0113-KDIPT1-3.4012.656.2017.1.MWJ - Możliwość umieszczenia kopii paragonu w ewidencji rzeczywistych pomyłek.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2017 r. (data wpływu 19 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości umieszczenia w ewidencji rzeczywistych pomyłek kopii paragonu - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości umieszczenia w ewidencji rzeczywistych pomyłek kopii paragonu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 12 sierpnia 2017 r. o godzinie 14:05 Wnioskodawca przyjmował płatność 599 zł od gościa hotelu, którego jest właścicielem. W związku z płatnością Wnioskodawca wystawił paragon numer W001712 na łączną sumę 60.499 zł. Kwota paragonu jest błędna i nie odpowiada wartości zamówionej przez gościa usługi.

Paragon składa się z dwóch pozycji:

1. Usługa noclegowa - 599000 zł

2. Usługa noclegowa - 599 zł.

Zamiarem Wnioskodawcy było wystawienie paragonu za usługę noclegową na kwotę 599 zł. Wnioskodawca był przekonany, że pozycja numer jeden została przez Niego usunięta i wprowadzona po raz drugi poprawna suma. Po wydrukowaniu paragonu okazało się, że pozycja nie została usunięta tylko zsumowała się z wcześniej wprowadzoną i paragon opiewa na 60499 zł. W związku z czym Wnioskodawca wystawił jeszcze jeden paragon na kwotę 599 zł (paragon W001713, wystawiony 12 sierpnia 2017 r. o godzinie 14:06), a paragon błędny, Wnioskodawca nie mając świadomości, że może być potrzebny, wyrzucił.

Żeby zwizualizować sytuację Wnioskodawca załączył kopię paragonów z dnia 12 sierpnia 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy, w drodze wyjątku, Wnioskodawca może umieścić w ewidencji rzeczywistych pomyłek paragon numer W001712 z dnia 12 sierpnia 2017 r. z godziny 14:05, na podstawie jego kopii?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Firma, którą prowadzi Wnioskodawca -... - zajmuje się świadczeniem usług noclegowych w formie hostelu (...- ul.... w..., www....). Hostel posiada 6 pokoi, jest obiektem skategoryzowanym jako "Inne obiekty noclegowe", cena proponowanych przez Wnioskodawcę usług waha się od 30 zł do 129 zł za noc i nawet przy kilkutygodniowym pobycie w najdroższym z pokoi nie jest możliwa sprzedaż na kwotę przekraczającą 60 tysięcy złotych.

Wnioskodawca zapoznał się z przepisami prawnym dotyczącymi anulowania sprzedaży poprzez ujęcie jej w ewidencji rzeczywistych pomyłek i Wnioskodawca zdaję sobie sprawę, że do wykonania takiej czynności potrzebny jest oryginał paragonu. Jednak w obliczu tak ewidentnego błędu i niemożliwości zaistnienia sprzedaży na przedstawioną przez Wnioskodawcę sumę ponad 60 tysięcy złotych oraz wyraźnie wskazanej na następujących po sobie paragonach, próby wbicia 599 zł (między jednym a drugim paragonem jest 1 minuta różnicy i na obu paragonach widnieją kwoty 599 zł), Wnioskodawca uważa, że przy rozpatrzeniu tej sprawy, powinno się wziąć pod uwagę jej okoliczności i w drodze wyjątku umożliwić anulowanie sprzedaży na podstawie kopii paragonu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy - przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy - podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 1a ustawy - do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Szczegółowe zasady dotyczące stosowania kas rejestrujących zostały określone w art. 111 ust. 3a pkt 1 i 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

* dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy;

* dokonywać wydruku emitowanych przez kasę rejestrującą dokumentów i ich kopii.

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363), zwanym dalej rozporządzeniem w sprawie kas.

Na podstawie § 2 pkt 12 rozporządzenia w sprawie kas, przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Pamięć fiskalna to urządzenie zawierające elektroniczny nośnik danych, umożliwiające jednokrotny, niezmienialny zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia, oraz wielokrotny odczyt tych danych (§ 2 pkt 11 ww. rozporządzenia).

Natomiast raport fiskalny (dobowy, okresowy, w tym miesięczny oraz rozliczeniowy) - w myśl § 2 pkt 19 cyt. wyżej rozporządzenia - to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku.

Na mocy § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy.

Zgodnie z § 3 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas, otrzymanie przed dokonaniem sprzedaży całości lub części należności (zapłaty) podlega ewidencjonowaniu z chwilą jej otrzymania.

W § 3 ust. 3 cyt. rozporządzenia wskazano, że nie ewidencjonuje się zwrotów towarów i uznanych reklamacji towarów i usług.

W myśl § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, zwroty towarów i uznane reklamacje towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży, należy ująć w odrębnej ewidencji zawierającej:

Stosownie do treści § 3 ust. 5 powołanego rozporządzenia, w przypadku wystąpienia oczywistej pomyłki w ewidencji podatnik dokonuje niezwłocznie jej korekty przez ujęcie w odrębnej ewidencji:

W oparciu o § 3 ust. 6 rozporządzenia w sprawie kas, w przypadku, o którym mowa w ust. 5, podatnik ewidencjonuje przy zastosowaniu kasy sprzedaż w prawidłowej wysokości.

Kasa rejestrująca, a w szczególności pamięć fiskalna kasy, zostały skonstruowane w sposób uniemożliwiający jakąkolwiek ingerencję podatnika (również podmiotów wykonujących serwis techniczny kas rejestrujących), co oznacza, że dane raz wprowadzone do kasy (transakcja zakończona wydrukowaniem paragonu) nie podlegają już modyfikacji. Korekta danej transakcji (treści paragonu fiskalnego) jest możliwa jedynie przed wydrukowaniem paragonu, czyli zapisaniem danych w pamięci fiskalnej.

Jednakże zakaz ingerencji w pamięć fiskalną nie oznacza zakazu korekty samej transakcji sprzedaży, gdyż to dokumentacja kasowa transakcji nie podlega korekcie, a nie sama transakcja sprzedaży.

Należy zauważyć, że obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2013 r. rozporządzenie w sprawie kas rejestrujących przewiduje m.in. możliwość korekty w przypadku wystąpienia oczywistej pomyłki, która to korekta ujmowana jest w odrębnej ewidencji.

Podkreślić należy, że rozporządzenie w sprawie kas rejestrujących nie wyczerpuje (nie wskazuje) wszystkich możliwych sytuacji, w których należy dokonać korekty sprzedaży zaewidencjonowanej przy użyciu kasy rejestrującej. W tych sytuacjach przepisy ustawy nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji VAT.

Ewidencja prowadzona w kasie rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy, w szczególności art. 109 ust. 3 ustawy. Ewidencja prowadzona na podstawie art. 111 ustawy dotyczy bowiem części sprzedaży podatnika na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Ewidencja sprzedaży prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej spełnia wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącznie w przypadku, gdy zawiera dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, tj. dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

W świetle powyższych unormowań podatnikom przysługuje prawo do korekty sprzedaży i podatku należnego, jednakże pod warunkiem, że zdarzenia te zostaną udokumentowane wiarygodnymi dowodami.

Wskazać należy, że ustawodawca jednoznacznie określił obowiązki w zakresie dokumentowania sprzedaży dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, tj. za pomocą paragonów fiskalnych (jeżeli na podatniku ciąży obowiązek prowadzenia ewidencji za pomocą kasy rejestrującej).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (dnia 12 sierpnia 2017 r. o godzinie 14:05) przyjmował płatność 599 zł od gościa hotelu, którego jest właścicielem. W związku z płatnością Wnioskodawca wystawił paragon numer W001712 na łączną sumę 60.499 zł. Kwota paragonu jest błędna i nie odpowiada wartości zamówionej przez gościa usługi.

Paragon składa się z dwóch pozycji:

1. Usługa noclegowa - 599000 zł

2. Usługa noclegowa - 599 zł.

Zamiarem Wnioskodawcy było wystawienie paragonu za usługę noclegową na kwotę 599 zł. Wnioskodawca był przekonany, że pozycja numer jeden została przez Niego usunięta i wprowadzona po raz drugi poprawna suma. Po wydrukowaniu paragonu okazało się, że pozycja nie została usunięta tylko zsumowała się z wcześniej wprowadzoną i paragon opiewa na 60499 zł. Wnioskodawca wystawił jeszcze jeden paragon na kwotę 599 zł (paragon W001713, wystawiony 12 sierpnia 2017 r. o godzinie 14:06), a paragon błędny Wnioskodawca wyrzucił.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii czy, w drodze wyjątku, Wnioskodawca może umieścić w ewidencji rzeczywistych pomyłek kopię paragonu.

Powołany wcześniej § 3 ust. 5 rozporządzenia określa, w jaki sposób należy dokonać korekty ewidencji w sytuacji wystąpienia oczywistej pomyłki. Przez oczywistą pomyłkę należy rozumieć taką pomyłkę, która ma miejsce w momencie sprzedaży, bądź niezwłocznie po niej. Przykładem takiej pomyłki może być np. pomyłka w ilości towaru - sprzedawca wydając np. 1,5 kg jabłek zaewidencjonuje na kasie 15 kg owoców lub pomyłka w cenie towaru - sprzedawca wydając np. chleb, zamiast ceny brutto 2 zł naliczy na kasie 20 zł.

O oczywistej pomyłce można mówić również w sytuacji, gdy sprzedawca zaewidencjonuje na kasie sprzedaż towarów, której nie było - np. klient kupuje pomidory, gruszki, i ziemniaki, a sprzedawca zaewidencjonuje dodatkowo także cebulę. Za oczywistą pomyłkę należy uznać również przypadek, w którym sprzedawca zamiast zaewidencjonować na kasie stawkę podatku w wysokości 8% naliczy stawkę 80%, a zatem stawkę, która nie jest przewidziana w obowiązujących przepisach, stawkę nieistniejącą.

Oczywista pomyłka jest to więc pomyłka, która jest łatwa do zauważenia, a "oczywistość" pomyłki, rozumianej jako określenie niedokładności, nasuwa się każdemu bez potrzeby dodatkowych ustaleń, dokumentów.

Obowiązujące przepisy prawa przewidują możliwości skorygowania błędnie zaewidencjonowanej sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej w sytuacji, gdy powstałe błędy są efektem oczywistej pomyłki, jeżeli możliwe jest wykazanie, że obrót z danej transakcji był inny niż kwota figurująca na paragonie, bądź też paragon nie odzwierciedla zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z § 3 ust. 5 pkt 2 ww. rozporządzenia, w przypadku wystąpienia oczywistej pomyłki w ewidencji podatnik dokonuje niezwłocznie jej korekty przez ujęcie w odrębnej ewidencji krótkiego opisu przyczyny i okoliczności popełnienia pomyłki oraz dołączenie oryginału paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż, przy której nastąpiła oczywista pomyłka.

W przypadku wskazanym przez Wnioskodawcę kiedy dojdzie do pomyłki na paragonie (wystawienie paragonu za usługę noclegową z błędną kwotą), a fakt jej zaistnienia skutkuje zamianą wysokości podatku należnego, wymaga ona skorygowania w ewidencji korekt, o której mowa w przepisie § 3 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących i dołączanie do korekty oczywistej pomyłki oryginału paragonu fiskalnego.

Wobec powyższego, w przypadku pomyłki polegającą na wystawieniu paragonu za usługę noclegową z błędną kwotą, która nie odpowiada wartości zamówionej przez gościa usługi, Wnioskodawca zobowiązany będzie do zastosowania § 3 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, tj. skorygowania błędu w odrębnej od kasy rejestrującej ewidencji pomyłek dokonując w niej wskazania błędnie zaewidencjonowanej sprzedaży oraz krótkiego opisania przyczyny i okoliczności popełnienia pomyłki oraz dołączenia oryginału paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż, przy której nastąpiła oczywista pomyłka. Ponadto, zgodnie z § 3 ust. 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, Wnioskodawca zobowiązany będzie do ponownej ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrując ją w prawidłowej wysokości.

Zatem, w świetle powyższej analizy, stwierdzić należy, że Wnioskodawcy w związku z opisaną pomyłką polegającą na wystawieniu paragonu za usługę noclegową z błędną kwotą, która nie odpowiada wartości zamówionej przez gościa usługi, nie przysługuje uprawnienie do korekty opisanej transakcji, ponieważ Wnioskodawca nie posiada oryginału paragonu, o którym mowa w przepisie § 3 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, "że w drodze wyjątku umożliwić anulowanie sprzedaży na podstawie kopii paragonu", należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.