0113-KDIPT1-2.4012.234.2019.2.MC - VAT przy sprzedaży działek objętych współwłasnością małżeńską.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2019 r. (data wpływu 26 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismami z dnia 2 lipca 2019 r. (data wpływu 9 lipca 2019 r.) oraz z dnia 8 lipca 2019 r. (data wpływu 17 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek nr 83/2 i 83/1 objętych współwłasnością małżeńską - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek nr 83/2 i 83/1 objętych współwłasnością małżeńską.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 2 lipca 2019 r. oraz z dnia 8 lipca 2019 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz wskazanie prawidłowego identyfikatora podatkowego Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od dnia 19 sierpnia 1992 r. Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w zakresie cięcia, formowania i wykańczania kamienia (przeważający rodzaj działalności PKD 23.70.Z). Z ww. tytułu Zainteresowany jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami (działkami gruntu) oraz nie ponosi żadnych kosztów z tym związanych.

Jednocześnie wraz z małżonką Zainteresowany pozostaje współwłaścicielem:

* nieruchomości - działki gruntu o powierzchni użytkowej 37 012 m² (nr ewidencyjny działki: 83/2) nabytej w drodze darowizny od rodziców Wnioskodawcy, uzyskanej na podstawie aktu własności ziemi nr... sporządzonego w dniu 9 lipca 1976 r., która następnie weszła w skład majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską,

* nieruchomości - działki gruntu o powierzchni 39 387 m² (nr ewidencyjny działki: 83/1), nabytej wraz z żoną Wnioskodawcy w dniu 18 sierpnia 1995 r. do wspólności majątkowej małżeńskiej.

Umowy o rozdzielność majątkową małżeńską Wnioskodawca nie zawierał. Żadna z opisanych nieruchomości nie była i nie jest w chwili obecnej wykorzystywana dla potrzeb wykonywanej przez Zainteresowanego indywidualnej działalności gospodarczej.

Dla przedmiotowych działek gruntu sporządzony jest i obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego uchwalony przez Gminę w 2005 r. Każda z nieruchomości posiada założoną księgę wieczystą, w których wskazano ich oznaczenie: grunty rolne zabudowane. Tożsame potwierdzenie ich klasyfikacji (przeznaczenia) znajduje się w sporządzonych na dzień 17 lutego 2014 r. przez Starostwo Powiatowe w..., Wydział Geodezji, Kartografii, Katastru i Nieruchomości wypisach z rejestrów gruntów. Działki są uzbrojone, tj. na nieruchomościach znajdują się - studnia głębinowa do poboru bieżącej wody oraz stacja energii - trafo. Media te znajdują się w granicy działek, od chwili uzyskania do nich tytułu prawnego. Żadne zaś nakłady na ich wybudowanie nie zostały poczynione przez obecnych współwłaścicieli w ostatnich latach.

Na ww. działkach nie znajdują się żadne nieruchomości (budowle, budynki), które były wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, a w konsekwencji brak z tego tytułu stosownych zapisów (ujęcia) w ewidencji środków trwałych i odpisów amortyzacyjnych w podatku dochodowym. W chwili obecnej planowana jest sprzedaż tych dwóch działek gruntu nowym nabywcom w całości, bez dokonywania przez obecnych współwłaścicieli ich podziału i zmiany celu ich przeznaczenia.

Ponadto w piśmie z dnia 2 lipca 2019 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca doprecyzował:

* Według mapy geodezyjnej zarówno studnia głębinowa do poboru bieżącej wody, jak i stacja energii - trafo należą do działki o nr ewidencyjnym 83/2.

* Studnia głębinowa do poboru bieżącej wody oraz stacja energii - trafo zostały wybudowane w 1980 r. we własnym zakresie i na koszt Wnioskodawcy, na działce otrzymanej w ramach darowizny od ojca Zainteresowanego w 1976 r.

* Zarówno studnia głębinowa do poboru bieżącej wody, jak i stacja energii - trafo nie będą w chwili obecnej przedmiotem sprzedaży.

* Wnioskodawca nie zna klasyfikacji ww. studni głębinowej do poboru bieżącej wody wg PKOB, gdyż Wnioskodawca nie występował o jej wydanie do Urzędu Statystycznego. W związku z brakiem zamiaru zbycia ww. studni wraz z działkami gruntu przedmiotowa klasyfikacja jest zbędna.

* Zainteresowany nie posiada wiedzy specjalistycznej mogącej potwierdzić, czy ww. studnia głębinowa do poboru bieżącej wody stanowi budynek/budowlę w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo budowlane. W związku z brakiem zamiaru zbycia ww. studni wraz z działkami gruntu przedmiotowe usystematyzowanie obiektu jest zbędne.

* Wnioskodawca nie posiada wiedzy specjalistycznej umożliwiającej przesądzenie, czy ww. studnia głębinowa do poboru bieżącej wody jest trwale związana z gruntem. Według oceny Wnioskodawcy osadzenie jej w miejscu odwiertu wskazuje na trwałość powiązania urządzenia z gruntem, aczkolwiek nie przesądza o możliwości jej demontażu.

* Zainteresowany nie zna klasyfikacji stacji energii - trafo wg PKOB, gdyż nie występował o jej wydanie do Urzędu Statystycznego. W związku z brakiem zamiaru zbycia ww. stacji wraz z działkami gruntu, przedmiotowa klasyfikacja jest zbędna.

* Wnioskodawca nie posiada wiedzy specjalistycznej mogącej potwierdzić, czy ww. stacja energii - trafo stanowi budynek/budowlę w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo budowlane. W związku z brakiem zamiaru zbycia ww. stacji wraz z działkami gruntu, przedmiotowe usystematyzowanie obiektu jest zbędne.

* Zainteresowany nie posiada wiedzy specjalistycznej umożliwiającej przesądzenie, czy ww. stacja energii - trafo jest trwale związana z gruntem. Według oceny Wnioskodawcy wybudowanie jej i posadowienie na działce gruntu zostało dokonane w sposób trwały, aczkolwiek nie przesądza o możliwości demontażu konstrukcji.

* W latach 1971-2004 na działce gruntu nr 83/1 prowadzone było wyłącznie sadownictwo. Na działce gruntu nr 83/2 nie były wykonywane żadne czynności, nie realizowano jakiejkolwiek działalności.

* Część działki nr 83/1 (o pow. 2 000 m²) w latach 2003-2005 była przedmiotem odpłatnej dzierżawy, natomiast działka nr 83/2 nie była nigdy udostępniana osobom trzecim. Zarówno studnia głębinowa do poboru bieżącej wody, jak i stacja energii - trafo, które zlokalizowane są na działce gruntu nr 83/2 nigdy nie były nikomu udostępniane, a jedynie wykorzystywane na własne potrzeby.

* W związku z zamiarem sprzedaży ww. działek gruntu nr 83/1 i 83/2 Wnioskodawca nie poniósł żadnych dodatkowych kosztów z tym związanych.

* Nie były i nie są podejmowane żadne koszty marketingowe celem sprzedaży ww. działek gruntu nr 83/1 i 83/2. Wnioskodawca nie korzystał z żadnych form reklamy oraz nie ogłaszał się na potrzeby ich zbycia. Nie były prowadzone żadne prace związane z przygotowaniem tych działek do ich sprzedaży potencjalnym osobom zainteresowanym zakupem.

* Wnioskodawca zamierza zbyć ww. działki gruntu nr 83/1 i 83/2 w możliwie najkrótszym terminie, tj. niezwłocznie po zgłoszeniu się zainteresowanego ich nabyciem podmiotu. Dotychczas Zainteresowany nigdy nie dokonywał sprzedaży jakichkolwiek innych działek gruntu. Wnioskodawca nie posiada tytułu prawnego (w tym własności) do innych działek gruntu, aniżeli objęte przedmiotowym wnioskiem.

* Działka gruntu o nr ew. 83/2 nie stanowiła nigdy przedmiotu dzierżawy/najmu, natomiast część z działki o nr ew. 83/1 o pow. 2.000 m² była dzierżawiona, a sprzedaż została w całości udokumentowana wystawionymi fakturami w ramach wykonywanej działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), będąc jednocześnie czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej (w zakresie usług cięcia, formowania i wykańczania kamienia), dokonując sprzedaży ww. nieruchomości (działek gruntu o nr ewidencyjnych: 83/2 i 83/1) zlokalizowanych w.... przy ul..... stanowiących majątek prywatny współmałżonków, Wnioskodawca jest zobowiązany do opodatkowania tej dostawy podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia wyłącznie z zarządem własnym majątkiem, niestanowiącym w żadnej mierze o konieczności, czy wręcz możliwości przyporządkowaniu planowanej sprzedaży działek do czynności opodatkowanych w ramach wykonywania indywidualnej działalności gospodarczej.

Obecny proces przygotowania do sprzedaży ww. nieruchomości (działek gruntu) nie przesądza, iż transakcje mają lub będą miały zorganizowany charakter, natomiast proces samej dostawy będzie działaniem sporadycznym, jednorazowym i nie przybierze znamion działań ciągłych typowych dla przedsiębiorcy dokonującego obrotu gruntami. O ile z tytułu realizacji sprzedaży wystąpi dochód, ale stanowić on będzie rzeczywistą wartość gruntu bez nastawienia przebiegu samej operacji sprzedaży na wypracowanie z tego tytułu zysku.

Realizowane czynności przygotowawcze będą miały wyłącznie znamiona wykonywania zarządu własnością (co nie stanowi w istocie działalności gospodarczej). W zakresie obecnie planowanej sprzedaży nie zostaną bowiem zaangażowane żadne nakłady (aktywa) charakterystyczne dla handlowca, nie będą dokonywane żadne działania polegające na ich podziale, dozbrajaniu, czy prowadzeniu jakichkolwiek działań marketingowych lub szeroko zakrojonej reklamie. Pozyskanie nabywcy ograniczone zostanie do ewentualnego zamieszczenia drobnego ogłoszenia w sieci Internet (np. portal...,...., itp.) lub inne zwyczajowo przyjęte ogłoszenia, tzw. sąsiedzkie, pomiędzy członkami społeczności lokalnej (gminy), by dotrzeć do kręgu osób zainteresowanych zakupem.

Tak rozumiana sprzedaż, w ocenie Wnioskodawcy nastąpi wyłącznie w ramach zarządu majątkiem prywatnym będąc zarazem sprzedażą nieopodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Powyższe znajduje aprobatę w orzecznictwie zarówno krajowym jak i TSUE, np. wyrok z dnia 15 września 2011 r. w sprawie połączonej C-180 i C-181/10 (Jarosław Słaby p. Ministrowi Finansów oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie). Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej p.t.u.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów (co do zasady), należy uznać czynność przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy p.t.u.). W myśl art. 2 pkt 6 tejże ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Pod pojęciem dostawy towarów rozumie się nie tylko przeniesienie z prawnego punktu widzenia, własności rzeczy, ale też przekazanie szeroko pojętej kontroli ekonomicznej nad rzeczą w taki sposób, że nabywca może tą rzeczą do pewnego stopnia dysponować jak właściciel. Na gruncie zaprezentowanego stanu faktycznego punktem odniesienia jest przede wszystkim jednak co najważniejsze konieczność uwzględnienia, czy w przedmiotowej sprawie dokonując zbycia nieruchomości jako sprzedawca, Wnioskodawca wystąpi w roli zakreślonej dyspozycją art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 2 ustawy p.t.u. Powołany przepis stanowi, iż podatnikami są osoby prawne jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 ww. ustawy bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych

Tak skonstruowana definicja działalności gospodarczej pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując jednak w profesjonalnym obrocie gospodarczym nastawionym na uzyskanie nie tyle samego dochodu będącego zwrotną wartością za daną nieruchomość (grunt), co zysku.

W ocenie Wnioskodawcy, czynności, które podejmie, będą związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności (zwykła sprzedaż) i jako takie nie mogą być uznane za przejaw prowadzenia działalności gospodarczej.

Działania ukierunkowane na zbycie ww. działek ograniczone pozostaną przy tym wyłącznie do przeznaczenia tylko niezbędnych środków finansowych dla zapewnienia prawidłowego wykonania prawa własności do gruntu, bez zastosowania form przejawów aktywności służącej sprzedaży właściwej dla handlowca. Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, nie znajdą zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług do stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) opisanego w przedmiotowym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy - Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym (art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Przy czym wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu powołanego art. 7 podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b powołanej Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. "Teren budowlany" to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Odnosząc się do sprzedaży przez Wnioskodawcę części działki nr 83/1 będącej przedmiotem odpłatnej dzierżawy, objętej współwłasnością małżeńską, należy wskazać, że na mocy art. 693 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wydzierżawiającego jak i dzierżawcę - określone przepisami obowiązki.

W konsekwencji, dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że wydzierżawienie przez Wnioskodawcę części działki nr 83/1 w latach 2003-2005, objętej współwłasnością małżeńską powoduje, że ww. część działki objętej współwłasnością małżeńską, utraciła charakter majątku prywatnego. Wykorzystywanie przez Wnioskodawcę w sposób ciągły dla celów zarobkowych nieruchomości powoduje, że stała się wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a nie wyłącznie w ramach majątku osobistego.

A zatem Wnioskodawca w odniesieniu do sprzedaży części działki nr 83/1 będącej przedmiotem odpłatnej dzierżawy, objętej współwłasnością małżeńską, będzie działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym czynność sprzedaży części działki nr 83/1 będącej przedmiotem odpłatnej dzierżawy, objętej współwłasnością małżeńską, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się natomiast do sprzedaży przez Wnioskodawcę pozostałej części działki gruntu nr 83/1 niebędącej przedmiotem odpłatnej dzierżawy oraz działki gruntu nr 83/2, objętych współwłasnością małżeńską, stwierdzić należy, że Zainteresowany nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynności te nie noszą znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W odniesieniu do ww. sprzedaży pozostałej części działki gruntu nr 83/1 niebędącej przedmiotem odpłatnej dzierżawy oraz działki gruntu nr 83/2, objętych współwłasnością małżeńską, należy stwierdzić, że całokształt okoliczności i ich zakres, wskazuje, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Tym samym zbycie przez Wnioskodawcę pozostałej części działki gruntu nr 83/1 niebędącej przedmiotem odpłatnej dzierżawy oraz działki gruntu nr 83/2, objętych współwłasnością małżeńską, stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności, a Zainteresowany zbywając pozostałą część działki gruntu nr 83/1 niebędącą przedmiotem odpłatnej dzierżawy oraz działkę gruntu nr 83/2, objętych współwłasnością małżeńską, korzysta z przysługującego Wnioskodawcy prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

A zatem należy uznać, że Wnioskodawca z tytułu zbycia części działki gruntu nr 83/1 niebędącej przedmiotem odpłatnej dzierżawy oraz działki gruntu nr 83/2, objętych współwłasnością małżeńską, nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji, czynność sprzedaży części działki gruntu nr 83/1 niebędącej przedmiotem odpłatnej dzierżawy oraz działki gruntu nr 83/2, objętych współwłasnością małżeńską, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując, czynność sprzedaży części działki nr 83/1 będącej przedmiotem odpłatnej dzierżawy, objętej współwłasnością małżeńską, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast czynność sprzedaży pozostałej części działki gruntu nr 83/1 niebędącej przedmiotem odpłatnej dzierżawy oraz działki gruntu nr 83/2, objętych współwłasnością małżeńską, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług

W świetle powyższego, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie powołanego przez Wnioskodawcę orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawie połączonej C-180 i C-181/10 (Jarosław Słaby p. Ministrowi Finansów oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie), należy wskazać, że tezy wynikające z tego orzeczenia nie stoją w sprzeczności z rozstrzygnięciem zawartym w niniejszej interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem w tym, w szczególności dotyczące stawki podatku VAT, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

W niniejszej sprawie tut. Organ przyjął za element zdarzenia przyszłego okoliczność, że zarówno studnia głębinowa do poboru bieżącej wody, jak i stacja energii - trafo, należące według mapy geodezyjnej do działki o nr ew. 83/2, nie będą przedmiotem sprzedaży. Powyższe zostało przyjęte jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego i nie było przedmiotem oceny.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., ul....,..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.