0113-KDIPT1-3.4012.517.2018.5.MWJ - Zwolnienie z VAT sprzedaży udziału w nieruchomości zabudowanej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2018 r. (data wpływu 27 czerwca 2018 r.), uzupełnionym pismami z dnia 23 sierpnia 2018 r. (data wpływu 24 sierpnia 2018 r.) oraz z dnia 10 września 2018 r. (data wpływu 11 września 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży udziału w nieruchomości zabudowanej - jest nieprawidłowe,

* zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży udziału w nieruchomości zabudowanej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży udziału w nieruchomości zabudowanej,

* zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży udziału w nieruchomości zabudowanej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy

oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami z dnia 23 sierpnia 2018 r. (data wpływu 24 sierpnia 2018 r.) oraz z dnia 10 września 2018 r. (data wpływu 11 września 2018 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy i stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe. (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniach wniosku).

W dniu 21 grudnia 2000 r. działając jako wspólnik spółki cywilnej, wraz z drugim wspólnikiem spółki cywilnej, Wnioskodawca nabył nieruchomość zabudowaną (ośrodek wypoczynkowy). Transakcja ta nie była opodatkowana podatkiem VAT. Nieruchomość, jako środek trwały była amortyzowana.

Spółka cywilna była czynnym podatnikiem VAT, osiągała przychody m.in. z tytułu usług krótkotrwałego zakwaterowania (w ww. nieruchomości). W dniu 13 maja 2011 r. na mocy aktu notarialnego, nieruchomość została przez Wnioskodawcę i wspólnika (wspólników spółki cywilnej) wycofana z majątku spółki do majątków wspólników. Następnie spółka została rozwiązana.

W 2011 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej na własny rachunek. Ww. nieruchomość była przez Wnioskodawcę wykorzystywana w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, jednakże nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych (prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej). Wnioskodawca nie ponosił też nakładów inwestycyjnych na ww. nieruchomość. Obecnie Wnioskodawca zamierza dokonać zbycia swojego udziału w ww. nieruchomości.

Wnioskodawca nadmienił, że w odniesieniu do kwestii sprzedaży ww. nieruchomości (podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości) w dniu 18 czerwca 2012 r. Minister Finansów wydał interpretację (znak ITPB1/415-317/ 12/MR). Jednakże minęło już 6 lat od wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej, z tego też powodu obecnie Wnioskodawca zadaje pytanie o skutki zbycia nieruchomości po upływie ww. terminu.

Dodatkowo Wnioskodawca chciałby wskazać, że jest czynnym podatnikiem VAT.

W piśmie z dnia 23 sierpnia 2018 r. będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca wskazał:

1. Tak, Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, składa miesięczne deklaracje VAT-7.

2. W spółce cywilnej Wnioskodawca posiadał udział 50%.

3. Tak, Wnioskodawca nadal prowadzi działalność gospodarczą we własnym zakresie, jako osoba fizyczna. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie turystyki, a w szczególności usług noclegowych, zbiorowego żywienia, dodatkowo organizuje obozy, kolnie itp.

4. Udział Wnioskodawcy w przedmiotowej nieruchomości - 50%.

5. Na pytanie Organu "W jaki sposób Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotową nieruchomość w prowadzonej na własny rachunek działalności gospodarczej?", Wnioskodawca odpowiedział "Nieruchomość jest wykorzystywana zgodnie z przeznaczeniem - usługi noclegowe i żywienie zbiorowe".

6. Na pytanie Organu "Czy przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana w całości przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej rozpoczętej w 2011 r.? Jeśli nie, to jaka jej część była wykorzystywana oraz w jakim zakresie?" Wnioskodawca odpowiedział "Nieruchomość była wykorzystywana w całości, ale co drugi rok tj. 2012, 2014, 2016, 2018. W pozostałych latach nieruchomość w całości wykorzystywał wspólnik".

7. Na pytanie Organu "Czy nabycie nieruchomości na cele działalności Spółki nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i, czy czynności te zostały udokumentowane fakturą (należy wskazać, czy były to czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług, czy zwolnione od tego podatku)?" Wnioskodawca odpowiedział "Czynność nabycia nieruchomości do spółki miała miejsce na podstawie aktu notarialnego z 21 grudnia 2000 r. Nieruchomość Wnioskodawca ze wspólnikiem nabyli od Gminy... na rzecz prowadzenia przez nich (przez Wnioskodawcę i przez jego wspólnika) działalności gospodarczej w ramach spółki cywilnej. W akcie notarialnym zakupu nieruchomości wskazano, że czynność zakupu nieruchomości jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie załącznika nr 6 poz. 6 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 109, poz. 1245). Czynność ta nie została udokumentowana fakturą".

8. Wycofanie nieruchomości z majątku spółki do majątków wspólników było czynnością zwolnioną z podatku od towarów i usług, nie zostało udokumentowane fakturą.

9. Nie, w związku z wykorzystaniem wycofanej nieruchomości w prowadzonej przez Wnioskodawcy działalności gospodarczej na własny rachunek nie przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od przedmiotowej nieruchomości.

10. W skład nieruchomości wchodzą domki kempingowe, budynek kuchni ze stołówką. Przedmiotowa nieruchomość stanowi jedną działkę zabudowaną (203/1).

11. Na pytanie Organu "W przypadku gdy działka/działki tworząca (e) nieruchomość, będąca (e) przedmiotem sprzedaży, jest/są niezabudowana (e), to należy wskazać jakie jest przeznaczenie danej działki/działek zgodnie miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - czy dla działki/działek wydano decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu? Należy wskazać odrębnie dla każdej z działek z podaniem numeru geodezyjnego działki/działek" Wnioskodawca odpowiedział "Nie dotyczy - działka jest zabudowana".

12. Na pytanie Organu "W przypadku gdy działka/działki tworząca (e) nieruchomość, będąca (e) przedmiotem sprzedaży, jest/są niezabudowana (e), to należy wskazać czy była/jest/są/będą wykorzystywana (e) przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług? Należy wskazać odrębnie dla każdej z działek z podaniem numeru geodezyjnego działki/działek" Wnioskodawca odpowiedział "Nie dotyczy - działka jest zabudowana".

13. Budynki/budowle o których mowa we wniosku są budynkami/budowlami w rozumieniu ustawy - Prawo Budowlane.

14. Budynek stołówki jest trwale związany z gruntem, domki kempingowe posadowione są na podmurówce.

15. W analizowanym stanie faktycznym ustalenie, czy doszło do pierwszego zasiedlenia czy nie może być sporne, w szczególności w związku z brakiem spójności w interpretacji definicji pierwszego zasiedlenia przez polskie organy podatkowe oraz przez ETS (nieruchomość przez ponad 2 lata była wykorzystywana w działalności gospodarczej). Na potrzeby niniejszego wniosku Wnioskodawca przyjmuje definicję prezentowaną przez organy krajowe i przyjmuje, że do pierwszego zasiedlenia nie doszło.

16. Na pytanie Organu "W wyniku jakich czynności oraz kiedy miało miejsce pierwsze zasiedlenie budynku/budynków oraz budowli?" Wnioskodawca odpowiedział "Patrz pkt 15".

17. Budynki/budowle od momentu ich wycofania z majątku spółki do momentu planowanej sprzedaży nie były i nie będą udostępniane osobom trzecim.

18. Na pytanie Organu "Jeśli nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku/budynków oraz budowli w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, należy wskazać, czy między pierwszym zasiedleniem budynku/budynków oraz budowli a momentem jego/jej/ich sprzedaży upłynął/upłynie okres dłuższy niż 2 lata?" Wnioskodawca odpowiedział "Patrz pkt 15".

19. Budynki i budowle były, są i będą wykorzystywane do świadczenia usług noclegowych i zbiorowego żywienia.

20. Na pytanie Organu "Należy wskazać do jakich czynności Wnioskodawca wykorzystywał/wykorzystuje/będzie wykorzystywał budynek/budynki oraz budowle, tj. czy do:

* czynności opodatkowanych podatkiem VAT,

* czynności zwolnionych od podatku VAT,

* czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT?"

Wnioskodawca odpowiedział "Wskazane czynności są opodatkowane podatkiem VAT".

21. Budynki i budowle nie będą wykorzystywane do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem VAT.

Natomiast, w piśmie z dnia 10 września 2018 r. będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca wskazał:

1. Tak, Domki kempingowe są trwale związane z gruntem.

2. Czynność nabycia nieruchomości na cele działalności spółki nastąpiła w ramach czynności zwolnionej z opodatkowania (sprzedaż towarów używanych - art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym).

3. Czynność wycofania nieruchomości z majątku spółki korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług z 11 marca 2004 r.

4. Wnioskodawca zamierza sprzedać swój udział we wszystkich budynkach i domkach.

5. Na pytanie Organu: "Jak zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych zostały sklasyfikowane przedmiotowe budynki oraz domki?", Wnioskodawca wskazał: "PKOB 1212 - Budynki zakwaterowania turystyczne pozostałe."

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanym stanie faktycznym zbycie udziału w ww. nieruchomości będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT?

2. W przypadku gdyby zbycie udziału w ww. nieruchomości podlegało opodatkowaniu VAT - czy będzie ono zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wyjaśnił, że przedmiotem zbycia jest jego udział w nieruchomości.

Ad. 1.

Wnioskodawca uważa, że w opisanym stanie faktycznym zbycie udziału w nieruchomości nie ma miejsca w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a co za tym idzie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W 2011 r. nieruchomość została wycofana ze spółki cywilnej do majątku prywatnego Wnioskodawcy. Nieruchomość, co prawda była wykorzystywana w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, jednakże nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Powyższe stanowisko wynika z art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług - nie mamy do czynienia tutaj z odpłatną dostawą towarów w ramach działalności gospodarczej.

Ad.2.

Wnioskodawca uważa, że w opisanym stanie faktycznym zbycie nieruchomości nie ma miejsca w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a co za tym idzie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jednakże gdyby jednak zbycie nieruchomości podlegało opodatkowani podatkiem VAT to należy zauważyć, że Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia VAT naliczonego (prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego) w związku z nabyciem udziału w nieruchomości. W efekcie zbycie udziału w nieruchomości mogłoby korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość zarówno gruntowa, jak i zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej "Dyrektywą 2006/112/WE", państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy - Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w dniu 21 grudnia 2000 r. działając jako wspólnik spółki cywilnej, wraz z drugim wspólnikiem spółki cywilnej, Wnioskodawca nabył nieruchomość zabudowaną (ośrodek wypoczynkowy). W skład nieruchomości wchodzą domki kempingowe, budynek kuchni ze stołówką. Przedmiotowa nieruchomość stanowi jedną działkę zabudowaną (203/1).Transakcja nabycia ww. nieruchomości nie była opodatkowana podatkiem VAT, bowiem stanowiła czynność korzystającą ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Nieruchomość, jako środek trwały była amortyzowana. Spółka cywilna była czynnym podatnikiem VAT, osiągała przychody m.in. z tytułu usług krótkotrwałego zakwaterowania (w ww. nieruchomości). W dniu 13 maja 2011 r. na mocy aktu notarialnego, nieruchomość została przez Wnioskodawcę i wspólnika (wspólników spółki cywilnej) wycofana z majątku spółki do majątków wspólników. Czynność wycofania nieruchomości z majątku spółki korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Następnie spółka została rozwiązana. W 2011 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej na własny rachunek, w której wykorzystywał nieruchomość, o której mowa we wniosku. Wnioskodawca nadal prowadzi działalność gospodarczą we własnym zakresie, jako osoba fizyczna. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie turystyki, a w szczególności usług noclegowych, zbiorowego żywienia, dodatkowo organizuje obozy, kolnie itp. Nieruchomość jest wykorzystywana zgodnie z przeznaczeniem - usługi noclegowe i żywienie zbiorowe. Nieruchomość była wykorzystywana w całości, ale co drugi rok tj. 2012, 2014, 2016, 2018. W pozostałych latach nieruchomość w całości wykorzystywał wspólnik. Wnioskodawca nie ponosił nakładów inwestycyjnych na ww. nieruchomość. Obecnie Wnioskodawca zamierza dokonać zbycia swojego udziału w ww. nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą kwestii niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży udziału w nieruchomości zabudowanej.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że transakcja sprzedaży udziału w przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Z treści wniosku wynika bowiem, że nieruchomość po jej wycofaniu za spółki do majątku prywatnego była/jest wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy (do wykonywania usług noclegowych i żywienia zbiorowego). Zatem w odniesieniu do transakcji sprzedaży udziału w ww. nieruchomości Zainteresowany występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Powyższe prowadzi do jednoznacznego wniosku, że przedmiotowa nieruchomość wykorzystywana była/jest w celu zarobkowym, a nie w celach osobistych. Czynność zbycia udziału w nieruchomości nie mieści się zatem w zakresie zarządu majątkiem prywatnym.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis sprawy należy wskazać, że dokonując sprzedaży udziału w opisanej nieruchomości, która była/jest wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, Zainteresowany wypełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, a transakcja sprzedaży udziału w przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku (podmiotowe lub przedmiotowe).

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, chyba że budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. A zatem, wykorzystywanie obiektu przez okres co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych pozwala podatnikowi na zastosowanie zwolnienia od podatku nawet w sytuacji, gdy ponosił on wydatki nie niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, w związku z którymi to wydatkami miał prawo do odliczenia podatku VAT.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków - możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "budynku". W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202).

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy - Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W świetle art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane, przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotowa nieruchomość stanowi jedną działkę zabudowaną (203/1). W skład nieruchomości wchodzą domki kempingowe, budynek kuchni ze stołówką. Budynki/budowle o których mowa we wniosku są budynkami/budowlami w rozumieniu ustawy - Prawo Budowlane. Przedmiotowe budynki oraz domki zostały sklasyfikowane - PKOB 1212 - Budynki zakwaterowania turystyczne pozostałe. Budynek stołówki jest trwale związany z gruntem, domki kempingowe posadowione są na podmurówce, są trwale związane z gruntem. Nabycie przez Spółkę przedmiotowej nieruchomości było czynnością korzystająca ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Budynki/budowle od momentu ich wycofania z majątku spółki do momentu planowanej sprzedaży nie były i nie będą udostępniane osobom trzecim. Budynki i budowle były, są i będą wykorzystywane do świadczenia usług noclegowych i zbiorowego żywienia. Wskazane czynności są opodatkowane podatkiem VAT. Budynki i budowle nie będą wykorzystywane do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem VAT. Wycofanie nieruchomości z majątku spółki do majątków wspólników było czynnością zwolnioną z podatku od towarów i usług, nie zostało udokumentowane fakturą. W związku z wykorzystaniem wycofanej nieruchomości w prowadzonej przez Wnioskodawcy działalności gospodarczej na własny rachunek nie przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów na nieruchomość.

W celu zatem ustalenia, czy dla działki o nr 203/1 zabudowanej domkami kempingowymi i budynkiem kuchni ze stołówką, zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania czy też opodatkowanie stawką podstawową należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem ww. budynków nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Jak wyżej wskazano, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Z okoliczności sprawy wynika, że w rozpatrywanej sprawie nastąpiło pierwsze zasiedlenie domków kempingowych i budynku kuchni ze stołówką. Powyższe wynika z faktu, że nabycie przez Spółkę, w której Wnioskodawca był wspólnikiem, przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem i korzystającej ze zwolnienia od podatku. Jednocześnie Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ww. nieruchomość. Ponadto, od pierwszego zasiedlenia ww. budynków do ich dostawy upłynie okres dłuższy niż dwa lata.

W konsekwencji powyższego, planowana sprzedaż udziału w domkach kempingowych i budynku kuchni ze stołówką będzie spełniała przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Również dostawa gruntu, na którym posadowione są ww. budynki - zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy - będzie korzystać ze zwolnienia (analogicznie jak sprzedaż udziału w przedmiotowych budynkach, które są z tym gruntem związane).

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, planowana dostawa udziału w przedmiotowej nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Niemniej - uwzględniając cyt. powyżej art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy, Wnioskodawca może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy domków kempingowych i budynku kuchni ze stołówką na zasadach ogólnych, po spełnieniu określonych warunków.

Wskazać w tym miejscu należy, że skoro dostawa udziału w przedmiotowej nieruchomości korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to tym samym nie może jednocześnie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, zgodnie z którym zbycie udziału w nieruchomości mogłoby korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy jednak zwrócić uwagę, że w związku z rozstrzygnięciem zawartym w orzeczeniu TSUE w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania obowiązujących norm prawa krajowego albo może bezpośrednio zastosować przepisy Dyrektywy z uwzględnieniem wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia przedstawionego w orzecznictwie sądowym, w tym w wyroku C-308/16.

Również w przypadku zastosowania wykładni prounijnej w rozpatrywanej sprawie doszło do pierwszego zasiedlenia domków kempingowych i budynku kuchni ze stołówką, bowiem przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Spółkę w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem i korzystającej ze zwolnienia od podatku, a od pierwszego zasiedlenia ww. budynków do ich dostawy upłynie okres dłuższy niż dwa lata. W związku z powyższym czynność sprzedaży ww. budynków będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym, dostawa gruntu przyporządkowanego do ww. budynków, w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy, również będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady (Dz.Urz.UE.L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE posługują się pojęciem "pierwszego zasiedlenia", jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie "gruntu związanego z budynkiem".

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że "Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług".

Nadto, w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE stwierdził, że "artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku "ulepszenia" istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie "ulepszenia" jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie "przebudowy" zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia".

TSUE wskazał, iż pojęcie "pierwszego zasiedlenia", jest zawarte w art. 12 dyrektywy VAT, ale nie jest ono w niej zdefiniowane.

Jak wynika przede wszystkim z prac przygotowawczych do szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. z 1977 r., L 145, s. 1), które pozostają wymierne do celów interpretacji dyrektywy VAT, w ramach zwolnień przewidzianych w jej art. 135 ust. 1 lit. j), kryterium "pierwszego zasiedlenia" budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. W tychże pracach przygotowawczych stwierdzono, że kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji. Z powyższej analizy historycznej nie wynika jednak, że użytkowanie budynku przez jego właściciela ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Literalna wykładnia art. 12 i art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy VAT, jak również analiza kontekstu i celów założonych w tej dyrektywie świadczą zatem o tym, że wspomniana dyrektywa nie przyznaje państwom członkowskim uprawnienia do wprowadzenia warunków w odniesieniu do przewidzianych tam zwolnień czy też ograniczenia ich. Wynika stąd, że państwa członkowskie nie są w szczególności upoważnione do uzależnienia zwolnienia z VAT w zakresie dostaw budynków następujących po ich pierwszym zasiedleniu od warunku, który nie został przewidziany w dyrektywie VAT, a zgodnie z którym takie pierwsze zasiedlenie ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przypadku ww. niezgodności prawa krajowego z prawem UE, to podatnik może zastosować obowiązujące normy prawa krajowego albo bezpośrednio zastosować przepisy dyrektywy z uwzględnieniem wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia przedstawionego w wyroku C-308/16, zaś organy podatkowe są obowiązane respektować rozstrzygnięcie TSUE zawarte w wyroku C-308/16. Tym samym ocena planowanej dostawy pod kątem zwolniona z VAT powinna być dokonana przy uwzględnieniu przyjętej przez podatnika definicji pierwszego zasiedlenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości dla współwłaściciela nieruchomości (wspólnika spółki cywilnej).

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Należy zauważyć, że z uwagi na fakt, że wpływ na interpretację przepisów ustawy o VAT ma również orzecznictwo TSUE, ewentualne rozstrzygnięcia podjęte na gruncie innych podatków pozostają bez wpływu na interpretacje przepisów ustawy o VAT.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., al...., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi -Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny, co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.