0113-KDIPT1-3.4012.419.2017.2.BM - Nieodpłatne przekazanie na rzecz pracowników pakietów medycznych a VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2017 r. (data wpływu 5 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* braku obowiązku wykazywania w deklaracji VAT-7 wartości nieodpłatnego przekazania na rzecz pracowników pakietów medycznych,

* obowiązku wykazywania w deklaracji VAT-7 wartości odpłatnego przekazania na rzecz pracowników pakietów medycznych,

* braku obowiązku wliczania do kwoty uprawniającej do korzystania ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej wartości nieodpłatnego przekazania na rzecz pracowników pakietów medycznych

- jest prawidłowe.

W dniu 5 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazywania w deklaracji VAT-7 wartości nieodpłatnego i odpłatnego przekazania na rzecz pracowników pakietów medycznych oraz braku obowiązku wliczania do kwoty uprawniającej do korzystania ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej wartości nieodpłatnego przekazania na rzecz pracowników pakietów medycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową produkującą elementy kompozytowe do elektrowni wiatrowych. Jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym do celów wewnątrzwspólnotowych i posiada aktywny VAT-UE. Spółka w celu zwiększenia swojej atrakcyjności jako pracodawcy, dokonuje zakupu od podmiotu trzeciego - placówki medycznej pakietów medycznych, które następnie przekazuje swoim pracownikom. Zakres świadczeń zdrowotnych, których dotyczą pakiety zawiera w sobie świadczenia z zakresu medycyny pracy oraz świadczenia spoza tego zakresu. Ta część pakietu, która przekracza zakres medycyny pracy doliczana jest do przychodu pracownika. Na powyższe pakiety Wnioskodawca otrzymuje fakturę VAT ze stawką "zw" (zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18) wystawioną przez placówkę medyczną. Pakiety przekazywane są pracownikom firmy nieodpłatnie. W związku z tym, że poszczególne grupy pracownicze (w zależności od zajmowanego stanowiska) mają inne pakiety, może zdarzyć się sytuacja, w której pracownik dopłaca z własnych środków do wyższego pakietu niż mu przysługuje. Wówczas kwota różnicy między pakietem mu przysługującym a wyższym jest (za jego pisemną zgodą) potrącana mu z wynagrodzenia. Tak samo będzie w przypadku, gdy pracownik będzie chciał objąć ubezpieczeniem członka swojej rodziny. Wówczas wartość pakietu potrącana jest z wynagrodzenia pracownika.

Spółka nie prowadzi sprzedaży dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, wyjątkiem jest jedynie przekazywanie pracownikom wyżej wspomnianych pakietów medycznych oraz innych różnego rodzaju świadczeń (towarów i usług) pracownikom.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przedstawione w stanie faktycznym zdarzenia, polegające na odpłatnym i nieodpłatnym przekazaniu pakietów medycznych pracownikom należy wykazać w deklaracji VAT w poz. 10 Dostawa towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju, zwolnione od podatku?

2. Czy wartość pakietów medycznych nieodpłatnie przekazanych pracownikom wlicza się przy ustalaniu limitu uprawniającego do zwolnienia podmiotowego z obowiązku stosowania kasy fiskalnej w kwocie 20.000,00 PLN?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

W ocenie Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie pakietów pracownikom firmy nie powinno być wykazane w deklaracji VAT-7 w poz. 10 "Dostawa towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju, zwolnione od podatku".

W pozycji tej zaś wykazać należy odpłatne świadczenie usług (a zatem przekazanie pakietów za częściową i pełną odpłatnością).

Ad. 2.

Wartość pakietów medycznych nieodpłatnie przekazanych pracownikom nie powinna być wliczana do limitu 20.000 zł, zwalniającego z obowiązku ewidencjonowania przy użyciu kasy fiskalnej.

UZASADNIENIE stanowiska:

Ad.1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ponadto na mocy art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, gdy podatnik działając we własnym umieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Z treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te wykonywane są odpłatnie. Od tego przepisu jednak w ustawie o VAT przewidziane są wyjątki. Na mocy art. 8 ust. 2 za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższy przepis nie ma zastosowania do czynności, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, ale korzystają ze zwolnienia od tego podatku. Przekazanie ww. pakietów nieodpłatnie, stanowi zatem nieodpłatne świadczenie usług, jednakże czynności te nie spełniają wskazanej w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy przesłanki do uznania ich za odpłatne świadczenie usług oraz objęcia ich opodatkowaniem. W związku z tym, powyższe świadczenia będą czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ze względu na fakt, że ich przekazanie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy o VAT. Czynności te jako nieobjęte zakresem art. 8 ust. 2 nie mogą zatem również zostać uznane za mieszczące się w pojęciu sprzedaży zdefiniowanym w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT.

Zatem w deklaracji VAT-7, w poz. 10 - Dostawa towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju zwolnione od podatku należy wykazać jedynie świadczenia odpłatne (w tym również i "częściowo odpłatne" - gdy część pakietu pokrywa pracownik a część pracodawca - gdyż zgodnie z powszechnym stanowiskiem, nie ma czynności częściowo odpłatnych).

Ad. 2.

W związku ze stanowiskiem wskazanym w punkcie numer 1 Wnioskodawca uważa, że skoro nieodpłatne przekazanie pakietów medycznych nie stanowi nieodpłatnego świadczenia usług wskazanego w art. 8 ust. 2 pkt 2 i jako takie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to jednocześnie nie może być wliczane do limitu 20.000 zł.

Powyższe stanowiska wyrażane są w interpretacjach indywidualnych np. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 4 października 2016 r., znak IPPP2/4512-534/16-4/AO czy Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 29 września 2016 r. znak IBPP3/4512-395/16-2/SR.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które - w przypadku świadczenia usług - zostały zawarte w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Na mocy art. 8 ust. 2 ustawy o VAT- za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Przepis ten stanowi implementację do polskiego systemu prawnego art. 26 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z 2006 r. nr 347/1 z późn. zm.). Zgodnie z tą regulacją za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

* użycie towarów stanowiących część majątku przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub, bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, w przypadkach kiedy VAT od takich towarów podlegał w całości lub w części odliczeniu;

* nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zgodnie z art. 26 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie mogą odstąpić od stosowania przepisów ust. 1, pod warunkiem że takie odstępstwo nie będzie prowadzić do zakłóceń konkurencji.

Analiza powołanych przepisów Dyrektywy 2006/112/WE prowadzi zatem do wniosku, że ratio legis tych regulacji stanowi zapobieżenie sytuacji, w której nieodpłatne świadczenie usług bądź dostawa towarów z uwagi na swój charakter - bez wynagrodzenia - stanowiłoby czynność pociągającą za sobą skutek w postaci naruszenia konkurencji, naruszenia zasady neutralności, naruszenia wynikającej z konstrukcji podatku VAT zasady faktycznego opodatkowania konsumpcji (podatek od wartości dodanej obciąża konsumpcję) oraz zasady powszechności opodatkowania.

Przepisy ustawy o VAT formułują zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 ustawy.

Przez sprzedaż, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie zaś z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Przepis ten wprowadza zasadę, że w przypadku gdy podmiot "pośredniczy" pomiędzy podmiotem faktycznie świadczącym usługę, a jej odbiorcą, przyjmuje się, że podmiot ten działa tak jakby sam wcześniej nabył taką usługę, a następnie ją wyświadczył, co sprawia, że opodatkowaniu podlegają wszystkie etapy w świadczeniu usług, łącznie z tym, w którym nie wykonuje się czynności faktycznych.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powołany przepis art. 111 ust. 1 ustawy określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Na gruncie niniejszej sprawy należy wskazać, że przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie to, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów. Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższe prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Należy zatem stwierdzić, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Kolejnym czynnikiem decydującym o tym czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca dokonuje zakupu od podmiotu trzeciego - placówki medycznej pakietów medycznych, które następnie przekazuje swoim pracownikom. Zakres świadczeń zdrowotnych, których dotyczą pakiety zawiera w sobie świadczenia z zakresu medycyny pracy oraz świadczenia spoza tego zakresu. Ta część pakietu, która przekracza zakres medycyny pracy doliczana jest do przychodu pracownika. Na powyższe pakiety Wnioskodawca otrzymuje fakturę ze stawką "zw" (zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18) wystawioną przez placówkę medyczną. Pakiety przekazywane są pracownikom firmy nieodpłatnie. W związku z tym, że poszczególne grupy pracownicze (w zależności od zajmowanego stanowiska) mają inne pakiety, może zdarzyć się sytuacja, w której pracownik dopłaca z własnych środków do wyższego pakietu niż mu przysługuje. Wówczas kwota różnicy między pakietem mu przysługującym a wyższym jest (za jego pisemną zgodą) potrącana mu z wynagrodzenia. Tak samo będzie w przypadku gdy pracownik będzie chciał objąć ubezpieczeniem członka swojej rodziny. Wówczas wartość pakietu potrącana jest z wynagrodzenia pracownika.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca działa w tej sprawie w imieniu własnym, lecz na rachunek innego podmiotu, tj. pracowników.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie Wnioskodawca dokonuje nieodpłatnego świadczenia usług medycznych na rzecz pracowników. Jak wynika z wniosku nabywane od podmiotu medycznego w ramach pakietów medycznych usługi stanowią czynności zwolnione od podatku od towarów i usług. Świadczenie tychże usług przez Wnioskodawcę nie wiąże się zatem z obowiązkiem uiszczenia kwoty podatku należnego z tego tytułu.

Należy wskazać, że przepis art. 8 ust. 2 ustawy o VAT odnoszący się do nieodpłatnego świadczenia usług, nie znajduje zastosowania w odniesieniu do tych czynności, które w razie ich uznania za podlegające opodatkowaniu zostałyby zwolnione od podatku. W tym przypadku pozostawienie ich poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług nie prowadzi do naruszenia powołanych powyżej zasad, które należy uznać za uzasadniające zrównanie takich czynności z czynnością odpłatnego świadczenia usług. Wobec tego należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę usług medycznych pracownikom nie spełnia wskazanej w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT przesłanki do objęcia ich opodatkowaniem. Ww. świadczenia nie mieszczą się więc w definicji sprzedaży, o której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT.

W świetle powyższego, odnosząc się do kwestii nieodpłatnego przekazania na rzecz pracowników pakietów medycznych należy stwierdzić, że słuszne jest stanowisko Wnioskodawcy, że nie ma obowiązku rozliczania powyższych czynności w deklaracjach podatkowych składanych dla podatku od towarów i usług. Tym samym, uwzględniając treść art. 111 ust. 1 w powiązaniu z art. 2 ust. 22 ustawy o podatku od towarów i usług, czynności te nie są objęte obowiązkiem ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej. Świadczenia na rzecz pracowników w ramach nieodpłatnie przekazywanych Pakietów medycznych są wyłączone z tego obowiązku, a tym samym nie należy ich wliczać do kwoty uprawniającej ze zwolnienia od tego obowiązku.

Odnosząc się natomiast do kwestii pakietów medycznych przekazywanych - zgodnie z przedstawionym opisem sprawy - za odpłatnością, tj. w sytuacji, gdy kwota różnicy między pakietem przysługującym pracownikowi a wyższym jest (za jego pisemną zgodą) potrącana mu z wynagrodzenia, oraz w przypadku, gdy pracownik będzie chciał objąć ubezpieczeniem członka swojej rodziny (wówczas wartość pakietu potrącana jest z wynagrodzenia pracownika) należy wskazać, że na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane "po kosztach" ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie. Wobec powyższego nie można uznać, że czynności wykonywane za wynagrodzeniem, które to wynagrodzenie jest niższe od kosztów świadczenia tych czynności, są nieodpłatne w części. Powyższa teza znajduje potwierdzenie w orzecznictwie TSUE. Przykładowo w wyroku z dnia 20 stycznia 2005 r. w sprawie C-412/03 Hotel Scandic Gasaback AB v. Riksskatteverket TSUE wskazał, że według VI Dyrektywy, dostawa jest albo odpłatna albo nieodpłatna. Uzyskanie zapłaty, która pokrywa jedynie koszty, czy też tylko ich część nie oznacza - w ocenie TSUE - że czynność ma charakter nieodpłatny lub częściowo nieodpłatny.

W rozpatrywanej sprawie istotne jest to, że transakcji zakupu ww. usług dokonuje pracownik Wnioskodawcy i z jego wynagrodzenia potrącana jest należność. W konsekwencji ww. świadczenia Wnioskodawcy nie można rozpatrywać odrębnie w części finansowanej przez niego, a odrębnie w części finansowanej przez pracownika, bowiem jest to jedno świadczenie usługi na rzecz pracownika przez Spółkę. W świetle powyższego, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca, działając w imieniu własnym, lecz na rachunek innego podmiotu, tj. pracowników nabywa i świadczy na ich rzecz wskazane w pakiecie medycznym usługi.

Zatem w tych okolicznościach, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz pracowników, tj. częściowe lub pełne obciążenie pracownika kosztami wydania pakietów medycznych, należy uznać za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Wynika to z faktu, że Spółka nabywa pakiety medyczne, a następnie wydaje je swoim pracownikom, obciążając odpowiednio kosztami ww. usług.

W świetle powyższego, słuszne jest stanowisko Wnioskodawcy, że odpłatne świadczenie usług (a zatem przekazanie pakietów za częściową i pełną odpłatnością) należy wykazać w deklaracji VAT-7 poz. 10 Dostawa towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju, zwolnione od podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii będących przedmiotem zapytania, nie rozstrzyga natomiast innych kwestii objętych opisem stanu faktycznego, w szczególności kwestii dotyczących przekazywania pracownikom innych różnego rodzaju świadczeń (towarów i usług), bowiem w tym zakresie nie zadano pytania i nie przedstawiono własnego stanowiska w sprawie.

Końcowo należy wskazać, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.