0113-KDIPT1-3.4012.619.2019.2.MK - Kwestia uznania zbywanych składników materialnych i niematerialnych związanych z działalnością gospodarczą za transakcję zbycia przedsiębiorstwa wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2019 r. (data wpływu 8 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 grudnia 2019 r. (data wpływu 4 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zbywanych składników materialnych i niematerialnych związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy za transakcję zbycia przedsiębiorstwa wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zbywanych składników materialnych i niematerialnych związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy za transakcję zbycia przedsiębiorstwa wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 grudnia 2019 r. (data wpływu 4 grudnia 2019 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy, postawienia pytania oraz pełnomocnictwa.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pan M.P. jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą, w ramach której zajmował się serwisem i naprawą pojazdów ciężarowych oraz naczep. Miejscem działalności Przedsiębiorstwa jest stacja serwisowa pod nazwą... znajdująca się w.... Przedsiębiorstwo prowadzone przez Pana M.P. wyróżniało się bardzo dobrą opinią na rynku usług związanych z serwisem i naprawą pojazdów ciężarowych i naczep. Przedsiębiorstwo dzięki długoletniej współpracy znało potrzeby swoich klientów oraz zapewniało im najwyższej jakości usługi. Przez ostatnie lata Przedsiębiorstwo stale się rozwijało i rozbudowywało sieć kontaktów handlowych oraz pozyskiwało nowe zlecenia w zakresie oferowanych przez siebie usług. Niezwykle istotną wartością Przedsiębiorstwa było zatem zdobyte na przestrzeni lat zaufanie klientów oraz dostawców, podpisane z nimi umowy, baza stałych dostawców, odbiorców oraz renoma i rozpoznawalność marki na rynku, która miała kluczowe znaczenie w prowadzonej działalności usługowej i umożliwiała budowanie wartości Przedsiębiorstwa. Ze względu na osiągniętą dzięki powyższym czynnikom wysoką wartość przedsiębiorstwa, Wnioskodawca zdecydował się na podjęcie kroków związanych ze sprzedażą Przedsiębiorstwa. Zainteresowanie zakupem wyraziła Spółka..., będąca równocześnie jednym z kontrahentów Przedsiębiorstwa. Dnia 3 kwietnia 2019 r. Pan M.P. oraz... podpisali list intencyjny dotyczący sprzedaży przedsiębiorstwa prowadzonego pod nazwą..., wykorzystywanego do prowadzenia stacji przeglądów i usług naprawy pojazdów ciężarowych oraz naczep pod marką... w.... Do zrealizowania powyższej transakcji sprzedaży doszło w dniu 1 lipca 2019 r. Przedmiotem niniejszej umowy była sprzedaż przedsiębiorstwa, które w umowie zostało zdefiniowane jako "majątek przedsiębiorstwa... stanowiącej przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55

a) Wartość niematerialne i prawne w tym: wartość firmy ("goodwill"), dokumentacje prowadzoną w formie elektronicznej i papierowej, w tym odpowiednio techniczną, handlową i finansową jak i prawa autorskie do tej dokumentacji (w tym w postaci regulaminów, instrukcji, bazy kontrahentów i klientów);

b) Prawa wynikające z umów Przedsiębiorstwa

c) Składniki niebędące środkami trwałymi w tym odpowiednio: półprodukty i produkty w toku oraz produkty gotowe, towary i materiały ("zapasy"), zgodne ze stanem na dzień sprzedaży Przedsiębiorstwa,

d) Własność domeny... oraz strony internetowej prowadzonej pod tą domeną,

e) Wszelkie składniki niemajątkowe i majątkowe, które weszły w skład przedsiębiorstwa po dniu zawarcia niniejszej umowy. Ponadto w oparciu o art. 23 1) Kodeksu Pracy oraz zgodnie z zapisami umowy spółka... przejęła prawa i obowiązki wynikające z wszelkich umów o pracę zawartych w czasie, gdy właścicielem Przedsiębiorstwa będącego przedmiotem sprzedaży był Wnioskodawca. A dodatkowo w wyniku sprzedaży przedsiębiorstwa Kupujący przejął dotychczasową strukturę organizacyjną firmy.... Przedsiębiorstwo nie obejmuje składników majątku w szczególności wyposażenia oraz nieruchomości, na której znajduję się serwis..., jednakże podlegają one umowie najmu na okres 10 lat od dnia zawarcia umowy. Wyposażenie warsztatowe stanowiące własność Wnioskodawcy podlega umowie najmu na rzecz żony Wnioskodawcy. Nieruchomość, na której znajduję się serwis stanowiącą własność żony Pana M.P. wraz z wynajętymi narzędziami warsztatowymi podlegają umowie najmu na okres 10 letni zgodnie z załącznikiem do przedmiotowej umowy. Wyłączone ze sprzedaży są również umowy kredytowe oraz wszelkie inne umowy związane z uzyskaniem kapitału obcego w przedsiębiorstwie, 2 samochody osobowe, dokumenty księgowe wraz z programem księgowym, komora lakiernicza, kontener morski, 3 pomieszczenie garażowe, wierzytelność, program od obsługi stacji kontroli pojazdów z dostępem do Centralnej Ewidencji Pojazdów.

Ponadto wskazać należy, że w związku z tym, iż z Przedsiębiorstwa wyłączono nieruchomość i inne składniki z nią bezpośrednio związane, w dniu sprzedaży Przedsiębiorstwa żona Pana M.P. zawarła z kupującym długoterminową umowę najmu (10 lat) w odniesieniu do nieruchomości, która wykorzystywana była dotychczas dla potrzeb prowadzenia stacji... (przedmiotowa umowa najmu stanowi załącznik do umowy sprzedaży). W skład przedmiotowej nieruchomości wchodzą dwa budynki: - budynek warsztatu z 5 stanowiskami, 1 stacją diagnostyczną; - budynek, w którym znajduję się biuro oraz część socjalna dla pracowników. Wyłączenie powyższych składników majątku nie wpłynęło na możliwości dalszego prowadzenia działalności gospodarczej przez Przedsiębiorstwo określone w Przedmiocie umowy. Tak, sformułowane przedsiębiorstwo mogłoby dalej samodzielnie funkcjonować na rynku usług naprawy naczep i pojazdów ciężarowych. A co za tym idzie wypełnia ono literalne przesłanki wynikające z definicji przedsiębiorstwa z art. 55 (1) Kodeksu Cywilnego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem transakcji sprzedaży w dniu 1 lipca 2019 r. były następujące elementy przedsiębiorstwa:

Z transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa zwartej w dniu 1 lipca 2019 r. wyłączono następujące elementy przedsiębiorstwa:

Elementy przedsiębiorstwa wyłączone z transakcji sprzedaży są wykorzystywane w sposób następujący:

Wnioskodawca prowadzi dalej działalność gospodarczą związaną z najmem oraz w zakresie prowadzenia spraw związanych z częścią oddziału... w... na podstawie zawartej umowy o współpracę, której przedmiotem jest w szczególności:

Na pytanie "Czy Wnioskodawca podpisał z firmą... umowę o zarzadzanie majątkiem, który został sprzedany w dniu 01.07.2019?" Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z odpowiedzią na powyższe pytanie Wnioskodawca nie zawarł umowy o zarządzanie, lecz umowę o współpracę, w związku z powyższym odpowiedź na przedmiotowe pytanie jest negatywna.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (postawione w uzupełnieniu wniosku).

Czy przedstawiona w opisie stanu faktycznego transakcja sprzedaży przedsiębiorstwa... do spółki kapitałowej... nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, ponieważ przedmiot sprzedaży kwalifikowany jest jako przedsiębiorstwo w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Zaznaczyć należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji przedsiębiorstwa. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm.). Zasadność stosowania powołanego przepisu w kontekście przepisu art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług potwierdził m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w wyroku z dnia 29 stycznia 2009 r. (I SA/Ke 465/08), który w sentencji stwierdził, iż: "na potrzeby przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (ale też innych ustaw podatkowych), należy stosować definicję przedsiębiorstwa zawartą w art. 55 (1) k.c. W kontekście stosowania art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, art. 55 (1) k.c. stał się przepisem prawa podatkowego".

Ponadto, do definicji przedsiębiorstwa zawartej w Kodeksie cywilnym odwołuje się wprost ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 5a pkt 3 oraz ustawa od osób prawnych w art. 4a pkt 3. Na mocy art. 55 (1) Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: 1. Oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), 2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, 3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, 4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, 5. koncesje, licencje i zezwolenia, 6. patenty i inne prawa własności przemysłowej, 7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, 8. tajemnice przedsiębiorstwa, 9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Przywołany w art. 55 (1) Kodeksu cywilnego katalog składników tworzących przedsiębiorstwo ma charakter otwarty (ustawodawca posłużył się zwrotem "w szczególności"). Przedsiębiorstwo tworzy zatem przede wszystkim zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, niekoniecznie zawierający wszystkie wymienione wyżej składniki. Co istotne, przedsiębiorstwo jest nie tylko sumą składników materialnych i niematerialnych, lecz ich zorganizowanym zespołem, a wartość przedsiębiorstwa nie jest równa wartości jego składników, ale jest odpowiednio wyższa o wartość czynnika organizacyjnego. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny zatem pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. W sytuacji, w której dochodzi do zbycia przedsiębiorstwa istotne jest, aby zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak aby przekazana masa majątkowa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Ponadto należy wskazać również na przepis art. 55 (2) Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Z przepisu tego wyraźnie wynika, że ustawodawca pozostawił stronom transakcji swobodę co do tego, które składniki przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, a które z jej zakresu wyłączyć. W tej kwestii Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 8 stycznia 1997 r. (sygn. akt I ACr 527/96), stwierdził, iż "wyłączenie z przekazania poszczególnych składników jego mienia nie oznacza, że czynność prawna nie obejmuje zbycia przedsiębiorstwa (art. 55 (2) k.c.)". Taki pogląd wyrażają również inne sądy, urzędy, a także przedstawiciele doktryny. Wskazać tu można dla przykładu wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 marca 2011 r. sygn. akt I FSK 1062/10, czy też interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 września 2016 r. znak: IBPP3/4512-457/16-2/KG. W doktrynie prawa powszechnie przyjmuje się, że w przedsiębiorstwie można wyróżnić składniki podstawowe i podrzędne, a zbycie przedsiębiorstwa musi obejmować owe elementy podstawowe. Ze względu na funkcjonalną jedność elementów składających się na przedsiębiorstwo, czynność prawna winna się odnosić przynajmniej do tej jego części, która kształtuje jego określoną działalność. Tak więc dla zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu przedmiotowo-funkcjonalnym konieczne jest zbycie podstawowych składników tego przedsiębiorstwa oraz stworzenie nabywcy możliwości dalszego prowadzenia przedsiębiorstwa za pomocą tych składników, wraz z pozbawieniem zbywcy przedsiębiorstwa takich możliwości. Należy zatem stwierdzić, iż czynność prawna dotycząca przedsiębiorstwa z uwagi na funkcjonalną jedność wszystkich elementów powinna odnosić się, jeżeli nie do całego przedsiębiorstwa, to przynajmniej do tej jego części, która kształtuje jego określoną działalność. Stąd z przedsiębiorstwa nie mogą zostać wykluczone te jego elementy, bez których działalność przedsiębiorstwa nie mogłaby się odbywać na tych samych zasadach, tracąc swój aktualny obraz. W ocenie Wnioskodawcy przedmiotem sprzedaży jest przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 (1) k.c., ponieważ pomimo wyłączenia pewnych składników majątku przedsiębiorstwo to jest w stanie funkcjonować na rynku usług samodzielnie bez konieczności dodatkowej ingerencji podmiotu trzeciego, a dodatkowo zachowane zostaną wszelkie struktury organizacyjne wprowadzone przez Wnioskodawcę. W sprzedawanym przedsiębiorstwie zachowane zostały składniki majątku nazywane w doktrynie podstawowymi kształtującymi jego działalność związaną z serwisem i naprawą przyczep i pojazdów ciężarowych. Należy w związku z powyższym podkreślić, iż wyłączenie wskazanego składnika majątku przedsiębiorstwa z zakresu czynności zbycia nie narusza charakteru przedsiębiorstwa jako całości zdolnej do dalszego efektywnego działania. Wyodrębnienie nieruchomości czy też części składników majątkowych związanych z tą nieruchomością, czy też innych składników majątkowych, z przedsiębiorstwa nie spowoduje bowiem, iż nie będzie ono mogło realizować celów, do jakich zostało powołane i straci charakter przedsiębiorstwa. Biorąc powyższe pod uwagę, transakcja sprzedaży opisanego przedsiębiorstwa z wyłączeniem części składników majątkowych, takich jak m in. nieruchomość, będzie stanowiła zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT czynność wyłączoną spod opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa - art. 6 pkt 1 ustawy.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji "przedsiębiorstwa". Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.).

Według art. 55¹ Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

Zatem składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to zbycie takiego przedsiębiorstwa do innego podmiotu, nie będzie podlegało przepisom ustawy.

Należy tu wskazać również art. 55² Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W związku z tym, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym.

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 str. 1, z późn. zm.), wcześniej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r., w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG Dz.Urz.UE z dnia 13 czerwca 1977 r. L 145 s.1, z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie - nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu - do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego. Natomiast w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Wskazać należy, że zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa decyduje pełen zakres przekazanego majątku, praw i zobowiązań, wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Wyłączenie z transakcji zbycia istotnych elementów przedsiębiorstwa, jak np. firma, patenty, prawa autorskie, powoduje, że mamy do czynienia ze sprzedażą sumy składników majątkowych, a nie ze sprzedażą przedsiębiorstwa. Natomiast jeśli wyłączone od zbycia składniki przedsiębiorstwa nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa jako takiego (np. część towarów czy gotowych produktów), czynność będzie na gruncie VAT uznana za sprzedaż przedsiębiorstwa, chociaż nie objęła ona wszystkich jego składników. Zakres ewentualnych wyłączeń ograniczony jest do głównej "substancji" przedsiębiorstwa. Przyjmuje się zatem, że z transakcji dotyczącej zbycia przedsiębiorstwa można wyłączyć jedynie te elementy, które nie stanowią jego kluczowych i najistotniejszych składników, bez wpływu na jego status. W przypadku bowiem wyłączenia z przedmiotu transakcji elementów przedmiotowo istotnych dla tego przedsiębiorstwa, traci ono swój byt.

W literaturze prawnej panuje zgodność co do tego, że w przedsiębiorstwie, jako pewnym kompleksie majątkowym, można wyróżnić składniki podstawowe i podrzędne, a zbycie przedsiębiorstwa musi obejmować owe elementy istotne, podstawowe. Ze względu na funkcjonalną jedność elementów składających się na przedsiębiorstwo, czynność prawna winna się odnosić przynajmniej do tej jego części, która kształtuje jego określoną działalność. Tak więc dla zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu przedmiotowo-funkcjonalnym konieczne jest zbycie podstawowych składników tego przedsiębiorstwa oraz stworzenie nabywcy możliwości dalszego prowadzenia przedsiębiorstwa za pomocą tych składników, wraz z pozbawieniem zbywcy przedsiębiorstwa takich możliwości. Przyjmuje się więc, że decydujące znaczenie ma tu nie ilość i wartość objętych zbyciem składników, lecz ich znaczenie funkcjonalne dla tożsamości i zdolności do dalszego działania przedsiębiorstwa.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w ramach której zajmował się serwisem i naprawą pojazdów ciężarowych oraz naczep. W dniu 1 lipca 2019 r. doszło do transakcji sprzedaży majątku wchodzącego w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Przedmiotem transakcji sprzedaży w dniu 1 lipca 2019 r. były następujące elementy przedsiębiorstwa:

Z transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa zwartej w dniu 1 lipca 2019 r. wyłączono następujące elementy przedsiębiorstwa:

W oparciu o art. 23 (1) Kodeksu Pracy oraz zgodnie z zapisami umowy spółka... przejęła prawa i obowiązki wynikające z wszelkich umów o pracę zawartych w czasie, gdy właścicielem Przedsiębiorstwa będącego przedmiotem sprzedaży był Wnioskodawca.

Jak już wskazano, w przypadku zbycia przedsiębiorstwa z pewnymi wyłączeniami, o ile agregat zbywanych elementów przedsiębiorstwa - nadal i pomimo wyłączeń - może funkcjonować jako przedsiębiorstwo i prowadzić działalność gospodarczą, należy uznać, że dochodzi do zbycia przedsiębiorstwa w myśl art. 55¹ i art. 55² Kodeksu cywilnego, a co za tym idzie art. 6 pkt 1 ustawy VAT ma zastosowanie. Wyjaśnienia wymaga zatem, czy wyłącznie ww. składników spowoduje, że sprzedawany zespół składników materialnych i niematerialnych utraci cechy przedsiębiorstwa.

Należy wskazać, że poprzez posłużenie się w art. 55¹ Kodeksu cywilnego zwrotem niedookreślonym "w szczególności" oraz w związku z art. 55² Kodeksu cywilnego, ustawodawca przesądził, że dla istnienia przedsiębiorstwa nie jest istotne występowanie wszystkich wymienionych w nim elementów a nadto, że fakt ich istnienia nie przesądza o uznaniu danego zespołu składników za przedsiębiorstwo. Katalog składników tworzących przedsiębiorstwo ma bowiem charakter otwarty. Stanowisko takie aprobują sądy administracyjne, wskazując, że "przedsiębiorstwo obejmuje każdy zespół składników materialnych i niematerialnych służących do realizacji określonych zadań gospodarczych" (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2012 r., sygn. akt I FSK 1223/11) oraz że "dla zbycia przedsiębiorstwa konieczne jest przeniesienie na nabywcę minimum środków pozwalających na kontynuowanie realizowanej uprzednio w tym przedsiębiorstwie działalności gospodarczej (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 czerwca 2008 r., sygn. akt I FSK 688/07).

Zatem, w świetle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności sprawy nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że opisana we wniosku transakcja przeniesienia składników materialnych i niematerialnych wchodzących w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, stanowi zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT i tym samym nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przeniesienie ww. składników materialnych i niematerialnych wchodzących w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy nie pozwoli na kontynuowanie działalności w zakresie realizowanym dotychczas przez Wnioskodawcę. Wynika to z faktu, że w przedmiotowej transakcji zostało wyłączony program do obsługi OSKP (Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów) wraz z dostępem do CEP. Zatem, z powyższego wynika że nabywca w oparciu o przejęte składniki materialne i niematerialne nie będzie mógł kontynuować działalności w zakresie OSKP.

Wyłączeniu z Transakcji podlegało także wiele innych składników materialnych i niematerialnych, tj. nazwa przedsiębiorstwa (...), tokarka, pojazd samochodowy marki Audi, pojazd samochodowy marki Fiat, urządzenie do piaskowania, kompresor do piaskowania, kabina lakiernicza, kontener morski 40", pomieszczenie garażowe 3 szt., przysługująca wierzytelność za wykonane usługi do dnia sprzedaży przedsiębiorstwa przez Wnioskodawcę, faktury zakupu, sprzedaży, deklaracje podatkowe, program księgowy, komputer - niezbędne podczas kontroli skarbowej, umowa kredytowa..., wyposażenie warsztatowe, umowa najmu nieruchomości.

Odnosząc się do ww. elementów należy wskazać, że sam fakt wyłączenia z przedmiotowej transakcji nieruchomości na której Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą nie wyklucza możliwości kontynuowania działalności w dotychczasowym zakresie. Nieruchomość ta jest bowiem przedmiotem wieloletniej umowy najmu na rzecz Nabywcy.

Należy zauważyć że część wyposażenia warsztatowego jest również przedmiotem umowy najmu z wyłączeniem takich elementów jak urządzenie do piaskowania, kompresor do piaskowania, kabina lakiernicza. Zatem, Nabywca w oparciu o otrzymany majątek nie będzie mógł kontynuować działalności w zakresie w jakim prowadził ją Wnioskodawca bez zaangażowania innych, własnych zasobów. Nabywca bowiem w zakresie usługi lakierowania czy piaskowania nie będzie mógł skorzystać z ww. urządzeń i będzie musiał zaangażować inne podmioty lub wykorzystać własne zasoby.

W związku z powyższym nie można stwierdzić, że w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie działalności.

Tym samym, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że wyłączenia, o których mowa w opisie sprawy pozostaną bez wpływu na kontynuowanie działalności przez Nabywcę w takim zakresie jakim prowadził ją Wnioskodawca. W analizowanej sytuacji nie można więc uznać, że przedmiot transakcji będzie stanowił przedsiębiorstwo. Transakcji nie będzie towarzyszył transfer składników, wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa i determinujących funkcjonowanie przedsiębiorstwa zbywcy. Przedmiot transakcji nie stanowi zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych, o którym mowa w tym przepisie art. 55¹ kodeksu cywilnego pozwalającego na samodzielne realizowanie celów gospodarczych, bez angażowania innych, własnych zasobów Nabywcy.

W konsekwencji, skoro przedmiot planowanej transakcji nie stanowi przedsiębiorstwa, to jego dostawa nie będzie podlegała wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej-rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w...., ul....., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.