0113-KDIPT1-3.4012.746.2018.2.MK - Wyłączenie z VAT sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 19 września 2018 r. (data wpływu 8 października 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 listopada 2018 r. (data wpływu 5 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zespołu składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy oraz braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży tych składników - jest prawidłowe.

W dniu 8 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zespołu składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy oraz braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży tych składników.

Ww. wniosek został uzupełniony w zakresie doprecyzowania opisu sprawy oraz o brakującą opłatę.

We wniosku złożonym przez:

* Zainteresowanego będącego stroną postępowania: D. Spółka Jawna z siedzibą w B.,

* Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania: D. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością,

przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 31 sierpnia 2018 r. Wnioskodawca zawarł z.....sp. z o.o. z siedzibą.... (dalej: Kupujący) Umowę Sprzedaży Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa (dalej: Umowa). Przedmiotem Umowy jest sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa stanowiącego restaurację (placówkę gastronomiczną), zlokalizowaną w B., przy ul...., w skład którego wchodzą:

Kupujący wstąpił w stosunek podnajmu lokalu niemieszkalnego nr 4 przy ul.... w B. wykorzystywanego przez ZCP oraz wstąpił w miejsce Sprzedającego jako korzystający do umów leasingu.

Ww. zespół składników stanowi odrębny składnik majątku Wnioskodawcy pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, stanowi całość prowadzonej przez sprzedającego działalności gastronomicznej, nie stanowi jednakże wyłącznej działalności sprzedającego. Sprzedawana zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest związana w żaden sposób z pozostałymi częściami przedsiębiorstwa sprzedającego. Stanowi wyodrębniony organizacyjnie dział w strukturze sprzedającego. Prowadzona jest ewidencja księgowa umożliwiająca identyfikację i przyporządkowanie przychodów i kosztów związanych z prowadzoną działalnością w wyodrębnionych częściach przedsiębiorstwa i w związku z tym możliwe jest przypisanie ww. składników majątkowych wszystkich należności i zobowiązań. Wszystkie składniki majątkowe i niemajątkowe wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa są funkcjonalnie związane ze zbywaną zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. Zespół wszystkich zbywanych składników zorganizowanej części przedsiębiorstwa stanowią niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące cel gospodarczy prowadzonej działalności. Przedmiotem przekazania są również zobowiązania zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wraz ze sprzedażą zorganizowanej części przedsiębiorstwa kupujący staje się stroną w dotychczasowych stosunkach pracy w trybie art. 23 ze zn. 1 ustawy - Kodeks pracy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że Wnioskodawca.....Sp.j. jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Oprócz sprzedanej restauracji "H." Wnioskodawca D. Sp.j. prowadził działalność gospodarczą w postaci sklepu ogólnospożywczego "Z" przy ul.... w B. oraz.... "M." przy ul.... w B. Działalności w postaci sklepu i karczmy nadal są prowadzone przez spółkę D. Sp.j.

Wyodrębnienie organizacyjne sprzedanej części majątku spółki wynikało z decyzji wspólników o takim prowadzeniu ksiąg i ewidencji spółki aby wyodrębnić wszystkie związane z restauracją H. operacje gospodarcze w celu ich odrębnej identyfikacji i możliwości ustalenia wyników finansowych z tak wyodrębnionej działalności. W szczególności na odrębnych kontach wydzielono ewidencję zakupów towarów i surowców oraz ewidencję sprzedaży, oddzielnie dla każdej placówki (oddzielnie w stosunku do sprzedaży detalicznej oraz gastronomii, zastosowano również podział na karczmę oraz restaurację). Wydzielone zostały także zobowiązania kontrahentów w przypadku restauracji.

Z dniem 01.01. 2017 r. wprowadzono ujednolicony tekst opisu Zasad Prowadzenia Ksiąg Rachunkowych w D. s.j. uwzględniając otwartą w dniu 16 grudnia 2006 r. restaurację "H.". Wprowadzono do Planu Kont odrębną ewidencję - dla karczmy "M." i restauracji "H.".

Księgowania na syntetycznie i analitycznie wydzielonych kontach pozwalały na ustalenie wyniku oraz rentowności karczmy i restauracji.

Od miesiąca lipca 2018 na koncie 202-3-kontrahenci, rozrachunki z dostawcami i odbiorcami księgowano na wydzielonym koncie wyłącznie z kontrahentami restauracji "H.".

Każda jednostka tj. sklep, karczma i restauracja miały oddzielne magazyny, oddzielnie zgłaszane zamówienia na poszczególne produkty oraz oddzielnie przeprowadzane inwentaryzacje.

W załączeniu dołączono aktualny plan kont z podziałem na konta syntetyczne oraz stworzone poszczególnym jednostkom konta analityczne (załącznik nr 1) celem zobrazowania opisanego wyżej wyodrębnienia organizacyjnego restauracji "H.".

Wszystkie składniki majątkowe (materialne i niematerialne) niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej po sprzedaży placówki gastronomicznej, w tym środki trwałe, kompletne wyposażenie restauracji oraz zapasy magazynowe zostały przekazane spółce D. sp. Z o.o.

Spółka D. sp. z o.o. w oparciu o nabyte składniki natychmiast rozpoczęła wykonywanie działalności w zakresie, w jakim prowadziła ją spółka D. s.j. w ramach sprzedanej placówki gastronomicznej. Działalność tę nabywca kontynuuje do dnia dzisiejszego.

Zainteresowany wskazuje tym samym, że do niniejszego wniosku dołączony został dowód uiszczenia opłaty w kwocie 40 zł (załącznik nr 2) oraz dokonano korekty wysokości opłaty wskazanej w polu 72 niniejszego pisma.

Numer rachunku bankowego, na który ma zostać zwrócona ewentualna nienależna opłata został wskazany w polu nr 75.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy zespół składników, który był przedmiotem sprzedaży stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity z dnia 24 czerwca 2017 r. Dz. U. 2017.1221.)?

2. Czy opisana transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Zainteresowanych, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej "ustawą" opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy, jednocześnie art. 6 pkt 1 stanowi, że przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tj. organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania (art. 2 pkt 27e).

Przedmiotem Umowy z dnia 31 sierpnia 2018 r. była sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ponieważ przedsiębiorstwo jest nie tylko sumą składników materialnych i niematerialnych, lecz ich zorganizowanym zespołem, tzn. składniki te powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie tylko o zbiorze pewnych elementów.

Wnioskodawca zbył ogół praw i obowiązków związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa, czyli kupujący wstąpił w prawnie wyodrębniony majątek swego poprzednika.

Należy przytoczyć stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w wyroku z dnia 20 marca 2012 r., sygn. akt I FSK 815/11 "Przepis art. 6 ust. 1 u.p.t.u. dotyczy przedsiębiorstwa lub samodzielnej jego części, a więc składników rzeczowych i innych stanowiących łącznie przedsiębiorstwo lub jego część. Biorąc zaś pod uwagę, że opodatkowaniem VAT podlega działalność gospodarcza to przenoszony majątek winien służyć właśnie tej działalności. Wobec tego uznać należy, że decydujące znaczenie przy określaniu zakresu przedmiotowego omawianego przepisu ma element funkcjonalny tj. podniesiona wcześniej możliwość realizowania określonych zadań gospodarczych. Ta natomiast konstatacja prowadzi do wniosku, że wyłączenie spod działania u.p.t.u. dotyczy także takiej części majątku, której przydatność do prowadzenia działalności gospodarczej wynika nie tyle z rodzaju składających się na nią elementów, ile z wyodrębnienia organizacyjnego i finansowego, charakterystycznego dla zakładu oddziału. Zatem, w kontekście uregulowań wspólnotowych, nie ma podstaw do przyjęcia, że przeniesienie zobowiązań (długów, wierzytelności) jest tą okolicznością, która decyduje bądź współdecyduje o możliwości wyłączenia spod opodatkowania podatkiem od towarów i usług." W niniejszym stanie faktycznym sprzedawana zorganizowana część przedsiębiorstwa może w sposób samodzielny funkcjonować w obrocie gospodarczym bez konieczności podejmowania jakichkolwiek dodatkowych czynności organizacyjnych czy formalnych.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, zespół składników, który był przedmiotem sprzedaży stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity z dnia 24 czerwca 2017 r. Dz. U. 2017.1221.), a opisana transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy - przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ww. regulacja stanowi implementację art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą. W myśl tego przepisu, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca, i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcji zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa/zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części.

Zaznaczenia wymaga, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji "przedsiębiorstwa", zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją przedsiębiorstwa zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.).

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Z kolei w myśl art. 2 pkt 27e ustawy - przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako: dział, wydział, oddział, itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Podsumowując, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

Zaznaczenia wymaga, iż definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e ustawy powinien być interpretowany z uwzględnieniem wyroku TSUE w sprawie C-497/01.

W wyroku C-497/01 w sprawie Zita Modes przeciwko Administration de lenregistrement et des domaines Trybunał zwracając uwagę, że niezgodne z przepisami Dyrektywy jest wprowadzanie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń - innych niż te, o których mowa w Dyrektywie podkreślił, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz - w zależności od konkretnego przypadku - składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christem Schriever, wskazując, ze regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. W wyroku tym Trybunał wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

O tym, czy nastąpi zbycie zorganizowanej część przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 31 sierpnia 2018 r. Zainteresowany będący stroną postępowania zawarł z Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania umowę sprzedaży restauracji (placówki gastronomicznej). Zespół składników będący przedmiotem sprzedaży stanowi odrębny składnik majątku Zainteresowanego będącego stroną postępowania. Sprzedawana zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest związana w żaden sposób z pozostałymi częściami przedsiębiorstwa sprzedającego. Każda jednostka tj. sklep, karczma i restauracja miały oddzielne magazyny, oddzielnie zgłaszane zamówienia na poszczególne produkty oraz oddzielnie przeprowadzane inwentaryzacje. Prowadzona jest ewidencja księgowa umożliwiająca identyfikację i przyporządkowanie przychodów i kosztów związanych z prowadzoną działalnością. Wnioskodawca wprowadził podział na konta syntetyczne oraz utworzone dla poszczególnych jednostek konta analityczne. Wszystkie składniki majątkowe (materialne i niematerialne) niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej po sprzedaży placówki gastronomicznej, w tym środki trwałe, kompletne wyposażenie restauracji oraz zapasy magazynowe zostały przekazane Zainteresowanemu niebędącemu stroną postępowania. Zainteresowany niebędący stroną postępowania wstąpił w stosunek podnajmu lokalu niemieszkalnego wykorzystywanego przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania do prowadzenia restauracji oraz wstąpił w miejsce Sprzedającego jako korzystający do umów leasingu. Zainteresowany niebędący stroną postępowania w oparciu o nabyte składniki natychmiast rozpoczął wykonywanie działalności w zakresie, w jakim prowadził ją Zainteresowany będący stroną postępowania w ramach sprzedanej placówki gastronomicznej. Działalność tę nabywca kontynuuje do dnia dzisiejszego.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro zespół składników majątkowych stanowiących restaurację "H.", którą Zainteresowany będący stroną postępowania sprzedał Zainteresowanemu niebędącemu stroną postępowania, charakteryzował się odrębnością na płaszczyźnie organizacyjnej, funkcjonalnej, finansowej oraz Zainteresowany niebędący stroną postępowania w oparciu o nabyte składniki majątku kontynuuje działalność w zakresie, w jakim prowadził ją Zainteresowany będący stroną postępowania w ramach restauracji "H." to spełnione są przesłanki do uznania przedmiotowych składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Tym samym, czynność sprzedaży składników majątkowych stanowiących restaurację "H." nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy Organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Zainteresowanego dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanego w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy zauważyć, że wskazany we wniosku przez Zainteresowanego publikator ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, tekst jedn.: Dz. U. 2017.1221, jest nieaktualny. Obecnie tekst jednolity ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opublikowany został w Dz. U. z 2018 r. poz. 2174.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego....., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.