0113-KDIPT1-2.4012.653.2017.2.KT - Odliczanie VAT od wydatków na budowę budynku mieszkalnego wraz z infrastrukturą towarzyszącą przeznaczonego na działalność gospodarczą oraz na cele mieszkalne.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 20 września 2017 r. (data wpływu 28 września 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 listopada 2017 r. (data wpływu 29 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania wyłącznie Zainteresowanego będącego stroną postępowania za podatnika podatku od towarów i usług,

* prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na budowę budynku mieszkalnego wraz z infrastrukturą towarzyszącą w części przeznaczonej wyłącznie na cele związane z wynajmem pokoi gościnnych i zwrotu podatku VAT na podstawie art. 87 ust. 5a ustawy,

* prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na budowę budynku mieszkalnego wraz z infrastrukturą towarzyszącą w części przeznaczonej zarówno na działalność gospodarczą oraz cele mieszkalne i zwrotu podatku VAT na podstawie art. 87 ust. 5a ustawy

- jest prawidłowe.

W dniu 28 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania wyłącznie Zainteresowanego będącego stroną postępowania za podatnika podatku od towarów i usług,

* prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na budowę budynku mieszkalnego wraz z infrastrukturą towarzyszącą w części przeznaczonej wyłącznie na cele związane z wynajmem pokoi gościnnych i zwrotu podatku VAT na podstawie art. 87 ust. 5a ustawy,

* prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na budowę budynku mieszkalnego wraz z infrastrukturą towarzyszącą w części przeznaczonej zarówno na działalność gospodarczą oraz cele mieszkalne i zwrotu podatku VAT na podstawie art. 87 ust. 5a ustawy,

jak również podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku złożonym przez:

* Zainteresowanego będącego stroną postępowania: Pana...,

* Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Panią...,

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zainteresowany będący stroną postępowania razem z małżonką są właścicielami 4,22 ha niezabudowanej działki o statusie rolnym położonej na terenie wiejskim w miejscowości... gmina.... Zainteresowany uzyskał decyzję ustalającą warunki zabudowy terenu w zakresie inwestycji obejmującej budowę, w ramach powstającej zabudowy zagrodowej, budynku mieszkalnego, budynku gospodarczego oraz niezbędnej infrastruktury technicznej i zagospodarowania terenu. Zainteresowany będący stroną postępowania posiada wykształcenie rolnicze. Na terenie gospodarstwa będzie prowadzona ekologiczna uprawa warzyw, owoców, pszczelarstwo i być może także hodowla zwierząt.

Zainteresowany zamierza więc prowadzić gospodarstwo rolne i w tym celu planuje budowę budynku mieszkalnego oraz budynku gospodarczego. Oprócz prowadzenia gospodarstwa rolnego, Zainteresowany będący stroną postępowania planuje prowadzić agroturystykę polegająca na wynajmie 4 pokoi gościnnych, w wybudowanym budynku mieszkalnym osobom przebywającym na wypoczynku wraz z wyżywieniem.

Planowany budynek mieszkalny położony będzie na terenie wiejskim w prowadzonym przez Wnioskodawcę gospodarstwie rolnym. Budynek mieszkalny będzie posiadał następujące pomieszczenia:

* salon z jadalnią (dzielone z turystami);

* kuchnia (na wspólne potrzeby prywatne i agroturystyki);

* 2 spiżarnie (na wspólne potrzeby prywatne i agroturystyki);

* 8 pokoi - 4 do użytku prywatnego a 4 na agroturystykę (w tym jedna suita dwupokojowa z aneksem kuchennym);

* 6 łazienek, w tym 2 do pokoi prywatnych, 3 dla turystów i 1 do użytku wspólnego; pokój dla dzieci (na użytek wspólny);

* część rekreacyjna: basen sauna, prysznic, sala ćwiczeń (na użytek wspólny); garderoba (na użytek prywatny);

* garaż na 2 samochody (w tym jeden do dyspozycji turystów);

* pralnia i suszarnia (na potrzeby prywatne i agroturystyki);

* pomieszczenia gospodarcze (na wspólne potrzeby prywatne i agroturystyki);

* pomieszczenie techniczne do obsługi (wykorzystywanej wspólnie z turystami) części rekreacyjnej;

* 2 pomieszczenia techniczne do obsługi domu;

* korytarze i schody (na parterze wspólnie, a na piętrze plus klatka schodowa w całości dla turystów).

W ramach prowadzonej inwestycji Zainteresowanego będącego stroną postępowania powstanie infrastruktura towarzysząca, a mianowicie tarasy (na użytek wspólny) podjazd do garażu i parking zewnętrzny dla gości oraz boisko sportowe przeznaczone na użytek wspólny.

Planowana przez Zainteresowanego inwestycja w postaci domu mieszkalnego wraz z infrastrukturą towarzyszącą będą przeznaczone zarówno do agroturystyki jak i do celów osobistych Zainteresowanego. Podczas prowadzonej inwestycji wydatki bezpośrednio związane z agroturystyką i wydatki bezpośrednio związane z przeznaczeniem na cele prywatne Zainteresowanego będącego stroną postępowania będą oddzielnie dokumentowane fakturami np. wykończenie i wyposażenie poszczególnych pomieszczeń. Część wydatków związana z inwestycją nie będzie mogła być oddzielnie dokumentowana ze względu na charakter wykonywanych usług np. wydatki na wykonanie wykopów, fundamentów pod całym budynkiem, na budowę budynku, dachu na całym budynku, budowa tarasów, podjazdu do garażu, parkingu zewnętrznego, instalacji i systemów, w tym grzewczych wodno-kanalizacyjnych, wentylacyjnych, alarmowych itp.

W związku z planowanym świadczeniem usług agroturystycznych Zainteresowany będący stroną postępowania zamierza zarejestrować się jako czynny podatnik VAT. To Zainteresowany będzie zajmował się wszelkimi sprawami związanymi z agroturystyką, będzie prowadził działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany będący stroną postępowania wskazał, iż zamierza prowadzić działalność dotyczącą świadczenia usług agroturystycznych w zakresie wynajmu 4 pokoi gościnnych w budynku mieszkalnym będącym składnikiem majątku prywatnego położonym na terenie wiejskim w gospodarstwie rolnym osobom przebywającym na wypoczynku oraz wyżywienia tych osób.

Powyższa działalność nie będzie stanowić działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Planowana działalność będzie działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Działalność w wyżej określonym zakresie Zainteresowany będący stroną postępowania zamierza rozpocząć pod koniec 2019 r.

Zainteresowany będący stroną postępowania zamierza zarejestrować się jako podatnik VAT czynny od stycznia 2018 r. Zainteresowany będący stroną postępowania będzie ponosił wydatki związane z budową budynku mieszkalnego wraz z infrastrukturą towarzyszącą od lutego 2018 r. Faktury dokumentujące poniesione wydatki związane z budową budynku mieszkalnego wraz z infrastrukturą towarzyszącą będą wystawiane wyłącznie na Zainteresowanego będącego stroną postępowania. Zainteresowany będący stroną postępowania będzie otrzymywać faktury w związku z budową budynku mieszkalnego wraz z infrastrukturą towarzyszącą od lutego 2018 r. Zainteresowany będący stroną postępowania nie będzie otrzymywać faktur przed zarejestrowaniem się jako podatnik VAT czynny.

Wydatki poniesione na budowę budynku mieszkalnego wraz z infrastrukturą towarzyszącą będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wybudowany budynek mieszkalny wraz z infrastrukturą towarzyszącą nie będzie stanowił majątku przedsiębiorstwa Zainteresowanego będącego stroną postępowania.

W sytuacji, gdy budynek mieszkalny wraz z infrastrukturą towarzyszącą będzie wykorzystywany zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej jaki i do celów osobistych nie będzie istniała możliwość przyporządkowania wydatków w całości do celów działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zainteresowany będący stroną postępowania, w przypadku gdy w danym okresie rozliczeniowym nie wykona czynności opodatkowanych i będzie się ubiegał o zwrot podatki, to wystąpienie o zwrot podatku będzie poprzedzone właściwym wnioskiem wraz z deklaracją podatkową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego podatnikiem podatku VAT, zgodnie z art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, będzie jedynie Wnioskodawca? (oznaczone we wniosku jako pytanie nr 1)

2. Czy będzie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT, o którym mowa w art. 86 ust. 1, od wydatków poniesionych na budowę budynku mieszkalnego wraz z infrastrukturą towarzyszącą w części przeznaczonej wyłącznie na cele związane z wynajmem pokoi gościnnych w 100%, a w przypadku braku podatku należnego będzie przysługiwało Wnioskodawcy, zgodnie z art. 87 ust. 5a ustawy o VAT, prawo do zwrotu podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego? (oznaczone we wniosku jako pytanie nr 2)

3. Czy będzie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT, o którym mowa w 86 ust. 1, od wydatków poniesionych na budowę budynku mieszkalnego wraz z infrastrukturą towarzyszącą na podstawie art. 86 ust. 7b, tj. proporcjonalnie do udziału procentowego części budynku wykorzystywanej do prowadzania agroturystyki obliczonego wg przedstawionego algorytmu, a w przypadku braku podatku należnego będzie przysługiwało Wnioskodawcy, zgodnie z art. 87 ust. 5a ustawy o VAT, prawo do zwrotu podatku naliczonego obliczonego wg powyżej proporcji, podlegającego odliczeniu od podatku należnego? (oznaczone we wniosku jako pytanie nr 3)

Zdaniem Zainteresowanych:

Ad. 1 (oznaczonego we wniosku jako pytanie nr 1)

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Analizując Polską Klasyfikację Towarów i Usług usługi planowane przez Wnioskodawcę sklasyfikowane są jako usługi krótkotrwałego zakwaterowania (symbol PKWiU ex 55.2) i usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56). Zatem usługi te podlegają rygorom ustawy o podatku od towarów i usług. Stawka podatku przy świadczeniu usług krótkotrwałego zakwaterowania określona została na 8% (poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT). Usługi związane z wyżywieniem, zgodnie z poz. 7 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów podlegają opodatkowaniu wg stawki 8% z wyjątkiem napojów dla których stawka podatku VAT wynosi 23%.

W związku z powyższym planowana działalność w zakresie agroturystyki Wnioskodawcy polegająca na wynajmie 4 pokoi gościnnych, w wybudowanym budynku mieszkalnym osobom przebywającym na wypoczynku wraz z wyżywieniem spełnia definicję usługi i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2. bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 2082, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bez udziałowej) Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym (art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Zgodnie z brzmieniem art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zdaniem Wnioskodawcy na podstawie przepisów ustawy o podatku VAT i biorąc pod uwagę przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który będzie dokonywał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli w przedmiotowej sytuacji podatnikiem podatku od towarów i usług będzie jedynie Wnioskodawca.

Ad. 2 (oznaczonego we wniosku jako pytanie nr 2)

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114 art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. W przypadku, gdy podatnik nie będzie wykonywał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych (brak podatku należnego) to zgodnie z art. 87 ust. 5a ustawy o VAT podatnikowi przysługuje, na jego umotywowany wniosek złożony wraz z deklaracją podatkową, zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia.

Z przepisów wynika więc, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje jedynie wówczas, gdy odliczenia tego dokonuje podatnik podatku VAT oraz gdy nabywane towary i usługi z których nabyciem podatek będzie odliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wnioskodawca będzie zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i będzie wykonywał czynności opodatkowane podatkiem VAT. Wnioskodawca będzie posiadał faktury dokumentujące wydatki na towary i usługi związane z inwestycją polegającą na budowie budynku mieszkalnego wraz z infrastrukturą towarzyszącą, które to wydatki będą przeznaczona na prowadzenie działalności gospodarczej a towary i usługi będą wyłącznie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem podatek VAT wynikający z tych faktur, które zostaną otrzymane przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług związanych z przedmiotową inwestycją będzie podlegał odliczeniu od podatku naliczonego, a w przypadku braku podatku należnego będzie przysługiwało Wnioskodawcy, na umotywowany wniosek złożony wraz z deklaracją podatkową, prawo do zwrotu kwot podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zgodnie z art. 87 ust. 5a ustawy o VAT.

Jednocześnie należy wziąć pod uwagę art. 88, który określa tzw. przesłanki negatywne kiedy podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jednak w przedmiotowej sprawie żadna z tych przesłanek nie będzie zachodzić.

Ad. 3 (oznaczonego we wniosku jako pytanie nr 3)

Stosownie do art. 86 ust. 7b ustawy o podatku VAT, w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Przy czym przez wytworzenie nieruchomości, stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy, rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Powyższy przepis reguluje sposób obliczania podatku naliczonego od towarów i usług związanych z wybudowaniem budynku mieszkalnego lub jego części w sytuacji, w której nieruchomość lub jej część ma być używana zarówno na cele działalności gospodarczej, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością. Regulacja ta ma zastosowanie wyłącznie wówczas, gdy dana nieruchomość lub jej część (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie na cele działalności. Obejmuje ona sytuacje, w których budynek lub jego część ma przeznaczenie mieszane, to znaczy jest wykorzystywana zarówno na cele związane z działalnością, jak i na inne cele, w tym cele prywatne podatnika, czyli cele nie związane z czynnościami opodatkowanymi, podatnik nie jest w stanie przypisać poniesionych wydatków w całości do działalności gospodarczej.

Powyższy przepis, wprowadza szczególny tryb odliczeń podatku naliczonego w przypadku nieruchomości i nakłada obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość lub jej część została lub zostanie wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Jak wskazano w stanie faktycznym planowany budynek mieszkalny będzie posiadał następujące pomieszczenia:

* salon z jadalnią (dzielone z turystami);

* kuchnia (na wspólne potrzeby prywatne i agroturystyki);

* 2 spiżarnie (na wspólne potrzeby prywatne i agroturystyki);

* 8 pokoi - 4 do użytku prywatnego a 4 na agroturystykę (w tym jedna suita dwupokojowa z aneksem kuchennym);

* 6 łazienek, w tym 2 do pokoi prywatnych, 3 dla turystów i 1 do użytku wspólnego; pokój dla dzieci (na użytek wspólny);

* cześć rekreacyjna: basen, sauna, prysznic, sala ćwiczeń (na użytek wspólny); garderoba (na użytek prywatny);

* garaż na 2 samochody (w tym jeden do dyspozycji turystów);

* pralnia i suszarnia (na potrzeby prywatne i agroturystyki);

* pomieszczenia gospodarcze (na wspólne potrzeby prywatne i agroturystyki);

* pomieszczenie techniczne do obsługi (wykorzystywanej wspólnie z turystami) części rekreacyjnej;

* 2 pomieszczenia techniczne do obsługi domu;

* korytarze i schody (na parterze wspólnie, a na piętrze plus klatka schodowa w całości dla turystów).

W ramach prowadzonej inwestycji powstanie infrastruktura towarzysząca, a mianowicie: tarasy (na użytek wspólny), podjazd do garażu i parking zewnętrzny dla gości oraz boisko sportowe przeznaczone na użytek wspólny.

W związku z charakterem i przeznaczeniem w czasie prowadzenia inwestycji nie będzie możliwe oddzielne dokumentowanie fakturami wszystkich wydatków poniesionych na cele prowadzonej działalności i na cele prywatne.

Na obecnym etapie prowadzone są prace projektowe dotyczące domu. Planuje się, że całkowita powierzchnia budynku mieszkalnego wynosić będzie około 677 m² w tym powierzchnia przeznaczona na cele prywatne Wnioskodawcy wynosić będzie około 108 m², powierzchnia do wspólnego użytku około 431,1 m² i powierzchnia do prowadzonej działalności gospodarczej około 137,9 m².

W związku z tym powierzchnię do użytku wspólnego należy przypisać w części do celów działalności gospodarczej wg proporcji w jakiej pozostaje powierzchnia związana z działalności gospodarczą w sumie powierzchni prywatnej oraz związanej z działalnością, czyli 137,9/ (108 + 137,9) = 56%.

Oznacza to, że 56% powierzchni wspólnej należy przypisać do powierzchni związanej wyłącznie z działalnością gospodarczą, czyli 56% x 431,1 m² = 241,8 m².

Zatem powierzchnia domu związana z działalnością gospodarczą wynosi 137,9 m² + 241,8 m² = 379,7 m². Oznacza to, że współczynnik, o którym mowa w art. 86 ust. 7b wyniesie 379,7/677 = 56%.

Reasumując należy stwierdzić, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT, o którym mowa w 86 ust. 1, od wydatków poniesionych na budowę budynki mieszkalnego wraz z infrastruktura towarzyszącą wg proporcji wyliczonej zgodnie z art. 86 ust. 7b obliczonej wg przedstawionego algorytmu, w przedstawionym stanie wynoszącej 56%.

Natomiast w przypadku braku podatku należnego będzie przysługiwało Wnioskodawcy, zgodnie z art. 87 ust. 5a ustawy o VAT, prawo do zwrotu podatku naliczonego obliczonego wg powyżej proporcji, podlegającego odliczeniu od podatku należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt ścisłego powiązania ze sobą zagadnień będących przedmiotem zapytania Zainteresowanych, tut. Organ udzielił na nie odpowiedzi w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy zauważyć, że generalnie - poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W przedmiotowej sprawie zasadnym jest przywołanie orzecznictwa TSUE (w tym wyroku z dnia 1 marca 2012 r., sygn. akt C-280/10 Kopalnia Odkrywkowa Polski Trawetyn, jak również w wyroku z dnia 8 czerwca 2000 r., sygn. akt. C-400/98 Breitshol), z którego wynika, że poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy uznać za działalność gospodarczą. Sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy przewidywana transakcja gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana.

W ww. wyroku Trybunał zwrócił uwagę, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału na działalność gospodarczą może składać się wiele następujących po sobie czynności, a czynności przygotowawcze, takie jak nabycie towarów, powinny być zaliczane do działalności gospodarczej. Trybunał stwierdził również, że zasada neutralności podatku VAT w odniesieniu do obciążenia podatkowego przedsiębiorstwa wymaga, aby pierwsze wydatki inwestycyjne dokonane na potrzeby i cele przedsiębiorstwa były uznawane za działalność gospodarczą, oraz że z ową zasadą byłoby sprzeczne, gdyby rzeczona działalność rozpoczynała się dopiero w chwili, gdy towar jest faktycznie wykorzystywany, to znaczy gdy powstaje dochód podlegający opodatkowaniu. Jakakolwiek inna interpretacja prowadziłaby do obciążenia podmiotu gospodarczego podatkiem VAT w ramach jego działalności gospodarczej, nie stwarzając możliwości odliczenia tego podatku, i wprowadzałaby arbitralne rozróżnienie między wydatkami inwestycyjnymi dokonanymi przed faktycznym wykorzystywaniem nieruchomości i w jego trakcie. W konsekwencji TSUE powołując się na wyrok z dnia 14 lutego 1985 r. w sprawie D.A. Rompelman and E.A. Rompelman - Van Deeln sygn. akt C-268/83 uznał, że ktokolwiek dokonuje takich działań inwestycyjnych ściśle związanych z przyszłym wykorzystywaniem nieruchomości i koniecznych do tego celu, powinien być uważany za podatnika w rozumieniu szóstej dyrektywy.

W tym miejscu należy jednak wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W świetle art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682), zwany dalej Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Zgodnie z treścią art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

W konsekwencji ww. przepisów, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Wobec tego podmiot świadczący usługę najmu będzie podatnikiem podatku od towarów i usług wówczas, gdy tą usługę będzie wykonywał we własnym imieniu i na własny rachunek. Jeżeli przedmiotem najmu jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych w art. 15 ust. 1 ustawy, będzie ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli ten, który dokonuje wynajmu we własnym imieniu (jest stroną czynności prawnej). Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z okoliczności sprawy, to Zainteresowany będący stroną postępowania planuje prowadzić działalność gospodarczą polegającą na wynajmie 4 pokoi gościnnych, w wybudowanym budynku mieszkalnym przebywającym na wypoczynku wraz z wyżywieniem. Zainteresowany będący stroną postępowania będzie zajmował się wszelkimi sprawami związanymi z agroturystyką, a także zamierza zarejestrować się jako podatnik VAT od stycznia 2018 r. Z okoliczności sprawy wynika zatem, że to Zainteresowany będący stroną postępowania będzie prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i z tytułu wykonywanych czynności, o których mowa we wniosku będzie podatnikiem podatku VAT. Natomiast z okoliczności sprawy nie wynika, że Zainteresowana niebędąca stroną postępowania będzie prowadziła działalność w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, tym samym nie będzie podatnikiem w rozumieniu ww. art. 15 ust. 1 ustawy.

Reasumując, z tytułu wykonywanych czynności, o których mowa we wniosku, to wyłącznie Zainteresowany będący stroną postępowania będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

W świetle powyższego, stanowisko Zainteresowanych, w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie wątpliwości Zainteresowanych, objętych zakresem pytania oznaczonego we wniosku jako nr 2 i 3 należy wyjaśnić:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na mocy art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przy czym w systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że istotna jest intencja nabycia. Jeżeli dany towar lub usługa ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście, jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Jeżeli natomiast ma służyć czynnościom nieuprawniającym do odliczenia podatku od towarów i usług (niepodlegającym opodatkowaniu lub zwolnionym od podatku) w momencie dokonywania zakupu podatnik nie ma prawa do odliczenia tego podatku.

W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy (art. 87 ust. 1 ustawy).

Przy czym, w myśl art. 87 ust. 2 ustawy, zwrot różnicy, z zastrzeżeniem ust. 6 następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, lub na wskazany przez podatnika rachunek banku mającego siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji podatkowej, pisemnego, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanej w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

W przypadku, gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, podatnikowi przysługuje, na jego umotywowany wniosek złożony wraz z deklaracją podatkową zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia z zastrzeżeniem art. 86 ust. 19. Na pisemny wniosek podatnika urząd skarbowy dokonuje zwrotu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a i ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio (art. 87 ust. 5a ustawy).

Jak stanowi art. 86 ust. 7b ustawy w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów osobistych, o których mowa w art. 8 ust. 2, gdy przypisanie tych nakładów w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej.

Powyższy przepis nakłada obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została lub zostanie wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Unormowanie to ma charakter doprecyzowujący ogólną zasadę w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nieruchomością stanowiącą majątek przedsiębiorstwa podatnika, wykorzystywaną zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż prowadzona działalność, i jest zgodny z normą prawną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy.

Regulacja ta dotyczy sposobu obliczania podatku naliczonego od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym nakładów ponoszonych na nieruchomość) w sytuacji, w której dana nieruchomość ma być używana zarówno na cele działalności, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością oraz ma zastosowanie wówczas, gdy nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie na cele działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Obejmuje ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, to znaczy jest wykorzystywana zarówno na cele związane z tą działalnością, jak i na inne cele, czyli cele pozostające poza zakresem VAT. Przepis ten zobowiązuje zatem podatników do wyodrębnienia części podatku naliczonego związanego z czynnościami niepodlegającymi ustawie o podatku od towarów i usług, który w świetle art. 86 ust. 1 ustawy nie podlega odliczeniu.

Przepis art. 86 ust. 7b ustawy stanowi implementację art. 168a ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347, z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym w przypadku nieruchomości stanowiącej część majątku przedsiębiorstwa danego podatnika i wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności, jak i do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, VAT od wydatków związanych z taką nieruchomością podlega odliczeniu zgodnie z zasadami określonymi w art. 167, 168, 169 i 173 wyłącznie do wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została wykorzystana do celów działalności prowadzonej przez podatnika.

Wskazać również należy, że art. 173 Dyrektywy 2006/112/WE Rady przewiduje, że ustalenie metody odliczenia podatku VAT naliczonego w przypadku zakupu towarów i usług wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, jak również wyłączonych z zakresu opodatkowania, pozostawione zostało uznaniu państw członkowskich.

Jak wynika z okoliczności sprawy w określonej części budynek będzie wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej, w określonej części na cele mieszkalne, a także w określonej części budynek będzie wykorzystywany zarówno do działalności gospodarczej oraz na cele osobiste (mieszkalne).

Jednocześnie wskazać należy, że w przypadku gdy zakupy towarów i usług, w odniesieniu do których będzie możliwość przyporządkowania przedmiotowych wydatków do działalności gospodarczej - czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, to wówczas z tytułu nabycia tych towarów i usług będzie przysługiwało Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania prawo do obniżenia podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy. Natomiast przy zakupach związanych wyłącznie z celami osobistymi (prywatnymi), Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Z kolei w przypadku, gdy Zainteresowany nie będzie miał możliwości przyporządkowania przedmiotowych wydatków w całości do działalności gospodarczej, wówczas Zainteresowanemu będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 i ust. 7b ustawy, tj. według udziału procentowego, w jakim budynek ten, wykorzystywany będzie do celów działalności opodatkowanej.

Natomiast - jak wynika z okoliczności sprawy - w przypadku gdy w danym okresie rozliczeniowym Zainteresowany będący stroną postępowania nie wykona czynności opodatkowanych podatkiem VAT i będzie się ubiegał o zwrot podatku, a wystąpienie to będzie poprzedzone właściwym wnioskiem wraz z deklarację podatkową, to wówczas na podstawie art. 87 ust. 5a ustawy, Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania będzie przysługiwało prawo do zwrotu kwot podatku naliczonego, wynikającego z faktur związanych z wykonywanymi przez Zainteresowanego czynnościami opodatkowanymi, pod warunkiem spełnienia przesłanek wynikających z przepisów prawa.

Wobec powyższego, oceniając całościowo stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytań oznaczonych we wniosku jako nr 2 i 3, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanych. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 - rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, iż rolą Organu w postępowaniu interpretacyjnym jest wyłącznie interpretacja przepisów prawa podatkowego, a nie badanie poprawności dokonanych wyliczeń zatem w niniejszej interpretacji nie dokonano oceny prawidłowości wyliczenia proporcji w wysokości 56%.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Zainteresowanych. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Końcowo tut. Organ informuje, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania wyłącznie Zainteresowanego będącego stroną postępowania za podatnika podatku od towarów i usług,

* prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na budowę budynku mieszkalnego wraz z infrastrukturą towarzyszącą w części przeznaczonej wyłącznie na cele związane z wynajmem pokoi gościnnych i zwrotu podatku VAT na podstawie art. 87 ust. 5a ustawy,

* prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na budowę budynku mieszkalnego wraz z infrastrukturą towarzyszącą w części przeznaczonej zarówno na działalność gospodarczą oraz cele mieszkalne i zwrotu podatku VAT na podstawie art. 87 ust. 5a ustawy

Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w...., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.