0113-KDIPT1-3.4012.39.2018.1.MJ - Brak prawa do odliczenia podatku VAT poniesionego w związku z termomodernizacją budynków mieszkaniowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2018 r. (data wpływu 16 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT poniesionego w związku z termomodernizacją budynków mieszkaniowych - jest prawidłowe.

W dniu 16 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT poniesionego w związku z termomodernizacją budynków mieszkaniowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z ubieganiem się o pożyczkę i umorzenie pożyczki z WFOŚiGW oraz wymogami postawionymi przez Fundusz, Spółdzielnia zwraca się z prośbą o wydanie opinii, iż w przypadku wykonywania czynności związanych z termomodernizacją budynków mieszkalnych podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT.

Spółdzielnia realizuje czynności związane z termomodernizacją budynków mieszkalnych, które polegają na remoncie elewacji budynku mieszkalnego (wraz z warstwą materiału ocieplającego), remoncie zaworów centralnego ogrzewania i ciepłej wody, remoncie stropodachów.

Spółdzielnia jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Faktury zakupu usług związanych z termomodernizacją budynków mieszkalnych wystawiane są na Spółdzielnię... im.... w..., ul.....

Usługi nabyte w związku z termomodernizacją budynków mieszkalnych Spółdzielnia rozpoznaje jako usługi zakupione dla czynności zwolnionych od towarów i usług (art. 43 ust. 1 pkt 11) i w związku z tym nie odlicza VAT od zakupionych usług.

Nabywane usługi (termomodernizacja budynku mieszkalnego) są wykorzystywane do czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Wydatki na termomodernizację nie są wydatkami na wytworzenie nieruchomości, a wydatkami na jej remont. Wydatki te finansowane są przez Spółdzielnię ze środków funduszu remontowego, który obciążą koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Spółdzielnia nalicza i pobiera od użytkowników lokali mieszkalnych opłaty z tytułu funduszu remontowego i obciąża naliczeniami koszty, które stanowią koszty uzyskania przychodu. Zasady tworzenia funduszu remontowego określa ustawa o Spółdzielniach Mieszkaniowych z dnia 15 grudnia 2000 r. (art. 6 ust. 3).

O wykorzystaniu tego funduszu decydują odpowiednie organy statutowe spółdzielni mieszkaniowej biorąc pod uwagę zakres robót remontowych i możliwości ich finansowania środkami tego funduszu, a także inne okoliczności występujące w danej Spółdzielni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółdzielnia może odliczyć podatek VAT w przypadku zakupu usług związanych z termomodernizacją budynków mieszkalnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółdzielnia Mieszkaniowa im.... jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wykonuje czynności zwolnione jak również opodatkowane podatkiem VAT. Zakupy związane z termomodernizacją budynków mieszkalnych (gospodarka zasobami mieszkaniowymi) dotyczą czynności zwolnionych z podatku od towarów i usług art. 43 ust. 1 pkt 11. Jednocześnie Spółdzielnia informuje, że jest współwłaścicielem przedmiotowych budynków i w całości zarządcą. Wobec powyższego Spółdzielnia uważa, że nie powinna odliczać podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm), zwanej dalej "ustawą", podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W świetle art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Z opisu sprawy wynika, że Spółdzielnia realizuje czynności związane z termomodernizacją budynków mieszkalnych, które polegają na remoncie elewacji budynku mieszkalnego (wraz z warstwą materiału ocieplającego), remoncie zaworów centralnego ogrzewania i ciepłej wody, remoncie stropodachów. Spółdzielnia jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Faktury zakupu usług związanych z termomodernizacją budynków mieszkalnych wystawiane są na Spółdzielnię. Usługi nabyte w związku z termomodernizacją budynków mieszkalnych Spółdzielnia rozpoznaje jako usługi zakupione dla czynności zwolnionych od towarów i usług (art. 43 ust. 1 pkt 11) i w związku z tym nie odlicza VAT od zakupionych usług. Nabywane usługi (termomodernizacja budynku mieszkalnego) są wykorzystywane do czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia nie zostanie spełniony, gdyż usługi nabyte w związku z termomodernizacją budynków mieszkalnych są związane z czynnościami zwolnionymi z podatku VAT. Zatem, Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji. Tym samym Zainteresowanemu nie przysługuje z tego tytułu prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Mając na względzie obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku VAT od nabytych usług w związku z realizacją termomodernizacji budynków mieszkalnych, ponieważ usługi te są związane z czynnościami zwolnionymi od podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.