0113-KDIPT1-3.4012.574.2017.4.MK - Opodatkowanie podatkiem VAT darowizny autorskich praw majątkowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2017 r. (data wpływu 29 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 października 2017 r. (data wpływu 31 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT darowizny autorskich praw majątkowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT darowizny autorskich praw majątkowych.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 25 października 2017 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, będący osobą fizyczną, posiada status polskiego rezydenta podatkowego, podlegającego w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości osiąganych przez siebie dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm" dalej: "u.p.d.o.f.").

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej pod firmą "...". Spółka cywilna (dalej: "Spółka Cywilna") na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Umowa Spółki Cywilnej została zawarta w dniu 14 grudnia 2012 r. Wnioskodawca jako jeden ze wspólników Spółki Cywilnej posiada 4% udziału w zysku. Pozostałymi wspólnikami jest mąż Wnioskodawcy - Pan... posiadający 46% udziału w zysku - oraz teść, Pan... z 50% udziałem w zysku.

Wnioskodawca wytworzył we własnym zakresie składnik majątku, wykorzystywany w działalności Spółki Cywilnej na podstawie umowy użyczenia, do którego przysługują mu prawa autorskie, zarówno majątkowe, jak i niemajątkowe (dalej: "Składnik Majątku"). Składnik majątku spełnia przesłanki do uznania go za utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 880, z późn. zm., dalej: "u.a.p.p."). Wnoszony do Spółki Składnik Majątku stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy, niewykorzystywany w ramach jej indywidualnej działalności gospodarczej.

W związku z faktem, że zamiarem wszystkich wspólników Spółki Cywilnej jest, aby ten składnik majątku znajdował się w majątku Spółki Cywilnej (tzn. objęty był współwłasnością łączną wszystkich wspólników Spółki Cywilnej) Wnioskodawca wyraził zgodę, aby dokonać darowizny tego składnika majątku bezpośrednio do majątku Spółki Cywilnej. W wyniku zawarcia umowy darowizny składnik majątku zostanie objęty współwłasnością łączną wszystkich wspólników Spółki Cywilnej już w chwili dokonania opisywanej czynności.

W piśmie z dnia 25 października 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że składnik majątku, określany przez Wnioskodawcę utworem, to niezarejestrowany znak towarowy. Utwór został wytworzony celem wykorzystywania go w działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę Cywilną. Wnioskodawca wytworzył składnik majątku sam, w związku z czym nie poniósł żadnych kosztów celem wytworzenia utworu. Wnioskodawca nie poniósł w związku z wytworzeniem znaku żadnych kosztów, w związku z czym brak jest podstaw do otrzymania ich zwrotu od Spółki Cywilnej.

Ponadto Wnioskodawca w uzupełnieniu stanu faktycznego wskazanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego wskazał, że przewidywana korzyść podatkowa Wnioskodawcy wynikająca z zaliczania odpisów amortyzacyjnych od autorskiego prawa majątkowego do utworu w postaci niezarejestrowanego znaku towarowego, do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy nie przekroczy 100.00 złotych w roku podatkowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 4).

Czy przekazanie w drodze umowy darowizny przez Wnioskodawcę składnika majątku na rzecz Spółki Cywilnej będzie czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów usług?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zdaniem Wnioskodawcy darowizna Składnika Majątku z jego majątku osobistego do Spółki

Cywilnej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm., dalej: "u.p.t.u.") opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 u.p.t.u., "przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Definicja towarów została zawarta w art. 2 pkt 6 u.p.t.u., według którego, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W świetle tej definicji należy stwierdzić, iż autorskie prawo majątkowe do Składnika Majątku na gruncie u.p.t.u. nie może zostać zaklasyfikowane jako towar. Nie stanowi ono bowiem ani rzeczy, ani również żadnej postaci energii. Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, darowizna autorskiego prawa majątkowego do Składnika Majątku nie stanowi na gruncie u.p.t.u. dostawy towarów.

Uwzględniając powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że jeżeli przeniesienia autorskiego prawa majątkowego do Składnika Majątku nie można zakwalifikować, jako dostawy towarów, to zgodnie z definicją negatywną zawartą w art. 8 ust. 1 u.p.t.u. przeniesienie autorskiego prawa majątkowego do Składnika Majątku powinno zostać uznane za świadczenie usług. Zgodnie z nią, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 u.p.t.u., w tym również:

Autorskie prawo majątkowe do Składnika Majątku mieści się w kategorii wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. Zasadą jest jednak reguła ogólna wynikająca z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlega jedynie odpłatne świadczenie usług. Pojęcie "odpłatnego świadczenia usług" rozszerzane jest jednak w przepisie art. 8 ust. 2 u.p.t.u., który za odpłatne świadczenie usług nakazuje uznawać na gruncie u.p.t.u. również pewne czynności o charakterze nieodpłatnym.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 u.p.t.u. "za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zdaniem Wnioskodawcy, aby dane nieodpłatne świadczenie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czynność ta spełniać powinna następujące warunki:

Jak wyżej wskazano, autorskie prawo majątkowe do Składnika Majątku nie jest towarem, stąd w ocenie Wnioskodawcy, kwalifikacja darowizny autorskiego prawa majątkowego do Składnika Majątku na rzecz Spółki, jako odpłatnego świadczenia usług, powinna nastąpić na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 u.p.t.u.

Jednocześnie podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług, w rozumieniu art. 5 u.p.t.u., podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była nim opodatkowana musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 u.p.tu. podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 u.p.t.u. działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Świadczenie usług będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu świadczącego te usługi, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Uniwersalność definicji działalności gospodarczej, zawartej w u.p.t.u. pozwala na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Nie jest podatnikiem VAT ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania. Nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w u.p.t.u., to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku zbycia przez daną osobę majątku prywatnego.

Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż (w tym przypadku darowizna) zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Świadczenie usług, co do zasady, jest opodatkowane VAT. W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 u.p.t.u., dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu VAT w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W przedmiotowej sprawie z momentem dokonania darowizny Składnika Majątku, stanowiącego składnik majątku osobistego, dochodzi do jego zbycia na rzecz Spółki.

W świetle art. 15 ust. 2 u.p.t.u., czynność ta nie będzie wykonywana w ramach działalności gospodarczej, bowiem w tym zakresie Wnioskodawca nie występuje w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy. Działalność gospodarcza związana jest z profesjonalnym obrotem.

Powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością wykonywania. Oznacza to, że celem ustawodawcy było obciążenie podatkiem, z uwagi na jego charakter, podmiotów profesjonalnych. Podatek od towarów i usług jest szczególną formą podatku obrotowego pobieranego w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego, realizowanego w sposób zorganizowany i ciągły. Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową)/świadczenie usług, uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w odniesieniu do tej transakcji podatnik działał w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi, zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej z wykorzystaniem tych praw do własności materialnych lub prawnych, nie można powiedzieć, że Wnioskodawca podejmował w przedmiocie tych praw działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Działanie Wnioskodawcy nie będzie wykonywane w ramach profesjonalnego obrotu prawami. Składnik Majątku będzie stanowił wartość niematerialną i prawną dopiero z chwilą wprowadzenia go do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych Spółki.

W przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.t.u., prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. Aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie czynności opodatkowanej np. w postaci usługi, lecz wymagane jest określenie podmiotu świadczącego usługi, za występującego w związku z darowizną jako podatnika VAT.

W niniejszej sprawie takich przesłanek brak. Podsumowując, darowizna z majątku osobistego do Spółki przez Wnioskodawcę nie będzie stanowiła czynności opodatkowanej VAT po stronie Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221) - zwanej dalej "ustawą o VAT" - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 8 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy o VAT i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

W przypadku przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych w drodze darowizny, dotychczasowy właściciel przenosi na nabywcę prawo do tych wartości.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej pod firmą "...". Spółka cywilna na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Umowa Spółki Cywilnej została zawarta w dniu 14 grudnia 2012 r. Wnioskodawca jako jeden ze wspólników Spółki Cywilnej posiada 4% udziału w zysku. Wnioskodawca wytworzył we własnym zakresie składnik majątku, wykorzystywany w działalności Spółki Cywilnej na podstawie umowy użyczenia, do którego przysługują mu prawa autorskie, zarówno majątkowe, jak i niemajątkowe. Składnik majątku spełnia przesłanki do uznania go za utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W związku z faktem, że zamiarem wszystkich wspólników Spółki Cywilnej jest, aby ten składnik majątku znajdował się w majątku Spółki Cywilnej (tzn. objęty był współwłasnością łączną wszystkich wspólników Spółki Cywilnej) Wnioskodawca wyraził zgodę, aby dokonać darowizny tego składnika majątku bezpośrednio do majątku Spółki Cywilnej. W wyniku zawarcia umowy darowizny składnik majątku zostanie objęty współwłasnością łączną wszystkich wspólników Spółki Cywilnej już w chwili dokonania opisywanej czynności. Wnoszony przez Wnioskodawcę do Spółki składnik majątku nie jest wykorzystywany w ramach jego indywidualnej działalności gospodarczej. Składnik majątku, określany przez Wnioskodawcę utworem, to niezarejestrowany znak towarowy. Utwór został wytworzony celem wykorzystywania go w działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę Cywilną. Wnioskodawca wytworzył składnik majątku sam, w związku z czym nie poniósł żadnych kosztów celem wytworzenia utworu.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia opodatkowania darowizny utworu - znaku towarowego na rzecz spółki cywilnej.

Na podstawie art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2017 r. poz. 776) - znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.

W myśl art. 120 ust. 2 ustawy - Prawo własności przemysłowej - znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ustawy - Prawo własności przemysłowej).

Na podstawie art. 153 ust. 1 ustawy - Prawo własności przemysłowej - przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Czas trwania prawa ochronnego na znak towarowy wynosi 10 lat od daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym (art. 153 ust. 2 ustawy - Prawo własności przemysłowej).

Prawo ochronne na znak towarowy może zostać, na wniosek uprawnionego, przedłużone, w drodze decyzji, dla wszystkich lub części towarów na kolejne okresy dziesięcioletnie - art. 153 ust. 3 ustawy - Prawo własności przemysłowej.

Prawo ochronne na znak towarowy jest bezwzględnym prawem podmiotowym o określonej przepisami ustawy - Prawo własności przemysłowej czasowej i terytorialnej skuteczności.

Prawo znaków towarowych to przepisy należące do działu prawa własności intelektualnej, jakim jest prawo własności przemysłowej. Znakiem towarowym są wszelkie znaki, oznaczenia, symbole, których zadaniem jest indywidualizowanie towarów lub usług na rynku. Uważa się, że znaki pełnią trzy funkcje: oznaczania pochodzenia, jakościową, reklamową.

Znak towarowy oznacza pochodzenie, gdy wskazuje, że opatrzone tym znakiem towary lub usługi pochodzą z tego samego źródła (gwarantującego i kontrolującego ich jakość). Funkcja jakościowa znaku towarowego polega na informowaniu przez znak, że wszystkie opatrzone nim towary lub usługi są takiej samej jakości. Funkcję reklamową wypełnia znak, jeśli zachęca on do zakupu opatrzonych tym znakiem towarów lub usług. A tak się dzieje, jeśli klienci z danym znakiem towarowym kojarzą dobrą jakość towarów lub usług lub też znak ten przyciąga uwagę klientów - wywołuje u nich pozytywne skojarzenia lub w inny sposób pozytywnie oddziaływa. Funkcję reklamową przede wszystkim realizują renomowane znaki towarowe.

W związku z przedstawionym opisem sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, że przekazanie w formie darowizny znaku towarowego przez Wnioskodawcę na rzecz spółki cywilnej (w celu wykorzystania go przez spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej), stanowi działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a Wnioskodawca występuje dla tej czynności jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

W ocenie tut. organu, charakter znaku towarowego i korzyści wynikające z faktu bycia jego właścicielem wykluczają, by mógł być on wykorzystywany na cele osobiste. Funkcje znaku towarowego, czyli oznaczanie pochodzenia, jakościowa oraz reklamowa powodują, że niemożliwym jest skuteczne realizowanie praw z niego wynikających w sferze "życia prywatnego", w oderwaniu od działalności gospodarczej. Trudno jest wskazać okoliczności, kiedy i w jaki sposób znak towarowy miałby służyć celom osobistym osoby fizycznej. Jakkolwiek możliwe jest samo posiadanie praw do znaku towarowego i niekorzystanie z nich, jednak w przypadku kiedy dochodzi do realizacji uprawnień z nich wynikających, zawsze jest to cel zarobkowy, a nie osobisty. Fakt, że Wnioskodawca nie wykorzystuje przedmiotowego znaku towarowego w prowadzonej działalności gospodarczej nie może stanowić argumentu przemawiającego za potraktowaniem posiadanego składnika majątku jako majątku osobistego.

W świetle powyższego przekazanie znaku towarowego w drodze umowy darowizny nie pozwala na przyjęcie, że mamy tutaj do czynienia z majątkiem osobistym, który nie był wytworzony przez Wnioskodawcę w celu wykorzystania go do celów prowadzonej działalności gospodarczej.

W konsekwencji czynność przekazania przez Wnioskodawcę znaku towarowego w drodze umowy darowizny na rzecz spółki cywilnej nosi znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, zaś Wnioskodawca dla tej czynności występuje w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że znak towarowy mieści się w kategorii wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Zatem nieodpłatne przekazanie (darowizna) znaku towarowego zalicza się do świadczenia usług.

Wnioskodawca dla czynności darowizny (nieodpłatnego przekazania) znaku towarowego będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zatem interpretując ww. art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, stwierdzić należy, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, to wówczas takie świadczenie usług będzie nieopodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia "potrzeb osobistych". Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami "osobistymi" są takie potrzeby, które "dotyczą danej osoby" i które są jej potrzebami "prywatnymi", tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą.

Należy podkreślić, że analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego pozwala stwierdzić, że darowizna (nieodpłatne przekazanie) przez Wnioskodawcę znaku towarowego na rzecz spółki cywilnej nie będzie miała związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Jak wskazał Wnioskodawca, darowizna znaku będzie dokonana w celu wykorzystywania przez spółkę cywilną znaku, który daruje Wnioskodawca, do prowadzonej przez spółkę cywilną działalności. W przedmiotowej sprawie brak jest zatem związku darowizny znaku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Czynność nieodpłatnego przekazania (darowizna) znaku towarowego przez Wnioskodawcę na rzecz spółki nastąpi zatem do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że darowizna przez Wnioskodawcę znaku towarowego, która zostanie dokonana do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy, na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT będzie zrównana z odpłatnym świadczeniem usług zatem będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r" poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 piet 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.