0113-KDIPT1-2.4012.393.2017.1.MC - Opodatkowanie podatkiem VAT budowy drogi gminnej współfinansowanej przez prywatne podmioty.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 1 września 2017 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0113-KDIPT1-2.4012.393.2017.1.MC Opodatkowanie podatkiem VAT budowy drogi gminnej współfinansowanej przez prywatne podmioty.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2017 r. (data wpływu 5 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania budowy drogi publicznej (drogi gminnej) współfinansowanej przez prywatne podmioty za świadczenie usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania budowy drogi publicznej (drogi gminnej) współfinansowanej przez prywatne podmioty za świadczenie usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina łącznie ze swoimi jednostkami organizacyjnymi jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność gospodarczą, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT (działalność opodatkowana i zwolniona od tego podatku) oraz działalność pozostającą poza zakresem tego podatku. W sytuacji, kiedy dokonywane przez Wnioskodawcę zakupy towarów i usług służą wyłącznie działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług i jest możliwe bezpośrednie ich przyporządkowanie do tego rodzaju działalności, Gmina dokonuje odliczenia podatku naliczonego w całości. W sytuacji gdy dokonywane przez Wnioskodawcę zakupy towarów i usług służą zarówno działalności gospodarczej jak i działalności pozostającej poza VAT i nie jest możliwe bezpośrednie ich przyporządkowanie do któregoś z rodzajów tej działalności, podatek naliczony do odliczenia ustala się z wykorzystaniem - tzw. prewspółczynnika - jeśli dokonywane zakupy będą służyć działalności gospodarczej jak i działalności pozostającej poza strefą VAT - tzw. współczynnika - jeśli dokonywane zakupy będą służyć czynnościom opodatkowanym VAT, jak i czynnościom zwolnionym od tego podatku (Podstawa prawna: art. 86 ust. 1, ust. 2a-2h, ust. 7b, art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1221)).

W przypadku gdy dokonywane zakupy (towarów i usług) służą również działalności wykonywanej poza zakresem VAT a bezpośrednie przyporządkowanie tych zakupów w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, podatek do odliczenia od zakupów realizowanych w danej jednostce organizacyjnej ustala się z wykorzystaniem tzw. prewspółczynnika (podstawa prawna art. 86 ust. 2a-2 h ustawy o VAT, § 1 pkt 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określenia zakresu wykorzystywania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. poz. 2193)).

W przypadku gdy dokonywane zakupy (towary i usługi) służą zarówno działalności opodatkowanej VAT, jak i działalności od tego podatku zwolnionej, a bezpośrednie przyporządkowanie tych zakupów do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT nie jest możliwe, podatek do odliczenia od zakupów realizowanych w danej jednostce organizacyjnej Gminy ustala się w sposób proporcjonalny z wykorzystaniem tzw. współczynnika, wyliczonego odrębnie dla każdej jednostki organizacyjnej Gminy, zgodnie z zapisami ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczegółowych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowych z udziałem środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. poz. 1454 z późn. zm.)

Wnioskodawca został zakwalifikowany do dofinansowania w 2017 r. wniosku w ramach "Programu rozwoju gminnej i powiatowej infrastruktury drogowej na lata 2016-2019". Efektem przyznania dofinansowania było podpisanie w dniu 13 marca 2017 r. w. Urzędzie Wojewódzkim umowy określającej warunki udzielenia dotacji celowej z budżetu państwa w następujących formach i zakresie:

* Beneficjent zobowiązuje się przeznaczyć dotację wyłącznie na dofinansowanie zadania pn. "...", zgodnie z zakresem rzeczowym określonym we wniosku o dofinansowanie zadania,

* dotacja nie może przekraczać 50% kosztów kwalifikowanych realizacji zadania,

* Beneficjent zobowiązuje się zapewnić we własnym zakresie środki finansowe na sfinansowanie nie mniej niż 50% kosztów kwalifikowalnych realizacji zadania oraz wydatkować je do dnia 31 grudnia 2017 r.,

* Beneficjent zobowiązany jest do utrzymania trwałości zadania w okresie co najmniej 5 lat od daty jego zakończenia. Przez trwałość zadania rozumie się utrzymanie w stanie niepogorszonym parametrów technicznych i użytkowych dla danej klasy drogi, uzyskanych w wyniku realizacji zadania,

* w okresie objętym trwałością zadania, Beneficjent zobowiązany jest na swój koszt doprowadzić do zachowania parametrów technicznych i użytkowych dla danej klasy drogi.

Projekt przewiduje realizację następujących zadań:

* Przygotowanie dokumentacji projektowej,

* Koordynacja wszystkich działań projektu,

* Zapewnienie obsługi logistycznej i technicznej działań realizowanych przez lidera partnerstwa,

* Obsługa prawna i księgowa projektu,

* Monitoring realizacji projektu,

* Kontakty z. Urzędem Wojewódzkim,

* Inne niezbędne czynności służące prawidłowej i sprawnej realizacji projektu.

Inwestycja polega na przebudowie drogi gminnej ul.... na dł. 314,63 m, przebudowie drogi gminnej ul.... na dł. 538,53 m, przebudowie włączenia drogi gminnej ul. do drogi powiatowej nr... ul...., przebudowie włączenia drogi gminnej ul.... do drogi gminnej ul...., przebudowie skrzyżowania ul.... z ul...., wykonanie nowego oznakowania poziomego i pionowego, budowie nowej konstrukcji parkingu, budowie nowych nawierzchni ciągów pieszych oraz zjazdów indywidualnych i publicznych.

Przebudowa ulic:. i... wynika z konieczności poprawy stanu technicznego istniejącej infrastruktury drogowej, która w chwili obecnej jest w stanie technicznym określonym jako zły z widocznymi odkształceniami, ubytkami i spękaniami siatkowymi wynikającymi z odkształceń zmęczeniowych konstrukcji drogi oraz spękaniami odbitymi wynikającymi ze skurczu podbudowy oraz dostosowania parametrów drogowych do istniejących lokalnych warunków komunikacyjnych.

Gmina jest właścicielem nieruchomości, na których ma zostać wybudowana droga o statusie drogi gminnej. Budową drogi są zainteresowani także prywatni przedsiębiorcy, którzy dzięki zrealizowaniu przez Wnioskodawcę inwestycji uzyskają dogodniejszy, niż w chwili obecnej dostęp do swoich posesji, na których prowadzą działalność gospodarczą. W związku z powyższym Gmina zawarła z zainteresowanymi podmiotami umowy partnerstwa, w których partnerzy zobowiązują się do przekazania środków finansowych na realizację projektu pn. "...". Współfinansowanie przez przedsiębiorców prywatnych budowy drogi jest dobrowolne. Porozumienie nie czyni Wnioskodawcy dłużnikiem względem pozostałych Stron porozumienia, w szczególności nie nakłada na Gminę żadnych zobowiązań finansowych i nie zobowiązuje Gminy również do podjęcia realizacji inwestycji.

Wnioskodawca jest jedynym inwestorem, odpowiedzialnym za całość Projektu i jego rozliczenie wobec. Urzędu Wojewódzkiego w..., występować będzie jako inwestor w całym procesie budowlanym, Gmina nie będzie związana żadnymi kierowanymi do Zainteresowanego przez uczestników porozumienia wskazówkami, instrukcjami, poleceniami. Prywatni przedsiębiorcy mają wyłącznie partycypować finansowo w realizacji inwestycji. Partnerzy zobowiązują się przekazać środki do czasu zakończenia realizacji inwestycji stwierdzonej protokołem odbioru końcowego.

Do obowiązków Wnioskodawcy należy wykonywanie wszystkich obowiązków wynikających z umowy o dofinansowanie z najwyższą starannością, w szczególności ponosząc wydatki celowo, rzetelnie, racjonalniej i oszczędnie, zapewniając wykonanie czynności związanych z realizacją projektu przez profesjonalną i wykwalifikowaną kadrę w sposób, która zapewni prawidłową i terminową realizację projektu oraz osiągniecie celów zakładanych we wniosku. Gmina realizując projekt wypełnia swoje zadania ustawowe. W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dn. 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446 z późn. zm.) gminy wykonują zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, natomiast zgodnie art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gmin należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zaś w art. 7 ust. 1 pkt 2 zapisy wprost wskazują, że do zadań własnych gminy należy zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie spraw gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego. Przy drogach objętych ww. inwestycją mieszczą się zarówno domy mieszkalne osób fizycznych jak i punkty działalności usługowej, handlowej, produkcyjnej osób fizycznych i osób prawnych.

Po realizacji inwestycji droga, jako droga gminna, będzie stanowić wyłączną własność Wnioskodawcy. Droga będzie ogólnodostępna i nieodpłatna dla wszystkich użytkowników ruchu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy budowa drogi publicznej (drogi gminnej), współfinansowanej przez prywatne podmioty w opisanym wyżej stanie faktycznym, stanowi świadczenie przez Gminę usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym budowa drogi gminnej nie stanowi świadczenia usług opodatkowanych podatkiem VAT, w związku z czym Gmina nie ma obowiązku naliczenia podatku VAT od świadczeń otrzymanych od prywatnych podmiotów w ramach współfinansowania inwestycji.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

* odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

* eksport towarów;

* import towarów na terytorium kraju;

* wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

* wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 8 ust. 1 przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Ponadto w myśl ust. 2a powołanego art. 8 ustawy o VAT w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Status danego podmiotu, jako podatnika podatku VAT określają z kolei przepisy art. 15 zgodnie z ust. 1 tego przepisu, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W ocenie Wnioskodawcy budowa drogi nie będzie stanowić w świetle powołanych przepisów

świadczenia usług podlegających opodatkowaniem podatkiem VAT.

Gmina realizując inwestycję działa w sferze zadań publicznych realizując tym samym cel o takim właśnie charakterze.

Budowa drogi nie następuje na rzecz podmiotów bezpośrednio zainteresowanych uzyskaniem dogodniejszego niż obecnie dojazdu do swoich posesji i z tego powodu współfinansujących realizowaną inwestycję, a służy całej lokalnej społeczności. Droga będzie ogólnodostępna, nieodpłatna dla wszystkich użytkowników ruchu. Porozumienie dotyczące współfinansowania inwestycji nie czyni Gminy dłużnikiem względem pozostałych Stron porozumienia, w szczególności nie nakłada na nią żadnych zobowiązań finansowych i nie zobowiązuje Gminy również do podjęcia realizacji inwestycji. Tym samym w przedmiotowej sprawie nie występuje wyjątek, o którym mowa w powołanym wyżej art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Przepis ten wyłącza z kręgu podatników podatku od wartości dodanej organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, jednakże z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Zawarte przez strony porozumienie nie zawiera zobowiązania Wnioskodawcy do wybudowania drogi na rzecz określonych podmiotów, a jedynie określa zasady współfinansowania budowy przez organ władzy samorządowej drogi o charakterze drogi publicznej.

W przypadku podjęcia realizacji inwestycji, będzie ona realizowana w zakresie zadań własnych Gminy, na zasadach określonych właściwymi przepisami prawa, w szczególności wyłącznie Wnioskodawca występować będzie jako inwestor w całym procesie budowlanym, nie będzie on związany żadnymi kierowanymi do Zainteresowanego przez uczestników porozumienia wskazówkami, instrukcjami, poleceniami.

W świetle powyższego nie mamy do czynienia z sytuacją, gdy zadanie należące do zadań ustawowych Gminy realizowane jest na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej.

Z przedstawionych względów nie mamy również do czynienia z przypadkiem, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej bierze udział w świadczeniu usług. Gmina nie świadczy bowiem usługi na rzecz konkretnych podmiotów. Podmioty te z przedstawionych wyżej powodów współfinansują wykonanie zadania o charakterze publicznym.

W świetle zaprezentowanej argumentacji, w przedstawionym stanie faktycznym, budowa drogi gminnej nie stanowi świadczenia usług opodatkowanych podatkiem VAT, w związku z czym Gmina nie ma obowiązku naliczenia podatku VAT od świadczeń otrzymanych od prywatnych podmiotów w ramach współfinansowania inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym). W szczególności zadania własne, w myśl art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym, obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest właścicielem nieruchomości, na których ma zostać wybudowana droga o statusie drogi gminnej. Budową drogi są zainteresowani także prywatni przedsiębiorcy, którzy dzięki zrealizowaniu przez Wnioskodawcę inwestycji uzyskają dogodniejszy, niż w chwili obecnej dostęp do swoich posesji, na których prowadzą działalność gospodarczą. W związku z powyższym Gmina zawarła z zainteresowanymi podmiotami umowy partnerstwa, w których partnerzy zobowiązują się do przekazania środków finansowych na realizację projektu, o którym mowa we wniosku. Współfinansowanie przez przedsiębiorców prywatnych budowy drogi jest dobrowolne. Porozumienie nie czyni Wnioskodawcy dłużnikiem względem pozostałych Stron porozumienia, w szczególności nie nakłada na Gminę żadnych zobowiązań finansowych i nie zobowiązuje Gminy również do podjęcia realizacji inwestycji.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, należy zauważyć, że obowiązek udziału inwestorów w budowie lub przebudowie drogi publicznej wynika z ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1440, z późn. zm.).

W myśl art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych - budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. Jednakże stosownie do ust. 2 tego artykułu - szczegółowe warunki realizacji tego obowiązku reguluje umowa pomiędzy zarządcą drogi a inwestorem inwestycji niedrogowej.

Jeżeli zatem w przedmiotowej sprawie udział inwestorów prywatnych w budowie drogi nie jest spowodowany ich inwestycją niedrogową i nie wynika z art. 16 ww. ustawy to nie można go uznać za odpłatność za świadczenie usług.

Jak wynika z okoliczności sprawy Wnioskodawca jest jedynym inwestorem odpowiedzialnym za całość Projektu i jego rozliczenie wobec. Urzędu Wojewódzkiego w..., występować będzie jako inwestor w całym procesie budowlanym. Gmina nie będzie związana żadnymi kierowanymi do Zainteresowanego przez uczestników porozumienia wskazówkami, instrukcjami, poleceniami. Prywatni przedsiębiorcy mają wyłącznie partycypować finansowo w realizacji inwestycji. Partnerzy zobowiązują się przekazać środki do czasu zakończenia realizacji inwestycji stwierdzonej protokołem odbioru końcowego.

Po realizacji inwestycji droga, jako droga gminna, będzie stanowić wyłączną własność Wnioskodawcy. Droga będzie ogólnodostępna i nieodpłatna dla wszystkich użytkowników ruchu.

Mając zatem na uwadze okoliczności sprawy oraz przywołane przepisy należy stwierdzić, że czynność przekazania środków finansowych przez prywatnych przedsiębiorców na budowę ogólnodostępnej publicznej drogi gminnej, która ma również zapewnić dogodniejszy, niż w chwili obecnej dostęp do swoich posesji, na których ww. prywatni przedsiębiorcy prowadzą działalność gospodarczą, nie stanowi zapłaty za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Co do zasady budowa dróg i ulic należy do zadań własnych Gminy, tj. czynności pozostających poza zakresem ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie nieuznania budowy drogi publicznej (drogi gminnej) współfinansowanej przez prywatne podmioty za świadczenie usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 - rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl