0113-KDIPT1-3.4012.579.2020.2.ALN - Ewidencjonowanie kasą rejestrującą darowizn pieniężnych zwolnionych albo niepodlegających opodatkowaniu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2020 r. (data wpływu 28 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za dopuszczalne ewidencjonowania na kasie rejestrującej na literze "F" albo "G" darowizn pieniężnych ze stawką NP albo ZW - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za dopuszczalne ewidencjonowania na kasie rejestrującej na literze "F" albo "G" ze stawką NP albo ZW oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi na terenie kraju punkt/sieć punktów pod marką "...", w którym/których oferuje swoim klientom sprzedaż napojów oraz żywności w stanie przetworzonym jak i nieprzetworzonym. Sprzedaż na rzecz osób fizycznych Wnioskodawca ewidencjonuje przy zastosowaniu kas rejestrujących - ściśle drukarek fiskalnych tj. urządzeń sterowanych przez interfejs komunikacyjny systemu kasowego, innymi słowy, urządzeń fiskalnych zintegrowanych z systemem kasowym.

Wnioskodawca uczestniczy w zbiórce publicznej - w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 2014 r. o zasadach prowadzenia zbiórek publicznych, prowadzonej przez Fundację (...) z siedzibą w (...) - organizację pozarządową - w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, będącą organizacją pożytku publicznego - w rozumieniu art. 20 ust. 1 tej ostatniej ustawy (dalej: Fundacja). Udział Wnioskodawcy w przedmiotowej zbiórce publicznej polega na tym, że osoby odwiedzające punkt/punkty sprzedaży Wnioskodawcy będący/będące miejscem/miejscami ogólnodostępnym/ogólnodostępnymi, zasadniczo osoby dokonujące zakupu napojów oraz żywności sprzedawanych przez Wnioskodawcę, mogą za pośrednictwem Wnioskodawcy dobrowolnie ofiarować dowolną kwotę pieniężną na cel dobroczynny zbiórki. Taka darowizna na rzecz Fundacji dokonywana jest poprzez wrzucenie określonej przez darczyńcę kwoty gotówki do skarbony umieszczonej w pobliżu kasy. Wnioskodawca pełni tu wyłącznie rolę podmiotu pośredniczącego pomiędzy darczyńcą, a obdarowanym - Fundacją. Rola Wnioskodawcy sprowadza się bowiem wyłącznie do umożliwiania prowadzenia zbiórki publicznej w miejscu/miejscach publicznym/publicznych jakim/jakimi jest/są punkt/punkty sprzedaży Wnioskodawcy oraz do przekazania obdarowanemu - Fundacji puli środków pieniężnych zebranych do skarbon. Przyjęcie i przekazanie datku (tytułem darowizny) nie wiąże się z jakimikolwiek świadczeniami Wnioskodawcy dla darczyńców, Wnioskodawca wszystkie czynności wykonuje pro bono, nie pobiera też od Fundacji żadnej opłaty, ani innego świadczenia za umożliwienie prowadzenia zbiórki publicznej.

W punkcie sprzedaży Wnioskodawcy klient może dokonać zakupu na dwa sposoby, za pośrednictwem kasjera, płacąc w kasie za zakup gotówką lub kartą płatniczą, albo też samodzielnie w tzw. kiosku, czyli maszynie samoobsługowej. W tym ostatnim przypadku klient składa zamówienie w kiosku i dokonuje tam płatności kartą płatniczą bądź wybiera w kiosku opcję zapłać w kasie i dopiero w kasie, już bez przechodzenia procedury składania zamówienia, dokonuje u kasjera zapłaty gotówką lub kartą płatniczą.

Zważywszy, że odsetek osób płacących kartą płatniczą (nie noszących przy sobie gotówki) rośnie i można się spodziewać, że ostatecznie będzie to dominujący sposób płatności, jeśli nie wyłączny, Wnioskodawca chciałby, w ramach prowadzonej w lokalu Wnioskodawcy zbiórki publicznej, umożliwić uczestniczenie w tej zbiórce publicznej poprzez obciążenie kwotą darowizny karty płatniczej darczyńcy. Umożliwiłoby to osobom dokonującym zapłaty na rzecz Wnioskodawcy kartą płatniczą dokonanie darowizny jednocześnie z zapłatą ceny za zakupione u Wnioskodawcy towary i produkty. Ponadto, Wnioskodawca chciałby rejestrować na kasie również wpływy gotówkowe datków dokonywanych na rzecz Fundacji, przyjmując takie datki równocześnie z zapłatą, i tym samym zlikwidować skarbony na datki, a więc i konieczność odrębnego liczenia darowizn wpływających zasadniczo w niewielkich przecież nominałach i przez to do liczenia kłopotliwych. Osiągnięcie wyżej opisanych celów byłoby możliwe w przypadku rejestracji wpływających darowizn za pomocą systemu kasowego Wnioskodawcy i zintegrowanych z nim drukarek fiskalnych. Otóż, przekazanie datku przy płatności kartą płatniczą następowałoby poprzez obciążenie rachunku karty dodatkową (ponad płaconą cenę) kwotą wskazaną każdorazowo przez darczyńcę i rejestrację tej darowizny w systemie kasowym; w przypadku płatności gotówkowej, wskazana przez darczyńcę kwota darowizny w gotówce doliczana byłaby do płatności i pobierana łącznie z ceną przez kasjera i również rejestrowana w systemie kasowym.

Innymi słowy, Wnioskodawca chciałby wykorzystać do ewidencjonowania wpłat darowizn ewidencję sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej. Obecnie trwają prace nad wdrożeniem takiej formy wydruku paragonu, aby datki rejestrowały się poza częścią fiskalną paragonu. Jednakże, ze względu na konieczność integracji zmian drukarki fiskalnej z innymi systemami, Wnioskodawca na chwilę obecną nie jest w stanie określić kiedy i z jakim sukcesem zmiana ta zostanie wprowadzona. Mając na uwadze cel i misję działalności Fundacji, Wnioskodawca jest zainteresowany jak najszybszym uruchomieniem zbiórki publicznej. W związku z tym, do czasu wdrożenia nowej formy wydruku paragonu, Wnioskodawca chciałby rejestrować datki w taki sposób, że przypisałby odrębny kod o nazwie "darowizna" ze stawką NP lub ZW do jednej z wolnych liter drukarki fiskalnej "F" albo "G". W tym celu zaprogramowałby drukarkę fiskalną w ten sposób, że wolnej literze ("F" albo "G") przyporządkowałby wyłącznie czynność przyjęcia darowizny pieniężnej (płatnej kartą lub gotówką), przy założeniu, że w pozostałym zakresie Wnioskodawca stosować będzie wynikające z przepisów przyporządkowanie (do oznaczeń literowych) stawek dla pozostałych czynności świadczonych w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. W ten sposób Wnioskodawca wykorzystałby system kasowy i zintegrowane z nim drukarki fiskalne do ewidencjonowania czynności, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą dopuszczalności takiego rozwiązania na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i wydanych na jej podstawie przepisów wykonawczych.

Przechodząc do opisu drugiego ze zdarzeń przyszłych, podać należy, co następuje.

Działalność Wnioskodawcy jest działalnością franczyzową. Oznacza to, że prowadzi ją na własny rachunek i we własnym imieniu, ale przy wykorzystaniu marki i innych praw własności intelektualnej i przemysłowej, a także wiedzy technologicznej i organizacyjnej oraz procedur postępowania pozostających własnością franczyzodawcy. Wnioskodawca wespół z innymi franczyzobiorczami oraz franczyzorem tworzą sieć restauracji o zunifikowanym sposobie działania i ofercie produktowej, postrzeganą więc przez klientów jako twór homogeniczny. Elementem wspólnych działań sieci franczyzowej jest również działalność pro bono będąca wyrazem społecznej odpowiedzialności partnerów sieci. Jednym z jej przejawów jest wspieranie działań fundacji pod nazwą Fundacja (...) z siedzibą w (...) - organizacji pozarządowej - w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, będącej organizacją pożytku publicznego - w rozumieniu art. 20 ust. 1 tej ustawy (dalej: Fundacja). W celu finansowania swojej działalności i realizowanych przez Fundację projektów, prowadzi ona zbiórkę publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 2014 r. o zasadach prowadzenia zbiórek publicznych. Informacja o Zbiórce została opublikowana na ogólnopolskim portalu zbiórek publicznych zbiorki.gov.pl pod nr (...).

Jak wynika z wskazanego wyżej wpisu celem tej zbiórki publicznej jest: Pokrycie kosztów związanych z realizacją programów: kontynuacja ogólnokrajowego programu profilaktycznych badań USG u dzieci w ramach projektu "...", związanego z eksploatacją specjalistycznego ambulansu medycznego do badań, pracą obsługi medycznej i organizacją wyjazdów, zaopatrzeniem w materiały medyczne, administracją programu oraz przygotowaniem, produkcją i dystrybucją materiałów edukacyjnych dla rodziców, kontynuacja programu z wykorzystaniem wyżej wskazanego ambulansu medycznego do pobierania krwi od honorowych dawców. Wyszczególnienie powyższych kosztów przedstawia się następująco: paliwo, płyny i materiały eksploatacyjne, medyczne, materiały jednorazowe, koszty napraw i przeglądów ambulansu oraz sprzętu medycznego, myjnia, opłaty parkingowe, koszty wynagrodzenia kierowcy, koszty związane z pracą obsługi medycznej, administracja, koszty związane z udziałem wolontariuszy, koszty związane z przygotowaniem, produkcją i dystrybucją materiałów edukacyjnych dla rodziców w ramach programu "...". Pokrycie kosztów programu pokoi rodzinnych (...), w instytucie "..." w (...) oraz w Szpitalu Pediatrycznym (...) w (...): wynagrodzenie dla koordynatorów i opiekunów pokoi rodzinnych, zaopatrzenie pokoi w środki czystości i produkty spożywcze do kuchni, remonty i wymiana wyposażenia. Pokrycie kosztów programu szkoleń dla lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej na temat wczesnej diagnostyki chorób nowotworowych u dzieci: koszt przygotowania i prowadzenia wykładów przez onkologów dziecięcych, wynajem sal wykładowych, przygotowanie i produkcja materiałów szkoleniowych. Pokrycie kosztów utrzymania oddanego w październiku 2015 r. domu (...) przy Szpitalu Dziecięcym w (...) dla rodziców długo hospitalizowanych dzieci, ze szczególnym uwzględnieniem rodziców dzieci onkologicznych. Najważniejsze koszty stałe: media, koszty bezpieczeństwa. Zaopatrzenie codzienne, koszty zespołu domu, koszty eksploatacyjne domu, serwisy i naprawy systemów, urządzeń, wyposażenie.

Udział Wnioskodawcy w przedmiotowej zbiórce publicznej polega na zbieraniu datków w imieniu i na rzecz Fundacji. Mianowicie, osoby odwiedzające punkt/punkty sprzedaży Wnioskodawcy będący/będące miejscem/miejscami ogólnodostępnym/ogólnodostępnymi, zasadniczo osoby dokonujące zakupu napojów oraz żywności sprzedawanych przez Wnioskodawcę, mogą za pośrednictwem Wnioskodawcy dobrowolnie ofiarować dowolną kwotę pieniężną na cele dobroczynne zbiórki. Taka darowizna na rzecz Fundacji dokonywana jest poprzez wrzucenie określonej przez darczyńcę kwoty gotówki do skarbony umieszczonej w pobliżu kasy. Wnioskodawca w procesie dokonywania darowizny pełni wyłącznie rolę podmiotu pośredniczącego pomiędzy darczyńcą, a obdarowanym - Fundacją, sui generis prekarzysty, albowiem łączy go z Fundacją stosunek faktyczny, grzecznościowy - pro bono, mianowicie na wniosek Fundacji, a tym samym za jej zgodą, zbiera w jej imieniu datki. Stosunek taki ma można nazwać stosunkiem wygodzenia (wygodzie - spełnić czyjeś wymagania, życzenia, słownik języka polskiego PWN). Oznacza to, że Wnioskodawca nie nabywa żadnych praw do darowanych Fundacji środków. Rola Wnioskodawcy sprowadza się wyłącznie do grzecznościowego - pro bono umożliwiania prowadzenia zbiórki publicznej w miejscu/miejscach publicznym/publicznych jakim/jakimi jest/są punkt/punkty sprzedaży Wnioskodawcy oraz do przekazania obdarowanemu - Fundacji puli środków pieniężnych zebranych do skarbon. Nie rzadziej jak raz w miesiącu Wnioskodawca opróżnia skarbony, dokonuje protokolarnie przeliczenia ich zawartości oraz zebraną kwotę przekazuje na rzecz Fundacji. Wnioskodawca kwoty otrzymanych darowizn rejestruje w osobnej ewidencji. Zazwyczaj kwoty te wahają się w przedziale od kilku do kilkunastu złotych. Przyjęcie i przekazanie datku (tytułem darowizny) nie wiąże się z jakimikolwiek świadczeniami Wnioskodawcy dla darczyńców, Wnioskodawca wszystkie czynności wykonuje pro bono, nie pobiera też od Fundacji żadnej opłaty, ani innego świadczenia za umożliwienie prowadzenia zbiórki publicznej.

Zważywszy na to, że odsetek osób płacących kartą płatniczą (nie noszących przy sobie gotówki) rośnie i można się spodziewać, że ostatecznie będzie to dominujący sposób płatności, jeśli nie wyłączny, Wnioskodawca chciałby, w ramach prowadzonej w lokalu Wnioskodawcy zbiórki publicznej, umożliwić posiadaczom kart płatniczych uczestniczenie w tej zbiórce publicznej poprzez obciążenie kwotą darowizny karty płatniczej darczyńcy. Osiągnięcie tego celu byłoby możliwe w przypadku rejestracji wpływających darowizn za pomocą systemu kasowego Wnioskodawcy. Umożliwiłoby to osobom dokonującym zapłaty na rzecz Wnioskodawcy kartą płatniczą, dokonanie darowizny jednocześnie z zapłatą ceny za zakupione u Wnioskodawcy towary i produkty. Ponadto, Wnioskodawca chciałby rejestrować na kasie również wpływy gotówkowe datków dokonywanych na rzecz Fundacji, przyjmując takie datki równocześnie z zapłatą i tym samym zlikwidować skarbony na datki, a więc i konieczność odrębnego liczenia darowizn wpływających zasadniczo w niewielkich nominałach i przez to do liczenia kłopotliwych.

Wnioskodawca wskazał dodatkowo, że:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy na gruncie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a także wydanych na jej podstawie przepisów wykonawczych, dopuszczalne jest dokonywanie za pomocą kasy rejestrującej ewidencji czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i niestanowiących czynności podatnika, a mianowicie darowizn pieniężnych na rzecz organizacji pożytku publicznego (OPP) przyjmowanych przez podatnika, ale w ramach prowadzonej przez tę OPP zbiórki publicznej, dokonywanych przez klientów podatnika (równocześnie darczyńców OPP) w trakcie transakcji z podatnikiem - bądź poprzez obciążenie rachunku karty płatniczej klienta/darczyńcy kwotą dokonywanej darowizny, bądź poprzez wpłatę tytułem darowizny określonej kwoty gotówki, w obu przypadkach byłaby to kwota świadczona przez klienta/darczyńcę ponad płaconą cenę - w taki sposób, że w celu zaewidencjonowania darowanych przez klienta/darczyńcę, a zbieranych przez podatnika na rzecz OPP kwot, podatnik przypisze jednej z wolnych liter kasy rejestrującej tj. "F" albo "G" (wolnych wobec przypisania przez ustawodawcę wszystkich obowiązujących stawek podatku literom od "A" do "E") odrębny kod o nazwie "darowizna", ze stawką NP albo ZW i pod tym kodem, z taką stawką (NP albo ZW), będzie rejestrował kwoty darowizn przyjmowane do przekazania obdarowywanej OPP.

(pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy.

AD. 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ewidencjonowanie na kasie rejestrującej czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT jest dopuszczalne w świetle przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz przepisów wykonawczych wydanych z jej upoważnienia. Wprawdzie ewidencja prowadzona przy użyciu kasy rejestrującej służy co do zasady rejestrowaniu sprzedaży opodatkowanej lub zwolnionej z podatku od towarów i usług, jednakże brak jest w przepisach podatkowych kategorycznego zakazu ujmowania na paragonach fiskalnych czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy może on ewidencjonować na kasie rejestrującej darowizny przekazywane za jego pośrednictwem w ramach zbiórki publicznej na rzecz prowadzącej tę zbiórkę organizacji pożytku publicznego. W tym celu Wnioskodawca może przypisać jednej z wolnych liter kasy rejestrującej ("F" albo "G") odrębny kod o nazwie "darowizna", ze stawką NP albo ZW i pod tym kodem, z taką stawką (NP albo ZW), rejestrować kwoty darowizn przyjmowane do przekazania obdarowywanej OPP.

Ustawa o VAT:

* Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. z dnia 9 listopada 2018 r. Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.) (dalej: ustawa lub ustawa o VAT) przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

* Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

* Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

* W zakresie w jakim sprzedaż jest dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej podatnicy są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących (art. 111 ust. 1 ustawy o VAT).

* Stosownie do treści art. 111 ust. 6a ustawy kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Przytoczone wyżej przepisy ustawy o VAT ustanawiają generalny obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży dokonywanej na rzecz osób fizycznych przy pomocy urządzenia fiskalnego. Ewidencji takiej podlegają co do zasady transakcje, wobec których nie ma obowiązku wystawiana faktur VAT. Obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu urządzenia fiskalnego zapewnia organom podatkowym kontrolę nad rzetelnością deklarowanych przez pewne grupy podatników podstaw opodatkowania. Celem wprowadzenia obowiązku ewidencjowania obrotu przy zastosowaniu urządzeń fiskalnych było zobowiązanie podatników do ewidencjonowania tej sprzedaży, która nie jest dokumentowana w żaden inny sposób, a więc nie ma możliwości sprawdzenia, czy dana transakcja faktycznie miała miejsce.

Rozporządzenie:

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 7a oraz art. 145a ust. 15 ustawy o VAT Minister Finansów został upoważniony do określenia w drodze rozporządzenia sposobu prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Na tej podstawie Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. 2019.816) (dalej: Rozporządzenie), w którym określił sposób prowadzenia przez podatników, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, warunki używania przez podatników kas rejestrujących, termin zgłoszenia kasy do naczelnika urzędu skarbowego w celu otrzymania numeru ewidencyjnego, rodzaje dokumentów, które są prowadzone lub składane w związku z używaniem kasy oraz wzory tych dokumentów, warunki zorganizowania i prowadzenia serwisu kas rejestrujących mające znaczenie dla ewidencjonowania oraz warunki, które powinny spełniać podmioty prowadzące serwis kas rejestrujących, terminy oraz zakres obowiązkowych przeglądów technicznych.

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia, podatnicy prowadząc ewidencję stosują oznaczenia literowe od A do G do przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług, przy czym przypisują oznaczenia literowe od A do G do stawek podatku lub zwolnienia od podatku, przypisanych do nazw towarów i usług, w następujący sposób:

Należy podkreślić, że obowiązujące prawo podatkowe nie przewiduje obecnie innych stawek podatku od towarów i usług niż wskazane w § 6 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia.

Rozporządzenie MPiT:

Szczegółowe kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące zostały określone w rozporządzeniu Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z dnia 28 maja 2018 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące (Dz. U. z 2018 r. poz. 1206) (dalej: Rozporządzenie MPiT).

Zgodnie z § 23 rozporządzenia MPiT paragon fiskalny musi zawierać kolejno co najmniej:

Wskazać należy, że wyliczenie przyjęte w § 23 Rozporządzeniu MPiT określa wyłącznie minimalny katalog danych jakie muszą być zamieszone na paragonie fiskalnym i nie jest tym samym katalogiem zamkniętym. Przepis ten wskazuje bowiem, że kasa emituje paragony fiskalne w postaci papierowej i elektronicznej zawierające co najmniej kolejno wskazane pozycje.

Ponadto, jak wynika z treści § 23 Rozporządzenia MPiT, ustawodawca przewiduje rejestrowanie za pomocą kas fiskalnych kwot, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a także czynności nieodpłatnych - przy użyciu kas biletowych czy kas ewidencjonujących usługi przewozu. Mianowicie:

* pkt 8 lit. d wartość opłaty początkowej kursu z oznaczeniem literowym stawki podatku, zwolnienie od podatku lub oznaczenie "NIEPODLEGAJĄCA OPODATKOWANIU",

* pkt 8 lit. i oznaczenie literowe stawki podatku, zwolnienie od podatku lub oznaczenie "NIEPODLEGAJĄCA OPODATKOWANIU",

* pkt 8 lit. m wartość sumaryczną dopłaty, o ile występuje, z oznaczeniem literowym stawki podatku albo oznaczenie "NIEPODLEGAJĄCA OPODATKOWANIU",

* pkt 8 lit. o oznaczenie literowe stawki podatku albo zwolnienie od podatku albo oznaczenie "NIEPODLEGAJĄCA OPODATKOWANIU";

a także * pkt 17 lit. b dla kas biletowych, oznaczenie "BILET BEZPŁATNY" lub "BILETY BEZPŁATNE" przy braku płatności przez nabywcę za bilet

Konkluzja:

Przyjąć należy, że przepisy ustawy o VAT, Rozporządzenia oraz Rozporządzenia MPiT określają wyłącznie minimalny zakres informacji, które muszą znaleźć się na paragonie fiskalnym i nie zawierają zakazu umieszczania na paragonie dodatkowych informacji, w tym definitywnego zakazu wykorzystania wolnych liter kasy rejestrującej do ewidencji wpływów niestanowiących sprzedaży i tym samym nie podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podatnik jest świadomy, że art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, stanowiący ustawową podstawę wykorzystywania przez podatników kas rejestrujących, jak również powołane przepisy aktów wykonawczych do tej ustawy, odnoszą się do sprzedaży, a więc zasadniczo odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenie usług, a więc czynności opodatkowanych bądź zwolnionych od podatku od towarów i usług. Jednakże podatnik uważa, że prowadzenie przy pomocy kasy fiskalnej ewidencji otrzymanych darowizn w żaden sposób nie zniekształci ewidencji sprzedaży opodatkowanej oraz zwolnionej z opodatkowania prowadzonej na rzecz osób fizycznych, w dalszym ciągu będzie ona rzetelnie odzwierciedlała wysokość uzyskanego przez podatnika obrotu oraz kwoty należnego podatku.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie dopuszczalne jest ewidencjonowanie na kasie rejestrującej przekazanych darowizn, która to czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na prawidłowość takiego stanowiska wskazuje również interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 1 września 2014 r. nr. IPTPP4/443-460/14-2/UNr, czy też interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 20 lutego 2014 r. nr IBPP2/443-151 /14/IK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Należy zauważyć, że dostawa towarów, rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra, a ponadto musi to być czynność odpłatna.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątek, który został zawarty - w przypadku dostawy towarów - w art. 7 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia;

2. wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu.

Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 cyt. ustawy).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę, należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Wobec powyższej analizy, dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie, oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi na terenie kraju punkt/sieć punktów pod marką "...", w którym/których oferuje swoim klientom sprzedaż napojów oraz żywności w stanie przetworzonym jak i nieprzetworzonym. Sprzedaż na rzecz osób fizycznych Wnioskodawca ewidencjonuje przy zastosowaniu kas rejestrujących - ściśle drukarek fiskalnych tj. urządzeń sterowanych przez interfejs komunikacyjny systemu kasowego. Wnioskodawca uczestniczy w zbiórce publicznej - w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 2014 r. o zasadach prowadzenia zbiórek publicznych, prowadzonej przez Fundację (...) z siedzibą w (...) - organizację pozarządową - w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, będącą organizacją pożytku publicznego - w rozumieniu art. 20 ust. 1 tej ustawy. Taka darowizna na rzecz Fundacji dokonywana jest poprzez wrzucenie określonej przez darczyńcę kwoty gotówki do skarbony umieszczonej w pobliżu kasy. Wnioskodawca pełni tu wyłącznie rolę podmiotu pośredniczącego pomiędzy darczyńcą, a obdarowanym - Fundacją. Rola Wnioskodawcy sprowadza się wyłącznie do umożliwiania prowadzenia zbiórki publicznej w miejscu/miejscach publicznym/publicznych jakim/jakimi jest/są punkt/punkty sprzedaży Wnioskodawcy oraz do przekazania obdarowanemu - Fundacji puli środków pieniężnych zebranych do skarbon. Przyjęcie i przekazanie datku (tytułem darowizny) nie wiąże się z jakimikolwiek świadczeniami Wnioskodawcy dla darczyńców, Wnioskodawca wszystkie czynności wykonuje pro bono, nie pobiera też od Fundacji żadnej opłaty, ani innego świadczenia za umożliwienie prowadzenia zbiórki publicznej.

Wnioskodawca chciałby wykorzystać do ewidencjonowania wpłat darowizn ewidencję sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej. Wnioskodawca chciałby rejestrować datki w taki sposób, że przypisałby odrębny kod o nazwie "darowizna" ze stawką NP lub ZW do jednej z wolnych liter drukarki fiskalnej "F" albo "G". W tym celu zaprogramowałby drukarkę fiskalną w ten sposób, że wolnej literze ("F" albo "G") przyporządkowałby wyłącznie czynność przyjęcia darowizny pieniężnej (płatnej kartą lub gotówką), przy założeniu, że w pozostałym zakresie Wnioskodawca stosować będzie wynikające z przepisów przyporządkowanie (do oznaczeń literowych) stawek dla pozostałych czynności świadczonych w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy wskazać, że pieniądze nie są towarami w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Ich wartość w obrocie wynika z posiadania przez pieniądz funkcji płatniczych. W tej sytuacji nie będzie dochodzić do świadczenia usług, ponieważ z okoliczności sprawy nie wynika, że Klient/darczyńca z tytułu przekazania pieniędzy będzie beneficjentem towaru lub usługi, z tytułu której uzyska wymierną korzyść. Jednocześnie należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega dostawa towarów lub wykonana czynność, a nie zapłata za nią.

Należy wskazać, że przyjmowanie przez Wnioskodawcę darowizn pieniężnych na rzecz organizacji pożytku publicznego, w ramach prowadzonej przez OPP zbiórki publicznej, dokonywanych przez klientów Wnioskodawcy (równocześnie darczyńców OPP) w trakcie transakcji z Wnioskodawcą - bądź poprzez obciążenie rachunku karty płatniczej klienta/darczyńcy kwotą dokonywanej darowizny, bądź poprzez wpłatę tytułem darowizny określonej kwoty gotówki, nie będzie mieścić się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - wskazanym w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Co więcej, pieniądz nie jest towarem w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy ani usługą w myśl art. 8 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu stwierdzić należy, że przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia ze sprzedażą, a nawet nie są to kwoty należne Wnioskodawcy z tytułu wykonywanych przez niego czynności.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem - w brzmieniu obowiązującym od 1 maja 2019 r. - podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Pojęcie sprzedaży zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Mając na uwadze powyższą definicję, za pomocą kasy rejestrującej powinna być ewidencjonowana dostawa towarów oraz świadczenie usług.

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r. poz. 816, z późn. zm.) zwanego dalej rozporządzeniem.

Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy, prowadząc ewidencję przypisują oznaczenia literowe od "A" do "G" do stawek podatku lub zwolnienia od podatku, przypisanych do nazw towarów i usług, w następujący sposób: a) literze "A" - jest przypisana stawka podstawowa podatku w wysokości 22% albo 23%,

Należy zwrócić uwagę, że ustawodawca użył w tym przepisie sformułowania podatnicy "przypisują" oraz że dotyczy to stawek podatku lub zwolnienia przypisanych do nazw towarów i usług. Zatem ustawodawca nie pozostawił podatnikom dowolności w kwestii przypisania oznaczeń literowych do poszczególnych stawek podatku czy zwolnienia.

Tym samym nie jest uzasadnione ewidencjonowanie otrzymanych "datków" jako czynności zwolnionych ("ZW") - jak to proponuje Wnioskodawca - pod literą "F" lub "G", gdyż nie są to czynności zwolnione od podatku VAT, a ponadto sprzedaż zwolniona o ile występuje u podatnika winna być przypisana literze "E".

Nie znajduje również uzasadnienia przypisanie ww. "datków" do litery "F" lub "G" jako "NP", gdyż zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 5 lit. f ww. rozporządzenia ww. literom przypisane są pozostałe stawki podatku, w tym wartość 0% (zero techniczne) w przypadku sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 119 ust. 1 lub art. 120 ust. 4 ustawy. Jak wynika z treści ww. przepisu do ww. liter mają być przypisane stawki podatku, co wskazuje, że pod tymi pozycjami winna być ewidencjonowana sprzedaż opodatkowana podatkiem VAT.

Kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, regulują przepisy rozporządzenia Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z dnia 28 maja 2018 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące (Dz. U. z 2018 r. poz. 1206).

Zgodnie z § 19 pkt 2 lit. j rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące ww. rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych kasa zapewnia zapis w pamięci fiskalnej, w szczególności danych zawartych w raporcie fiskalnym dobowym, obejmujących co najmniej łączną wartość sprzedaży niepodlegającej opodatkowaniu, o ile występuje.

Z kolei w rozdziale 4 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych zawarto kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy w zakresie emitowanych przez nie dokumentów. I tak stosownie do § 23 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych kasa emituje paragony fiskalne w postaci papierowej i elektronicznej zawierające co najmniej kolejno pozycje blok danych kursu dla kas, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 2 lit. a, zawierający kolejne pozycje sprzedaży, w tym co najmniej:

Z kolei w pkt 14 ww. przepisu wymieniono łączną wartość sprzedaży niepodlegającej opodatkowaniu, o ile występuje.

Z powołanego wyżej § 23 ust. 1 pkt 8 lit. o rozporządzenia Ministra Przedsiębiorczości i Technologii w sprawie kryteriów i warunków technicznych wynika, że do czynności niepodlegających opodatkowaniu odnoszą się wyłącznie regulacje dotyczące wystawiania biletów przez kasy przeznaczone do prowadzenia ewidencji przy świadczeniu usług przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami i wówczas bilet nie powinien zawierać oznaczenia literowego, ale oznaczenie "NIEPODLEGAJĄCA OPODATKOWANIU".

Pojęcie "sprzedaży niepodlegającej opodatkowaniu" pojawia się również w § 23 ust. 1 pkt 9 lit. a tiret szósty ww. rozporządzenia. Zgodnie z ww. przepisem paragon powinien zawierać oznaczenie literowe stawki podatku, zwolnienie od podatku lub bez oznaczenia w przypadku sprzedaży niepodlegającej opodatkowaniu - dla kas biletowych.

Ww. przepisy regulują zatem ewidencjonowanie czynności niepodlegających opodatkowaniu na kasach używanych do rejestrowania usług przewozu taksówkami oraz kas biletowych.

Odpowiadając zatem na pytanie Wnioskodawcy należy stwierdzić, że przepisy nie przewidują dokonywania za pomocą kasy rejestrującej ewidencji darowizn w taki sposób, że w celu zaewidencjonowania darowanych przez klienta/darczyńcę, a zbieranych przez podatnika na rzecz OPP kwot, podatnik przypisze jednej z wolnych liter kasy rejestrującej tj. "F" albo "G" odrębny kod o nazwie "darowizna", ze stawką NP albo ZW i pod tym kodem, z taką stawką (NP albo ZW), będzie rejestrował kwoty darowizn przyjmowane do przekazania obdarowywanej OPP.

Nie można zgodzić się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, że przepisy nie zawierają definitywnego zakazu wykorzystania wolnych liter kasy rejestrującej do ewidencji wpływów niestanowiących sprzedaży i niepodlegających opodatkowaniu.

Podsumowując należy stwierdzić, że kasa rejestrująca jest urządzeniem służącym do ewidencjonowania sprzedaży i jednocześnie ustawodawca nie pozostawił podatnikom dowolności w kwestii przypisania oznaczeń literowych do poszczególnych stawek podatku czy zwolnienia. Tym samym nie jest uzasadnione ewidencjonowanie otrzymanych "datków" jako czynności zwolnionych ("ZW") - jak to proponuje Wnioskodawca - pod literą "F" lub "G", gdyż nie są to czynności zwolnione od podatku VAT. Sprzedaż zwolniona o ile występuje u podatnika winna być przypisana literze "E". Nie znajduje również uzasadnienia przypisanie ww. "datków" do litery "F" lub "G" jako "NP", gdyż zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 5 lit. f ww. rozporządzenia ww. literom przypisane są pozostałe stawki podatku, w tym wartość 0% (zero techniczne) w przypadku sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 119 ust. 1 lub art. 120 ust. 4 ustawy. Jak wynika z treści ww. przepisu do ww. liter mają być przypisane stawki podatku, co wskazuje, że pod tymi pozycjami winna być ewidencjonowana sprzedaż opodatkowana podatkiem VAT.

Jednocześnie przepisy odnoszące się do czynności niepodlegających opodatkowaniu, dotyczą kas rejestrujących przeznaczonych do ewidencjonowania sprzedaży usług przewozu taksówkami oraz kas biletowych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 1, że Wnioskodawca może przypisać jednej z wolnych liter kasy rejestrującej ("F" albo "G") odrębny kod o nazwie "darowizna", ze stawką NP albo ZW i pod tym kodem, z taką stawką (NP albo ZW), rejestrować kwoty darowizn przyjmowane do przekazania obdarowywanej OPP, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie uznania za dopuszczalne ewidencjonowania na kasie rejestrującej na literze "F" albo "G" darowizn pieniężnych.

Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć ww. interpretacje przepisów prawa podatkowego zostały wydane w odniesieniu do innych stanów faktycznych oraz w innym stanie prawnym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej-rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.