0113-KDIPT1-2.4012.188.2020.1.KSI - Moment powstania obowiązku podatkowego dla dostaw towarów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2020 r. (data wpływu 13 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla dostaw towarów - jest prawidłowe.

W dniu 13 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla dostaw towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT rozliczającym się za okresy miesięczne. Sprzedaż towarów i usług - realizowana w ramach podstawowej działalności Spółki - podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawek innych niż zwolniona.

Podstawowa działalność Spółki obejmuje produkcję (...). Wytworzone przez Spółkę produkty (dalej: towary) są przedmiotem sprzedaży realizowanej m.in. na rynku krajowym, których nabywcą jest podmiot zarejestrowany w Polsce jako czynny podatnik VAT; określenie i płatność wynagrodzenia za sprzedane towary w obrocie krajowym dokonywane są (co określa umowa zawarta z nabywcą):

* w złotych polskich w kwocie brutto lub

* w walucie obcej w kwocie brutto - co dotyczy towarów nieobjętych obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności lub

* w walucie obcej w kwocie netto oraz VAT w złotych polskich - co dotyczy towarów objętych obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności.

Szczegółowe warunki na jakich odbywa się sprzedaż tych towarów określają umowy handlowe. W zależności od indywidualnych potrzeb klienta, umowy te obejmują jednorazową dostawę towarów, jak i sprzedaż, na którą składa się więcej niż jedna dostawa realizowana w okresie kilkumiesięcznym, a nawet kilkuletnim.

W przypadku umów mających za przedmiot realizację więcej niż jednej dostawy towarów, poza kluczowymi elementami określającymi strony kontraktu, rodzaj towaru czy cenę, umowa taka wskazuje okresy rozliczeniowe, w których następuje dostawa poszczególnych partii towarów oraz terminy płatności za poszczególne okresy rozliczeniowe.

Bazując na występujących w działalności Wnioskodawcy przypadkach, wskazać można, że są to okresy (rozliczeniowe) tygodniowe, dekadowe i miesięczne.

W ramach poszczególnych okresów rozliczeniowych, Wnioskodawca wysyła klientowi zamówione partie towarów, których dostawy dokumentowane są jedną fakturą obejmującą jeden okres rozliczeniowy określony w treści zawartej umowy. Umowy (tzw. umowy ramowe) określają ilość towarów, jaką kontrahent zamawia na cały okres obowiązywania umowy oraz ilość towarów, które mają być przedmiotem dostaw w ramach poszczególnych okresów rozliczeniowych, przy czym możliwe są przypadki dostawy większej lub mniejszej ilości towarów niż określone w treści umowy, co dokumentowane jest każdorazowo odrębnym zleceniem bądź aneksem do umowy.

Wnioskodawca wskazuje, że fakturowanie zrealizowanych dostaw towarów następuje po upływie uzgodnionego przez strony umowy okresu rozliczeniowego. Występują jednakże sporadyczne przypadki, gdy faktura dokumentująca sprzedaż jest wystawiona przed zakończeniem okresu rozliczeniowego - dotyczy to sytuacji kiedy ostatnia dostawa w ramach danego okresu rozliczeniowego miała miejsce jeszcze przed ostatnim dniem tego okresu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W którym momencie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu dostaw towarów realizowanych na warunkach przedstawionych w opisie sprawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowych dostaw towarów powstanie z chwilą dokonania dostawy towarów, która nastąpi na zasadach wskazanych w art. 19a ust. 4 w zw. z ust. 3 ustawy o VAT, tj. z upływem każdego okresu rozliczeniowego, w którym te dostawy zostały zrealizowane.

Swoje stanowisko Wnioskodawca opiera na utrwalonej już w tym temacie linii orzeczniczej prezentowanej przez sądy administracyjne od 2017 r. (wyrok NSA z dnia 11 kwietnia 2017 r. sygn. akt I FSK 1104/15, wyrok NSA z dnia 12 lipca 2017 r., sygn. akt I FSK 1714/15, wyrok NSA z dnia 2 lutego 2018 r., sygn. akt I FSK 1906/15 oraz wyrok WSA w Łodzi z dnia 28 marca 2019 r., sygn. akt I SA/Łd 11/19).

Odwołując się zatem do stanowiska sądów, Spółka wskazuje, że dokonując analizy znaczenia pojęcia dostawy wykonywanej w sposób ciągły na potrzeby regulacji art. 19a ust. 3 i ust. 4 ustawy o VAT, należy mieć na uwadze fakt, iż przepis ten stanowi implementację art. 64 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z 2006 r. nr 347/1 - dalej: Dyrektywa VAT), zgodnie z którym dostawy towarów wykonywane w sposób ciągły przez okres dłuższy niż jeden miesiąc kalendarzowy, które są wysyłane lub transportowane do państwa członkowskiego innego niż państwo członkowskie rozpoczęcia wysyłki lub transportu tych towarów i które dostarczane są ze zwolnieniem z VAT lub które przemieszczane są ze zwolnieniem z VAT do innego państwa członkowskiego przez podatnika do celów działalności jego przedsiębiorstwa, zgodnie z warunkami określonymi w art. 138, uważa się za dokonane po upływie każdego miesiąca kalendarzowego do czasu zakończenia dostawy towarów. Państwa członkowskie mogą postanowić, że w niektórych przypadkach, innych niż określone w akapicie pierwszym i drugim, dostawy towarów lub świadczenie usług dokonywane w sposób ciągły przez pewien okres, uważa się za dokonane z upływem okresów nie dłuższych niż jeden rok.

Wobec powyższych uregulowań, a także zważywszy na cel ich wprowadzenia, w ocenie sądów administracyjnych, pojęcie dostawy o charakterze ciągłym winno być definiowane z uwzględnieniem wykładni prounijnej. Oznacza to, iż w tym przypadku ustalenie definicji "dostawy wykonywanej w sposób ciągły" nie powinno być dokonywane wyłącznie przez pryzmat jej słownikowego znaczenia, czy w odwołaniu do pojęć wypracowanych na gruncie prawa cywilnego, tj. zobowiązań o charakterze ciągłym.

Stąd też podkreślenia wymaga, że cel, dla jakiego wprowadzono regulacje art. 64 Dyrektywy VAT, wymaga szerszego rozumienia tego pojęcia, niż jakie wynika z prawa cywilnego czy jakie ustalono w drodze wykładni językowej. W świetle stanowiska sądów administracyjnych, w tym przypadku konieczne jest również odwołanie się do wykładni systemowej, uwzględniającej zależności pomiędzy art. 19a ust. 3 i 4 ustawy o VAT, a innymi przepisami tej ustawy. Przede wszystkim cel tych regulacji wskazuje, że definicja dostaw czy świadczeń wykonywanych w sposób ciągły obejmuje - na potrzeby ustawy o VAT - świadczenia dokonywane w ramach stałych umów o współpracę, w przypadku których ustalono następujące po sobie terminy płatności.

Na takie rozumienie wskazuje m.in. NSA w rozstrzygnięciu sprawy o sygn. akt I FSK 1104/15, w którym negując stanowisko sądu pierwszej instancji przywołującego jako typowy przykład usług wykonywanych w sposób ciągły - dostawy energii elektrycznej, czy najmu i dzierżawy, wskazał, że: "Usługi i dostawy świadczone w sposób ciągły w takim rozumieniu, jakie przyjął Sąd pierwszej instancji zostały uregulowane w art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. a i b) ustawy o VAT. Są to zatem dostawy: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, jak również usługi: telekomunikacyjne, najmu, dzierżawy, leasingu, ochrony osób i inne tam wymienione. W ich przypadku nie da się wyodrębnić poszczególnych czynności usługodawcy (dostawcy) i nie można określić, kiedy kończą się pewne świadczenia, a kiedy następne się rozpoczynają. Z tym, że te dostawy i usługi zostały uregulowane odrębnie, a więc nie ma do nich zastosowania art. 19a ust. 3 i 4."

Sąd ten wskazał również, że dla uznania, czy w danym przypadku mamy do czynienia z ciągłością świadczeń decyduje łączący strony stosunek zobowiązaniowy, który w taki przypadku winien z góry zakładać powtarzalność świadczeń i następujące po sobie terminy rozliczeń.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego za utrwalony można już uznać pogląd, że za dostawy wykonywane w sposób ciągły, o których mowa w art. 19a ust. 4 w związku z art. 19a ust. 3 o VAT, należy uznać ciąg kolejnych, odrębnych dostaw dokonywanych w dłuższym okresie czasu, będący wynikiem ustaleń poczynionych pomiędzy kontrahentami, czy zawartych pomiędzy nimi umów, w ramach których dostawca zobowiązuje się wobec nabywcy do dostarczania na jego rzecz ściśle określonych towarów, według ustalonego planu.

Argumentem przemawiającym za słusznością prezentowanego stanowiska jest również, będący wynikiem wykładni systemowej, wniosek wyprowadzony z regulacji art. 106i ust. 8 w zw. z ust. 7 ustawy o VAT, w świetle których, faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

Przepis ust. 7 pkt 1 nie dotyczy wystawiania faktur w zakresie dostawy i świadczenia usług, o których mowa w art. 19a ust. 3, 4 i ust. 5 pkt 4, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy (ust. 8).

W ocenie Wnioskodawcy, wynikająca z tych przepisów szczegółowa regulacja dot. terminu fakturowania dostaw ciągłych, dodatkowo potwierdza sposób rozumienia przez sądy administracyjne charakteru takich dostaw, który znajduje uzasadnienie w konsekwentnie stosowanym przez ustawodawcę rozróżnieniu dostaw, o których mowa w art. 19a ust. 3 i 4 oraz tych wymienionych w art. 19a ust. 5 pkt 4.

Opierając się na przedstawionej wykładni sądów administracyjnych, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dostawy realizowane na warunkach określonych w opisie sprawy, spełniają definicję dostaw wykonywanych w sposób ciągły, które uregulowane zostały w art. 19a ust. 4 w zw. z ust. 3 ustawy o VAT. Oznacza to, że obowiązek podatkowy z tytułu wykonania przedmiotowych dostaw Spółka powinna rozpoznać z upływem każdego okresu rozliczeniowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług zgodnie z art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do art. 19a ust. 3 ustawy, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

W myśl art. 19a ust. 4 ustawy, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, z wyjątkiem dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2.

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Unormowanie zawarte w cyt. art. 19a ust. 1 ustawy pozostaje w zgodzie z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Jednocześnie zauważyć należy, że regulacje zawarte w art. 19a ust. 4 w związku z art. 19a ust. 3 ustawy stanowią implementację do polskiej ustawy art. 64 ust. 2 ww. Dyrektywy, stosownie do którego dostawy towarów wykonywane w sposób ciągły przez okres dłuższy niż jeden miesiąc kalendarzowy, które są wysyłane lub transportowane do państwa członkowskiego innego niż państwo członkowskie rozpoczęcia wysyłki lub transportu tych towarów i które dostarczane są ze zwolnieniem z VAT lub które przemieszczane są ze zwolnieniem z VAT do innego państwa członkowskiego przez podatnika do celów działalności jego przedsiębiorstwa, zgodnie z warunkami określonymi w art. 138, uważa się za dokonane po upływie każdego miesiąca kalendarzowego do czasu zakończenia dostawy towarów. Świadczenie usług, w odniesieniu do których usługobiorca zobowiązany jest do zapłaty VAT zgodnie z art. 196, a które są wykonywane w sposób ciągły przez okres dłuższy niż jeden rok i nie są związane z wpłatą zaliczki lub płatnościami w tym okresie, uważa się za dokonane z upływem każdego roku kalendarzowego do czasu zakończenia świadczenia usług. Państwa członkowskie mogą postanowić, że w niektórych przypadkach, innych niż określone w akapicie pierwszym i drugim, dostawy towarów lub świadczenie usług dokonywane w sposób ciągły przez pewien okres, uważa się za dokonane z upływem okresów nie dłuższych niż jeden rok.

Za dostawy o charakterze ciągłym, o których mowa w art. 19a ust. 4 w związku z art. 19a ust. 3 o VAT, należy zatem uznać ciąg kolejnych, odrębnych dostaw dokonywanych w dłuższym niż miesiąc okresie czasu, będący wynikiem ustaleń poczynionych pomiędzy kontrahentami, czy zawartych pomiędzy nimi umów, w ramach których dostawca zobowiązuje się wobec nabywcy do dostarczania na jego rzecz ściśle określonych towarów, według ustalonego planu.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że w obecnie obowiązującym stanie prawnym dla powstania obowiązku podatkowego na zasadach ogólnych nie ma zupełnie znaczenia chwila wystawienia faktury.

Jak stanowi art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT rozliczającym się za okresy miesięczne. Sprzedaż towarów i usług - realizowana w ramach podstawowej działalności Spółki - podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawek innych niż zwolniona. Podstawowa działalność Spółki obejmuje produkcję (...). Wytworzone przez Spółkę produkty (dalej: towary) są przedmiotem sprzedaży realizowanej m.in. na rynku krajowym, których nabywcą jest podmiot zarejestrowany w Polsce jako czynny podatnik VAT; określenie i płatność wynagrodzenia za sprzedane towary w obrocie krajowym dokonywane są (co określa umowa zawarta z nabywcą). Szczegółowe warunki na jakich odbywa się sprzedaż tych towarów określają umowy handlowe. W zależności od indywidualnych potrzeb klienta, umowy te obejmują jednorazową dostawę towarów, jak i sprzedaż, na którą składa się więcej niż jedna dostawa realizowana w okresie kilkumiesięcznym a nawet kilkuletnim. W przypadku umów mających za przedmiot realizację więcej niż jednej dostawy towarów, poza kluczowymi elementami określającymi strony kontraktu, rodzaj towaru czy cenę, umowa taka wskazuje okresy rozliczeniowe, w których następuje dostawa poszczególnych partii towarów oraz terminy płatności za poszczególne okresy rozliczeniowe. Bazując na występujących w działalności Wnioskodawcy przypadkach, wskazać można, że są to okresy (rozliczeniowe) tygodniowe, dekadowe i miesięczne. W ramach poszczególnych okresów rozliczeniowych, Spółka wysyła klientowi zamówione partie towarów, których dostawy dokumentowane są jedną fakturą obejmującą jeden okres rozliczeniowy określony w treści zawartej umowy. Umowy (tzw. umowy ramowe) określają ilość towarów jaką kontrahent zamawia na cały okres obowiązywania umowy oraz ilość towarów, które mają być przedmiotem dostaw w ramach poszczególnych okresów rozliczeniowych, przy czym możliwe są przypadki dostawy większej lub mniejszej ilości towarów niż określone w treści umowy, co dokumentowane jest każdorazowo odrębnym zleceniem bądź aneksem do umowy. Fakturowanie zrealizowanych dostaw towarów następuje po upływie uzgodnionego przez strony umowy okresu rozliczeniowego. Występują jednakże sporadyczne przypadki, gdy faktura dokumentująca sprzedaż jest wystawiona przed zakończeniem okresu rozliczeniowego (dotyczy to sytuacji kiedy ostatnia dostawa w ramach danego okresu rozliczeniowego miała miejsce jeszcze przed ostatnim dniem tego okresu).

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że stan faktyczny i zdarzenie przyszłe wskazane we wniosku, z którego wynika, że Wnioskodawca zawiera z kontrahentami umowy handlowe mające za przedmiot realizację więcej niż jednej dostawy towarów, co polega na powtarzających się dostawach częściowych, dla których ustalane są okresy rozliczeniowe tygodniowe, dekadowe lub miesięczne, odpowiada dyspozycji przepisu art. 19a ust. 4 w związku z ust. 3 ustawy. Poszczególne dostawy będą realizacją przyjętego zobowiązania do dokonania szeregu dostaw częściowych określonych towarów, objętych jednym stosunkiem zobowiązaniowym (tzw. umową ramową), kiedy z góry przyjęto powtarzalność dostaw i ustalono dla nich okresy rozliczeniowe.

Zatem w przedmiotowej sprawie będziemy mieć do czynienia z dostawami towarów realizowanymi w sposób ciągły w drodze częściowych świadczeń, dla których ustalono tygodniowe, dekadowe lub miesięczne terminy rozliczeń. Zatem obowiązek podatkowy z tytułu dostaw towarów, o których mowa we wniosku, będzie powstawał zgodnie z art. 19a ust. 4 w zw. z art. 19a ust. 3 ustawy, czyli z upływem każdego okresu rozliczeniowego, w którym dostawy te zostały zrealizowane.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

* stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych - Dz. U. poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.