0113-KDIPT1-1.4012.786.2018.2.AK - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży udziału w zabudowanej nieruchomości i prawie użytkowania wieczystego gruntu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2018 r. (data wpływu 11 października 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 grudnia 2018 r. (data wpływu 17 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży udziału w zabudowanej nieruchomości i prawie użytkowania wieczystego gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 11 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży udziału w zabudowanej nieruchomości i prawie użytkowania wieczystego gruntu.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 grudnia 2018 r. (data wpływu 17 grudnia 2018 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

W 05.2005 r. podatnik zawiązał z 4 innymi osobami fizycznymi spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. W 05.2006 r. owa spółka kupiła nieruchomość gruntową oraz prawo użytkowania wieczystego z prawem własności posadowionych na niej budynków lub budowli, w celu prowadzenia na nich swojej działalności gospodarczej. Podatnik i pozostali wspólnicy w 04.2011 r. udzielili tej spółce prywatnych, wspólniczych pożyczek pieniężnych. Wobec braku środków Spółki na spłatę tych pożyczek w pieniądzu, oraz posiadanego majątku w postaci nieruchomości wyżej wskazanej, owa spółka w 10.2012 r. zawarła ze wspólnikami - pożyczkodawcami umowę na podstawie art. 453 k.c., przenosząc na nich udziały w tej nieruchomości oraz prawie użytkowania wieczystego w zamian za zwolnienie z długu z umów pożyczek. W ten sposób podatnik stał się właścicielem udziału w nieruchomości gruntowej i prawie użytkowania wieczystego, nabytych przez tą spółkę. Spółka nie odniosła sukcesu w biznesie, i w 10.2012 r. została podjęta uchwała o jej likwidacji, a w 02.2015 r. została wykreślona z rejestru przedsiębiorców, kończąc swój byt prawny.

Od czasu nabycia udziałów w nieruchomości i prawie użytkowania wieczystego w 10.2012 r., obecni współwłaściciele nie czynili na niej jakichkolwiek nakładów, nie dokonywali podziałów geodezyjnych, nie uzyskiwali dla niej decyzji administracyjnych, tj. byli biernymi właścicielami, płacącymi jedynie podatek od nieruchomości i opłatę za wieczyste użytkowanie. W 2014 r. dla obszaru, na którym położone są powyższe prawa, wszedł w życie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, pozwalający na jej zabudowę w określonym zakresie.

Obecnie podatnik i pozostali współwłaściciele tej nieruchomości i prawa użytkowania wieczystego noszą się z zamiarem sprzedaży ich udziałów w tych prawach, jednemu lub wielu klientom, według okazji, jaka się nadarzy. Podatnik równolegle jest przedsiębiorcą i jest czynnym podatnikiem podatku do towarów i usług z tytułu wykonywania innych czynności opodatkowanych.

Podatnik rozważa, czy ewentualna, przyszła umowa sprzedaży dotycząca jego udziału w tej nieruchomości i prawie użytkowania wieczystego, powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 7 grudnia 2018 r. Wnioskodawca wskazał odpowiedzi:

1. Na pytanie tut. Organu "Czy użyte w opisie sprawy oraz własnym stanowisku określenie "podatnik" dotyczy Wnioskodawcy?" Wnioskodawca wskazał - Tak, dotyczy to Wnioskodawcy. Pozostali współwłaściciele wystąpili lub wystąpią samodzielnie o interpretacje indywidualne.

2. Na pytanie tut. Organu "Jakie budynki/budowle znajdują się na przedmiotowej nieruchomości?" Wnioskodawca wskazał - Na nieruchomości znajdują się: 2 garaże, studnia głębinowa, ogrodzenie.

3. Na pytanie tut. Organu "Czy budynki/budowle, o których mowa we wniosku stanowiły środki trwałe w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej?" Wnioskodawca wskazał - Nie, nie stanowiły takich środków trwałych.

4. Na pytanie tut. Organu "Czy Wnioskodawca w przeszłości dokonywał sprzedaży nieruchomości? Jeżeli tak, to jakich i kiedy?" Zainteresowany wskazał - W dniu 19 lutego 2018 r. Wnioskodawca sprzedał udział -1/6 - (wraz z żoną) w terenie budowlanym na cele mieszkaniowe, tj. działki nr.../,...i...w B. przy ul. K.o łącznej powierzchni 2571 m² i stanowiące jedną całość, tzn. ich zabudowa jest możliwa tylko łącznie na wszystkich tych działkach. W dniu 31 października 2016 r. wraz z żoną Zainteresowany sprzedał działkę rolną nr...o pow. 12 388 m² położoną w K. przy ul. O.

5. Na pytanie tut. Organu "Czy z tytułu nabycia udziału w ww. nieruchomości przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?" Zainteresowany wskazał - Nie, nie przysługiwało Wnioskodawcy takie prawo.

6. Na pytanie tut. Organu "W jaki sposób, do jakich celów były wykorzystywane przez Wnioskodawcę budynki/budowle znajdujące się na nieruchomości?" Wnioskodawca wskazał - Wnioskodawca nie wykorzystywał budynków ani budowli do żadnych celów.

7. Na pytanie tut. Organu "Co jest przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej?" Wnioskodawca wskazał - Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej, która nabyła nieruchomość w B. i zajmuje się jej wynajmowaniem.

8. Na pytanie tut. Organu "Jaki udział Wnioskodawca posiada w przedmiotowej nieruchomości?" Wnioskodawca wskazał - Udział Wnioskodawcy w nieruchomości wynosi 20%.

9. Na pytanie tut. Organu "Czy ww. nieruchomość wraz z położonymi na niej budynkami/budowlami była przedmiotem najmu/dzierżawy lub innej umowy - jakiej? W przypadku odpowiedzi twierdzącej, należy wskazać czy umowa:

Wnioskodawca wskazał - Nieruchomość nie jest i nie była przedmiotem żadnych umów tego rodzaju.

Nadto, Zainteresowany skorygował stan faktyczny w punkcie G wskazując, iż dla obszaru, na którym położone są powyższe prawa, wszedł w życie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, pozwalający na jej zabudowę w określonym zakresie jeszcze przed przeniesieniem własności powyższego terenu w zamian za zwolnienie z długu. Podatnik jest przedsiębiorcą, i nie jest czynnym podatnikiem podatku do towarów i usług z tytułu wykonywania innych czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowana sprzedaż udziału w nieruchomości i prawie użytkowania wieczystego będzie objęta opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana przez niego sprzedaż jego udziału w nieruchomości i prawie użytkowania wieczystego, nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, tj. nie będzie objęta zakresem działania tej ustawy. Podatnik przypadkowo i w celu odzyskania w jakikolwiek sposób pożyczonych pieniędzy zgodził się na przyjęcie udziału w nieruchomości i użytkowaniu wieczystym, co nie było jego zamiarem przy udzielaniu pożyczki. Obecnie, po 6 latach ponoszenia kosztów podatkowych tego udziału, podatnik chce się pozbyć udziału w nieruchomości i użytkowaniu wieczystym, np. sprzedając je jednemu lub wielu kupującym, co nie czyni go podatnikiem od towarów i usług z tytułu takiego zdarzenia. Innymi słowy, nie będzie występował w takiej umowie jako podatnik podatku od towarów i usług działający w tym charakterze, ale jako osoba zbywająca majątek prywatny, nie związany z jakąkolwiek działalnością profesjonalną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej "Dyrektywą 2006/112/WE", państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy - Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne więc dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W konsekwencji, właściwe jest wykluczenie podmiotów z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku własnego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania rzeczy, dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku własnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży towaru jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy towarów (np. gruntów, nieruchomości) istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy zauważyć, że problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku własnego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą był przedmiotem orzeczenia TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 z dnia 15 września 2011 r. W ww. sprawie Trybunał Sprawiedliwości UE orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby".

Z powyższych rozważań wynika, że kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży działek gruntu przez podmioty do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę nieruchomości należy uznać za objętą podatkiem, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku kiedy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy planowana sprzedaż udziału w zabudowanej nieruchomości i prawie użytkowania wieczystego gruntu będzie objęta opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Zainteresowanego, należy ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży udziału w nieruchomości, Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższych rozważań, istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowany podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak: np.: nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działki). W 05.2005 r. podatnik zawiązał z 4 innymi osobami fizycznymi spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. W 05.2006 r. owa spółka kupiła nieruchomość gruntową oraz prawo użytkowania wieczystego z prawem własności posadowionych na niej budynków lub budowli, w celu prowadzenia na nich swojej działalności gospodarczej. Podatnik i pozostali wspólnicy w 04.2011 r. udzielili tej spółce prywatnych, wspólniczych pożyczek pieniężnych. Wobec braku środków Spółki na spłatę tych pożyczek w pieniądzu, oraz posiadanego majątku w postaci nieruchomości wyżej wskazanej, owa spółka w 10.2012 r. zawarła ze wspólnikami - pożyczkodawcami umowę na podstawie art. 453 k.c., przenosząc na nich udziały w tej nieruchomości oraz prawie użytkowania wieczystego w zamian za zwolnienie z długu z umów pożyczek. W ten sposób podatnik stał się właścicielem udziału w nieruchomości gruntowej i prawie użytkowania wieczystego, nabytych przez tą spółkę. Spółka nie odniosła sukcesu w biznesie, i w 10.2012 r. została podjęta uchwała o jej likwidacji, a w 02.2015 r. została wykreślona z rejestru przedsiębiorców, kończąc swój byt prawny. Od czasu nabycia udziałów w nieruchomości i prawie użytkowania wieczystego w 10.2012 r., obecni współwłaściciele nie czynili na nie jakichkolwiek nakładów, nie dokonywali podziałów geodezyjnych, nie uzyskiwali dla niej decyzji administracyjnych, tj. byli biernymi właścicielami, płacącymi jedynie podatek od nieruchomości i opłatę za wieczyste użytkowanie. Na nieruchomości znajdują się: 2 garaże, studnia głębinowa, ogrodzenie. Z tytułu nabycia udziału w ww. nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca nie wykorzystywał budynków ani budowli do żadnych celów. Nieruchomość nie jest i nie była przedmiotem żadnych umów najmu/dzierżawy lub innej umowy. Podatnik jest przedsiębiorcą, i nie jest czynnym podatnikiem podatku do towarów i usług z tytułu wykonywania innych czynności opodatkowanych.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży udziału w zabudowanej nieruchomości oraz w prawie użytkowania wieczystego gruntu, nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a czynności te nie będą nosić znamion działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie bowiem całokształt okoliczności i ich zakres wskazuje, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Tym samym, sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału w zabudowanej nieruchomości oraz w prawie użytkowania wieczystego gruntu będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności, a Zainteresowany zbywając ten udział będzie korzystał z przysługującego Wnioskodawcy prawa do rozporządzania własnym, prywatnym majątkiem.

Reasumując, należy uznać, że Wnioskodawca z tytułu planowanej sprzedaży udziału w zabudowanej nieruchomości oraz prawie użytkowania wieczystego gruntu, nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem, dostawa ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na opisie sprawy, w którym jednoznacznie wskazano, iż od czasu nabycia udziałów w nieruchomości i prawie użytkowania wieczystego Wnioskodawca nie czynił na niej jakichkolwiek nakładów, nie dokonywał podziałów geodezyjnych, nie uzyskiwał dla niej decyzji administracyjnych, a ponadto Zainteresowany nie nie wykorzystywał budynków ani budowli do żadnych celów. Powyższe zostało przyjęte jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego i nie było przedmiotem oceny. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Nadto tut. Organ zauważa, iż ninieszja interpreatcja nie rozstrzyga kwestii opodatkowania bądź braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności przekazania przez Spółkę udziału w nieruchomości oraz w prawie użytkowania wieczystego na rzecz Wnioskodawcy w zamian za zwolnienie z długu.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.