0113-KDIPT1-2.4012.527.2019.8.IR

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2019 r. (data wpływu 10 września 2019 r.), uzupełnionym pismami z dnia 4 listopada 2019 r. (data wpływu 8 listopada 2019 r.) oraz z dnia 29 listopada 2019 r. (data wpływu 10 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z duplikatu faktury - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 września 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z duplikatu faktury oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 4 listopada 2019 r. oraz 29 listopada 2019 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wierzyciel w dniu 8 maja 2013 r. wystawił fakturę VAT za wykonanie na zlecenie Podatnika instalacji automatycznej sortowni odpadów, zgodnie z zawartą wcześniej umową z dnia 18 września 2012 r. nr..... Podatnik nie przyjął faktury i nie zaliczył jej do kosztów uzyskania przychodów z powodu braku odbioru robót i wad, które ujawniły się podczas prób instalacji, za które wystawiona została ta faktura. Wierzyciel wystąpił na drogę sadową i w dniu 1 marca 2019 r. uzyskał wyrok uwzględniający powyższą kwotę i nakazujący zapłatę jej przez podatnika na rzecz wierzyciela. Podatnik w trakcie realizacji robót zaksięgował zgodnie z umową faktury zaliczkowe. Zaliczki zostały zaksięgowane tylko w podatku VAT naliczonym. Nie zostały uwzględnione w kosztach uzyskania przychodu.

Całość robót ustalona była zgodnie z umową wyceniona na kwotę 457.221,75 zł brutto/faktura VAT nr...... z dnia 8 maja 2013 r./z czego zaliczkowo rozliczono:

* kwota 100.000 zł - w dniu 9 października 2012 r. - faktura VAT nr F...,

* kwota 82.888,70 zł - w dniu 26 października 2012 r. - faktura VAT nr F....

Pozostało do zapłaty 274.333,05 zł. Wierzyciel z tej sumy odliczył kwotę 46.309,50 zł (wystawiono fakturę korygującą nr..... z dnia 13 marca 2014 r.) z tytułu zakresu robót, który nie został wykonany. Pozostało do zapłaty 228.023,55 zł brutto, o co toczył się spór sądowy.

Wyrok Sądu Okręgowego uwzględnił powództwo w całości. Orzeczenie to Podatnik zaskarżył składając apelację. Podatnik jest zdecydowany aby zapłacić świadczenie jeśli jego apelacja nie zostanie uwzględniona pozytywnie. Obecnie Podatnik nie może uwzględnić w kosztach tego świadczenia z uwagi na fakt, że od daty powstania - wystawienia faktury VAT upłynęło 5 lat podatkowych.

Podatnik w przypadku oddalenia apelacji zwróci się do Wierzyciela o wydanie duplikatu, gdyż nie posiada faktury na kwotę 228.023,55 zł z uwagi na jej wcześniejszy zwrot do Wierzyciela. Po uzyskaniu duplikatu dokona zapłaty oraz uwzględni zobowiązanie w kosztach uzyskania przychodu i w podatku VAT naliczonym.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku Zainteresowany wskazał:

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, że:

* Wnioskodawcą jest Pan E....

* Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji metalowej od 1 października 1991 do dnia teraźniejszego.

* Wnioskodawca przyjął formę opodatkowania w formie dochodów 2 progową (na zasadach ogólnych) oraz prowadzi Podatkową Książkę Przychodów i Rozchodów i ewidencję VAT zakupów i sprzedaży.

* Wnioskodawca wybrał metodę memoriałową ujmowania kosztów.

* Jest to napisane wyrokiem sądu załączonym do wniosku ORD-IN - kwota to 228 023,55 zł brutto.

* Faktura została przyjęta w kosztach a następnie została usunięta z kosztów uzyskania przychodów na co jest dowód kontroli z urzędu skarbowego (załącznik do wniosku ORD-IN) z uwagi na kompletny brak wykonania robót oraz sąd zrozumiałby, że jeśli Wnioskodawca ujął fakturę w kosztach, to zgadza się na bieżące roboty, co w tym okresie było sprzeczne z ustaleniami i faktem.

* Należy przyjąć, że dla faktury pierwotnej oraz korygującej bo są one powiązane ze sobą i nie zostały ujęte w rejestrach VAT i w PKPiR.

* Wnioskodawca nie prowadzi takiej ewidencji wpływów ale zapewne faktura wpłynęła do Wnioskodawcy max. tydzień po jej wystawieniu.

* Fakturę korygującą Wnioskodawca otrzymał max. tydzień po jej wystawieniu.

* Faktura z 8 maja 2013 r. została zaksięgowana w PKPiR a następnie została z niej usunięta na co jest protokół kontroli z urzędu skarbowego z 1 marca 2016 r.

* Faktura korygująca nie została ujęta w księgach w żadnych księgach podatkowych Wnioskodawcy.

* Duplikat faktury będzie powtórzeniem oryginału faktury pierwotnej.

* Duplikat faktury będzie powtórzeniem oryginału faktury korygującej.

* Poniesione wydatki związane były z realizacją umowy zawartej z zamawiającym, która miała przynieść zysk podczas gdy część robót była zlecona na zasadzie podwykonawstwa z uwzględnieniem profilu prowadzonej działalności, gdyż Podatnik nie miał możliwości wykonania robót wykraczających poza profil jego działalności.

Z kolei w zakresie podatku od towarów i usług Zainteresowany w odpowiedzi na cytowane pytania o następującej treści:

1. "Czy w przedstawionym opisie sprawy podmiot określany jako "Podatnik" należy rozumieć Wnioskodawcę?" wskazał - Podatnik to Wnioskodawca.

2. "Czy Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?" wskazał - Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

3. "W jakim zakresie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą?" wskazał - w zakresie produkcji metalowej.

4. "W związku z informacjami zawartymi we wniosku, iż "Wierzyciel w dniu 8 maja 2013 r. wystawił fakturę VAT (...)", " (...) wystawiono fakturę korygującą nr..... z dnia 13 marca 2014 r. (...)", należy wskazać o wydanie duplikatu dla której faktury, tj. pierwotnej czy korygującej Wnioskodawca zwróci się do Wierzyciela?" wskazał - Wnioskodawca do Wierzyciela zwróci się o duplikat faktury korygującej i pierwotnej.

5. "W związku z informacją zawartą we wniosku, iż "Podatnik nie przyjął faktury (...)", należy jednoznacznie wskazać w jakich okolicznościach nastąpiło nieprzyjęcie ww. faktury, tj. czy Wnioskodawca otrzymał fakturę i po przeanalizowaniu odesłał ją do Wierzyciela czy w ogóle nie przyjął przesyłki?" wskazał - Wnioskodawca przyjął fakturę, a następnie usunął ją z rejestrów VAT i z PKPiR.

6. "Czy w ewidencjach/rejestrach Wnioskodawcy dotyczących przychodzącej korespondencji został odnotowany fakt wpływu faktury pierwotnej? Jeżeli tak, to należy wskazać w jakim dniu nastąpiło otrzymanie ww. faktury pierwotnej?" wskazał - Wnioskodawca nie prowadzi takiej ewidencji wpływów, ale zapewne faktura wpłynęła do Wnioskodawcy max tydzień po jej wystawieniu.

7. "Czy faktura wystawiona przez Wierzyciela w dniu 8 maja 2013 r. przed jej wcześniejszym zwrotem do Wierzyciela zarejestrowana została w księgach podatkowych Wnioskodawcy? Jeśli tak, to w jakich?" wskazał - Faktura z dnia 8 maja 2013 r. została zarejestrowana w ewidencji zakupów VAT oraz w PKPiR.

8. "Proszę wskazać jakie dane zawierała faktura pierwotna wystawiona przez Wierzyciela w dniu 8 maja 2013 r., w szczególności jaka była wartość netto, wartość brutto oraz wysokość podatku?" wskazał - Faktura pierwotna była zminusowana o zaliczki wg załączników do wniosku ORD-IN i wynosiła 223 035 zł netto/51 298,05 zł podatek/274 333,05 zł brutto. Natomiast zaksięgowanie w kosztach miałoby mieć miejsce z uwzględnieniem zaliczek, tj. w PKPiR w kwocie 371 725 zł.

9. "Czy w przypadku, gdy Wnioskodawca zwróci się do Wierzyciela o duplikat faktury pierwotnej, to czy ww. duplikat będzie stanowił powtórzenie danych zawartych w fakturze pierwotnej?" wskazał - Duplikat faktury będzie nosił powtórzenie danych zawartych na fakturze pierwotnej i korygującej.

10. "Proszę wskazać jakie dane zawierała faktura korygująca z dnia 13 marca 2014 r., w szczególności jaka była wartość netto, wartość brutto oraz wysokość podatku?" wskazał - Faktura korygująca.... została załączona do wniosku ORD-IN i jej kwota to - 37 650 zł netto (8 659,50 zł podatek VAT) 46 309,50 zł brutto.

11. "Kiedy Wnioskodawca otrzymał fakturę korygującą z dnia 13 marca 2014 r.?" wskazał - Fakturę korygującą otrzymał max tydzień po jej uprzednim wystawieniu.

12. "Czy Wnioskodawca w związku z otrzymaniem faktury korygującej dokonał korekty rozliczenia podatku naliczonego w deklaracjach? Jeśli tak, to za jaki okres i w jakiej kwocie?" wskazał - Wnioskodawca nie dokonał żadnej korekty faktury korygującej w swoich księgach/ewidencjach.

13. "Czy w przypadku, gdy Wnioskodawca zwróci się do Wierzyciela o duplikat faktury korygującej, to czy ww. duplikat będzie stanowił powtórzenie danych zawartych w fakturze korygującej?" wskazał - Duplikat faktury będzie nosił powtórzenie danych zawartych na fakturze korygującej.

14. "Proszę wskazać jakie dane zawierały faktury zaliczkowe, o których mowa we wniosku, w szczególności jaka była wartość netto, wartość brutto oraz wysokość podatku?" wskazał - Faktury zaliczkowe zostały dołączone do wniosku ORD-IN - faktura zaliczkowa F... z dnia 2012-10-26 kwota 67 389,19 zł netto (15 499,51 zł VAT) 82 888,70 zł brutto - faktura F...... z dnia 2012-10-09 kwota 81 300,81 zł netto (18 699,19 zł VAT) 100 000,00 zł brutto.

15. "Kiedy Wnioskodawca otrzymał faktury zaliczkowe, o których mowa we wniosku?" wskazał - Faktury zaliczkowe Wnioskodawca otrzymał w dniu ich wystawienia.

16. "Czy z ww. faktur zaliczkowych został odliczony podatek naliczony? Jeżeli tak, to należy wskazać za jakie okresy?" wskazał - Faktury zaliczkowe zostały ujęte w rejestrze VAT zakupowym i został odprowadzony z nich podatek naliczony za okres październik 2012.

17. "Do jakich czynności Wnioskodawca wykorzystywał nabywane towary i usług od Wierzyciela, tj. do czynności:

wskazał - Wnioskodawca wykorzystał nabyte zaliczki od wierzyciela do czynności opodatkowania podatkiem od towarów i usług 23%.

Następnie w piśmie z dnia 29 listopada 2019 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że kontrola z dnia 1 marca 2016 r. nie została przeprowadzona poprzez fizyczne zweryfikowanie dokumentów w firmie Wnioskodawcy a jedynie dokonano czynności sprawdzających w urzędzie - bez wizyty w jego firmie. Kontrola dotyczyła tylko rozliczenia faktury VAT nr F..... z dnia 8 maja 2013 r. Kontrola trwała w dniach od 1 do 2 marca 2013 r. - dokładnie tak jak wskazano w protokole, który Wnioskodawca przedkłada w załączeniu. Kontrola nie stwierdziła uchybień. W sprawie tej nie było prowadzone postępowania podatkowe. Protokół był odpowiedzią na pismo Sądu Okręgowego w.... W załączeniu Wnioskodawca przesłał kopię protokołu z dnia 2 marca 2013 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy uzyskanie duplikatu faktury od Wierzyciela po 5 latach podatkowych uprawnia podatnika do zaliczenia jej w koszty uzyskania przychodu oraz do rozliczenia jej w podatku VAT naliczonym?

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskanie duplikatu faktury w związku z brakiem jej w oryginale u podatnika jest podstawą do zaliczenia zobowiązania w koszty uzyskania przychodu oraz w rozliczeniu podatku VAT naliczonego, nawet gdy od czasu wystawienia faktur VAT upłynęło więcej niż 5 lat podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie tut. Organ informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z duplikatu faktury. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35, z późn. zm.), do rozliczeń za okresy rozliczeniowe, które upływają w dniu 31 grudnia 2013 r., stosuje się przepisy art. 86 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r.) kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

c. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Powyższe regulacje oznaczają, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawionych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W tym miejscu wskazać należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Terminy odliczenia podatku VAT naliczonego z otrzymanych faktur zostały określone w art. 86 ust. 10-13 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), następująco: W myśl art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Natomiast stosownie do art. 86 ust. 10a ustawy, w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, o której mowa w art. 29 ust. 4a lub 4c, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę korektę faktury otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

W myśl art. 86 ust. 12 ustawy, w przypadku otrzymania faktury, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a lub lit. c, przed nabyciem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel albo przed wykonaniem usługi, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem lub z chwilą wykonania usługi.

Z kolei art. 86 ust. 13 ustawy stanowi, że jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego, przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Natomiast od dnia 1 stycznia 2014 r. - w związku z późn. zm. wprowadzonymi ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw - ww. przepisy art. 86 ust. 10, 11 i 13 ustawy otrzymały następujące brzmienie:

* prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust. 10 ustawy);

* prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny (art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy);

* przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi (art. 86 ust. 10c ustawy);

* jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d, 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy);

* jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a (art. 86 ust. 13 ustawy).

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że prawo do odliczenia podatku naliczonego generalnie skorelowane jest z momentem, w którym podatek VAT staje się wymagalny, czyli z momentem powstania obowiązku podatkowego. Jednakże, aby podatnik nabył prawo do odliczenia muszą zostać spełnione jeszcze dwie przesłanki, tj. transakcja faktycznie zaistniała i podatnik posiada fakturę dokumentującą tę transakcję.

A zatem należy stwierdzić, że odliczenia podatku naliczonego na podstawie przepisów ustawy obowiązujących od 1 stycznia 2014 r., w odniesieniu do nabytych towarów lub wyświadczonych usług - co do zasady - można dokonać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie następujące przesłanki:

* powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,

* doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług,

* podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tę transakcję.

Jeżeli podatnik nie dokonał odliczenia podatku naliczonego w oparciu o art. 86 ust. 10 ustawy (z uwzględnieniem warunku wskazanego w art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy), to na podstawie art. 86 ust. 11 ustawy będzie mógł dokonać tego odliczenia w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych. Przy czym - co należy podkreślić - termin "dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych" do odliczenia podatku będzie liczony dopiero od okresu, w którym zostaną spełnione łącznie wskazane wyżej przesłanki do odliczenia.

W sytuacji natomiast, gdy podatnik nie odliczył podatku naliczonego, ani zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy (z uwzględnieniem art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy), ani w terminie, o którym mowa w art. 86 ust. 11 ustawy - na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy - będzie mógł zrealizować to prawo poprzez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tj. za pierwszy okres rozliczeniowy, w którym spełnił wszystkie warunki do dokonania odliczenia, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Z kolei stosownie do art. 86 ust. 19a ustawy (obowiązującego od 1 stycznia 2014 r.), przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał fakturę korygującą, o której mowa w art. 29a ust. 13 i 14, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę fakturę korygującą otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, do dokumentowania czynności dokonanych przed dniem 1 stycznia 2014 r. stosuje się przepisy art. 106 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem, oraz przepisy wydane na jego podstawie, z zastrzeżeniem ust. 2.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, do wystawiania faktur korygujących faktury wystawione przed dniem 1 stycznia 2014 r. i faktury wystawione zgodnie z ust. 1 oraz do wystawiania faktur będących duplikatami takich faktur stosuje się odpowiednio przepisy art. 106j-106I ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Zgodnie z zapisami art. 106 ust. 1 ustawy, obowiązującego do 31 grudnia 2013 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać oraz sposób i okres ich przechowywania.

Z wydanego m.in. na podstawie ww. przepisu rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), tj. § 19 ust. 1 ww. rozporządzenia w brzmieniu obowiązującym w 2013 r., wynika, że faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Natomiast z treści art. 106j ust. 1 ustawy (obowiązującego od 1 stycznia 2014 r.) wynika, że w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury - podatnik wystawia fakturę korygującą.

W myśl art. 106j ust. 2 ustawy (obowiązującego od 1 stycznia 2014 r.) faktura korygująca powinna zawierać:

Zgodnie z treścią art. 106I ust. 1 ustawy (obowiązującego od 1 stycznia 2014 r.) w przypadku, gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie:

Faktura wystawiona ponownie powinna zawierać wyraz "DUPLIKAT" oraz datę jej wystawienia - art. 106I ust. 2 ustawy (obowiązujący od 1 stycznia 2014 r.).

Z powyższego wynika, że duplikat faktury jest ponownie wystawioną przez sprzedawcę na wniosek nabywcy fakturą, zawierającą dane zawarte w fakturze pierwotnej, która uległa zniszczeniu albo zaginęła, opatrzoną wyrazem "duplikat". Duplikat faktury ma moc prawną równą fakturze pierwotnej (duplikat faktury stanowi powtórzenie danych zawartych w fakturze pierwotnej), dokumentuje w ten sam sposób to samo zdarzenie gospodarcze co faktura "pierwotna" i co do zasady, stanowi na równi z nią podstawę do odliczenia podatku naliczonego.

Podsumowując należy wskazać, że otrzymanie faktury przez podatnika wyznacza moment, od którego możliwe jest zrealizowanie prawa do odliczenia podatku naliczonego przez podatnika - pod warunkiem spełnienia pozostałych warunków wynikających z art. 86 ustawy. Tym samym duplikat faktury, co do zasady, stanowi podstawę do odliczenia podatku naliczonego - w przypadku, gdy podatnik otrzymał fakturę "pierwotną" - w terminie określonym w art. 86 ust. 10 i ust. 10b pkt 1 ustawy. Tylko w sytuacji, gdy dany podatnik nie otrzymałby faktury "pierwotnej", byłby uprawniony do odliczenia podatku naliczonego z wystawionego duplikatu w terminie jego otrzymania.

Zasadą jest, że podatnik powinien odliczyć podatek naliczony na bieżąco lub w deklaracji za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. Jeśli tego nie zrobi, może potem skorygować deklarację podatkową. Z art. 86 ust. 13 ustawy wynika, że podatnik ma 5 lat na dokonanie korekty, przy czym termin ten należy liczyć od początku roku kalendarzowego, w którym powstało prawo do odliczenia.

W myśl art. 112 ustawy, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, z zastrzeżeniem art. 130d ust. 3 i art. 134 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 112a ust. 1 ustawy, podatnicy przechowują:

1. wystawione przez siebie lub w swoim imieniu faktury, w tym faktury wystawione ponownie,

2. otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie - w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

W niniejszej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z duplikatu faktury.

Dokonując rozstrzygnięcia będącego przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, należy mieć na uwadze okoliczności faktyczne sprawy, a przede wszystkim to, że faktura VAT nr F.... dokumentująca wykonanie automatycznej sortowni odpadów, co do której Wnioskodawca, w przypadku oddalenia apelacji, wystąpi do kontrahenta o wystawienie duplikatu, została wystawiona w maju 2013 r.

We wskazanych okolicznościach faktycznych sprawy wyjaśnienia wymaga kwestia, czy w tej sytuacji nie nastąpiło przedawnienie zobowiązania podatkowego, na które to zobowiązanie składa się podatek należny i podatek naliczony.

Kwestia przedawnienia zobowiązania podatkowego została uregulowana w art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), zgodnie z którym zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Istotą przedawnienia uregulowanego w art. 70 Ordynacji podatkowej jest to, że na skutek upływu czasu zobowiązanie podatkowe wygasa z mocy prawa, zobowiązanie podatkowe bowiem przestaje istnieć.

Zatem, termin początkowy i końcowy przedawnienia zobowiązania podatkowego wyznacza termin płatności zobowiązania podatkowego (z zastrzeżeniem instytucji zawieszenia i przerwania biegu przedawnienia, które wpływają na końcowy termin przedawnienia).

W odniesieniu do podatku VAT, w orzecznictwie sądowym jednolicie przyjęty jest podgląd, iż instytucja przedawnienia ma zastosowanie do każdego z osobna rozliczenia w podatku od towarów i usług - niezależnie od jego wyniku (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 marca 2013 r., sygn. I FSK 744/12, podobnie: Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 29 czerwca 2009 r., sygn. I FPS 9/08), tj. zarówno do rozliczeń, w których obowiązek podatkowy w podatku VAT przekształcił się w zobowiązanie podatkowe, jak i w kwotę zwrotu różnicy podatku lub nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym, która może być zadeklarowana przez podatnika do przeniesienia na następny miesiąc.

Pojęcie zobowiązania podatkowego obejmuje zatem wszystkie zdarzenia rodzące obowiązek podatkowy w ramach tego okresu rozliczeniowego, których suma wyznacza podatek należny, stanowiący nierozerwalną (składową) część tego zobowiązania (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 marca 2014 r., sygn. akt I FSK 500/13). Innymi słowy, w podatku VAT zobowiązanie podatkowe za dany okres rozliczeniowy kształtuje się w następstwie zestawienia w ramach deklaracji kwot podatku należnego i podatku naliczonego.

Rozważając kwestię przedawnienia w kontekście prawa do odliczenia podatku naliczonego, który kreuje zobowiązanie podatkowe, należy zauważyć, że skoro upływ 5-letniego terminu będzie skutkował wygaśnięciem zobowiązania podatkowego, to również wygaśnie prawo do uwzględniania w rozliczeniach elementów tworzących to zobowiązanie (które uległo przedawnieniu).

Przedawnienie zobowiązań podatkowych dotyczy zatem wszystkich zobowiązań, bez względu na sposób ich powstania. Przedawnieniu podlegają zarówno zobowiązania powstałe po doręczeniu decyzji ustalającej, jak i zobowiązania powstające z mocy prawa.

W komentowanym przepisie określony jest jeden termin przedawnienia - wynoszący 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Termin ten nie może być ani odroczony (art. 48 Ordynacji podatkowej) przez organ podatkowy, ani też przedłużony przez Ministra Finansów (art. 50 Ordynacji podatkowej).

W związku z powyższym należy przyjąć tezę, że jeżeli przedawnia się zobowiązanie podatkowe, to wraz z nim przedawnieniu ulegają także inne elementy danego stosunku prawnopodatkowego.

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że prawa i obowiązki m.in. w zakresie wystawiania faktur i rozliczenia podatku na ich podstawie, obowiązują podatników dopóty, dopóki zobowiązanie podatkowe określone w tych fakturach nie uległo przedawnieniu. Okres przedawnienia - zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej - co do zasady - wynosi 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Termin przedawnienia zobowiązania podatkowego zaczyna biec od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, a kończy się z upływem 5 lat. Zatem, termin początkowy i końcowy przedawnienia podatkowego wyznacza termin płatności tegoż zobowiązania (z zastrzeżeniem instytucji zawieszenia i przerwania biegu przedawnienia, które wpływają na końcowy termin przedawnienia). Przedawnienie oznacza, że po upływie określonego czasu od momentu powstania zobowiązania podatkowego zobowiązanie to wygasa, a organ podatkowy, po upływie terminu przedawnienia, nie może domagać się uregulowania (nie ma możliwości wyegzekwowania) należnego świadczenia. Należy przy tym zauważyć, że przedawnienie następuje z mocy prawa.

Instytucja przedawnienia ma bowiem to do siebie, że w odniesieniu do okresu, który uległ przedawnieniu, nie mogą być dokonywane żadne czynności ani zwiększające zobowiązanie podatkowe, ani zmniejszające zobowiązanie podatkowe. Podatnik nie jest zobowiązany do posiadania dokumentów oraz ewidencji prowadzonych dla celów rozliczania podatku za okresy, które uległy przedawnieniu. Zatem ani sprzedawca nie może obniżyć podatku należnego w odniesieniu do okresu, za który zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu, ani nabywca nie ma prawa do obniżenia podatku naliczonego w odniesieniu do okresu, za który zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu.

Mając na uwadze powyższe, nie ulega wątpliwości, że w sytuacji przedstawionej we wniosku, termin jaki upłynął od momentu wystawienia wymienionej we wniosku faktury "pierwotnej" przekroczył termin, o którym mowa w art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, w konsekwencji uległ przedawnieniu termin zobowiązania podatkowego za ten okres. W konsekwencji powyższego nie jest możliwa ani modyfikacja już dokonanego rozliczenia podatkowego, ani też kontrola (weryfikacja) jego prawidłowości.

Można tu przywołać również pogląd Sądu wyrażony w wyroku z dnia 2 listopada 2005 r. sygn. akt III SA/Wa 987/05, gdzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że zastosowanie skutków przedawnienia zobowiązania podatkowego do każdego z elementów składających się na podatek od towarów i usług nie podważa zasadności poglądu o odrębności samego zobowiązania podatkowego w tym podatku oraz zwrotu różnicy na rachunek bankowy i nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do rozliczenia w następnych okresach. Jednakże, zdaniem tego Sądu, spowodowana przedawnieniem niemożność określenia kwoty samego zobowiązania podatkowego za dany okres skutkuje niemożnością orzekania także co do pozostałych kwot. Sąd podkreślił, że ograniczenie zastosowania instytucji przedawnienia poprzez odniesienie jego treści wyłącznie do ściśle rozumianego zobowiązania w podatku od towarów i usług miałoby i ten skutek, że organom podatkowym służyłoby nieograniczone w czasie prawo domagania się uiszczenia przez podatników kwoty nienależnie otrzymanego podatku.

Podkreślenia wymaga, że pod pojęciem "zobowiązania podatkowego" na gruncie regulacji prawnych w zakresie podatku od towarów i usług należy rozumieć podatek należny od danej transakcji temu podatkowi podlegającej. Ten zaś (podatek należny) może zostać, jako uprawnienie podatnika, a nie obowiązek, obniżony o podatek naliczony. Ostatecznego rozliczenia podatku należnego z ewentualnym odliczeniem naliczonego, podatnik dokonuje w deklaracji składanej za okresy rozliczeniowe, a wypadkową, w zależności od okoliczności faktycznie występujących, jest albo "pozostałe" po odliczeniach zobowiązanie w tym podatku, jako podatku należnym, albo zwrot pośredni czy bezpośredni podatku naliczonego, jako jego nadwyżka nad należnym. Organ podatkowy nie może odnieść się do efektów ostatecznych rozliczeń w podatku od towarów i usług, bez możliwości odniesienia się także do wysokości zobowiązania w tym podatku rozumianego jako podatek należny. Po upływie okresu przedawnienia nie jest możliwe egzekwowanie podatku należnego i jednocześnie wygasa cała konstrukcja oparta o ten element. Złożoność konstrukcyjna podatku od towarów i usług nie może oznaczać nieograniczonego w czasie określania i korygowania poszczególnych jego elementów.

W świetle opisu sprawy, fakt usunięcia przez Wnioskodawcę z rejestru VAT uprzednio zaewidencjonowanej faktury nr F.... z dnia 8 maja 2013 r. nie daje podstaw do uznania, że Wnioskodawca nie otrzymał i nie dysponował ww. fakturą "pierwotną". Wnioskodawca bowiem otrzymał ją, dokonał analizy treści w niej zawartej, zaksięgował w ewidencji prowadzonej dla celów podatku VAT, a następnie nie zgadzając się z poprawnością wykonanych robót udokumentowanych przedmiotową fakturą usunął ją z ww. ewidencji i odesłał do wystawcy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie może dokonać odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury nr F...... z dnia 8 maja 2013 r. po uzyskaniu jej duplikatu w rozliczeniu podatku od towarów i usług za miesiąc otrzymania duplikatu ww. faktury, z uwagi na fakt otrzymania faktury "pierwotnej" w 2013 r.

Wnioskodawca nie może dokonać również odliczenia podatku naliczonego wynikającego z duplikatu faktury w rozliczeniu za miesiąc otrzymania faktury "pierwotnej" tj. maj 2013 r., poprzez dokonanie korekty deklaracji za ten miesiąc, bowiem zarówno termin do dokonania korekty deklaracji oraz zobowiązanie podatkowe za ten okres uległo przedawnieniu.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Ponadto należy wyjaśnić, że zgodnie z wyżej cytowanym art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o opis zdarzenia przyszłego w nim przedstawiony.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Końcowo tut. Organ informuje, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z duplikatu faktury. Natomiast wniosek w pozostałym zakresie tj. podatku dochodowego od osób fizycznych został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.