0113-KDIPT1-3.4012.271.2020.1.MWJ - Mechanizm podzielonej płatności.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2020 r. (data wpływu 31 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokonania przez podatnika płatności na rzecz kontrahenta z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności polegającego na wskazaniu w bankowym komunikacie przelewu kwoty podatku VAT w wysokości wynikającej z faktury wystawionej przez kontrahenta oraz wskazaniu pozostałej kwoty do zapłaty na rzecz kontrahenta po uwzględnieniu potrącenia umownego - jest prawidłowe.

W dniu 31 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokonania przez podatnika płatności na rzecz kontrahenta z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności polegającego na wskazaniu w bankowym komunikacie przelewu kwoty podatku VAT w wysokości wynikającej z faktury wystawionej przez kontrahenta oraz wskazaniu pozostałej kwoty do zapłaty na rzecz kontrahenta po uwzględnieniu potrącenia umownego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik, będący czynnym podatnikiem podatku VAT, dokonuje płatności dla kontrahenta, będącego czynnym podatnikiem podatku VAT, za usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy (usługi budowlane). Kwota faktury przekracza 15.000 zł i zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności jest obowiązkowe.

Podatnika z kontrahentem łączy umowa, postanowieniami której kontrahent jest zobowiązany do wniesienia na rzecz podatnika kaucji na zabezpieczenie realizacji budowy oraz pokrycie kosztów napraw ewentualnych wad i usterek oraz innych kosztów zastrzeżonych umową. W wyniku wykonywanych na rzecz podatnika robót, kontrahent wystawia fakturę lub faktury z uwzględnieniem podatku VAT według obowiązującej stawki VAT.

Z wystawionej przez kontrahenta faktury podatnik dokonuje potrącenia i dokonuje płatności w następujący sposób: przy użyciu komunikatu przelewu przeznaczonego do dokonywania płatności w mechanizmie podzielonej płatności jako kwotę VAT wykazuje całą kwotę VAT wynikającą z faktury, natomiast kwotę brutto do zapłacenia na rzecz kontrahenta pomniejsza o dokonane potrącenia. Oznacza to, że potrącenie wobec kontrahenta dokonywane jest matematycznie z całej jego wierzytelności (kwoty brutto faktury), pozostała kwota brutto do zapłaty na rzecz kontrahenta wykazywana jest w bankowym komunikacie płatności jako należna kontrahentowi, a cały podatek VAT w kwocie wynikającej z faktury (bez uwzględnienia potrąconej z mocy umowy kaucji) wykazywany jest i przesyłany na rachunek VAT kontrahenta.

Powyższe oznacza, że wzajemne rozliczenia podatnika z kontrahentem nie mają wpływu na wysokość podatku VAT przekazywanego na rachunek VAT kontrahenta.

Powyższe rozliczenie dokonywane jest z mocy postanowień umowy łączącej podatnika z kontrahentem, nie zaś z mocy postanowień art. 498 k.c.

W przedmiotowym stanie faktycznym, nie dochodzi do obniżenia kwoty podatku VAT wykazywanej w bankowym komunikacie przelewu w ramach mechanizmu podzielonej płatności w stosunku do kwoty podatku VAT wskazanej przez kontrahenta na fakturze.

Podkreślenia wymaga fakt, że ustawodawca nie zabrania jednak stosowania pomiędzy stronami (czynnymi podatnikami podatku VAT) innej formy potrącenia, tj. potrącenia umownego, jednakże zastosowanie tej formy rozliczeń pomiędzy wzajemnym wierzycielem i dłużnikiem nie zwalnia z obowiązku stosowania podzielonej płatności.

Oprócz potrącenia jednostronnego, opisanego w art. 498 k.c., istnieje kompensata umowna, w przypadku której mogą być wygaszane wierzytelności niewymagalne, a strony umawiają się, na jaki dzień dokonywane jest potrącenie.

Jak zauważył Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 18 września 2012 r. (sygn. Akt V ACa 379/12) - "przepisy o potrąceniu mają charakter przepisów względnie obowiązujących, co oznacza, że strony drogą umowy mogą odmiennie ukształtować przesłanki tej czynności prawnej czy jej skutki, a nawet wyłączyć całkowicie dopuszczalność złożenia takiego jednostronnego oświadczenia w ramach danego stosunku umownego i wówczas zastosowanie przepisów o potrąceniu nie wchodzi w rachubę".

W przypadku kompensaty umownej, która nie jest uregulowana przepisami Kodeksu cywilnego i należy do tzw. umów nienazwanych, a podstawę do jej zawarcia stanowi przewidziana w art. 353¹ k.c. zasada swobody umów, strony ustalają między sobą, jakie wierzytelności, w jaki sposób i z jakim skutkiem ulegają potrąceniu. Przy kompensacie umownej nie muszą być zatem spełnione ustawowe warunki dopuszczalności potrącenia. To strony określają zasady kompensaty umownej, a jedynym ograniczeniem w tym względzie jest, aby przyjęte zasady umowne nie sprzeciwiały się postanowieniom ustawy, zasadom współżycia społecznego bądź naturze stosunku potrącenia.

Jak wskazano powyżej, ustawodawca nie wyłącza stosowania pomiędzy podatnikami rozliczenia wzajemnych wierzytelności w formie innej niż potrącenie z art. 498 k.c., jednakże potrącenie takie wywołuje jedynie skutki w stosunkach zobowiązaniowych pomiędzy podatnikami, a nie może mieć wpływu na stosowanie obowiązkowego systemu podzielonej płatności. Konsekwentnie potrącenie inne niż kodeksowe nie może i nie powinno mieć wpływu na kwotę podatku VAT wykazywaną w bankowym komunikacie przelewu dokonywanego w ramach mechanizmu podzielonej płatności, co oznacza, że kwota podatku VAT, jaka ma wpłynąć na rachunek bankowy VAT kontrahenta, nie może ulec zmniejszeniu w wyniku dokonania przez strony - podatnika i kontrahenta - potrącenia umownego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku wystawienia przez kontrahentów faktur w kwocie powyżej 15.000,00 pln za dostawę towarów lub usług objętych załącznikiem nr 15 do ustaw, w stosunku do których zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności jest obowiązkowe, podatnik postępuje zgodnie z art. 108a ust. 1a ustawy, dokonując płatności w ten sposób, że w bankowym komunikacie przelewu - w ramach mechanizmu podzielonej płatności - wykazuje kwotę podatku VAT w wysokości wynikającej z faktury wystawionej przez kontrahenta, natomiast pozostała kwota do zapłaty na rzecz kontrahenta wykazana jest po uwzględnieniu potrącenia umownego?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Nowelizacja ustawy o VAT wprowadzająca obowiązek stosowania mechanizmu podzielonej płatności nie wyklucza regulowania wzajemnych zobowiązań poprzez potrącenie. Oznacza to, że może wystąpić sytuacja, w której przedsiębiorca jest zobligowany do zastosowania mechanizmu podzielonej płatności, a kompensata w takim przypadku nie została zabroniona przez ustawodawcę. Wynika to bezpośrednio z art. 108a ust. 1d ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku potrącenia wg art. 498 Kodeksu cywilnego nie stosuje się mechanizmu podzielonej płatności. W przypadku kompensaty nie występuje fizyczny przepływ środków, ponieważ potrącenie polega na wzajemnym umorzeniu wierzytelności po stronie sprzedawcy i nabywcy.

Na mocy art. 108a ust. 1d ustawy VAT z obowiązku dokonania podzielonej płatności expressis verbis wyłączono kompensatę, o której mowa w art. 498 k.c.

Powołany przepis reguluje tzw. kompensatę ustawową, w ramach której już oświadczenie jednej ze stron skutkuje potrąceniem, a efekt ten występuje wstecznie, tj. w momencie, gdy takie potrącenie stało się możliwe. Tego rodzaju potrącenie dotyczy wyłącznie tych przypadków, w których obie wierzytelności są wymagalne. Jednocześnie trzeba zaznaczyć, że w świetle uzasadnienia do projektu ustawy nowelizującej, na podstawie którego wprowadzono przepisy obowiązujące od 1 listopada 2019 r., w tym art. 108a ust. 1d ustawy: "Przepisy nie będą (...) zmuszały do dokonywania płatności przelewami, za towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, jeżeli cała należność z faktury, obejmującej te towary lub usługi, zostanie uregulowana w drodze kompensaty. Należy jednakże pamiętać, że gdyby po dokonaniu wzajemnego potrącenia pozostała jeszcze kwota do zapłaty, różnicę tę należy uregulować w mechanizmie podzielonej płatności, jeżeli faktura zawierała pozycje z towarami lub usługami, wymienionymi w załączniku nr 15 do ustawy".

Wobec powyższego należy uznać, że na mocy obecnie obowiązujących przepisów dotyczących towarów i usług określonych w załączniku nr 15 do ustawy, gdy wartość brutto transakcji przekracza 15.000 zł lub, takie kompensaty mogą być stosowane w formie tzw. kompensaty ustawowej, o której mowa w art. 498 k.c. Natomiast dokonanie kompensaty innej niż kodeksowa (o której mowa w art. 498 k.c.) nie zwalnia z obowiązku stosowania podzielonej płatności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że regulacje dotyczące mechanizmu podzielonej płatności zawarte zostały w ustawie z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustawy (Dz. U. z 2018 r. poz. 62), która wprowadziła z dniem 1 lipca 2018 r.m.in. nowy blok przepisów zawartych w rozdziale 1a w art. 108a-108d ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.).

Ustawa z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1751) wprowadza z dniem 1 listopada 2019 r. - zmiany do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - w zakresie mechanizmu podzielonej płatności.

Zgodnie z art. 108a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W myśl art. 108a ust. 1a ustawy przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W myśl art. 108a ust. 1b ustawy podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Zgodnie z art. 108a ust. 1d ustawy w przypadku dokonania potrącenia, o którym mowa w art. 498 Kodeksu cywilnego, przepisów ust. 1a i 1b nie stosuje się w zakresie, w jakim kwoty należności są potrącane.

W myśl art. 108a ust. 2 ustawy zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

Od 1 listopada 2019 r. ustawodawca w art. 108a wprowadził zmiany w zakresie mechanizmu podzielonej płatności. Wprowadził obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15.000 zł lub równowartość tej kwoty i faktura ta obejmuje swym zakresem towary lub usługi wskazane w załączniku nr 15 do ustawy. Co do zasady faktura taka powinna być oznaczona przez wystawcę informacją "mechanizm podzielonej płatności". Należy jednak zwrócić uwagę, że wprowadzony obowiązek zapłaty takiej faktury w mechanizmie podzielonej płatności nie jest uzależniony od tego, czy na fakturze zawarto takie oznaczenie. Zatem nawet jeżeli sprzedawca nie dopełnił obowiązku i nie oznaczył takiej faktury, nabywca ma obowiązek zapłaty kwoty należności za towary lub usługi z załącznika nr 15 w mechanizmie podzielonej płatności. Nabywca bowiem musi być zorientowany, co jest przedmiotem transakcji, to nabywca bowiem inicjuje płatność i odpowiada za wybór formy płatności. Nabywca nie może polegać więc wyłącznie na informacjach od sprzedawcy, który może chcieć uniknąć zapłacenia mu w podzielonej płatności, tylko musi samodzielnie analizować, jakie towary lub usługi nabył i czy wiążą się z tym dla niego określone obowiązki. Podkreślić jednakże należy, że obowiązek uregulowania należności w mechanizmie podzielonej płatności dotyczy wyłącznie kwoty należności z tytułu nabycia towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15.

Od 1 listopada 2019 r. obowiązują przepisy wprowadzające obligatoryjny mechanizm podzielonej płatności w odniesieniu do zapłaty za nabywane towary z określonej listy (załącznik nr 15), udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców.

Nabywca towarów lub usług niewymienionych na tej liście może fakultatywnie skorzystać z mechanizmu podzielonej płatności.

Natomiast norma prawna zawarta w art. 108a ust. 1d reguluje sytuację stosowania w rozliczeniach między podatnikami kompensat wzajemnych należności. Dokonanie takich czynności nie jest traktowane jako naruszenie przepisów nakładających obowiązek uregulowania danej faktury w mechanizmie podzielonej płatności. Ww. przepisy nie wprowadzają obowiązku do dokonywania płatności przelewami, za towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, jeżeli cała należność z faktury, obejmującej te towary lub usługi, zostanie uregulowana w drodze kompensaty, o której mowa w art. 498 ustawy - Kodeks cywilny.

Z opisu sprawy wynika, że podatnik, będący czynnym podatnikiem podatku VAT, dokonuje płatności dla kontrahenta, będącego czynnym podatnikiem podatku VAT, za usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy. Kwota faktury przekracza 15.000 zł i zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności jest obowiązkowe. W wyniku wykonywanych na rzecz podatnika robót, kontrahent wystawia fakturę lub faktury z uwzględnieniem podatku VAT według obowiązującej stawki VAT. Z wystawionej przez kontrahenta faktury Wnioskodawca dokonuje potrącenia. Rozliczenie/potrącenie dokonywane jest z mocy postanowień umowy łączącej podatnika z kontrahentem, nie zaś z mocy postanowień art. 498 ustawy - Kodeksu cywilnego.

W tym miejscu należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie mają przepisy regulujące kompensatę wierzytelności sformułowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn.).

Zgodnie z art. 498 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.

W myśl art. 486 § 2 wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Wzajemna kompensata wierzytelności, polega na zaliczeniu jednej wierzytelności na poczet drugiej - zwana jest również potrąceniem.

Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie, czyli kompensata wierzytelności, następuje wówczas, jeżeli jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem tej drugiej strony. Na skutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Nie dochodzi do efektywnej zapłaty w pieniądzu. Pomimo iż potrącenie dotyczy zobowiązania do świadczeń tego samego rodzaju, nie prowadzi do ich realizacji, a jedynie do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej, co w rezultacie skutkuje zaspokojeniem wierzyciela i osiągnięciem przez to celu zobowiązania. Na skutek potrącenia wierzytelności obydwu stron umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Potrącenie wierzytelności jest więc jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia przez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami.

Analiza powołanych regulacji prawnych w oparciu o przedstawiony opis sprawy prowadzi do stwierdzenia, że wyjątkiem od konieczności dopełnienia obowiązków związanych z obligatoryjnym mechanizmem podzielonej płatności jest możliwość skorzystania z instytucji przewidzianej w art. 498 ustawy - Kodeks cywilny, czyli potrącenia. Jeżeli należność z faktury dotyczącej nabycia towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 zostanie uregulowana w drodze potrącenia, obligatoryjny mechanizm podzielonej płatności nie obejmuje kwoty objętej potrąceniem.

Zatem na mocy przepisu art. 108a ust. 1d ustawy - obowiązującego od dnia 1 listopada 2019 r. - obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności nie obejmuje należności wynikającej z faktury dokumenującej towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 objętej potrąceniem, o którym mowa w art. 498 ustawy - Kodeks cywilny (uregulowanej w drodze kompensaty).

Wskazać należy, że potrącenie (kompensata) stanowi jedną z form zapłaty. Przenosząc to na grunt ustawy o podatku od towarów i usług, w szczególności w odniesieniu do przepisów dotyczących dostawy towarów i otrzymania należności należy stwierdzić, iż dokonanie potrącenia uznane zostaje przez podmioty gospodarcze za otrzymanie należności. Wysokość zaliczenia może stanowić w szczególności przedpłatę, zaliczkę lub ratę, jeśli strony się tak umówiły, a zaliczenie dotyczy przyszłego świadczenia. Należy jednak zaznaczyć, że kompensata/potrącenie inne niż wskazane w art. 498 ustawy - Kodeks cywilny nie zwalnia nabywcy od dokonania płatności z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności

Zatem należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 108a ust. 2 ustawy na rachunek VAT powinna być dokonana zapłata kwoty odpowiadającej kwocie podatku VAT wynikającej z otrzymanej przez nabywcę faktury, natomiast pozostała część należności, tj. odpowiadająca wartości sprzedaży netto może być rozliczona w inny sposób.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz okoliczności przedstawione w opisie wniosku należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca dokonuje zakupu od kontrahenta towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, które to transakcje są udokumentowane fakturą na kwotę przekraczają wartość, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, a regulowane wierzytelności nie spełniają przesłanki wskazanej w art. 498 ustawy - Kodeksu cywilnego, to Wnioskodawca jest zobowiązany do stosowania mechanizmu podzielonej płatności, zgodnie z art. 108a ust. 1a i ust. 1b ustawy, poprzez wskazanie w bankowym komunikacie przelewu całej kwoty podatku VAT w wysokości wynikającej z faktury wystawionej przez kontrahenta. Wskazać bowiem należy, że w przedmiotowej sprawie przepis art. 108a ust. 1d nie ma zastosowania. Wyłączenie stosowania mechanizmu podzielonej płatności na podstawie ww. przepisu dotyczy wyłącznie kompensaty, o której mowa w art. 498 Kodeksu cywilnego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej-rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku

z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.