0113-KDIPT1-3.4012.592.2018.2.MWJ - Ustalenie prawa do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego wynikającego z wydatków związanych z samochodami służbowymi wykorzystywanymi przez pracowników działu instalacyjnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2018 r. 2018 r. (data wpływu 30 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 września 2018 r. (data wpływu 28 września 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego wynikającego z wydatków związanych z samochodami służbowymi wykorzystywanymi przez pracowników działu instalacyjnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego wynikającego z wydatków związanych z samochodami służbowymi wykorzystywanymi przez pracowników działu instalacyjnego.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 września 2018 r. (data wpływu 28 września 2018 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku).

Spółka... jest czynnym podatnikiem VAT. Zdarzenia gospodarcze związane z działalnością ewidencjonowane są w księdze handlowej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej głównie wykonuje prace instalacyjne wg PKD 43.21 Z - wykonywanie instalacji elektrycznych czyli instalacje sieci LAN, modernizację i konserwację sieci, instalację komputerów, układanie okablowania itp. których dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Spółka posiada samochody służbowe, z których korzystają pracownicy w celu realizacji zadań służbowych bezpośrednio związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą (sprzedaż opodatkowaną). Zasady korzystania przez pracowników z samochodów służbowych, określa zarządzenie wewnętrzne w sprawie samochodów służbowych obowiązujące w Spółce (dalej: Regulamin). Zgodnie z postanowieniami Regulaminu Spółka określiła jakie samochody służą wyłącznie działalności gospodarczej, wyznaczyła cel i zakres użytkowania samochodów służbowych. Pojazdy nie są pojazdami których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Pojazdy będące przedmiotem zapytania Spółki nie są pojazdami przeznaczonymi do przewozu, co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą.

Samochody, które są użytkowane przez pracowników działu instalacji to: samochody osobowe o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312) jak również samochody inne niż samochody osobowe, w których liczba miejsc siedzeń łącznie z miejscem kierowcy wynosi 3 lub więcej, a dopuszczalna ładowność jest większa niż 500kg.

Zgodnie z postanowieniami Regulaminu samochody wykorzystywane są wyłącznie przez pracowników działu instalacyjnego, którzy w ramach powierzonych im obowiązków pracowniczych wykonują usługi instalacyjne, naprawcze, modernizacyjne w terenie, dotyczące usług sprzedawanych przez Spółkę. Stosownie do Regulaminu obowiązuje zakaz używania samochodów służbowych do celów prywatnych - samochody te mają służyć wyłącznie działalności gospodarczej Spółki. Spółka podjęła działania zabezpieczające wykonania przyjętych zasad korzystania z samochodów służbowych wykluczające użycie samochodów służbowych przez pracowników Spółki do celów innych niż działalność gospodarcza między innymi:

* wskazała w zarządzeniu wewnętrznym (dalej: Regulaminie), że samochody mogą być wyłącznie wykorzystywane na cele działalności gospodarczej i obowiązuje zakaz korzystania z samochodów do celów prywatnych,

* każdy pracownik, który do wykonania zlecenia pobiera samochód służbowy jest zobowiązany do złożenia stosownego oświadczenia (dalej: Umowy powierzenia i Protokołu zdawczo - odbiorczego), w którym zobowiązuje się nie korzystać z samochodu służbowego w celach prywatnych. Ewentualne naruszenie zasad korzystania z samochodów służbowych (w szczególności naruszenie zakazu wykorzystywania samochodów służbowych działowych do celów innych niż działalność gospodarcza Spółki) stanowi naruszenie obowiązków pracowniczych i podlega sankcjonowaniu zgodnie z przepisami kodeksu pracy,

* prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu, o którym mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT oraz posiada wykaz osób uprawnionych do korzystania z samochodów służbowych,

* sprawuje systematyczną kontrolę nad prawidłowością stosowania wspominanego powyżej Regulaminu oraz prawidłowością prowadzenia ewidencji przebiegu wymienionych pojazdów. W szczególności wyznaczone osoby dokonują bieżącej weryfikacji m.in. w zakresie kompletności danych wskazanych w ewidencji, kontroli jej bieżącego uzupełniania, jak również weryfikacji zasadności wykonywanych wyjazdów przez pracowników Spółki.

W konsekwencji, pracownicy którym powierzany jest samochód służbowy mają pełną świadomość, iż ewentualne złamanie przez nich zakazu wykorzystywania samochodów do celów prywatnych będzie łatwe do zidentyfikowania przez Spółkę, a w konsekwencji wiązało się będzie dla nich z konsekwencjami wynikającymi z naruszenia obowiązków pracowniczych.

Z uwagi na szczegółowy charakter prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu (szczegółowe dane dotyczące celu i miejsca wyjazdu) pozwalają na łatwe sprawdzenie przez wyznaczonych pracowników Spółki zgodności wyjazdu ze zleconymi przez Spółkę pracami/wyjazdami służbowymi. Spółka nie korzysta z dodatkowych urządzeń śledzących przebieg trasy poszczególnych samochodów służbowych, gdyż przepisy o VAT tego obowiązku na Spółkę nie nakładają. Spółka dokłada należytej staranności, aby wykluczyć użycie samochodów służbowych do celów prywatnych. Każdy pracownik działu instalacji, który do wykonania danego zlecenia pobierze samochód służbowy jest zobowiązany do podpisania stosownego oświadczenia (dalej: Umowy powierzenia), w którym zobowiązuje się nie korzystać z samochodu służbowego do celów prywatnych.

Spółka prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu samochodów zgodnie z przepisami art. 86a ustawy o VAT oraz dokonała zgłoszenia do właściwego Urzędu Skarbowego o zmianie wykorzystania samochodów służbowych wyłącznie do działalności gospodarczej (formularz VAT-26).

Nadzór nad użytkowaniem samochodu służbowego oraz wykorzystywaniem zgodnie z Regulaminem ma kierownik. Pracownik działu instalacyjnego jako osoba odpowiedzialna za powierzony samochód prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu lub jeśli to konieczne wyznacza osobę koordynującą prowadzenie ewidencji. Ze względu na specyfikację pracy pracowników działu instalacyjnego używających samochodów służbowych (praca w terenie, naprawa i układanie kabli realizowane są często na szerokim obszarze terytorialnym) oraz ze względu na ograniczoną ilość miejsc parkingowych koło Spółki oraz brak własnego parkingu, pracownicy mają wskazane inne miejsca garażowania/parkowania samochodów służbowych poza parkingiem znajdującym się koło siedziby Spółki. Jeśli chodzi o inne miejsca garażowania/parkowania samochodów to w praktyce mogą to być zarówno parkingi ogólnodostępne, parkingi płatne, jak również inne miejsca znajdujące się w lokalizacji dogodnej do podjęcia zleconych przez Spółkę na polecenie kontrahenta prac instalacyjnych. Za zgodą Spółki mogą to być również wyznaczone miejsca zamieszkania pracowników działu instalacji, którym zlecono wykonywanie określonych prac. Rozwiązanie takie pozwala na zapewnienie lepszej dyspozycyjności pracowników np. w przypadku kiedy konieczny jest wyjazd do klienta czasami nawet po godzinach pracy (wtedy utrudniane byłoby przekazanie takiego samochodu pracownikom w siedzibie Spółki), w ramach którego do wyjazdu pracownicy którym udostępniono samochody służbowe odbywają przejazdy do miejsca w którym przewidziano instalację, konserwację i modernizację sieci. Miejsce przewidzianych prac instalacyjnych znajduję się często poza miejscowością, gdzie Spółka posiada siedzibę i inne miejsca parkowania i garażowania wyznaczone przez Spółkę mogą znajdować się bliżej w dogodniejszej lokalizacji w stosunku do miejsca instalacji niż siedziba firmy. Należy przy tym stwierdzić, że wobec swoich kontrahentów Spółka zazwyczaj gwarantuje szeroką dostępność usług instalacyjnych, modernizacji i konserwacji, co w praktyce oznacza konieczność zapewnienia przez nią obecności jej pracowników w różnych rejonach kraju w godzinach pracy pracowników. Wyznaczenie miejsc garażowania/parkowania poza siedzibą Spółki jest podyktowane również względami ekonomicznymi. Wdrożenie takiego rozwiązania przekłada się na oszczędność kosztów związanych ze zmniejszeniem odległości podróży pracowników działu instalacji do miejsca realizacji obowiązków służbowych oraz oszczędność czasu pracowników działu instalacji. Dojazdy z wyznaczonych miejsc garażowania/parkowania do miejsca prowadzenia usług instalacyjnych dokumentowane są w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej do celów VAT.

W piśmie z dnia 24 września 2018 r., będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca wskazał, że faktury zakupu dotyczące samochodów służbowych wystawione są na Spółkę Wnioskodawcę. Faktury dotyczące kosztów związanych z używaniem samochodów służbowych wystawiane są na Spółkę Wnioskodawcę.

Samochody służbowe, których dotyczy wniosek wykorzystywane są w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Pojazdy będące przedmiotem zapytania Spółki nie są pojazdami, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W spółce Wnioskodawcy nie występuje sprzedaż mieszana, cała sprzedaż jest sprzedażą opodatkowaną. Przedmiotowe samochody służbowe wykorzystywane są wyłącznie do czynności opodatkowanych w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Wnioskodawca Spółka... prowadzi ewidencję przebiegu zawierającą wszystkie elementy wymienione w art. 86a ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.).

Inne miejsca garażowania/parkowania znajdują się w miejscach zamieszkania pracowników uprawnionych do korzystania z samochodów służbowych z którymi spisano stosowną umowę powierzenia samochodu służbowego. W praktyce mogą to być zarówno parkingi ogólnodostępne (w związku z którymi Spółka nie ponosi wydatków z tytułu korzystania z nich), parkingi płatne (w związku z którymi Spółka może ponosić wydatki dokumentowane odpowiednimi dowodami), jak również inne miejsca znajdujące się w lokalizacji dogodnej do podjęcia zleconych przez Spółkę na polecenie kontrahenta prac serwisowych, naprawczych i instalacyjnych (za zgodą Spółki mogą to być w danym przypadku również parkingi położone w pobliżu miejsca zamieszkania pracowników, którym zlecono wykonanie określonych prac.

Spółka posiada dwa komplety kluczyków do samochodów służbowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej i wyłącznie do czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Jeden komplet znajduje się w siedzibie Spółki natomiast drugi komplet ma pracownik uprawniony do korzystania z samochodów służbowych.

Pracownicy kluczyków od samochodów służbowych nie dostarczają do siedziby firmy tylko są w posiadaniu pracowników, w miejscu w którym w danym momencie przebywa pracownik.

Spółka nie korzysta z dodatkowych urządzeń śledzących przebieg trasy poszczególnych samochodów służbowych, gdyż przepisy o VAT takiego obowiązku nie nakładają. Spółka sprawuje stały nadzór nad zasadami używania samochodów służbowych w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, co możliwe jest dzięki przestrzeganiu stosowania przez pracowników Regulaminu, składaniu oświadczeń przez pracowników o niewykorzystywaniu samochodów do celów prywatnych. Odpowiednie osoby w Spółce skrupulatnie i dokładnie sprawdzają szczegółowy charakter ewidencji przebiegu pojazdu tzn. szczegółowe dane dotyczące celu i miejsca wyjazdu, pozwalające na łatwe sprawdzenie przez wyznaczonych pracowników Spółki zgodności wyjazdu ze zleconymi przez Spółkę pracami/wyjazdami służbowymi, jak również weryfikację ilości przejechanych kilometrów do ilości zatankowanego paliwa według dostarczonych faktur zakupu, a co za tym idzie weryfikacji średniego zużycia paliwa.

Spółka Wnioskodawca w terminie 7 dni po poniesieniu pierwszego wydatku związanego z każdym pojazdem służbowym złożyła właściwemu naczelnikowi Urzędu Skarbowego informację VAT-26.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, Spółka jest uprawniona do odliczenia 100% kwoty podatku VAT naliczonego wynikającego z wydatków związanych z samochodami służbowymi wykorzystywanymi przez pracowników działu instalacyjnego?

Do wydatków związanych z samochodami służbowymi zaliczyć należy:

* wydatki z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia pojazdów (np. zakup samochodu czy też części służących do wytworzenia samochodu),

* wydatki z tytułu nabycia lub importu części składowych do tych pojazdów (np. zakup opon czy szyb samochodowych),

* wydatki z tytułu nabycia paliw wykorzystywanych do napędu tych pojazdów,

* wydatki z tytułu naprawy lub konserwacji tych pojazdów,

* wydatki z tytułu nabycia innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów (np. opłata za parking).

Zdaniem Wnioskodawcy.

Spółka we wskazanym stanie faktycznym jest uprawniona do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych z samochodami służbowymi wykorzystywanymi przez pracowników działu instalacyjnego.

Stosownie do art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o VAT przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Jednocześnie, jak wynika z ust. 4 art. 86a, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Powyższe przepisy art. 86a ust. 3 pkt 1a ustawy o VAT znajdują zastosowanie w przedstawionym stanie faktycznym z uwagi na fakt, że samochody służbowe wykorzystywane są przez pracowników działów wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki. Udostępnienie wybranemu pracownikowi samochodu służbowego w celu realizacji określonych obowiązków związanych z jego eksploatacją w tym zakresie parkowania samochodu służbowego na wyznaczonym przez Spółkę parkingu lub miejscu garażowym, wynika z charakteru pracy wykonywanej przez danego pracownika i jest ściśle związane z realizacją przez niego obowiązków służbowych.

Przejazdy wykonywane przez pracowników działu instalacji samochodem służbowym z wyznaczonego miejsca garażowania/parkowania samochodu (wyznaczonego poza siedzibą firmy) do miejsca samego wykonywania czynności związanych z usługą instalacji, modernizacją i konserwacją w ramach zleconej usługi stanowią bezpośrednio realizację obowiązków służbowych przez pracownika działu instalacji.

Garażowanie/parkowanie samochodu służbowego poza parkingiem siedziby firmy jest gospodarczo uzasadnione, przekłada się na oszczędność kosztów oraz oszczędność czasu pracowników. Nie jest ekonomiczne, racjonalne parkowanie samochodu służbowego w siedzibie Spółki, ponieważ Spółka nie ma miejsca parkingowego, a obszar pracy pracowników działu instalacyjnego znajduje się bliżej wyznaczonego miejsca garażowania/parkowania, szczególnie uwzględniając zakres terytorialny, na którym realizowane są prace pracowników. Dzięki wyznaczeniu dodatkowych miejsc garażowania/parkowania pracownicy działu instalacyjnego mają możliwość szybkiego reagowania na zgłaszane przez kontrahentów zlecenia.

Przejazdy samochodem służbowym do i z wyznaczonego miejsca parkowania/garażowania do miejsca samego wykonywania czynności związanych z usługami instalacyjnymi, modernizacją i konserwacją przez pracowników działu instalacyjnego są realizowane w jej interesie gospodarczym i nie mogą być uznane za wykorzystanie przez pracowników działu instalacji pojazdów służbowych do ich celów prywatnych.

Regulamin ponadto przewiduje wyraźny zakaz wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych przez pracowników działu instalacyjnego. Jednocześnie każdy pracownik działu instalacyjnego zobowiązany jest do podpisania stosownego oświadczenia (dalej: Umowy powierzenia), w którym zobowiązuje się nie korzystać z samochodu służbowego do celów prywatnych. Tym samym, ewentualne naruszenie wskazanego zakazu przez pracowników stanowiłoby naruszenie obowiązków pracowniczych, które jest sankcjonowane zgodnie z przepisami Kodeksu Pracy.

Brak wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych gwarantuje również szczegółowa ewidencja przebiegu pojazdu prowadzona przez Spółkę zgodnie z art. 86a ustawy o VAT. W ewidencji tej ujmowane są również przejazdy samochodem służbowym do i z wyznaczonego miejsca parkowania/garażowania do miejsca samego wykonywania czynności związanych z usługami instalacyjnymi.

Jednocześnie zgodnie z treścią Regulaminu kierownik działu odpowiedzialny jest za nadzór nad przypisanym do danego działu samochodem oraz zapewnienie wykorzystania zgodnie z zasadami przewidzianymi w Regulaminie.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki, przysługuje jej pełne prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu wydatków związanych z tymi pojazdami samochodowymi.

Tak orzekł: Naczelny Sąd Administracyjny w Bydgoszczy z dnia 5 października 2017 r., sygn. akt...., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w Bydgoszczy (...), Naczelny Sąd Administracyjny w Rzeszowie z dnia 9 listopada 2017 r., sygn. akt....

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Należy wskazać, że kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy o VAT.

Na mocy art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Zatem, zgodnie z ww. regulacjami, podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku "mieszanego".

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób "mieszany".

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów "mieszanych".

Od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 i ust. 2 występują jednakże wyjątki.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

W myśl ust. 7 ww. artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania, wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Należy zauważyć, że przepis art. 86a ust. 4 ustawy wskazuje na istnienie dwóch grup pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W pierwszej grupie (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy) mieszczą się pojazdy, których konstrukcja wskazuje na ich przeznaczenie z reguły do użytku prywatnego, jednakże pojazdy te mogą być także wykorzystywane w działalności gospodarczej (np. samochód osobowy, motocykl). Z tych też względów - dla celów pełnego odliczania VAT - fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych.

W konsekwencji, w celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

W drugiej grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy) mieszczą się natomiast pojazdy samochodowe, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Jednakże w tej grupie pojazdów nie ma samochodów osobowych.

Jak wynika z art. 86a ust. 9 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

- jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Natomiast w myśl art. 86a ust. 10 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy).

Przez "poniesienie wydatku" należy rozumieć dokonanie wpłaty zaliczki na poczet zakupu towaru czy usługi lub też nabycie towaru czy usługi, w zależności od tego, która z tych sytuacji wystąpiła jako pierwsza.

Na mocy art. 86a ust. 13 ustawy, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Ponadto należy wskazać, że w myśl art. 2 pkt 34 ustawy, przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej głównie wykonuje prace instalacyjne wg PKD 43.21 Z - wykonywanie instalacji elektrycznych czyli instalacje sieci LAN, modernizację i konserwację sieci, instalację komputerów, układanie okablowania itp. których dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Spółka posiada samochody służbowe, z których korzystają pracownicy w celu realizacji zadań służbowych bezpośrednio związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą (sprzedaż opodatkowaną). Zasady korzystania przez pracowników z samochodów służbowych, określa zarządzenie wewnętrzne w sprawie samochodów służbowych obowiązujące w Spółce (dalej: Regulamin). Zgodnie z postanowieniami Regulaminu Spółka określiła jakie samochody służą wyłącznie działalności gospodarczej, wyznaczyła cel i zakres użytkowania samochodów służbowych. Pojazdy nie są pojazdami których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Pojazdy będące przedmiotem zapytania Spółki nie są pojazdami przeznaczonymi do przewozu, co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą.

Samochody, które są użytkowane przez pracowników działu instalacji to: samochody osobowe o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312) jak również samochody inne niż samochody osobowe, w których liczba miejsc siedzeń łącznie z miejscem kierowcy wynosi 3 lub więcej, a dopuszczalna ładowność jest większa niż 500kg.

Zgodnie z postanowieniami Regulaminu samochody wykorzystywane są wyłącznie przez pracowników działu instalacyjnego, którzy w ramach powierzonych im obowiązków pracowniczych wykonują usługi instalacyjne, naprawcze, modernizacyjne w terenie, dotyczące usług sprzedawanych przez Spółkę. Stosownie do Regulaminu obowiązuje zakaz używania samochodów służbowych do celów prywatnych - samochody te mają służyć wyłącznie działalności gospodarczej Spółki. Spółka podjęła działania zabezpieczające wykonania przyjętych zasad korzystania z samochodów służbowych wykluczające użycie samochodów służbowych przez pracowników Spółki do celów innych niż działalność gospodarcza.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, która zawiera wszystkie elementy wymienione w art. 86a ust. 7 ustawy oraz posiada wykaz osób uprawnionych do korzystania z samochodów służbowych. Wnioskodawca w terminie 7 dni po poniesieniu pierwszego wydatku związanego z każdym pojazdem służbowym złożyła właściwemu naczelnikowi Urzędu Skarbowego informację VAT-26.

Spółka nie korzysta z dodatkowych urządzeń śledzących przebieg trasy poszczególnych samochodów służbowych. Ze względu na specyfikację pracy pracowników działu instalacyjnego używających samochodów służbowych oraz ze względu na ograniczoną ilość miejsc parkingowych koło Spółki oraz brak własnego parkingu, pracownicy mają wskazane inne miejsca garażowania/parkowania samochodów służbowych poza parkingiem znajdującym się koło siedziby Spółki. Inne miejsca garażowania/parkowania samochodów to zarówno parkingi ogólnodostępne, parkingi płatne, jak również inne miejsca znajdujące się w lokalizacji dogodnej do podjęcia zleconych przez Spółkę na polecenie kontrahenta prac instalacyjnych. Za zgodą Spółki mogą to być również wyznaczone miejsca zamieszkania pracowników działu instalacji, którym zlecono wykonywanie określonych prac. Rozwiązanie takie pozwala na zapewnienie lepszej dyspozycyjności pracowników np. w przypadku kiedy konieczny jest wyjazd do klienta czasami nawet po godzinach pracy (wtedy utrudniane byłoby przekazanie takiego samochodu pracownikom w siedzibie Spółki), w ramach którego do wyjazdu pracownicy którym udostępniono samochody służbowe odbywają przejazdy do miejsca w którym przewidziano instalację, konserwację i modernizację sieci. Wyznaczenie miejsc garażowania/parkowania poza siedzibą Spółki jest podyktowane również względami ekonomicznymi. Wdrożenie takiego rozwiązania przekłada się na oszczędność kosztów związanych ze zmniejszeniem odległości podróży pracowników działu instalacji do miejsca realizacji obowiązków służbowych oraz oszczędność czasu pracowników działu instalacji. Dojazdy z wyznaczonych miejsc garażowania/parkowania do miejsca prowadzenia usług instalacyjnych dokumentowane są w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej do celów VAT.

Faktury zakupu dotyczące samochodów służbowych oraz dotyczące kosztów związanych z używaniem samochodów służbowych wystawiane są na Spółkę.

Samochody służbowe, których dotyczy wniosek wykorzystywane są w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Inne miejsca garażowania/parkowania znajdują się w miejscach zamieszkania pracowników uprawnionych do korzystania z samochodów służbowych, z którymi spisano stosowną umowę powierzenia samochodu służbowego. W praktyce mogą to być zarówno parkingi ogólnodostępne (w związku z którymi Spółka nie ponosi wydatków z tytułu korzystania z nich), parkingi płatne (w związku z którymi Spółka może ponosić wydatki dokumentowane odpowiednimi dowodami), jak również inne miejsca znajdujące się w lokalizacji dogodnej do podjęcia zleconych przez Spółkę na polecenie kontrahenta prac serwisowych, naprawczych i instalacyjnych, za zgodą Spółki mogą to być w danym przypadku również parkingi położone w pobliżu miejsca zamieszkania pracowników, którym zlecono wykonanie określonych prac.

Spółka posiada dwa komplety kluczyków do samochodów służbowych. Jeden komplet znajduje się w siedzibie Spółki natomiast drugi komplet ma pracownik uprawniony do korzystania z samochodów służbowych. Pracownicy kluczyków od samochodów służbowych nie dostarczają do siedziby firmy tylko są w posiadaniu pracowników, w miejscu w którym w danym momencie przebywa pracownik.

Na tle powyższego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego wynikającego z wydatków związanych z samochodami służbowymi wykorzystywanymi przez pracowników działu instalacyjnego.

Należy zaznaczyć, że kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z interpretacją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN przez pojęcie "wyłącznie" należy rozumieć "tylko" oraz "jedynie". Przy definiowaniu słowa "wyłącznie" mogą być również pomocne synonimy tego słowa, wśród których wskazuje się: absolutnie; bezwzględnie; całkowicie; jedynie; tylko; zupełnie. Zatem możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z pojazdami samochodowymi dotyczy tylko tych pojazdów, które przeznaczone są jedynie do wykonywania czynności służbowych, tym samym nie są wykorzystywane, choćby przejściowo, w inny sposób.

Dla celów pełnego odliczania VAT fakt wykorzystywania pojazdów wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Analiza przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że opisana przez Wnioskodawcę procedura nie wyklucza użycia przedmiotowych samochodów służbowych do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Mimo, że prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdu, to jednak dopuszczenie możliwości parkowania samochodów służbowych przez pracowników, za zgodą Spółki, na parkingach położonych w pobliżu miejsc zamieszkania pracowników, a więc poprzez ich bezpośrednią dostępność, stwarza możliwość wykorzystania tych samochodów do celów prywatnych. Wprowadzenie przez Wnioskodawcę regulaminu używania samochodów służbowych wyłącznie w celach służbowych, nie jest równoznaczne ze stworzeniem przez Wnioskodawcę stosownej procedury użytkowania tych pojazdów, która wykluczy ich potencjalne użycie do celów prywatnych. Wprowadzone przez Zainteresowanego zasady nie wykluczają obiektywnie prywatnego użytku tych pojazdów.

Również podjęte prze Spółkę działania wykluczające użycie samochodów służbowych przez pracowników Spółki do celów innych niż działalność gospodarcza poprzez przestrzeganie Regulaminu, z którego wynika, że samochody mogą być wyłącznie wykorzystywane na cele działalności gospodarczej i obowiązuje zakaz korzystania z samochodów do celów prywatnych, podpisywanie przez pracowników stosownego oświadczenia, w którym zobowiązuje się nie korzystać z samochodu służbowego w celach prywatnych, prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu oraz sprawowanie systematycznej kontroli nad prawidłowością stosowania wspominanego powyżej Regulaminu oraz prawidłowością prowadzenia ewidencji przebiegu wymienionych pojazdów, nie potwierdza obiektywnie, że samochody służbowe, o których mowa we wniosku, są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy bez możliwości ich użycia do celów prywatnych, w sytuacji gdy będą parkowane przez pracowników w pobliżu ich miejsca zamieszkania.

Ponadto, Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że ewentualne naruszenie zasad korzystania z samochodów służbowych (w szczególności naruszenie zakazu wykorzystywania samochodów służbowych działowych do celów innych niż działalność gospodarcza Spółki) stanowi naruszenie obowiązków pracowniczych i podlega sankcjonowaniu zgodnie z przepisami kodeksu pracy. Wobec powyższego, sam Wnioskodawca zakłada ewentualne naruszenie zasad korzystania z samochodów służbowych, zatem nie można uznać, że samochody służbowe będą wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Nadto, pracodawca wyraża zgodę na garażowanie/parkowanie samochodów służbowych w miejscu zamieszania pracowników, a więc udostępnia pracownikom samochody służbowe m.in. z przeznaczeniem na dojazdy z miejsca zamieszkania do pracy (i odwrotnie), to tym samym zaspakaja w pierwszym rzędzie potrzeby prywatne pracownika, gdyż to pracownik bez względu na odległość od miejsca pracy, ma zadbać o to w jaki sposób "dostanie się" na ustaloną z pracodawcą godzinę. Pracodawca nie ma obowiązku zapewnienia pracownikowi transportu z pracy i do pracy. Ponieważ określenie sposobu, w jaki pracownik stawia się do pracy nie należy do sfery zainteresowań i obowiązków pracodawcy (jest to prywatna sprawa pracownika), to przekazanie samochodu na ten cel zaspokaja osobiste potrzeby pracownika.

Z uwagi na powyższe spostrzeżenia należy stwierdzić, że samochody służbowe parkowane w pobliżu miejsc zamieszkania pracowników nie są wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Tym samym, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych z samochodami służbowymi, tj. wydatki z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia pojazdów (zakup samochodu czy też części służących do wytworzenia samochodu), wydatki z tytułu nabycia lub importu części składowych do tych pojazdów (zakup opon czy szyb samochodowych), wydatki z tytułu nabycia paliw wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, wydatki z tytułu naprawy lub konserwacji tych pojazdów, wydatki z tytułu nabycia innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów (opłata za parking) wykorzystywanymi przez pracowników działu instalacyjnego, gdyż nie spełniają one warunków, o których mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1.

Bez wpływu na powyższe rozstrzygnięcie pozostaje złożenie informacji VAT-26 oraz data złożenia tej informacji, skoro bowiem - jak wyżej stwierdzono - samochody służbowe nie są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, to Wnioskodawca nie był obowiązany do złożenia informacji VAT-26.

Ponadto, zauważyć należy, że przesłanki ekonomiczne, którymi kieruje się Wnioskodawca przyjmując rozwiązania przewidziane w regulaminie użytkowania pojazdów, nie mają znaczenia dla oceny istnienia prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w przypadku użytkowania samochodów osobowych w prowadzonej działalności gospodarczej.

W konsekwencji, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego od ww. wydatków dotyczących przedmiotowych samochodów osobowych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka jest uprawniona do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych z samochodami służbowymi wykorzystywanymi przez pracowników działu instalacyjnego, zostało uznane za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Podkreślić należy, iż powołane przez Wnioskodawcę wyroki Sądów są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych. Rozstrzygnięcia dokonane przez sądy są wiążące wyłącznie w sprawach, w których zostały wydane, a organy podatkowe nie są związane rozstrzygnięciami sądów w indywidualnych sprawach.

Końcowo należy zauważyć, że siedziba Naczelnego Sądu Administracyjnego znajduje się w.....

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.