0113-KDIPT1-1.4012.541.2017.2.RG - Zwolnienie z VAT usług świadczonych przez stołówki szkolne.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2017 r. (data wpływu 23 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 października 2017 r. (data wpływu 10 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* braku opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT sprzedaży usług stołówek szkolnych świadczonych na rzecz uczniów oraz nauczycieli, za które płatności dokonują rodzice, opiekunowie uczniów, MOPR, nauczyciele lub inne jednostki samorządu terytorialnego,

* sposobu dokumentowania dostawy usług stołówek szkolnych, za które płatności dokonują inne jednostki samorządu terytorialnego

- jest nieprawidłowe.

W dniu 23 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* braku opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT sprzedaży usług stołówek szkolnych świadczonych na rzecz uczniów oraz nauczycieli, za które płatności dokonują rodzice, opiekunowie uczniów, MOPR, nauczyciele lub inne jednostki samorządu terytorialnego,

* sposobu dokumentowania dostawy usług stołówek szkolnych, za które płatności dokonują inne jednostki samorządu terytorialnego.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 października 2017 r. (data wpływu 10 października 2017 r.) w zakresie sposobu doręczeń korespondencji oraz uiszczenie dodatkowej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Miasto na prawach powiatu jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (PTU) i od 1 stycznia 2017 r. rozlicza podatek wspólnie ze swoimi jednostkami.

Wśród wielu zadań które realizuje Miasto samodzielnie czy też przy pomocy swoich jednostek są zadania z zakresu edukacji i wyżywienia w szkołach.

Zgodnie z art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty do zadań własnych gminy należy m.in. zakładanie i prowadzenie przedszkoli, szkół podstawowych oraz gimnazjów.

Zgodnie z art. 67a ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności prawidłowego rozwoju uczniów, szkoła może zorganizować stołówkę.

Szkoły przygotowują posiłki dla uczniów oraz nauczycieli we własnym zakresie. Wpłaty za posiłki są od nauczycieli, rodziców uczniów, Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie oraz innych jednostek samorządu terytorialnego.

Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie płaci za obiady uczniów w związku z realizacją programu wspierania finansowego gmin w zakresie dożywiania "Pomoc państwa w zakresie dożywiania" na lata 2014-2020 na podstawie:

* art. 17 ust. 1 pkt 3 i pkt 14, art. 115 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 930 z późn. zm.),

* art. 150 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1870 z późn. zm.),

* Uchwały nr 221 Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2013 r. w sprawie ustanowienia wieloletniego programu wspierania finansowego gmin w zakresie dożywiania "Pomoc państwa w zakresie dożywiania" na lata 2014 - 2020 (M. P. z 2015 r. poz. 821),

* Wniosku o przyznanie dotacji celowej dla gminy na realizację wieloletniego programu wspierania finansowego gmin w zakresie dożywiania "Pomoc państwa w zakresie dożywiania w 2017 r.,

* Umowy nr... z dnia 31 marca 2017 r. o udzielenie dotacji celowej z budżetu państwa na dofinansowanie zadania własnego w ramach programu wspierania finansowego gmin w zakresie dożywiania "Pomoc państwa w zakresie dożywiania",

* Uchwały Nr.. Rady Miasta... z dnia 29 stycznia 2014 r. w sprawie podwyższenia kryterium dochodowego uprawniającego do przyznania pomocy w formie świadczenia pieniężnego na zakup posiłku lub żywności w ramach wieloletniego programu wspierania finansowego gmin w zakresie dożywiania (Dz. Urz. Woj...., z 2014, poz....),

* Uchwały Nr.. Rady Miasta... z dnia 29 stycznia 2014 r. w sprawie określenia zasad zwrotu wydatków w zakresie dożywiania w formie posiłku albo świadczenia rzeczowego w postaci produktów żywnościowych w ramach wieloletniego programu wspierania finansowego gmin w zakresie dożywiania "Pomoc państwa w zakresie dożywiania" na lata 2014-2020 (Dz. Urz. Woj...., z 2014, poz....).

Pomoc w zakresie dożywiania wymagająca wydania decyzji administracyjnych przyznawana jest po przeprowadzeniu wywiadu środowiskowego.

Za wydane posiłki placówki je sporządzające obciążają Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie, będący jednostką organizacyjną Miasta..., notą księgową wystawioną do 2 dnia miesiąca następującego po miesiącu objętym rozliczeniem oraz przekazują listę osób, które skorzystały z pomocy w danym okresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy usługi stołówek szkolnych świadczone na rzecz uczniów placówek oświatowych Miasta oraz nauczycieli, za które płatności dokonują rodzice/opiekunowie uczniów lub płatności dokonują inne jednostki samorządu terytorialnego, a w przypadku wyżywienia nauczycieli płacą nauczyciele, nie podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy PTU?

2. Czy usługi stołówek szkolnych świadczone na rzecz uczniów placówek oświatowych, za które płatności dokonuje MOPR będący jednostką organizacyjną Miasta nie podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy PTU?

3. Jeżeli usługi stołówek szkolnych świadczone na rzecz uczniów placówek oświatowych Miasta, za które płatności dokonują inne jednostki samorządu terytorialnego korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy PTU, to na kogo i jaki dokument należy wystawić, w przypadku żądania przez jednostki samorządu terytorialnego dokumentu na podstawie którego zostanie uregulowana należność?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty do zadań własnym gminy należy m.in. zakładanie i prowadzenie przedszkoli, szkół podstawowych oraz gimnazjów.

Z kolei zgodnie z art. 67a:

* ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności prawidłowego rozwoju uczniów, szkoła może zorganizować stołówkę,

* ust. 2 korzystanie z posiłków w stołówce szkolnej jest odpłatne,

* ust. 3 warunki korzystania ze stołówki szkolnej, w tym wysokość opłat za posiłki, ustala dyrektor szkoły w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę,

* ust. 4 do opłat wnoszonych za korzystanie przez uczniów z posiłku w stołówce szkolnej, o której mowa w ust. 3, nie wlicza się wynagrodzeń pracowników i składek naliczanych od tych wynagrodzeń oraz kosztów utrzymania stołówki.

Na podstawie art. 83a ust. 1 ustawy o systemie oświaty prowadzenie szkoły lub placówki, zespołu oraz innej formy wychowania przedszkolnego nie jest działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, w szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. pomocy społecznej, edukacji publicznej, wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o PTU podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o PTU działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o PTU nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jedynie powstawanie zakłóceń konkurencji może powodować konieczność opodatkowania transakcji dokonywanych przez krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego.

Zatem wyłączenie z grona podatników podatku od towarów i usług organów władzy publicznej jest możliwe, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych funkcji i zadań państwowych. Wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi wówczas do powstania zakłóceń konkurencji, gdyż czynności nie mogą być wykonywane przez inne podmioty konkurencyjne, np. osoby fizyczne, osoby prawne.

Mając na uwadze powyższe przepisy ustaw należy zauważyć, iż organ władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane nie są podatnikami, tj. spełniony został warunek wskazany w art. 15 ust. 6 ustawy o PTU. W związku z tym, Miasto realizując zadania własne nie działa jako podatnik podatku od towarów i usług. Ponadto, nie jest spełniony warunek wynikający z art. 15 ust. 2 ustawy o PTU w związku z art. 67a ust. 4 ustawy o systemie oświaty, a mianowicie do opłat wnoszonych za korzystanie przez uczniów z posiłku w stołówce szkolnej nie wlicza się wynagrodzeń pracowników i składek naliczanych od tych wynagrodzeń oraz kosztów utrzymania stołówek, więc z założenia działalność stołówek szkolnych nie jest prowadzona dla celów zarobkowych, a jedynie w celu prawidłowego realizowania zadań opiekuńczych. Ustalanie opłat za wyżywienie z ustawowym obowiązkiem uwzględnienia wskazanych ograniczeń w kalkulacji ceny powoduje, że opłaty nie pokrywają kosztów funkcjonowania stołówek. Zasady na jakich prowadzone są stołówki w szkole są nierynkowe, a szkoły nie działają jak przedsiębiorca. Na takie kształtowanie ceny mogą pozwolić sobie jedynie organy władzy publicznej, gdyż z założenia celem ich działalności nie jest osiągnięcie zysku, a zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty do których należy m.in. edukacja, w związku z tym nie jest to działalność gospodarcza. To, że szkoła zapewnia wyżywienie uczniom nie oznacza, iż zakłóca konkurencję, jednostka ta wypełnia swoje ustawowe i de facto statutowe obowiązki.

Ponadto, opłaty za wyżywienie nie podlegają regulacjom ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2013 r. poz. 385 z późn. zm.), bowiem wynikają one z regulacji stosunków publicznoprawnych, gdzie nie obowiązuje swoboda ustalania ceny.

W związku z wątpliwościami, czy opodatkować wpłaty od MOPR dla szkół za wyżywienie uczniów objętych pomocą społeczną to należy uznać, iż jest to zadanie własne Miasta o charakterze obowiązkowym realizowane przy pomocy jednostek organizacyjnych, co wynika z ustawy o pomocy społecznej.

Opisanego we wniosku problemu nie należy traktować tak samo jak np. sprzedaży działek, gdzie jak najbardziej prawidłowe jest opodatkowanie sprzedaży z uwagi na możliwość kształtowania ceny z uwzględnieniem popytu i podaży na rynku nieruchomości, a Miasto może zdecydować czy chce realizować transakcje. W przypadku realizacji zadań własnych Miasto nie ma możliwości kształtowania ceny i decydowania czy chce wykonywać dane zadanie.

Wpłaty za wyżywienie uczniów dokonywane przez MOPR nie stanowią podstawy opodatkowania, gdyż zgodnie z art. 29a, ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnych charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przekazanie środków z MOPR do szkoły za wyżywienie uczniów, pomimo iż jest realizowane w ramach zadań własnych i w związku z tym, nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług, to dodatkowo nie stanowi podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Otóż, szkoła realizując zadania własne Miasta w zakresie organizowania stołówek otrzymuje środki za wyżywienie uczniów objętych opieką społeczną od MOPR, będącego jednostką organizacyjną Miasta czyli de facto od Miasta. W związku z tym zapłata nie jest od nabywcy, nie jest od usługobiorcy, a tym bardziej nie jest od osoby trzeciej, dlatego też nie stanowi podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, wyżywienie uczniów, bez względu na to kto za nie płaci, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tak samo jak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega wyżywienie nauczycieli z uwagi na fakt, iż jest to zadanie własne Miasta.

Skoro, zgodnie z preambułą ustawy o systemie oświaty, oświata stanowi wspólne dobro całego społeczeństwa, a szkoła winna zapewnić każdemu uczniowi warunki niezbędne do jego rozwoju, przygotować go do wypełniania obowiązków rodzinnych i obywatelskich w oparciu o zasady solidarności, demokracji, tolerancji, sprawiedliwości i wolności, to Miasto realizując zadanie własne nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o PTU. Bez znaczenia jest tutaj forma umowy służąca realizacji zadań własnych.

Co do dokumentowania opłat na rzecz innych jednostek samorządu terytorialnego za wyżywienie uczniów, zasadne będzie wystawienie noty księgowej z uwagi na stanowisko Wnioskodawcy, że wyżywienie uczniów nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 106b ust. 2 i ust. 3 ustawy o PTU podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury VAT w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, chyba że nabywca zgłosi żądanie wystawienia faktury. W związku z tym, gdyby wyżywienie uczniów podlegało zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o PTU to należałoby wystawić fakturę VAT na rzecz innej jednostki samorządu terytorialnego, a nie na rodzica, którego dziecko otrzymuje posiłek.

Z racji tego, iż Wnioskodawca uważa, że korzystanie przez uczniów z posiłku w stołówce szkolnej nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, właściwym dokumentem dla naliczenia opłaty dla innych jednostek będzie nota księgowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Podkreślenia wymaga, że na gruncie podatku od towarów i usług, dana czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane "po kosztach" ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 tej ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11 grudnia 2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że gmina - zgodnie z art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1875), posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu.

Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów, o czym stanowi art. 6 ust. 1 cyt. ustawy o samorządzie gminnym.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy edukacji publicznej.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań, gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi. Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie zakładu lub jednostki budżetowej.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 powołanej wyżej ustawy, gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie.

Formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa (art. 9 ust. 3 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) - tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Konieczność spełniania dwóch warunków wyłączających organy publiczne z opodatkowania VAT (wykonywanie czynności przez organ podlegający prawu publicznemu oraz wykonywanie danej czynności przez podmiot działający w charakterze organu publicznego w odniesieniu do tej czynności) była wielokrotnie podkreślana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak stwierdził TSUE w orzeczeniu w sprawie C-4/89 - Comune di Carpaneto Piascentino i inni a Ufficio provinciale imposta sul valore aggiunto di Piacenza - art. 4 (5) VI Dyrektywy należy interpretować w taki sposób, aby czynności wykonywane przez organy publiczne w rozumieniu tego przepisu stanowiły czynności wykonywane przez organy prawa publicznego podlegające szczególnym zasadom prawnym mającym do nich zastosowanie. Drugi akapit tej regulacji należy natomiast interpretować w taki sposób, aby Państwa Członkowskie zobowiązane były zapewnić, by organy prawa publicznego traktowane były jak podatnicy w związku z czynnościami wykonywanymi w charakterze organów publicznych w przypadku, gdy czynności te mogą być również podejmowane w ramach działalności konkurencyjnych przez przedsiębiorców prywatnych, jeśli traktowanie tych organów jako podmiotów nieposiadających statusu podatnika mogłoby prowadzić do istotnego naruszenia zasad konkurencji. Wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy stanowi odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania i jako takie musi być ściśle interpretowane.

Należy nadmienić, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegającej opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przyniosła ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel i rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny - niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

Rozpatrując kwestię będącą przedmiotem wniosku, w pierwszej kolejności należy rozważyć, czy Gmina, będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT wykonując przy pomocy swoich jednostek odpłatnie czynności sprzedaży posiłków w stołówkach szkolnych na rzecz uczniów placówek oświatowych Miasta oraz nauczycieli działa jako podatnik, czy też korzysta z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2016 r. poz. 1943, z późn. zm.), system oświaty zapewnia w szczególności realizację prawa każdego obywatela Rzeczypospolitej Polskiej do kształcenia się oraz prawa dzieci i młodzieży do wychowania i opieki, odpowiednich do wieku i osiągniętego rozwoju.

Przepis art. 2 pkt 2 ustawy o systemie oświaty wskazuje, że system oświaty obejmuje szkoły:

Jak stanowi art. 3 pkt 11 ustawy o systemie oświaty, przez słowo "uczeń" należy rozumieć także słuchaczy i wychowanków.

Zgodnie z uregulowaniem art. 67a ust. 1 cyt. ustawy, w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, szkoła może zorganizować stołówkę.

Korzystanie z posiłków w stołówce szkolnej jest odpłatne (art. 67a ust. 2 ustawy o systemie oświaty).

Stosownie do treści art. 67a ust. 3 powołanej ustawy o systemie oświaty, warunki korzystania ze stołówki szkolnej, w tym wysokość opłat za posiłki, ustala dyrektor szkoły w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę.

Zgodnie z art. 67a ust. 4 ww. ustawy o systemie oświaty, do opłat wnoszonych za korzystanie przez uczniów z posiłku w stołówce szkolnej, o których mowa w ust. 3, nie wlicza się wynagrodzeń pracowników i składek naliczanych od tych wynagrodzeń oraz kosztów utrzymania stołówki.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że ww. przepisy art. 1 pkt 1, art. 2 pkt 2 oraz pkt 7, art. 3 pkt 11, art. 67a ust. 1-4 ustawy o systemie oświaty zostały uchylone z dniem 1 września 2017 r.

W dniu 1 września 2017 r. weszła w życie ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59, z późn. zm.), w której zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 15 zakładanie i prowadzenie publicznych przedszkoli, w tym z oddziałami integracyjnymi lub specjalnymi, przedszkoli integracyjnych i specjalnych oraz innych form wychowania przedszkolnego, o których mowa w art. 32 ust. 2, szkół podstawowych, w tym integracyjnych oraz z oddziałami integracyjnymi lub specjalnymi, z wyjątkiem szkół podstawowych specjalnych, szkół artystycznych oraz szkół przy zakładach karnych, szkół w zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich, należy do zadań własnych gmin.

Przepis art. 2 ustawy prawo oświatowe wskazuje, że system oświaty obejmujem.in.:

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy - Prawo oświatowe, w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, szkoła może zorganizować stołówkę.

Korzystanie z posiłków w stołówce szkolnej jest odpłatne (art. 106 ust. 2 ustawy - Prawo oświatowe).

Stosownie do art. 106 ust. 3 ww. ustawy - Prawo oświatowe, warunki korzystania ze stołówki szkolnej, w tym wysokość opłat za posiłki, ustala dyrektor szkoły w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę.

Do opłat wnoszonych za korzystanie przez uczniów z posiłku w stołówce szkolnej, o których mowa w ust. 3, nie wlicza się wynagrodzeń pracowników i składek naliczanych od tych wynagrodzeń oraz kosztów utrzymania stołówki (art. 106 ust. 4 ustawy - Prawo oświatowe).

Organ prowadzący szkołę może zwolnić rodziców albo pełnoletniego ucznia z całości lub części opłat, o których mowa w ust. 3:

Zgodnie z art. 106 ust. 6 ww. ustawy - Prawo oświatowe, organ prowadzący szkołę może upoważnić do udzielania zwolnień, o których mowa w ust. 5, dyrektora szkoły, w której zorganizowano stołówkę.

W świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, że świadczenie przez stołówkę szkolną usług żywienia uczniów i nauczycieli, za które pobierane są opłaty wypełniają definicję działalności gospodarczej wskazanej w art. 15 ust. 2 ustawy podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Gmina świadcząc odpłatnie te usługi działa w reżimie cywilnoprawnym (a nie publicznoprawnym), a zatem wykonuje czynności wskazane w art. 5 ust. 1 ustawy. Przy tym - co również należy podkreślić - istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonywanymi płatnościami a usługami świadczonymi przez szkołę podlegającą Gminie. Beneficjentem świadczonych przez Wnioskodawcę usług za odpłatnością są rodzice lub opiekunowie prawni uczniów szkoły i nauczyciele.

Zatem w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której występuje skonkretyzowane świadczenie pomiędzy dwoma określonymi stronami transakcji, dla którego istnieje bezpośredni beneficjent czynności. Wnioskodawca zobowiązuje się wykonać określone czynności - zapewnienie posiłku - na rzecz konkretnej osoby, za które to czynności otrzymuje opłatę (wynagrodzenie) w określonej wysokości. Skoro jest możliwe zidentyfikowanie konkretnego świadczenia wykonywanego przez Wnioskodawcę na rzecz określonego podmiotu (nabywcy), należy uznać je za świadczenie usług w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

W ocenie Organu realizacja opisanego we wniosku świadczenia w zakresie zapewnienia posiłków uczniom i nauczycielom w szkole stanowi niewątpliwie czynność cywilnoprawną, świadczenia te są usługami wykonywanymi na podstawie czynności cywilnoprawnych.

Zatem, mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca z tytułu zapewnienia posiłków uczniom i nauczycielom będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a świadczone przez Wnioskodawcę czynności będą spełniały definicję świadczenia usług określoną w art. 8 ust. 1 ustawy i Wnioskodawca w zakresie tych czynności nie będzie korzystał z wyłączenia od podatku od towarów i usług na podstawie przepisu art. 15 ust. 6 ustawy.

Podsumowując, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę za pośrednictwem jednostek organizacyjnych w zakresie zapewnienia posiłków uczniom i nauczycielom stanowią świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wskazać w tym miejscu należy, że czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 sierpnia 2017 r., zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane:

Nadmienia się, iż powyższy przepis od dnia 1 września 2017 r. otrzymał następujące brzmienie: zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane:

Według regulacji art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

W świetle art. 43 ust. 17a ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Powołane przepisy o systemie oświaty wyraźnie wskazują na możliwość prowadzenia stołówek przez szkoły publiczne. Celem ich prowadzenia nie jest jednak świadczenie usług gastronomicznych jako takich, ale wyłącznie pełnienie funkcji socjalno-bytowych, polegających na zapewnieniu żywienia w ramach realizacji przez szkoły funkcji opiekuńczej. Ponieważ szkoły nie prowadzą działalności dla zysku, opłaty za korzystanie ze stołówki mogą być kalkulowane wyłącznie na poziomie zapewniającym jedynie pokrycie faktycznych kosztów wytworzenia posiłków. Niedopuszczalne jest ustalanie jakichkolwiek narzutów zapewniających szkołom zysk lub refundację kosztów, których zgodnie z ustawą nie mogą one przerzucać na korzystających z usług stołówki.

Jak wynika z powyższego, funkcjonowanie stołówek szkolnych służy zapewnieniu prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych przez jednostki systemu oświaty, a w szczególności wspieraniu prawidłowego rozwoju uczniów, do których jednostki te są między innymi powołane.

Mając na względzie przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, że usługi wyżywienia w stołówce szkolnej świadczone na rzecz uczniów należy uznać za usługi ściśle związane z usługami w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą polegające na ich żywieniu. Mają one bowiem charakter pomocniczy i są niezbędne w stosunku do prowadzonej przez Szkołę działalności opiekuńczej, która stanowi świadczenie główne, przy czym, ich głównym celem nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu.

Również usługi wyżywienia, świadczone przez stołówkę szkolną dla nauczycieli, należy uznać za usługi ściśle związane z usługami w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą polegające na ich żywieniu. Mają one bowiem charakter pomocniczy i są niezbędne w stosunku do prowadzonej działalności opiekuńczej szkoły w tym zakresie, która stanowi świadczenie główne, przy czym, jak już wskazano powyżej, ich głównym celem nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez szkołę. W konsekwencji usługi te również podlegają zwolnieniu od podatku do towarów i usług stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy o podatku od towarów i usług

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że skoro ww. stołówka działa na podstawie przepisów ustawy o systemie oświaty - jest utworzona w ramach struktur organizacyjnych jednostki oświatowej jaką są Szkoły - to świadczone usługi wyżywienia dla uczniów i nauczycieli, będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przy czym w przedmiotowej sprawie bez znaczenia jest okoliczność, czy odpłatność za posiłki uiszczają nauczyciele, rodzice/opiekunowie uczniów, inne jednostki samorządu terytorialnego czy też Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie, bowiem ustawa o podatku od towarów i usług nie uzależnia zastosowania zwolnienia od podatku przewidzianego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy od źródła finansowania odpłatności uiszczanej za korzystanie z usług stołówkowych świadczonych na rzecz uczniów.

Wobec powyższego usługi stołówek szkolnych świadczone na rzecz uczniów placówek oświatowych Miasta oraz nauczycieli, za które płatności dokonują rodzice/opiekunowie uczniów, inne jednostki samorządu terytorialnego lub MOPR, a w przypadku wyżywienia nauczycieli płacą nauczyciele, spełniają przesłanki do uznania tych czynności za zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy, bez względu na to, jaki podmiot finansuje te usługi.

Na powyższą ocenę nie może mieć wpływu okoliczność, iż szkoła otrzymuje płatność za wyżywienie uczniów objętych opieką społeczną od MOPR, będącego jednostką organizacyjną Miasta czyli de facto od Miasta. Bowiem świadczenie usług stołówkowych na rzecz uczniów odbywa się pomiędzy placówką oświatową a uczniami, a nie pomiędzy MOPR a uczniami, czy MOPR a placówką oświatową. MOPR przekazuje tylko szkole środki pieniężne na pokrycie odpłatności za posiłki wydawane na rzecz uczniów.

Zatem, z tytułu ww. czynności Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wyliczenia kwoty podatku należnego i jego zapłaty.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie usług stołówek szkolnych należało uznać je za nieprawidłowe. Bowiem Wnioskodawca świadcząc ww. usługi działa w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy i świadczenie tych usług stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu, lecz korzystającą ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy, a nie jak wskazał Wnioskodawca niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy.

Odnośnie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących na kogo i jaki dokument należy wystawić, w przypadku żądania przez inne jednostki samorządu terytorialnego dokumentu na podstawie którego zostanie uregulowana należność należy wskazać, iż zgodnie z ww. art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jednostki samorządu terytorialnego (gmina, powiat, województwo) posiadają osobowość prawną i wykonują zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność:

* (art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1875),

* art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1868),

* art. 6 ust. 1 pkt 1 oraz art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2016 r. poz. 486 z późn. zm.),

posiadają zatem bezsprzecznie status podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

W myśl art. 106b ust. 2 ww. ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do treści art. 106b ust. 3 ww. ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie art. 106e ust. 1 pkt 1-5 ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki) i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Wprawdzie przepis cyt. art. 106b ust. 1 ustawy zobowiązuje podatnika do wystawienia faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika, jednakże na mocy cyt. art. 106b ust. 2 ustawy podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym, w sytuacji gdy Wnioskodawca świadczy usługi stołówek szkolnych na rzecz uczniów, za które płatności dokonują inne jednostki samorządu terytorialnego, to co do zasady - zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy - usługi te winny być udokumentowane fakturą. Zaznaczenia wymaga jednak, że stosownie do treści art. 106b ust. 2 i ust. 3 ustawy, w związku z tym, iż świadczenie usług stołówkowych korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy, to Wnioskodawca może udokumentować transakcję fakturą, natomiast obowiązany jest do wystawienia faktury wyłącznie w przypadku, gdy nabywca usługi wystąpi z takim żądaniem w terminie wskazanym w art. 106b ust. 3 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż "właściwym dokumentem dla naliczenia opłaty dla innych jednostek będzie nota księgowa," należało uznać za nieprawidłowe, ponieważ Wnioskodawca nie uwzględnił w swoim stanowisku sytuacji, że świadczone usługi są zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT i z tego względu inne jednostki samorządu terytorialnego mogą wystąpić z żądaniem wystawienia faktury.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.