0113-KDIPT1-1.4012.572.2020.1.WL - Nieodpłatne przekazanie mienia przez gminę na rzecz muzeum jako nieobjęte podatkiem VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2020 r. (data wpływu 27 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku od towarów i usług w całości lub części przez Muzeum od zakupionego przez Gminę wyposażenia oraz od zmodernizowanych budynków użyczonych Muzeum - jest prawidłowe.

W dniu 27 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku od towarów i usług w całości lub części przez Muzeum od zakupionego przez Gminę wyposażenia oraz od zmodernizowanych budynków użyczonych Muzeum.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina Miejska... (dalej zwana Gminą) w ramach projektu unijnego zakupuje wyposażenie oraz modernizuje Muzeum... (dalej zwane Muzeum).

Muzeum oraz Gmina stanowią dwa odrębne podmioty.

Muzeum oraz Gmina to również dwaj odrębni podatnicy podatku od towarów i usług.

Pomimo że Gmina i Muzeum to dwa odrębne podmioty, Gmina jest zobowiązana ustawowo do działań, które z jednej strony zaspakajają potrzeby zbiorowe mieszkańców w zakresie kultury, z drugiej wspierają istnienie takich instytucji jak Muzeum.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o samorządzie gminnym zadaniem własnym gminy jest zaspakajanie potrzeb zbiorowych w zakresie kultury.

Z kolei zgodnie z art. 5 ust. 4 ustawy o muzeach podmioty tworzące muzea, w tym jednostki samorządu terytorialnego, są obowiązani, m.in. zapewnić środki na utrzymanie i rozwój muzeum.

Warto nadmienić, że stosownie do art. 10 ustawy o muzeach wstęp do muzeum jest co do zasady odpłatny.

Zakupione w ramach projektu unijnego środki ruchome przez Gminę są następnie przekazywane nieodpłatnie na własność Muzeum. Z kolei zmodernizowane budowle i budynki objęte projektem są użytkowane przez Muzeum na podstawie umowy użyczenia (Gmina pozostaje właścicielem).

Należy podkreślić, że na fakturach zakupowych nabywcą towarów oraz usług jest Gmina. Samo zaś nieodpłatne przekazanie rzeczy ruchomych następuje na podstawie protokołu przekazania.

Ww. model nieodpłatnego przekazania znajdzie zastosowanie również w przypadku zakupu przez Gminę systemu rezerwacji i sprzedaży biletów.

Niewątpliwie cała modernizacja i doposażenie w ramach projektu unijnego Muzeum zapewni utrzymanie i rozwój obiektu kultury. Z kolei sam system rezerwacji i sprzedaży biletów oddany Muzeum usprawni proces pobierania odpłatności za wstęp do budynków Muzeum.

Wnioskodawca powtarza iż, zakup wyposażenia zostanie udokumentowany fakturą, na której jako nabywca widnieć będzie Gmina. Następnie Gmina za protokołem przekazania nieodpłatnie przekaże wyposażenie, w tym system rezerwacji i sprzedaży biletów Muzeum.

Podobnie będzie z fakturami wystawianymi na okoliczność modernizacji budynków, które są użyczone Muzeum. Zatem faktury te zostaną również wystawione na Gminę.

Muzeum będzie wykorzystywać system do rezerwacji i sprzedaży biletów do celów opodatkowanych (sprzedaż biletów wstępu do muzeum).

Należy uzupełnić, że Gmina uzyskała interpretację indywidualną, stosownie do której podatek od towarów i usług od zakupionych środków ruchomych przekazanych następnie nieodpłatnie Muzeum, czy też zmodernizowanych budynków, następnie użyczonych, nie może zostać odliczony (interpretacja indywidualna nr 0112-KDIL1-1.4012.801.2018.1.RW z dnia 15 grudnia 2018 r.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Muzeum będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług w całości lub części od zakupionego przez Gminę wyposażenia, następnie przekazanego nieodpłatnie oraz zmodernizowanych budynków również użyczonych Muzeum?

Zdaniem Wnioskodawcy, Muzeum nie będzie uprawnione do odliczenia podatku od towarów i usług od zakupionego przez Gminę wyposażenia, w tym systemu rezerwacji i sprzedaży biletów.

Muzeum nie będzie miało również prawa odzyskać podatku wynikającego z faktur wystawionych w związku z modernizacją budynków użyczonych Muzeum.

Wynika to z faktu, że sama Gmina realizując zakupy w ramach unijnego projektu, w tym zakupując system rezerwacji i sprzedaży biletów, nie będzie działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Efekty realizacji projektu nie będą bowiem przez Gminę wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Za prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie sygn. akt I SA/Rz 18/19 z dnia 19 marca 2019 r., dotyczącym przekazania przez gminę nabytych w ramach projektu autobusów do nieodpłatnego używania spółce komunalnej, należy powiedzieć, że za sprawą umowy użyczenia (w przypadku wniosku o interpretację mowa jest dodatkowo o nieodpłatnym przekazaniu wyposażenia na własność) mamy do czynienia ż zerwaniem podatku naliczonego z systemem VAT, ponieważ nieodpłatne używanie (w przypadku Wnioskodawcy dodatkowo oddanie), nie stanowi przejawu czynności opodatkowanych.

Jeżeli zatem Gminie, która zakupuje wyposażenie oraz modernizuje budynki, nie przysługuje odliczenie podatku od towarów i usług z uwagi na bezpłatne oddanie wyposażenia oraz użyczenie budynków instytucji kultury, to tym bardziej prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z faktur zakupowych wyposażenia oraz faktur wystawionych w związku z modernizacją budynków nie będzie przysługiwało Muzeum, które jako odrębny od Gminy podatnik otrzyma ruchomości za darmo, zaś zmodernizowane nieruchomości są jedynie mu użyczone.

Modernizacja budynków oraz zakupione wyposażenie są niewątpliwie niezbędne do utrzymania i rozwoju Muzeum. Z kolei system rezerwacji i sprzedaży biletów niewątpliwie usprawnieni funkcjonowanie Muzeum w zakresie dystrybucji biletów.

Tym samym oddane wyposażenie oraz zmodernizowane budynki użyczone Muzeum gwarantują utrzymanie jednostki kultury na odpowiednim poziomie, zaspakajając tym samym należycie potrzeby mieszkańców w tym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Tak skonstruowana zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług jest odrębnym od Gminy podmiotem oraz odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Pomimo że Gmina i Muzeum to dwa odrębne podmioty, Gmina jest zobowiązana ustawowo do działań, które z jednej strony zaspakajają potrzeby zbiorowe mieszkańców w zakresie kultury, z drugiej wspierają istnienie takich instytucji jak Muzeum. Zakupione w ramach projektu unijnego środki ruchome przez Gminę są następnie przekazywane nieodpłatnie na własność Muzeum. Z kolei zmodernizowane budowle i budynki objęte projektem są użytkowane przez Muzeum na podstawie umowy użyczenia (Gmina pozostaje właścicielem). Na fakturach zakupowych nabywcą towarów oraz usług jest Gmina. Samo zaś nieodpłatne przekazanie rzeczy ruchomych następuje na podstawie protokołu przekazania. Ww. model nieodpłatnego przekazania znajdzie zastosowanie również w przypadku zakupu przez Gminę systemu rezerwacji i sprzedaży biletów.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi przysługiwanie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług w całości lub części przez Muzeum od zakupionego przez Gminę wyposażenia oraz od zmodernizowanych budynków użyczonych Muzeum.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, wskazać należy że zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 3-5 ustawy, faktura powinna zawierać:

* imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

* numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

* numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit.b.

Jak stanowi art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Zgodnie z brzmieniem powołanych przepisów, konieczne jest, aby faktury, jako dokumenty potwierdzające rzeczywiste transakcje gospodarcze, zawierały nazwy określające strony transakcji, ich adresy, a także numery identyfikacji podatkowej.

Faktura jest dokumentem potwierdzającym wykonanie usługi lub dostawy towaru, uprawniającym (po spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów prawa) podmiot, dla którego jest wystawiona (nabywcę) do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wynika z powyżej wskazanych regulacji, obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie, w zakresie wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu unijnego dotyczącego zakupu wyposażenia oraz modernizacji budynków użyczonych Muzeum - rzeczywistym nabywcą towarów i usług jest Gmina, a nie Wnioskodawca.

Skoro ustawodawca przyznał podatnikowi prawo odliczenia podatku naliczonego od nabytych (zakupionych) towarów i usług, to podatnik nie może odliczać podatku naliczonego z faktur innych nabywców.

W sytuacji zatem, gdy Wnioskodawca nie dokonał nabycia towarów i usług udokumentowanych fakturami - co ma miejsce w przedmiotowej sprawie - nie może być mowy o prawie do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, bez względu na fakt, czy realizacja przedmiotowego projektu ma związek z czynnościami opodatkowanymi czy też nie.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku od towarów i usług w całości lub części od zakupionego przez Gminę wyposażenia oraz od zmodernizowanych budynków użyczonych Muzeum w ramach realizacji projektu, bowiem to nie Wnioskodawca będzie nabywcą wskazanym w fakturach dokumentujących zakupy towarów i usług w ww. zakresie.

Stanowisko Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca wywiódł prawidłowy skutek prawny, pomimo częściowo odmiennej argumentacji, uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie powołanego wyroku sądu administracyjnego należy zauważyć, iż wyroki sądów administracyjnych, są to rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one strony postępowania w tych konkretnych, indywidualnych sprawach nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem powołane orzeczenie nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną