0113-KDIPT1-1.4012.662.2019.2.MSU - Zwolnienie z VAT dostawy udziałów w lokalach mieszkalnych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2019 r. (data wpływu 22 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 listopada 2019 r. (data wpływu 20 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dostawy udziałów w lokalach mieszkalnych - jest prawidłowe.

W dniu 22 października 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dostawy udziałów w lokalach mieszkalnych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 listopada 2019 r. (data wpływu 20 listopada 2019 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wniosek ten dotyczy sprzedaży 6 lokali mieszkalnych usytuowanych przy ulicy..... w.....). Działka nr ewid..... obręb....

Nieruchomość ta należała do dziadków Wnioskodawczyni, a następnie rodziców. W 2003 r. Wnioskodawczyni została współwłaścicielką w 1/6 tej nieruchomości w drodze spadku po śmierci ojca -...... (2002 †). W 2017 r. w drodze darowizny od matki -..... Wnioskodawczyni otrzymała 2/6 własności. Aktualnie Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką tej nieruchomości wraz z siostrą Wnioskodawczyni..... (PESEL.....), w równych częściach po 3/6 własności.

Nieruchomość wybudowana w 1902 r., położona jest na działce o powierzchni 968 m², na której znajduje się 1 piętrowa kamienica ze strychem i oficyną. Budynek nie jest podłączony do miejskiej sieci grzewczej ani gazowej. W budynku znajduje się 12 lokali mieszkalnych. 6 lokali należy do innych współwłaścicieli. 6 pozostałych należy w równych częściach po 3/6 do Wnioskodawczyni i do jej siostry.

Są to lokale mieszkalne o powierzchni około 33 m² (co stanowi 99 m² - części Wnioskodawczyni). Aktualnie Wnioskodawczyni wraz z siostrą mają zamiar sprzedać te lokale mieszkalne. Nie reklamowały sprzedaży w Internecie ani nie ogłaszały poprzez biuro pośrednictwa nieruchomości i nie mają takiego zamiaru, ponieważ większość lokali zostanie wykupiona przez zajmujących je aktualnie lokatorów.

W uzupełnieniu wniosku na następujące pytania Organu:

1. Czy Wnioskodawczyni jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?

2. W jaki sposób Wnioskodawczyni wykorzystywała przedmiotowe lokale? W szczególności należy wskazać:

a. Czy były wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni?

b. Czy były udostępniane osobom trzecim na podstawie np. umów najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze? Jeśli tak, czy było to udostępnienie odpłatne czy nieodpłatne?

3. Do wykonywania jakich czynności służyły Wnioskodawczyni te lokale, tj. czy do czynności:

4. Czy Wnioskodawczyni wykorzystywała przedmiotowe lokale wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług? Jeśli tak, to jaką działalność zwolnioną do której wykorzystywane były lokale Wnioskodawczyni wykonywała? Należy podać podstawę prawną.

5. Czy w odniesieniu do lokali mieszkalnych będących przedmiotem wniosku, nastąpiło pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy? Jeśli tak to należy wskazać:

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 września 2019 r., rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

6. Czy w odniesieniu do lokali opisanych we wniosku były/będą przed dokonaniem sprzedaży, ponoszone wydatki na ulepszenie - w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym? Jeżeli tak, to należy wskazać:

7. Czy wydatki na ulepszenie stanowiły/będą stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej lokali?

8. W jakim okresie były/będą ponoszone te wydatki?

9. Czy w stosunku do tych wydatków przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

10. Do jakich czynności były/będą wykorzystywane ulepszone lokale, tj. czy do czynności:

* opodatkowanych podatkiem VAT,

* czynności zwolnionych od podatku VAT,

* czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT?

11. Czy ulepszone lokale były/będą udostępniane osobom trzecim na podstawie najmu, dzierżawy przed sprzedażą? Czy będzie to czynność odpłatna?

12. Czy po zakończonych ulepszeniach do momentu planowanej dostawy wystąpiło/wystąpi pierwsze zasiedlenie tych lokali w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy? Jeśli tak to należy wskazać:

* dzień, miesiąc i rok,

* kto dokonał/dokona pierwszego zasiedlenia lokali po ich ulepszeniu?

* czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem ulepszonych lokali a momentem sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata?

13. Czy ulepszone lokale były/są wykorzystywane przez Wnioskodawczynię wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT?

Wnioskodawczyni udzieliła następujących odpowiedzi:

Ad. 1

Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług.

Ad. 2

Lokale były udostępnianie na podstawie umów najmu osobom fizycznym na cele mieszkaniowe, umowy mają charakter odpłatny. Nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej - Wnioskodawczyni nie prowadzi takiej działalności.

Ad. 3

Lokale Wnioskodawczyni służyły do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług.

Ad. 4

Wnioskodawczyni wykorzystywała lokale wyłącznie do czynności zwolnionych od opodatkowania od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. wynajem lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe.

Ad. 5

Kamienica została wybudowana na początku XX wieku i od tamtej pory jest stale zamieszkiwana. Pierwsze zasiedlenie lokali nastąpiło w latach 20-tych XX wieku, a obecni lokatorzy mają umowy najmu zawarte co najmniej od ponad 5 lat. W dniu otrzymania darowizny od matki 10 listopada 2017 r., czyli ponad 2 lata temu, wszystkie lokale były zasiedlone przez aktualnie tam mieszkających lokatorów.

Ad. 6

Nie były i nie będą ponoszone wydatki na ulepszenie przedmiotowych lokali w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, wyższe niż 30% ich wartości początkowej.

Ad. 7

Nie były i nie będą ponoszone wydatki na ulepszenie przedmiotowych lokali wyższe niż 30% ich wartości początkowej.

Ad. 8

Nie były i nie będą ponoszone wydatki na ulepszenie tych lokali.

Ad. 9

Nie dotyczy.

Ad. 10

Lokale nie były i nie będą ulepszone.

Ad. 11

Lokale nie byty i nie będą ulepszone.

Ad. 12

Nie dotyczy.

Ad. 13

Nie dotyczy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu sprzedaży ww. lokali mieszkalnych Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do uiszczenia podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku):

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, nie zajmuje się profesjonalnie handlem nieruchomościami. Jest to nieruchomość, którą Wnioskodawczyni otrzymała w drodze spadku i darowizny, której podatek VAT nie dotyczy.

Według oceny Wnioskodawczyni i na podstawie art. 43 ustęp 10 ustawy o podatku VAT, Wnioskodawczyni jest zwolniona z uiszczenia podatku VAT przy sprzedaży ww. mieszkań (99 m²).

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazał, iż nieruchomość (kamienica) położona jest w..... przy ulicy.... Nieruchomość była przedmiotem dziedziczenia w roku 2003 (spadek po ojcu) oraz przedmiotem darowizny od matki (w dniu 10 listopada 2017 r.) w wyniku czego współwłaścicielami nieruchomości zostały siostry rodzone: A oraz B.

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką nieruchomości od ponad dwóch lat. W ramach współwłasności siostry dysponują 6 lokalami mieszkalnymi, które mają zostać sprzedane osobom fizycznym na cele mieszkaniowe. Lokale zasiedlone są już od dawna. Okres ich zasiedlenia przekracza okres dwuletni, gdyż lokale są stale zamieszkiwane od lat 20-tych XX wieku.

W związku z przedstawionym wyżej aktualnym stanem Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że czynność przyszła mająca na celu sprzedaż przedmiotowych lokali podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, w związku ze spełnieniem przesłanek zwolnienia wskazanych w tym przepisie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (...).

Towarami, według art. 2 pkt 6 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przy czym dostawa towarów mieści się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, który stanowi, że przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, nieruchomości spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości.

Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej "Dyrektywą 2006/112/WE", państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

Potwierdził to również Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Zauważyć należy, że problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145).

Jak stanowi art. 195 ww. ustawy - Kodeks cywilny, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Zauważyć należy, że współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Zgodnie z art. 196 ustawy - Kodeks cywilny, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej.

Jak wynika z treści art. 46 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ww. Kodeksu). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Jak wynika z powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, dostawa nieruchomości - co do zasady - jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Ponadto należy zwrócić uwagę na treść przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

* po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Ponadto powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Zatem dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. "Majątek prywatny", to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Natomiast dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Z okoliczności sprawy wynika, że w 2003 r. Wnioskodawczyni została współwłaścicielką w 1/6 nieruchomości w drodze spadku po śmierci ojca. W 2017 r. w drodze darowizny od matki.... Wnioskodawczyni otrzymała 2/6 własności. Aktualnie Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką z siostrą.... w równych częściach po 3/6 własności. W budynku znajduje się 12 lokali mieszkalnych. 6 lokali należy do innych współwłaścicieli. 6 pozostałych należy w równych częściach po 3/6 do Wnioskodawczyni i do jej siostry. Są to lokale mieszkalne o powierzchni około 33 m² (co stanowi 99 m² - części Wnioskodawczyni). Aktualnie Wnioskodawczyni wraz z siostrą mają zamiar sprzedać te lokale mieszkalne. Lokale były udostępnianie na podstawie umów najmu osobom fizycznym na cele mieszkaniowe, umowy mają charakter odpłatny. Nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej - Wnioskodawczyni nie prowadzi takiej działalności. Lokale Wnioskodawczyni służyły do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni wykorzystywała lokale wyłącznie do czynności zwolnionych od opodatkowania od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. wynajem lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe. Obecni lokatorzy mają umowy najmu zawarte co najmniej od ponad 5 lat.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym udziałów w nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że taka sytuacja może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Elementami przesądzającymi o uznaniu transakcji sprzedaży nieruchomości za prowadzenie działalności gospodarczej jest całokształt działań jakie wnioskodawca podjął w odniesieniu do tej nieruchomości przez cały okres jej posiadania.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że umowa najmu jest umową cywilnoprawną nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Wynika z tego, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę. Charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

Z uwagi na powyższe przepisy, odpłatne udostępnianie lokali mieszkalnych innym podmiotom skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie wynajmującego, tym samym mieści się w definicji odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. W konsekwencji wypełnia, określoną w cyt. art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, definicję działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku wystąpiły okoliczności, które wskazują, że sprzedaż udziału we współwłasności lokali mieszkalnych, stanowić będzie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i w konsekwencji podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zauważyć bowiem należy, że Wnioskodawczyni wykorzystywała posiadany majątek w sposób zorganizowany i ciągły, któremu nie można przypisać znamion wykorzystywania majątku w celach prywatnych. Lokale, w których Wnioskodawczyni posiada udziały, były wynajmowane przez Wnioskodawczynię osobom fizycznym na cele mieszkaniowe. Zatem nieruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w celach prywatnych (osobistych). Udostępnienie przez Wnioskodawczynię lokali mieszkalnych na rzecz najemców, stanowi w swej istocie - na tle okoliczności sprawy - świadome podejmowanie działań mających na celu gospodarowanie przedmiotową nieruchomością w celach gospodarczych. Wykorzystywanie posiadanych lokali mieszkalnych w celu najmu nie stanowi czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Zatem, sprzedaż udziałów w przedmiotowych lokalach mieszkalnych wpisuje się w katalog czynności, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i w związku z tym stanowi działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, a Wnioskodawczyni występuje w charakterze podatnika tego podatku, zgodnie z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 cyt. ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Definicja pierwszego zasiedlenia została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z tym przepisem, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 września 2019 r., przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu budynków, budowli lub ich części wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanych zwolnień od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i art. 43 ust. 1 pkt 10a, to w przypadku dostawy ww. nieruchomości może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie, przewidziane w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem spełnienia warunków wskazanych w tym przepisie.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl tego przepisu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem dostawy, podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części na nim posadowione. Oznacza to, że grunt dzieli w VAT los podatkowy ww. obiektów, które się na nim znajdują. Zatem w sytuacji, kiedy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawczynię wynika, że pierwsze zasiedlenie lokali będących przedmiotem wniosku nastąpiło w latach 20-tych XX wieku. W dniu otrzymania darowizny od matki 10 listopada 2017 r., czyli ponad 2 lata temu, wszystkie lokale były zasiedlone przez aktualnie tam mieszkających lokatorów. Nie były i nie będą ponoszone wydatki na ulepszenie przedmiotowych lokali w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, wyższe niż 30% ich wartości początkowej.

Z cyt. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT albo będzie opodatkowana w zależności od daty pierwszego zasiedlenia.

Biorąc pod uwagę treść ww. przepisu w zw. z art. 2 pkt 14 cyt. ustawy, należy przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części (oddając do użytkowania innemu podmiotowi lub wykorzystując go na potrzeby własne) i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do zbycia tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Treść wniosku wskazuje więc, że dostawa udziałów w przedmiotowych lokalach mieszkalnych, nastąpi w okresie dłuższym niż dwa lata od pierwszego zasiedlenia tych lokali mieszkalnych, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem dostawa udziałów Wnioskodawczyni w 6 lokalach mieszkalnych, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy.

W związku z tym, że dostawa udziałów w ww. lokalach mieszkalnych korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, rozpatrywanie zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy stało się bezzasadne.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Z powyższego przepisu wynika więc, że interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego dotyczy stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przez Wnioskodawczynię, która z tym wnioskiem występuje. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawczyni nie wywołuje skutków prawnopodatkowych dla siostry Wnioskodawczyni będącej współwłaścicielką ww. lokali.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.