0113-KDIPT1-2.4012.435.2018.3.JSZ - Ustalenie stawki podatku VAT dla sprzedaży urządzeń takich jak pompy, zawory, rury, bojler, wkład kominowy, komin wraz z kompletnym montażem (budową) kotłowni (kotła).

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2018 r. (data wpływu 30 maja 2018 r.) uzupełnionym pismami z dnia 12 lipca 2018 r. (data wpływu 19 lipca 2018 r.) oraz z dnia 17 sierpnia 2018 r. (data wpływu 22 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży urządzeń takich jak pompy, zawory, rury, bojler, wkład kominowy, komin wraz z kompletnym montażem (budową) kotłowni (kotła) (Zdarzenie 1) - jest prawidłowe.

W dniu 30 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* stawki podatku VAT dla sprzedaży urządzeń takich jak pompy, zawory, rury, bojler, wkład kominowy, komin wraz z kompletnym montażem (budową) kotłowni (kotła) (Zdarzenie 1),

* stawki podatku VAT dla sprzedaży samego bojlera, komina lub wkładu kominowego wraz z usługą montażu (Zdarzenie 2).

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 12 lipca 2018 r. oraz z dnia 17 sierpnia 2018 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, sformułowanie pytań i przedstawienie własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w pismach stanowiących uzupełnienie wniosku).

Wnioskodawca prowadzi własną działalność gospodarczą pod nazwą... z siedzibą w. Firma Wnioskodawcy zajmuje się sprzedażą, montażem i serwisem kotłów grzewczych na paliwa stałe. Oprócz kotłów, w sprzedaży ma także bojlery, wkłady kominowe, kominy oraz materiały hydrauliczne niezbędne do zamontowania kotła co. w kotłowni w domu.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Klasyfikacja statystyczna wykonywanych czynności zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU): 43 22 12 R roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych.

Sprawa dotyczy podatku VAT od towarów i usług.

Zdarzenie 1

Klient zakupuje w sklepie Wnioskodawcy kotły, a także pompy, zawory, kształtki, rury, itd. - czyli wszystkie niezbędne materiały potrzebne do budowy (montażu) kotła w swojej kotłowni. Te elementy są tak naprawdę niezbędne do zamontowania i prawidłowego działania kotła. Czasami zdarza się, że klient wymienia przy okazji bojler; czy nawet musi dokupić wkład kominowy, komin. Ten asortyment także sprzedaje Wnioskodawca i jest on dostępny w jego sklepie. Poza tym, te urządzenie także są niezbędne aby cała instalacja w kotłowni działała prawidłowo.

Cena tych dodatkowych urządzeń (pompy, zawory, rury, bojler, wkład kominowy) są wliczone (wkalkulowane) w cenę czynności montażu (budowy) kotłowni. Czynność montażu (budowy) kotłowni Wnioskodawca wykonuje w obiektach, które są zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Czynności montażu w tym Zdarzeniu są wykonywane w obrębie bryły budynku. Ww. czynności Wnioskodawca wykonuje w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, takich jak wille, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych, domki wypoczynkowe, domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście. Czynności montażu, o których mowa w tym Zdarzeniu, są wykonywane w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. w ramach dostawy, budowy, remontu, modernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych.

Ponadto Wnioskodawca doprecyzował, że dodatkowe urządzenia potrzebne do zamontowania kotła są wliczane (wkalkulowane) w cenę czynności montażu, Wnioskodawca nie ewidencjonuje sprzedaży i nie pobiera od klienta zapłaty wydając towar. Po zakończonym montażu, kiedy wie ile dokładnie zużył dodatkowych materiałów (złączek, muf, nypli, trójników, pomp itd.), wtedy wszystko podsumowuje i rozlicza klienta za całość.

W przypadku kompletnego montażu (budowy) kotłowni demontuje stary piec wraz z dodatkowymi, starymi (zużytymi) materiałami (np. stary bojler, stare pompy, kształtki) i w miejsce starego pieca Wnioskodawca montuje nowy wraz z nowymi dodatkowymi materiałami (czyli pompy, kształtki, rury, czasami bojler). Oczywiście do jego czynności należy także transport (dostawa) kotła i innych niezbędnych materiałów potrzebnych do zamontowania kotła.

Jeśli dom jest nowy wtedy nie ma elementu demontażu starego pieca, tylko pozostaje budowa (montaż) nowego kotła. Montaż (budowa) kotłowni polega na podłączeniu kotła do przewodu kominowego, instalacji grzewczej oraz do podgrzewacza wody (np. bojlera).

Między firmą Wnioskodawcy a klientem jest sporządzane najpierw zamówienie na dany kocioł i usługę montażu; następnie podpisują umowę, w której zawarte są m.in. dane adresowe, co jest przedmiotem umowy, warunki gwarancji, termin wykonania usługi. Przedmiotem umowy jest wykonanie przez Wykonawcę robót remontowo-budowlanych, montaż kotłowni c.o. wraz z urządzeniami w budynku mieszkalnym. Po wykonaniu montażu sporządzana jest lista wszystkich materiałów zużytych do montażu kotłowni. Na końcu jest uruchomienie kotła i sporządzany jest protokół powykonawczy oraz następuje całkowite rozliczenie z klientem.

Klient oczekuje, że kocioł musi spełniać swoją funkcję, czyli ogrzewa dom, wodę a montaż został wykonany prawidłowo i zgodnie ze sztuką budowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 12 lipca 2018 r.).

Zdarzenie 1

Jaki Wnioskodawca ma stosować (naliczać) podatek VAT przy sprzedaży wraz z kompletnym montażem (budowie) kotłowni (kotła), na te dodatkowe urządzenia, takie jak pompy, zawory, rury, bojler, wkład kominowy czy komin zakupione w sklepie Zainteresowanego?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 12 lipca 2018 r.):

Zdarzenie 1

Sprzedaż i usługa kompleksowa montażu (budowy, modernizacji) kotłowni (kotła) wraz z dodatkowymi urządzeniami takimi jak pompy, zawory, rury, kształtki, bojler, komin lub wkład kominowy, zakupionymi w sklepie Wnioskodawcy, podlega opodatkowaniu 8% VAT-em.

Usługa jest wykonywana w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. w ramach dostawy, budowy, remontu, modernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych. Usługa jest wykonywana w ramach bryły budynku. Usługa jest wykonywana w obiektach, które są zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Usługa jest wykonywana w budynkach mieszkalnych zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży urządzeń takich jak pompy, zawory, rury, bojler, wkład kominowy, komin wraz z kompletnym montażem (budową) kotłowni (kotła) (Zdarzenie 1).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej "ustawą" opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...).

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 29a ust. 1 ustawy - podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy - podstawa opodatkowania obejmuje:

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy - dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 8%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Na mocy art. 41 ust. 12 ustawy - stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Przepis art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy - w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Według art. 2 pkt 12 ustawy - przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.).

Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Należy zauważyć, że rodzaje czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, których wykonanie w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym daje podstawę do stosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług, nie zostały zdefiniowane w ustawie.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2) przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (...). Natomiast "budować" to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

"Przebudowa" - zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) - to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

W znaczeniu słownikowym ("Współczesny słownik języka polskiego", red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), "remont" oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast "montaż" to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli, zakładanie instalacji. Z kolei "instalować" oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne. W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie "montaż" odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Pojęcie "modernizacja" - według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

W świetle art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2018 r. poz. 966), za przedsięwzięcia termomodernizacyjne uznaje się przedsięwzięcia, których przedmiotem jest:

Co prawda, ustawa o wspieraniu termomodernizacji i remontów ma inny kontekst normatywny niż ustawa o podatku od towarów i usług, ale skoro ustawodawca zdefiniował dane pojęcie w systemie prawnym, to nie ma podstaw do tego, aby odrzucać istniejącą definicję i tworzyć nową. Należy więc zaznaczyć, że definiując pojęcie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego ustawodawca kierował się wyłącznie skutkiem, jaki ma zostać osiągnięty w wyniku tego przedsięwzięcia; zaniechał nawet przykładowego wymienienia rodzajów prac, jakie mieszczą się w pojęciu tego przedsięwzięcia. Definicja określająca przedsięwzięcie termomodernizacyjne wyłącznie na podstawie celu, jaki ma zostać osiągnięty, jest usprawiedliwiona zarówno na gruncie ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów, jak i na gruncie prawa podatkowego.

Analiza powołanych wyżej przepisów ustawy prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy objętych zakresem postawionych we wniosku pytań w pierwszej kolejności należy rozważyć kwestię tzw. świadczeń złożonych.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz regulacje Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), nie regulują kwestii czynności złożonych. Jednakże, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT oraz na podstawie polskiego i europejskiego orzecznictwa można stwierdzić, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone. W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia oraz stawki podatku od towarów i usług.

Świadczenie kompleksowe (złożone) to zgodnie z orzecznictwem TSUE szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg - Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa remontowa, budowlana, budowlano-montażowa, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia itp.). Wyliczenie, co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Wobec powyższego, jeżeli przedmiotem sprzedaży ma być konkretna usługa, nie powinno się wyodrębniać poszczególnych elementów, które złożyły się na tę usługę i opodatkować ich osobno, ponieważ usługodawca sprzedaje określoną usługę, a nie elementy (koszty).

W tym miejscu wskazać należy na art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE, w myśl którego podstawa opodatkowania obejmuje również podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT. Zgodnie z tym samym przepisem Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Państwa Członkowskie mogą uznać za dodatkowe koszty wydatki będące przedmiotem odrębnej umowy. Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją, każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przypadku opisanego we wniosku Zdarzenia 1 mamy do czynienia z czynnością złożoną (kompleksową), która obejmuje świadczenie podstawowe, tj. wykonanie usługi kompletnego montażu (budowy) kotłowni (kotła) oraz czynności pomocnicze związane z wykorzystaniem przy wykonaniu tej usługi dodatkowych urządzeń takich jak pompy, zawory, rury, bojler, wkład kominowy, komin.

W przedmiotowej sprawie dotyczącej Zdarzenia 1 nie można bowiem stwierdzić, że urządzenia dodatkowe takie jak pompy, zawory, rury, bojler, wkład kominowy, komin stanowią cel sam w sobie i powinny być traktowane jako odrębne, niezależne świadczenia. W okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę, za czynność złożoną - której rozdzielenie na poszczególne elementy byłoby nieuzasadnione i sztuczne - należy uznać wykonanie usługi kompletnego montażu (budowy) kotłowni (kotła).

Wykorzystywane przez Wnioskodawcę urządzenia dodatkowe takie jak pompy, zawory, rury, bojler, wkład kominowy, komin stanowią integralną część świadczonej usługi kompletnego montażu (budowy) kotłowni (kotła). Wnioskodawca obciąża nabywców kosztami dodatkowych urządzeń w związku ze sprzedażą ww. usługi, które są ściśle związane z jej wyświadczeniem. Zatem w okolicznościach niniejszej sprawy dotyczącej Zdarzenia 1 ww. urządzeń dodatkowych nie można uznać za odrębny przedmiot sprzedaży od świadczonej na rzecz nabywców usługi.

Jak zostało wyjaśnione powyżej, świadczenie pomocnicze dzieli los prawny świadczenia głównego, m.in. w zakresie stawki podatku od towarów i usług. W związku z tym należy stwierdzić, że sprzedawane urządzenia dodatkowe takie jak pompy, zawory, rury, bojler, wkład kominowy, komin podlegają opodatkowaniu taką samą stawką podatku od towarów i usług jak usługa kompletnego montażu (budowy) kotłowni (kotła).

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy odnoszący się do Zdarzenia 1 oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że świadczona przez Wnioskodawcę usługa kompletnego montażu (budowy) kotłowni (kotła) wraz z urządzeniami dodatkowymi takimi jak pompy, zawory, rury, bojler, wkład kominowy, komin, która - jak wskazał Wnioskodawca - wykonywana jest w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (tj. budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy) i dotyczy obiektów zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym będzie podlegała opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 12 w zw. z art. 41 ust. 2 oraz art. 146a pkt 2 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży urządzeń takich jak pompy, zawory, rury, bojler, wkład kominowy, komin wraz z kompletnym montażem (budową) kotłowni (kotła) (Zdarzenie 1), należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży urządzeń takich jak pompy, zawory, rury, bojler, wkład kominowy, komin wraz z kompletnym montażem (budową) kotłowni (kotła) (Zdarzenie 1). Natomiast w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży samego bojlera, komina lub wkładu kominowego wraz z usługą montażu (Zdarzenie 2), wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.