0113-KDIPT1-3.4012.416.2017.2.MWJ

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2017 r. (data wpływu 7 lipca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 września 2017 r. (data wpływu 7 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki 730/2, stanowiącej własność Wnioskodawczyni i jej małżonka na zasadach ustawowej współwłasności małżeńskiej - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki 730/2, stanowiącej własność Wnioskodawczyni i jej małżonka na zasadach ustawowej współwłasności małżeńskiej oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 4 września 2017 r. (data wpływu 7 września 2017 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy, przeformułowania pytania, stanowiska i wskazania przepisów prawa podatkowego będących przedmiotem interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

(ostatecznie doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca od 12 marca 2010 r. jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 1,9969 ha i z tego tytułu korzysta ze zwolnienia z podatku VAT (rolnik ryczałtowy) na podstawie art. 43 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Gospodarstwo zajmuje jedną działkę nr 730 w..., gmina..., woj..... Dodatkowo Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych (prowadzi podatkową książkę przychodów i rozchodów) i jest czynnym płatnikiem podatku VAT.

Działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawcę polega na produkcji odzieży ciążowej i odzieży ochronnej i roboczej (PKD 14.13.Z Produkcja pozostałej odzieży wierzchniej).

Na podstawie załącznika nr 2 pkt 35 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie łączy działalności gospodarczej z działalnością polegającą na prowadzeniu gospodarstwa rolnego.

Część przedmiotowej nieruchomości o pow. 1,40 ha jest przedmiotem dzierżawy od 5 maja 2015 r. Po podziale działki nr 730 na cztery odrębne działki, jest to część działki 730/4 o powierzchni 1,5935 ha.

Na części tej nieruchomości (obecnie działka nr 730/3) Wnioskodawca wybudował budynek szwalni, który wpisał do ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności. Do środków trwałych nie wpisano gruntu, na którym wybudowano ww. budynek.

W wypisie z rej. gruntów wydanym przez Starostę Powiatu...działka 730 oznaczona jest symbolem: Ba - tereny przemysłowe. ŁIV -łąki trwałe. RIIIb grunty orne, W-LIV - grunty pod rowami. Działka 730 położona w obrębie..., gmina..., oznaczona jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego: MU - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami.

Działka 730 w...zlokalizowana jest w ciągu drogi powiatowej nr.... Do właścicieli nieruchomości zgłosiła się spółka "..." S.A. z...z propozycją odkupienia części powyższej działki z przeznaczeniem jej na działalność handlową.

Wnioskodawca w czerwcu 2017 r. podzielił działkę nr 730 na działki:

* 730/1 o pow. 0,0234 ha (poszerzenie pasa wzdłuż drogi powiatowej)

* 730/2 o pow. 0,2600 ha (działka przeznaczona na sprzedaż dla spółki....)

* 730/3 o pow. 0,1200 ha (budynek szwalni, w którym Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą)

* 730/4 o pow. 1,5935 ha (działka rolna).

Wydzielona działka 730/2 będzie przeznaczona do sprzedaży i wchodzi do ustawowej współwłasności małżeńskiej. Obecnie jest wydzierżawiona spółce.

Powodem zbycia przedmiotowej działki jest chęć ograniczenia prowadzonej działalności rolniczej, a uzyskanymi ze sprzedaży działki pieniędzmi Wnioskodawca pragnie częściowo spłacić długi w bankach.

Wnioskodawca oświadcza, że przed zamiarem sprzedaży działki gruntu nr ewid. 730/2 nie podejmował i nie zamierza podejmować jakichkolwiek czynności zmierzających do podniesienia wartości działki. Działka nie jest ogrodzona ani uzbrojona. Nie podejmował żadnych działań marketingowych w celu jej sprzedaży.

Przedmiotowa działka od momentu zakupu, tj. od dnia 12 marca 2010 r. wykorzystywana była wyłącznie na cele rolnicze. Część działki o pow. 1,40 ha jest dzierżawiona i wykorzystywana na cele rolnicze. Na wydzielonej części działki nr 730/2, przy drodze powiatowej zlokalizowany jest budynek szwalni, ujęty w działalności Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie wnosił o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla tej działki. Wszelkie czynności dotyczące zmian wydzielenia, numeracji, przeznaczenia działki dokonywane były wyłącznie z inicjatywy władzy lokalnej tj. Rady Gminy czy Wójta Gminy.

Informacje dotyczące podatku od towarów i usług:

1. Pytanie dotyczy działki nr 730/2.

2. Dla działki 730/2 objętej zakresem pytania nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy.

3. Wnioskodawca nie występował z wnioskiem o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla działki 730/2.

4. Wnioskodawca nie występował o warunki zabudowy dla działki nr 730/2 - przeznaczonej na sprzedaż.

5. Działka nr 730/2, do czasu sprzedaży jest dzierżawiona i nie jest wykorzystywana na cele rolnicze.

6. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich oraz innych o zbliżonym charakterze.

7. Przed sprzedażą działki 730/2, przeznaczonej na sprzedaż, Wnioskodawca nie poczynił jakichkolwiek działań dotyczących zwiększenia wartości tej działki. Nie uzbrajał terenu, nie wydzielał dróg dojazdowych, nie prowadził działalności marketingowych w celu sprzedaży powyższej działki, nie występował o warunki zabudowy terenu.

8. Wnioskodawcy z tytułu nabycia działki nr 730 nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

9. Działka, która jest przedmiotem pytania jest udostępniona osobom trzecim. Jest to odpłatna dzierżawa.

10. Działka nr 730/2, objęta pytaniem, jest udostępniona spółce.... na podstawie umowy dzierżawy z dnia 10 06.2017 r.

11. Przedmiotem zbycia będzie odpłatne zbycie całej działki nr 730/2.

12. Wnioskodawca, poza planowanym zbyciem działki objętej pytaniem, nie dokonywał wcześniej sprzedaży innych działek.

13. Wnioskodawca posada inne działki, oprócz wskazanej do sprzedaży, ale nie będzie ich sprzedawał.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy sprzedaż działki 730/2, stanowiącej własność Wnioskodawczyni i jej małżonka na zasadach ustawowej współwłasności małżeńskiej (użytkowanej rolniczo), podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 15 ust. 1 i ust. 2 u.p.p.u.? (oznaczone we wniosku jako pytanie nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż działki 730/2 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Opodatkowaniu podlega transakcja sprzedaży działki, która stanowi grunty budowlane (zgodnie z brzmieniem art. 2 ust. 33 u.p.t.u.) i nie podlegają zwolnieniu od podatku o którym mowa w art. 43 ust. 9 ustawy od podatku od towarów i usług.

W sytuacji gdy Wnioskodawca planuje sprzedać działkę pochodzącą z jej prywatnego majątku osobistego i taka transakcja nie jest przedmiotem działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, to osoba która ją wykonuje nie działa w charakterze podatnika VAT i nie ciąży na niej obowiązek podatkowy. Nie można uznać za podatnika VAT osoby fizycznej, która dokonuje sprzedaży działek nabytych uprzednio w celu prowadzonej na nich działalności rolniczej i należących do jej majątku osobistego. Nie jest to bowiem sprzedaż dokonana w ramach działalności gospodarczej.

O działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT można mówić wtedy, gdy podatnik w momencie dokonania dostawy towarów miał zamiar dokonywać jej wielokrotnie, a towary będące przedmiotem dostawy zostały nabyte w celu dalszej odsprzedaży.

W opisywanej sprawie Wnioskodawca nie nabył działki w celu jej dalszej odsprzedaży, a dodatkowo nabycie nastąpiło do majątku prywatnego.

Wobec powyższego, Wnioskodawca uważa, że nie będzie podlegał pod art. 15 ust. 1 i ust. 2 u.p.t.u. bo nie działa w charakterze handlowca, sprzedaż nie może być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, a co za tym idzie, nie skutkuje obowiązkiem podatkowym w podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...).

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, aby dana usługa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 ww. Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy - Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Z kolei w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 2082, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bez udziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Niemniej, aby dostawa towaru podlegała opodatkowaniu, powinna być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne więc dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W konsekwencji, właściwe jest wykluczenie podmiotów z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku własnego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania rzeczy, dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku własnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży towaru jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy towarów (np. gruntów, nieruchomości) istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy zauważyć, że problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku własnego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą był przedmiotem orzeczenia TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 z dnia 15 września 2011 r. W ww. sprawie Trybunał Sprawiedliwości UE orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby".

Z powyższych rozważań wynika, że kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży działek gruntu przez podmioty do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę nieruchomości należy uznać za objętą podatkiem, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku kiedy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii ustalenia, czy sprzedaż działki 730/2, stanowiącej własność Wnioskodawczyni i jej małżonka na zasadach ustawowej współwłasności małżeńskiej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W analizowanej sprawie Wnioskodawczyni wskazała, że jest właścicielem gospodarstwa rolnego korzystającym ze zwolnienia z podatku VAT (rolnik ryczałtowy). Gospodarstwo zajmuje jedną działkę nr 730..., gmina..., woj.....

Wnioskodawczyni w czerwcu 2017 r. podzieliła działkę nr 730 na cztery działki. W wyniku podziału została wydzielona działka 730/2, która będzie przeznaczona do sprzedaży. Obecnie działka nr 730/2 (do czasu sprzedaży) jest wydzierżawiona spółce.... i nie jest wykorzystywana na cele rolnicze.

W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków na czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz - art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.).

Stosownie do treści powyższego przepisu, dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, i polega na oddaniu rzeczy do używania przez wydzierżawiającego, zaś świadczenie dzierżawcy polega na płaceniu umówionego czynszu. Tak więc oddanie w ramach umowy dzierżawy innemu podmiotowi gruntów, skutkuje uzyskaniem korzyści majątkowych po stronie wydzierżawiającego.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia "działalność gospodarcza", w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W konsekwencji dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także bez względu na to, czy na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług korzysta ze zwolnienia od tego podatku.

Powyższe potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, przykładowo w sprawie C-186/89 (W.N. Van Tiem v. Staatssecretaris van Financiën), uznał on, że wynajem działki budowlanej wraz z prawem do wybudowania na niej i późniejszego użytkowania budynku, w zamian za roczny czynsz, jest prowadzeniem działalności gospodarczej. Z kolei w wyroku Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 13 listopada 2012 r. sygn. akt I FSK 1805/11, wyrażono pogląd, że jeżeli działalność w zakresie dzierżawy gruntu cechuje się zarówno powtarzalnością, jak i długim okresem trwania, to grunt wykorzystywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, a właściciel prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. NSA wskazał przy tym, że dla oceny, czy dana osoba prowadzi działalność gospodarczą w określonym zakresie nie ma znaczenia to, czy w tym zakresie zarejestrowała ona działalność czy też nie, nie ma też znaczenia jej subiektywne przekonanie w tym zakresie.

W takiej sytuacji, tj. w przypadku, gdy strona dokonuje dostawy gruntu, przy pomocy którego prowadziła wcześniej nieprzerwanie działalność gospodarczą (taką chociażby jak dzierżawa), czyni to w ramach prowadzonej działalności, a nie zarządu majątkiem własnym. Są to bowiem działania charakterystyczne dla przedsiębiorcy w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Natomiast kwestia opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych, wynika z treści orzeczenia w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), w której TSUE wskazał: "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż działki nr 730/2 będącej przedmiotem dzierżawy, wskazuje na obrót mieniem wykorzystywanym w prowadzonej działalności gospodarczej, a nie na zarządzaniu majątkiem osobistym (własnym).

Biorąc zatem pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni sprzedając działkę nr 730/2, nie będzie dokonywać zbycia majątku osobistego (własnego), ale majątek wykorzystywany przez nią w prowadzonej działalności gospodarczej (art. 15 ust. 2 ustawy). Tym samym Wnioskodawczyni działać będzie jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że powyższa analiza, a w szczególności powołane konkluzje, pozostają w zgodzie z regulacjami prawa unijnego. Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie".

Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b cyt. Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Zatem także w świetle prawa unijnego Wnioskodawczyni - w takim kształcie sprawy - zostanie uznana (dokonując dostawy podzielonego na działki gruntu wykorzystywanego w działalności gospodarczej) za podatnika podatku VAT.

Ponadto, z opisu sprawy wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, tj. Zainteresowana w celu sprzedaży działki, o której mowa we wniosku, dokonała czynności związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży - dokonanie podziału nieruchomości na działki.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy stwierdzić należy, że sprzedaż działki nr 730/2, będącej współwłasnością małżeńską, oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako treny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami, będzie stanowiła zbycie majątku wykorzystywanego przez Wnioskodawczynię w prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Wnioskodawczyni z tego tytułu, wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, oceniając stanowisko, w którym Wnioskodawczyni wskazała, że, sprzedaż działki 730/2 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo Organ wyjaśnia, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla męża Wnioskodawczyni.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego... w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.