0113-KDIPT1-3.4012.560.2019.2.MWJ - Opodatkowanie czynności wycofania budynku z działalności gospodarczej spółki cywilnej w celu jego dalszego wykorzystania przez wspólników spółki cywilnej na potrzeby najmu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2019 r. (data wpływu 20 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 listopada 2019 r. (data wpływu 19 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności wycofania budynku z działalności gospodarczej spółki cywilnej w celu jego dalszego wykorzystania przez wspólników spółki cywilnej na potrzeby najmu - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej spółki cywilnej w celu jej dalszego wykorzystania przez wspólników spółki cywilnej na potrzeby najmu.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 listopada 2019 r. (data wpływu 19 listopada 2019 r.) o pełnomocnictwo.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawcą jest spółką cywilną (dalej "Spółka Cywilna"), czynnym podatnikiem VAT. Jedynymi wspólnikami Spółki Cywilnej są małżonkowie pozostający we współwłasności małżeńskiej. Wspólnicy Spółki Cywilnej w dniu 9 stycznia 2016 r. nabyli nieruchomość do majątku Spółki Cywilnej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka Cywilna nie miała prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu zakupu ww. nieruchomości.

W latach 2017-2019 Spółka Cywilna ponosiła nakłady na ww. nieruchomość w ramach inwestycji polegającej na budowie budynku hali. Na dzień złożenia wniosku nie doszło jeszcze do oddania budynku do użytkowania, jednak w 2019 r. budynek zostanie oddany do użytku i zostanie wprowadzony jako środek trwały do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy, wykorzystywany w działalności gospodarczej Spółki Cywilnej. W związku z wytworzeniem ww. budynku Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących m.in. usługi budowlane i usługi projektowe.

Wnioskodawca rozważa w przyszłości dokonanie restrukturyzacji przedsiębiorstwa, w ramach której:

Reasumując, pomimo że Wnioskodawca wycofa ww. budynek z działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę Cywilną, jej wspólnicy, którzy otrzymają budynek będą go wynajmować jako podatnicy VAT spółce komandytowej w ramach czynności najmu i opodatkowywać ten najem podatkiem VAT (najem będzie czynnością opodatkowaną VAT). Spółka komandytowa będzie wykorzystywała wynajmowany budynek w całości do celów prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wycofanie z działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę w formie spółki cywilnej budynku i przekazanie go nieodpłatnie jej wspólnikom, którzy będą wykorzystywać przedmiotowy budynek wyłącznie w celach związanych z działalnością opodatkowaną VAT, tj. wspólnicy nadal będą wynajmować nieruchomość spółce komandytowej, będzie stanowić dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak wynika z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1. rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia;

2. wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Należy zauważyć, że w świetle regulacji art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony określone przepisami obowiązki. Tak więc oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawę umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie tej rzeczy przez jego najemcę.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wnioskodawca zamierza wycofać budynek z działalności gospodarczej Spółki Cywilnej i przekazać je nieodpłatnie wspólnikom Spółki Cywilnej, którzy będą wynajmować budynek jako dalsza czynność opodatkowaną VAT. Skoro dla celów VAT najem jest uznawany za prowadzenie działalności gospodarczej, wycofania tego budynku ze Spółki Cywilnej nie można traktować jako przekazania nieruchomości na cele prywatne - nadal nieruchomości będą bowiem służyły działalności gospodarczej (świadczeniu usług najmu). Nie znajdzie zatem tu zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, który nakazuje w określonych okolicznościach wykazać VAT należny od przekazania towaru (składnika firmowego majątku) na cele prywatne.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, że w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do składnika majątku - budynku, który Wnioskodawca ma zamiar wycofać i przekazać wspólnikom, którzy będą opisany budynek wynajmować, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy. Przedmiotowe budynek bowiem - jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego - nie będzie wykorzystywany na cele prywatne, lecz w związku z przeznaczeniem ich do wynajmu opodatkowanego podatkiem VAT, będzie nadal przez wspólników wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zatem przeznaczenie budynku na wynajem nie spowoduje konieczności wykazania VAT należnego. W związku z tym, że budynek stanie się nieruchomością prywatną, ale nadal będzie wynajmowany innemu przedsiębiorcy, to nadal będzie mieć związek ze sprzedażą opodatkowaną.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie nastąpi dostawa towaru w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, bowiem nie nastąpi przekazanie budynku na cele osobiste. Przedmiotowy budynek będzie wykorzystywany przez wspólników Wnioskodawcy w sposób ciągły do celów zarobkowych. Zatem wspólnicy Wnioskodawcy będą prowadzić w oparciu o otrzymany majątek działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji, czynność polegająca na przekazaniu budynku wspólnikom - w sytuacji, gdy budynek będzie w dalszym ciągu wykorzystywany do działalności gospodarczej - nie będzie skutkowała opodatkowaniem podatkiem VAT przedmiotowej transakcji, gdyż w istocie nie będzie to przekazanie na cele prywatne w rozumieniu ustawy o VAT.

Wnioskodawca oparł swoje stanowisko na następujących indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego:

* IPPP1/4512-461/15-2/AŻ interpretacja indywidualna - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie 2 lipca 2015 r.;

* IPPP1/443-843/10-2/AW interpretacja indywidualna - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie 13 września 2010 r.;

* ILPP1/443-995/14-4/MK interpretacja indywidualna - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu 27 stycznia 2015 r.;

* IPTPP4/443-284/13-4/UNr interpretacja indywidualna - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi z 26 lipca 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2. wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przy czym, przez wytworzenie nieruchomości rozumie się - w świetle art. 2 pkt 14a ustawy - wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Analizując treść art. 7 ust. 2 ustawy, warto odwołać się również do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który wielokrotnie wypowiadał się w kwestii opodatkowania nieodpłatnych świadczeń. W wyroku z dnia 27 czerwca 1989 r. w sprawie C-50/88 (Heinz Küchne) Trybunał stwierdził, że ze wspólnym systemem podatku od wartości dodanej spójne jest nieopodatkowanie amortyzacji aktywów przedsiębiorstwa w odniesieniu do ich prywatnego użytku w przypadku, gdy VAT od tych towarów nie podlegał odliczeniu, przy jednoczesnym opodatkowaniu wydatków ponoszonych na utrzymanie i używanie towarów, w odniesieniu do których podatnik jest uprawniony do odliczenia podatku. Rozwiązanie to pozwala zarówno uniknąć podwójnego opodatkowania samych towarów, jak i braku opodatkowania ostatecznej konsumpcji. Również w orzeczeniu z dnia 25 maja 1993 r. w sprawie C-193/91 (Gerhard Mohsche) oraz w orzeczeniu z dnia 17 maja 2001 r. w połączonych sprawach C-322/99 (Hans-Georg Fisher) i C-323/99 (Klaus Brandenstein) Trybunał wskazał, że nieodpłatne świadczenia mogą być opodatkowane wyłącznie w takim zakresie, w jakim podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku naliczonego.

Jak wynika z powyższego, kluczowym elementem determinującym opodatkowanie podatkiem od towarów i usług czynności polegającej na nieodpłatnym przekazaniu towarów jest to, czy przy nabyciu (w tym również imporcie lub wytworzeniu) tych towarów lub ich części składowych podatnikowi przysługiwało - w całości lub w części - prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Za prawidłowością takiego rozstrzygnięcia przemawia zarówno treść przywołanych wyżej przepisów, jak i wskazane orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który opowiada się za opodatkowaniem podatkiem VAT nieodpłatnych dostaw tych towarów, przy nabyciu których podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Tylko takie rozwiązanie pozwala bowiem zarówno uniknąć podwójnego opodatkowania, jak i braku opodatkowania ostatecznej konsumpcji.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką cywilną, czynnym podatnikiem VAT. Jedynymi wspólnikami Spółki Cywilnej są małżonkowie pozostający we współwłasności małżeńskiej. Wspólnicy Spółki Cywilnej nabyli nieruchomość do majątku Spółki Cywilnej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka Cywilna nie miała prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu zakupu ww. nieruchomości.

W latach 2017-2019 Spółka Cywilna ponosiła nakłady na ww. nieruchomość w ramach inwestycji polegającej na budowie budynku hali. Budynek zostanie oddany do użytku i zostanie wprowadzony jako środek trwały do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy, wykorzystywany w działalności gospodarczej Spółki Cywilnej. W związku z wytworzeniem ww. budynku Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących m.in. usługi budowlane i usługi projektowe.

Wnioskodawca rozważa w przyszłości dokonanie restrukturyzacji przedsiębiorstwa, w ramach której budynek zostanie wycofany z ewidencji środków trwałych i przeniesiony do majątku prywatnego - współwłasności małżeńskiej wspólników Spółki Cywilnej. Wycofanie nieruchomości nastąpi w drodze nieodpłatnego przeniesienia jej własności z majątku Spółki Cywilnej do współwłasności małżeńskiej Spółki Cywilnej w formie aktu notarialnego.

Wskazać należy, że jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, czynność polegająca na nieodpłatnym przekazaniu należących do majątku przedsiębiorstwa nieruchomości na rzecz innych podmiotów - wspólników, w oparciu o przepis art. 7 ust. 2 ustawy, będzie podlegać opodatkowaniu pod warunkiem, że Spółce przysługiwało, w całości lub w części, prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych nieruchomości lub ich części składowych. W tej sytuacji bowiem dla czynności przekazania nieruchomości innym podmiotom - wspólnikom, zostaną spełnione przesłanki warunkujące zrównanie nieodpłatnego przekazania towarów z odpłatną dostawą towarów, co w konsekwencji oznacza, że czynność ta będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że planowane wycofanie z majątku Spółki budynku i nieodpłatne przekazanie go innym podmiotom - wspólnikom, będzie stanowiło odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy. Spółce, co prawda - jak wynika z opisu sprawy - nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem ww. nieruchomości, jednakże poniesiono nakłady na ww. nieruchomość w ramach inwestycji polegającej na budowie budynku hali, w stosunku do których Wnioskodawca miał prawo do odliczenia podatku naliczonego. W konsekwencji czynność nieodpłatnego przekazania należącego do majątku Spółki budynku hali na rzecz innych podmiotów - wspólników będzie stanowiło odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, która będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Ponadto, wskazać należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia prawidłowości i skuteczności planowanych czynności na gruncie innych uregulowań prawnych.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Tut. Organ zauważa, że publikator ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, wskazany we wniosku przez Wnioskodawcę, tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm., jest nieaktualny. Obecnie tekst ww. ustawy opublikowany został w Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.