0113-KDIPT1-3.4012.250.2018.5.JM - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości dokonanej w ramach działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2018 r. (data wpływu 20 marca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 maja 2018 r. (data wpływu 23 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że sprzedaż nieruchomości nie będzie wykonana przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i nie będzie spełniać definicji działalności gospodarczej wskazanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT oraz uznania, że w ramach tej transakcji Wnioskodawca nie będzie działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że sprzedaż nieruchomości nie będzie wykonana przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i nie będzie spełniać definicji działalności gospodarczej wskazanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT oraz uznania, że w ramach tej transakcji Wnioskodawca nie będzie działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 maja 2018 r. (data wpływu 23 maja 2018 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą "..." (NIP:) i jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Działalność Wnioskodawcy polega na organizacji przedstawień artystycznych i nie obejmuje, ani w wskazanych w CEIDG klasach PKD ani w rzeczywiście podejmowanych działaniach, obrotu nieruchomościami. Część swoich przychodów, w tym w szczególności tych osiąganych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca zainwestował kupując nieruchomości lub udziały w nieruchomościach.

Przed 2008 r. nabył m.in. nieruchomości o następujących nr KW:

1. (...)..., zakupiona dnia 29 czerwca 1998 r.;

2..../... /..., zakupiona dnia 11 lipca 2007 r.;

3..../... /..., zakupiona dnia 27 sierpnia 1998 r.;

4..../... /..., zakupiona dnia 11 lipca 2007 r.

w ostatnich 10 latach dokonał nabycia następujących nieruchomości:

a....(...)..., nieruchomość gruntowa, nr działki 2526/135, udział 1/1,

b....(...)..., nieruchomość gruntowa, nr działki 1843/135, 1844/135, udział 1/4,

c. KW.../... /..., nieruchomość gruntowa, nr działki 1841/135, udział 1/1;

Wnioskodawca kupował nieruchomości poza prowadzoną działalnością gospodarczą będąc kawalerem, a jego stan cywilny do dnia dzisiejszego nie uległ zmianie.

Wnioskodawca dnia 12 maja 2017 r. sprzedał udziały w wysokości 140/1536 części współwłasności nieruchomości gruntowej położonej w... przy ul...., o nr KW:, nr działki 190. Udziały te zakupił w trzech odrębnych transakcjach w 2007 r. Zbycie udziałów nastąpiło z uwagi na brak możliwości bezspornego korzystania ze swojego prawa przez Wnioskodawcę i spór z pozostałymi współwłaścicielami.

Z wymienionych wyżej nieruchomości Wnioskodawca zamierza sprzedać te położone w... o następujących nr KW:

1....(...)...,

2....(...)...,

3....(...)...,

4....(...)...,

5....(...)....

Działki których dotyczy wniosek nie są i nie były w przeszłości zabudowane, uzbrojone, ogrodzone ani wykorzystywane przez Wnioskodawcę w żaden komercyjny sposób. W szczególności Wnioskodawca nie oddał ich w najem lub dzierżawę ani nie poczynił na nich żadnych nakładów ani ulepszeń. Od dnia zakupu do dnia sprzedaży nieruchomości nieprzerwanie należą do majątku osobistego Wnioskodawcy. Ponadto nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę dla celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Nie zostały ujęte w środkach trwałych Wnioskodawcy, nie podlegały nigdy amortyzacji. Ww. grunty są oznaczone w ewidencji gruntów jako "łąki trwałe" (ŁIV). Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmuje je strefą urbanistyczną 12MU1- tereny jednorodzinnej zabudowy mieszkaniowo-usługowej.

Wnioskodawca ma zamiar sprzedać przedmiotowe nieruchomości na rzecz jednego nabywcy będącego spółką akcyjną, z którym zawarł warunkową umowę przedwstępną sprzedaży. Wnioskodawca ponadto udzielił kupującemu pełnomocnictwa do uzyskania pozwoleń na budowę i niezbędnych decyzji administracyjnych. Uzyskanie pozwolenia na budowę jest warunkiem od którego ziszczenia się strony uzależniły zawarcie umowy przyrzeczonej.

1) Uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i wynikające z ww. Planu przeznaczenie działek nastąpiło z inicjatywy pośrednika kupującego, który złożył stosowny wniosek.

Wniosek obejmował wszystkie działki przeznaczone do sprzedaży, a ponadto sąsiednie działki już najprawdopodobniej posiadane przez nabywcę wg wiedzy Wnioskodawcy.

2) Wnioskodawca wcześniej sprzedał jedynie udziały w nieruchomości gruntowej przy ul.... w... (nr KW:), co zostało wskazane we wniosku.

3) Nabywcy zostało udzielone pełnomocnictwo o następującej treści:

"... udziela spółce pod firmą, (REGON:, KRS) pełnomocnictwa i upoważnia ją do dokonywania niżej wymienionych czynności na warunkach według uznania pełnomocnika, a to do:

Zakres umocowania sformułowany jest ogólnie i to od nabywcy zależy, jakie decyzje będą potrzebne do realizacji inwestycji na kupowanych nieruchomościach. Wobec powyższego precyzyjne wskazanie tych decyzji nie jest możliwe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

(pytanie oznaczone we wniosku jako Nr 1)

Czy sprzedaż nieruchomości w opisanym zdarzeniu przyszłym może zostać uznana za dokonaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej lub za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. 2017.1221 z późn. zm., zwana dalej "ustawą VAT") i czy w związku z tym sprzedając przedmiotowe nieruchomości Wnioskodawca będzie działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż nieruchomości w opisanym zdarzeniu przyszłym nie będzie wykonana przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i nie spełnia definicji działalności gospodarczej wskazanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a tym samym w ramach tej transakcji Wnioskodawca nie będzie działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel. Przez towary zaś, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy VAT, rozumie się m.in. rzeczy oraz ich części. Wobec powyższego zbycie przedmiotowych nieruchomości stanowi czynność odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu ustawy o VAT. Jednak aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonywana przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z nim podatnikami są m.in. osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W ust. 2 ustawodawca wskazuje, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z ujednoliconym orzecznictwem sądów administracyjnych działalność gospodarcza to prawnie określona sytuacja, którą trzeba oceniać na podstawie całokształtu okoliczności faktycznych w danej sprawie. Aby podejmowanie danych działań uznać za działalność gospodarczą muszą zostać spełnione konkretne przesłanki. Zdaniem Wnioskodawcy w niniejszej sprawie nie można uznać, aby przesłanki te były spełnione. Po pierwsze Wnioskodawca dokonywał zakupu nieruchomości celem lokaty kapitału uzyskanego m.in. z prowadzonej działalności gospodarczej. Jest to jedyny związek występujący między działalnością Wnioskodawcy a zbywanymi nieruchomościami. Działalność Wnioskodawcy obejmowała działalność artystyczną i nie dotyczyła w żadnym stopniu obrotu nieruchomościami. Jednocześnie Wnioskodawca nie dokonywał, żadnych nakładów na zbywane nieruchomości, nie poszukiwał kupców, nie wykonywał żadnych czynności, które wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Stąd dokonanych transakcji nie sposób przyporządkować do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Po drugie częstotliwość transakcji i postępowanie Wnioskodawcy między nabyciem a sprzedażą wskazują, iż w działaniach Wnioskodawcy nie znajdziemy przejawów zorganizowania i ciągłości. Stąd również nie sposób zakwalifikować dokonywanych transakcji za działalność gospodarczą. Działania Wnioskodawcy nie cechują się wymaganą stałością, powtarzalnością, niezależnością i celowością. Nieruchomości zostały nabyte jedynie w celu lokaty kapitału będącego własnością Wnioskodawcy, a ich sprzedaż stanowi jedynie sposób jego ponownego spieniężenia. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (orzeczenie z 15 września 2011 r. ws. C-180/10 oraz C 181/10) czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Za podstawę uznania działań Wnioskodawcy za działalność gospodarczą nie można uznać zarobkowego charakteru transakcji. Pokreślenia wymaga, że sprzedaż nieruchomości w ramach zarządu majątkiem osobistym nie sprawia, że sprzedający nie dąży do uzyskania jak największej ceny. Niezależnie czy sprzedaż dokonywana jest poza czy w ramach działalności gospodarczej każdemu sprzedającemu zawsze zależy na zawarciu jak najkorzystniejszej umowy sprzedaży.

Podsumowując brak jest przesłanek, aby uznać sprzedaż przedmiotowych nieruchomości za prowadzenie działalności gospodarczej, a tym samym aby uznać przy tej transakcji Wnioskodawcę za podatnika VAT. Czynności, które Wnioskodawca podjął, jak również te które podjąć zamierza, mieszczą się w ramach zarządu majątkiem osobistym, pozbawionym cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w ww. art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów, budynków, budowli lub ich części) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, s. 1 z późn. zm.), "działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta zarówno w art. 15 ust. 2 ustawy, jak i w art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem, jak wskazano wyżej, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działania podmiotu dokonującego tej dostawy wykażą znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, które mogą składać się z kilku następujących po sobie transakcji.

Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej, należy również uznać za działalność gospodarczą, nawet w sytuacji gdyby działalność ta faktycznie nie została rozpoczęta.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest "rolnikiem ryczałtowym" w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Wskazane orzeczenie Trybunału odnosiło się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT. Natomiast w przypadku, gdy sprzedaży działki należącej do przedsiębiorstwa rolnego dokonuje rolnik będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, należy uznać, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą podejmowaną przez podatnika VAT czynnego.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Podkreślić także należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu obrotu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, wydzielenie dróg wewnętrznych, wystąpienie do właściwego organu o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i uzyskanie takiej decyzji przed sprzedażą, wykonywanie czynności zmierzających do podniesienia wartości nieruchomości, np. uzbrojenie terenu, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

W konsekwencji dla rozstrzygnięcia, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że zamierza sprzedać działki o nr KW:../... (...,...)... (...,...)... (...,...)... (...,...)... /.... Wnioskodawca wskazał, że działki których dotyczy wniosek nie są i nie były w przeszłości zabudowane, uzbrojone, ogrodzone ani wykorzystywane przez Wnioskodawcę w żaden komercyjny sposób. W szczególności Wnioskodawca nie oddał ich w najem lub dzierżawę ani nie poczynił na nich żadnych nakładów ani ulepszeń. Od dnia zakupu do dnia sprzedaży nieruchomości nieprzerwanie należą do majątku osobistego Wnioskodawcy. Ponadto nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę dla celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Nie zostały ujęte w środkach trwałych Wnioskodawcy, nie podlegały nigdy amortyzacji. Ww. grunty są oznaczone w ewidencji gruntów jako "łąki trwałe" (ŁIV). Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmuje je strefą urbanistyczną 12MU1- tereny jednorodzinnej zabudowy mieszkaniowo-usługowej. Wnioskodawca ma zamiar sprzedać przedmiotowe nieruchomości na rzecz jednego nabywcy będącego spółką akcyjną, z którym zawarł warunkową umowę przedwstępną sprzedaży.

Wnioskodawca wskazał, że udzielił kupującemu pełnomocnictwa do uzyskania pozwoleń na budowę i niezbędnych decyzji administracyjnych. Uzyskanie pozwolenia na budowę jest warunkiem od którego ziszczenia się strony uzależniły zawarcie umowy przyrzeczonej.

Uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i wynikające z ww. Planu przeznaczenie działek nastąpiło z inicjatywy pośrednika kupującego, który złożył stosowny wniosek.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 95 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025), z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego (art. 95 § 2 ww. Kodeksu). Jak stanowi art. 96 Kodeksu cywilnego umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Udzielenie przez Właściciela pełnomocnictwa do uzyskania przez Kupującego powyższych decyzji oznacza, że stroną postępowań zmierzających do ich wydania będzie nie Kupujący, ale Właściciel. Kupujący jako pełnomocnik działa w imieniu Sprzedającego, a nie w imieniu własnym. Zatem czynności podejmowane przez Kupującego jako przedstawiciela Właściciela, w granicach umocowania, są traktowane tak jak czynności wykonywane bezpośrednio przez Właściciela.

W niniejszych okolicznościach Właściciel będzie więc podejmował w stosunku do zbywanych nieruchomości czynności zmierzające do zmiany stanu prawnego nieruchomości, co umożliwi dokonanie ich sprzedaży. Sprzedający podejmując ww. czynności wykaże zatem aktywność w przedmiocie sprzedaży nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W konsekwencji, planowana przez Wnioskodawcę dostawa opisanych we wniosku nieruchomości będzie dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Planowana transakcja stanowić będzie zatem czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretacją rozstrzygnięto wniosek dotyczący podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w... w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.