0113-KDIPT1-3.4012.334.2017.2.ALN - Odliczanie VAT od wydatków związanych z samochodami osobowymi.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2017 r. (data wpływu 21 czerwca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 lipca 2017 r. (data wpływu 26 lipca 2017 r.) na wezwanie Organu z dnia 14 lipca 2017 r. (doręczone w dniu 17 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pełnego prawa do odliczenia VAT z faktur dotyczących wydatków związanych z samochodami osobowymi - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pełnego prawa do odliczenia VAT z faktur dotyczących wydatków związanych z samochodami osobowymi.

Wniosek uzupełniono w dniu 18 lipca 2017 r. (data wpływu 26 lipca 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 14 lipca 2017 r. (doręczone w dniu 17 lipca 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

A. Sp. z o.o. posiada flotę aut osobowych. W godzinach od 8 do 16. od poniedziałku do piątku samochody osobowe są wykorzystywane do celów służbowych tj. związanych z działalnością spółki. Spółka chce dokonywać najmu aut na rzecz swoich pracowników po godzinie 16 w ww. dni oraz weekendy i dni wolne. Najem odbywałby się odpłatnie według stawki za przejechany kilometr. Spółka chce określić wartość za przejechany k.m. wyższą, niż ta z Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.) - gdzie dla pojazdów o poj. skok. pow. 900 cm³ wynosi ona 0. 8358 zł.

Stawka ta jest ryczałtową kwotą zawierającą wszelkie opłaty związane z eksploatacją samochodów. Stawka określona za k.m. przez A. Sp. z o.o. będzie zawierać w sobie wszystkie opłaty tj. ubezpieczenie, koszty paliwa, koszty eksploatacji pojazdu, koszty przeglądów. Spółka wstępnie określi wartość za k.m. w granicach 0.84 - 1.00 zł netto. Za najem auta na rzecz pracownika będzie wystawiana faktura VAT w rozliczeniu miesięcznym. Będzie prowadzona szczegółowa ewidencja przebiegu samochodów na podstawie, której Spółka będzie rozliczała pracowników z jazd prywatnych.

Dodatkowo samochody będą wyposażone w urządzenia GPS, które pokazują dokładny przebieg trasy i w razie wątpliwości łatwo będzie można ocenić gdzie konkretnie pracownik pojechał. Samochody zostaną zgłoszone do Urzędu Skarbowego na druku VAT-26 oraz sporządzony zostanie regulamin korzystania z samochodów, z którego będzie jasno wynikać zakaz używania samochodu osobowego do celów prywatnych bez podpisanej umowy najmu.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że pojazdy samochodowe nie są tymi o których mowa w art. 86a ust. 9 w zw. z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT oraz nie posiadają zaświadczeń wydanych przez okręgowe stacje kontroli pojazdów według wymogów określonych w ust. 9. Auta opisane w stanie faktycznym to standardowe samochody osobowe.

Nadzór sprawowany będzie poprzez system kontroli GPS. Dodatkowo spółka prowadzi karty pracy pojazdów, gdzie korzystający mają obowiązek dokonać uzupełnienia następujących informacji:

* dane osoby korzystającej

* cel użytkowania auta

* stan licznika kilometrów początkowy

* stan licznika kilometrów końcowy-ewidencja stanu licznika (przebieg kilometrów)

Zabezpieczeniem jest umowa regulująca odpowiedzialność finansową korzystających w przypadku złamania regulaminu użytkowania auta. Ma to związek ze zwiększona opłatą za korzystanie z auta w przypadku, gdy korzystający wprowadził spółkę w błąd. Samochody wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej będą garażowane na terenie należącym do firmy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wobec opisanego wyżej stanu faktycznego Spółka będzie miała możliwość dokonać odliczenia 100% wartości podatku VAT według przyjętej stawki?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo dokonać pełnego odliczenia podatku VAT kosztów poniesionych w związku z eksploatacją samochodów osobowych. Wnioskodawca uważa, że w związku z tym, że pracownicy będą odpłatnie wynajmować samochody do swoich celów prywatnych to dla spółki te samochody będą wykorzystywane cały czas tylko do celów prowadzenia działalności. Wykorzystywane przez pracowników auta będą w pełni utrzymywane przez Spółkę. Wartość opłaty za przejechany kilometr będzie w sobie zawierała szereg opłat związanych z użytkowaniem aut, co de facto będzie stanowić wydatki poniesione przez Spółkę. W przypadku najmu aut na rzecz pracowników oraz wystawienia faktury VAT, Spółka będzie osiągała przychody z tego tytułu i w związku z tym spełnia wymogi z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT co uprawnia do pełnego odliczenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Z kolei, kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy, którego podstawę stanowi decyzja wykonawcza Rady z dnia 17 grudnia 2013 r., upoważniająca Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 353 z 28 grudnia 2013 r., str. 51).

I tak, zgodnie art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Według art. 2 pkt 34 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych - rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów prawo o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do treści art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Zatem zgodnie z wskazanymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku "mieszanego".

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób "mieszany".

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów "mieszanych".

Celem zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji wykonawczej Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony - ze względu na swoje cechy konstrukcyjne - służy co do zasady użytkowi "mieszanemu", a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże od tej zasady występują także wyjątki.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Według art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Na mocy art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada flotę aut osobowych. W godzinach od 8 do 16. od poniedziałku do piątku samochody osobowe są wykorzystywane do celów służbowych tj. związanych z działalnością spółki. Spółka chce dokonywać najmu aut na rzecz swoich pracowników po godzinie 16 w ww. dni oraz weekendy i dni wolne. Najem odbywałby się odpłatnie według stawki za przejechany kilometr. Spółka chce określić wartość za przejechany k.m. wyższą, niż ta z Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy - gdzie dla pojazdów o poj. skok. pow. 900 cm³ wynosi ona 0. 8358 zł. Stawka ta jest ryczałtową kwotą zawierającą wszelkie opłaty związane z eksploatacją samochodów. Stawka określona za k.m. przez Spółkę będzie zawierać w sobie wszystkie opłaty tj. ubezpieczenie, koszty paliwa, koszty eksploatacji pojazdu, koszty przeglądów. Spółka wstępnie określi wartość za k.m. w granicach 0.84 - 1.00 zł netto. Za najem auta na rzecz pracownika będzie wystawiana faktura VAT w rozliczeniu miesięcznym. Będzie prowadzona szczegółowa ewidencja przebiegu samochodów na podstawie, której Spółka będzie rozliczała pracowników z jazd prywatnych. Dodatkowo samochody będą wyposażone w urządzenia GPS, które pokazują dokładny przebieg trasy i w razie wątpliwości łatwo będzie można ocenić gdzie konkretnie pracownik pojechał. Samochody zostaną zgłoszone do Urzędu Skarbowego na druku VAT-26 oraz sporządzony zostanie regulamin korzystania z samochodów, z którego będzie jasno wynikać zakaz używania samochodu osobowego do celów prywatnych bez podpisanej umowy najmu.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że pojazdy samochodowe nie są tymi o których mowa w art. 86a ust. 9 w zw. z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT oraz nie posiadają zaświadczeń wydanych przez okręgowe stacje kontroli pojazdów według wymogów określonych w ust. 9. Auta opisane w stanie faktycznym to standardowe samochody osobowe.

Nadzór sprawowany będzie poprzez system kontroli GPS. Dodatkowo spółka prowadzi karty pracy pojazdów, gdzie korzystający mają obowiązek dokonać uzupełnienia następujących informacji:

* dane osoby korzystającej

* cel użytkowania auta

* stan licznika kilometrów początkowy

* stan licznika kilometrów końcowy-ewidencja stanu licznika (przebieg kilometrów)

Zabezpieczeniem jest umowa regulująca odpowiedzialność finansową korzystających w przypadku załamania regulaminu użytkowania auta. Ma to związek ze zwiększoną opłatą za korzystanie z auta w przypadku, gdy korzystający wprowadził spółkę w błąd. Samochody wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej będą garażowane na terenie należącym do firmy.

Faktem jest, że zarówno używanie samochodów przez pracowników do świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy, jak i wynajem samochodów tym pracownikom - stanowią niewątpliwie wykorzystywanie pojazdów do działalności gospodarczej. Jednakże, aby Wnioskodawca mógł skorzystać z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi samochodami, powinien ww. samochody, np. oddawać wyłącznie w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, bez prawa wykorzystywania ich w inny sposób przez pracowników w prowadzonej działalności.

Natomiast taki sposób użytkowania danego samochodu, jaki przedstawiła Spółka, nie wyklucza możliwości wykorzystania samochodu do celów prywatnych również poza umową najmu. Ta sama osoba - co do zasady - będzie bowiem mogła użytkować samochód do celów służbowych, jak i osobistych - prywatnych.

Wykorzystywanie samochodów przez pracowników w celu realizacji ich obowiązków oraz udostępnienie tych samych samochodów pracownikom do wykorzystania w celach prywatnych nie pozwala na stworzenie jasnych i przejrzystych zasad, z których wynikałby brak możliwości użycia samochodów do celów prywatnych w czasie wykorzystywania ich do wykonywania obowiązków służbowych. Z uwagi na to, że samochody są wykorzystywane do celów prywatnych pracowników, Zainteresowany nie ma obiektywnych możliwości wyeliminowania ich użycia w takim celu również w czasie, kiedy powinny być wykorzystywane wyłącznie do wykonywania obowiązków na rzecz Spółki. W takiej sytuacji niemożliwe jest dokładne określenie z góry w jakim czasie samochód będzie wykorzystywany do realizacji obowiązków na rzecz Spółki, a w związku z tym czy nie będzie wykorzystywany na cele prywatne poza czasem, w którym będzie podlegał wynajęciu na rzecz pracownika.

Tym samym brak jest przesłanek obiektywnych wyłącznego wykorzystania tych pojazdów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Zatem, nie można obiektywnie stwierdzić, że samochody są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej oraz, że przyjęte przez Wnioskodawcę reguły ich użytkowania wykluczają możliwość ich użycia w celu prywatnym użytkowników. W okolicznościach przedstawionych we wniosku, opisane reguły wykorzystania pojazdów służbowych przez pracowników w celu realizacji obowiązków służbowych, w zestawieniu z udostępnianiem tych samych samochodów pracownikom do wykorzystania w celach prywatnych - nie pozwalają na stworzenie jasnych i przejrzystych zasad, z których wynikałby brak możliwości użycia tych samochodów do celów prywatnych w czasie wykorzystywania ich do wykonywania obowiązków służbowych.

Przedstawione przez Wnioskodawcę procedury, nie wykluczają więc użycia samochodu przez pracowników do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki, ponieważ możliwe jest wykorzystanie samochodu do celów prywatnych. Z kolei, obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu jest jedynie potwierdzeniem sposobu użytkowania pojazdu samochodowego do celów związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą i ma na celu udokumentować oraz zagwarantować taki sposób użytkowania.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Zatem w sytuacji, kiedy pracownik będzie odpłatnie korzystać z samochodu służbowego dla celów innych niż związanych z wykonywaniem pracy, to pomimo tego, że osoba ta będzie okresowo kontrolowana przez pracodawcę w zakresie sposobu używania samochodu (np. poprzez system GPS) oraz będzie prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu, nie zostanie wykluczona potencjalna możliwość wykorzystania pojazdu do użytku prywatnego.

We wskazanych wyżej okolicznościach nie będzie zatem wypełniona hipoteza przepisu art. 86a ust. 3 ustawy, w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie mógł korzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z eksploatacją samochodów osobowych. W analizowanym przypadku, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego od - określonych w art. 86a ust. 2 pkt 2 ustawy - wydatków związanych z ww. samochodami.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, gdy rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.