0113-KDIPT1-3.4012.846.2018.3.MJ - Usługi finansowania składki ubezpieczeniowej - zwolnienie z VAT, podstawa opodatkowania.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2018 r. (data wpływu 14 listopada 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania jako podstawy opodatkowania podatkiem VAT przekazywanej przez Wnioskodawcę do ubezpieczyciela w imieniu i na rzecz Korzystającego wartości składki ubezpieczeniowej oraz zwolnienia z podatku VAT usługi finansowania składki ubezpieczeniowej - jest prawidłowe.

W dniu 14 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania jako podstawy opodatkowania podatkiem VAT przekazywanej przez Wnioskodawcę do ubezpieczyciela w imieniu i na rzecz Korzystającego wartości składki ubezpieczeniowej oraz zwolnienia z podatku VAT usługi finansowania składki ubezpieczeniowej oraz w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 grudnia 2018 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

... spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: "Spółka" lub "AL") wykonuje na terytorium Polski działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług leasingu, w tym również leasingu pojazdów. W związku z wykonywaną działalnością Spółka jest podatnikiem VAT czynnym.

Spółka będzie zawierać z kontrahentami (dalej: Korzystający) umowy leasingu spełniające wymogi określone w art. 17b lub 17f ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. - o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm.) dalej "UoCIT". Na podstawie tych umów Korzystający będzie zobowiązany do zapewnienia na własny koszt podlegania przedmiotu umowy leasingu ubezpieczeniu w zakresie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej i ubezpieczenia Autocasco, nadto Korzystający może zdecydować się na zawarcie także innych umów ubezpieczeń, których zawarcie może być obowiązkiem wynikającym z umowy lub być samodzielną decyzją Korzystającego (umowy te zwane dalej łącznie lub każda z osobna jako: Umowa ubezpieczenia).

Umowa ubezpieczenia będzie umową zawartą przez Korzystającego na cudzy rachunek. Korzystający będzie wskazany w umowie ubezpieczenia (na polisie) jako Ubezpieczający. On też będzie stroną Umowy ubezpieczenia. Ubezpieczonym interesem majątkowym z tytułu tej umowy będzie interes majątkowy Spółki jako właściciela przedmiotu leasingu. Obowiązek zapłaty składki będzie ciążył na Korzystającym.

Zgodnie z umową leasingu w przypadku utraty lub zniszczenia (szkody całkowitej) przedmiotu umowy leasingu Korzystający jest zobowiązany do zapłaty wszystkich przewidzianych w umowie, a nie zapłaconych rat, pomniejszonych o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek ich zapłaty przed umówionym terminem i rozwiązania umowy leasingu, obejmujących m.in. odszkodowanie z tytułu Umowy ubezpieczenia przedmiotu leasingu. Umowa ubezpieczenia pozwoli na obniżenie zobowiązania - które Korzystający musiałby zapłacić - o kwotę uzyskanego od ubezpieczyciela odszkodowania. Tym samym umowa ubezpieczenia zabezpiecza Korzystającego przed negatywnymi skutkami utraty lub zniszczenia przedmiotu umowy leasingu. Umowa leasingu nakłada też na Korzystającego obowiązek utrzymywania przedmiotu leasingu w należytym stanie, w szczególności dokonywania konserwacji i napraw niezbędnych do zachowania tego przedmiotu w stanie niepogorszonym. Zawarcie Umowy ubezpieczenia, w przypadku gdy przedmiot leasingu ulegnie uszkodzeniu, pozwala na pokrycie kosztów jego naprawy z kwoty odszkodowania. Składka będzie płacona przez Korzystającego na rzecz ubezpieczyciela. Korzystający może ustanowić Spółkę, pracownika Spółki lub inną osobę do zawarcia w imieniu i na rzecz Korzystającego umowy ubezpieczenia na opisanych wyżej zasadach. W takim przypadku umowa ubezpieczenia będzie zawarta między Korzystającym, w imieniu którego będzie działał pełnomocnik, a ubezpieczycielem.

Spółka planuje też wprowadzenie rozwiązania, w ramach którego Korzystający będzie mógł zwrócić się do Spółki, by ta uregulowała za niego zobowiązanie wobec Towarzystwa Ubezpieczeniowego z tytułu Umowy ubezpieczenia i wpłaciła mu należne składki w imieniu na rachunek Korzystającego. Następnie Korzystający zwróci ten wydatek Spółce, w ustalonych umownie terminach. Korzystający nie będzie musiał spełniać zobowiązania z tytułu zwrotu poniesionego przez Spółkę wydatku wobec Spółki jednorazowo, Spółka może na jego wniosek rozłożyć jego spłatę na raty pobierając od Korzystającego wynagrodzenie (w formie prowizji), w wysokości uzgodnionej przez Strony.

Umowa regulująca rozłożenie zobowiązania z tytułu zwrotu poniesionego przez Spółkę wydatku na raty obejmuje zobowiązanie Spółki do wyłożenia w imieniu Korzystającego, na jego wniosek, określonej kwoty stanowiącej równowartość składki ubezpieczeniowej z tytułu Umowy ubezpieczenia oraz zobowiązanie Korzystającego do zwrotu takiej samej kwoty (zobowiązania) w ustalonych przez Strony ratach. Kwoty składek (zarówno tych przekazanych Towarzystwu Ubezpieczeniowemu jak też zwrócone przez Korzystającego) będą ujmowane przez Spółkę na kontach rozrachunkowych. Spółka będzie posiadały dokumenty potwierdzające poniesienie wydatków.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Spółka przeniesie na własność biorącego określoną ilość pieniędzy (równowartość składki ubezpieczeniowej), a Korzystający zobowiązuje się zwrócić taką samą ilość pieniędzy co wypełnia znamiona umowy pożyczki stypizowanej w art. 720 k.c.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy równowartość wydatku w wysokości składki ubezpieczeniowej, poniesionego przez Spółkę w imieniu na rachunek Korzystającego, a następnie zwróconego przez tego drugiego w ratach stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

2. Czy w przypadku gdy Spółka poniesie wydatek odpowiadający składce ubezpieczeniowej w imieniu na rachunek Korzystającego, a następnie rozłoży Korzystającemu zwrot tej opłaty na raty, w związku z czym będzie pobierać od Korzystającego wynagrodzenie w formie odsetek będzie ono stanowiło usługę finansową, zwolnioną z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Stanowisko odnośnie pytania pierwszego:

Spółka uważa, że równowartość wydatku w wysokości składki ubezpieczeniowej, poniesionego przez AL w imieniu i na rachunek Korzystającego, a następnie zwróconego przez tego drugiego w ratach nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Opodatkowaniu będzie podlegało wyłącznie pobierane wynagrodzenia przez Spółkę od Korzystającego za rozłożenie spłaty tego długu w ratach.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem podlega w szczególności odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z definicja zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów. Jak zauważa... w "Komentarzu VAT": "w orzecznictwie TSUE przyjmuje się, że aby daną relację można było uznać za świadczenie usług, musi być spełnionych kilka przesłanek:

* istnieją jasno określone strony świadczenia - podmiot świadczący usługę i jej konkretny, indywidualnie określony nabywca (który nie musi być jednocześnie podmiotem dokonującym płatności wynagrodzenia),

* świadczenie wynika ze stosunku prawnego łączącego obie strony, istniejąca między stronami relacja określa świadczenia wzajemne,

* istnieje bezpośredni związek między świadczoną usługą i otrzymanym (lub należnym) wynagrodzeniem,

* świadczona jest określona (możliwa do zdefiniowania) usługa - czyli konkretne, zindywidualizowane świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów".

W ramach opisanego zdarzenia przyszłego zawarte zostaną dwie, odrębne umowy:

W przypadku drugiej z umów, Korzystający jako ubezpieczający ma obowiązek opłacania składki ubezpieczeniowej, a Ubezpieczyciel obowiązek zapłaty odszkodowania, w przypadku zajścia przewidzianego w Umowie ubezpieczenia zdarzenia. Spółka, nie będzie jej stroną. Będzie - jako osoba trzecia - uprawniona do otrzymania odszkodowania w przypadku zajścia zdarzenia przewidzianego w umowie.

W przypadku opisanego zdarzenia przyszłego nie można uznać w odniesieniu do Umowy ubezpieczenia, że relacja między AL a Ubezpieczycielem lub Korzystającym będzie stanowiła świadczenie usług

Obrót w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług będzie występował jedynie w związku z transakcją między Ubezpieczycielem i Korzystającym i tych podmiotów będą dotyczyły ewentualne skutki podatkowe w zakresie VAT Korzystający uzyska ochronę ubezpieczeniową przedmiotu leasingu bezpośrednio od Ubezpieczyciela, a Spółka co najwyżej będzie działać jako pełnomocnik przy jej zawieraniu i czasowo sfinansuje składkę ubezpieczeniową.

Przekazywana przez Spółkę kwota składki nie będzie zapłatą za usługę świadczoną na jej rzecz, ale zapłatą cudzego długu tj. w imieniu Korzystającego, na jego rachunek Spółka przy zawieraniu Umowy ubezpieczenia nie będzie działać we własnym imieniu. To Korzystający, a nie Spółka, nabywa usługę ubezpieczeniową. Nie można zatem mówić o refakturowaniu usługi przez Spółkę. Zwrot przez Korzystającego kwoty stanowiącej równowartość poniesionych przez Spółkę wydatków również nie będzie zapłatą za usługę, a jedynie zwrotem długu Korzystającego uregulowanego przez Spółkę.

Nawet gdyby przyjąć, że Spółka wyświadczy usługę Korzystającemu to przepis art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy o VAT wprost rozstrzyga, że "podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku". Spółka przedstawiając zdarzenie przyszłe wskazała, że kwota otrzymana od Korzystającego będzie ujmowana wyłącznie na kontach rozrachunkowych i będzie stanowiła zwrot wydatków udokumentowanych, poniesionych w jego imieniu.

Stanowisko odnośnie pytania drugiego:

Spółka uważa, że w przypadku gdy AL poniesie wydatek odpowiadający składce ubezpieczeniowej w imieniu i na rachunek Korzystającego, a następnie rozłoży Korzystającemu zwrot tej opłaty na raty, w związku z czym będzie pobierać od Korzystającego wynagrodzenie w formie prowizji, to wyłącznie to wynagrodzenie będzie stanowiło usługę finansową, zwolnioną z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Spółka wyłoży w imieniu Korzystającego, na jego wniosek, określoną kwotę stanowiącą równowartość składki ubezpieczeniowej, a Korzystający zobowiąże się do zwrotu takiej samej kwoty (długu) w ustalonych przez Strony ratach. W zamian AL będzie pobierać wynagrodzenie. Będzie ono ekwiwalentem za udostępnienie Korzystającemu środków pieniężnych. Spółka będzie zatem świadczyć Korzystającemu usługę finansową (usługa analogiczna do udzielenia pożyczki). Podstawą opodatkowania, zgodnie z art. 29 ust. 7 pkt 3 ustawy o VAT będzie wyłącznie kwota wynagrodzenia (odsetek). Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych. Ponieważ opisane zdarzenie przyszłe należy zakwalifikować jako umowę pożyczki, będzie ono podlegało zwolnieniu z podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W świetle art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W myśl ust. 15 tegoż artykułu zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

Z opisu sprawy wynika, że Spółka wykonuje działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług leasingu, w tym również leasingu pojazdów. Spółka będzie zawierać z kontrahentami umowy leasingu. Na podstawie tych umów Korzystający będzie zobowiązany do zapewnienia na własny koszt podlegania przedmiotu umowy leasingu ubezpieczeniu w zakresie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej i ubezpieczenia.... Korzystający może ustanowić Spółkę, pracownika Spółki lub inną osobę do zawarcia w imieniu i na rzecz Korzystającego umowy ubezpieczenia. Umowa ubezpieczenia będzie zawarta między Korzystającym, w imieniu którego będzie działał pełnomocnik, a ubezpieczycielem. Spółka planuje też wprowadzenie rozwiązania, w ramach którego Korzystający będzie mógł zwrócić się do Spółki, by ta uregulowała za niego zobowiązanie wobec Towarzystwa Ubezpieczeniowego z tytułu Umowy ubezpieczenia i wpłaciła mu należne składki w imieniu na rachunek Korzystającego. Następnie Korzystający zwróci ten wydatek Spółce, w ustalonych umownie terminach. Korzystający nie będzie musiał spełniać zobowiązania z tytułu zwrotu poniesionego przez Spółkę wydatku wobec Spółki jednorazowo, Spółka może na jego wniosek rozłożyć jego spłatę na raty pobierając od Korzystającego wynagrodzenie (w formie prowizji), w wysokości uzgodnionej przez Strony. Umowa regulująca rozłożenie zobowiązania z tytułu zwrotu poniesionego przez Spółkę wydatku na raty obejmuje zobowiązanie Spółki do wyłożenia w imieniu Korzystającego, na jego wniosek, określonej kwoty stanowiącej równowartość składki ubezpieczeniowej z tytułu Umowy ubezpieczenia oraz zobowiązanie Korzystającego do zwrotu takiej samej kwoty (zobowiązania) w ustalonych przez Strony ratach. Spółka przeniesie na własność biorącego określoną ilość pieniędzy (równowartość składki ubezpieczeniowej), a Korzystający zobowiązuje się zwrócić taką samą ilość pieniędzy co wypełnia znamiona umowy pożyczki stypizowanej w art. 720 k.c.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą czy wartość składki ubezpieczeniowej przekazywanej przez Wnioskodawcę do ubezpieczyciela w imieniu i na rzecz Korzystającego a następnie zwróconej przez Korzystającego Wnioskodawcy stanowi podstawę opodatkowania.

Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywa ww. art. 29a ust. 1 ustawy, który stanowi, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej. Z opisu zdarzenia przyszłego nie wynika, iż Wnioskodawca będzie świadczył na rzecz Korzystającego usługi ubezpieczeniowe. Takim podmiotem będzie zakład ubezpieczeń, który w tym celu zawrze z Korzystającym stosowną umowę ubezpieczenia. Rola Wnioskodawcy ograniczy się jedynie do przekazania środków pieniężnych Korzystającego zakładowi ubezpieczeń.

Należy zaznaczyć, iż przekazanie kwot składek ubezpieczeniowych przez Wnioskodawcę na rzecz ubezpieczyciela nie może być utożsamiane z wynagrodzeniem za wykonanie świadczenia, którego przedmiotem są przekazane kwoty. Kwoty składek ubezpieczeniowych są wynagrodzeniem ubezpieczyciela z tytułu świadczenia przez ten podmiot usług ubezpieczeniowych na rzecz Korzystającego. Dlatego też kwoty ubezpieczenia przedmiotu leasingu nie stanowią po stronie Spółki zapłaty z tytułu sprzedaży i nie mogą być wliczone do podstawy opodatkowania z tytułu świadczenia usług leasingowych. W konsekwencji kwota będąca przedmiotem przekazania nie może być włączona do podstawy opodatkowania Wnioskodawcy z tytułu udzielenia pożyczki. Tym samym wartość przekazywanej przez Wnioskodawcę składki ubezpieczeniowej nie będzie podlegała, po stronie Wnioskodawcy, opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również zwolnienia z podatku VAT usługi finansowania składki ubezpieczeniowej.

Należy zauważyć, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca umożliwi Korzystającym spłatę składki ubezpieczeniowej w kilku ratach, to wynagrodzenie jakie otrzyma Spółka z tego tytułu będzie stanowić należność za świadczenie usług udzielania pożyczki, objętą zwolnieniem od podatku VAT, w trybie cytowanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. W takich sytuacjach Spółka będzie udzielać dodatkowego finansowania na rzecz Korzystających i z tego tytułu będzie pobierać od nich wynagrodzenie (w formie prowizji), w wysokości uzgodnionej przez Strony, tzn. wynagrodzenie od Korzystającego będzie przysługiwać Spółce w zamian za finansowanie składki ubezpieczeniowej.

Z uwagi na opis sprawy stwierdzić należy, że rozłożenie na raty spłaty składki ubezpieczeniowej stanowi w sensie ekonomicznym przyznanie Korzystającemu na określony czas środków pieniężnych, i w rzeczywistości czynność ta będzie stanowić rodzaj pożyczki udzielonej przez Spółkę, przy czym świadczącym usługę udzielenia pożyczki będzie Wnioskodawca, gdyż to jego środki finansowe zostaną wpłacone na poczet składki i z tych środków przez określony czas finansowana będzie składka ubezpieczeniowa, do której zapłaty zobowiązany jest Korzystający. W opisanych okolicznościach mamy również do czynienia ze wzajemnością świadczeń, gdyż w zamian za umożliwienie przez Spółkę rozłożenia płatności na raty Korzystający będzie zobowiązany do zapłaty określonego wynagrodzenia - świadczenia wzajemnego na rzecz Spółki.

W związku z pobraniem wynagrodzenia z tytułu rozłożenia składki ubezpieczeniowej na raty, działanie Wnioskodawcy należy uznać za świadczenie usługi o charakterze finansowym, która będzie równoznaczna z udzieleniem przez Spółkę pożyczki Korzystającemu.

Tak więc czynność rozłożenia na raty wyłożonej przez Spółkę składki ubezpieczeniowej oraz pobranie z tego tytułu dodatkowego wynagrodzenia będzie stanowić w swej istocie odpłatne świadczenie usług, które - stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, przy czym - biorąc pod uwagę treść art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy - korzystać będzie ze zwolnienia od podatku, jako usługa o charakterze finansowym (usługa udzielenia pożyczki) w związku z rozłożeniem na raty spłaty składki ubezpieczeniowej z tytułu ubezpieczenia przedmiotu leasingu.

W konsekwencji, opłata za rozłożenie składki ubezpieczeniowej na raty będzie stanowić podstawę opodatkowania (zgodnie z art. 29a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy) usług świadczonych przez Spółkę, które są zwolnione od opodatkowania VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja została wydana w zakresie podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w... w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.