0113-KDIPT1-2.4012.641.2019.3.AM - Prawo do odliczenia VAT w związku z nabyciem nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2019 r. - według daty nadania - (data wpływu 21 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 grudnia 2019 r. (data wpływu 31 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji zbycia Nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy - jest prawidłowe,

* opodatkowania ww. transakcji stawką podatku VAT 23% - jest prawidłowe,

* prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem ww. Nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 21 października 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji zbycia Nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy,

* opodatkowania ww. transakcji stawką podatku VAT 23%,

* prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem ww. Nieruchomości

oraz podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 grudnia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

... spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w... (dalej: "Nabywca" lub "Wnioskodawca") jest zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług (dalej: "VAT") jako podatnik VAT czynny.

Nabywca zamierza nabyć od. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w... (dalej: "Sprzedający"; Nabywca i Sprzedający w dalszej części niniejszego wniosku będą określani łącznie jako "Strony") prawo własności nieruchomości stanowiącej działki gruntu o numerach 1, 2, 3, 4, powstałe z podziału działki nr X, położone w..., obręb...,..., dla której Sąd Rejonowy... w..., III Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr... (dalej: "Nieruchomość").

Sprzedający na podstawie umowy przeniesienia prawa własności nieruchomości z... 2017 r. nabył nieruchomość stanowiącą działkę nr X (w późniejszym okresie na wniosek Sprzedającego podzieloną na działki wchodzące w skład Nieruchomości będącej przedmiotem planowanej transakcji między Stronami, tj. działki oznaczone numerami 1, 2, 3, 4 oraz działki oznaczone numerami 5, 6 i 7 - obecnie przeznaczone pod drogę publiczną w kategorii drogi gminnej). Umowa przeniesienia własności nieruchomości została zawarta łącznie z umową przelewu wierzytelności - przeniesienie prawa własności nieruchomości stanowiło zabezpieczenie roszczeń Sprzedającego z tytułu nabytej wierzytelności. Wnioskodawca nie posiada wiedzy dotyczącej ostatecznych rozliczeń dokonanych pomiędzy Sprzedającym a podmiotem, od którego ten nabył nieruchomość.

Na dzień dokonania planowanej przez Strony transakcji stan prawny Nieruchomości będzie w pełni uregulowany. Wnioskodawca nabędzie Nieruchomość nieobciążoną jakimikolwiek roszczeniami osób trzecich, w tym podmiotu, od którego Sprzedający nabył nieruchomość. Planowana transakcja będzie miała charakter wyłącznie umowy sprzedaży Nieruchomości, nie będzie zaś wiązała się ze wstąpieniem w żadne prawa innych podmiotów o charakterze obligacyjnym, w tym zwłaszcza nabycie wierzytelności. Nieruchomość na dzień planowanej transakcji nie będzie więc obciążona roszczeniami podmiotów trzecich o charakterze obligacyjnym, które mogłyby mieć jakikolwiek skutek w stosunku do Wnioskodawcy.

Nieruchomość jest nieuzbrojona i nieogrodzona. Na fragmencie Nieruchomości znajdują się pozostałości fundamentów po dawnym siedlisku, które są jedynymi elementami trwale związanymi z gruntem. Wskazane pozostałości fundamentów są obecnie zrujnowane, znajdują się w stanie rozkładu i nie nadają się do ich użycia w jakikolwiek sposób zgodny z ich przeznaczeniem. Elementy te mają charakter szczątkowy i niekompletny. W takim stanie były one objęte przez Sprzedającego i nie były one także w żaden sposób przez niego wykorzystywane. Nie ponosił on także na nie żadnych nakładów i nie prowadził żadnych prac z nimi związanych. Także Nabywca nie będzie w żaden sposób wykorzystywał wskazanych pozostałości zabudowań - zostaną one przeznaczone do rozbiórki w związku z planowaną przez Nabywcę inwestycją opisaną w dalszej części wniosku.

Tym samym powyżej opisane pozostałości po dawnej zabudowie nie mają żadnej wartości użytkowej ani gospodarczej zarówno z punktu widzenia Stron transakcji, jak i jakiegokolwiek innego, potencjalnego nabywcy Nieruchomości.

Działki składające się na Nieruchomość są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym Nieruchomość położona jest na terenach zabudowy produkcyjno-usługowej. Tym samym Nieruchomość jest przeznaczona pod zabudowę produkcyjno-usługową.

Zgodnie z zamiarem Stron, na moment planowanej transakcji sprzedaży Nieruchomości, opisany wyżej status Nieruchomości pozostanie bez zmian.

Nieruchomość nie była oraz nie jest przedmiotem umowy dzierżawy, najmu, dożywocia, użyczenia ani żadnej innej umowy o podobnym charakterze, której stroną był Sprzedający jako właściciel Nieruchomości.

Sprzedający nie wykorzystywał Nieruchomości ani do prowadzenia czynności niepodlegających VAT, ani zwolnionych od opodatkowania podatkiem VAT.

Nieruchomość jest jedynym środkiem trwałym posiadanym przez Sprzedającego.

Sprzedający nie posiada ani nie będzie posiadał na dzień planowanej transakcji żadnego statutu, regulaminu czy dokumentu o podobnym charakterze, z którego wynikałoby formalne wyodrębnienie organizacyjne Nieruchomości w istniejącym przedsiębiorstwie, czy sprawiałoby, że Nieruchomość stanowiłaby wyodrębnioną jednostkę organizacyjną. Sprzedający nie sporządzał ani nie zamierza sporządzać osobnego sprawozdania finansowego dla Nieruchomości. Nabywca nie przejmie ksiąg rachunkowych prowadzonych przez Sprzedającego ani żadnych rachunków bankowych Sprzedającego w związku z planowaną transakcją sprzedaży Nieruchomości. Nabywca nie planuje także przejmować od Sprzedającego żadnych decyzji dotyczących Nieruchomości.

Nabywca nie przejmie żadnych wartości niematerialnych i prawnych (w szczególności praw własności przemysłowej czy praw autorskich), know-how, aktywów mogących stanowić tajemnicę przedsiębiorstwa, a także innych praw, wierzytelności, zobowiązań, praw i obowiązków z umów, zabezpieczeń zawartych umów, papierów wartościowych, czy też środków pieniężnych Sprzedającego.

Sprzedający nie zatrudnia ani nie planuje na moment sprzedaży Nieruchomości zatrudniać pracowników ani osób. dla których Nieruchomość byłaby zakładem pracy, w związku z tym jej nabycie przez Wnioskodawcę nie będzie skutkowało tym, że Nabywca stanie się stroną istniejących stosunków pracy.

Nabycie Nieruchomości nie będzie wiązało się również z przejściem zakładu pracy w rozumieniu art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 917, z późn. zm.). Dodatkowo należy stwierdzić, iż nieruchomość nie stanowi zespołu składników wyodrębnionego w jakikolwiek sposób (tj. ani funkcjonalnie, ani organizacyjnie czy finansowo) w przedsiębiorstwie Sprzedającego.

Nabywca zamierza wykorzystywać Nieruchomość w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej i zrealizować na niej inwestycję polegającą na budowie kompleksu logistyczno-magazynowego, który będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych VAT. Czynności te będą w szczególności polegały na oddawaniu powierzchni Nieruchomości w najem, co stanowić będzie czynności opodatkowane stawką 23% VAT. Nabywca nie zamierza wykorzystywać Nieruchomości do świadczenia usług zwolnionych z VAT ani działalności pozostającej poza zakresem opodatkowania VAT.

Ponadto Wnioskodawca uzupełnił wniosek o następujące informacje:

1. Wskazane we Wniosku naniesienia, tj. zrujnowane pozostałości po fundamentach po dawnym siedlisku, znajdują się na działkach (po podziale) o numerach 2 i 4.

2. Wskazane naniesienia to wyłącznie szczątkowe pozostałości zrujnowanych fundamentów po dawnym siedlisku. Naniesienia te w obecnym kształcie nie stanowią budynku, budowli ani urządzenia budowlanego, zatem nie mogą być one zakwalifikowane do którejkolwiek z tych kategorii na gruncie ustawy - Prawo budowlane.

3. Pozostałości zrujnowanych fundamentów znajdujące się na Nieruchomości, ze względu na ich obecny stan, nie mogą zostać zakwalifikowane do żadnej kategorii obiektów określonej w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych.

4. Na pytanie "Jeżeli znajdujące się na nieruchomości obiekty stanowią budynek, budowle, to należy wskazać, kiedy nastąpiło ich pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.)." Wnioskodawca odpowiedział: "Wobec uwag przedstawionych powyżej w ramach odpowiedzi na pytania 2-3, pytanie 4 staje się bezprzedmiotowe - zrujnowane pozostałości fundamentów znajdujące się na Nieruchomości nie stanowią budynku ani budowli, a tym samym nie można mówić w odniesieniu do nich o pierwszym zasiedleniu".

5. Na pytanie: "Czy od pierwszego zasiedlenia (w rozumieniu ww. art. 2 pkt 14 ustawy) ww. obiektów znajdujących się na ww. działce/działkach upłynie, do dnia sprzedaży, okres dłuższy niż 2 lata?" Wnioskodawca odpowiedział: "Nie dotyczy - ze względu na odpowiedź na pytanie nr 4".

6. Na pytanie: "Czy do dnia sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Sprzedający lub Wnioskodawca wystąpi o pozwolenie na rozbiórkę?" Wnioskodawca odpowiedział: "Ani Sprzedający, ani Wnioskodawca nie będą do dnia sprzedaży przedmiotowej nieruchomości występować o pozwolenie na rozbiórkę ani też w innej formie zgłaszać zamiaru rozbiórki kompetentnym organom. Wszelkie działania w tym zakresie, o ile będą wymagane w świetle obowiązujących przepisów prawa, przeprowadzone zostaną przez Wnioskodawcę po nabyciu przedmiotowej nieruchomości".

7. Zgodnie z odpowiedzią na pytanie nr 6 - Sprzedający ani Wnioskodawca nie wystąpili o pozwolenie na rozbiórkę zrujnowanych pozostałości fundamentów, w związku z czym pozwolenie takie nie zostało uzyskane.

8. Prace rozbiórkowe zrujnowanych pozostałości fundamentów znajdujących się na Nieruchomości zostaną przeprowadzone po dostawie Nieruchomości w ramach procesu budowlanego, który zamierza przeprowadzić Wnioskodawca.

9. Koszty rozbiórki znajdujących się na Nieruchomości zrujnowanych pozostałości fundamentów poniesie Wnioskodawca.

10. Sprzedający nabył Nieruchomość w związku z nabyciem wierzytelności jako zabezpieczenie jej spłaty. Ostateczne nabycie (bez warunkowego zobowiązania do jej zwrotu) nastąpiło ze względu na brak uregulowania należności przez dłużnika. Sprzedający nie wykorzystywał czynnie Nieruchomości w prowadzonej działalności, a następnie podjął działania mające na celu jej zbycie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

11. Nieruchomość będąca przedmiotem nabycia przez Wnioskodawcę, pochodząca z przewłaszczenia na rzecz Sprzedającego, spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Sprzedający z tytułu tej sprzedaży będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji należy stwierdzić, iż Sprzedającemu z tytułu nabycia opisanej Nieruchomości przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu jej nabycia (uwzględniając art. 88 ustawy o VAT), gdyż nabycie to wiązało się bezpośrednio z planowaną sprzedażą Nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy transakcja nabycia Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu VAT?

2. W razie udzielenia twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy transakcja powinna być opodatkowana VAT w stawce 23%?

3. W razie udzielenia twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1 i 2, czy Nabywcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem Nieruchomości na zasadach ogólnych, tj. w szczególności na podstawie art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1)

Zdaniem Wnioskodawcy transakcja nabycia Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT z uwagi na fakt, że Sprzedający posiada w odniesieniu do Nieruchomości status podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 Ustawy o VAT, a dostawa Nieruchomości nie podlega wyłączeniu na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT.

UZASADNIENIE stanowiska w zakresie pytania 1

Stosownie do art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 Ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 Ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana podatkiem VAT, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem tego podatku.

Podatnikami - według art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych regulacji wynika, że na gruncie art. 15 Ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Jednocześnie, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika VAT.

Jednocześnie należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu dalszej odsprzedaży lub nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Zatem, jak wskazano powyżej, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy czynności podmiotu dokonującego tej dostawy wykazują znamiona prowadzenia działalności gospodarczej w sposób wystarczająco stały i zorganizowany.

Odnosząc te uwagi do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że sprzedaż Nieruchomości będzie wykonywana w ramach prowadzonej przez Sprzedającego działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, wobec czego Sprzedający będzie posiadał status podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT. Tym samym, w opinii Wnioskodawcy, dostawa Nieruchomości stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Status Sprzedającego jako podatnika podatku VAT potwierdza jego rejestracja na VAT.

Ponadto, w stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku, nie znajduje zastosowanie art. 6 Ustawy o VAT, stanowiący, że przepisów Ustawy o VAT nie stosuje się w szczególności do:

* transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa,

* czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Na gruncie opisanego zdarzenia prawnego ewentualne znaczenie może mieć pierwsza ze wskazanych sytuacji - transakcja zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa wynika z art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT. Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania (dalej: "ZCP").

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że ZCP powinna mieć swoje miejsce w strukturze organizacyjnej danego podmiotu jako dział, wydział czy oddział itp. Wyodrębnienie organizacyjne powinno zostać dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do ZCP. Nie oznacza to jednocześnie, że możliwość przypisania np. kosztów do danego składnika majątkowego na podstawie prowadzonych ewidencji podatkowych stanowi o wyodrębnieniu finansowym.

Wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako możliwość realizacji określonych zadań gospodarczych przez ZCP. ZCP musi obejmować elementy niezbędne do samodzielnego realizowania działań gospodarczych. Aby zatem część przedsiębiorstwa mogła zostać uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Materialne i niematerialne składniki majątkowe wchodzące w skład ZCP muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej bez podejmowania dodatkowych działań mających na celu wyposażenie zespołu składników materialnych w zasoby niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej.

ZCP tworzy zatem zbiór składników majątkowych, pozostających w takich wzajemnych relacjach, w których można mówić o nich jako o zorganizowanym zespole, a nie o zbiorze elementów, których jedyną cechą wspólną jest pozostawanie we władaniu jednego podmiotu. Dodatkowo elementy tego zbioru powinny wykazywać takie wzajemne powiązania funkcjonalne, aby mogły służyć kontynuowaniu danej działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, na gruncie Ustawy o VAT, mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są następujące przesłanki:

* istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

* zespół ten jest funkcjonalnie, organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

* składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

* zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych za ZCP w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT.

Definicja "przedsiębiorstwa" została zawarta w przepisach prawa cywilnego - pojęcia tego nie definiuje ustawa o VAT. Zgodnie z art. 55¹ k.c. przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.k.c. zawiera przykładowe wyliczenie elementów jakie zawiera przedsiębiorstwo, w szczególności: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ze względu na autonomię prawa podatkowego wskazuje się, że definicja wynikająca z k.c. powinna być na gruncie VAT traktowana jedynie pomocniczo. Na gruncie VAT interpretacji pojęcia "przedsiębiorstwa" należy dokonywać przede wszystkim w oparciu o wykładnię prowspólnotową. uwzględniając orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "TSUE"). W swoich wyrokach TSUE wskazywał, że dla oceny, czy mamy do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa lub ZCP, istotne jest, czy aktywa łącznie jako przedsiębiorstwo mają zdolność prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej oraz czy nabywca ma zamiar prowadzenia przedsiębiorstwa (wyrok z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita Modes (C-497/01) i wyrok z dnia 10 listopada 2011 w sprawie Christel Schriever (C-444/10)). Nie oznacza to, zdaniem Wnioskodawcy, że przy wykładni art. 6 ust. 1 Ustawy o VAT należy zupełnie pominąć art. 551 k.c. - przepis ten powinien być pomocniczo stosowany przy analizie opodatkowania zbycia nieruchomości.

Dokonując analizy w kontekście planowanej przez Strony transakcji należy zauważyć, że w ramach transakcji sprzedaży Nieruchomości na Nabywcę nie przejdą żadne inne aktywa niż Nieruchomość. Tym samym bez zaangażowania innych aktywów Nabywcy prowadzenie działalności gospodarczej jedynie z wykorzystaniem Nieruchomości nie byłoby możliwe. Ponadto Sprzedający nie posiada ani nie będzie posiadał żadnego dokumentu wewnętrznego (statutu, regulaminu czy dokumentu o podobnym charakterze), z którego wynikałoby wyodrębnienie organizacyjne Nieruchomości w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego. Dla Nieruchomości nie było ani nie będzie także sporządzane osobne sprawozdanie finansowe. Z Nieruchomością nie wiążą się także żadne inne aktywa Sprzedającego, które w wyniku dokonania planowanej transakcji przeszłyby na Nabywcę. Wszystko to wyklucza uznanie, że przeprowadzenie planowanej transakcji będzie miało charakter zbycia ZCP lub odrębnego przedsiębiorstwa.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku planowanej transakcji jej przedmiotem nie będzie zespół składników funkcjonalnie, organizacyjnie i finansowo wyodrębnionych w istniejącym przedsiębiorstwie ani odrębne przedsiębiorstwo.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, planowana transakcja będzie podlegała opodatkowaniu na gruncie regulacji ustawy o VAT.

Ad 2)

W razie uznania stanowiska Nabywcy w zakresie pytania 1 za prawidłowe i przyjęcia, że transakcja nabycia Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu VAT, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nabycie Nieruchomości będzie opodatkowane VAT w stawce 23%.

UZASADNIENIE stanowiska w zakresie pytania 2

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 Ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Mając na względzie powyższe przepisy, należy uznać, że grunt spełnia definicję towaru, a jego zbycie na podstawie umowy sprzedaży stanowi odpłatną dostawę towarów.

W opinii Wnioskodawcy, Nieruchomość ma status nieruchomości niezabudowanej w rozumieniu Ustawy o VAT.

Należy w tym kontekście zauważyć, że na fragmencie Nieruchomości znajdują się wprawdzie pozostałości fundamentów po dawnym siedlisku, które są trwale związane z gruntem, jednak nie powinno wpływać to na uznanie Nieruchomości za grunt zabudowany. Dla oceny transakcji znaczenie ma bowiem nie tylko określenie, czy na danym gruncie znajduje się zabudowa lub jej elementy, ale także ekonomiczny sens transakcji i, w tym kontekście, znaczenie znajdujących się na gruncie zabudowań lub ich fragmentów.

W analizowanym przypadku znajdujące się na Nieruchomości pozostałości fundamentów nie nadają się do jakiegokolwiek gospodarczego wykorzystania. Jak wskazano powyżej, są one niekompletne i zrujnowane - w stanie wręcz szczątkowym. Tym samym nie mają one ekonomicznego znaczenia w ujęciu obiektywnym - nie tylko z punktu widzenia Nabywcy, ale jakiegokolwiek podmiotu. Należy więc stwierdzić, że skoro pozostałości zabudowań znajdujące się na Nieruchomości w żaden sposób nie zwiększają wartości gruntu w ujęciu obiektywnym, można traktować ją jak grunty niezabudowane w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 listopada 2009 r., sygn. C-461/08 dostawę działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany celem wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórkę rozpoczęto przed tą dostawą oraz rozbiórkę tego budynku, uważać należy, w świetle podatku VAT, za stanowiące transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku, co niezabudowanej działki. Należy przy tym wskazać, że fakt prowadzenia prac rozbiórkowych w kontekście przywołanego orzeczenia nie ma znaczenia samego w sobie - istotne jest jedynie wskazanie, że zabudowania znajdujące się na gruncie w momencie dostawy nie mają żadnej ekonomicznej wartości w ujęciu obiektywnym, to jest z punktu widzenia każdego potencjalnego nabywcy. Tym samym pozostałości zabudowy nienadające się do wykorzystania zgodnie z jej przeznaczeniem i tym samym niezwiększające wartości gruntu, należy, tak jak w analizowanej sprawie, traktować analogicznie jak budynki, które utraciły swoją wartość ze względu na prowadzone prace rozbiórkowe. Także w tym przypadku określając ekonomiczny sens transakcji będzie należało bowiem stwierdzić, że istotna jest dostawa niezabudowanego gruntu - nie zaś znajdujących się na nim naniesień. Należy przy tym podkreślić, że obecny stan pozostałości zabudowań na Nieruchomości porównać można z końcowym etapem prowadzonych prac rozbiórkowych - pozostały jedynie elementy fundamentów nienadające się do jakiegokolwiek wykorzystania. Tymczasem przywołane orzeczenie TSUE wskazuje, że dla uznania gruntu za niezabudowany wystarcza już rozpoczęcie rozbiórki przed dokonaniem jego dostawy. W związku z tym w analizowanej sprawie uznanie Nieruchomości za grunt niezabudowany jest tym bardziej uzasadnione.

Na podobne aspekty transakcji w celu określenia, czy grunt będący przedmiotem dostawy należy traktować jako grunt zabudowany lub niezabudowany, zwraca się także uwagę w polskim orzecznictwie - m.in. w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 października 2013 r., sygn. I FSK 1663/12, z dnia 31 maja 2012 r., sygn. I FSK 1375/11 oraz z dnia 4 stycznia 2018 r., sygn. I FSK 1452/17.

Tym samym należy uznać, że planowana przez Strony transakcja sprzedaży Nieruchomości będzie dostawą niezabudowanych gruntów.

Mając na względzie powyższe, konieczne jest odniesienie się w dalszej części niniejszego wniosku do przepisów Ustawy o VAT, które dotyczą opodatkowania dostawy nieruchomości niezabudowanych.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Definicja terenów budowlanych została zawarta w art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT. Zgodnie z nią, przez tereny budowlane należy rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Nieruchomość będąca przedmiotem planowanej transakcji położona jest na obszarze objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, oznaczonym zgodnie z nim jako tereny zabudowy produkcyjno-usługowej. To oznacza, że Nieruchomość jest przeznaczona pod zabudowę produkcyjno-usługową i tym samym stanowi teren budowlany. Z tego powodu zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT, nie znajdzie zastosowania w odniesieniu do planowanej dostawy Nieruchomości. W konsekwencji należy więc stwierdzić, że skoro transakcja nie może być zwolniona od opodatkowania podatkiem VAT, będzie ona opodatkowana tym podatkiem według stawki podstawowej w wysokości 23%.

W tej sytuacji należy dokonać analizy przesłanek ewentualnego zastosowania zwolnienia od opodatkowania, wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem od podatku zwalnia się dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Dla zastosowania powyższego zwolnienia muszą być spełnione łącznie dwa warunki, tj.:

Niespełnienie jednego z powyższych warunków wyłącza zastosowanie zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że przedmiotowa Nieruchomość nie jest i nie była przez Sprzedającego w ogóle wykorzystywana do działalności zwolnionej, o której mowa w przepisach Ustawy o VAT, w tym zwłaszcza jej art. 43 ust. 1.

Warto przy tym wskazać, że działalność zwolnioną, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT należy rozumieć w sposób wąski, zgodnie z regulacjami ustawy o VAT, które jasno wskazują, jaką działalność zwalnia się od tego podatku (zob.m.in. wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 8 grudnia 2005 r., sygn. C-280/04). Tym samym jedynie wykorzystywanie Nieruchomości do takiej działalności dawałoby podstawę do zastosowania wskazanego przepisu. Dodatkowo przepis jasno wskazuje, że jego zastosowanie jest możliwe, gdy dany towar służy wyłącznie działalności zwolnionej - tym samym nawet wykorzystywanie Nieruchomości zarówno do działalności zwolnionej jak i działalności innego rodzaju wykluczałoby zastosowanie zwolnienie od podatku przy dokonaniu planowanej przez Strony transakcji.

Nabywca nie będzie wykorzystywał Nieruchomości do działalności zwolnionej od podatku VAT. Nabywca zamierza wykorzystywać Nieruchomość w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej i zrealizować na niej inwestycję polegającą na budowie kompleksu logistyczno-magazynowego, który będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych VAT. Czynności te będą w szczególności polegały na oddawaniu powierzchni Nieruchomości w najem, co stanowić będzie czynności opodatkowane stawką 23% VAT. Nabywca nie zamierza wykorzystywać Nieruchomości do świadczenia usług zwolnionych z VAT ani działalności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Niespełnienie pierwszej przesłanki z art. 43 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT jest wystarczające dla stwierdzenia, że regulacje z tego przepisu nie znajdą zastosowania w danym stanie faktycznym. Z tego powodu na potrzeby ustalenia konsekwencji podatkowych planowanej przez Strony transakcji badanie drugiej przesłanki z przywołanego przepisu staje się pozbawione prawnego znaczenia. Wnioskodawca, jak wskazywał w opisie zdarzenia przyszłego, nie ma wiedzy dotyczącej ostatecznych rozliczeń pomiędzy Sprzedającym a podmiotem, od którego nabył on nieruchomość, Jego zdaniem, wiedza ta nie jest jednak konieczna do wykluczenia zastosowania w opisanym zdarzeniu faktycznym zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, jednoznaczne stwierdzenie, że Nieruchomość nie jest i nie była przez Sprzedającego wykorzystywana do działalności zwolnionej od podatku VAT przesądza o tym, że art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania, niezależnie od tego, czy nabycie nieruchomości przez Sprzedającego było opodatkowane podatkiem VAT oraz czy Sprzedającemu przysługiwało prawo do odliczenia tego podatku w związku z dokonaną transakcją.

Mając na uwadze, iż przedmiotowa transakcja nie będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 jak również art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT, zdaniem Wnioskodawcy dostawa Nieruchomości będzie opodatkowana 23% VAT.

Ad 3)

W razie uznania stanowiska Nabywcy w zakresie pytania 1 za prawidłowe i przyjęcia, że transakcja nabycia Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu VAT oraz że będzie ona opodatkowana stawką 23% VAT (w jakiejkolwiek części), Nabywca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem Nieruchomości na zasadach ogólnych.

UZASADNIENIE stanowiska w zakresie pytania 3

Przepis art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT wprowadza jedną z najistotniejszych zasad podatku VAT - prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Możliwość ta przysługuje zasadniczo wtedy, gdy nabyte towary i usługi wykorzystywane będą przez nabywcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Dodatkowo, aby można było skorzystać z prawa do odliczenia, musi wystąpić podatek naliczony.

W sytuacji, gdy nabycie przez Nabywcę Nieruchomości będzie opodatkowane VAT według stawki 23%. po stronie Nabywcy wystąpi podatek naliczony w wysokości wynikającej z faktur otrzymanych przez Nabywcę od Sprzedającego, dokumentujących dostawę Nieruchomości - art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a Ustawy o VAT.

Nabywca zamierza zrealizować na Nieruchomości Inwestycję polegającą na wybudowaniu magazynu wielkopowierzchniowego. Po zrealizowaniu swoich planów inwestycyjnych Kupujący zamierza prowadzić działalność gospodarczą z wykorzystaniem magazynu wielkopowierzchniowego wzniesionego na Nieruchomości, podlegającą opodatkowaniu VAT oraz polegającą na wynajmie powierzchni obiektów stanowiących Inwestycję. Działalność ta będzie zasadniczo opodatkowana stawką 23% VAT. Nabywca nie planuje jednocześnie prowadzić działalności, która podlegałaby zwolnieniu z podatku VAT lub znajdowałaby się poza zakresem VAT. Mając na względzie powyższe, podatek naliczony wynikający z zakupu Nieruchomości będzie związany ze sprzedażą opodatkowaną VAT (inną niż sprzedaż zwolniona z VAT).

Nabywcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach ogólnych przewidzianych w Dziale IX Ustawy o VAT, tj. z uwzględnieniem całokształtu przepisów o odliczaniu VAT, a w szczególności przy założeniu, że nie będą miały miejsca okoliczności negatywne wyłączające prawo do odliczenia, w szczególności nie będzie miała miejsca żadna z sytuacji opisanych w art. 88 Ustawy o VAT.

Reasumując, mając na uwadze, że nabyta Nieruchomość będzie wykorzystywana przez Nabywcę do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, Nabywcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach ogólnych przewidzianych w Dziale IX Ustawy o VAT.

Ponadto w piśmie z dnia 23 grudnia 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że przedstawione w odpowiedzi na wezwanie wyjaśnienia i doprecyzowanie stany faktycznego Wniosku nie wpływają na zmianę oceny prawnej planowanej transakcji opisanej we Wniosku. W konsekwencji, własne stanowisko Wnioskodawcy opisane we Wniosku pozostaje bez zmian.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Termin "transakcja zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, Dz. U. z 2019 r. poz. 1145) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia "przedsiębiorstwo", należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, które powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest "zespołem składników". Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Natomiast w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca zdefiniował "zorganizowaną część przedsiębiorstwa" jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące "część przedsiębiorstwa" powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w "istniejącym przedsiębiorstwie", a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

* istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;

* zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

* składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

* zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Sprzedający nabył na podstawie umowy przeniesienia własności nieruchomości z dnia... 2017 r. nieruchomość stanowiącą działkę nr X (w późniejszym okresie na wniosek Sprzedającego podzieloną na działki wchodzące w skład Nieruchomości będącej przedmiotem planowanej transakcji między Wnioskodawcą a Sprzedającym, tj. działki oznaczone numerami 1, 2, 3, 4 oraz działki oznaczone numerami 5, 6 i 7 - obecnie przeznaczone pod drogę publiczną w kategorii drogi gminnej).

Działki składające się na przedmiotową Nieruchomość są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym Nieruchomość przeznaczona jest pod zabudowę produkcyjno-usługową.

Wnioskodawca zamierza nabyć przedmiotową Nieruchomość - działki o numerach 1, 2, 3 i 4 w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej i zrealizować na niej inwestycję polegającą na budowie kompleksu logistyczno-magazynowego, który będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności, dotyczą kwestii, czy planowana na jego rzecz dostawa Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz elementy stanu sprawy stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie przedmiotem dostawy na rzecz Wnioskodawcy nie będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, który jako "przedsiębiorstwo" kwalifikuje zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmujący w szczególności wyliczone w tym przepisie elementy.

Opisana we wniosku Nieruchomość stanowi jedynie jeden ze składników majątkowych Sprzedającego przeznaczony do transakcji. Tym samym transakcja sprzedaży tej działki nie zawiera wszystkich elementów prowadzonej przez Sprzedającego działalności gospodarczej wskazanych w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, co wyklucza dostawę przedsiębiorstwa na rzecz Wnioskodawcy. Z wniosku wynika bowiem, że Wnioskodawca w związku z nabyciem przedmiotowej Nieruchomości nie przejmie żadnych innych wartości materialnych poza wskazaną Nieruchomością.

Ponadto Wnioskodawca nie przejmie żadnych wartości niematerialnych i prawnych (w szczególności praw własności przemysłowej czy praw autorskich), know-how, aktywów mogących stanowić tajemnicę przedsiębiorstwa, a także innych praw, wierzytelności, zobowiązań, praw i obowiązków z umów, zabezpieczeń zawartych umów, papierów wartościowych, czy też środków pieniężnych Sprzedającego, ksiąg rachunkowych prowadzonych przez Sprzedającego ani żadnych rachunków bankowych a także żadnych decyzji dotyczących Nieruchomości. Nabycie przedmiotowej Nieruchomości nie będzie wiązało się również z przejściem zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, z późn. zm.).

W niniejszej sprawie przedmiotem dostawy na rzecz Wnioskodawcy nie będzie również zorganizowana część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy.

Z wniosku wynika, że Sprzedający nie posiada ani nie będzie posiadał na dzień planowanej transakcji żadnego statutu, regulaminu czy dokumentu o podobnym charakterze, z którego wynikałoby formalne wyodrębnienie organizacyjne Nieruchomości w istniejącym przedsiębiorstwie, czy sprawiałoby, że Nieruchomość stanowiłaby wyodrębnioną jednostkę organizacyjną. Ponadto Sprzedający nie sporządzał ani nie zamierza sporządzać osobnego sprawozdania finansowego dla Nieruchomości. Wnioskodawca w wyniku transakcji sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości nie przejmie zobowiązań Sprzedającego - Wnioskodawca nabędzie Nieruchomość nieobciążoną jakimikolwiek roszczeniami osób trzecich, w tym podmiotu, od którego Sprzedający nabył nieruchomość.

Zatem w tak przedstawionych okolicznościach sprawy należy uznać, że skoro przedmiot planowanej transakcji (Nieruchomość w skład której wchodzą działki o numerach 1, 2, 3, 4) nie wykazuje odrębności organizacyjnej i finansowej i nie stanowi tym samym zespołu składników majątkowych wraz ze zobowiązaniami, który mogłyby funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące określone cele gospodarcze, to nie będzie mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zatem przedmiot transakcji, którym będzie opisana we wniosku Nieruchomość (w skład której wchodzą działki o numerach 1 2, 3, 4) nie może zostać uznany ani za przedsiębiorstwo w rozmienieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego ani za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. W konsekwencji jego zbycie nie będzie podlegało wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym, transakcja ta będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu według właściwej stawki podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi ponadto kwestia czy dostawa przedmiotowej Nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki podatku w wysokości 23%.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku (podmiotowe lub przedmiotowe).

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przy czym przez tereny budowlane - w myśl art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W świetle powyższego przepisu opodatkowane podatkiem VAT są tylko takie dostawy stanowiące nieruchomości gruntowe niezabudowane, których przedmiotem są tereny przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będące na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług. Przy czym, przepis art. 2 pkt 33 ustawy jednoznacznie stanowi, że przeznaczenie terenu należy ustalić na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego tj. wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W konsekwencji, opodatkowane podatkiem od towarów i usług są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane - są zwolnione od podatku.

Zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej reguluje ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1945, z późn. zm.).

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Stosownie do art. 15 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, w planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza ww. plan miejscowy, wskazując czy teren jest budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów art. 4 ust. 2 ww. ustawy - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego istotna jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany" oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o podatku od towarów i usług artykuł 2 pkt 33, odpowiada więc także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z opisu sprawy wynika, że na działkach nr 2 i 4 znajdują się pozostałości fundamentów po dawnym siedlisku, które są jedynymi elementami trwale związanymi z gruntem. Wskazane pozostałości fundamentów są zrujnowane, znajdują się w stanie rozkładu i nie nadają się do ich użycia w jakikolwiek sposób zgodny z ich przeznaczeniem, mają charakter szczątkowy i niekompletny. Wnioskodawca wskazał, że naniesienia te nie stanowią budynku, budowli ani urządzenia budowlanego, tym samym w odniesieniu do ww. fundamentów nie można mówić o pierwszym zasiedleniu. Ze względu na ich obecny stan nie mogą zostać zakwalifikowane do żadnej kategorii obiektów określonych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Ponadto z okoliczności sprawy wynika, że na pozostałych działkach (nr 1 i 3) nie znajdują się żadne naniesienia.

A zatem przedmiotem dostawy, zarówno w odniesieniu do działek nr 2 i 4, jak i pozostałych działek wchodzących w skład Nieruchomości (nr 1 i 3), będzie grunt niezabudowany.

Wnioskodawca wskazał również, że działki składające się na przedmiotową Nieruchomość objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i Nieruchomość przeznaczona jest pod zabudowę produkcyjno-usługową.

Mając zatem na uwadze, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowej Nieruchomości wskazuje, że jest to Nieruchomość przeznaczona pod zabudowę produkcyjną i usługową, należy stwierdzić, że Nieruchomość ta stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę, a tym samym jest terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

A zatem należy przyjąć, że przedmiotem dostawy będzie Nieruchomość niezabudowana obejmująca teren przeznaczony pod zabudowę.

W związku z powyższym dostawa Nieruchomości (w skład której wchodzą działki o numerach 1, 2, 3, 4), położonej na obszarze oznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako teren przeznaczony pod zabudowę, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Ponadto zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, konieczne jest spełnienie dwóch warunków, o których mowa w tym przepisie. W analizowanej sprawie obydwa warunki nie zostały spełnione, ponieważ - jak wynika z opisu sprawy - Sprzedającemu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Nieruchomości, a ponadto Sprzedający nie wykorzystywał Nieruchomości wyłącznie do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT.

W konsekwencji sprzedaż wskazanej we wniosku Nieruchomości nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Skoro do omawianej transakcji dostawy Nieruchomości nie znajdzie zastosowania zwolnienie z podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy oraz z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, przedmiotowa transakcja będzie podlegała opodatkowaniu stawką podstawową podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. 23%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia, czy Zainteresowanemu będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem przedmiotowej nieruchomości.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy.

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz zamierza wykorzystywać nabytą Nieruchomość do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zatem przy nabyciu Nieruchomości Wnioskodawca będzie uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy. Przy czym prawo to będzie przysługiwało, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretację wydano w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej-rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., ul....,..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.