0113-KDIPT1-2.4012.908.2018.2.PRP - Ustalenie prawa do odliczenia podatku VAT zapłaconego w związku z importem towarów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia - według daty nadania - 21 grudnia 2018 r. (data wpływu 31 grudnia 2018 r.), uzupełnionym pismami z dnia 31 stycznia 2019 r. (data wpływu 1 lutego 2019 r. i 6 lutego 2019 r.) oraz z dnia 18 lutego 2019 r. (data wpływu 19 lutego 2019 r. i 21 lutego 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT zapłaconego w związku z importem towarów - jest prawidłowe.

W dniu 31 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT zapłaconego w związku z importem towarów. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 31 stycznia 2019 r. oraz 18 lutego 2019 r. poprzez przesłanie kompletnego wniosku, wskazanie przedmiotu wniosku oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (przedstawiony w piśmie z dnia 31 stycznia 2019 r.).

Wnioskodawca, spółka prawa polskiego Sp. z o.o. (dalej: X) wykonuje na rzecz spółki koncernowej z siedzibą w... (spółki) - (dalej: Y) usługi polegającej na kontroli wizualnej towarów i ich przepakowaniu do nowych pojemników ze specjalną folią antykorozyjną, obróbki produktów, itd. Usługi te wykonywane są na materiale powierzonym, tj. surowce do wykonania usługi nie stanowią własności X. Podobnie maszyny, na których X wykonuje swoje usługi nie stanowią własności X, są one jej postawione do dyspozycji przez zlecającego wykonanie usługi.

W tym celu Y w listopadzie 2018 r. przemieścił maszyny, drogą lądową z...do Polski, bez przeniesienia prawa do rozporządzania maszynami jak właściciel z Y na X (własność maszyn przez cały czas będzie pozostawać po stronie Y). Odprawa celna odbyła się w Polsce. X zapłacił cło oraz podatek VAT z tytułu importu maszyn do Polski.

X nie będzie miało swobody w dysponowaniu maszynami, będzie uprawnione wyłącznie do wykonywania na nich określonych czynności na rzecz Y. X nie płaci Y ceny za maszyny, gdyż nie nabywa ich własności. Udostępnienie tych maszyn przez Y do X odbywa się nieodpłatnie na zasadzie wyłączności, tj. X może wykorzystywać te maszyny wyłącznie do świadczenia na nich określonych usług na rzecz Y lub innego podmiotu wskazanego przez Y.

Wynagrodzenie należne X od Y z tytułu świadczonych przez X usług będzie kalkulowane w oparciu o koszty poniesione przez X na wykonanie tej usługi oraz powiększone o narzut. Kalkulacja ceny będzie zatem uwzględniała koszt udostępnionych X nieodpłatnie maszyn. Gdyby bowiem X nabyła maszyny na własność lub musiała płacić za nie wynagrodzenie, cena za usługi świadczone w oparciu o te maszyny byłaby wyższa. Zatem wartość zaimportowanych maszyn jest uwzględniania w kalkulacji ceny za usługi, wpływa na cenę usług X - obniża ją.

Usługa świadczona przez X na rzecz Y z wykorzystaniem ww. maszyn będzie opodatkowana podatkiem VAT, w miejscu siedziby odbiorcy usługi, czyli w.....

W piśmie z dnia 18 lutego 2019 r., stanowiącego uzupełnienie przedmiotowego wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Na zaimportowanych maszynach odbywa się obróbka skrawaniem detalu (surowca) otrzymanego od Y. Obróbka ta jest jednym z etapów procesu obróbczego. Wnioskodawca otrzymuje wstępnie przetworzony detal - surowiec (surowy metal poddany działaniu prasy hydraulicznej o bardzo dużym nacisku). Taki detal - surowiec jest umieszczany przez X w specjalnej kasecie maszyny, zaimportowanej przez X, której dotyczy ten wniosek. Następnie maszyna ta pobiera surowiec, umieszcza go w uchwycie i następuje obróbka (frezowanie, toczenie) surowca. Po obróbce maszyna odbiera obrobiony element kładąc go na mini taśmociąg i pobiera z kasety następny surowiec. Następnie obrobione surowce są poddawane kontroli wizualnej, pakowane do nowych pojemników ze specjalną folią antykorozyjną i przygotowywane do odbioru/wysyłki. Zadania operatora maszyny będącego pracownikiem X to uzupełnianie kaset, bieżąca kontrola procesu, pomiary surowców na stanowisku pomiarowym (ogólne i dokładne), wymiana noży, frezów, tarcz, korekty w oprogramowaniu maszyn.

W ramach usług wykonywanych przez X na tych maszynach mieści się:

a. Przygotowanie dostarczonych surowców do obróbki,

b. Poddanie surowców obróbce na maszynach,

c. Dokonanie pomiarów obrobionych surowców pod kątem rzetelności wykonanej obróbki,

d. Konserwacja/kąpiele konserwujące,

e. Kontrola wizualna obrobionych surowców,

f. Zapakowanie obrobionych surowców w nowe pojemniki ze specjalną folią antykorozyjną,

g. Przygotowanie towarów od odbioru/wysyłki,

h. Bieżące serwisowanie maszyn przez dział serwisu,

i. Bieżąca kontrola narzędzi pomiarowych przez pracowników laboratorium pomiarowego.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że w przypadku gdyby usługi wykonywane na rzecz Y były wykonywane na terytorium kraju, wówczas nie byłyby zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT.

Wnioskodawca posiada umowę, z której wynika, że zaimportowane maszyny są udostępnione nieodpłatnie w celu wykonania na nich usługi przez X wyłącznie na rzecz Y lub innych spółek powiązanych, o ile Y wyrazi na to uprzednią pisemną zgodę. Dodatkowo zawarta została umowa, zgodnie z którą X zobowiązuje się do wykonywania usług na rzecz Y, Y zobowiązał się do dostarczenia X nieodpłatnie maszyn, umożliwiających wykonanie tych usług. Już zatem z tych umów wynika związek pomiędzy zaimportowanymi maszynami a wykonywaniem opodatkowanych usług na tych maszynach przez X.

Ponadto, zgodnie z grupową dokumentacją cen transferowych X jest zakwalifikowany jako podmiot wykonujący zlecenia na rzecz spółek koncernowych na materiale powierzonym oraz na maszynach udostępnionych. Zgodnie z koncepcją grupy, X nie ma ponosić ryzyka posiadania własnych maszyn oraz produkowania z własnych surowców. Takie założenia ma także przełożenie na ceny ustalone za usługi wykonywane przez X na rzecz Y, z uwagi na mniej funkcji i mniejszy zakres ryzyk, narzut ustalony został na odpowiednio niższym poziomie, w porównaniu do narzutu innych spółek z grupy, które posiadają własne maszyny i produkują z własnych surowców, a zatem mają więcej funkcji oraz większy zakres ryzyk. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że maszyny zostały zaimportowane z dokumentami celnymi, na których jest podany nr maszyny. Jest to maszyna do obróbki kół zębatych i maszyna do obróbki wałków. Ich konstrukcja jest przygotowana do wyspecjalizowanej obróbki, zwłaszcza wrzeciono, narzędzia i oprogramowanie. Nie ma możliwości, bez dosyć dużych nakładów "przezbroić" maszynę na inny typ produktu. W wewnętrznym systemie grupowym Wnioskodawca wskazał, że przypisuje do konkretnej maszyny produkty, miejsce położenia oraz instrukcje. Zatem jeżeli X otrzyma zlecenie obróbki danego konkretnego surowca, będzie to możliwe wyłącznie na konkretnej maszynie posiadanej przez X. Nie ma możliwości obrobienia surowców na dowolnych maszynach znajdujących się w zakładzie X. Samo zlecenie na obróbkę danego surowca determinuje, która maszyna będzie wykorzystana do jego realizacji. Zaimportowane maszyny są niezbędne do wykonywania przez X usług, bez nich nie miałby możliwości wykonywania obróbki surowców. Gdyby zatem X nie zaimportował maszyn na terytorium Polski, nie mógłby świadczyć opodatkowanych usług na rzecz Y.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (przedstawione w piśmie z dnia 31 stycznia 2019 r.).

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT zapłaconego w związku z importem maszyn?

Zdaniem Wnioskodawcy (przedstawionym w piśmie z dnia 31 stycznia 2019 r.), z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik oraz gdy towary, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Jak wskazuje art. 86 ust. 8 pkt 1 podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli importowane towary dotyczą świadczenia usług poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczane, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju.

Przepis ten wprowadza dwa podstawowe warunki, których łączne spełnienie uprawnia do odliczenia:

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 2 kwota podatku wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego stanowi kwotę podatku naliczonego. Stosownie do art. 168 lit. e dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić - VAT należnego lub zapłaconego z tytułu importu towarów na terytorium tego państwa członkowskiego.

Oznacza to, że podatnik jest uprawniony do odliczenia VAT należnego lub zapłaconego w związku z importem towarów do państwa członkowskiego, w którym przeprowadza on transakcje podlegające opodatkowaniu w zakresie, w jakim te (importowane) towary są wykorzystywane do celów tych opodatkowanych transakcji.

Trzeba też wskazać, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem TSUE, prawo do odliczenia VAT obciążającego nabycie towarów zakłada, że wydatki poczynione w celu ich nabycia stanowią elementy cenotwórcze transakcji objętych podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia (wyroki: C-16/00 Cibo Participations SA, C-465/03 Kretztechnik, C-435/05 Inverstrand BV, C-37/06 Securanta, C-29/08 AB SKF).

W orzeczeniu C-187/14 DSV Road, TSUE wskazał, że prawo do odliczenia istnieje wówczas, gdy przywiezione towary są wykorzystywane na potrzeby opodatkowania transakcji podatnika. Trybunał przypomniał, że przesłanka ta jest spełniona jedynie wtedy, gdy koszt świadczeń powodujących naliczenie podatku jest włączony w cenę poszczególnych transakcji objętych podatkiem należnym lub w cenę towarów lub usług świadczonych przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej.

Podsumowując, gdy importowane towary są wykorzystywane do świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, podatnik ma prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane w Polsce, tj. hipotetycznie w przypadku świadczenia takich samych usług w Polsce, podatnikowi przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Przy czym jak wskazał TSUE, koszt importowanych towarów powodujących naliczenie podatku VAT z tytułu importu powinien być włączony w cenę usług świadczonych przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, czyli w analizowanej sprawie w wynagrodzenia za usługę wykonywaną na rzecz Y.

Wnioskodawcy zatem będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu importu maszyn, które będą przez niego wykorzystywane do wykonywania usług, których miejscem świadczenia jest terytorium, gdyż elementem cenotwórczym wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy od Y z tytułu świadczonych usług będzie koszt importowanych maszyn. Cena za świadczone przez Wnioskodawcę usługi będzie niższa, gdyż oprócz VAT od importowanych maszyn, Wnioskodawca nie poniesie realnego obciążenie finansowego z tytułu możliwości korzystania z maszyn niezbędnych do wykonywania usług. Okoliczność ta wpływa na cenę, która jest ustalana w oparciu o koszty niezbędne do wykonania usługi powiększone o narzut. Skoro Wnioskodawca realnie nie płaci za udostępnienie maszyny, to automatycznie koszt tej maszyny wpływa na cenę, poprzez jej obniżenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. import towarów, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a).

Przez terytorium państwa trzeciego należy rozumieć terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 - art. 2 pkt 5 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Powyższa definicja kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu bądź stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 77 ust. 1 lit. a i b Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego Unijny Kodeks Celny (Dz.Urz.UE. L 2013 nr 269, str. 1), zwany dalej UKC, dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych: dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu oraz odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.

W myśl art. 77 ust. 2-3 UKC, dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. Dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego. Jeżeli zgłoszenie celne dotyczące jednej z procedur, o których mowa w ust. 1, zostaje sporządzone na podstawie danych powodujących, że nie zostają pobrane w całości lub części należności celne przywozowe, osoba, która dostarczyła dane wymagane do sporządzenia zgłoszenia i która wiedziała lub powinna była wiedzieć, że dane te są nieprawdziwe, jest również dłużnikiem.

Według art. 5 pkt 15, 18 i 19 UKC:

* "zgłaszający" oznacza osobę, która składa zgłoszenie celne, deklarację do czasowego składowania, przywozową deklarację skróconą, wywozową deklarację skróconą, zgłoszenie do powrotnego wywozu lub powiadomienie o powrotnym wywozie we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu takie zgłoszenie, deklaracja lub powiadomienie są składane;

* "dług celny" oznacza nałożony na określoną osobę obowiązek zapłaty stosownej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, określonej dla danych towarów na mocy obowiązujących przepisów prawa celnego;

* "dłużnik" oznacza każdą osobę odpowiedzialną za dług celny.

Artykuł 17 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Z art. 33 ust. 1 ustawy wynika, że podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Szczególne zasady wymiaru i poboru podatku w imporcie wiążą się ze specyfiką importu jako czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Przede wszystkim należy podkreślić, że obowiązek zapłaty podatku z tytułu importu towarów ciąży na osobach przywożących towary, bez względu na to, czy są one podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy czy też nie. W konsekwencji każdy podmiot importujący towary obowiązany jest uiścić podatek z tytułu importu towarów, ponieważ w tym przypadku podatek obciąża czynność faktyczną, jaką jest przywóz towarów.

Przepisy nie uzależniają natomiast powstania tego obowiązku od warunku posiadania przez importera prawa do dysponowania towarem jak właściciel.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi:

Jednocześnie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy stanowi, że podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy - art. 86 ust. 10 ustawy.

Stosownie do art. 168 lit. e dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić - VAT należnego lub zapłaconego z tytułu importu towarów na terytorium tego państwa członkowskiego. Oznacza to, że podatnik jest uprawniony do odliczenia podatku VAT należnego lub zapłaconego w związku z importem towarów do państwa członkowskiego, w którym przeprowadza on transakcje podlegające opodatkowaniu w zakresie, w jakim te (importowane) towary są wykorzystywane do celów tych opodatkowanych transakcji.

Trzeba też wskazać, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem TSUE, prawo do odliczenia VAT obciążającego nabycie towarów lub usług zakłada, że wydatki poczynione w celu ich nabycia stanowią elementy cenotwórcze transakcji objętych podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia (np. wyroki: w sprawie C-16/00 Cibo Participations SA, pkt 31; a także w sprawie C 465/03 Kretztechnik, pkt 35; w sprawie C 435/05 Inverstrand BV, pkt 23; w sprawie C 437/06 Securenta, pkt 27; w sprawie C-29/08 AB SKF pkt 57).

Przedmiotem wątpliwości Zainteresowanego jest kwestia prawa do odliczenia podatku VAT zapłaconego w związku z importem towarów niestanowiących jego własności.

Należy zauważyć, że w przedmiotowej kwestii wypowiedział się TSUE w wyroku z dnia 25 czerwca 2015 r. w sprawie C-187/14 DSV Road, w którym rozpatrywał m.in. prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu towarów przez przewoźnika.

W orzeczeniu tym TSUE wskazał, że zgodnie z art. 168 lit. e dyrektywy 2006/112/WE prawo do odliczenia istnieje wówczas, gdy przywiezione towary są wykorzystywane na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika. Trybunał przypomniał, że przesłanka ta jest spełniona jedynie wtedy, gdy koszt świadczeń powodujących naliczenie podatku jest włączony w cenę poszczególnych transakcji objętych podatkiem należnym lub w cenę towarów lub usług świadczonych przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej. Ponieważ (w badanej przez TSUE sprawie) wartość przewożonych towarów nie stanowi części kosztów składających się na cenę zafakturowaną przez przewoźnika, którego działalność ogranicza się do przewozu tych towarów za wynagrodzeniem, przesłanki zastosowania art. 168 lit. e dyrektywy VAT nie zostały spełnione.

Jeżeli zatem zgłoszenie towarów do odprawy celnej dokonywane jest przez przewoźnika, który na podstawie przepisów celnych może zostać zobowiązany do uiszczenia zobowiązania wynikającego z cła oraz podatku VAT z tytułu importu towarów, uiszczony przez tego przewoźnika należny podatek z tytułu importu towarów nie będzie stanowił u niego podatku naliczonego i nie będzie podlegał odliczeniu. Te same zasady w kwestii odliczania podatku naliczonego będą dotyczyły wszystkich podmiotów, które w rozumieniu przepisów Wspólnotowego Kodeksu Celnego mogą być uznane za dłużników i zobowiązane do uiszczenia należnego podatku VAT z tytułu importu towarów (np. przedstawiciele pośredni, agencje celne, osoby usuwające towar spod dozoru celnego, przewoźnicy, podmioty dokonujące importu towarów na rzecz innych podmiotów itd.). Katalog tych podmiotów pokrywa się co do zasady z katalogiem dłużników (art. 201-216 WKC). W każdym przypadku należy zatem badać, czy koszt towarów powodujących naliczenie podatku z tytułu importu jest włączony w cenę transakcji objętych podatkiem należnym (w cenę towarów lub usług), świadczonych przez tego konkretnego podatnika w ramach jego działalności gospodarczej.

W okolicznościach niniejszej sprawy powyższa przesłanka jest spełniona, bowiem koszt zaimportowanych maszyn jest wliczany (wkalkulowany) w cenę usług świadczonych przez Wnioskodawcę w ramach jego działalności gospodarczej.

Ponadto Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, a zaimportowane maszyny - jak wskazał Wnioskodawca - są wykorzystywane do świadczenia usług, które podlegają opodatkowaniu poza terytorium kraju, tj.w....

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że w świetle art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z importem maszyn wykorzystywanych do usług świadczonych przez Wnioskodawcę poza terytorium kraju. Jak wynika z całokształtu okoliczności sprawy, w przypadku gdyby usługi wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Y były wykonywane na terytorium kraju, wówczas nie byłyby zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT i podatek naliczony mógłby być odliczony, a Wnioskodawca posiada dokumenty potwierdzające związek przedmiotowego podatku naliczonego z tytułu importu maszyn z wykonywaniem usług na tych maszynach na rzecz kontrahenta zagranicznego.

Tym samym oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W okolicznościach niniejszej sprawy przyjęto za element opisu sprawy, że kalkulacja ceny będzie uwzględniała koszt udostępnionych Wnioskodawcy nieodpłatnie maszyn. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Tut. Organ wyjaśnia, że stosownie do art. 144 § 5 Ordynacji podatkowej doręczanie pism pełnomocnikowi będącemu adwokatem, radcą prawnym lub doradcą podatkowym oraz organom administracji publicznej następuje za pomocą środków komunikacji elektronicznej albo w siedzibie organu podatkowego. Wobec powyższego tut. Organ jest zobowiązany do doręczania pełnomocnikowi będącemu radcą prawnym korespondencji za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Tym samym złożona przez pełnomocnika - radcę prawnego, rezygnacja z doręczania korespondencji za pomocą środków komunikacji elektronicznej nie wywołuje skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego..., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.