0113-KDIPT1-2.4012.240.2019.2.KW - Zwolnienie limitowe z VAT a sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2019 r. (data wpływu 30 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 czerwca 2019 r. wg. daty nadania (data wpływu 3 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wliczenia do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, wartości sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz braku obowiązku rejestracji jako podatnik VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wliczenia do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, wartości sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz braku obowiązku rejestracji jako podatnik VAT.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 czerwca 2019 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem, prowadzącym działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEiDG. Działalność polega na handlu poprzez internetowe serwisy sprzedażowe, takie jak np.... Nabywcami towarów są przeważnie osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, zamieszkałe zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami. Towar dostarczany jest wysyłkowo, za pośrednictwem kurierów.

Zainteresowany korzysta ze zwolnienia podmiotowego przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, co czyni go podatnikiem podatku od towarów i usług zwolnionym z tego podatku. Wnioskodawca nie skorzystał też z prawa do dokonania rejestracji przed przekroczeniem limitu, o którym mowa w art. 23 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług dla sprzedaży wysyłkowej. Wnioskodawca nie sprzedaje towarów akcyzowych, nowych środków transportu ani innych towarów pozbawiających prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego z VAT.

W piśmie z dnia 25 czerwca 2019 r. stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Przedmiotem transakcji są części samochodowe.

2. Sprzedaż spełnia definicję sprzedaży wysyłkowej z art. 2 pkt 23.

3. Całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłane do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w danym roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

4. Całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłane do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

5. Nie wybrano miejsca opodatkowania dostawy towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych towarów w sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy po przekroczeniu limitu Wnioskodawca będzie postępował prawidłowo nie uwzględniając w limicie kwotowym, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, sprzedaży mieszczącej się w definicji sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju (art. 2 pkt 23 ustawy o podatku od towarów i usług) w sytuacji, gdy z tytułu tej sprzedaży nie będzie zarejestrowanym podatnikiem w żadnym z państw członkowskich UE, do których wysyłał towary?

Zdaniem Wnioskodawcy, po przekroczeniu limitu określonego w art. 113 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), tj. 200.000 złotych, nie będzie zobowiązany do rejestracji jako podatnik VAT czynny, bowiem w wartości limitu nie uwzględnia się sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, o której mowa w art. 113 ust. 2 pkt 1 Ustawy w związku z art. 2 pkt 23 Ustawy.

Uzasadniając swoje stanowisko Zainteresowany ma na uwadze treść przepisu art. 113 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.). Przepis wskazuje, że zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł, zaś do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku, a także m.in. sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, której definicja znajduje się w art. 2 pkt 23 ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcia sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju zostały zdefiniowane w przepisach art. 2 pkt 23 ustawy o podatku od towarów i usług. Ustawa definiuje sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju jako: dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

Przepisy art. 23 definiują co rozumie się przez pojęcie sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, za którą uznaje się sprzedaż dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów. Ustawa przewiduje wyjątek, iż w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów oraz jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Wobec powyższego i zgodnie z obowiązującą wykładnią literalną w ocenie Wnioskodawcy nie należy wliczać sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju do limitu 200.000 złotych, w sytuacji gdy nie są przekroczone limity do rejestracji w państwie przeznaczenia. Zgodnie natomiast z art. 113 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług do limitu zwolnienia podmiotowego wskazanego w ust. 1 tego artykułu nie wlicza się sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju. Ustawodawca nie wskazał tu żadnych wyłączeń, limitów czy warunków, co oznacza, że każda sprzedaż z terytorium kraju w rozumieniu art. 2 pkt 23 lit. a i b ustawy o podatku od towarów i usług została wyłączona z obliczania limitu kwotowego zwolnienia z podatku.

Przepis art. 2 pkt 23 ww. ustawy definiuje sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju poprzez kryteria faktyczne, z których wszystkie są spełnione. W szczególności spełniony jest warunek wysyłania towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, będącego państwem przeznaczenia. Natomiast miejsce dostawy towaru, tj. przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, które dla sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju zostało precyzyjnie uregulowane w art. 23 ustawy o podatku od towarów i usług, pozostaje w niniejszej sprawie bez znaczenia. Niezależnie bowiem od tego, czy miejscem dostawy towaru (w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług) będzie Polska czy inne państwo członkowskie, to w obu wypadkach dostawa ta odbywa się w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Podobne stanowisko zaprezentowane zostało w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 1 marca 2018 r. III SA/Gl 1091/17.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 1 ustawy - przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez państwa członkowskie - w myśl art. 2 pkt 2 ustawy - rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Pod pojęciem sprzedaży - stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju jest pojęciem zdefiniowanym w art. 2 pkt 23 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

Zatem sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju to dostawa, która rozpoczyna się na terytorium Polski, a więc odbywa się "z kraju" do innego państwa członkowskiego i stąd właśnie taka jej nazwa. Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju zachodzi wówczas, gdy polski podatnik od towarów i usług dokonuje dostawy towarów, które są przez niego lub na jego rachunek wysyłane (transportowane) z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego będącego miejscem przeznaczenia, dostawa zaś dokonywana jest na rzecz:

Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju ma miejsce tylko wówczas, jeśli towary są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, a wysyłka lub transport kończą się w tym państwie (jest to państwo przeznaczenia).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy - w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

Stosownie do art. 23 ust. 2 ustawy - w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 23 ust. 4 ustawy - w przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 23 ust. 5 ustawy - podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju zasadą pozostaje opodatkowanie w państwie przeznaczenia wysyłki/transportu towarów, ponieważ dostawa ma miejsce w tym państwie.

Przyjęcie niniejszej zasady ma eliminować ewentualne zakłócenia konkurencji, które mogłyby mieć miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży z państw, w których obowiązują niższe stawki podatku, do państw, w których obowiązują stosunkowo wysokie stopy podatku. Sprzedaż wysyłkowa jest bowiem opodatkowana w państwie faktycznej konsumpcji (na terenie państwa, do którego dokonano dostawy w ramach sprzedaży wysyłkowej).

Powyższe warunki opodatkowania są regułą. Jednakże, co do zasady, mają one zastosowanie wówczas, gdy całkowita wartość sprzedaży wysyłkowej do danego państwa członkowskiego w ciągu roku podatkowego oraz w poprzednim roku podatkowym przekroczyła określone kwoty wyznaczone przez państwo członkowskie przeznaczenia towaru. Tym samym, w przypadku osiągania wartości sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju w wysokości nieprzekraczającej wyżej określonych kwot obowiązuje zasada opodatkowania takich transakcji w państwie wysyłki towarów.

Zgodnie z powyższym w przypadku sprzedaży wysyłkowej do danego państwa członkowskiego, w sytuacji gdy nie zostały przekroczone limity ustalone w państwie przeznaczenia, miejscem opodatkowania dostawy dokonanej w ramach tej sprzedaży jest państwo wysyłki, a więc - w przypadku sprzedaży wysyłkowej z kraju - Polska.

Niemniej jednak w sytuacji gdy nie zostały przekroczone limity ustalone w państwie przeznaczenia i miejscem opodatkowania dostawy dokonywanej w ramach sprzedaży wysyłkowej winno być państwo wysyłki, a więc - w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju - Polska, możliwe jest złożenie stosownego zawiadomienia o wyborze miejsca opodatkowania takiej sprzedaży na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia towaru. W takiej sytuacji - mimo że istnieją przesłanki opodatkowania dostawy w kraju, gdzie się ona rozpoczyna - miejscem opodatkowania jest jednak państwo przeznaczenia (zakończenia dostawy).

Wybór miejsca opodatkowania w państwie przeznaczenia towarów dotyczy tych dostaw, które, co do zasady, opodatkowane są w państwie wysyłki towaru, z uwagi na nie przekroczenie limitów ustalonych przez państwo członkowskie zakończenia dostawy. Jeśli podatnik składa polskiemu organowi podatkowemu zawiadomienie o wyborze opodatkowania w państwie przeznaczania, to tym samym rezygnuje z opodatkowania dostaw dokonywanych w ramach sprzedaży wysyłkowej w kraju (w Polsce).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 2 pkt 1 ustawy - do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Przy ustalaniu prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy, należy brać pod uwagę wyłącznie wartość sprzedaży towarów i usług podlegającej opodatkowaniu na terytorium kraju. W konsekwencji, przy ustaleniu limitu wartości sprzedaży, po przekroczeniu której podatnik traci ww. zwolnienie, nie uwzględnia się m.in. dostawy towaru, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na handlu poprzez internetowe serwisy sprzedażowe, takie jak np.... Przedmiotem transakcji są części samochodowe. Nabywcami towarów są przeważnie osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, zamieszkałe zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami. Towar dostarczany jest wysyłkowo, za pośrednictwem kurierów. Zainteresowany korzysta ze zwolnienia podmiotowego przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, co czyni go podatnikiem podatku od towarów i usług zwolnionym z tego podatku. Wnioskodawca nie skorzystał też z prawa do dokonania rejestracji przed przekroczeniem limitu, o którym mowa w art. 23 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług dla sprzedaży wysyłkowej. Wnioskodawca nie sprzedaje towarów akcyzowych, nowych środków transportu ani innych towarów pozbawiających prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego z VAT. Całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłane do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w danym roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów. Całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłane do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów. Nie wybrano miejsca opodatkowania dostawy towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych towarów w sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonuje sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, która podlega opodatkowaniu na terytorium kraju, ponieważ nie zostały przekroczone limity, o których mowa w art. 23 ust. 2 i 3 ustawy, jak i Wnioskodawca nie wybrał miejsca opodatkowania dostaw towarów na terytorium państwa przeznaczenia.

Podatnik korzystający ze zwolnienia podmiotowego powinien wliczyć do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju w części, która podlega opodatkowaniu na terytorium kraju. Trzeba zauważyć, że niewliczanie - do limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy - wartości sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju podlegającej opodatkowaniu poza granicami kraju ma na celu uniknięcie podwójnego opodatkowania tej samej transakcji, tj. zarówno w kraju, jak i w państwie przeznaczenia towaru. Natomiast wliczenie do ww. limitu wartości sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju podlegającej opodatkowaniu na terytorium kraju, ma na celu zapobieganie uniknięcia opodatkowania tej sprzedaży.

Zatem sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju do wysokości limitu ustalonego przez państwo członkowskie przeznaczenia towarów, podlega opodatkowaniu na terytorium kraju (stosownie do treści art. 23 ust. 2 ustawy). W konsekwencji - wbrew temu co twierdzi Wnioskodawca - wartość tej sprzedaży wysyłkowej - traktowanej jako sprzedaż krajowa - należy wliczać do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że na Wnioskodawcy ciąży obowiązek wliczania do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, wartości sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, jak również Zainteresowany będzie zobowiązany do rejestracji jako czynny podatnik VAT po przekroczeniu wartości sprzedaży w kwocie 200.000 zł uwzględniającej wartość sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Tym samym oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie może wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, bowiem stanowi ono rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroku zamyka się w obrębie sprawy, w której została wydana.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.