0113-KDIPT1-2.4012.666.2019.1.KW - Brak opodatkowania nieodpłatnego udostępniania lokali swoim pracownikom / zleceniobiorcom.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2019 r. (data wpływu 4 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* braku opodatkowania nieodpłatnego udostępniania lokali swoim pracownikom / zleceniobiorcom - jest prawidłowe,

* prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących usługi najmu oraz opłaty za media - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania nieodpłatnego udostępniania lokali swoim pracownikom oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących usługi najmu oraz opłaty za media.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedmiot działalności.

Sp. z o.o. Sp.k. (dalej Spółka), jest czynnym podatnikiem od towarów i usług (dalej ustawa o VAT) prowadzącym działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług outsourcingowych w zakresie obsługi przetwórstwa mięsa i produkcji wyrobów z mięsa, ale również usług obsługi i przetwórstwa owoców, warzyw, przetworów rybnych oraz uczestnictwo w procesie produkcji, pakowania, i magazynowania. W ramach prowadzenia działalności gospodarczej, Spółka zatrudnia pracowników lub zleceniobiorców, którzy następnie z ramienia Spółki świadczą usługi na rzecz kontrahentów Spółki (dalej Kontrahenci). Świadczone przez Spółkę usługi podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%.

Zatrudnienie pracowników / zleceniobiorców.

W związku z pogarszającą się sytuacją na rynku pracy i pogłębiającymi się trudnościami ze znalezieniem wykwalifikowanych pracowników lub współpracowników, w celu rozwoju swojej działalności i zapewnienia sobie możliwości osiągania wyższych przychodów w przyszłości, Spółka zatrudnia pracowników / zleceniobiorców spoza Polski - głównie z takich państw takich jak Ukraina, Mołdawia, rzadziej Rosja, etc.

W celu zachęcenia potencjalnych pracowników / zleceniobiorców spoza Polski do przyjazdu i rozpoczęcia pracy / wykonywania zleceń w Polsce, Spółka oferuje pracownikom i zleceniobiorcom zakwaterowanie na cały czas trwania umowy o pracę / umowy zlecenia. W sytuacji, gdyby Spółka nie oferowała pracownikom i zleceniobiorcom możliwości zakwaterowania, szansa na znalezienie odpowiednio wykwalifikowanych pracowników i zleceniobiorców, a co za tym idzie, szansa na zwiększenie przychodów Spółki w przyszłości, znacząco zmalałaby.

Jakkolwiek, pracownik / zleceniobiorca może, lecz nie musi skorzystać z oferowanego przez Spółkę lokalu, to jednak większość zatrudnianych przez Spółkę pracowników i zleceniobiorców korzysta z tej możliwości. W celu zakwaterowania pracowników / zleceniobiorców, Spółka zawiera umowy najmu z podmiotami wynajmującymi lokale w ilości odpowiadającej bieżącemu zapotrzebowaniu, a następnie przedmiotowe lokale bezpłatnie udostępnia swoim pracownikom / zleceniobiorcom. Przedmiotem najmu są zazwyczaj mieszkania składające się z kilku osobnych pokoi i - rzadziej - całe domy. W jednym mieszkaniu lub domu mieszka jednocześnie od kilku do kilkunastu osób.

Z uwagi na fakt, iż zakwaterowanie własnych pracowników / zleceniobiorców odbywa się bezpłatnie, za każdy dzień udostępnienia lokalu poszczególnym pracownikom / zleceniobiorcom Spółka dolicza do ich wynagrodzenia odpowiednio z tytułu umowy o pracę lub z tytułu umowy zlecenia odpowiednią kwotę z tytułu nieodpłatnego świadczenia, którego wartość w konsekwencji jest opodatkowana i oskładkowana.

Umowy najmu.

W związku z zakwaterowaniem pracowników / zleceniobiorców, Spółka ponosi wszelkie koszty związane z wynajmowanymi lokalami lub domami. Do wyżej wymienionych kosztów zalicza się w szczególności czynsz ustalony w zawartej między Spółką a wynajmującym umowie najmu, który jest opłacany przez Spółkę na podstawie wystawionej faktury lub rachunku.

Z uwagi na fakt, iż osoby wynajmujące Spółce lokale mieszkalne różnie klasyfikują swoje usługi, w umowach i wystawianych na fakturach umieszczane są różne opisy tych usług - przykładowo osoby wynajmujące Spółce lokale mieszkalne definiują świadczoną usługę przykładowo jako: najem powierzchni użytkowej, czynsz najmu, najem nocleg, wynajem powierzchni mieszkalnej wraz z wyposażeniem i mediami, wynajem pomieszczeń, wynajem lokalu mieszkalnego, wynajem pokoi, usługa noclegowa. W każdym zaś przypadku przedmiotem umowy jest wyłącznie udostępnienie Spółce lokalu (mieszkania czy domu) - który następnie jest udostępniany przez Spółkę swoim pracownikom i zleceniobiorcom celem zakwaterowania. Ponadto, poza udostępnieniem lokalu żadna z zawartych przez Spółkę umów nie przewiduje świadczenia przez właścicieli wynajmowanych lokali dodatkowych usług, takich jak wyżywienie, sprzątanie, zmiana lub zapewnienie pościeli, ani innych szeroko pojętych usług, związanych z obsługą lokalu / najemcy. Ponadto, w żadnym z wynajmowanych przez Spółkę lokali / domów nie ma recepcji oraz nie są świadczone usługi recepcyjne lub zbliżone do usług recepcyjnych.

Ponadto wynajmujący stosują różne stawki podatku VAT do kwoty czynszu najmu - co do zasady jest to stawka 8% lub 23%. W związku z wynajmem lokali Spółka, poza opłatą za najem, ponosi również dodatkowe koszty w postaci opłat za media, tj. prądu, gazu, wywozu nieczystości, etc. Najczęściej dostawcy mediów mają zawarte umowy z wynajmującymi, dlatego też wynajmujący są odbiorcami ww. usług, które następnie każdorazowo refakturują na Spółkę. Opłaty za media nie są wliczone w opłatę za najem i stanowią dodatkowy koszt do opłaty za czynsz najmu, co wynika z zawartych przez Spółkę umów. Wartość mediów uwzględniona jest jako przychód podatkowy pracowników i zleceniobiorców Spółki korzystających z wynajętych lokali.

Zdarza się również, że Spółka samodzielnie zawiera umowy na dostawę mediów. W takim przypadku faktury za dostawę mediów są wystawione bezpośrednio na Spółkę, w konsekwencji czego Spółka reguluje je bezpośrednio na rachunek dostawcy mediów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur wystawionych za usługi wynajmu lokali (mieszkań i domów), które następnie udostępnia nieodpłatnie swoim pracownikom i zleceniobiorcom?

2. Czy Spółka ma prawo do odliczenia kwotę podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktur, mimo różnych, wskazanych w stanie faktycznym, opisów takiej samej usługi na fakturach dokumentujących zakupioną usługę?

3. Czy Spółka ma prawo do odliczenia kwotę podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących zakup usług, pomimo wykazania na tych fakturach różnych stawek VAT, tj. 8% lub 23%?

4. Czy Spółka ma prawo do odliczenia od podatku VAT należnego, kwotę podatku VAT naliczonego, wynikającego z refakturowanych opłat za media dostarczanych do wynajmowanych przez Spółkę lokali, mimo iż to wynajmujący a nie Spółka jest stroną umów zawartych z dostawcami mediów?

5. Czy Spółka musi naliczać podatek należny VAT z tytułu udostępnienia swoim pracownikom i zleceniobiorcom lokali?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur wystawionych za usługi korzystania z lokali (stanowisko w sprawie pytania nr 1),

Spółka ma prawo do odliczenia kwotę podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktur, mimo różnych opisów takiej samej usługi na fakturach dokumentujących zakupioną usługę (stanowisko w sprawie pytania nr 2),

Spółka ma prawo do odliczenia kwotę podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących zakup usług, pomimo wykazania na tych fakturach różnych stawek VAT, tj. 8% lub 23% (stanowisko w sprawie pytania nr 3),

Spółka ma prawo do odliczenia od podatku VAT należnego, kwotę podatku VAT naliczonego, wynikającego z refakturowanych opłat za media dostarczanych do wynajmowanych przez Spółkę lokali, mimo iż to wynajmujący a nie Spółka jest stroną umów zawartych z dostawcami mediów (stanowisko w sprawie pytania nr 4),

Spółka nie musi naliczać należnego podatku VAT z tytułu udostępnienia swoim pracownikom i zleceniobiorcom lokali (stanowisko w sprawie pytania nr 5).

Stanowisko Spółki dotyczące pytań nr 1-3.

Zdaniem Spółki w celu zweryfikowania, czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur za zakupione przez Spółkę usługi korzystania z lokalu, bez względu na to jak ta usługa została opisana oraz bez względu na to jaka stawka podatku VAT została wykazana na fakturze, należy:

W pierwszej kolejności sprawdzić, czy Spółce przysługuje prawo od odliczenia podatku VAT naliczonego na podstawie zasad ogólnych wyrażonych w art. 86 ustawy VAT.

Jeżeli Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, wówczas należy zweryfikować czy art. 88 ww. ustawy nie przewiduje żadnych ograniczeń w stosunku do tego prawa.

W przypadku jeżeli art. 88 ustawy VAT nie przewiduje żadnych ograniczeń, wówczas Spółka ma prawo od odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur za nabywane przez Spółkę usługi korzystania z lokalu.

Zgodnie z art. 86 ustawy VAT "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi (...) przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego" z zastrzeżeniem wyjątków wprost wskazanych w ustawie o VAT (o czym dalej). W związku z powyższym, o tym, czy Spółka ma prawo odliczenia podatku naliczonego nad należnym decyduje związek tych usług z prowadzoną przez Spółkę działalnością opodatkowaną, tj. związek ze świadczonymi przez Spółkę usługami outsourcingu w branży mięsnej, ale również usług obsługi i przetwórstwa owoców, warzyw, przetworów rybnych oraz uczestnictwo w procesie produkcji pakowania i magazynowania.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego Spółka świadczy swoim Kontrahentom usługi polegające na obsłudze produkcji w wymienionych branżach, które to usługi świadczy przy pomocy zatrudnianych przez Spółkę pracowników i zleceniobiorców. W związku z tym należy stwierdzić, że w interesie Spółki jest posiadanie jak największej liczby wykwalifikowanych pracowników / zleceniobiorców, mogących sprostać wymaganiom stawianym przez Spółkę przy świadczeniu usług na rzecz Kontrahentów. Co więcej, im więcej pracowników i zleceniobiorców zatrudnia Spółka, tym większy może osiągnąć przychód, dlatego też zapewnienie zakwaterowania pracownikom / zleceniobiorcom przyjeżdżającym do pracy z innych państw (co wynika z faktu, że w Polsce brakuje obecnie wykwalifikowanych osób w branży związanej z działalnością Spółki) ma bezpośredni wpływ na potencjalny wzrost osiąganych przez Spółkę obrotów, oznacza to więc, że nabywane usługi korzystania z lokalu są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że zgodnie z zasadami ogólnymi regulującymi prawo do odliczenia, Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur za nabywane przez Spółkę usługi korzystania z lokali. W związku z tym, należy zweryfikować czy to prawo Spółki do odliczenia podatku naliczonego nie jest ograniczone lub wyłączone na podstawie pozostałych przepisów ustawy o VAT.

Kwestia ograniczenia prawa od odliczenia uregulowana jest w art. 88 ustawy VAT, zgodnie z którym podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku VAT, mimo istnienia związku pomiędzy poniesionym kosztem a prowadzoną działalnością między innymi jeżeli:

* nabywa usługi noclegowe,

* transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku,

* wystawione faktury stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane, podają kwoty niezgodne z rzeczywistością lub potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podstawowa stawka tego podatku wynosi 23% podstawy opodatkowania. Natomiast w stosunku do niektórych świadczeń (niektórych towarów i usług) ustawa o VAT przewiduje niższe, preferencyjne stawki lub niekiedy zwolnienie z opodatkowania. Nadmienić należy, że stawki preferencyjne lub zwolnienie z opodatkowania jest jedynie wyjątkiem w stosunku do podstawowej stawki, wynoszącej obecnie 23%, w związku z czym w stosunku do preferencyjnych stawek VAT oraz zwolnień z podatku nie należy stosować wykładni rozszerzającej.

Ustawa o VAT przewiduje różne stawki podatkowe (lub zwolnienie) dla transakcji związanych z udostępnieniem do korzystania z lokalu / pokoju - w zależności od przeznaczenia danego lokalu / pokoju oraz od zakresu świadczeń oferowanych w ramach danej usługi. Dlatego też usługi, w ramach których dochodzi do udostępnienia do korzystania z lokalu / pokoju, w świetle ustawy VAT, mogą być potencjalnie traktowane jako:

* najem użytkowy - opodatkowany jest stawką 23% VAT,

* usługa związana z zakwaterowaniem - opodatkowana jest stawką VAT 8%,

* usługa noclegowa - opodatkowana stawką 8%, oraz

* usługa polegająca na wynajmowaniu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe - zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT.

Spośród wymienionych wyżej usług odliczenie VAT nie przysługuje w odniesieniu do:

* usługi noclegowe - zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, zgodnie z którym nie podlega odliczeniu podatek VAT naliczony, jeżeli wynika z faktur dokumentujących zakup usług noclegowych, lub

* usługi polegające na wynajmowaniu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek - zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT nie podlega odliczeniu VAT naliczony wynikających z faktur dokumentujących usługi zwolnione.

W przypadku każdej innej klasyfikacji nabywanych przez Spółkę usług - VAT naliczony wynikających z faktur dokumentujących te usługi będzie podlegał odliczeniu.

W ocenie Spółki usługi nabywane przez Spółkę nie są usługami noclegowymi. Usługi te polegają bowiem wyłącznie na udostępnieniu spółce lokali mieszkalnych (mieszkań i domów), bez żadnych dodatkowych świadczeń. W szczególności nie obejmują one czynności dodatkowych, takich jak sprzątanie, zmiana lub zapewnienie pościeli, ani innych szeroko pojętych usług związanych z obsługą lokalu / najemcy oraz nie są świadczone usługi recepcyjne lub zbliżone do usług recepcyjnych, które są charakterystyczne dla usług noclegowych, uznać należy, że usługi nabywane przez Spółkę nie są usługami noclegowymi.

W ocenie Spółki nabywane przez nią usługi nie są również usługami najmu lokali przeznaczonymi wyłącznie na cele mieszkaniowe. Zdaniem Spółki nie wynajmuje ona mieszkań na własne cele mieszkaniowe, bo jako osoba prawna potrzeb mieszkaniowych nie może mieć - a przepis dotyczy wyłącznie zwolnienia z VAT usług wynajmu lokali na cele mieszkaniowe wynajmującego. Jak wynika z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że nabywane usługi korzystania z lokali, polegające na udostępnieniu Spółce lokali o charakterze mieszkalnym, które to Spółka następnie nieodpłatne udostępnia swoim pracownikom / zleceniobiorcom, przy czym celem zapewnienia miejsca pracownikom i zleceniobiorcom spółki nie jest chęć zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych, lecz jedynie chęć zapewnienia Spółce osób do pracy, które nie mają własnego miejsca zakwaterowania w pobliżu miejsca wykonywania zleconych przez spółkę prac. W konsekwencji nabywane przez Spółkę usługi nie podlegają pod zwolnienie wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT. Co potwierdził również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w licznych interpretacjach prawa podatkowego. Przykładem jest interpretacja z dnia 8 lutego 2019 r. (nr 0115-KDIT1-1.4012.889.2018.1.JP), zgodnie z którą:

"usługa wynajmu świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz firmy X. nie realizuje celu mieszkaniowego, bowiem bezpośrednim celem w tym przypadku nie jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych najemcy, lecz realizacja przez niego celu gospodarczego, w tym zarobkowego. Dopiero zakwaterowani w lokalu przez firmę pracownicy będą realizowali cel mieszkaniowy. Zatem Wnioskodawca nie spełnia przesłanek do zastosowania zwolnienia wynikającego z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług".

Na prawidłowość powyższego stanowiska wskazuje również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 maja 2018 r., sygn. I FSK 1182/16, zgodnie z którym:

"zwolnienie najmu lokali mieszkalnych ma charakter zwolnienia celowego, ukierunkowanego na ochronę, w aspekcie ekonomicznym, najemców lokali mieszkalnych faktycznie zaspakajających potrzeby mieszkaniowe poprzez tenże najem. Preferencją tą nie są natomiast objęte usługi wynajmu lokali mieszkalnych, w których bezpośrednim celem nie jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych najemcy, lecz realizacja przez niego celów gospodarczych, w tym zarobkowych". Jak dalej wskazuje NSA: "lokale te wprawdzie realizują cel mieszkaniowy, ale nie jest to cel wyłączny. W takim przypadku wynajem jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, choć pośrednio zaspokajane są potrzeby mieszkaniowe zatrudnionych pracowników".

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że nabywane przez Spółkę usługi nie są również usługami zwolnionymi, zatem kolejna przesłanka - wynikająca z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT - ograniczająca prawo od odliczenia VAT naliczonego nie została spełniona.

W ocenie Spółki - dla prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabywane przez Spółkę usługi - nie ma również znaczenia, że osoby wynajmujące mieszkania i domy na potrzeby prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej w różny sposób opisują świadczoną usługę - przykładowo jako najem na cele mieszkaniowe lub najem użytkowy, etc. W świetle opisanego stanu faktycznego sposób opisu nie ma znaczenia dla klasyfikacji nabywanych usług i nie budzi wątpliwości co jest przedmiotem usługi - w każdym przypadku jest to udostępnienie lokalu na potrzeby prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej - tj. na potrzeby zakwaterowania w tych lokalach pracowników i zleceniobiorców Spółki w okresie wykonywania pracy na rzecz Spółki. Z opisów przytoczonych w stanie faktycznym jednoznacznie wynika, że usługi nabywane przez spółkę polegają na udostępnieniu Spółce lokalu, w związku z czym dobór słów do opisu tych usług nie ma znaczenia dla prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W ocenie Spółki dla prawa do odliczenia podatku naliczonego - nie ma również znaczenia że osoby wynajmujące Spółce mieszkania i domy dla potrzeb prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej stosują różne stawki. W ocenie Spółki usługi nabywane przez Spółkę powinny być klasyfikowane jako usługi związane z zakwaterowaniem, czyli opodatkowane stawką VAT w wysokości 8%. Nie ma jednak znaczenia jaką stawkę stosują wystawcy faktur, tj. czy stosują stawkę 8% czy 23%. Art. 88 ustawy o VAT wskazuje, że nie podlega odliczeniu VAT naliczony wynikający z faktur dokumentujących czynności zwolnione. Przepis ten zawiera podobnej regulacji w stosunku do faktur, w których została zawyżona lub zaniżona stawka podatku VAT (nie ma również innych regulacji w ustawie o VAT, które zabraniałyby odliczenia VAT gdy sprzedawca zastosował zawyżoną stawkę), co oznacza, że nawet jak wystawca faktury zastosuje błędna stawkę VAT, to Spółce i tak przysługuje prawo do odliczenia tego podatku wnikającego z faktury dokumentujące nabycie usługi związanej z udostępnieniem powierzchni dla potrzeb zakwaterowania pracowników i zleceniobiorców Spółki.

Stanowisko to potwierdzają organy podatkowe w licznych interpretacjach - przykładowo, dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 24 czerwca 2013 r. (IPPP3/443-252/13-2/JK) stwierdził, że: "na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach otrzymanych od polskich kontrahentów, w których wykazana zostanie błędna stawka podatku w wysokości 5%, 8% lub 23% zamiast 0%". Identyczne stanowisko przyjęto w interpretacjach dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 października 2015 r. (IPPP2/4512-708/15-2/DGO) oraz z 11 września 2014 r. (IPPP3/443-562/14-2/KB), a także w interpretacjach dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 czerwca 2017 r. (0115-KDIT1-3.4012.217.2017.1.MZ) oraz z 24 października 2017 r. (0114-KDIP1-2.4012.364.2017.1.KT).

Stanowisko Spółki dotyczące pytania nr 4.

Jak zostało wskazane powyżej, kwestia możliwości odliczenia podatku naliczonego nad należnym uregulowana jest w art. 86 ustawy VAT. Zgodnie z ww. przepisem, "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi (...) przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego". W konsekwencji, jeżeli opłaty za media dostarczane do wynajmowanych lokali mają związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością - to spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur dokumentujących nabycie tych usług.

W ocenie Spółki nie ulega wątpliwości, że opłaty za media związane z wynajmowanymi lokalami, które mają związek z prowadzoną działalnością - również są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Skoro opłaty za najem lokali, tj. "opłaty główne" mają bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą - jak to zostało wskazane powyżej, to również opłaty dodatkowe, takiej jak opłata za prąd, gaz, etc. również związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą w taki sam sposób jak opłata "główna".

Co więcej, w ocenie Spółki nie ma różnicy pod względem powiązania z prowadzoną działalnością gospodarczą fakt, czy opłaty te będą uwzględnione w czynszu, czy też będą fakturowane bezpośrednio na czy będą refakturowane na Spółkę przez wynajmujących przedmiotowe lokale.

Ponadto w świetle art. 88 ustawy VAT, stwierdzić należy, że żadna z przesłanek ograniczających prawo od odliczenia nie zaistniała w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny, z całą pewnością należy stwierdzić, że Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z refakturowanych na Spółkę faktur za media.

Stanowisko Spółki dotyczące pytania nr 5.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT "za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Z powyższego wynika, że nieodpłatne świadczenie usług przez pracodawcę na rzecz jego pracowników uznawane jest za odpłatne świadczenie usług, jeżeli świadczona jest na cele osobiste pracownika lub świadczenie usług następuje na cele inne niż działalność gospodarcza. A contrario, jeżeli świadczenie usług nie jest związane z celami osobistymi pracownika i jest związane z działalnością gospodarczą podatnika świadczącego nieodpłatnie usługi, wówczas takie świadczenie nie jest uznane za odpłatne świadczenie usług. W konsekwencji takie świadczenie usług, tj. nie na cele osobiste pracownika oraz związane z działalnością gospodarczą nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem w celu zweryfikowania czy świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, w pierwszej kolejności należy sprawdzić czy takie świadczenie usług jest dokonywane na cele osobiste podatnika (jego personelu), czy też na cele prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej. Biorąc pod uwagę fakt, że nie ma ustawowej definicji pojęcia "celów osobistych", w ocenie Wnioskodawcy, należy posłużyć się wypracowanym na tym tle orzecznictwem. Zgodnie zatem z orzecznictwem, świadczeniami na cele osobiste pracownika są takie świadczenia, które nie służą celom prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej.

Potwierdzeniem powyższego jest np. orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 16 października 1997 r., sygn. C-258/95 zgodnie z którym w większości sytuacji usługi transportowe świadczone nieodpłatnie na rzecz pracowników podlegają opodatkowaniu. W ocenie Trybunału zdarza się jednak, że usługi transportowe świadczone przez pracodawcę są jedyną możliwością dowozu pracowników do miejsca pracy i wówczas takie usługi służą celom prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej. Wówczas osobiste korzyści uzyskiwane przez pracowników mają znaczenie drugorzędne w stosunku do korzyści gospodarczych.

W związku z powyższym, wskazać należy, że nawet jeżeli pracownik osiąga pewne korzyści osobiste, lecz stanowią one drugorzędna wartość w stosunku do korzyści gospodarczych, czyli celów działalności gospodarczej, wówczas takie świadczenie nie będzie stanowić odpłatnego świadczenia usług na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Przekładając powyższe na przedstawiony w niniejszym wniosku stan faktyczny wskazać należy, że z uwagi na trudną sytuacją na rynku pracy - jak zostało to wcześniej wskazane - Spółka poszukuje odpowiednich pracowników również z państw innych niż Polska. Dlatego też Spółka wynajmuje lokale, które następnie udostępnia swoim pracownikom / zleceniobiorcom, w celu zachęcenia potencjalnych pracowników/zleceniobiorców do przyjazdu do Polski i podjęcia pracy w Spółce. Pracownicy/zleceniobiorcy mogą lecz nie muszą skorzystać z tej możliwości. Dlatego też, w ocenie Spółki, nie ulega wątpliwości, że celem udostępnienia tych mieszkań jest w istocie pozyskanie odpowiednio wykwalifikowanych pracowników, którzy zdecydują się na przyjazd do Polski w celu podjęcia pracy w Spółce. Konkludując, celem udostępniania lokali pracownikom / zleceniobiorcom Spółki jest prowadzenie działalności gospodarczej Spółki a nie potrzeby osobiste jej personelu.

W przeciwnym razie, tj. jeżeli Spółka nie wynajęłaby lokali, które następnie udostępniane są pracownikom / zleceniobiorcom Spółki, wówczas nie pozyskałaby odpowiednich pracowników (zleceniobiorców), zatem prowadzenie takiej działalności byłoby zdecydowanie ograniczone z uwagi na brak odpowiedniej kadry pracowniczej. Dlatego też stwierdzić należy, że pierwszorzędnym celem udostępnienia lokali pracownikom / zleceniobiorcom Spółki było prowadzenie działalności gospodarczej, a ewentualnym drugorzędnym celem było zaspokojenie potrzeb osobistych pracownika / zleceniobiorcy.

Potwierdzeniem powyższego są liczne stanowiska organów podatkowych, w tym interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Podatkowej z dnia 12 kwietnia 2018 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.84.2018.2.AP, zgodnie z którą: "zauważyć należy, że w normalnych okolicznościach użyczenie lokali mieszkalnych pracownikom służy prywatnym celom pracownika, jednakże w określonych okolicznościach, np.: lokalizacja zakładu pracy w małej miejscowości, gdzie występują trudności w wynajęciu mieszkania, a pracownicy pochodzą z odległych regionów, wymogi prowadzonej działalności (potrzeby przedsiębiorstwa) mogą spowodować konieczność zapewnienia przez pracodawcę lokali mieszkalnych dla pracowników na czas trwania stosunku pracy. W takich specyficznych okolicznościach służy to działalności gospodarczej podatnika, a korzyść osobista uzyskiwana przez pracowników z takiego bezpłatnego użyczenia ma drugorzędne znaczenie w stosunku do potrzeb prowadzonego przedsiębiorstwa. Zatem, jeśli z obiektywnych okoliczności wynika, że korzyść przedsiębiorstwa wynikająca z danej czynności ma charakter dominujący nad korzyścią osobistą danego pracownika, to do tej czynności nie znajdzie zastosowania obowiązek jej opodatkowania na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy".

Ponadto, jak stwierdził Dyrektor KIS w interpretacji z dnia 2 października 2014 r., sygn. IPPP1/443-778/14-2/JL: "wnioskodawca wynajmuje budynki mieszkalne i przeznacza go na potrzeby mieszkaniowe części swoich pracowników - udostępnia im lokale. W ten sposób Wnioskodawca zapewnia sobie możliwość zatrudniania pracowników nie tylko z najbliższej okolicy, ale również z innych rejonów kraju. Pozwala to Wnioskodawcy na pozyskanie odpowiednio wykwalifikowanych pracowników. W związku z tym należy stwierdzić, że nieodpłatne udostępnianie lokali na rzecz pracowników, jest czynnością związaną z działalnością gospodarczą Spółki ponieważ umożliwia Spółce pozyskanie wykwalifikowanych pracowników pochodzących z odległych rejonów kraju, których zatrudnienie wiąże się z zapewnieniem mieszkania. Powyższa nieodpłatna usługa Spółki ma zatem niewątpliwy wpływ na przyszłe obroty, zyski i wizerunek Spółki. Należy również zauważyć, że intencją Spółki w tym przypadku nie jest zaspokojenie osobistych potrzeb mieszkaniowych pracowników ale przede wszystkim - pozyskanie odpowiedniej kadry pracowniczej niezbędnej do wykonywania działalności gospodarczej Spółki".

Zatem jak wynika z powyższego, w przypadku gdy pracodawca/zleceniodawca wynajmuje lokale mieszkalne w celu pozyskania pracowników, a następnie udostępnia pracownikom te lokale, wówczas te lokale, nawet jeżeli po części zaspokajają również cele osobiste personelu, to jest to jednak drugorzędne w stosunku do ich pierwotnego celu jakim jest zaspokojenie celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W konsekwencji powyższego, w ocenie Spółki, Spółka nie musi naliczać należnego podatku VAT z tytułu udostępnienia swoim pracownikom i zleceniobiorcom lokali mając jednocześnie prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem usług najmu budynków i lokali mieszkalnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

* braku opodatkowania nieodpłatnego udostępniania lokali swoim pracownikom / zleceniobiorcom - jest prawidłowe,

* prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących usługi najmu oraz opłaty za media - jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy wyjaśnić, że celem zachowania spójności wypowiedzi Organ udzielił odpowiedzi w kwestiach objętych zakresem postawionych pytań w innej kolejności niż wynika to z treści wniosku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, że świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

Podkreślić jednak należy, że w ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

I tak, w art. 8 ust. 2 ustawy postanowiono, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przepisy ustawy formułują zatem zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.) przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Powyższe oznacza, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

Dla stwierdzenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, tj. za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością.

Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności.

Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez dany podmiot.

Powyższe zagadnienie było także przedmiotem orzeczenia TSUE z dnia 16 października 1997 r., sygn. C-258/95. W przedmiotowym stanie faktycznym Trybunał rozważał, czy bezpłatny przewóz pracowników na teren przedsiębiorstwa stanowi świadczenie usług za wynagrodzeniem w rozumieniu artykułu 6 (2) (b) VI Dyrektywy (opodatkowane VAT). Trybunał wskazał, że w większości sytuacji usługi transportowe świadczone nieodpłatnie na rzecz pracowników podlegają opodatkowaniu. Jednak zdarza się, że usługi transportowe świadczone przez pracodawcę są jedyną możliwością dowozu pracowników do miejsca pracy i wówczas takie usługi służą celom prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej. Wówczas osobiste korzyści uzyskiwane przez pracowników mają znaczenie drugorzędne w stosunku do korzyści gospodarczych, zaś artykuł 6 (2) (b) nie ma zastosowania.

Zauważyć należy, że w normalnych okolicznościach użyczenie lokali mieszkalnych pracownikom służy prywatnym celom pracownika, jednakże w określonych okolicznościach, np.: lokalizacja zakładu pracy w małej miejscowości, gdzie występują trudności w wynajęciu mieszkania, a pracownicy pochodzą z odległych regionów, wymogi prowadzonej działalności (potrzeby przedsiębiorstwa) mogą spowodować konieczność zapewnienia przez pracodawcę lokali mieszkalnych dla pracowników na czas trwania stosunku pracy. W takich specyficznych okolicznościach służy to działalności gospodarczej podatnika, a korzyść osobista uzyskiwana przez pracowników z takiego bezpłatnego użyczenia ma drugorzędne znaczenie w stosunku do potrzeb prowadzonego przedsiębiorstwa. Zatem, jeśli z obiektywnych okoliczności wynika, że korzyść przedsiębiorstwa wynikająca z danej czynności ma charakter dominujący nad korzyścią osobistą danego pracownika, to do tej czynności nie znajdzie zastosowania obowiązek jej opodatkowania na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy.

W okolicznościach przedmiotowej sprawy Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług outsourcingowych w zakresie obsługi przetwórstwa mięsa i produkcji wyrobów z mięsa, a także usług obsługi i przetwórstwa owoców, warzyw, przetworów rybnych oraz uczestnictwo w procesie produkcji pakowania i magazynowania. W ramach prowadzenia działalności gospodarczej Spółka zatrudnia pracowników lub zleceniobiorców, którzy następnie z ramienia Spółki świadczą usługi na rzecz kontrahentów Spółki (dalej Kontrahenci). W związku z pogarszającą się sytuacją na rynku pracy i pogłębiającymi się trudnościami ze znalezieniem wykwalifikowanych pracowników lub współpracowników, w celu rozwoju swojej działalności i zapewnienia sobie możliwości osiągania wyższych przychodów w przyszłości, Spółka zatrudnia pracowników / zleceniobiorców spoza Polski. W celu zachęcenia potencjalnych pracowników / zleceniobiorców spoza Polski do przyjazdu i rozpoczęcia pracy / wykonywania zleceń w Polsce, Spółka oferuje pracownikom i zleceniobiorcom zakwaterowanie na cały czas trwania umowy o pracę / umowy zlecenia. W sytuacji, gdyby Spółka nie oferowała pracownikom i zleceniobiorcom możliwości zakwaterowania, szansa na znalezienie odpowiednio wykwalifikowanych pracowników i zleceniobiorców, a co za tym idzie, szansa na zwiększenie przychodów Spółki w przyszłości, znacząco zmalałaby. W celu zakwaterowania pracowników / zleceniobiorców, Spółka zawiera umowy najmu z podmiotami wynajmującymi lokale w ilości odpowiadającej bieżącemu zapotrzebowaniu, a następnie przedmiotowe lokale bezpłatnie udostępnia swoim pracownikom / zleceniobiorcom.

Podkreślić należy, że przepis art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy ma zastosowanie tylko do tych spośród usług nieodpłatnych, które nie spełniają warunku w nim wymienionego, tj. dotyczy tych usług nieodpłatnych, które służą celom innym niż działalność gospodarcza podatnika. Jeśli ww. warunek nie jest spełniony, nie może być mowy o potraktowaniu usługi świadczonej nieodpłatnie jako usługi odpłatnej i objęcie jej zakresem opodatkowania VAT.

Analizując wskazane wyżej przepisy prawne w kontekście przywołanych wyżej przepisów oraz orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdzić należy, że nieodpłatne zapewnienie pracownikom / zleceniobiorcom Wnioskodawcy świadczeń związanych z zakwaterowaniem, z uwagi na brak wystarczających zasobów na lokalnym rynku pracy stanowi nieodpłatne świadczenie usług. Jednakże w świetle art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, w analizowanym przypadku czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ w takich specyficznych okolicznościach nadrzędnym celem świadczonych usług będzie realizacja celów gospodarczych Wnioskodawcy - zapewnienie Wnioskodawcy pracowników / zleceniobiorców, a korzyść osobista uzyskiwana przez tych pracowników / zleceniobiorców z takiego bezpłatnego świadczenia ma drugorzędne znaczenie w stosunku do potrzeb prowadzonego przedsiębiorstwa.

Podsumowując zatem, nieodpłatne udostępnienie miejsc w lokalach mieszkalnych pracownikom / zleceniobiorcom Wnioskodawcy stanowi nieodpłatne świadczenie usług związane z jego działalnością gospodarczą, które na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 5 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Przechodząc z kolei do kwestii prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zasadą jest także to, że podatnik jest zobowiązany w pierwszej kolejności dołożyć należytych starań, aby odpowiednio przyporządkować podatek naliczony do poszczególnych czynności, aby prawa do odliczenia nie nadużyć. Nie można również rozszerzająco przyjmować braku możliwości dokonania takiego przyporządkowania.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zatem związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Zaznaczyć należy, że określenie pośredniego związku nabywanych towarów i usług z konkretną działalnością przedsiębiorcy (czynnościami opodatkowanymi bądź nieopodatkowanymi) może mieć miejsce dopiero w sytuacji, gdy niemożliwym jest wykazanie ich bezpośredniego związku z daną działalnością.

Obowiązkiem podatnika - jak podane wyżej - jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju czynności, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności podlegających opodatkowaniu i czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Jak wskazano powyżej nieodpłatne udostępnienie miejsc w lokalach mieszkalnych pracownikom / zleceniobiorcom Wnioskodawcy jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem wydatki dokonywane przez Wnioskodawcę będą służyły (bezpośrednio) do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - ich następstwem nie będzie powstanie zobowiązania podatkowego (podatku należnego).

W konsekwencji, w opisanym przypadku Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z wynajmowanymi lokalami lub domami, tj. z tytułu usług najmu jak i opłat za media, ponieważ ww. wydatki nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytań oznaczonych od nr 1 do nr 4 wniosku jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, w szczególności dotyczące prawidłowości wystawionych na rzecz Wnioskodawcy faktur, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.