utrzymanie targowiska objęte jest odrębną umową.

11.

Wnioskodawca nie refakturuje ani nie będzie refakturował kosztów budowy wiaty na targowisku na dzierżawcę targowiska.

12.

Wnioskodawca nie refakturuje i nie będzie refakturował kosztów bieżącego utrzymania targowiska na dzierżawcę targowiska. Utrzymanie targowiska objęte jest odrębną umową.

13.

Wysokość miesięcznego czynszu dzierżawnego zgodnie z zawartą umową dzierżawy targowiska: 32.050,00 zł brutto, natomiast łączne wydatki poniesione na wybudowanie wiaty targowej: (...) zł. Czynsz ulegnie zmianie w drodze kolejnego przetargu, który będzie ogłoszony w IV kwartale br.

14.

Kalkulacja czynszu dzierżawnego targowiska uwzględniała realia rynkowe i ceny prowadzenia targowiska w latach poprzednich.

15.

Wysokość czynszu dzierżawnego umożliwi zwrot poniesionych nakładów inwestycyjnych na budowę wiaty w dłuższej perspektywie czasowej.

16.

Kalkulacja czynszu dzierżawnego targowiska uwzględniała realia rynkowe i ceny prowadzenia targowiska w latach poprzednich.

17.

Po oddaniu w dzierżawę infrastruktury powstałej w wyniku realizacji projektu-wiaty Wnioskodawca nie będzie korzystał z ww. infrastruktury.

18.

Dzierżawca wykorzystuje Infrastrukturę-wiatę targową wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów usług.

19.

Dzierżawca nie będzie wykorzystywał Infrastruktury-wiaty targowej do realizacji zadań własnych Gminy. Pobieranie opłaty targowej, mającej charakter publicznoprawny, jest niezależne od należności cywilnoprawnych za usługi świadczone przez targowisko.

19.

Nie ma i nie będzie osób, które są albo będą uprawnione do korzystania z powstałej Infrastruktury-wiaty nieodpłatnie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy Miasto będzie miało możliwość pełnego zwrotu podatku VAT naliczonego w związku z poniesionymi wydatkami inwestycyjnymi związanymi z budową wiaty na targowisku miejskim?

2. Czy Miastu będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczania VAT naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami bieżącymi dotyczącymi prowadzenia targowiska miejskiego?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Dokonując czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, ściśle związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Miastu powinno przysługiwać prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego. Miasto ponosząc wydatki inwestycyjne i wydatki bieżące związane z prowadzeniem targowiska miejskiego działa w charakterze czynnego podatnika VAT, który rozlicza podatek należny oraz naliczony w miesięcznych deklaracjach VAT-7. Czynnościami ściśle związanymi z działalnością gospodarczą jest dzierżawa nieruchomości gruntowej Miasta a stanowiącego teren targowiska miejskiego.

Miasto w obszarze swej działalności samorządowej występuje w roli przedsiębiorcy i podatnika VAT a pobierana opłata targowa nie świadczy o wykorzystywaniu targowiska na inny cel niż prowadzona działalność gospodarcza. Opłata targowa jest należna z mocy samego prawa i jest ściśle powiązana z dokonywaniem czynności sprzedaży - bez względu na miejsce tej sprzedaży. Pobieranie od wielu lat opłaty targowej nie jest następstwem realizacji dokonywanych inwestycji i nie jest należnością za korzystanie z targowiska ale jest opłatą za samą sprzedaż.

W orzecznictwie sądów administracyjnych w tym zakresie WSA wyraża pogląd, że nawet jeżeli prowadzenie targowiska jest czynnością, która zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym służy do zaspokojenia potrzeb lokalnej społeczności i należy do zadań własnych gminy, to - biorąc pod uwagę art. 15 ust. 6 ustawy VAT - sposób realizacji tego zadania może wiązać się z podejmowaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Gmina w tym obszarze działalności samorządowej występuje bowiem w roli przedsiębiorcy i podatnika podatku VAT.

Powyższe argumenty świadczą o tym że w opisanym we wniosku stanie faktycznym Miastu powinno przysługiwać pełne prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy VAT, z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne poniesione w związku z budową wiaty targowej i wydatki bieżące, które są bezpośrednio związane z prowadzoną przy wykorzystaniu targowiska działalnością gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na mocy art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do art. 86 ust. 2b ustawy - sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

W myśl art. 86 ust. 2c ustawy - przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

Według art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu (art. 86 ust. 2e ustawy).

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy - przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Jak stanowi art. 86 ust. 2g ustawy - proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku natomiast, gdy podatnik dokonuje zakupów związanych zarówno z czynnościami, w związku z którymi przysługuje mu prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego, jak i z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, zastosowanie znajdą przepisy art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to na mocy art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Artykuł 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Na podstawie art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

W myśl art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy - w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

Ponadto, zgodnie z art. 86 ust. 22 ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie powyższej delegacji, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193), zwane dalej rozporządzeniem. Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej "sposobem określenia proporcji" oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

W ww. rozporządzeniu zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to m.in. jednostki samorządu terytorialnego.

W tym miejscu wskazać należy, że w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji (art. 86 ust. 2h ustawy).

Powołany wyżej przepis art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych.

Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Podkreślenia wymaga, że dla stwierdzenia, czy działalność lub transakcje stanowią "cele inne niż związane z działalnością gospodarczą" znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danej jednostki.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej, u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem VAT. "Towarzyszą" one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Może to być przykładowo otrzymanie odszkodowań umownych czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów. Natomiast przez "cele inne niż związane z działalnością gospodarczą" rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast z art. 15 ust. 6 ustawy wynika, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) - tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506, z późn. zm.) gmina wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Z art. 6 ust. 1 ww. ustawy wynika, że do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy targowisk i hal targowych (art. 7 ust. 1 pkt 11 ustawy o samorządzie gminnym).

Zadania własne obejmują również sprawy porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego (art. 7 ust. 1 pkt 14 ustawy o samorządzie gminnym).

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, ustawy określają, które zadania własne gminy mają charakter obowiązkowy. W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

W odniesieniu do wydatków inwestycyjnych na budowę wiaty na targowisku miejskim jak i wydatków bieżących związanych z utrzymaniem targowiska, zauważa się, że zagadnienia dotyczące opłaty targowej reguluje ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1170).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, rada gminy może wprowadzić opłatę targową. Opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach, z zastrzeżeniem ust. 2b.

Przepis art. 15 ust. 2b ustawy o podatkach i opłatach lokalnych stanowi, że opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub w ich częściach.

W myśl art. 15 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko.

Zatem opłata targowa jest szczególną formą daniny publicznej, pobieraną od podmiotów dokonujących sprzedaży na targowiskach lub innych wydzielonych miejscach, której wysokość ustala właściwa miejscowo rada gminy w trybie określonym ustawowo.

Biorąc pod uwagę przywołane regulacje należy wskazać, że zakres aktywności podejmowanych przez Gminę należy oceniać według kryterium celowości, ze szczególnym uwzględnieniem czy ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców Gminy. Zgodnie z tą zasadą każde działanie podejmowane przez Gminę w imieniu własnym na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu Gminy, a dotyczące nieruchomości stanowiących mienie gminne (targowisko), należy uznać za działanie publiczne służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne wykonywane w ramach władztwa publicznego.

Przez wykonywanie zadań publicznych należy rozumieć te działania, które mają na celu korzyść ogółu. Istotne jest to, że Gmina wykonując zadania administracji publicznej może korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym, właściwych władzy państwowej. Budowa targowiska odbywa się w ramach władztwa publicznego i Gmina wykonując zadanie działa jako administracja publiczna i może korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym. Gmina realizując swe ustawowe obowiązki dotyczące budowy targowiska, podejmuje najpierw uchwały przeznaczające określone tereny na jego budowę w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, a następnie pozyskuje tereny te dla takiego zamierzenia i podejmuje działania dla ich budowy. Zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym Gmina, co warte podkreślenia, samodzielnie decyduje o zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym o konieczności budowy targowisk.

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że wykonał inwestycje polegającą na (...) i poniósł wydatki zgodne z wystawionymi fakturami VAT. Dotychczas Miasto nie odliczyło VAT naliczonego przy zakupie towarów oraz usług związanych z dokonaną inwestycją. Faktury dotyczące budowy wiaty oraz faktury związane z bieżącym utrzymaniem targowiska są wystawione i będą wystawiane na Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie refakturuje ani nie będzie refakturował kosztów budowy wiaty na targowisku ani kosztów bieżącego utrzymania na dzierżawcę targowiska.

Na targowisku występują następujące czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT:

* dzierżawa gruntu pod pawilony handlowe,

* najem pawilonów handlowych,

* rezerwacja stoisk handlowych,

* odpłatność za korzystanie z miejsc parkingowych.

Targowisko i znajdująca się na nim infrastruktura zostały wybudowane do prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca twierdzi, że w ramach działalności gospodarczej efekty inwestycji - Wiata na targowisku oraz towary i usługi nabywane w ramach bieżącego utrzymania powstałego targowiska są i będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wykorzystywanie targowiska i wiaty tam posadowionej również do czynności opodatkowanych - oddanie terenu targowiska w dzierżawę jak w przypadku Wnioskodawcy - nie oznacza, że budowa wiaty nastąpi - jak twierdzi Wnioskodawca - wyłącznie w ramach prowadzonej przez Gminę działalności gospodarczej. Nadal w głównej mierze jest to sfera działań publicznoprawnych, która nie ma cech działalności gospodarczej. Targowisko i wiata nie jest budowane w celu czerpania dochodów z odpłatnego udostępniania powierzchni handlowych, ale w celu wykonywania zadań publicznych, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej.

Targowisko w tym wiata ma charakter miejsca ogólnodostępnego dla mieszkańców Gminy, którzy zamierzają na nim dokonywać zakupów. Z okoliczności sprawy nie wynika bowiem, że z targowiska w tym z wiaty mogą korzystać tylko ci mieszkańcy, którzy uiszczą opłaty za wstęp. Wobec powyższego należy stwierdzić, że Gmina udostępniając targowisko (plac handlowy) i wiatę dla mieszkańców działa jako organ władzy publicznej i nie działa jako podatnik. Zatem, Organ przy ocenie zakresu prawa do odliczenia podatku naliczonego wziął pod uwagę cel budowy targowiska a nie pobór opłaty targowej regulowanej ustawą z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych.

W związku z powyższym - wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy - wydatki związane z budową wiaty na targowisku oraz wydatki bieżące związane z utrzymaniem targowiska są/będą wykorzystywane zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą (do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług polegających na dzierżawie gruntu pod pawilony handlowe, najmie pawilonów handlowych, rezerwacji stoisk handlowych, pobieraniu odpłatność za korzystanie z miejsc parkingowych), jak i do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą (czynności niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem - realizacji zadań własnych wykonywanych w ramach władztwa publicznego).

Z uwagi na treść przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności, jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju działalności, z którym wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji.

Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi.

Natomiast - w świetle powołanych przepisów art. 86 ust. 2a ustawy - w sytuacji, gdy przypisanie nabywanych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej - "sposób określenia proporcji".

Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Oznacza to, że Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać prowadzonej działalności gospodarczej. Warto nadmienić, że zastosowane przez Gminę metody, czy też sposoby, na podstawie których dokona ona wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego, muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia, jaka część podatku naliczonego związana jest z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jaka część wykorzystywana jest dla potrzeb innych niż prowadzona działalność gospodarcza, spoczywa zawsze na Wnioskodawcy. Wnioskodawca będzie zatem zobowiązany do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika (proporcji) umożliwiającego odliczenie podatku naliczonego w prawidłowej wysokości w odniesieniu do nabywanych towarów i usług, wykorzystywanych do celów mieszanych.

Z uwagi na dokonaną wyżej analizę przepisów mających w sprawie zastosowanie oraz okoliczności sprawy należy zauważyć, że w związku z budową wiaty na targowisku oraz wydatkami na bieżące utrzymanie targowiska, obowiązkiem Wnioskodawcy jest przypisanie konkretnych wydatków zarówno inwestycyjnych jak i bieżących do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do wykonywanych w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W sytuacji, gdy Gmina jest w stanie przyporządkować kwoty podatku VAT naliczonego do działalności gospodarczej, to zgodnie z art. 86 ust. 1, ma prawo do odliczenia podatku w części w jakiej wydatki związane z budową wiaty na targowisku oraz utrzymaniem targowiska są/będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Wnioskodawcy nie przysługuje/nie będzie przysługiwać natomiast prawo do odliczenia podatku naliczonego przyporządkowanego do działalności innej niż działalność gospodarcza.

Natomiast jeśli Wnioskodawca nie ma możliwości przyporządkowania wydatków na budowę wiaty i utrzymanie bieżące targowiska do działalności gospodarczej, powinien on dokonać wyliczenia kwoty podatku naliczonego przypisanego do działalności gospodarczej zgodnie z art. 86 ust. 2a i następne ustawy przy uwzględnieniu rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

Z okoliczności sprawy nie wynika, że targowisko i wiata na targowisku są/będą wykorzystywane do czynności zwolnionych od opodatkowania, wobec tego wyliczony na podstawie przepisu art. 86 ust. 2a i następne ustawy, podatek naliczony przypisany do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, podlega odliczeniu w całości. Natomiast podatek naliczony związany z czynnościami wykonywanymi poza zakresem działalności gospodarczej Gminy nie podlega odliczeniu.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Gminie nie przysługuje/nie będzie przysługiwało prawo do 100% zwrotu podatku VAT naliczonego w związku z poniesionymi wydatkami inwestycyjnymi związanymi z budową wiaty na targowisku miejskim oraz nie przysługuje/nie będzie przysługiwało prawa do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami bieżącymi dotyczącymi prowadzenia targowiska miejskiego. Gmina będzie zobowiązana do stosowania przepisów o sposobie określenia proporcji o których mowa w art. 86 ust. 2a ustawy przy uwzględnieniu rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę.

Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Ponadto podkreślić należy, iż powołane przez Wnioskodawcę wyroki Sądów są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych. Rozstrzygnięcia dokonane przez sądy są wiążące wyłącznie w sprawach, w których zostały wydane, a organy podatkowe nie są związane rozstrzygnięciami sądów w indywidualnych sprawach.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.