0113-KDIPT1-3.4012.859.2019.1.ALN - Dokumentacja transakcji z rolnikiem ryczałtowym.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2019 r. (data wpływu 20 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia:

* faktur na rzecz rolnika ryczałtowego, do paragonu fiskalnego niezawierającego NIP,

* faktur bez żądania rolników ryczałtowych i bez wydania paragonów fiskalnych,

- jest prawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia:

* faktur na rzecz rolnika ryczałtowego, do paragonu fiskalnego niezawierającego NIP,

* faktur bez żądania rolników ryczałtowych i bez wydania paragonów fiskalnych,

i braku ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego, o którym mowa w przepisie art. 106b ust. 6 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca dokonuje dostaw towarów na rzecz rolników ryczałtowych w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o VAT (rolnicy ryczałtowi, na rzecz których Spółka dokonuje dostaw towarów są dalej zwani "nabywcami"). Z chwilą dostawy Spółka wystawia na nabywcę fakturę, niezależnie od tego, czy występuje on do Spółki z takim żądaniem czy też nie. Spółka ewidencjonuje również tą dostawę przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Ani paragon fiskalny drukowany przez Spółkę ani faktura wystawiana przez Spółkę na nabywcę nie zawierają numeru, za pomocą którego jest on zidentyfikowany dla celów VAT.

W kontekście rejestracji nabywcy dla celów podatkowych Spółka dopuszcza trzy możliwe sytuacje:

* nabywca nie posiada numeru identyfikacji podatkowej i nie jest zidentyfikowany dla celów VAT;

* lub nabywca posiada numer identyfikacji podatkowej, ale nie jest zidentyfikowany dla celów VAT;

* lub nabywca posiada numer identyfikacji podatkowej i jest pod nim zidentyfikowany dla celów VAT jako "podatnik VAT zwolniony" (wprawdzie, zgodnie z art. 117 ustawy o VAT, rolnik ryczałtowy jest zwolniony z obowiązku rejestracji, ale może jej dokonać dobrowolnie).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2020 r., Spółka może wystawić na nabywcę fakturę dotyczącą sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej jeśli paragon fiskalny nie zawiera numeru, za pomocą którego nabywca jest zidentyfikowany na potrzeby podatku? (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1)

2. Czy, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2020 r., Spółka może wydać nabywcy tylko fakturę dokumentującą dostawę towarów na jego rzecz zaś paragon fiskalny zachować w swojej dokumentacji nie wydawszy go wcześniej nabywcy? (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2020 r.:

1. Spółka może wystawić na nabywcę fakturę dotyczącą sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej jeśli paragon fiskalny nie zawiera numeru, za pomocą którego nabywca jest zidentyfikowany na potrzeby podatku;

2. wystawienie przez Spółkę na nabywcę faktury dotyczącej sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej nie stanowi podstawy do ustalenia Spółce, przez organ podatkowy, dodatkowego zobowiązania podatkowego, o którym mowa w art. 106b ust. 6 ustawy o VAT, jeśli paragon fiskalny nie zawiera numeru, pod którym nabywca jest zidentyfikowany dla celów VAT;

3. Spółka może wydać nabywcy tylko fakturę dokumentującą dostawę towarów na jego rzecz zaś paragon fiskalny zachować w swojej dokumentacji nie wydawszy go wcześniej nabywcy.

Powyższe stanowisko Spółka motywuje w sposób następujący:

UZASADNIENIE w zakresie pytania nr 1 i 2

Zgodnie z art. 106b ust. 5 ustawy o VAT, który wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2020 r. fakturę dokumentującą sprzedaż zaewidencjonowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej wystawia się na rzecz "podatnika podatku" lub "podatnika podatku od wartości dodanej" pod warunkiem, że paragon fiskalny zawiera numer, pod którym ów podatnik jest zidentyfikowany dla celów odpowiednio podatku lub podatku od wartości dodanej. Jeśli paragon nie zawiera tego numeru, to wystawienie faktury stanowi podstawę do nałożenia przez organ podatkowy dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości 100% kwoty podatku wykazanego na fakturze (art. 106b ust. 6 ustawy o VAT).

W opisanym zdarzeniu przyszłym nie powinno budzić wątpliwości, że nabywca (będący rolnikiem ryczałtowym) nie będzie podatnikiem podatku od wartości dodanej, gdyż jest on nakładany w innych państwach członkowskich (art. 2 pkt 11 ustawy o VAT), podczas gdy transakcje dokonywane prze Spółkę na rzecz nabywcy mają i będą miały miejsce w Polsce. W tych okolicznościach, aby ustalić czy wynikająca z powyższych przepisów norma prawna ma zastosowanie do faktur wystawianych przez Spółkę na nabywców należy ustalić czy wyrażenie "podatnik podatku", użyte w treści art. 106b ust. 5 ustawy o VAT, obejmuje swoim zakresem rolników ryczałtowych.

Sprzedaż dla rolników ryczałtowych musi być ewidencjonowana przy zastosowaniu kasy rejestrującej (art. 111 ust. 1 ustawy o VAT). Jednocześnie, art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT nakłada obowiązek wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży dla "podatnika podatku" (w przepisie tym ustawodawca posługuje się zatem tym samym wyrażeniem co w art. 106b ust. 5 ustawy o VAT). Gdyby zatem przyjąć, że rolnik ryczałtowy jest "podatnikiem podatku" to sprzedaż na jego rzecz zawsze musiałaby być zarówno ewidencjonowana za pomocą kasy rejestrującej jak i dokumentowana fakturą. Skoro jednak rolnik ryczałtowy jest zwolniony z obowiązku rejestracji dla celów VAT (zgodnie z art. 117 ustawy o VAT), to paragon fiskalny nigdy nie będzie zawierał numeru, pod którym jest on zidentyfikowany dla celów tego podatku. Przyjęcie powyższego założenia oznaczałoby zatem, że sprzedaż dla rolnika ryczałtowego zawsze stanowiłaby podstawę do nałożenia przez organ podatkowy dodatkowego zobowiązania podatkowego o którym mowa w art. 106b ust. 6 ustawy o VAT, gdyż wówczas sprzedawca zawsze musiałby wystawić fakturę oraz wydrukować paragon fiskalny bez numeru VAT kupującego. Taki wniosek jest nie tylko trudny do pogodzenia z zasadą racjonalności ustawodawcy, ale również z celem, jaki mu przyświecał w kontekście nowych przepisów. Z treści uzasadnienia do ustawy wprowadzającej między innymi art. 106b ust. 5-7 ustawy o VAT wynika bowiem, że ustawodawca chciał zapobiec nieuczciwym praktykom polegającym na uzyskiwaniu faktur niedokumentujących dokonanych faktycznie transakcji na podstawie paragonów fiskalnych dotyczących sprzedaży na rzecz innych podmiotów, które to faktury mogłyby stanowić podstawę do odliczenia VAT. Tymczasem rolnicy ryczałtowi są zwolnieni z VAT (na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT), wobec czego nie odliczają VAT a zatem wystawianie na nich faktur (nawet niedokumentujących faktycznych transakcji), nie rodzi ryzyka uszczuplenia wpływów budżetowych z tytułu VAT.

W tych okolicznościach należy przyjąć, że rolnik ryczałtowy nie jest "podatnikiem podatku", co oznacza z jednej strony, że sprzedaż na jego rzecz nie musi być dokumentowana za pomocą faktur (chyba, że zażąda ich wystawienia zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy o VAT) oraz, że faktury wystawiane na jego rzecz nie są objęte normą prawną wynikającą z art. 106b ust. 5 i 6 ustawy o VAT. Podejście takie znajduje potwierdzenie we wspomnianym wyżej uzasadnieniu do ustawy nowelizującej, z którego wynika, że: Należy zauważyć, że co do zasady na kasie rejestrującej ewidencjonuje się obrót tylko na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy o VAT na żądanie tych podmiotów podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą dokonaną sprzedaż. Faktury te mogą służyć do udokumentowania poniesionych wydatków i nie będą zawierały numeru identyfikującego nabywcę.

Należy mieć również na względzie, że art. 106b ust. 1 ustawy o VAT nakłada obowiązek wystawienia faktury w określonych sytuacjach, lecz nie zakazuje tego w innych. Nie ma zatem przeciwskazań do wystawiania na rolników ryczałtowych faktur, nawet jeśli tego nie żądają.

Mając na względzie powyższe, w ocenie Spółki, norma prawna wynikająca z art. 106b ust. 5 i 6 ustawy o VAT nie ma zastosowania do faktur wystawianych przez Spółkę na nabywców (będących rolnikami ryczałtowymi). Oznacza to, że Spółka może wystawić na nabywcę fakturę (lub musi to zrobić, jeśli nabywca tego zażąda), pomimo że paragon fiskalny nie będzie zawierał numeru, pod którym nabywca jest zidentyfikowany dla celów VAT. Wystawienie takiej faktury nie będzie stanowiło podstawy do ustalenia Spółce, przez organ podatkowy, dodatkowego zobowiązania podatkowego o którym mowa w art. 106b ust. 6 ustawy o VAT.

UZASADNIENIE w zakresie pytania nr 3

Jak Spółka wskazała w uzasadnieniu swojego stanowiska dotyczącego poprzednich pytań, musi zaewidencjonować sprzedaż na rzecz nabywców (będących rolnikami ryczałtowymi) za pomocą kasy rejestrującej, w tym m.in. musi wydrukować i wydać nabywcy paragon fiskalny (art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT). Obowiązek taki istnieje również wtedy, gdy wystawia na nabywców faktury, co czyni albo obowiązkowo (jeśli nabywca zażąda faktury) albo dobrowolnie.

Jeśli faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, paragon fiskalny dotyczący tej sprzedaży albo załącza się do egzemplarza faktury pozostającego u dostawcy (art. 106h ust. 1 ustawy o VAT), albo zostawia się w jego dokumentacji (art. 106h ust. 3 ustawy o VAT), jeśli faktura została: Druk sejmowy nr 3499 wystawiona w formie elektronicznej. Wynika z tego, że jeśli nabywca ma otrzymać fakturę to dostawca musi najpierw posiadać paragon; jeśli wcześniej wydał go nabywcy, to ten powinien go zwrócić. Jeśli natomiast dostawca wystawia fakturę jeszcze zanim miał możliwość wydania paragonu nabywcy, to wydawanie takiego paragonu jest bezprzedmiotowe - w razie wydania takiego paragonu dostawca musiałby go bowiem natychmiast odebrać nabywcy. Bardziej zasadne jest zatem podejście, zgodnie z którym dostawca w ogóle nie powinien wydawać nabywcy paragonu, jeśli jednocześnie wydaje mu fakturę zaś paragon zachować w swojej dokumentacji lub załączyć do egzemplarza faktury pozostającego u niego.

Powyższe podejście znajduje uzasadnienie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe (wprawdzie interpretacje te dotyczą sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jednak zasady dotyczące ewidencjonowania tej sprzedaży są takie same jak sprzedaży dokonywanej na rzecz rolników ryczałtowanych). Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 8 października 2018 r. (sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.607.2018.1.ALN) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził stanowisko podatnika co do tego, że może on wydawać osobom fizycznym, nieprowadzącym działalności gospodarczej, jedynie faktury zaś paragony zachowywać w swojej dokumentacji nie wydając ich wcześniej nabywcom. Z taką wykładnią zgodził się ten organ podatkowy również w interpretacji indywidualnej z dnia 11 sierpnia 2017 r. (sygn. 0111-KDIB3-2.4012.332.2017.1.EJ), w której stwierdził, że: W przedmiotowej sprawie zachodzi specyficzna sytuacja, w której Wnioskodawca będzie ewidencjonował sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej za pomocą kasy rejestrującej, a ponadto w momencie wydania towaru będzie wystawiał każdorazowo fakturę bez wyraźnego żądania, o którym mowa w art. 106b ust. 3 ustawy. W konsekwencji jednak zrealizowane zostaje prawo nabywcy w zakresie otrzymania dokumentu zawierającego podstawowe dane o zawartej transakcji. Tym samym zaewidencjonowanie sprzedaży poprzez wystawienie faktury oraz paragonu załączanego do egzemplarza faktury pozostającego u Wnioskodawcy, w tej konkretnej sytuacji będzie prawidłowe, bowiem nabywca wraz z towarem otrzyma dokument potwierdzający dokonany przez niego zakup (czyli w omawianej sprawie fakturę VAT).

W związku z powyższym za prawidłowe należy uznać stanowisko Spółki co do tego, że może wydać nabywcy (będącemu rolnikiem ryczałtowym) tylko fakturę zaś paragon zachować w swojej dokumentacji (lub załączyć do pozostającego w Spółce egzemplarza faktury) nie wydawszy go wcześniej nabywcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejszą interpretacją rozstrzygnięto wniosek wyłącznie w zakresie możliwości wystawienia:

* faktur na rzecz rolnika ryczałtowego, do paragonu fiskalnego niezawierającego NIP,

* faktur bez żądania rolników ryczałtowych i bez wydania paragonów fiskalnych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach (art. 15 ust. 5 ustawy).

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 96 ust. 2 w przypadku osób fizycznych, o których mowa w art. 15 ust. 4 i 5, zgłoszenie rejestracyjne może być dokonane wyłącznie przez jedną z osób, na które będą wystawiane faktury przy zakupie towarów i usług i które będą wystawiały faktury przy sprzedaży produktów rolnych.

Podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne (art. 96 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako "podatnika VAT czynnego", a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego", i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 ww. przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem, podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r. poz. 816) zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas.

Przez paragon fiskalny albo fakturę rozumie się dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży (§ 2 pkt 16 rozporządzenia w sprawie kas).

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie kas, podatnicy prowadzą ewidencję każdej czynności sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej od podatku, przy użyciu kas, które zostały nabyte w okresie obowiązywania potwierdzenia, że kasa spełnia funkcje wymienione odpowiednio w art. 111 ust. 6a lub w art. 145a ust. 2 ustawy oraz wymagania techniczne (kryteria i warunki techniczne) dla kas, wyłącznie w trybie fiskalnym pracy tej kasy, po dokonaniu jej fiskalizacji.

Natomiast w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas, podatnicy, prowadząc ewidencję wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12.

Z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,

2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów - co do zasady - podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Zatem ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT.

Niemniej jednak, stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na zgłoszone w odpowiednim terminie żądanie nabywcy (niebędącego podatnikiem), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż. Zasada ta nie dotyczy czynności wymienionych w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że na podstawie art. 1 pkt 21 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1520) do art. 106b dodano ust. 5-7, które obowiązują od 1 stycznia 2020 r.

W myśl art. 106b ust. 5 ustawy w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Ww. przepis art. 106b ust. 5 ustawy, wprowadza zasadę, zgodnie z którą w przypadku sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, fakturę do paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy posługującego się NIP (lub numerem podatku od wartości dodanej) wystawia się tylko w przypadku, gdy paragon dokumentujący tę sprzedaż zawiera ten numer.

Należy podkreślić, że przepisy art. 106b ust. 5 ustawy regulują szczegółowo kwestie dokumentowania transakcji, które zostały uprzednio zewidencjonowane przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Ww. przepisy wymuszają pewną konsekwencję podatnika. To znaczy, jeżeli dokonuje on zakupu jako podatnik, a nie jako konsument, to powinien o tym fakcie poinformować sprzedawcę w momencie dokonywania zakupu i przedstawić sprzedawcy swój numer identyfikujący go na potrzeby podatku w taki sposób, aby sprzedaż towarów lub usług była właściwie udokumentowana - albo fakturą VAT albo paragonem z tym numerem pozwalającym na ewentualne późniejsze prawidłowe wystawienie do tego paragonu faktury zawierającej ten numer.

Stosownie do art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Natomiast zgodnie z art. 106h ust. 1 ustawy, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy (art. 106h ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 106h ust. 4 ustawy o VAT, przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy paragon został uznany za fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2019 r. poz. 63, z późn. zm.) identyfikatorem podatkowym jest:

1. numer PESEL - w przypadku podatników będących osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzących działalności gospodarczej lub niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług;

2. NIP - w przypadku pozostałych podmiotów podlegających obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2.

W myśl art. 5 ust. 2a ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, zgłoszenia identyfikacyjnego nie dokonują podatnicy będący osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzący działalności gospodarczej lub niebędący zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Ww. art. 106b dodaje się ust. 5 ustawy wprowadza zasadę, że w przypadku sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, fakturę do paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy posługującego się numerem identyfikującym wystawia się tylko w przypadku, gdy paragon dokumentujący tę sprzedaż zawiera ten numer.

W tym miejscu należy podkreślić, że zasadą jest dokumentowanie transakcji pomiędzy podatnikami za pomocą faktur VAT i tego zakresu obrotu gospodarczego przedmiotowe regulacje nie dotyczą. Ustawa nie ogranicza prawa do wystawienia faktury, a jedynie reguluje szczegółowo kwestie dokumentowania transakcji, które zostały uprzednio zewidencjonowane przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Jeżeli podatnik posługujący się numerem identyfikującym chce otrzymać fakturę, to będzie mógł to zrobić. To znaczy, jeżeli dokonuje on zakupu jako podatnik, a nie jako konsument, to powinien o tym fakcie poinformować sprzedawcę w momencie dokonywania zakupu.

Należy zauważyć, że co do zasady na kasie rejestrującej ewidencjonuje się sprzedaż i podatek należny tylko na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie tych podmiotów podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą dokonaną sprzedaż. Faktury te mogą służyć do udokumentowania poniesionych wydatków i nie będą zawierały numeru identyfikującego nabywcę.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis sprawy, należy wskazać, że Wnioskodawca również od 1 stycznia 2020 r. będzie miał możliwość wystawienia faktury do paragonów, które nie zawierają Numeru Identyfikacji Podatkowej dla rolnika ryczałtowego, przy czym faktury te również nie będą zawierały NIPu.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 1, należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie kwestii wystawiania faktur bez żądania rolników ryczałtowych i bez wydania paragonów fiskalnych, należy stwierdzić, że przedstawione wyżej przepisy wskazują, że podatnik może dokumentować każdą sprzedaż fakturą bez uzyskania żądania, o którym mowa w art. 106b ust. 3 ustawy o VAT. Należy jednak podkreślić, że w przypadku sprzedaży osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, sprzedaż ta powinna być dokumentowana również przy pomocy kasy fiskalnej, a paragon powinien być załączony do egzemplarza faktury pozostającego u Wnioskodawcy.

Jak wcześniej wskazano, obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika z art. 111 ust. 1 ustawy. Obowiązek ten ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów oraz nie została objęta zwolnieniem z obowiązku ewidencjonowania.

Zaznaczenia wymaga, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową, ma ona charakter ewidencji sprzedaży. Ewidencja prowadzona za pomocą kasy rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy w szczególności art. 109 ust. 3 ustawy. Ewidencja prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy tylko części sprzedaży podatnika ściśle wskazanej w art. 111 ust. 1 ustawy. Jest to przede wszystkim sprzedaż niedokumentowana fakturami, czyli objęta wyjątkiem od zasady, że podatnik podatku VAT zobowiązany jest do wystawienia faktur wynikającym z art. 106b ust. 2 ustawy.

W sytuacji, kiedy dana sprzedaż zostanie udokumentowana fakturą wystawianą na żądanie nabywcy (rolnikowi ryczałtowemu), wówczas podatnik ma obowiązek zaewidencjonowania jej w kasie rejestrującej niezależnie od faktu wystawienia faktury. Do kopii faktury należy "podpiąć" oryginał paragonu fiskalnego. Nabywca (rolnik ryczałtowy) uzyskuje więc tylko fakturę, zaś paragon (fiskalny) pozostaje u sprzedawcy.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz przywołane przepisy prawa, należy wskazać, że w przypadku sprzedaży na rzecz rolników ryczałtowych zasadą jest dokumentowanie takiej transakcji paragonem fiskalnym. Jak już wcześniej wskazano, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1. Zatem w przypadku sprzedaży dokonywanej na rzecz rolników ryczałtowych, obowiązek wystawienia faktury istnieje wówczas, gdy nabywca wystąpi z takim żądaniem w odpowiednim terminie (art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT), przy czym podatnik może wystawić fakturę również bez żądania nabywcy. Stosownie do art. 106h ustawy o VAT w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż. Przepis art. 106h ust. 1 ustawy o VAT nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy (ust. 2 tego art.). Biorąc pod uwagę obowiązujące w przedmiotowym zakresie przepisy należy jednocześnie zauważyć, że wystawienie faktury VAT na rzecz rolnika ryczałtowego nie zwalnia Wnioskodawcy z obowiązku zaewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej. Należy przy tym zaznaczyć, że jeżeli nabywca nie podaje dla danej transakcji numeru NIP i paragon dokumentujący tę sprzedaż go nie zawiera, to również faktura wystawiona do takiego paragonu nie będzie zawierała NIPu.

Konkludując należy stwierdzić, że Wnioskodawca może dokumentować sprzedaż fakturą bez uzyskania żądania, o którym mowa w art. 106b ust. 3 ustawy, czyli Spółka może wydać nabywcy tylko fakturę dokumentującą dostawę towarów na jego rzecz zaś paragon fiskalny zachować w swojej dokumentacji nie wydawszy go wcześniej nabywcy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 3, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej-rozpatrzone.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości wystawienia:

* faktur na rzecz rolnika ryczałtowego, do paragonu fiskalnego niezawierającego NIP,

* faktur bez żądania rolników ryczałtowych i bez wydania paragonów fiskalnych.

Natomiast, wniosek w części dotyczącej zakresie braku ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego, o którym mowa w przepisie art. 106b ust. 6 ustawy, został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku

z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.